A/N: Hi Everyone! Maraming salamat for choosing this story to be read and I hope na maenjoy niyo ang pagbabasa. This is my first story ever in wattpad! And bear with the grammatical errors, typo' and sa iba na mapapansin niyo pa. Just dm me if may mga question or gusto kayong I clarified regarding sa story. Enjoy!!!
---
Simula.
"Kilan mo naramdaman ang totoong pagmamahal sa buong buhay mo?"
Napataas ang kilay ko ng mabasa ko ang first sentence of this book.
Napaayos ako agad ng upo at biglang napaisip. And hindi ko alam na natulala na pala ako at tinatanong ang sarili sa nabasang iyon.
Nasa loob ako ng aking kwarto at nagbabasa ng librong pinahiram sakin ni Jiechel. I was bored then kinuha ko na lang sa totoo lang hindi nmn catchy ang cover nitong book. What caught me is the title.
Ni hindi ko nga alam kung anong klaseng libro ito ehh. Basta na lang pinahiram sakin ng kaibigan ko. Marami na akong nabasang libro pero iba ito because this book asking me if when the last time that I felt love sa buong buhay ko? at kung naramdaman ko ba talaga?
I took a deep sigh and forced myself to be contented. Napailing na lang ako kasi alam kong kahit kilan hindi ko naramdaman ang tunay na pagmamahal lalo na sa family ko. Bkt ko pa ba iniisip yan mas lalo ko lang sinasaktan yung sarili ko. Masaya na ako sa buhay ko ngayon at masaya na ako na sila nay Rosie ang nag aalaga sakin at Isa pa nandiyan namn yung mga kaibigan ko enough na sila for me.
I was deprived by the life I have right now, I'm done with all the people around me who fooled me. Now I will be more stronger.
Funny right cause everytime I read a story, I imagined myself as one of the character. Nakakainggit at minsan naisip ko na sana ako na lang yung nasa story na nababasa ko.
Ilang taon na nga ba akong mag isa dto sa napakalaking bahay na ito?
Binaba ko na yung libro na binabasa ko sa dibdib ko't niyakap iyon, at muling natulala habang binibilang kahit alam ko namn na ang sagot.
"Ten years..." I uttered sadly.
Ilang minuto bumalik na lang ulit ako sa pagbabasa at nagfocus na lang hnd na muling nag isip ng mga bagay na makakapagpalungkot sakin. Hnd ko na namalayan ang oras dahil sa pagbabasa, napahinto ako dahil may kumatok at para narin tignan kung sino.
"Who's that?" Tanong ko.
Nang binuksan ko na ang pinto, tumambad sakin si isay ang pamangkin ni nay rosie.
"Hmmm is there something wrong? Or do you need anything?" Tanong ko.
"Pasensya na sa abala pero po kasi pinapatawag po kau ni nay rosie." Magalang na tugon niya.
"It's ok paki sabi pababa na ako." I said.
Tumango at umalis na din siya kaya bumalik na ako sa loob para itabi yung libro na binabasa ko. Lumabas na rin ako ng room ko para puntahan si nay Rosie.
Habang pababa ako sa napakalaking hagdan sumagi sa isip ko kung naiisip din kaya ako nila mommy at daddy or d kaya nila kuya. Hays bkt ko ba sila iniisip sila nga d ako naiisip ehh enough na sa drama Samantha sinasaktan mo lang yung sarili mo.
Nang makakababa ako ng tuluyan dumiretso na agad ako sa kusina. Then I saw Nanay Rosie cooking something. I slightly looked at it when I get near with her and nodded as I saw it. Niluluto niya yung favorite food ko na chicken wings na adobo.
"Nay pinapatawag niyo daw po ako." I said.
"Oo anak may mahalaga kasi akong sasabhin sayo pero umupo ka muna diyan tatapusin ko lang itong niluluto ko ng sa ganun makakain kana." She said.
I just nodded in response to what she said and sat down. As I waited for her to finish, I suddenly thought about the important thing she would say and why I feel nervous. A few minutes ago she also finished what she was cooking.
"Kumain ka muna at saka ko na lang sasabhin sayo anak after mo kumain." Malambing niyang sabi.
"Nay, what do you want to tell me ba?" Maarteng tanong ko.
