Unicode
ရှန်ဟိုင်းမြို့၏ နာမည်ကြီးပြီး ခေတ်လူငယ်တွေရဲ့ဘဝအိမ်မက်လို့တင်စားကြရသည့် Blood Drops Club ဟု အမည်ရှိတဲ့အဆောက်အဉီးကြီး၏ အရှေ့တွင် လူစုလူဝေးတစ်ခုသည်ကား သိပ်သည်းများပြားလျက်ရှိလေသည်။ အရွယ်ရောက်ပြီးသား လူငယ် လူရွယ်များပင်မကဘဲ အရွယ်ရောက်ရန် လိုပါသေးသည့် သူများလည်း ပါရှိသေးသည်။
ရောက်ရှိနေသည့် လူငယ်လူရွယ်များနဲ့ ကောင်မလေးများအားလုံးသည် လူကုန်ထံအသိုင်းအဝိုင်းမှ ပေါက်ဖွားလာကြသူတွေဆိုတာ မငြင်းနိုင်ပေ။
အကုန်လုံးသည်ကား အလားအလာကောင်းသည့် အိမ်တော်များမှ သားသမီးများပင်။
သို့သော်လည်း သူတို့ရရှိထားသည့် သတင်းစကားများကြောင့် သူတို့၏ ဂုဏ်ဒြပ်များကို ဘေးချိပ်ထားပြီး ယခုလို Club၏ အပြင်ဘက်တွင်ယောက်ယက်ခတ်စုဝေးနေကြတာဖြစ်သည်။
ပေါင်ရင်းအထိသာရှိသည့် စကပ်အကြပ်ကို လယ်ဟိုက်ခါးတို အက်ျီနှင့် တွဲဖက်ဝတ်ဆင်ထားသည့် ခပ်ဟော့ဟော့ကောင်မလေးတစ်ယောက်သည် ဘေးနားရှိ မျှော်တော်ယောင်လုပ်နေသည့် သူမ၏ သူငယ်ချင်းအား ကြည့်ပြီး နှုတ်ခမ်းတစ်ချက်မဲ့ကာပြောလာသည်။
"ဟဲ့... နင်ပြောတာသေချာလို့လား...အဲ့ Shine Group ရဲ့ကျိုးအိမ်တော်က လူ... ဒီကိုလာမယ်ဆိုတာ..."
တမျှော်မျှော်လုပ်နေသည့် ကောင်မလေးက ထိုစကားကိုကြားသည့်အခါတွင် မခံချင်သည့်လေသံဖြင့်စကားဆိုလာသည်။
"သေချာတယ်...ဒီသတင်းက အသိအကျရထားတာ...လာကိုလာလိမ့်မယ်...ဘာလို့ဆို အခုခေတ်ထနေတဲ့ ဒီClub အသစ်ရဲ့ ပိုင်ရှင်က သူ့ရဲ့ သူငယ်ချင်းပဲလေ...ပြီးတော့ စောစောကနင်ပြောလိုက်တာ...ဘာတဲ့...ကျိုးအိမ်တော်ကလူ.. ဟုတ်လား...နင်ကသာ အခုမှ ဒီနိုင်ငံကိုပြန်ရောက်တဲ့သူဆိုတော့ သူ့ကို ဘယ်သိမလည်း...သူက ငါတို့ကျောင်းမှာ နာမည်ကြီးဟဲ့ သိရဲ့လား..."
ခပ်ဟော့ဟော့ကောင်မလေးသည် မယုံကြည်ဟန်ဖြင့်
"ဘယ်လောက်တောင် မို့လို့ နင်က အသာကုန် ချီးမွမ်းနေရတာလဲ..."
"ငါဘာလို့ အဲ့လောက်ချီးမွမ်းနေရတာလည်းဆိုတာ...သူရောက်လာမှ နင်သိလိမ့်မယ်...သူ့နာမည်က ကျိုးယွင်...ကျိုးအိမ်တော်ရဲ့ အငယ်ဆုံးသခင်လေး ငါတို့ သူ့ကိုကျောင်းမှာ အမြဲတွေ့ချင်ရင်တောင် အခွင့်အရေးမရဘူး...သူနဲ့ ကလပ်ပိုင်ရှင်လုရှောင်းယွီက ကျောင်းကို လာတာအရမ်းရှားတယ်...
မာနကလည်း အသေကြီးကြတာ...ပြုံးရယ်ပြတာတောင်တစ်ခါမှမရှိဘူး..."
"ဟွန့်...ဟုတ်ပါပြီ...သူလာမှပဲ...နင်ပြောတာတွေနဲ့ ကိုက်ညီရဲ့လားဆိုတာ ငါလေ့လာကြည့်ရမှာပေါ့...ဒါနဲ့ အရွယ်က ငါတို့အရွယ်လား..."
"မဟုတ်ဘူး...၁၅ နှစ်...ငါတို့ထက် ၃နှစ်လောက်ငယ်တယ်"
ခပ်ဟော့ဟော့ နဲ့ကောင်မလေးသည် နှာခေါင်းတစ်ချက်ရှုံ့ပြလာပြီး
"ဒါကို...နင်က...ဘယ်လိုစိတ်နဲ့ငါ့ကိုလာပြောနေတာလည်း ကလေးသာသာပဲကို...ငါ့ရဲ့ daddy ကြီးတွေရဲ့ ခြေဖျားတောင်မှီပါ့မလား...ငါက သေးသေးလေးတွေ မကြိုက်ပု..."
