Alas tres na ng madaling araw pero gising pa rin kami ni Valjerome. Nakahiga ako sa balikat niya habang nakayapos naman ang kamay niya sa akin. Pareho kaming nakatitig sa kisame; nag-iisip, nakikiramdam.
"Hindi ka ba... nagsisisi?" aniya sa mahinang boses.
Kunot-noo ko naman siyang tiningala. "Nagsisisi? Saan?"
Malamlam siyang tumingin sa akin at saka banayad na pinalis ang aking takas na buhok gamit ang isa niyang kamay. "Sa nangyari sa atin... ngayon," tugon niya.
Hindi ko naiwasan na irapan siya. "You already took me six times, Valjerome. Kung nagsisisi ako, sana sa pangalawang beses pa lang umayaw na ako."
His lips curled up. "You counted it?" manghang tanong niya.
Nag-init ang aking pisngi sa kahihiyan. "H-hindi ko binilang. Natatandaan ko lang," ani ko.
He let out a soft chuckle and hugged me closer. "I love you," he said sincerely.
"I... love you too," nahihiyang pag-amin ko.
"I love you," ulit niya at hinalikan ang tuktok ng aking ulo.
"Paulit-ulit ka naman, eh," reklamo ko.
He laughed and gave me a peck. Napanguso na lang ako at umiwas ng tingin. Nasisigurado ko kasi na kasing pula na ng kamatis ang pisngi ko ngayon.
"Gusto ko lang bumawi sa mga panahon na hindi ko iyon nasabi sa 'yo," bulong na anas niya.
Natahimik kaming pareho. Hindi man niya sabihin ay alam kong binabalikan niya rin ang nakaraan naming dalawa.
"Where is she?" he asked suddenly.
Taka ko naman siyang tiningnan. Hindi siya umimik, imbes ay tumagilid siya para mas mayakap ako nang maayos saka marahan na napunta sa 'king tiyan ang kamay niya.
Tila kinurot ang puso ko nang napagtanto ang kanyang tinutukoy.
Buong pag-iingat na hinaplos ni Valjerome ang tiyan ko. Haplos na para bang naroon pa rin sa sinapupunan ko ang munting anghel na nawala sa akin... sa amin.
Mariin akong napalunok at tumingin sa kawalan. "I-I... buried her... with my parents."
"Erom doesn't know about his twin?" pagkaklaro niya.
I nodded and breathe deeply. Sumiksik ako sa tabi niya at saka siya tiningala.
"I was traumatized. I-I couldn't handle the fact that I lost our child. Hindi ko ipinaalam kay Erom dahil ayaw ko rin na mabanggit niya palagi ang anak nating nawala. Masama man sigurong pakinggan para sa iba pero ayaw ko na may magpaalala sa akin ng tungkol kay Angel. Don't get me wrong, I love her, I always think of her. Mahal na mahal ko siya. It's just..." A lone tear fell on my cheek. "I couldn't handle the pain every time reality dawned on me."
Valjerome's arms tightened around me. "I understand you, Jazzie. You are hurting, you're a mother. I'm sorry, it's my fault," paos na wika niya.
Marahan akong umiling. "I blamed you back then. Maski sarili ko ay sinisi ko rin. Marami akong tanong na halos hindi ko masagot, hindi ko matanggap lahat nang nangyari sa buhay ko," paglalahad ko saka tipid na ngumiti.
"But then, as time went by, I realised that not all questions may be answered in the process. But once you take it slow and understand that your questions, your problems, and your feelings are valid . . . it becomes easier to accept," I continued.
"You are the bravest person I've ever known, Jazzie. Mga bata pa lang tayo, I already admired you for being strong," aniya.
Tipid na lang ako na napangiti at nanatiling nakapikit habang nakasiksik sa kanya. Marahan niya namang hinahaplos ang buhok ko, animo'y inaalis niyon lahat ng mga agam-agam ko.
I bit my lips when I remembered something. Muli kong iminulat ang aking mga mata saka siya tiningnan. Sinalubong niya naman agad iyon at hinintay ang anumang sasabihin ko.
I averted my eyes and cleared my throat. "A-ano... 'yong babae... 'yong buntis... who is she? I mean, mukhang magkakakilala kayo," usisa ko.
He chuckled and gently held my chin to face him up. Pinatakan niya ako ng halik saka ako ulit niyakap nang mahigpit.
"Nagseselos ka ba?" balik niyang tanong. "Don't worry, hindi ako ang ama nang ipinagbubuntis niya. She's my nurse before. Asawa siya ni Jaime," patuloy niya.
Shocked. I broke off from his hug. Dalawang beses akong napakurap habang nakatitig sa mukha ni Valjerome.
"Si Jaime? Asawa 'yon?!" hindi ko naiwasan na tumaas ng bahagya ang aking tono.
His forehead creased.