"Malalaman mo din mamaya huwag kanang magsalita kumain kana ng sa ganun malaman mo na rin yung mahalagang sasabihin ko." Ani ni nay Rosie na agad ko namng sinunod, hindi ko pa rin inaalis ang tingin ko sa kanya.
Nanay chuckled merrily looking at me while I'm frowning at her.
"Iha, wag mo akong tignan baka sa sobrang katitig mo ehh malusaw ako." Tumatawang pa ring aniya.
I pouted.
Hanggang sa kumain na lang ako at hindi ko na pinilit pa si nay Rosie. After I eat hinarap ko agad si nay rosie dahil ayoko ng magpaligoy ligoy pa gusto ko na talagang malaman kong ano yung importante na sasabihin niya sakin.
"I'm done, so what it is that you gonna tell me?" I frowned said.
"Hindi na ako magpapaligoy ligoy pa anak pero sana wag kang magagalit kapag narinig muna yung gusto kong sabhin araso!!" Nay Rosie said.
"Depende, what is it ba?" Naiinip kong tugon.
"Hmmm... Samantha uuwi na kasi yung mga kuya mo." Ani niya.
Oh my gosh!!! Is it true that I heard that they are going home. Why do they have to go home when I accept that I am alone and I don't need them anymore. Dko namalayan na natulala na pala ako.
"Iha okay ka lang ba?" Nag aalalang tanong niya.
"Bkt pa sila uuwi? Hindi ko namn na sila kailangan?" I said in disgust.
"Anak syempre uuwi sila ksi gusto kana nilang kasama at miss kana rin nila. Alam mo ba habang kausap ko ang mga kuya mo kanina tuwang tuwa sila habang sinasabi nila sakin na uuwi na sila." Masayang sabi niya.
Really, wow sana all masaya kasi ako d ako natutuwa sa binalita sakin nay rosie. Para saan pa at uuwi sila wala namn silang uuwian ehh kasi simula nung iwan nila ako, kinalimutan ko na rin silang lahat. Nagulat na lang ako ng lumapit sakin si nay rosie at pinunasan ang mga luha ko, tignan mo nga namn dko namalayan na umiiyak na naman ako ng dahil sa kanila.
"Anak, alam ko na masama ang loob mo sa kanila pero uuwi na sila and hindi na daw ulit sila aalis." Ani niya.
"I don't need them!! Masaya na ako kahit mag isa lang ako dto!!" I said angrily.
Then I walked out iniwan ko si nay rosie ng natulala sa naging reaction ko sumakay ako agad sa kotse ko at pinaandar ng mabilis. I texted my friends and hindi din sila makapaniwalang uuwi na ang mga kuya ko, sino ba namn kasing maniniwala at magiging masaya after Ten years na hindi sila umuwi dto.
I have senven brothers and I am youngest nag iisa akong babae sa aming magkakapatid. Maraming naiinggit sakin kasi nasa akin na daw ang lahat mayaman, maganda, sexy at higit sa lahat may mga kuyang sobrang gwapo pero hindi nila alam na sa bawat ngiti ko may lungkot na tinatago, sa bawat tawa ko may luhang nakatago at sa bawat saya ko may sakit na tinatago. Dapat nga ako yung mainggit kasi wala man sa kanila ang lahat na meron ako pero nasa kanila yung gusto kong makuha at maramdaman at iyon ang pagmamahal ng isang pamilya.
Ilang oras makalipas nakarating na rin ako sa favorite spot ko sa tuwing nagagalit, nalulungkot at gusto ko ng sumuko dto ako pumunta. Bumaba agad ako sa aking sasakyan. I just running through the shore, and soon I get there, I spread my arms wide and open, close my eyes and I let the wind kiss me.
Minulat ko ang aking mga mata at sabay hugot ng malalim na hininga at hinayaan ko ang sarili kong kumalma dahil parang isang musika ang bawat hampas ng alon at nagpasya muna akong manatili dito.
Hanggang sa may nakita akong isang buong pamilya na natatawanan at masayang nakwekwentuhan sa nakikita ko sa kanila simple lang ang kanilang buhay pero makikita mong sagana sila sa pagmamahal. Naisip ko tuloy simula ng pinanganak ako hindi ko pa nararanasan na makabonding, kumain at makipagkwentuhan sila mommy, at daddy, madalas kasi na sila kuya ang kasama ko at kaclose ko ng sobra pero nagbago iyon ng iwan din nila ako dto ten years ago. Ngayon uuwi sila ng parang walang nangyari na akala nila okay lang ang lahat, naputol ang pag iisip ko ng biglang tumunog yung cellphone ko agad ko itong sinagot ng makita kong si nay Rosie ang tumatawag.
