Unicode
တိတ်ဆိတ်နေသော လမ်းမထက် ရိပေါ် အပေါ်အင်္ကျီကို လည်ပင်းအထိဆွဲတင်လိုက်ပြီး ဦးထုတ်ကို ခပ်ငိုက်ငိုက်ဆောင်းကာ အပြင်ကိုထွက်လာခဲ့သည် ။ သူလူတွေနဲ့ မဆုံဖြစ်အောင် ကြိုးစားနေသော်လည်း အလုပ်ကတော့ မလုပ်လို့ မဖြစ်...။ သူအိမ်ကထွက်လာတာတစ်လကျော်ကျော်ရှိနေလေပြီ။
"အကိုရိပေါ်ရောက်ပြီလား"
ဖန်ရှင်းက ဓာတ်ဆီဖြည့်နေရင်း နှုတ်ဆက်တာကြောင့် မေးမှာ သိုင်းထားတဲ့ Maskအမဲကို ထုတ်တပ်လိုက်ပြီး ဖန်ရှင်းအနားလျှောက်လာလိုက်၏။
သူထွက်ပြေးလာတဲ့ ညက အချိန်ပိုင်းအလုပ်ကနေပြန်လာတဲ့ ဖန်ရှင်းနဲ့တွေ့ခဲ့သည်။ နေဖို့နေရာကအစ ဖန်ရှင်းနဲ့သူ့သူငယ်ချင်းကပဲ စီစဉ်ပေးခဲ့ပြီး သုံးရက်လောက်နေတော့ သူလုပ်နေတဲ့ အလုပ်မှာပါ သွင်းပေးသည်။
"ကားတွေအရမ်းမများဘူးအကို "
ရိပေါ်ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်ပြီး လက်အိတ်ကို ဝတ်ကာ အလုပ်စလုပ်ဖို့ ပြင်ရသည်။ သူနောက်ပိုင်း လူတွေနဲ့စကားမပြောချင်၍ ဖုန်းနံပါတ်ကိုပါ ပြောင်းလိုက်ပြီး ဖုန်းကိုလည်း သိပ်မကြည့်ဖြစ်တော့...။
"အပြန်လာကြိုရမှာလား"
"အင်းလေ ငါ့ကိုတော့ တစ်ယောက်တည်းမပြန်ခိုင်းဘူးမလား"
"မပြန်ခိုင်းပါဘူးအကိုရိပေါ်ရာ"
သူတို့စကားပြောနေတုန်း ကားတစ်စီးဝင်လာတာကြောင့် ဖန်ရှင်းကထထွက်သွားသည်။ ဒီနေ့ ကားလည်း ပါးတာကြောင့် ရိပေါ်ဆိုင်မန်နေဂျာကို ခဏခွင့်တောင်းပြီး ဆိုင်နဲ့ ခပ်လှမ်းလှမ်းက အုတ်ခုံလေးမှာ ဆေးလိပ်ထုတ်သောက်နေလိုက်၏။
"အဟွတ်...."
သူအခုတလော အအေးလည်းမိချင်နေသည်။ ညပိုင်းအလုပ်ဆင်းရတဲ့ အချိန်တွေရယ် ဒီရက်ပိုင်း မိုးမိတာတွေကြောင့် လူက ငြီးစီစီ...။ အချိန်ပိုတွေဆင်းရတိုင်းလည်း အချိန်ပိုကြေးမယူတဲ့ သူ့ကို ဆိုင်မန်နေဂျာကလည်း သိပ်ကို အားနာနေပုံ...။
သူ့အတွက်ခေါက်ဆွဲဖိုးရယ် အိမ်အသုံးစရိတ်ရယ် ရှိရင် ရပြီပဲလေ...။ အိမ်လခကလည်း ဖန်ရှင်းသူငယ်ချင်းတို့အိမ်နောက်က လူမနေတဲ့အခန်းလေးတစ်ခန်းဖြစ်တဲ့အတွက် အများကြီးမပေးရ..။
သူအလုပ်တော့ပင်ပန်းပေမယ့် စိတ်တော့ အေးချမ်းရသည်...။
ဖန်ရှင်းကတစ်ခါတစ်လေညစာဝယ်ကျွေးတတ်ပြီး ဖန်ရှင်းသူငယ်ချင်းတို့အိမ်ကလည်း အစားအသောက်တွေပို့ပေးတတ်တာကြောင့်လည်း သူ့အတွက်အများကြီးမလို...။
"နေမကောင်းရင် မန်နေဂျာကိုပြောပြီးနားလိုက်ပါလား ကျွန်တော်ပြောပေးမယ်"
ခဏကြာတော့ ဖန်ရှင်းက သူ့အနားရောက်လာပြီး ပြောတော့ သူခေါင်းခါပြလိုက်သည်။ အရင်နေ့တွေထက် ဒီနေ့က ဘာမှမလုပ်ရဘဲတောင်ပိုပင်ပန်းနေသလိုဖြစ်နေပေမယ့် အလုပ်တော့မနားချင်...။
"မရပါဘူး အကိုနားရမယ် ကျွန်တော်လည်းအချိန်ပြီးပြီ အတူတူပြန်ကြမယ် အခုကျွန်တော် အိတ်သွားယူပြီး မန်နေဂျာကိုပြောခဲ့မယ်"
"ဖန်ရှင်း..."
လှည့်ထွက်ဖို့ပြင်နေတဲ့ ဖန်ရှင်းကို လှမ်းဆွဲထားလိုက်တော့ ဖန်ရှင်းက သက်ပြင်းချ၏။
"ကောကို ပြောလိုက်မှာနော် စကားနားမထောင်ရင်"
"အင်းပါ နားမယ်နားမယ်"
အကို့ကိုပြောလိုက်ရင် သူ့ကို လာတွေ့မယ်ဆိုတာ သူသိတာကြောင့် ဖန်ရှင်းကို သူထပ်မငြင်းရဲ...။ သူ့ကို လူပျောက်တိုင်ထားတာလည်း သူသိသည်။ ဒါပေမယ့် သူက အသက်မပြည့်သေးသည့် ကလေးမှ မဟုတ်တော့ဘဲ...။
"အကိုရိပေါ် ကျွန်တော့်အကိုကတကယ်ခွင့်မလွှတ်ချင်စရာကောင်းတယ်မလား"
"အင်း"
ကျောပိုးအိတ်ကြိုးလေးနှစ်ဖက်ကို ဆုပ်ကိုင်လျက် သူ့ဘေးနားမှာ ကပ်လျှောက်နေတဲ့ ဖန်ရှင်းက ခေါင်းလေးငုံ့ကာပြောလာခဲ့သည်။
"ကျွန်တော်အရင်က အမှားတွေအများကြီးတွေးခဲ့ဖူးတယ်"
"ဘာအမှားတွေလဲ"
သူဆေးလိပ်တစ်ချက်ကိုဖွာလိုက်သည်။ လမ်းမီးရောင်တွေကြောင့် သူတို့လျှောက်နေတဲ့ လမ်းလေးဟာတော့ မှောင်မနေ...။
"ကော နဲ့ အကိုရိပေါ်မဖြစ်နိုင်ဘူး ဆိုပြီးပေါ့ ယောက်ျားလေးနှစ်ယောက်ရဲ့ အချစ်ကမဖြစ်နိုင်ဘူးလို့လေ အခုတော့..."
"အင်း အခုဘာဖြစ်လဲ"
သူစကားကိုဝင်ထောက်ပေးလိုက်တဲ့အချိန် ဖန်ရှင်းမျက်နှာဟာ ရဲခနဲ...။
"အကိုယွီပင်းက ကျွန်တော့်ကိုသဘောကျတယ်တဲ့ မနေ့ကဖုန်းထဲမှာပြောတာ ကျွန်တော်ရင်တွေခုန်လာတယ် ဘာပြန်ပြောရမှန်းမသိဘူး"
"မင်းကရော သူ့ကိုကြိုက်လား"
ဖန်ရှင်းဟာ ခေါင်းငုံ့နေရင်းမှပင် ခေါင်းလေးကို ငြိမ့်ပြသည်။ သူအရင်က အချစ်ကိုစတွေ့ခဲ့တဲ့ ပုံစံမျိုး...။
"ပြီးတော့ ကျွန်တော်ကြောက်နေတာ"
"ဘာကိုလဲ"
"အချစ်ကနာကျင်ရတယ်မလား"
တခြားသူတွေအတွက်တော့ မသိပေမယ့် ထိုစကားက သူ့အတွက်မှန်သည်။ အချစ်ဆိုတာ ကိုယ့်ဘက်ကပဲ အရမ်းကြီး ချစ်မိတဲ့ အခါ နာကျင်ရတာမျိုးပဲ..။
နောက်ဆုံးမှာတော့ အများကြီးချစ်ပြခဲ့တဲ့ သူ့ကိုယ်သူပဲ အပြစ်တင်လိုက်သည်။
"အကိုရိပေါ်အိမ်လိုက်ခဲ့ရမလား စောသေးတော့လေ"
"လိုက်ပြီးဘာလုပ်မှာလဲ အဟွတ်"
"တစ်ယောက်တည်း ညဘက်နေမကောင်းဖြစ်နေရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ"
"ငါအဲ့လောက်မပျော့ပါဘူး ဆေးဝယ်သွားလိုက်မယ်"
ဖန်ရှင်းက သူ့စကားကိုလက်ခံပြီး သူ့အိမ်ရှေ့ကနေပဲ အိမ်ပြန်သွားခဲ့သည်။ သူအိမ်ရောက်တာနဲ့ အခန်းထဲ ဝင်လိုက်တော့ သူရှုပ်ဖွထားခဲ့တဲ့ အိမ်လေးဟာ ရှင်းလင်းနေလျက်...။ သူ့အဝတ်တွေကိုလည်း လျှော်ပြီး လှမ်းထားသေး၏။ ဒီရက်ပိုင်း မိုးအေးလို့ အဝတ်တွေကို မလျှော်ဘဲ စုထားခဲ့တာ..။ အရင်ကအတိုင်း နှစ်ရက်တစ်ခါ အိမ်ရှင်းပေးတတ်သည့် ဖန်ရှင်းသူငယ်ချင်းရဲ့ အမေပဲ ဖြစ်ပါလိမ့်မည်။
သူပေါ့ပေါ့ပါးပါးဖြစ်တဲ့ အဝတ်လဲဝတ်ပြီး ဆေးဝယ်ဖို့ ထပ်ထွက်လာခဲ့တော့ သူမတွေ့ချင်တဲ့ မျက်နှာတစ်ခုက အိမ်ရှေ့မှာ...။
"ရိပေါ်"
သူဂရုမစိုက်ဘဲ ရှေ့ကိုသာ ဆက်သွားလိုက်သည်။
"ရိပေါ် ခဏနေဦး"
"ခွပ်!"
သူ့လက်ကို လှမ်းဆွဲတဲ့ အကို့ကို အားပြင်းပြင်းဖြင့် ဆွဲထိုးလိုက်၏။ သူ့လက်သီးကတော်တော်အားပြင်းသွား၍ တစ်ချက်တည်းနဲ့ အကိုဟာ နောက်ပြန်လဲသည်။
"ဒါက ကျွန်တော့်ကို နှောက်ယှက်လို့"
"ခွပ်!"
"ဒါက ကျွန်တော့်ကို နာကျင်အောင်လုပ်ခဲ့လို့"
"ခွပ်!"
"ဒါက ကျွန်တော်ထိုးချင်လို့"
လဲကျနေတဲ့ အကို့ပေါ်တက်ခွပြီး သုံးလေးချက်လောက်ဆင့်ထိုးတာတောင် သူစိတ်မပြေနိုင်သေး။
"ကျွန်တော်အေးချမ်းနေတာကို လာနှောက်ယှက်ချင်သေးတာလား"
"မင်းကြိုက်သလောက်ထိုး ရတယ် ထိုးပြီးရင်ကိုယ်နဲ့ပြန်လိုက်ခဲ့ "
"ခင်ဗျားက ဘယ်လောက်ကောင်းနေလို့ လာပြီး အမိန့်ပေးနေရတာလဲ"
တဖြောက်ဖြောက်ရွာလာတဲ့ မိုးစက်သံတွေကြားမှာ သူ့အော်သံဟာ ပျောက်ကွယ်သွားသည်။
အကိုဟာ သူ့ကိုပြန်လာဖို့ ပြောရဲသည် အထိ ရူးသွားခဲ့ပြီလား။
"ဟောက်ရွှမ်းကို ကိုယ်မပြောရသေးဘူး မင်းစိတ်ချမ်းသာတဲ့အထိနေပါစေဆိုပြီး စောင့်ကြည့်နေတာ အခုဖန်ရှင်းနဲ့ လမ်းမှာတွေ့တော့ မင်းနေမကောင်းဘူးလို့ပြောတာနဲ့"
"အကိုတို့မရှိတဲ့နေရာတိုင်းမှာ ကျွန်တော်စိတ်ချမ်းသာတယ် အဓိကက အကိုတို့မရှိဖို့ပဲ"
"မင်းမရှိတဲ့တစ်လလုံးဟောက်ရွှမ်းအရမ်းပြိုလဲနေတာမင်းသိလားရိပေါ် ကိုယ့်ကို မကြည့်ရင်တောင်မှ သူ့ကို ကြည့်ဦး"
"ကျိရန်ရှိတာပဲ ကျွန်တော့်ကိုလိုအပ်ဘူး"
သူတို့အိမ်ဆီကို လာတဲ့ လမ်းကြားဟာ အရင်ကတည်းက လူပြတ်တာကြောင့်ရော မိုးတွေရွာနေတာကြောင့်ပါ လမ်းသွားလမ်းလာကင်းမဲ့နေသည်။ အကိုက နှုတ်ခမ်းက သွေးတွေကို သုတ်လျက် သူ့ကိုပါ ပုခုံးကကိုင်ကာ ထစေပြီး သူ့မျက်ဝန်းတွေကို သေချာကြည့်လာသည်။
"ပြန်လိုက်ခဲ့ပါရိပေါ်"
"ဟင့်အင်း မလိုက်ဘူး လုံးဝမလိုက်ဘူး အတင်းအကြပ်ခေါ်နေရင် ဒီနေရာကပါထွက်ပြေးသွားမှာ "
"လိုက်ခဲ့ပါရိပေါ်ရယ် ကိုယ်တောင်းပန်ပါတယ်"
အကိုဟာ သူ့ရှေ့မှာ ဒူးထောက်ထိုင်ချသည်။ သူဒီနေရာမှာတောင် တကယ်မနေချင်တော့ဘဲ ထွက်ပြေးချင်လာသလို ဖန်ရှင်းကိုပါ ဒေါသထွက်လာ၏။
သူ့ဘဝမှာ ဘယ်သူ့ကိုမှ ယုံကြည်လို့မရဘူးပဲ...။
"လိုက်မလာနဲ့"
သူပြောပြီးတာနဲ့ ဆေးဝယ်ဖို့ မသွားတော့ဘဲ နောက်ပြန်လှည့်လိုက်သည်။ သူဘယ်သူ့ကိုမှ ခွင့်လွတ်ဖို့ ဆန္ဒမရှိ...။
"ရိပေါ် ခဏလေး"
"လိုက်မလာနဲ့ !"