"I mean... she looks young and Jaime... is already in his 40's right?" paninigurado ko.
Valjerome lazily nodded and pulled me back for a hug. "Is there something wrong with that?" They are both in legal age."
Hindi naman ako nakaimik. Oo nga naman. Pareho silang nasa legal na edad.
"Wala. Hindi ko lang inaasahan," tugon ko.
"Pero 'yong mabuntis ko siya, inaasahan mo," sarkastikong balik sa 'kin ni Valjerome.
I quickly glared at him. "Can you blame me? You are a womanizer in my eyes. Kung hindi ko nakita ang video ay hindi ko pa malalaman ang totoo."
"Video?" he repeated.
I sighed and embraced him again. "Manang gave me a phone. Pag-aari 'ata iyon ng katulong mo noon. She filmed herself in your room. You know... that thing," I explained.
His face darkened. Kitang-kita ko ang pag-igting ng kanyang panga.
"That b*tch," he uttered. "She was about to poison you. Mabuti na lang at nakita ko agad sa CCTV."
My eyes widened at his revelation.
He sighed and buried his face on my side neck. "Don't worry. I already put her six feet under the ground," he said as if it was nothing for him.
Napailing na lang ako. I couldn't judge him, it's the nature of his work. Plus the fact that I knew, he did it for me.
"You also killed that girl, right?" I uttered. "The one in your office before, Hera Briones," I poited out.
He groaned under my neck. "She insulted you in front of me, baby," pagsusumbong niya.
"Now I am amazed that you didn't kill my supervisor before," I said sarcastically.
He slowly pulled away from me. "I planned to. But Jaime informed me that your boy workmate was into her," he said.
"You didn't kill her for the sake of my workmate?" lito kong tanong.
"No. I didn't take her life so that he will remain his attention on her. Kapag pinapatay ko siya, baka ikaw naman ang magustuhan niya. The hell that I will let it happen," he answered.
Palihim na lang ako na napangiti.
Nanatili kaming tahimik na magkayakap sa loob ng ilang minuto hanggang sa naramdaman ko ang pagbuntonghininga niya. I glanced at him with my confused look.
"That guy... what's your relationship with him?" maingat na tanong niya.
"You mean, Chaos?" I pointed out.
Tumango naman siya bilang tugon.
Napahinga na lang din ako nang malalim at saka marahan na pinaikot ang aking daliri sa ibabaw ng dibdib ni Valjerome.
Guilt slowly crept inside my chest.
"We're just friends," I answered. "But... I gave him a chance to court me," I continued.
Ramdam ko ang paghigpit ng kamay ni Valjerome na nakayapos sa akin.
"Do you... like him?" bakas ang takot at pangamba sa kanyang boses.
"Yes," agad kong sagot.
He stiffened.
"Who wouldn't? He's a good man." I smiled when I felt him bothered by my answer.
"Gusto ko siya pero... hanggang doon lang. Gusto ko siya hindi dahil nagugustuhan ko siya bilang higit sa kaibigan. I just like his personality," I explained.
Para naman siyang nakahinga nang maluwag nang narinig iyon.
"But I admit. Handa na akong subukan na mahalin siya noon. That's why I let him court me. Nakapagplano na akong magsimula ulit kasama siya," saad ko.
I felt Valjerome loosened his hold from me. Alam kong masakit para sa kanya na marinig ang mga sinabi ko pero gusto ko lang din ipaalam sa kanya ang mga naging desisyon ko noon.
"Chaos is a good man. He took care of me and Erom back then. I gave him a chance despite everything because I knew . . . it's impossible for me to forgive you at that moment. Alam kong hindi na tayo magkakabalikan pa noon dahil masyadong malalim ang mga sugat. Siyempre, wala pa akong alam sa mga katotohanan na alam ko na ngayon kaya gano'n na lang ang paniniwala ko dati."
Valjerome took a deep breath and kissed my forehead. "I fully understand your decision. Kahit ako, mas pipiliin ko ng panibagong buhay kaysa sa wasak at imposibleng pagsasama."
Tipid akong napangiti sa malawak na pag-unawa niya. Ngayon pa lang ay nakikita ko na kung saan nagmana si Erom ng katalinuhan.
"I will talk to him later," I said.
Valjerome's body became tense. Katawan pa lang niya ay ramdam ko na ang matinding pagtutol. Nagpakawala ako ng hininga at saka sumeryoso.
"He doesn't deserve to be treated this way. I should stop him from courting me from now on. Gusto ko rin na makapag-usap kami nang maayos para hindi masira ang pagkakaibigan na mayroon kami," paliwanag ko.
Slowly, Valjerome calmed down. He pulled me closer to him and kissed my head again for the nth time.
"I don't trust him," he murmured.
I giggled. "Why? Because you are jealous?" I teased.
He shook his head and sighed deeply. "He's my dad's illegitimate son."