သူမ၏အပြောကြောင့် ဘေးနားတွင် တမျှော်မျှော်
ပြန်လုပ်နေသည့် ကောင်မလေးက သူမ၏ ဘက်ကို ခေါင်းပြန်လှည့်လာပြီး မခံမရပ်ဖြစ်သွားကာ လေသံ
ခပ်ကျယ်ကျယ်ဖြင့် ပြန်ဆိုလာလေသည်။
"ဘယ်ကသာ သေးရမှာလည်း...ကြီးတယ်ဟဲ့... ကြီးတယ်...အဲ့အသက်ရွယ်လို့တောင် မထင်ရဘူး...သူလာမှ နင်ကြည့်ကြည့်လိုက်..."
ထိုအချိန်မှာပင် BD Club ၏ အရှေ့ဘက် လမ်းမျက်နှာစာဆီသို့ နောက်ဆုံးပေါ် အနက်ရောင် မာစီးဒီးကားကြီး တစ်စီး ထိုးရပ်လာလေသည်။
ရှိသမျှကောင်မလေးများအားလုံးသည်လည်း အသံတကျွတ်ကျွတ်ဖြင့် ပို၍ပင်ယောက်ယက်ခတ်လာကာ ဂဏာမငြိမ် ဖြစ်လာကြသည်။
အားလုံးလိုလိုပင် သိချင်စိတ်များဖြင့် အတွင်းပိုင်းကို မမြင်ရသည့် ကားမှန်ဆီသို့သာ မျက်လုံးရောက်နေကြတော့သည်။
ကားတံခါးဖွင့်ဟလာသည့် အသံကို ကြားရသည်နဲ့ မျက်လုံးအလုံးစုံသည်ကား ကားတံခါးအမြန်ပွင့်ဟလာရန်ကိုသာစောင့်ဆိုင်းနေသည့်ဟန်ဖြင့် စူးစမ်းလိုစိတ်ပြင်းပြစွာ...
ကားမောင်းသူနေရာမှ အနက်ရောင် ရှူးဖိနပ် နှင့်အတူ ကိုယ်ထည် အလုံးစုံသည်ကား လူအားလုံး၏ အရှေ့တွင် အေးဆေးတည်ငြိမ်စွာဖြင့်ပင် ထွက်လာခဲ့သည်။
အားလုံး၏ မျက်လုံးများသည်ကား မသိမသာမှေးကျဉ်းသွားကြသည်။ သူတို့ထင်ထားသလောက်လည်း ဟုတ်မနေခဲ့ပါချေ။
ခပ်ဟော့ဟော့နဲ့ကောင်မလေးသည် သူငယ်ချင်းဖြစ်သူထံသို့ မျက်စောင်းထိုးမဲ့ရွဲ့ကာဆိုလာသည်။
"နင်ပြောသလောက်လည်းမဟုတ်ပါဘူး...အရွယ်က ၂၀ လောက်ထင်ရပေမဲ့... ငါပြော..."
သူမ၏ စကားမဆုံးခင်မှာပင် ထိုကားထဲမှ ထွက်လာသည့် လူငယ်က ကားနောက်တံခါးစီသို့အမြန်လျောက်လှမ်းသွားပြီး ကားတံခါးကို ဆွဲဖွင့်ပေးနေသည်ကို မြင်တွေ့လိုက်ရသည်။
ဒီတစ်ခါ ထွက်ရှိလာသည့်ခြေထောက်တစ်စုံ၏ ရှူးဖိနပ်brand လေးတစ်ခုနဲ့တင် သူတို့အားလုံးရဲ့ မျက်လုံးများသည် သတိမထားမိလိုက်ဘဲ ပြူးကျယ်ဝိုင်းစက်လာကြရသည်။
သူတို့အံ့အားသင့်လို့ပင် မဆုံးခင် ထိုလူငယ်သည် ကားအပြင်ဘက်တွင် ခြေဆုံရပ်နေပြီဖြစ်သည်။
ထိုလူငယ်သည်ကား သူတို့အားလုံး၏ အရှိန်အဝါများကိုပင် မှေးမှိန်သွားလောက်အောင်အထိ စွမ်းဆောင်နိုင်ပြီး မတူညီသည့် ကမ္ဘာမှလာသည်ဟု ထင်ရလောက်သည့်အထိ တသီးတခြားနိုင်လွန်းလှသည်။
ကျိုး သခင်လေးသည် နားလည်ရခက်ပြီးအေးစက်တဲ့ ဟန်ပန်မျိုးဖြင့်ပင် သူတို့အားလုံးအား ကြည့်ရှု့လာသည်။
ထိုလူငယ်သည်ကား သူတို့နဲ့လုံးဝကို မတူညီခဲ့ပါချေ။ လူအချင်းအတူတူကို မည်သည့်အရာ မတူညီလည်း သူတို့လည်း မပြောတတ်ပါချေ။