သူ့ကိုလှမ်းဆွဲထားတဲ့ အကို့ကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆောင့်တွန်း၍သာ အိမ်ထဲကိုပဲ ထပ်ပြီး ပြေးဝင်လာခဲ့တော့သည်။ သူ့ကို ဘယ်အထိနာကျင်စေချင်ကြလဲ သူမသိပေမယ့် မနက်ဖြန်မနက်ကျရင်တော့ သူဒီနေရာကနေ ထပ်ထွက်သွားရမည်မှာ အသေအချာ...။ ကံကြမ္မာကတော့ ဘယ်သောအခါမှ သူ့ဘက်တွင် မရှိခဲ့ပါ။
🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍
"ဟင်း...."
အိမ်ထဲပြေးဝင်သွားတဲ့ ရိပေါ်ကိုကြည့်ပြီးရှောင်းကျန့် သက်ပြင်းချလိုက်သည်။ ရိပေါ်ထွက်ပြေးပြီးတစ်ပတ်လောက်အကြာမှာ ဖန်ရှင်းအချိန်ပိုင်းအလုပ်လုပ်နေတဲ့ နေရာကို သူရောက်သွားခဲ့ပြီး ဖန်ရှင်းဘေးမှာ ကားတစ်စီး ဓာတ်ဆီထည့်ပေးနေသည့် Maskအုပ်ထားသည့်သူကို ရိပေါ်မှန်း သူတန်းသိခဲ့၏။ ဖန်ရှင်းကို တအားဆူပြီးမှ ဖန်ရှင်းက အိမ်ရှင်တွေကို ပြောပေးတာကြောင့် အိမ်ရှင်ဆီက သော့အပိုဖြင့် ရိပေါ်အိမ်ကို သူနှစ်ရက်တစ်ခါလောက်သွားရှင်းပေးပြီး အစားအသောက်တွေကိုပါ တိတ်ဆိတ်ပို့ပေးနေခဲ့သည်။
"အခြေအနေ "
"အကိုရိပေါ်ဖျားတော့မယ်"
ဒီနေ့ ရိပေါ်အလုပ်သွားတဲ့အချိန် သူအိမ်လာရှင်းပေးပြီး အပြန်မှာ ဖန်ရှင်းနဲ့ ရိပေါ်ကိုလှမ်းတွေ့လိုက်၍ သူအကွယ်တစ်ခုမှာ ပုန်းကာဖန်ရှင်းကိုစောင့်နေလိုက်သည်။ ဖန်ရှင်းနဲ့ တွေ့တဲ့အချိန် ထိုကလေးပြောတဲ့ စကားကြောင့် သူအိမ်ထဲဝင်ရမဝင်ရဖြစ်နေတုန်းမှာပဲ ရိပေါ်က ထွက်လာခဲ့၏။
"ဟင့် မလုပ်ပါနဲ့ တောင်းပန်ပါတယ်"
ရေစိုကြီးနဲ့ အိပ်နေတဲ့ ရိပေါ်ကို အင်္ကျီလဲပေးဖို့ လုပ်နေတုန်း ထွက်လာတဲ့ အသံငယ်လေးဟာ သူ့ကို မျက်ရည်ကျစေသည်။
အရာအားလုံးက သူ့အမှားကြောင့်ပဲလေ....။ အခု ဒီကလေး ဘယ်လောက်တွန်းလွှတ်လွှတ် သူထပ်မထွက်သွားတော့...။
"ကျစ်... ပူကျစ်နေတာပဲ"
သူဟောက်ရွှမ်းဆီကို ဖုန်းဆက်ဖို့ ကြံရွယ်ပြီးမှ ကလေးငယ်ထပ်ထွက်သွားမှာ စိုးရိမ်တာကြောင့် မဆက်တော့ဘဲ ရေပတ်တိုက်ဖို့သာ လုပ်ရတော့သည်။
"အင့် ချမ်းတယ်"
ရေစိုဝတ်တွေကို အကုန်လဲပေးပြီးတဲ့အချိန် ရိပေါ်ဆီက အသံတိုးတိုးလေးက ထွက်လာပြန်သည်။ သူရိပေါ်ဘေးနားကပ်ကာ စောင်လေးခြုံပြီး ထွေးပွေ့ပေးလိုက်ပေမယ့် ခန္ဓာကိုယ်လေးဟာ တုန်နေဆဲ...။ ဒီရက်ပိုင်းအစားအသောက်မမှန်ဘဲ ပိန်ကျသွားတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်လေးကြောင့် သူပိုပြီး စိတ်မချ...။
"တောင်းပန်ပါတယ် ကိုယ်တောင်းပန်ပါတယ်ရိပေါ်ရယ်"
သူဘယ်လိုပဲတောင်းပန်တောင်းပန် သူ့အမှားတွေ မကျေနိုင်ဘူးဆိုတာလည်း သိသည်။ ရိပေါ်သူ့ဆီပြန်မလာတော့ရင်တော့ သူရိပေါ်ဘေးမှာပဲရှိနေပေးချင်သည်။ သူ့ရင်ခွင်ထဲက ရိပေါ်ကတော့ အဖျားရှိန်ကြောင့် အိပ်မောကျသွားပြန်၏။
သူထွေးပွေ့ထားတဲ့ ရိပေါ်ကို အခင်းလေးပေါ် အသာပြန်ချပေးရင်း ဆူနေသည့် ရေနွေးအိုးကို ခလုတ်ထပိတ်လိုက်သည်။
ပြီးတော့ ရိပေါ်ဗီရိုထဲက တဘတ်တစ်ထည်ကို ရေအေးနဲ့ရေနွေးစပ်ထားတဲ့ ဇလုံထဲစိမ်ကာ ရိပေါ်ကိုယ်လေးကို ရေပတ်တိုက်ပေးဖို့ လုပ်ရသည်။
ကြယ်သီးဖြုတ်ပြီးအင်္ကျီလေးကို အနည်းငယ်လှန်လိုက်တော့ ခါးစပ်နားမှာ ပေါ်လာတဲ့ တက်တူးလေးတစ်ခု...။
"အများကြီးချစ်ခဲ့ပေးတာပဲရိပေါ်ရယ် ကိုယ်တောင်းပန်ပါတယ် "
ဘာကြောင့်ရယ်မသိ ...။ ထိုတက်တူးလေးကို ပွတ်သပ်လိုက်တာနဲ့ မျက်ရည်တွေက ကျလာသည်။
"ဟင့် အကိုကျွန်တော်ကြောက်တယ် အကို ..."
"အကိုရှိတယ်နော် အကိုရှိတယ်"
အိပ်ရင်းနဲ့ ထပ်ယောင်လာပြန်သည့်ကလေးကို ထပ်ပြီး ပွေ့ဖက်ထားလိုက်တော့ သူ့အင်္ကျီကို တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ပြီး သူ့ရင်ခွင်ထဲ ပိုတိုးဝင်သည်။
"အကိုရှိနေပါတယ် ကလေး"
ကျောလေးကို ခပ်ဖွဖွ ပွတ်သပ်ပေးတော့မှ ပြန်ပြီးအိပ်ပျော်သွားခဲ့သည်။ သူကတော့ ရိပေါ်ကို ဖက်ထားပေးလျက်ပင် တစ်ညလုံး အိပ်မရခဲ့...။ မနက်ခင်းပိုင်း မှေးခနဲ ဖြစ်သွားခါနီးမှာပဲ ရင်ခွင်ထဲကကောင်လေးက နိုးထလာ၏။
"နိုးပြီလား ကလေး"
"ဘယ်လိုလုပ်ရောက်နေတာလဲ ပြန်ပါ"
"နေကောင်းရင် ပြန်မယ်နော် ကလေးနေကောင်းရင် ကိုယ်ပြန်ပါ့မယ်"
ရိပေါ်က သူပြောတာကို ဂရုမစိုက်ဘဲ အိပ်နေရာမှ အားယူထပြီး ရေချိုးခန်းထဲဝင်သွားသည်။
"ရိပေါ် မြန်မြန်လုပ်နော် အေးတယ်"
ရေချိုးခန်းထဲက တုန့်ပြန်သံမကြားရဘဲ ခဏကြာတော့ ကလေးငယ်ဟာ မျက်နှာသစ်ပြီးသွားဟန်...။
"တစ်ခုခုစားပြီးဆေးသောက်နော် ကိုယ်ဆန်ပြုတ်ပြုတ်ပေးမယ်"
"မရှက်ဘူးလား ဒီလောက်တွန်းလွှတ်နေတာကို ထွက်မသွားနိုင်ဘဲလေ ကျွန်တော်ဆိုပြန်စဉ်းစားမိရင် အရမ်းရှက်တာ ကိုယ့်ကိုတွန်းထုတ်နေတဲ့သူကိုမှ အရှက်မရှိတွယ်ကပ်နေခဲ့တယ်ဆိုပြီး"
သူဘာမှမပြောတော့ ရိပေါ်က စောင်ခြုံပြီး ပြန်ဝင်အိပ်သည်။
"ပြန်တော့"
"မပြန်ဘူး ဟောက်ရွှမ်းကို မပြောမှာမို့လို့ ကိုယ်ကတော့ မင်းကို စောင့်ရှောက်ပေးမယ်"
"မလိုဘူး အကိုမရှိလည်းနေနိုင်တယ် အခုမှစောင့်ရှောက်လည်း အကို့ကို ပြန်မချစ်လာဘူး"
"ကိုယ်ကချစ်ပေးမယ် မင်းမချစ်ရင်တောင် ကိုယ်ကပဲချစ်ပေးမယ်"
သူ့စကားအဆုံး အခန်းတွင်းမှာ အသက်ရှူသံကလွဲ၍ တိတ်ဆိတ်သွားသည်။ သူလည်း ဘာမှဆက်မပြောတော့ဘဲ ဆန်ပြုတ်ရမှ လှည့်ကြည့်မိတော့ ရိပေါ်ဟာ နံရံကို မှီလျက်စီးကရက်သောက်နေခဲ့သည်။
"နေမကောင်းဘူးလေ မသောက်နဲ့ ဆန်ပြုတ်သောက်"
"မသောက်ဘူး"
"ခေါင်းမာနေပြန်ပြီ "
ရိပေါ်ပါးစပ်က စီးကရက်ကိုဆွဲယူပြီး မီးသတ်ကာ လွှင့်ပစ်လိုက်တော့ ရိပေါ်က ဘာမှထပ်မပြောလာဘဲ အိပ်ယာထဲဝင်ခွေပြန်သည်။
"ရိပေါ် ဆန်ပြုတ်ထသောက်လေ"
"ထားခဲ့ပြီး ပြန်တော့"
"မင်းထမသောက်မချင်းမပြန်ဘူး"
"ဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲ အကိုရာ ပြန်တော့ဆို ပြန်တော့လို့ အဟွတ်"
နေမကောင်းသေးဘဲ ထအော်တဲ့ ရိပေါ်က မောသွား၍ ထင်သည် ပြန်လှဲမအိပ်တော့ဘဲ နံရံဆီကို ရွှေ့သွားလျက် ခပ်လျှောလျှောမှီထိုင်သည်။
"ဆန်ပြုတ်သောက်ပြီး ဆေးပဲသောက်ပါကလေးရယ်နော် ကိုယ်ပြန်မယ် သောက်ပြီးတာနဲ့ ပြန်မယ်"
"ပေး"
ပူလောင်နေသော ဆန်ပြုတ်ကို တစ်ကျိုက်တည်း မော့သောက်လိုက်ခြင်းက သူ့ကိုတော်တော်လေး ပြန်စေချင်နေမှန်း သိသာသည်။
"ဆေး..."