"Hello Samantha, anak nasaan kaba? Gabi na anak umuwi kana." Nag aalala niyang sabi.
"Wag na po kayong mag alala sakin, ayos lang namn po ako at pauwi na rin namn na ako." I said. Then binaba ko na yung tawag huminga muna ulit ako ng malalim bago umuwi.
After an hour nakarating na din ako sa bahay ngunit pagbaba ko ng sasakyan, may nakita akong ibang mga sasakyan dto na hindi ko alam kung kanino. Habang papasok ako ng bahay rinig na rinig ko ang mga tawanan at ingay na nanggagaling sa sala hanggang sa tuluyan na akong nakapasok, nasurprise ako kasi dko ineexpect ang mga makikita at madadatnan ko ngayon. After ten years nakita ko ulit sila ang mga kuya ko. Dko namalayan na lumapit na pala sakin si nay Rosie at nakatingin na silang lahat sakin.
"Samantha, nandito kana pala sakto kararating lang din ng mga kuya mo." Masaya niyang sabi. Pero nawala yung ngiti niya ng tinignan ko siya at siguro naalala din niya yung pinag usapan or naging reaction ko kanina.
Maya maya lumapit sakin si kuya Xander Ang pangatlo kong kuya.
"Baby girl, dalaga kana. We miss you so much." masayang sabi niya sabay tingin sa iba kong mga kuya na may malamlam na tingin na tinanguhan din nila, sabay tingin sakin.
"Masyado mo ba kaming namiss at hindi ka nagsasalita ahh." Malambing na sabi ni kuya Marky panglima kong kua saka ako inakbayan.
My lips parted. I don't know if I'm just hallucinating or what but I really couldn't process everything. Until na realize ko na totoo ngang nandito sila. Agad agad kong tinanggal yung braso ni kuya na nakaakbay sakin.
"Why did you go home here? And do you really think that I miss all of you! then sorry to say this but you wrong. Sa pagkakaalam ko kasi wala na akong kuya simula ng umalis kau ten years na ang nakakalipas." Galit kong sabi.
Lumapit sakin si kuya Ford ang pangalawa kong kua hahawakan niya sana ako kaso umatras ako magsasalita sana siya kaso biglang nagsalita si kuya Third ang panganay saming lahat.
"Enough! You may forget we are older than you! You forget to respect us Samantha!" Galit niyang sabi sa sobrang inis at galit ko umakyat na lang ako sa kwarto ko pero bago pa ako tuluyang makaakyat narinig ko ng tinawag ako ni kuya Third.
"Samantha, Come back here! We haven't finished talking yet!" Sigaw niyang sabi.
"Third iho hayaan niyo muna yung kapatid niyo nabigla lang siya sa pagdating niyo. Magpahinga muna kayo at alam kong parehas kayong pagod lahat." Nanay Rosie said.
Pagkatapos nun tuluyan na akong pumasok sa kwarto ko at nilock ko yung door ko. Binagsak ko ang aking katawan sa napakalaki kong kama at hinayaan kong tumulo ang mga pinigilan kong luha kanina.
Naalala ko pa dati noong bata pa ako ang saya-saya ko kasi may mga kuya ako na kagaya nila na kahit busy sila mommy at daddy nandiyan sila para pasayahin ako. Pero nagbago lahat yun simula nung pinili nilang umalis kesa manatili dto kasama ko.
Si kuya Third Smith Lee panganay samin actually kambal sila ni kuya Ford Smith Lee pero dahil nauna siyang lumabas ng ilang minuto kaya siya yung panganay saming lahat at twenty five years old na silang dalawa, pangatlo si Kuya Xander Smith Lee, twenty four years old, pang apat sina Kuya Marcus Smith Lee kambal niya si Kuya Marky Smith Lee pero dahil nauna din lumabas si kuya Marcus kesa sa kanya kaya panglima si Kuya Marky saming magkakapatid they are twenty two years old, pang anim si Kuya Jeydon Smith Lee, twenty years old, Pang pito si Kuya Clyde Smith Lee, Nineteen years old and last me, I'm Samantha Smith Lee eighteen years old.
--
A/N: I hope nag enjoy kayo.