သို့ပေမဲ့ သူတို့အားလုံး၏ ထင်မြင်ချက်သည် အမှန်အကန်ပင်။ ကျိုးယွင်သည်ကား သူတို့အားလုံးနဲ့မတူညီသည့် လူတစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး လူများ၏အသက်သွေးကို လွယ်လွယ်နဲ့ခြွေယူ နိုင်သည့် နတ်ဆိုး psycho တစ်ယောက်ပင်။
ကျိုးယွင်ကို ကြည့်ခြင်းအားဖြင့် ဖွံ့ဖြိုးဆဲလူငယ်တစ်ယောက်၏ မြင့်မားသည့် အရွယ်ရောက်
မြန်နှုန်းကို အံ့အားသင့်ပြီး လက်သင့်ခံရန် ခဲခက်ကြရပေမည်။ ကျိုးယွင်၏ ပုံစံသည် လူပျိုလေးတစ်ယောက်ကဲ့သို့ပင် တင်စား သုံးနှုန်းလို့ရနေချေပြီ။ အရပ်အမောင်းသည်လည်း ၅ ပေ ၁၀ လက်မ ရှိနေပြီဖြစ်ပြီး ရှောင်ဟန်ကို မှီရန် ၁လက်မသာ လိုပေတော့သည်။
မျက်နှာအချိုးအစားသည်လည်း ကလေးဆန်မှုများပင် လုံးဝရှိမနေဘဲ မေးရိုးနဲ့ နှာတံတို့သည် ထင်ရှားပြေပြစ်နေပြီဖြစ်သည်။ အသားအရေသည်လည်း ဖြူဖွေးစွက်နေသလိုမျိိုးလုံးဝ ဖြစ်မနေဘဲ ဝင်းဝါစိုပြေသည့် အသားအရေကို ပိုင်ဆိုင်ထားသေးသည်။
သဘာဝရောင် ဆံသားနက်နက်တို့သည်ကား ဂျယ်လိမ်းထားခြင်းမျိုးမပြုလုပ်ထား၍ နှဖူးပြေပြေတစ်လျှောက်တွင် လွန့်လူးလို့နေလေသည်။
မျက်ခုံးများသည်က မဲနက်ထင်ရှားပြီး အကြည့်များသည်ကား စူးရှပြင်းထန်လေသည်။
ကျိုးယွင်သည် သူ့ကို အထူးအဆန်းလုပ်ကာ ဝိုင်းအုံကြည့်နေသည့် လူများအားလုံးကိုကြည့်ရင်းဖြင့်ပင်
စိတ်ပျက်စွာ မျက်မှောင်တစ်ချက်ကြုံ့လိုက်မိသည်။
သူသည် ဘောင်းဘီအိတ်ကပ်အထဲမှ ဖုန်းကိုယူလိုက်ပြီး နံပါတ်တစ်ခုကို ရှာပြီးခပ်မြန်မြန် စာနှိပ်လိုက်ရသည်။ ဒီလိုလူအုပ်ကြားတွင် သူကြာကြာနေပါက အသက်ရှုကြပ်ကာ မေ့မြောသွားနိုင်သည်။
သူ၏ နှာခေါင်းအတွင်းကို ရောက်ရှိလာသည့် ရေမွှေးနံ့မျိုးစုံသည်ကား သူ့ကို စိတ်အနှောက်အယှက်အပြည့်အဝပေးစွမ်းနေသလိုပင်။ မူးနှောက်အီဝေ၍ နေချေသည်။
မည်ကဲ့သို့ပင် အကောင်းစား brand ရေမွှေးရနံ့ဟုပင်ပြောနေကြပါစေ...သူ၏ စိတ်ကို မွန်းကြပ်လာစေသည်။
ထိုအနံ့များပေါင်းစုံသည်ကား ရောထွေးလျက်ရှိပြီး သူ့ထံသို့သာ လွှင့်လူးလာနေသလိုခံစားနေရ၏။
ကျိုးယွင် သူစာပို့လိုက်ပြီး စက္ကန့် ပိုင်းလောက်အကြာတွင် Clubအတွင်းမှ ထွက်လာခဲ့သည့်လုရှောင်းယွီကို လှမ်းမြင်လိုက်ရသည်။ လုရှောင်းက သူ့ဆီကို လျှောက်လာပြီး မေးတစ်ချက်ငေ့ပြလာပြီး ပြောလာသည်။
"ဆောရီးကွာ...ငါကမင်းကို လာစေချင်လို့သာ အတင်း လှမ်းခေါ်လိုက်ရတာ ... မင်းတကယ်ကြီးရောက်ချလာလိမ့်မယ်လို့ ငါမထင်ထားဘူး..အဲ့တာကြောင့်...အပြင်မှာ ထွက်မစောင့်တော့တာ..."
"ရတယ်...ကိစ္စမရှိဘူး..."
"ဒါဆို အထဲဝင်ရအောင် မင်းအတွက် သီးသန့်ခန်း သပ်သပ်ရှိတယ်..."