"အင်း သေချာသောက်"
သူ့လက်ထဲကဆေးလုံးလေးကို ထည့်ပေးတော့ ရိပေါ်ဟာ ရေကိုတောင်မစောင့်ဘဲ မခါးတဲ့အတိုင်း ဝါးစားပစ်၏။
"ရေသောက်ဦး "
"ပြန်တော့"
"အင်းပါ ပြန်မယ်"
သူဆက်နေရင် ရိပေါ်ပိုအဆင်မပြေဖြစ်နိုင်၍ အိမ်ထဲကနေအမြန်ပြန်ဖို့လုပ်ရသည်။
"ကိုကို့ကိုမပြောနဲ့"
"အင်း မပြောဘူး ကိုယ့်ကိုယ်ကို ဂရုစိုက်"
သူပြောလိုက်သော်လည်း ရိပေါ်ဆီက အဖြေတစ်စုံတစ်ရာ ပြန်မရခဲ့...။ သူလည်းလှည့်မကြည့်တော့ဘဲ ဟောက်ရွှမ်းရှိနိုင်သည့် Company ဘက်ကိုသာ ထွက်လာခဲ့တော့သည်။
"အကိုရှောင်းကျန့်"
"အင်းကျိရန် ဟောက်ရွှမ်းရော ဘာတွေဖြစ်နေကြတာလဲ"
ဟောက်ရွှမ်းရဲ့ ကုမ္ပဏီရှေ့တွင် ရောက်နေသည့် သတင်းထောက်များကို တွန်းဖယ်ပြီး အထဲကို ဝင်လာလိုက်တော့ ကျိရန်က သူ့ကို ဆွဲခေါ်လာသည်။
"ရိပေါ်အမေရောက်နေတယ်"
"ရိပေါ်အမေရောက်တာ သတင်းထောက်တွေပါပါလာတာလား"
"အကိုရှောင်းကျန့် မမြင်ရသေးဘူးလား"
ကျိရန်ထုတ်ပြလာသည့်ဖုန်းကို ကြည့်လိုက်တော့ Video အတိုလေးသုံးခုကိုတွေ့လိုက်ရသည်။
"ဝမ်အုပ်စုက ဥက္ကဌက အခြောက်တစ်ယောက်လား"
"သူ့ယောက်ျားနဲ့ အိပ်နေတာ ရွံစရာကြီး"
"သားဖြစ်သူရဲ့ ရည်းစားကိုပါသူနဲ့ အိပ်ဖို့တောင်းဆိုခဲ့တာပဲ"
"သားဖြစ်သူကိုလည်း လူလွှတ်ပြီး မဒိန်းကျင့်ခိုင်းတယ်တဲ့"
"ဘယ်လောက်မလိုချင်တဲ့ သားပဲဖြစ်ဖြစ်လေ အခုလိုလုပ်စရာမလိုပါဘူး"
Video အောက်မှာလည်း ထိုသို့သော comment တွေဟာ အများအပြား....။ သို့သော်လည်း သူမအံ့ဩမိပါ။
"ဒီဂယက်တွေကြောင့် အချစ်ရဲ့ ကုမ္ပဏီရှေ့ကိုပါရောက်နေကြတာ"
"သတင်းစာရှင်းလင်းပွဲတော့ လုပ်ရမှာပဲ ဒီကုမ္ပဏီက ဝမ်အုပ်စုနဲ့မဆိုင်ကြောင်း"
ကိုယ်တိုင် ကြိုးစားပြီးတည်ထောင်လာခဲ့တဲ့လုပ်ငန်းတစ်ခုကို ဟောက်ရွှမ်းကလွယ်လွယ်နဲ့ ဆုံးရှုံးခံမယ့်သူမဟုတ်မှန်း သူသိသည်။
"ကိုယ်ဝင်သွားလိုက်မယ်"
"ရိပေါ်အမေရှိ...."
ကျိရန်စကားကို သူဂရုမစိုက် ...။ လွန်ခဲ့တဲ့ သုံးရက်ကတည်းက ရိပေါ်အမေကို သူသိနှင့်ပြီးသားဖြစ်သည်။
"ဟောက်ရွှမ်း"
"သားရှောင်းကျန့်လာပြီလား ထိုင်"
ရိပေါ်အမေရှေ့က Sofaပေါ်မှာ သူ ခေါင်းငုံကာ ဝင်ထိုင်လိုက်ပြီး ရိပေါ်အမေကို ပြုံးပြလိုက်သည်။
ရိပေါ်အမေဟာ ရိပေါ်လိုပဲချောပြီး နူးညံ့တဲ့ စိတ်ထားပိုင်ရှင်တစ်ယောက်။
"သားနောက်မှာမေမေရှိနေမယ် သတင်းစာရှင်းလင်းပွဲလုပ်လိုက်"
"အဆင်ပြေပါ့မလားတွေးပူနေရတယ်မေမေ"
ဟောက်ရွှမ်းနဲ့ ရိပေါ်အမေဟာလည်း ၁၂နှစ်လောက်အတူနေလာခဲ့၍ စတွေ့ကတည်းက စိမ်းမနေခဲ့ကြ...။ ရိပေါ်Videoတက်ပြီးသည့်နောက်ရက်မှာပဲ ရိပေါ်အမေဟာ ဟောက်ရွှမ်းကို စကားပြောဖို့ ဆက်သွယ်လာခဲ့သည်။
"ရှောင်းကျန့်ကိုလည်း ကျေးဇူးတင်ပါတယ် သူအိပ်ဖို့ပြောတဲ့ အသံဖိုင်ကို သေချာလေးသိမ်းပေးထားခဲ့လို့"
"ကျွန်တော်ကတောင်းပန်ရမှာပါ အဲ့တုန်းကတည်းကမပြောပြနိုင်ခဲ့လို့ ... သူအိပ်ခိုင်းပေမယ့် ကျွန်တော်မအိပ်ခဲ့ဘဲ သူသောက်မယ့်ခွက်ထဲ အိပ်ဆေးထည့်ခဲ့တာပါ ... တကယ်ဘာမှမဖြစ်ခဲ့ပါဘူး"
"ယုံပါတယ် သားရယ်"
ပြောရင်းစို့နင့်လာ၍ မျက်ရည်ကျတော့မည့်သူ့ကို ရိပေါ်အမေဟာ လက်ကလေးကို ဆုပ်ကိုင်လာသည်။ ဒီလိုနွေးထွေးတဲ့ အမေမျိုးနဲ့ နေဖို့ ရိပေါ်သာ ရွေးချယ်ခဲ့ရင် ဘယ်လောက်ကောင်းလိမ့်မလဲ။
"တကယ်ကရိပေါ်လေးကသိပ်ဆိုးတာ သံယောဇဉ်လည်း သိပ်ကြီးတာ ဟောက်ရွှမ်းအပေါ်ကိုလည်း ဆိုးပေမယ့် သူတော်တော်လေး ချစ်ပါတယ်
"သားကိုငိုချင်အောင်မေမေကပြောနေပြီ"
ဟောက်ရွှမ်းကပြောရင်းနဲ့ တကယ်ငိုချသည်။ သူလည်းဘယ်လိုနှစ်သိမ့်ပေးရမှန်း မသိတာကြောင့် ခေါင်းသာ ငုံနေမိ၏။
"အန်တီ့ဘဝမှာ ဒီသားလေးကိုလည်းကျေးဇူးအရမ်းတင်ခဲ့ရတာ အန်တီ့ထက်တောင်ရိပေါ်ကိုချစ်ပေးပြီး ဂရုစိုက်ပေးတာ"
"အခုသားကြောင့် ရိပေါ်က ..."
"သားမမှားပါဘူး"
ရိပေါ်အမေဟာ နားလည်နိုင်စွမ်း အပြည့်ရှိတဲ့ မိန်းမသားတစ်ဦးလည်း ဖြစ်သည်။ ဝမ်ဥက္ကဌကို ချစ်တာကြောင့် ရှောင်းလုဝေကိုပါ လက်ခံပေးခဲ့ပြီး ဟောက်ရွှမ်းကိုပါ သားအရင်းတစ်ယောက်လို ချစ်ပေးခဲ့သည်တဲ့....။
"သားငယ်လေးကို အဲ့နေ့ကHot Pot ကျွေးမယ်ပြောခဲ့တာ ကိုယ့်သားကိုမကာကွယ်ပေးနိုင်တဲ့ကိုယ့်ကိုယ်ကို ဒေါသဖြစ်တာရော သူကဟော့ပေါ့စားပြီးရင် ဝမ်ရိကျိုးဆီပြန်သွားမယ် ပူဆာနေတာရောကြောင့် Taxiနဲ့ပြန်ဆိုပြီးပိုက်ဆံပေးခဲ့တာ အန်တီသူ့ကိုချော့ဖို့အရုပ်သွားဝယ်နေတုန်းတကယ်ပြန်သွားတယ်လေ"
သူတို့မသိခဲ့ရတဲ့ အကြောင်းတွေကို အန်တီက ပြောပြနေသည်မှာ ခပ်ဆွေးဆွေး....။
"ဝမ်ရိကျိုးဆီသွားခေါ်ပေမယ့် ရိပေါ်ကို ပြန်မလွှတ်တော့ဘူး သူ့သားအစားခေါ်ထားမယ်တဲ့ ခဏခဏ အန်တီသွားခေါ်ပေမယ့် မလွှတ်ပေးသလို ရိပေါ်အဖိုးတွေပါပါလာလို့ အန်တီတို့လက်လျှော့ခဲ့ရတယ် ရိပေါ်နဲ့လည်း ဘယ်တော့မှ မတွေ့ခဲ့ရတော့ဘူး ပြောရရင် အန်တီတို့ချမ်းသာပေမယ့် ဝမ်ရိကျိုးတို့လောက်မဟုတ်ခဲ့ဘူးလေ"
"အန်တီဘာလို့တရားမစွဲခဲ့လဲဟင်"
"ဟောက်ရွှမ်းအတွက်ပါ ပိုက်ဆံနဲ့လျှော့ပေါ့စေခဲ့ရတဲ့ ဟောက်ရွှမ်းလေးအမှုက ပိုကြီးသွားမှာ စိုးလို့ ပြီးတော့ ရိပေါ်လေးကြီးလာတဲ့အခါ အဲ့ကိစ္စကြီးကြောင့် လူပြောခံနေရမှာမလိုချင်ဘူး ဟောက်ရွှမ်းက ရိပေါ်အတွက် သတ်ပေးခဲ့ပြီးပြီပဲ"
ရိပေါ်အမေက အတိတ်ကဝမ်းနည်းစရာ အဖြစ်အပျက်တွေကို ပြောနေသော်လည်း အသံကတော့ တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်...။ ကနေဒါမှာ အောင်မြင်နေတဲ့ လုပ်ငန်းရှင်တစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး နုပျိုမှုတွေဟာလည်း ရှင်သန်နေဆဲ...။ သေချာကြည့်ရင် ရိပေါ်ဟာ အမေနဲ့တူသည်။
"ဒီဗီဒီယိုတွေကလည်းရိပေါ်ရဲ့ကင်မရာအဟောင်းလေးဆီက အန်တီရထားတာကြာပြီ ရိပေါ်ကငယ်ငယ်တုန်းက ဓာတ်ပုံတွေ ဗီဒီယိုတွေရိုက်ရတာ ဝါသနာပါတယ်လေ ကလေးရှေ့မှာတောင် မဆင်ခြင်နိုင်ဘဲ ရှောင်းလုဝေနဲ့ ဖြစ်ပျက်နေကြတာ"
ဒီတစ်ခါတော့ အန်တီ့အသံမှာ နာကျည်းချက်တွေရောပါနေသည်။ သူ့အဖေနဲ့ တခြားယောက်ျားတစ်ယောက်ကို မြင်လိုက်ရတဲ့ ရိပေါ်စိတ်ထဲမှာရော ဘယ်လောက်တောင် ဝမ်းနည်းခဲ့ရမလဲ...။
"သတင်းစာရှင်းလင်းပွဲမှာ ရိပေါ်ပျောက်နေကြောင်းပါထည့်ကြေညာရမယ်သား"
"ရိပေါ်ကိုတွေ့နေပြီ"
သူမပြောချင်ပေမယ့် အန်တီမပြန်ခင်တော့ ရိပေါ်ကို တွေ့စေချင်သည်။ ရိပေါ်ကို အန်တီ ကနေဒါခေါ်သွားမယ်ဆိုရင်လည်း သူပါလိုက်သွားပြီး စောင့်ရှောက်ပေးဖို့ တွေးထားပြီးသား။
"မင်းဘာလို့အခုမှပြောတာလဲ ဘယ်မှာလဲ အခုသွားမယ်"
"နေပါဦးဟောက်ရွှမ်းရာ အခုတော့ခဏနေပါဦး အရှေ့မှာသတင်းထောက်တွေရှိသေးတယ်"
"လောလောဆယ် ဝမ်အုပ်စုက ရှယ်ယာတွေ တော်တော်လေးထိုးကျသွားတာ ဝမ်ရိကျိုးတော့ သေချင်နေလောက်ပြီ"
အန်တီက ပြောရင်းနဲ့ ပြုံးသည်။ အန်တီ့ကိုကြည့်ပြီး ရိပေါ်အပြုံးလေးတွေကို သတိရသွား၍သူပါ လိုက်ပြုံးမိ၏။
"ကော အကိုရိပေါ်က နေမကောင်းဘဲ အလုပ်လာတယ်"
ဖုန်းထဲဝင်လာတဲ့ Message တစ်စောင်ကြောင့် သူထလိုက်တာနဲ့ ဟောက်ရွှမ်းက သူ့ဖုန်းကို ဆွဲလုပြီးကြည့်သည်။ ပြန်ယူဖို့လုပ်ပေမယ့် သူမမှီလိုက်....။
"အတူသွားရအောင် ရိပေါ်ဆီ"
"အန်တီလည်းလိုက်မယ်"
အန်တီကပါပြောလာတာကြောင့် ရှောင်းကျန့် ငြင်းမရတော့...။ နောက်ဆုံး အန်တီ့ကားဖြင့်သာ ရိပေါ်ရှိတဲ့ နေရာကိုထွက်လာဖြစ်ခဲ့ကြသည်။ ကျိရန်ကတော့ သတင်းထောက်တွေကို ရှင်းမယ်ဆိုပြီး ကျန်နေခဲ့၏။
"ဟိုရောက်ရင် ငါဘာပြောရမှာလဲ တောင်းပန်ရမှာလား ပြန်လိုက်ခဲ့ဆိုပြီးဆွဲခေါ်လာရမှာလား"
သူ့ကိုပြောနေသည့် ဟောက်ရွှမ်းဟာ ဆောက်တည်ရာမရ...။ စိတ်လှုပ်ရှားပြီး တစ်ခုခုကို ကြောက်နေသလို...။
"မင်္ဂလာပါ ဘာများဆောင်ရွက်ပေးရမလဲဗျ"
ရိပေါ်ကတော့သူတို့ကိုသတိိထားမိပုံမပေါ်ဘဲ ကားမှန်ချလိုက်တဲ့ အန်တီ့ကိုသာ သေချာကြည့်နေခဲ့သည်။ နေမကောင်းဖြစ်နေသော်လည်း Uniformလေးကိုသာ ဝတ်ထားသဖြင့် ရှောင်းကျန့်ပိုပြီး စိတ်ပူမိသွား၏။
"မေ... မေမေ"
"သားငယ်"
ရိပေါ်ဟာ ဘာမှဆက်မပြောဘဲ အန်တီ့ကို ကျောခိုင်းသွားပြီး ဓာတ်ဆီဖြည့်ဖို့သာ လုပ်နေလေသည်။
"သားငယ်မေမေ့ကိုကြည့်ပါဦး"
အန်တီကကားထဲကထွက်ကာ ရိပေါ်လက်ကလေးကို ဆွဲလိုက်ပေမယ့် ရိပေါ်ဟာ ရုန်းသည်။ ရှောင်းကျန့်မှာတော့ အသည်းအသန် ငိုနေသည့် ဟောက်ရွှမ်းကိုသာ နှစ်သိမ့်ပေးနေရ၏။
"ငါ့ကြောင့်ပါ ရှောင်းကျန့်ရယ် ငါရိုက်လိုက်လို့"
"မဟုတ်ပါဘူး မင်းအခုလိုငိုနေတော့ ဘယ်လိုလုပ်မလဲ .. အခုလည်း ..."