ကျိုးယွင်က ခေါင်းတချက်ငြိမ့်ပြကာအသိအမှတ်ပြုလိုက်ပြီး လုရှောင်း သွားရာနောက်ကိုသာလိုက်လာခဲ့လိုက်သည်။
ကျိုးယွင်တို့နှစ်ယောက် Club အတွင်းထဲကို ဝင်သွားသည်နှင့် အပြင်၌ကျန်ရှိနေကြသည့် လူများသည်လည်း အယောင်ယောင်အနန ဖြင့်ပင် အနောက်မှလိုက်သူကလိုက်ကြသလို အချို့ကအသက်မရှိစွာ ကြောင်ကာ ရပ်နေမိကြလေသည်။
"ဟဲ့...နင့်ပါးစပ်ကြီးကို ပိတ်ထားပါဉီးဟဲ့...စန်းဟွာမေ့ ရဲ့..."
ခပ်ဟော့ဟော့ကောင်မလေးသည် ထိုအခါမှ သတိဝင်လာဟန်ဖြင့် စကားဆိုလာသည်။
"နင်ပြောတာမှန်တာပဲ...အရွယ်နဲ့ မလိုက်အောင် တော်တော်ကြီးနေပြီပဲ...ပြီးတော့...သူ့ရဲ့ စတိုင်က ငါကြိုက်တဲ့typeပဲ... "
"ဟွာမေ့...နင်ပြောတော့ daddy type ကိုကြိုက်တာဆို...သူ့ကိုတော့ ချန်ထားပေးပါဟယ်...သူက နင့်ရဲ့ type မျိုးလုံးဝ မဟုတ်လောက်ဘူး...ငါတော့သူ့ကို အန္တရာယ်များတဲ့seme typeလို့ပဲ မြင်တယ်..."
ထိုစကားကိုကြားတော့ ဟွာမေ့က မျက်နှာကိုရုပ်ဆိုးသည်အထိ ရှူုံ့ရွဲ့ ပြလာပြီး ပြောလာ၏။
"ဘာကိုSeme typeလည်း...semeဆိုရင်တောင်မှ ငါက အဲ့semeကို straight ဖြစ်အောင်ပြန်ပြောင်းပလိုက်မယ်...အဟွန့် semeဆိုတဲ့သူတွေက သဘာဝအရသာကို မခံစားရသေးလို့ ဒီစကားပြောတာပါ...
ခံစားမိဖူးသွားရင် သူတို့ဆွဲမက်နေတဲ့ အရာတွေက အာပလာ တွေမှန်း သူတို့သိလာလိမ့်မယ်...ငါတွဲဖူးတဲ့ daddy ကြီးတွေဆိုရင် အရသာကို သိလာတော့ ပြန်ဖြောင့်လာကြတာတွေချည်းပဲ..."
"အေးပါဟယ်...ဟွာမေ့...နင်က အဲ့လိုပြောလာတော့လည်း နင့်ရဲ့ အစွမ်းအစကို ကြည့်ရသေးတာပေါ့..ဒါပေမဲ့ နင်သူ့ကို အခုဝင်ဝုန်းကြည့်မှ အဆင်ပြေမှာနော် သူက တွေ့ရခဲတယ်..."
"ဟွာမေ့ရဲ့ဘဝ မှာ မဖြစ်နိုင်ဘူးဆိုတာ မရှိဘူး...နင်ကြည့်နေလိုက်..."
ဟွာမေ့က ထိုသို့ပြောလိုက်ပြီး Clubအတွင်းဆီကို အရှေ့မှ ဉီးဆောင်ကာ ဝင်လာခဲ့လိုက်သည်။
-------------------------
Club၏ သီးသန့်ခန်းအတွင်းရှိ ဖန်သားစားပွဲဝိုင်းပေါ်တွင် ဝိုင်ပုလင်းမျိုးစုံနှင့် ယမကာမျိုးစုံကို
စီရီကာ နေရချထားလေသည်။
ကျိုးယွင်က နေရာအနှံ့ကို ဝေ့ဝဲ အကဲခတ်ကြည့်လိုက်ပြီး ဖန်သားစာပွဲဝိုင်းရဲ့ ဘေးတွင်ရှိနေသည့် ဆိုဖာခုံတွင် ပေါ့ပေါ့ပါးပါး စိတ်ပျက် လက်ပျက်ထိုင်ချလိုက်တော့သည်။ ပြီးနောက်တွင် လူယုံ စုန့်ကျီးကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီး အသိပေးပြောကြားလိုက်သည်။
"စုန့်ကျီး...အပြင်ထွက်ပြီး သက်တောင့်သက်သာ သွားနေလို့ရတယ်...ပြန်ခါနီးရင် ဖုန်းဆက်လိုက်မယ်...သွားလို့ရပြီ... "
"ဟုတ်ကဲ့...သခင်လေး..."
စုန့်ကျီး ထွက်သွားတော့ ကျိုးယွင်က ဖန်သားစားပွဲဝိုင်းပေါ်ကို ဖုန်းကို တင်လိုက်ပြီး စားပွဲကို လက်ထိပ်နဲ့ တတောက်တောက်ခေါက်ပြီး လုရှောင်းကို
မေးလိုက်သည်။
"ဘာလို့ အတင်းဇွက်ကြီး မင်းရဲ့Clubကို အတင်းလာခိုင်းနေရတာလည်း...ငါ အခုတလော စိတ်ကြည်နေတာ မဟုတ်ဘူး..."
လုရှောင်းသည် ကျိုးယွင်ရဲ့ စိတ်ပျက်လက်ပျက်ဖြစ်နေတဲ့ မျက်နှာကို ကြည့်ပြီး မသက်မသက်သာပုံစံဖြင့်ပင် သူလည်း ဘေးက ဆိုဖာတွင် ဝင်ထိုင်လာသည်။
လုရှောင်းက စကားဆိုလေသည်။
"ဘာလည်း ဟိုတခါက မင်းပြောတဲ့...မင်းမိဘတွေရဲ့ အချက်အလက်တွေကိုဖုံးဖိထားတဲ့ လူက မင်းထက်တကွက်သာသာသွားတယ်ဆိုတဲ့ ကိစ္စကြောင့်လား...ဒါမှမဟုတ် မင်းရဲ့ကော နဲ့ ဆိုင်တဲ့ ကိစ္စကြောင့်လား..."
ကျိုးယွင်သည် ခေါင်းခါပြလိုက်ပြီး
"ဒီအတိုင်းပဲ...စိတ်ကျဉ်းကြပ်နေရုံလောက်ပါ...မင်းသိတဲ့ အတိုင်းပဲ ကောက နောက်နှစ်ဆိုရင် University နောက်ဆုံးနှစ်တက်ရတော့မှာ...
မနေ့ညက ကောက အဖေ့ကို တောင်းဆိုလာတယ်..
သူကျောင်းပြီးရင် ကောဖီ ဆိုင် တစ်ခုဖွင့်ချင်လို့တဲ့..."
လုရှောင်းက သူ့ကိုကြည့်ပြီး ခနဲ့ကာ စကားဆိုလာသည်။
"COFFEEဆိုင်လေး ဖွင့်ချင်တယ်လို့ပြောတာကို Club တစ်ခုဖွင့်ချင်တယ်လို့ပြောနေတာမှ မဟုတ်တာ...အခုမင်းဖြစ်နေတဲ့ရုပ်က...မသက်မသာရှိလိုက်တာ...အဲ့လောက်ကြီး တွန့်တိုလိုက်ရမှ ကျိုးယွင်ပီသမှာ မို့လို့လား..."
ထိုစကားကြောင့် ကျိုးယွင်က စားပွဲပေါ်က ဝိုင်ပုလင်းတစ်ခုကိုသေချာရွေးချယ်ယူလိုက်ပြီး အဖန်ဖန်မြှောက်ပြလေတော့သည်။
ကျိုးယွင်က ဝိုင်းပုလင်းကို စူးစိုက်စွာ ကြည့်လိုက်ပြီး စကားဆိုလာသည်။
"ဒါဆိုရင် ငါမင်းကိုမေးမယ်...မင်း ဒီUSက အကန့်သတ်ထုတ်ထားတဲ့ နှစ်သက်တမ်းရင့် ဝိုင်ပုလင်းတွေကို ဘာလို့ အပြင်ဘက်ကိုတင်မရောင်းဘဲ သီးသန့်ခန်းမှာ အလှကြည့်ထားရတာလည်း..."
လုရှောင်းက ကျိုးယွင်လက်ထဲ က ဝိုင်ပုလင်းကို နှမြောတတကြည့်ရင်း စကားဆိုလာသည်။
"ဟေ့ကောင်...ဒီဝိုင်ပုလင်းတွေကိုတော့ မြှောက်လိုက်ဖမ်းလိုက်မလုပ်ပါနဲ့ကွာ...မင်းသောက်ချင်ရင် လိုသလောက်ယူသောက်လို့ရပါတယ်...အဲ့လိုကြီးတော့မြှောက်မနေနဲ့ ကျကွဲသွားရင် နှမြောစရာကြီး..."
ကျိုးယွင်က စကားပြန်ဆိုလေသည်။
"မင်းလိုကောင်မျိုးက ဝိုင်ပုလင်း ကျကွဲမှာတော့ကြောက်သားပဲ...
အဲ့တာကြောင့် မင်းငါ့ရဲ့ ခံယူချက်ကို နားလည်လောက်မှာပါ...ကောကို တခြားလူတွေ မျက်စိနဲ့ကြည့်လာမှာကိုတောင် ငါကလိုချင်တာမဟုတ်ဘူး...ပြီးတော့...ကောက ငါ့အတွက်ဆို ဒီသက်တမ်းရင့် ဝိုင်တွေလိုပဲ... တန်ဖိုးမြင့်ပြီး အလှကြည့်နေချင်စရာကောင်းနေသလို...အရသာခံကြည့်ရင်လည်း ဘယ်အရာနဲ့မှ ယှဉ်ကြည့်လို့ရမယ် မထင်ဘူး...အခုဆို ပိုလို့တောင်ဆိုးလာသေး...အချိန်တွေအကြာကြီး သောက်သုံးဖို့စောင့်ဆိုင်းလာခဲ့ရတော့...ကောကလည်း..သက်တမ်းရင့် ဝိုင်တွေလိုပဲ...ပိုပို အရသာရှိပြီး တန်ဖိုးကြီးမားလာတယ်...ဒါပေမဲ့ ငါ နောက်ထပ်နှစ်ကြာအောင် ထပ်မစောင့်နိုင်တော့ဘူး...အခုချိန်မှာ ငါအဲ့ဝိုင်ကို ဘယ်လို အရသာ ရှိနေမလည်း ဆိုတာ အရမ်းသိချင်လာပြီ...အရသာက ချိုမလား...ပြင်းရှမလား...ဒါမှမဟုတ် မချို မပြင်းလေးလား ဘယ်လိုလည်းဆိုတာ...ရှောင်ဟန်က
ငါတစ်ယောက်ထဲပဲ သောက်သုံးကြည့်ရမဲ့ ဝိုင်....