ဟောက်ရွှမ်းက ရှောင်းကျန့် ပြောနေတာကို နားမထောင်ဘဲ ကားထဲကထွက်ပြီး ရိပေါ်ကိုပြေးဖက်တာကြောင့် သူပါထွက်လာခဲ့ရသည်။
"နောက်ကားတွေ ရှိနေတယ် ပြန်ကြပါ"
"ကိုကိုတောင်းပန်ပါတယ် ကိုကိုနဲ့ ပြန်လိုက်ခဲ့ပါ"
"ဟင့်အင်း "
ဖန်ရှင်းကတော့နောက်ကားတွေကို သူ့ဘက်လာဖို့သာခေါ်ပြီးတောင်းပန်ပေးနေခဲ့သည်။ ဆိုင်မန်နေဂျာကိုလည်း အကျိုးအကြောင်းပြောထားပုံရ၏။
"ကိုကိုမှားပါတယ် မှားတာမို့လို့ ပြန်လိုက်ခဲ့ပါ"
"မလိုက်ချင်ဘူး အကုန်လုံးကိုကြောက်တယ် ဘယ်သူ့မှ ကျွန်တော့်ကိုချစ်ကြတာမဟုတ်ဘူး"
"ကိုကိုချစ်တယ် ကိုကိုကငယ်လေးကိုအရမ်းချစ်တယ်လေ"
"မလိုက် .... အဟွတ်"
နဂိုနေမကောင်းတဲ့ အခံကြောင့် ရိပေါ်ကိုယ်ကလေးဟာ ဟောက်ရွှမ်းလက်ထဲတွင် ပျော့ခွေသွားခဲ့သည်။
"ငယ်လေး....! ရိပေါ်"
"သားငယ်!"
"ဆေးရုံပို့ဖို့လိုလိမ့်မယ် သူမနေ့ကတည်းကနေမကောင်းဘူး"
"အဲ့ဒါကိုအခုမှပြောရလား မင်းအရူးပဲ"
ကြားထဲကပဲ ဟောက်ရွှမ်းဆီက သူက အဟောက်ခံလိုက်ရသည်။ သို့သော်လည်း သူဘာမှပြန်မပြောမိဘဲ ကားရှေ့ခန်းထဲတွင်သာဝင်ထိုင်လိုက်၏။ တကယ်ဆို ကလေးငယ်ကို သူပွေ့ထားချင်ပေမယ့် ဟောက်ရွှမ်းကခွင့်မပြု...။
ဒီတစ်ခါပြန်နိုးလာရင်တော့ သူ့ကောင်ငယ်လေးအတွက် ကောင်းသောအရာတွေသာဖြစ်လာပါစေဟု တောင်းဆုပြုမိပါတော့သည်။
🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍
သူဒီတစ်ခေါက်နိုးထလာတော့ ကိုကိုက သူ့လက်ကိုင်လျက် ငိုကြွေးနေခဲ့သည်။ ကိုကိုသူ့ကို ချစ်တာသူသိပေမယ့် သူလူတွေကို ထပ်ပြီး မယုံချင်...။ အထူးသဖြင့် ကိုကိုတို့ကို သွားပြောလိုက်တဲ့ အကို့ကို ပိုမယုံ...။
ကိုကိုဟာလည်း အရင်ကတည်းက ကတိတည်တဲ့ သူမှမဟုတ်ခဲ့ဘဲ....။
"နိုးလာပြီလား"
"အင်း ...."
ကိုကိုက သူ့ဆံပင်လေးတွေကို သပ်ပေးရင်းမေးလာတော့ သူခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်၏။ ကိုကို့ဘေးမှာ သူ့ကို စိုးရိမ်စွာ ကြည့်နေတဲ့ မေမေလည်း ရှိနေခဲ့သည်။
"ကိုကို့ကို ပြန်ရိုက်ချင်လား"
"ဟင့်အင်း "
သူကုတင်ပေါ်ကထထိုင်ဖို့လုပ်နေ၍ ကိုကိုက ဆွဲထူသည်။ အကိုကတော့ အဝင်ဝနားကနံရံကို ကျောမှီလျက် လက်ပိုက်ကာ သူ့တို့ကို လှမ်းကြည့်နေလေရဲ့...။ အကို့မျက်ဝန်းကနေတဆင့် ခံစားမိလိုက်တဲ့ကြေကွဲရိပ်တွေကို သူနားမလည်...။
"ကိုကိုမှားပါတယ် ကိုကိုရိုက်ခဲ့မိတာမှားပါတယ်"
သူ့ပါးကို အုပ်ကိုင်လာသည့် ကိုကို့လက်တွေဟာလည်း ဒဏ်ရာတွေဖြင့်....။
ကိုကို အကိုနဲ့များထပ်ပြီး ရန်ဖြစ်ခဲ့လေသလား?
မေမေကတော့ သူ့ကို ပြောစရာ တစ်စုံတစ်ရာ မရှိဘူးထင်ပါသည်။
"ဆေးရုံဆင်းလို့မရသေးဘူးလား ကျွန်တော်နောက်နေ့တွေ အလုပ်ရှိသေးတာ"
"မလုပ်ရတော့ဘူးငယ်လေး ကိုကိုမင်းကိုထပ်ပြီး ထွက်သွားခွင့်မပြုတော့ဘူး"
"အလုပ်က..."
"မေမေလည်းတောင်းပန်ပါတယ် သားကိုကိုနဲ့ပဲပြန်နေလိုက်ပါနော်"
မေမေဟာ တစ်ချိန်လုံးတိတ်နေခဲ့ပြီး အခုမှသာ ဝင်ပြောလာခဲ့သည်။
"အဲ့နေ့ကတည်းက ဘာလို့မဆက်သွယ်ခဲ့လဲ"
"ဒယ်ဒီ့ကြောင့်ပဲရိပေါ် မေမေကဒယ်ဒီကြောင့်ပဲ မင်းကိုတွေ့ခွင့်မရခဲ့တာ"
ကိုကိုက ဝင်ပြောလာ၍ မေမေက ဆက်မပြောတော့ဘဲ ခေါင်းသာငြိမ့်ပြသည်။ ဒယ်ဒီကဘာလို့ မေမေနဲ့သူနဲ့ကို တွေ့ခွင့်မပေးခဲ့ရတာလဲ...။
"ရိပေါ် သက်သာလား"
သူတွေးနေတုန်းမှာပဲ သူကြိုက်တဲ့ မုန့်တွေနဲ့အတူ ဆေးရုံခန်းထဲ ဝင်လာသည့် ကျိရန်က သူ့ကို နှုတ်ဆက်သည်။
"ငါ့သူငယ်ချင်းလေး နေကောင်းရင်စားဖို့ မုန့်တွေဝယ်လာတာ"
"အဲ့ကောင်ကို ကိုကို ဖြတ်လိုက်ရမလား ရိပေါ် သူက ရိပေါ်လေးကို ထိုးဖို့လုပ်တာလေ"
"ကျွန်တော်ကသာ ဖြတ်ရမှာ ကျွန်တော့်သူငယ်ချင်းကို ရိုက်တဲ့ သူကိုလေ... ရိပေါ် ငါမင်းအကို ဖြတ်လိုက်မယ်နော်"
သူ့ကို ဘယ်သူ့မှမချစ်ဘူးလို့ ထင်ခဲ့ပေမယ့် သူဟာ အခုတော့ အချစ်ခံကောင်လေးတစ်ယောက်လို ....။ သူပြုံးမိတော့ ရပ်နေသည့် အကိုပါလိုက်ပြုံး၏။ အကို့ရင်ဘတ်က သွေးကွက်ကလည်း ကိုကို့လက်က ဒဏ်ရာနဲ့ ဆက်စပ်မှုတော့ရှိနေလိမ့်မည်။
"မေမေနဲ့ ကိုကိုလုပ်စရာရှိလို့ ခဏပြန်ရမယ် ထွက်မသွားနဲ့နော် ပြန်လာမှာ ပြန်လာရင် ဘာဝယ်ခဲ့ရမလဲ"
"ဘာမှမဝယ်ပါနဲ့"
"ဒါဆိုတာ့တာနော်"
ရိပေါ်ရဲ့နဖူးလေးကို ကိုကိုက တစ်ချက်နမ်းပြီးထွက်သွားတော့မှ အကိုဟာ သူ့ဘေးကိုဝင်ထိုင်သည်။
"ငါကားထဲမှာ ပစ္စည်းကျန်ခဲ့လို့ သွားယူလိုက်ဦးမယ်"
ကျိရန်တမင်ရှောင်ပေးမှန်း သူသိပါသည်။ အကိုကတော့ ဆေးအပ်တွေထိုးသွင်းထားတဲ့ သူ့လက်ဖမိုးလေးကို ခပ်ဖွဖွထိတွေ့လျက် မျက်ရည်ကျ၏။
"တောင်းပန်ပါတယ်"
"ဒါပဲပြောစရာရှိတော့တာလား"
"ကိုယ်သေတဲ့အထိ မင်းဘေးမှာ ပေးဆပ်ရင်းပဲနေပါ့မယ်"
မယုံကြည်ရတဲ့သူထံမှ ထွက်လာသည့် စကားတိုင်းဟာ အလိမ်အညာသာဖြစ်ပါလိမ့်မည်။ ရိပေါ် အကို့ကို ထပ်ပြီး မယုံတော့....။
"ရိပေါ်မချစ်တော့လည်း ဒီအတိုင်းလေးပဲ အကို့ဘေးမှာနေပေးပါ အကိုပဲဆက်ချစ်ပေးပါ့မယ်"
"ကျွန်တော်မယုံဘူး အကို့ကိုဘယ်တော့မှ...."
"ပေးဆပ်ရင်း သက်သေပြပါ့မယ်"
အကိုက သူ့ရင်ခွင်ကို ခေါင်းမှီပြီး အားရပါးရ ငိုသည်။ အကိုအခုလိုငိုတာကို ပထမဆုံးမြင်ဖူးတာဖြစ်သော်လည်း သူမအံ့ဩသလို စိတ်မကောင်းလည်း မဖြစ်မိ....။
အကိုက ဒီထက်ပိုပြီး ငိုရသင့်တာ ...။
သူကျခဲ့ရတဲ့ မျက်ရည်တွေတောင် အခုထိမှ မခြောက်သေးဘဲ....။
"တောင်းပန်ပါတယ် ကိုယ်တောင်းပန်ရုံနဲ့ မလုံလောက်မှန်း သိပေမယ့် .... "
"လက်ထပ်ကြရအောင်"
"ရိပေါ်...."
"ကျွန်တော်တို့ လူတွေအားလုံးရှေ့မှာ လက်ထပ်ကြရအောင်"
အံ့ဩစွာ ကြည့်လာသည့် အကို့ မျက်ဝန်းတွေကို ရှောင်ဖယ်ရင်း ကုတင်ပေါ်ပြန်လှဲကာ မျက်လုံးတို့ကို မှိတ်ချလိုက်တော့သည်။
သူမပျော်သလို အကို့ကိုလည်း ဘယ်တော့မှ မပျော်စေရပါ။
🤍🤍🤍🤍🤍🤍
ဆက်ရန်။
ဇာတ်ကိုလေ လုံးဝလျှောချပစ်မှာမဟုတ်ပါဘူးနော်လိုအပ်ချက်တွေရှိနေရင်လည်း ပြောကြပါဦးနော်
Unicode
တိတ္ဆိတ္ေနေသာ လမ္းမထက္ ရိေပၚ အေပၚအကၤ်ီကို လည္ပင္းအထိဆြဲတင္လိုက္ၿပီး ဦးထုတ္ကို ခပ္ငိုက္ငိုက္ေဆာင္းကာ အျပင္ကိုထြက္လာခဲ့သည္ ။ သူလူေတြနဲ႔ မဆုံျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနေသာ္လည္း အလုပ္ကေတာ့ မလုပ္လို႔ မျဖစ္...။ သူအိမ္ကထြက္လာတာတစ္လေက်ာ္ေက်ာ္ရွိေနေလၿပီ။
"အကိုရိေပၚေရာက္ၿပီလား"
ဖန္ရွင္းက ဓာတ္ဆီျဖည့္ေနရင္း ႏႈတ္ဆက္တာေၾကာင့္ ေမးမွာ သိုင္းထားတဲ့ Maskအမဲကို ထုတ္တပ္လိုက္ၿပီး ဖန္ရွင္းအနားေလၽွာက္လာလိုက္၏။
သူထြက္ေျပးလာတဲ့ ညက အခ်ိန္ပိုင္းအလုပ္ကေနျပန္လာတဲ့ ဖန္ရွင္းနဲ႔ေတြ႕ခဲ့သည္။ ေနဖို႔ေနရာကအစ ဖန္ရွင္းနဲ႔သူ႔သူငယ္ခ်င္းကပဲ စီစဥ္ေပးခဲ့ၿပီး သုံးရက္ေလာက္ေနေတာ့ သူလုပ္ေနတဲ့ အလုပ္မွာပါ သြင္းေပးသည္။
"ကားေတြအရမ္းမမ်ားဘူးအကို "
ရိေပၚေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္ၿပီး လက္အိတ္ကို ဝတ္ကာ အလုပ္စလုပ္ဖို႔ ျပင္ရသည္။ သူေနာက္ပိုင္း လူေတြနဲ႔စကားမေျပာခ်င္၍ ဖုန္းနံပါတ္ကိုပါ ေျပာင္းလိုက္ၿပီး ဖုန္းကိုလည္း သိပ္မၾကည့္ျဖစ္ေတာ့...။
"အျပန္လာႀကိဳရမွာလား"
"အင္းေလ ငါ့ကိုေတာ့ တစ္ေယာက္တည္းမျပန္ခိုင္းဘူးမလား"
"မျပန္ခိုင္းပါဘူးအကိုရိေပၚရာ"
သူတို႔စကားေျပာေနတုန္း ကားတစ္စီးဝင္လာတာေၾကာင့္ ဖန္ရွင္းကထထြက္သြားသည္။ ဒီေန႔ ကားလည္း ပါးတာေၾကာင့္ ရိေပၚဆိုင္မန္ေနဂ်ာကို ခဏခြင့္ေတာင္းၿပီး ဆိုင္နဲ႔ ခပ္လွမ္းလွမ္းက အုတ္ခုံေလးမွာ ေဆးလိပ္ထုတ္ေသာက္ေနလိုက္၏။
"အဟြတ္...."