နောက်ပြီး....ကျန်တဲ့ လူတွေကိုကောင်းမကောင်း ဘယ်တော့မှ မျှဝေအသိခံမှာ မဟုတ်တဲ့ဝိုင်..."
လုရှောင်းက ကျိုးယွင်ဆိုလာသည့် စကားများက အဓိပ္ပါယ် ရှိသည့်အတွက်ကြောင့် ခေါင်းငြိမ့်ထောက်ခံပြလာပြီး စကားဆိုလာသည်။
"ဒါဆိုမင်း ပြောတာက မင်းရဲ့ဝိုင်ကို...နောက်ထပ် သက်တမ်းကြာကြာထားရအုံးမှာဆိုပေမဲ့ မင်းက ဒီကြားထဲမှာ...ဝိုင်က ဘယ်အရသာ ရှိလာမရှိလာကို အရင်မြည်းစမ်းကြည့်ချင်နေပြီ ဆိုတဲ့သဘောပေါ့...
မင်းပြောတာလည်း ဟုတ်သလိုပါပဲ...ဘာလို့ဆို...မင်းအရွယ်က မြည်းစမ်းကြည့်လို့ရပြီဆိုပေမဲ့ သောက်သုံးဖို့ကြတော့ အသက်မပြည့်သေးဘူးလေ...ဒါဆိုရင်မင်းဘယ်နည်းလမ်းကို သုံးပြီးမြည်းစမ်းကြည့်မှာလည်း ..."
ကျိုးယွင်သည် မျက်ဝန်းများကို မှေးစင်းကာ စဉ်စား နေပြီး ဝိုင်ပုလင်းကိုစားပွဲပေါ်ကို တင်လိုက်ရင်း
စကားဆိုလာသည်။
"အခုစဉ်းစားမလို့ဘဲ...အဲ့တော့ မင်းမှာ...စီးကရက် ရှိလား..."
"မင်းသောက်ဖို့များလား...စသောက်ကြည့်တော့မယ်ပေါ့..."
ကျိုးယွင်က မျက်ခုံးတစ်ဖက်ပင့်လိုက်ပြီး ဂရုမစိုက်စွာဖြင့် စကားဆိုလာသည်။
"ဟုတ်တယ်လေ...ငါ့အထင်...စီးကရက်သောက်ပြီး စဉ်းစားရင် ပိုကောင်းမလားလို့...ဘာလည်းမရဘူးလား..."
"ရတော့ရပါတယ်ကွာ...အဟား...ငါတောင် သောက်နေတာ...နှစ်ကျိုးနေပြီ...ဘယ်အမျိုးအစားကိုသောက်မှာလည်း..."
ကျိုးယွင်; "FOCUSတံဆိပ်နဲ့ဟာ ပေး..."
လုရှောင်းသည် ထိုင်နေရာထကာ ကျွန်းဗီရိုဆီသို့ သွားပြီးအံဆွဲအတွင်းမှ ကျိုးယွင်ပြောသည့် တံဆိပ်အမျိုးစားကို ရွေးထုတ်ယူလိုက်ပြီး ကျိုးယွင်ကို စကားဆိုလာလေသည်။
"မင်းက အကောင်းကြိုက်တတ်သားပဲ...ရော့..."
ကျိုးယွင်က စီးကရက် ဘူးကို လက်လှမ်းယူလိုက်ပြီး
သေချာအကဲခတ်ကြည့်ကာ ဘူးထဲမှ စီးကရက်တစ်ချောင်းကို ထုတ်ယူလိုက်သည်။
သူသည် စီးကရက်ကို စားပွဲပေါ်၌ အသင့်ထားရှိထားတဲ့ မီးခြစ်ကိုယူကာ မီးညှိ့လိုက်သည်။
ထို့နောက် နှုတ်ခမ်းတွင် တေ့ကာ တစ်ချက်ရှုရှိုက်ကြည့်လိုက်သည်။ရရှိလာသည့် အနံ့သင်းသင်းလေးသည်က သူ့ကို ခံစားမှု အသစ်ကို ပေးစွမ်းလေပြီး စိတ်ကို ပေါ့ပါးလာစေသည်။ သို့ပေမဲ့ ကောရဲ့ ကိုယ်သင်းနံ့လေးလောက်တော့ ဒီအရာက သူ့အပေါ်မှာ သက်ရောက်မှု သိပ်မရှိပေ။
ကျိုးယွင်က စီးကရက်ဘူးကို စိတ်ဝင်တစား လှည့်ပတ်ကြည့်ရှု့လိုက်ပြီး စိတ်ကျေနပ်သည့် အမူအရာဖြင့် အငွေ့များကို ရှုထုတ်လိုက်ကာ ပြောလာသည်။
"ဒီဆေးလိပ်က မင်းသောက်နေတဲ့ဟာထက် အနံ့မပြင်းဘူး...သင်းသင်းလေးနဲ့ ခံစားလို့ကောင်းတယ်...ရှောင်ဟန်ကောတောင် ငါ သောက်မှန်းရိပ်မိမှာမဟုတ်လောက်ဘူး...
ဒါမျိုးစီးကရက်ဘူးကို ငါ့အတွက် မင်း လတိုင်းအော်ဒါမှာပေးစမ်းပါ... ဘယ်စျေးနှုန်းဖြစ်ဖြစ် ကိစ္စမရှိဘူး..."
"ပြီးရောလေ... မင်းကြိုက်တယ်ဆိုရင်လည်း...ငါမှာပေးမယ်...အကန့်သတ်ထုတ်ဆိုတော့ စပြီးမှာတဲ့ ကာလတော့ နည်းနည်းစောင့်ရမယ်...ဒါက ငါအရင်က စမ်းသုံးကြည့်ဖို့မှာ ထားတဲ့ဟာ..."
"အင်...ကိစ္စမရှိဘူး...စောင့်ရလည်း"
လုရှောင်းက ဆိုဖာမှာဝင်ထိုင်လာပြီး သူ့ကို ပြောလာသည်။
" ငါမင်းကို ပြောစရာ တစ်ခု ရှိသေးတယ်...မင်းစုံစမ်းခိုင်းထားတဲ့ ဂေဟာက ကောင်က ဒီနိုင်ငံမှာ ရှိမနေသေးလို့ မင်းကောရဲ့အကြောင်းကိုစုံစမ်းဖို့ သူအခက်တွေ့နေရတာ...ဒါကလည်း မင်းလုပ်ခိုင်းထားတဲ့ စနစ်ကြောင့်...အခုအဲ့ကောင်က ဘယ်အချိန် ပြန်လာမယ်ဆိုတာ မသိရသေးဘူး...သူပြန်လာရင်..အရင်ဉီးဆုံးလုပ်မဲ့ အရာက မင်းရဲ့ကောကို ရှာမယ်ဆိုတာပဲ...ပြီးတော့ သူ့ရဲ့မိဘတွေကလည်း ရေ (ငွေ) လျှံတော့ ဆော့ဝဲအကျွမ်းကျင်ဆုံးသူတွေကို ငှားရှာလာရင် တစ်နည်းမဟုတ်တနည်း သိသွားမှာပဲ...ပြီးတော့ သူကလည်းငယ်တယ်ဆိုပေမဲ့ ဇကတော့ မသေးဘူးနော်...အခုတောင် သူ့မွေးစားအဖေရဲ့ အဆက်စပ်တစ်ခုနဲ့ အေးဂျင့်တစ်ယောက်ဖြစ်ဖို့ သင်ယူနေတယ်လို့ကြားထားတယ်.."
ကျိုးယွင်သည် ထိုစကားကို ကြားလိုက်ရတော့အသံ ခပ်ကျယ်ကျယ်တစ်ချက်လှောင်ရယ်လေတော့
သည်။
သူသည် စီးကရက်ကို ဆေးလိပ်ပြာခွက်တွင် တစ်ချက်တောက်ချလိုက်ပြီး ပြောလာ၏။
"အဲ့တော့ ငါက ဘာလုပ်ရမှာလည်း...ဒီကိစ္စက ငါသွားမဲ့လမ်းမှာ ဝင်ရှုပ်လာမယ်ဆိုရင်တောင် ငါက ဂရုစိုက်မှာမဟုတ်ဘူး...ဒါပေမဲ့ သူသိထားတဲ့ အရာတွေက ငါ့လောက်တွင်ကျယ်သလားဆိုတာကိုတော့ စိတ်ဝင်စားမိသား..."
လုရှောင်းသည်လည်း ကျိုးယွင်ပြောသည့် စကားကို ထောက်ခံဟန်ဖြင့် မျက်နှာအမူအရာပြလာပြီး ဖုန်းကို ထုတ်ကာ သိမ်းဆည်းထားသည့် video တစ်ခုကိုထုတ်ပြလာသည်။
"ဒါဆိုရင်...ဒီ video ထဲက ဉီးထုပ် ခိုက်ငိုက်ငိုက်ဆောင်းထားပြီး မျက်နှာမဖော်ထားတဲ့ ဗလခပ်တောင့်တောင့်နဲ့လူက မင်းအနောက်ကို နောက်ယောင်ခံလိုက်နေတယ် ဆိုတာ မင်းသတိထားမိလား..."