သူအခုတေလာ အေအးလည္းမိခ်င္ေနသည္။ ညပိုင္းအလုပ္ဆင္းရတဲ့ အခ်ိန္ေတြရယ္ ဒီရက္ပိုင္း မိုးမိတာေတြေၾကာင့္ လူက ၿငီးစီစီ...။ အခ်ိန္ပိုေတြဆင္းရတိုင္းလည္း အခ်ိန္ပိုေၾကးမယူတဲ့ သူ႔ကို ဆိုင္မန္ေနဂ်ာကလည္း သိပ္ကို အားနာေနပုံ...။
သူ႔အတြက္ေခါက္ဆြဲဖိုးရယ္ အိမ္အသုံးစရိတ္ရယ္ ရွိရင္ ရၿပီပဲေလ...။ အိမ္လခကလည္း ဖန္ရွင္းသူငယ္ခ်င္းတို႔အိမ္ေနာက္က လူမေနတဲ့အခန္းေလးတစ္ခန္းျဖစ္တဲ့အတြက္ အမ်ားႀကီးမေပးရ..။
သူအလုပ္ေတာ့ပင္ပန္းေပမယ့္ စိတ္ေတာ့ ေအးခ်မ္းရသည္...။
ဖန္ရွင္းကတစ္ခါတစ္ေလညစာဝယ္ေကၽြးတတ္ၿပီး ဖန္ရွင္းသူငယ္ခ်င္းတို႔အိမ္ကလည္း အစားအေသာက္ေတြပို႔ေပးတတ္တာေၾကာင့္လည္း သူ႔အတြက္အမ်ားႀကီးမလို...။
"ေနမေကာင္းရင္ မန္ေနဂ်ာကိုေျပာၿပီးနားလိုက္ပါလား ကၽြန္ေတာ္ေျပာေပးမယ္"
ခဏၾကာေတာ့ ဖန္ရွင္းက သူ႔အနားေရာက္လာၿပီး ေျပာေတာ့ သူေခါင္းခါျပလိုက္သည္။ အရင္ေန႔ေတြထက္ ဒီေန႔က ဘာမွမလုပ္ရဘဲေတာင္ပိုပင္ပန္းေနသလိုျဖစ္ေနေပမယ့္ အလုပ္ေတာ့မနားခ်င္...။
"မရပါဘူး အကိုနားရမယ္ ကၽြန္ေတာ္လည္းအခ်ိန္ၿပီးၿပီ အတူတူျပန္ၾကမယ္ အခုကၽြန္ေတာ္ အိတ္သြားယူၿပီး မန္ေနဂ်ာကိုေျပာခဲ့မယ္"
"ဖန္ရွင္း..."
လွည့္ထြက္ဖို႔ျပင္ေနတဲ့ ဖန္ရွင္းကို လွမ္းဆြဲထားလိုက္ေတာ့ ဖန္ရွင္းက သက္ျပင္းခ်၏။
"ေကာကို ေျပာလိုက္မွာေနာ္ စကားနားမေထာင္ရင္"
"အင္းပါ နားမယ္နားမယ္"
အကို႔ကိုေျပာလိုက္ရင္ သူ႔ကို လာေတြ႕မယ္ဆိုတာ သူသိတာေၾကာင့္ ဖန္ရွင္းကို သူထပ္မျငင္းရဲ...။ သူ႔ကို လူေပ်ာက္တိုင္ထားတာလည္း သူသိသည္။ ဒါေပမယ့္ သူက အသက္မျပည့္ေသးသည့္ ကေလးမွ မဟုတ္ေတာ့ဘဲ...။
"အကိုရိေပၚ ကၽြန္ေတာ့္အကိုကတကယ္ခြင့္မလႊတ္ခ်င္စရာေကာင္းတယ္မလား"
"အင္း"
ေက်ာပိုးအိတ္ႀကိဳးေလးႏွစ္ဖက္ကို ဆုပ္ကိုင္လ်က္ သူ႔ေဘးနားမွာ ကပ္ေလၽွာက္ေနတဲ့ ဖန္ရွင္းက ေခါင္းေလးငုံ႔ကာေျပာလာခဲ့သည္။
"ကၽြန္ေတာ္အရင္က အမွားေတြအမ်ားႀကီးေတြးခဲ့ဖူးတယ္"
"ဘာအမွားေတြလဲ"
သူေဆးလိပ္တစ္ခ်က္ကိုဖြာလိုက္သည္။ လမ္းမီးေရာင္ေတြေၾကာင့္ သူတို႔ေလၽွာက္ေနတဲ့ လမ္းေလးဟာေတာ့ ေမွာင္မေန...။
"ေကာ နဲ႔ အကိုရိေပၚမျဖစ္နိုင္ဘူး ဆိုၿပီးေပါ့ ေယာက္်ားေလးႏွစ္ေယာက္ရဲ့ အခ်စ္ကမျဖစ္နိုင္ဘူးလို႔ေလ အခုေတာ့..."
"အင္း အခုဘာျဖစ္လဲ"
သူစကားကိုဝင္ေထာက္ေပးလိုက္တဲ့အခ်ိန္ ဖန္ရွင္းမ်က္ႏွာဟာ ရဲခနဲ...။
"အကိုယြီပင္းက ကၽြန္ေတာ့္ကိုသေဘာက်တယ္တဲ့ မေန႔ကဖုန္းထဲမွာေျပာတာ ကၽြန္ေတာ္ရင္ေတြခုန္လာတယ္ ဘာျပန္ေျပာရမွန္းမသိဘူး"
"မင္းကေရာ သူ႔ကိုႀကိဳက္လား"
ဖန္ရွင္းဟာ ေခါင္းငုံ႔ေနရင္းမွပင္ ေခါင္းေလးကို ၿငိမ့္ျပသည္။ သူအရင္က အခ်စ္ကိုစေတြ႕ခဲ့တဲ့ ပုံစံမ်ိဳး...။
"ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ေၾကာက္ေနတာ"
"ဘာကိုလဲ"
"အခ်စ္ကနာက်င္ရတယ္မလား"
တျခားသူေတြအတြက္ေတာ့ မသိေပမယ့္ ထိုစကားက သူ႔အတြက္မွန္သည္။ အခ်စ္ဆိုတာ ကိုယ့္ဘက္ကပဲ အရမ္းႀကီး ခ်စ္မိတဲ့ အခါ နာက်င္ရတာမ်ိဳးပဲ..။
ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ အမ်ားႀကီးခ်စ္ျပခဲ့တဲ့ သူ႔ကိုယ္သူပဲ အျပစ္တင္လိုက္သည္။
"အကိုရိေပၚအိမ္လိုက္ခဲ့ရမလား ေစာေသးေတာ့ေလ"
"လိုက္ၿပီးဘာလုပ္မွာလဲ အဟြတ္"
"တစ္ေယာက္တည္း ညဘက္ေနမေကာင္းျဖစ္ေနရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ"
"ငါအဲ့ေလာက္မေပ်ာ့ပါဘူး ေဆးဝယ္သြားလိုက္မယ္"
ဖန္ရွင္းက သူ႔စကားကိုလက္ခံၿပီး သူ႔အိမ္ေရွ႕ကေနပဲ အိမ္ျပန္သြားခဲ့သည္။ သူအိမ္ေရာက္တာနဲ႔ အခန္းထဲ ဝင္လိုက္ေတာ့ သူရႈပ္ဖြထားခဲ့တဲ့ အိမ္ေလးဟာ ရွင္းလင္းေနလ်က္...။ သူ႔အဝတ္ေတြကိုလည္း ေလၽွာ္ၿပီး လွမ္းထားေသး၏။ ဒီရက္ပိုင္း မိုးေအးလို႔ အဝတ္ေတြကို မေလၽွာ္ဘဲ စုထားခဲ့တာ..။ အရင္ကအတိုင္း ႏွစ္ရက္တစ္ခါ အိမ္ရွင္းေပးတတ္သည့္ ဖန္ရွင္းသူငယ္ခ်င္းရဲ့ အေမပဲ ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။
သူေပါ့ေပါ့ပါးပါးျဖစ္တဲ့ အဝတ္လဲဝတ္ၿပီး ေဆးဝယ္ဖို႔ ထပ္ထြက္လာခဲ့ေတာ့ သူမေတြ႕ခ်င္တဲ့ မ်က္ႏွာတစ္ခုက အိမ္ေရွ႕မွာ...။
"ရိေပၚ"
သူဂ႐ုမစိုက္ဘဲ ေရွ႕ကိုသာ ဆက္သြားလိုက္သည္။
"ရိေပၚ ခဏေနဦး"
"ခြပ္!"
သူ႔လက္ကို လွမ္းဆြဲတဲ့ အကို႔ကို အားျပင္းျပင္းျဖင့္ ဆြဲထိုးလိုက္၏။ သူ႔လက္သီးကေတာ္ေတာ္အားျပင္းသြား၍ တစ္ခ်က္တည္းနဲ႔ အကိုဟာ ေနာက္ျပန္လဲသည္။
"ဒါက ကၽြန္ေတာ့္ကို ေႏွာက္ယွက္လို႔"
"ခြပ္!"
"ဒါက ကၽြန္ေတာ့္ကို နာက်င္ေအာင္လုပ္ခဲ့လို႔"
"ခြပ္!"
"ဒါက ကၽြန္ေတာ္ထိုးခ်င္လို႔"
လဲက်ေနတဲ့ အကို႔ေပၚတက္ခြၿပီး သုံးေလးခ်က္ေလာက္ဆင့္ထိုးတာေတာင္ သူစိတ္မေျပနိုင္ေသး။
"ကၽြန္ေတာ္ေအးခ်မ္းေနတာကို လာေႏွာက္ယွက္ခ်င္ေသးတာလား"
"မင္းႀကိဳက္သေလာက္ထိုး ရတယ္ ထိုးၿပီးရင္ကိုယ္နဲ႔ျပန္လိုက္ခဲ့ "
"ခင္ဗ်ားက ဘယ္ေလာက္ေကာင္းေနလို႔ လာၿပီး အမိန္႔ေပးေနရတာလဲ"
တေျဖာက္ေျဖာက္ရြာလာတဲ့ မိုးစက္သံေတြၾကားမွာ သူ႔ေအာ္သံဟာ ေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္။
အကိုဟာ သူ႔ကိုျပန္လာဖို႔ ေျပာရဲသည္ အထိ ႐ူးသြားခဲ့ၿပီလား။
"ေဟာက္ရႊမ္းကို ကိုယ္မေျပာရေသးဘူး မင္းစိတ္ခ်မ္းသာတဲ့အထိေနပါေစဆိုၿပီး ေစာင့္ၾကည့္ေနတာ အခုဖန္ရွင္းနဲ႔ လမ္းမွာေတြ႕ေတာ့ မင္းေနမေကာင္းဘူးလို႔ေျပာတာနဲ႔"
"အကိုတို႔မရွိတဲ့ေနရာတိုင္းမွာ ကၽြန္ေတာ္စိတ္ခ်မ္းသာတယ္ အဓိကက အကိုတို႔မရွိဖို႔ပဲ"
"မင္းမရွိတဲ့တစ္လလုံးေဟာက္ရႊမ္းအရမ္းၿပိဳလဲေနတာမင္းသိလားရိေပၚ ကိုယ့္ကို မၾကည့္ရင္ေတာင္မွ သူ႔ကို ၾကည့္ဦး"
"က်ိရန္ရွိတာပဲ ကၽြန္ေတာ့္ကိုလိုအပ္ဘူး"
သူတို႔အိမ္ဆီကို လာတဲ့ လမ္းၾကားဟာ အရင္ကတည္းက လူျပတ္တာေၾကာင့္ေရာ မိုးေတြရြာေနတာေၾကာင့္ပါ လမ္းသြားလမ္းလာကင္းမဲ့ေနသည္။ အကိုက ႏႈတ္ခမ္းက ေသြးေတြကို သုတ္လ်က္ သူ႔ကိုပါ ပုခုံးကကိုင္ကာ ထေစၿပီး သူ႔မ်က္ဝန္းေတြကို ေသခ်ာၾကည့္လာသည္။
"ျပန္လိုက္ခဲ့ပါရိေပၚ"
"ဟင့္အင္း မလိုက္ဘူး လုံးဝမလိုက္ဘူး အတင္းအၾကပ္ေခၚေနရင္ ဒီေနရာကပါထြက္ေျပးသြားမွာ "
"လိုက္ခဲ့ပါရိေပၚရယ္ ကိုယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္"
အကိုဟာ သူ႔ေရွ႕မွာ ဒူးေထာက္ထိုင္ခ်သည္။ သူဒီေနရာမွာေတာင္ တကယ္မေနခ်င္ေတာ့ဘဲ ထြက္ေျပးခ်င္လာသလို ဖန္ရွင္းကိုပါ ေဒါသထြက္လာ၏။
သူ႔ဘဝမွာ ဘယ္သူ႔ကိုမွ ယုံၾကည္လို႔မရဘူးပဲ...။
"လိုက္မလာနဲ႔"
သူေျပာၿပီးတာနဲ႔ ေဆးဝယ္ဖို႔ မသြားေတာ့ဘဲ ေနာက္ျပန္လွည့္လိုက္သည္။ သူဘယ္သူ႔ကိုမွ ခြင့္လြတ္ဖို႔ ဆႏၵမရွိ...။
"ရိေပၚ ခဏေလး"
"လိုက္မလာနဲ႔ !"
သူ႔ကိုလွမ္းဆြဲထားတဲ့ အကို႔ကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ေဆာင့္တြန္း၍သာ အိမ္ထဲကိုပဲ ထပ္ၿပီး ေျပးဝင္လာခဲ့ေတာ့သည္။ သူ႔ကို ဘယ္အထိနာက်င္ေစခ်င္ၾကလဲ သူမသိေပမယ့္ မနက္ျဖန္မနက္က်ရင္ေတာ့ သူဒီေနရာကေန ထပ္ထြက္သြားရမည္မွာ အေသအခ်ာ...။ ကံၾကမၼာကေတာ့ ဘယ္ေသာအခါမွ သူ႔ဘက္တြင္ မရွိခဲ့ပါ။
🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍
"ဟင္း...."
အိမ္ထဲေျပးဝင္သြားတဲ့ ရိေပၚကိုၾကည့္ၿပီးေရွာင္းက်န္႔ သက္ျပင္းခ်လိုက္သည္။ ရိေပၚထြက္ေျပးၿပီးတစ္ပတ္ေလာက္အၾကာမွာ ဖန္ရွင္းအခ်ိန္ပိုင္းအလုပ္လုပ္ေနတဲ့ ေနရာကို သူေရာက္သြားခဲ့ၿပီး ဖန္ရွင္းေဘးမွာ ကားတစ္စီး ဓာတ္ဆီထည့္ေပးေနသည့္ Maskအုပ္ထားသည့္သူကို ရိေပၚမွန္း သူတန္းသိခဲ့၏။ ဖန္ရွင္းကို တအားဆူၿပီးမွ ဖန္ရွင္းက အိမ္ရွင္ေတြကို ေျပာေပးတာေၾကာင့္ အိမ္ရွင္ဆီက ေသာ့အပိုျဖင့္ ရိေပၚအိမ္ကို သူႏွစ္ရက္တစ္ခါေလာက္သြားရွင္းေပးၿပီး အစားအေသာက္ေတြကိုပါ တိတ္ဆိတ္ပို႔ေပးေနခဲ့သည္။
"အေျခအေန "
"အကိုရိေပၚဖ်ားေတာ့မယ္"
ဒီေန႔ ရိေပၚအလုပ္သြားတဲ့အခ်ိန္ သူအိမ္လာရွင္းေပးၿပီး အျပန္မွာ ဖန္ရွင္းနဲ႔ ရိေပၚကိုလွမ္းေတြ႕လိုက္၍ သူအကြယ္တစ္ခုမွာ ပုန္းကာဖန္ရွင္းကိုေစာင့္ေနလိုက္သည္။ ဖန္ရွင္းနဲ႔ ေတြ႕တဲ့အခ်ိန္ ထိုကေလးေျပာတဲ့ စကားေၾကာင့္ သူအိမ္ထဲဝင္ရမဝင္ရျဖစ္ေနတုန္းမွာပဲ ရိေပၚက ထြက္လာခဲ့၏။
"ဟင့္ မလုပ္ပါနဲ႔ ေတာင္းပန္ပါတယ္"
ေရစိုႀကီးနဲ႔ အိပ္ေနတဲ့ ရိေပၚကို အကၤ်ီလဲေပးဖို႔ လုပ္ေနတုန္း ထြက္လာတဲ့ အသံငယ္ေလးဟာ သူ႔ကို မ်က္ရည္က်ေစသည္။
အရာအားလုံးက သူ႔အမွားေၾကာင့္ပဲေလ....။ အခု ဒီကေလး ဘယ္ေလာက္တြန္းလႊတ္လႊတ္ သူထပ္မထြက္သြားေတာ့...။
"က်စ္... ပူက်စ္ေနတာပဲ"
သူေဟာက္ရႊမ္းဆီကို ဖုန္းဆက္ဖို႔ ႀကံရြယ္ၿပီးမွ ကေလးငယ္ထပ္ထြက္သြားမွာ စိုးရိမ္တာေၾကာင့္ မဆက္ေတာ့ဘဲ ေရပတ္တိုက္ဖို႔သာ လုပ္ရေတာ့သည္။
"အင့္ ခ်မ္းတယ္"
ေရစိုဝတ္ေတြကို အကုန္လဲေပးၿပီးတဲ့အခ်ိန္ ရိေပၚဆီက အသံတိုးတိုးေလးက ထြက္လာျပန္သည္။ သူရိေပၚေဘးနားကပ္ကာ ေစာင္ေလးျခဳံၿပီး ေထြးေပြ႕ေပးလိုက္ေပမယ့္ ခႏၶာကိုယ္ေလးဟာ တုန္ေနဆဲ...။ ဒီရက္ပိုင္းအစားအေသာက္မမွန္ဘဲ ပိန္က်သြားတဲ့ ခႏၶာကိုယ္ေလးေၾကာင့္ သူပိုၿပီး စိတ္မခ်...။
"ေတာင္းပန္ပါတယ္ ကိုယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ရိေပၚရယ္"
သူဘယ္လိုပဲေတာင္းပန္ေတာင္းပန္ သူ႔အမွားေတြ မေက်နိုင္ဘူးဆိုတာလည္း သိသည္။ ရိေပၚသူ႔ဆီျပန္မလာေတာ့ရင္ေတာ့ သူရိေပၚေဘးမွာပဲရွိေနေပးခ်င္သည္။ သူ႔ရင္ခြင္ထဲက ရိေပၚကေတာ့ အဖ်ားရွိန္ေၾကာင့္ အိပ္ေမာက်သြားျပန္၏။
သူေထြးေပြ႕ထားတဲ့ ရိေပၚကို အခင္းေလးေပၚ အသာျပန္ခ်ေပးရင္း ဆူေနသည့္ ေရေႏြးအိုးကို ခလုတ္ထပိတ္လိုက္သည္။
ၿပီးေတာ့ ရိေပၚဗီရိုထဲက တဘတ္တစ္ထည္ကို ေရေအးနဲ႔ေရေႏြးစပ္ထားတဲ့ ဇလုံထဲစိမ္ကာ ရိေပၚကိုယ္ေလးကို ေရပတ္တိုက္ေပးဖို႔ လုပ္ရသည္။
ၾကယ္သီးျဖဳတ္ၿပီးအကၤ်ီေလးကို အနည္းငယ္လွန္လိုက္ေတာ့ ခါးစပ္နားမွာ ေပၚလာတဲ့ တက္တူးေလးတစ္ခု...။
"အမ်ားႀကီးခ်စ္ခဲ့ေပးတာပဲရိေပၚရယ္ ကိုယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ "
ဘာေၾကာင့္ရယ္မသိ ...။ ထိုတက္တူးေလးကို ပြတ္သပ္လိုက္တာနဲ႔ မ်က္ရည္ေတြက က်လာသည္။
"ဟင့္ အကိုကၽြန္ေတာ္ေၾကာက္တယ္ အကို ..."
"အကိုရွိတယ္ေနာ္ အကိုရွိတယ္"
အိပ္ရင္းနဲ႔ ထပ္ေယာင္လာျပန္သည့္ကေလးကို ထပ္ၿပီး ေပြ႕ဖက္ထားလိုက္ေတာ့ သူ႔အကၤ်ီကို တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ၿပီး သူ႔ရင္ခြင္ထဲ ပိုတိုးဝင္သည္။
"အကိုရွိေနပါတယ္ ကေလး"
ေက်ာေလးကို ခပ္ဖြဖြ ပြတ္သပ္ေပးေတာ့မွ ျပန္ၿပီးအိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့သည္။ သူကေတာ့ ရိေပၚကို ဖက္ထားေပးလ်က္ပင္ တစ္ညလုံး အိပ္မရခဲ့...။ မနက္ခင္းပိုင္း ေမွးခနဲ ျဖစ္သြားခါနီးမွာပဲ ရင္ခြင္ထဲကေကာင္ေလးက နိုးထလာ၏။
"နိုးၿပီလား ကေလး"
"ဘယ္လိုလုပ္ေရာက္ေနတာလဲ ျပန္ပါ"
"ေနေကာင္းရင္ ျပန္မယ္ေနာ္ ကေလးေနေကာင္းရင္ ကိုယ္ျပန္ပါ့မယ္"
ရိေပၚက သူေျပာတာကို ဂ႐ုမစိုက္ဘဲ အိပ္ေနရာမွ အားယူထၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္သြားသည္။
"ရိေပၚ ျမန္ျမန္လုပ္ေနာ္ ေအးတယ္"
ေရခ်ိဳးခန္းထဲက တုန္႔ျပန္သံမၾကားရဘဲ ခဏၾကာေတာ့ ကေလးငယ္ဟာ မ်က္ႏွာသစ္ၿပီးသြားဟန္...။
"တစ္ခုခုစားၿပီးေဆးေသာက္ေနာ္ ကိုယ္ဆန္ျပဳတ္ျပဳတ္ေပးမယ္"
"မရွက္ဘူးလား ဒီေလာက္တြန္းလႊတ္ေနတာကို ထြက္မသြားနိုင္ဘဲေလ ကၽြန္ေတာ္ဆိုျပန္စဥ္းစားမိရင္ အရမ္းရွက္တာ ကိုယ့္ကိုတြန္းထုတ္ေနတဲ့သူကိုမွ အရွက္မရွိတြယ္ကပ္ေနခဲ့တယ္ဆိုၿပီး"
သူဘာမွမေျပာေတာ့ ရိေပၚက ေစာင္ျခဳံၿပီး ျပန္ဝင္အိပ္သည္။
"ျပန္ေတာ့"
"မျပန္ဘူး ေဟာက္ရႊမ္းကို မေျပာမွာမို႔လို႔ ကိုယ္ကေတာ့ မင္းကို ေစာင့္ေရွာက္ေပးမယ္"
"မလိုဘူး အကိုမရွိလည္းေနနိုင္တယ္ အခုမွေစာင့္ေရွာက္လည္း အကို႔ကို ျပန္မခ်စ္လာဘူး"
"ကိုယ္ကခ်စ္ေပးမယ္ မင္းမခ်စ္ရင္ေတာင္ ကိုယ္ကပဲခ်စ္ေပးမယ္"
သူ႔စကားအဆုံး အခန္းတြင္းမွာ အသက္ရႉသံကလြဲ၍ တိတ္ဆိတ္သြားသည္။ သူလည္း ဘာမွဆက္မေျပာေတာ့ဘဲ ဆန္ျပဳတ္ရမွ လွည့္ၾကည့္မိေတာ့ ရိေပၚဟာ နံရံကို မွီလ်က္စီးကရက္ေသာက္ေနခဲ့သည္။
"ေနမေကာင္းဘူးေလ မေသာက္နဲ႔ ဆန္ျပဳတ္ေသာက္"
"မေသာက္ဘူး"
"ေခါင္းမာေနျပန္ၿပီ "
ရိေပၚပါးစပ္က စီးကရက္ကိုဆြဲယူၿပီး မီးသတ္ကာ လႊင့္ပစ္လိုက္ေတာ့ ရိေပၚက ဘာမွထပ္မေျပာလာဘဲ အိပ္ယာထဲဝင္ေခြျပန္သည္။
"ရိေပၚ ဆန္ျပဳတ္ထေသာက္ေလ"
"ထားခဲ့ၿပီး ျပန္ေတာ့"
"မင္းထမေသာက္မခ်င္းမျပန္ဘူး"
"ဘယ္လိုျဖစ္ေနတာလဲ အကိုရာ ျပန္ေတာ့ဆို ျပန္ေတာ့လို႔ အဟြတ္"
ေနမေကာင္းေသးဘဲ ထေအာ္တဲ့ ရိေပၚက ေမာသြား၍ ထင္သည္ ျပန္လွဲမအိပ္ေတာ့ဘဲ နံရံဆီကို ေရႊ႕သြားလ်က္ ခပ္ေလၽွာေလၽွာမွီထိုင္သည္။
"ဆန္ျပဳတ္ေသာက္ၿပီး ေဆးပဲေသာက္ပါကေလးရယ္ေနာ္ ကိုယ္ျပန္မယ္ ေသာက္ၿပီးတာနဲ႔ ျပန္မယ္"
"ေပး"
ပူေလာင္ေနေသာ ဆန္ျပဳတ္ကို တစ္က်ိဳက္တည္း ေမာ့ေသာက္လိုက္ျခင္းက သူ႔ကိုေတာ္ေတာ္ေလး ျပန္ေစခ်င္ေနမွန္း သိသာသည္။
"ေဆး..."
"အင္း ေသခ်ာေသာက္"
သူ႔လက္ထဲကေဆးလုံးေလးကို ထည့္ေပးေတာ့ ရိေပၚဟာ ေရကိုေတာင္မေစာင့္ဘဲ မခါးတဲ့အတိုင္း ဝါးစားပစ္၏။
"ေရေသာက္ဦး "
"ျပန္ေတာ့"
"အင္းပါ ျပန္မယ္"
သူဆက္ေနရင္ ရိေပၚပိုအဆင္မေျပျဖစ္နိုင္၍ အိမ္ထဲကေနအျမန္ျပန္ဖို႔လုပ္ရသည္။
"ကိုကို႔ကိုမေျပာနဲ႔"
"အင္း မေျပာဘူး ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဂ႐ုစိုက္"
သူေျပာလိုက္ေသာ္လည္း ရိေပၚဆီက အေျဖတစ္စုံတစ္ရာ ျပန္မရခဲ့...။ သူလည္းလွည့္မၾကည့္ေတာ့ဘဲ ေဟာက္ရႊမ္းရွိနိုင္သည့္ Company ဘက္ကိုသာ ထြက္လာခဲ့ေတာ့သည္။
"အကိုေရွာင္းက်န္႔"
"အင္းက်ိရန္ ေဟာက္ရႊမ္းေရာ ဘာေတြျဖစ္ေနၾကတာလဲ"
ေဟာက္ရႊမ္းရဲ့ ကုမၸဏီေရွ႕တြင္ ေရာက္ေနသည့္ သတင္းေထာက္မ်ားကို တြန္းဖယ္ၿပီး အထဲကို ဝင္လာလိုက္ေတာ့ က်ိရန္က သူ႔ကို ဆြဲေခၚလာသည္။
"ရိေပၚအေမေရာက္ေနတယ္"
"ရိေပၚအေမေရာက္တာ သတင္းေထာက္ေတြပါပါလာတာလား"
"အကိုေရွာင္းက်န္႔ မျမင္ရေသးဘူးလား"
က်ိရန္ထုတ္ျပလာသည့္ဖုန္းကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ Video အတိုေလးသုံးခုကိုေတြ႕လိုက္ရသည္။
"ဝမ္အုပ္စုက ဥကၠဌက အေျခာက္တစ္ေယာက္လား"
"သူ႔ေယာက္်ားနဲ႔ အိပ္ေနတာ ရြံစရာႀကီး"
"သားျဖစ္သူရဲ့ ရည္းစားကိုပါသူနဲ႔ အိပ္ဖို႔ေတာင္းဆိုခဲ့တာပဲ"
"သားျဖစ္သူကိုလည္း လူလႊတ္ၿပီး မဒိန္းက်င့္ခိုင္းတယ္တဲ့"
"ဘယ္ေလာက္မလိုခ်င္တဲ့ သားပဲျဖစ္ျဖစ္ေလ အခုလိုလုပ္စရာမလိုပါဘူး"
Video ေအာက္မွာလည္း ထိုသို႔ေသာ comment ေတြဟာ အမ်ားအျပား....။ သို႔ေသာ္လည္း သူမအံ့ဩမိပါ။
"ဒီဂယက္ေတြေၾကာင့္ အခ်စ္ရဲ့ ကုမၸဏီေရွ႕ကိုပါေရာက္ေနၾကတာ"
"သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲေတာ့ လုပ္ရမွာပဲ ဒီကုမၸဏီက ဝမ္အုပ္စုနဲ႔မဆိုင္ေၾကာင္း"
ကိုယ္တိုင္ ႀကိဳးစားၿပီးတည္ေထာင္လာခဲ့တဲ့လုပ္ငန္းတစ္ခုကို ေဟာက္ရႊမ္းကလြယ္လြယ္နဲ႔ ဆုံးရႈံးခံမယ့္သူမဟုတ္မွန္း သူသိသည္။
"ကိုယ္ဝင္သြားလိုက္မယ္"
"ရိေပၚအေမရွိ...."
က်ိရန္စကားကို သူဂ႐ုမစိုက္ ...။ လြန္ခဲ့တဲ့ သုံးရက္ကတည္းက ရိေပၚအေမကို သူသိႏွင့္ၿပီးသားျဖစ္သည္။
"ေဟာက္ရႊမ္း"
"သားေရွာင္းက်န္႔လာၿပီလား ထိုင္"
ရိေပၚအေမေရွ႕က Sofaေပၚမွာ သူ ေခါင္းငုံကာ ဝင္ထိုင္လိုက္ၿပီး ရိေပၚအေမကို ျပဳံးျပလိုက္သည္။
ရိေပၚအေမဟာ ရိေပၚလိုပဲေခ်ာၿပီး ႏူးညံ့တဲ့ စိတ္ထားပိုင္ရွင္တစ္ေယာက္။
"သားေနာက္မွာေမေမရွိေနမယ္ သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲလုပ္လိုက္"
"အဆင္ေျပပါ့မလားေတြးပူေနရတယ္ေမေမ"
ေဟာက္ရႊမ္းနဲ႔ ရိေပၚအေမဟာလည္း ၁၂ႏွစ္ေလာက္အတူေနလာခဲ့၍ စေတြ႕ကတည္းက စိမ္းမေနခဲ့ၾက...။ ရိေပၚVideoတက္ၿပီးသည့္ေနာက္ရက္မွာပဲ ရိေပၚအေမဟာ ေဟာက္ရႊမ္းကို စကားေျပာဖို႔ ဆက္သြယ္လာခဲ့သည္။
"ေရွာင္းက်န္႔ကိုလည္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ သူအိပ္ဖို႔ အသံဖိုင္ကို ေသခ်ာေလးသိမ္းေပးထားခဲ့လို႔"
"ကၽြန္ေတာ္ကေတာင္းပန္ရမွာပါအဲ့တုနျးကတညျးကမပွောပွနိုငျခဲ့လို့ ... သူအိပျခိုငျးပမေယျ့ ကြှနျတောျမအိပျခဲ့ဘဲ သူသောကျမယျ့ခှကျထဲ အိပျဆေးထညျ့ခဲ့တာပါ ... တကယျဘာမှမဖွစျခဲ့ပါဘူး"
"ယုံပါတယျ သားရယျ"
ေျပာရင္းစို႔နင့္လာ၍ မ်က္ရည္က်ေတာ့မည့္သူ႔ကို ရိေပၚအေမဟာ လက္ကေလးကို ဆုပ္ကိုင္လာသည္။ ဒီလိုေႏြးေထြးတဲ့ အေမမ်ိဳးနဲ႔ ေနဖို႔ ရိေပၚသာ ေရြးခ်ယ္ခဲ့ရင္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလိမ့္မလဲ။
"တကယ္ကရိေပၚေလးကသိပ္ဆိုးတာ သံေယာဇဥ္လည္း သိပ္ႀကီးတာ ေဟာက္ရႊမ္းအေပၚကိုလည္း ဆိုးေပမယ့္ သူေတာ္ေတာ္ေလး ခ်စ္ပါတယ္
"သားကိုငိုခ်င္ေအာင္ေမေမကေျပာေနၿပီ"
ေဟာက္ရႊမ္းကေျပာရင္းနဲ႔ တကယ္ငိုခ်သည္။ သူလည္းဘယ္လိုႏွစ္သိမ့္ေပးရမွန္း မသိတာေၾကာင့္ ေခါင္းသာ ငုံေနမိ၏။
"အန္တီ့ဘဝမွာ ဒီသားေလးကိုလည္းေက်းဇူးအရမ္းတင္ခဲ့ရတာ အန္တီ့ထက္ေတာင္ရိေပၚကိုခ်စ္ေပးၿပီး ဂ႐ုစိုက္ေပးတာ"
"အခုသားေၾကာင့္ ရိေပၚက ..."
"သားမမွားပါဘူး"
ရိေပၚအေမဟာ နားလည္နိုင္စြမ္း အျပည့္ရွိတဲ့ မိန္းမသားတစ္ဦးလည္း ျဖစ္သည္။ ဝမ္ဥကၠဌကို ခ်စ္တာေၾကာင့္ ေရွာင္းလုေဝကိုပါ လက္ခံေပးခဲ့ၿပီး ေဟာက္ရႊမ္းကိုပါ သားအရင္းတစ္ေယာက္လို ခ်စ္ေပးခဲ့သည္တဲ့....။
"သားငယ္ေလးကို အဲ့ေန႔ကHot Pot ေကၽြးမယ္ေျပာခဲ့တာ ကိုယ့္သားကိုမကာကြယ္ေပးနိုင္တဲ့ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေဒါသျဖစ္တာေရာ သူကေဟာ့ေပါ့စားၿပီးရင္ ဝမ္ရိက်ိဳးဆီျပန္သြားမယ္ ပူဆာေနတာေရာေၾကာင့္ Taxiနဲ႔ျပန္ဆိုၿပီးပိုက္ဆံေပးခဲ့တာ အန္တီသူ႔ကိုေခ်ာ့ဖို႔အ႐ုပ္သြားဝယ္ေနတုန္းတကယ္ျပန္သြားတယ္ေလ"
သူတို႔မသိခဲ့ရတဲ့ အေၾကာင္းေတြကို အန္တီက ေျပာျပေနသည္မွာ ခပ္ေဆြးေဆြး....။
"ဝမ္ရိက်ိဳးဆီသြားေခၚေပမယ့္ ရိေပၚကို ျပန္မလႊတ္ေတာ့ဘူး သူ႔သားအစားေခၚထားမယ္တဲ့ ခဏခဏ အန္တီသြားေခၚေပမယ့္ မလႊတ္ေပးသလို ရိေပၚအဖိုးေတြပါပါလာလို႔ အန္တီတို႔လက္ေလၽွာ့ခဲ့ရတယ္ ရိေပၚနဲ႔လည္း ဘယ္ေတာ့မွ မေတြ႕ခဲ့ရေတာ့ဘူး ေျပာရရင္ အန္တီတို႔ခ်မ္းသာေပမယ့္ ဝမ္ရိက်ိဳးတို႔ေလာက္မဟုတ္ခဲ့ဘူးေလ"
"အန္တီဘာလို႔တရားမစြဲခဲ့လဲဟင္"
"ေဟာက္ရႊမ္းအတြက္ပါ ပိုက္ဆံနဲ႔ေလၽွာ့ေပါ့ေစခဲ့ရတဲ့ ေဟာက္ရႊမ္းေလးအမႈက ပိုႀကီးသြားမွာ စိုးလို႔ ၿပီးေတာ့ ရိေပၚေလးႀကီးလာတဲ့အခါ အဲ့ကိစၥႀကီးေၾကာင့္ လူေျပာခံေနရမွာမလိုခ်င္ဘူး ေဟာက္ရႊမ္းက ရိေပၚအတြက္ သတ္ေပးခဲ့ၿပီးၿပီပဲ"
ရိေပၚအေမက အတိတ္ကဝမ္းနည္းစရာ အျဖစ္အပ်က္ေတြကို ေျပာေနေသာ္လည္း အသံကေတာ့ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္...။ ကေနဒါမွာ ေအာင္ျမင္ေနတဲ့ လုပ္ငန္းရွင္တစ္ေယာက္ျဖစ္ၿပီး ႏုပ်ိဳမႈေတြဟာလည္း ရွင္သန္ေနဆဲ...။ ေသခ်ာၾကည့္ရင္ ရိေပၚဟာ အေမနဲ႔တူသည္။
"ဒီဗီဒီယိုေတြကလည္းရိေပၚရဲ့ကင္မရာအေဟာင္းေလးဆီက အန္တီရထားတာၾကာၿပီ ရိေပၚကငယ္ငယ္တုန္းက ဓာတ္ပုံေတြ ဗီဒီယိုေတြရိုက္ရတာ ဝါသနာပါတယ္ေလ ကေလးေရွ႕မွာေတာင္ မဆင္ျခင္နိုင္ဘဲ ေရွာင္းလုေဝနဲ႔ ျဖစ္ပ်က္ေနၾကတာ"
ဒီတစ္ခါေတာ့ အန္တီ့အသံမွာ နာက်ည္းခ်က္ေတြေရာပါေနသည္။ သူ႔အေဖနဲ႔ တျခားေယာက္်ားတစ္ေယာက္ကို ျမင္လိုက္ရတဲ့ ရိေပၚစိတ္ထဲမွာေရာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ဝမ္းနည္းခဲ့ရမလဲ...။
"သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲမွာ ရိေပၚေပ်ာက္ေနေၾကာင္းပါထည့္ေၾကညာရမယ္သား"
"ရိေပၚကိုေတြ႕ေနၿပီ"
သူမေျပာခ်င္ေပမယ့္ အန္တီမျပန္ခင္ေတာ့ ရိေပၚကို ေတြ႕ေစခ်င္သည္။ ရိေပၚကို အန္တီ ကေနဒါေခၚသြားမယ္ဆိုရင္လည္း သူပါလိုက္သြားၿပီး ေစာင့္ေရွာက္ေပးဖို႔ ေတြးထားၿပီးသား။
"မင္းဘာလို႔အခုမွေျပာတာလဲ ဘယ္မွာလဲ အခုသြားမယ္"
"ေနပါဦးေဟာက္ရႊမ္းရာ အခုေတာ့ခဏေနပါဦး အေရွ႕မွာသတင္းေထာက္ေတြရွိေသးတယ္"
"ေလာေလာဆယ္ ဝမ္အုပ္စုက ရွယ္ယာေတြ ေတာ္ေတာ္ေလးထိုးက်သြားတာ ဝမ္ရိက်ိဳးေတာ့ ေသခ်င္ေနေလာက္ၿပီ"
အန္တီက ေျပာရင္းနဲ႔ ျပဳံးသည္။ အန္တီ့ကိုၾကည့္ၿပီး ရိေပၚအျပဳံးေလးေတြကို သတိရသြား၍သူပါ လိုက္ျပဳံးမိ၏။
"ေကာ အကိုရိေပၚက ေနမေကာင္းဘဲ အလုပ္လာတယ္"
ဖုန္းထဲဝင္လာတဲ့ Message တစ္ေစာင္ေၾကာင့္ သူထလိုက္တာနဲ႔ ေဟာက္ရႊမ္းက သူ႔ဖုန္းကို ဆြဲလုၿပီးၾကည့္သည္။ ျပန္ယူဖို႔လုပ္ေပမယ့္ သူမမွီလိုက္....။
"အတူသြားရေအာင္ ရိေပၚဆီ"
"အန္တီလည္းလိုက္မယ္"
အန္တီကပါေျပာလာတာေၾကာင့္ ေရွာင္းက်န္႔ ျငင္းမရေတာ့...။ ေနာက္ဆုံး အန္တီ့ကားျဖင့္သာ ရိေပၚရွိတဲ့ ေနရာကိုထြက္လာျဖစ္ခဲ့ၾကသည္။ က်ိရန္ကေတာ့ သတင္းေထာက္ေတြကို ရွင္းမယ္ဆိုၿပီး က်န္ေနခဲ့၏။
"ဟိုေရာက္ရင္ ငါဘာေျပာရမွာလဲ ေတာင္းပန္ရမွာလား ျပန္လိုက္ခဲ့ဆိုၿပီးဆြဲေခၚလာရမွာလား"
သူ႔ကိုေျပာေနသည့္ ေဟာက္ရႊမ္းဟာ ေဆာက္တည္ရာမရ...။ စိတ္လႈပ္ရွားၿပီး တစ္ခုခုကို ေၾကာက္ေနသလို...။
"မဂၤလာပါ ဘာမ်ားေဆာင္ရြက္ေပးရမလဲဗ်"
ရိေပၚကေတာ့သူတို႔ကိုသတိိထားမိပုံမေပၚဘဲ ကားမွန္ခ်လိုက္တဲ့ အန္တီ့ကိုသာ ေသခ်ာၾကည့္ေနခဲ့သည္။ ေနမေကာင္းျဖစ္ေနေသာ္လည္း Uniformေလးကိုသာ ဝတ္ထားသျဖင့္ ေရွာင္းက်န္႔ပိုၿပီး စိတ္ပူမိသြား၏။
"ေမ... ေမေမ"
"သားငယ္"
ရိေပၚဟာ ဘာမွဆက္မေျပာဘဲ အန္တီ့ကို ေက်ာခိုင္းသြားၿပီး ဓာတ္ဆီျဖည့္ဖို႔သာ လုပ္ေနေလသည္။
"သားငယ္ေမေမ့ကိုၾကည့္ပါဦး"
အန္တီကကားထဲကထြက္ကာ ရိေပၚလက္ကေလးကို ဆြဲလိုက္ေပမယ့္ ရိေပၚဟာ ႐ုန္းသည္။ ေရွာင္းက်န္႔မွာေတာ့ အသည္းအသန္ ငိုေနသည့္ ေဟာက္ရႊမ္းကိုသာ ႏွစ္သိမ့္ေပးေနရ၏။
"ငါ့ေၾကာင့္ပါ ေရွာင္းက်န္႔ရယ္ ငါရိုက္လိုက္လို႔"
"မဟုတ္ပါဘူး မင္းအခုလိုငိုေနေတာ့ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ .. အခုလည္း ..."
ေဟာက္ရႊမ္းက ေရွာင္းက်န္႔ ေျပာေနတာကို နားမေထာင္ဘဲ ကားထဲကထြက္ၿပီး ရိေပၚကိုေျပးဖက္တာေၾကာင့္ သူပါထြက္လာခဲ့ရသည္။
"ေနာက္ကားေတြ ရွိေနတယ္ ျပန္ၾကပါ"
"ကိုကိုေတာင္းပန္ပါတယ္ ကိုကိုနဲ႔ ျပန္လိုက္ခဲ့ပါ"
"ဟင့္အင္း "
ဖန္ရွင္းကေတာ့ေနာက္ကားေတြကို သူ႔ဘက္လာဖို႔သာေခၚၿပီးေတာင္းပန္ေပးေနခဲ့သည္။ ဆိုင္မန္ေနဂ်ာကိုလည္း အက်ိဳးအေၾကာင္းေျပာထားပုံရ၏။
"ကိုကိုမွားပါတယ္ မွားတာမို႔လို႔ ျပန္လိုက္ခဲ့ပါ"
"မလိုက္ခ်င္ဘူး အကုန္လုံးကိုေၾကာက္တယ္ ဘယ္သူ႔မွ ကၽြန္ေတာ့္ကိုခ်စ္ၾကတာမဟုတ္ဘူး"
"ကိုကိုခ်စ္တယ္ ကိုကိုကငယ္ေလးကိုအရမ္းခ်စ္တယ္ေလ"
"မလိုက္ .... အဟြတ္"
နဂိုေနမေကာင္းတဲ့ အခံေၾကာင့္ ရိေပၚကိုယ္ကေလးဟာ ေဟာက္ရႊမ္းလက္ထဲတြင္ ေပ်ာ့ေခြသြားခဲ့သည္။
"ငယ္ေလး....! ရိေပၚ"
"သားငယ္!"
"ေဆး႐ုံပို႔ဖို႔လိုလိမ့္မယ္ သူမေန႔ကတည္းကေနမေကာင္းဘူး"
"အဲ့ဒါကိုအခုမွေျပာရလား မင္းအ႐ူးပဲ"
ၾကားထဲကပဲ ေဟာက္ရႊမ္းဆီက သူက အေဟာက္ခံလိုက္ရသည္။ သို႔ေသာ္လည္း သူဘာမွျပန္မေျပာမိဘဲ ကားေရွ႕ခန္းထဲတြင္သာဝင္ထိုင္လိုက္၏။ တကယ္ဆို ကေလးငယ္ကို သူေပြ႕ထားခ်င္ေပမယ့္ ေဟာက္ရႊမ္းကခြင့္မျပဳ...။
ဒီတစ္ခါျပန္နိုးလာရင္ေတာ့ သူ႔ေကာင္ငယ္ေလးအတြက္ ေကာင္းေသာအရာေတြသာျဖစ္လာပါေစဟု ေတာင္းဆုျပဳမိပါေတာ့သည္။
🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍
သူဒီတစ္ေခါက္နိုးထလာေတာ့ ကိုကိုက သူ႔လက္ကိုင္လ်က္ ငိုေႂကြးေနခဲ့သည္။ ကိုကိုသူ႔ကို ခ်စ္တာသူသိေပမယ့္ သူလူေတြကို ထပ္ၿပီး မယုံခ်င္...။ အထူးသျဖင့္ ကိုကိုတို႔ကို သြားေျပာလိုက္တဲ့ အကို႔ကို ပိုမယုံ...။
ကိုကိုဟာလည္း အရင္ကတည္းက ကတိတည္တဲ့ သူမွမဟုတ္ခဲ့ဘဲ....။
"နိုးလာၿပီလား"
"အင္း ...."
ကိုကိုက သူ႔ဆံပင္ေလးေတြကို သပ္ေပးရင္းေမးလာေတာ့ သူေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္၏။ ကိုကို႔ေဘးမွာ သူ႔ကို စိုးရိမ္စြာ ၾကည့္ေနတဲ့ ေမေမလည္း ရွိေနခဲ့သည္။
"ကိုကို႔ကို ျပန္ရိုက္ခ်င္လား"
"ဟင့္အင္း "
သူကုတင္ေပၚကထထိုင္ဖို႔လုပ္ေန၍ ကိုကိုက ဆြဲထူသည္။ အကိုကေတာ့ အဝင္ဝနားကနံရံကို ေက်ာမွီလ်က္ လက္ပိုက္ကာ သူ႔တို႔ကို လွမ္းၾကည့္ေနေလရဲ့...။ အကို႔မ်က္ဝန္းကေနတဆင့္ ခံစားမိလိုက္တဲ့ေၾကကြဲရိပ္ေတြကို သူနားမလည္...။
"ကိုကိုမွားပါတယ္ ကိုကိုရိုက္ခဲ့မိတာမွားပါတယ္"
သူ႔ပါးကို အုပ္ကိုင္လာသည့္ ကိုကို႔လက္ေတြဟာလည္း ဒဏ္ရာေတြျဖင့္....။
ကိုကို အကိုနဲ႔မ်ားထပ္ၿပီး ရန္ျဖစ္ခဲ့ေလသလား?
ေမေမကေတာ့ သူ႔ကို ေျပာစရာ တစ္စုံတစ္ရာ မရွိဘူးထင္ပါသည္။
"ေဆး႐ုံဆင္းလို႔မရေသးဘူးလား ကၽြန္ေတာ္ေနာက္ေန႔ေတြ အလုပ္ရွိေသးတာ"
"မလုပ္ရေတာ့ဘူးငယ္ေလး ကိုကိုမင္းကိုထပ္ၿပီး ထြက္သြားခြင့္မျပဳေတာ့ဘူး"
"အလုပ္က..."
"ေမေမလည္းေတာင္းပန္ပါတယ္ သားကိုကိုနဲ႔ပဲျပန္ေနလိုက္ပါေနာ္"
ေမေမဟာ တစ္ခ်ိန္လုံးတိတ္ေနခဲ့ၿပီး အခုမွသာ ဝင္ေျပာလာခဲ့သည္။
"အဲ့ေန႔ကတည္းက ဘာလို႔မဆက္သြယ္ခဲ့လဲ"
"ဒယ္ဒီ့ေၾကာင့္ပဲရိေပၚ ေမေမကဒယ္ဒီေၾကာင့္ပဲ မင္းကိုေတြ႕ခြင့္မရခဲ့တာ"
ကိုကိုက ဝင္ေျပာလာ၍ ေမေမက ဆက္မေျပာေတာ့ဘဲ ေခါင္းသာၿငိမ့္ျပသည္။ ဒယ္ဒီကဘာလို႔ ေမေမနဲ႔သူနဲ႔ကို ေတြ႕ခြင့္မေပးခဲ့ရတာလဲ...။
"ရိေပၚ သက္သာလား"
သူေတြးေနတုန္းမွာပဲ သူႀကိဳက္တဲ့ မုန္႔ေတြနဲ႔အတူ ေဆး႐ုံခန္းထဲ ဝင္လာသည့္ က်ိရန္က သူ႔ကို ႏႈတ္ဆက္သည္။
"ငါ့သူငယ္ခ်င္းေလး ေနေကာင္းရင္စားဖို႔ မုန္႔ေတြဝယ္လာတာ"
"အဲ့ေကာင္ကို ကိုကို ျဖတ္လိုက္ရမလား ရိေပၚ သူက ရိေပၚေလးကို ထိုးဖို႔လုပ္တာေလ"
"ကၽြန္ေတာ္ကသာ ျဖတ္ရမွာ ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းကို ရိုက္တဲ့ သူကိုေလ... ရိေပၚ ငါမင္းအကို ျဖတ္လိုက္မယ္ေနာ္"
သူ႔ကို ဘယ္သူ႔မွမခ်စ္ဘူးလို႔ ထင္ခဲ့ေပမယ့္ သူဟာ အခုေတာ့ အခ်စ္ခံေကာင္ေလးတစ္ေယာက္လို ....။ သူျပဳံးမိေတာ့ ရပ္ေနသည့္ အကိုပါလိုက္ျပဳံး၏။ အကို႔ရင္ဘတ္က ေသြးကြက္ကလည္း ကိုကို႔လက္က ဒဏ္ရာနဲ႔ ဆက္စပ္မႈေတာ့ရွိေနလိမ့္မည္။
"ေမေမနဲ႔ ကိုကိုလုပ္စရာရွိလို႔ ခဏျပန္ရမယ္ ထြက္မသြားနဲ႔ေနာ္ ျပန္လာမွာ ျပန္လာရင္ ဘာဝယ္ခဲ့ရမလဲ"
"ဘာမွမဝယ္ပါနဲ႔"
"ဒါဆိုတာ့တာေနာ္"
ရိေပၚရဲ့နဖူးေလးကို ကိုကိုက တစ္ခ်က္နမ္းၿပီးထြက္သြားေတာ့မွ အကိုဟာ သူ႔ေဘးကိုဝင္ထိုင္သည္။
"ငါကားထဲမွာ ပစၥည္းက်န္ခဲ့လို႔ သြားယူလိုက္ဦးမယ္"
က်ိရန္တမင္ေရွာင္ေပးမွန္း သူသိပါသည္။ အကိုကေတာ့ ေဆးအပ္ေတြထိုးသြင္းထားတဲ့ သူ႔လက္ဖမိုးေလးကို ခပ္ဖြဖြထိေတြ႕လ်က္ မ်က္ရည္က်၏။
"ေတာင္းပန္ပါတယ္"
"ဒါပဲေျပာစရာရွိေတာ့တာလား"
"ကိုယ္ေသတဲ့အထိ မင္းေဘးမွာ ေပးဆပ္ရင္းပဲေနပါ့မယ္"
မယုံၾကည္ရတဲ့သူထံမွ ထြက္လာသည့္ စကားတိုင္းဟာ အလိမ္အညာသာျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ ရိေပၚ အကို႔ကို ထပ္ၿပီး မယုံေတာ့....။
"ရိေပၚမခ်စ္ေတာ့လည္း ဒီအတိုင္းေလးပဲ အကို႔ေဘးမွာေနေပးပါ အကိုပဲဆက္ခ်စ္ေပးပါ့မယ္"
"ကၽြန္ေတာ္မယုံဘူး အကို႔ကိုဘယ္ေတာ့မွ...."
"ေပးဆပ္ရင္း သက္ေသျပပါ့မယ္"
အကိုက သူ႔ရင္ခြင္ကို ေခါင္းမွီၿပီး အားရပါးရ ငိုသည္။ အကိုအခုလိုငိုတာကို ပထမဆုံးျမင္ဖူးတာျဖစ္ေသာ္လည္း သူမအံ့ဩသလို စိတ္မေကာင္းလည္း မျဖစ္မိ....။
အကိုက ဒီထက္ပိုၿပီး ငိုရသင့္တာ ...။
သူက်ခဲ့ရတဲ့ မ်က္ရည္ေတြေတာင္ အခုထိမွ မေျခာက္ေသးဘဲ....။
"ေတာင္းပန္ပါတယ္ ကိုယ္ေတာင္းပန္႐ုံနဲ႔ မလုံေလာက္မွန္း သိေပမယ့္ .... "
"လက္ထပ္ၾကရေအာင္"
"ရိေပၚ...."
"ကၽြန္ေတာ္တို႔ လူေတြအားလုံးေရွ႕မွာ လက္ထပ္ၾကရေအာင္"
အံ့ဩစြာ ၾကည့္လာသည့္ အကို႔ မ်က္ဝန္းေတြကို ေရွာင္ဖယ္ရင္း ကုတင္ေပၚျပန္လွဲကာ မ်က္လုံးတို႔ကို မွိတ္ခ်လိုက္ေတာ့သည္။
သူမေပ်ာ္သလို အကို႔ကိုလည္း ဘယ္ေတာ့မွ မေပ်ာ္ေစရပါ။
🤍🤍🤍🤍🤍🤍
ဆက္ရန္။
ဇာတ္ကိုေလ လုံးဝေလၽွာခ်ပစ္မွာမဟုတ္ပါဘူးေနာ္။ ❤️ လိုအပ္ခ်က္ေတြရွိေနရင္လည္း ေျပာၾကပါဦးေနာ္