ကျိုးယွင်က video ကို တစ်ချက်သာ မျက်စိဝေ့ကြည့်လိုက်ပြီး စိတ်မဝင်စားသည့်ဟန်ဖြင့် စီးကရက်ကို ပြာခွက် နှုတ်ခမ်းဝတွင် ဖိခြေလိုက်ပြီး ပြောလာသည်။
"ကြာလှပေါ့...ငါသိထားတာ...မသိချင်ရာ ဟန်ဆောင်နေတာ...ဒီနိုင်ငံက မဟုတ်လောက်ဘူး...အစက ငါစုံစမ်းနေတဲ့ ကိစ္စမှာ ဝင်ရှုပ်လာမယ်လို့ထင်ပေမဲ့...သူက ဝင်မရှုပ်လာဘူးလေ...တစ်နှစ်လောက်တော့ရှိနေပြီ...ငါ့အထင် အဖိုး လွတ်လိုက်တဲ့ လူလို့ထင်တယ်...အဖိုးက ငါစုံစမ်းနေတဲ့ ကိစ္စကို တနည်းနည်းနဲ့တော့ သိမှာပဲ...သူလွှတ်ထားတဲ့လူက ငါ့ကို အန္တရာယ်မပေးလာနိုင်ဘူး..."
လုရှောင်း; "ဒါဆိုရင်...မင်းရဲ့ အဖိုးက အကောင်အကြီးကြီးထဲက ဆိုတာ ပိုသေချာသွားပြီပေါ့...ဘယ်လို လုပ်ငန်းတွေလုပ်လောက်လည်း...တရားမဝင်တာတွေဖြစ်လောက်လား...အဲ့လိုဆိုရင် ငါလည်း နောက်ဆို...လုပ်ငန်းစပ်တူလုပ်ဖို့ အခုထဲက မင်းကို ကမ်းလှမ်းထားချင်တယ်...ရလား..."
"မင်းအသာနေစမ်းပါ...ခွေးကောင်... ငါက တရားမဝင်တာ လုပ်မဲ့လူစားမဟုတ်ဘူး...တွေးတောင်မတွေးဖူးဘူး...လုပ်ချင်ရင် မင်း ငါ့အဖိုးဆီကို တိုက်ရိုက်သွားဆက်သွယ်လိုက်..."
"တော်ပါပြီ...မင်းအဖိုးကိုတော့ မဆက်သွယ်ချင်ပါဘူး...မင်း လုပ်လာမဲ့ အချိန်ကိုပဲစောင့် နေလိုက်တော့မယ်..."
ကျိုးယွင်က လုရှောင်းကို အရေးမပါသည့် အကြောင်းအရာတွေကို ဆက်မဆွေးနွေးနေတော့ပဲ အိမ် ပြန်ရန်သာ ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်ပြီး
"လုရှောင်း...မင်းမှာ...ဆေးလိပ်အနံ့ပယ်တဲ့ ပီကေရှိလား..."
လုရှောင်း; "ရှိတော့ရှိတယ်...ဒါပေမဲ့ အခုမင်းသောက်လိုက်တဲ့ ဆေးလိပ်က အနံမပြင်းပါဘူး...ရိပ်မိမှာလည်း မဟုတ်လောက်ဘူး... ဘာလို့လိုချင်တာလည်း..."
"လျှာရှည်လိုက်တာ...ပေးမှာသာပေးစမ်းပါ..မင်းက သောက်နေတာကြာပြီဆိုတော့ အနံ့ကိုနှာခေါင်းယဉ်သွားတာလဲ ဖြစ်နေနိုင်တာပဲ...ကောက သောက်တဲ့သူမဟုတ်တော့...ပိုသတိထားသင့်တယ်...သတိဆိုတာ ပိုတယ်မရှိဘူး...အမြန်ပေး..."
"မင်းက ပြန်တော့မှာလား... ဝိုင်ကို စမ်းမြည်းကြည့်ဖို့...မစဉ်းစားရသေးဘူးမဟုတ်လား..."
ကျိုးယွင်က လုရှောင်းကို အမူအရာမဲ့စွာဖြင့် ကြည့်လိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းကို ဘေးတစ်ဘက်တွန့်ကာ ခပ်ညစ်ညစ်ပြုံးပြလိုက်ပြီး ပြောလိုက်သည်။
"စဉ်းစားထားတဲ့ နည်းလမ်းကိုပဲ...သုံးတော့မယ်...ကောအတွက်လည်း...အဆင်ပြေအောင်...ငါ့အတွက်လည်း ခရီးရောက်အောင်..."
လုရှောင်းသည် သိချင်စိတ်နဲ့ စိတ်ဝင်တစား နားစွင့်လာပြီး ကျိုးယွင်၏ ပုံစံအတိုင်း လုပ်ယူကာ ပြုံးလာပြီး မေးလာလေသည်။
"ဘယ်လိုနည်းလမ်းလည်း..."
ကျိုးယွင်; "တစ်ရက်ခြားပြီး အိပ်ဆေးတိုက်ယုံလောက်ပါပဲ..."
လုရှောင်းက 'မင်းအတည်ကြီးလုပ်တော့မှာလား'ဆိုသည့် အကြည့်ဖြင့် သူ့ကိုကြည့်လာသည်။
ကျိုးယွင်က စကားကို ထပ်မံဆက်ကာ ပြောလိုက်သည်။
"ဟုတ်တယ်...ငါကောအတွက် ကျန်းမာရေးမထိခိုက်တဲ့နည်းလမ်းကိုလည်း စဉ်းစားထားပြီးသား...အဲ့ဆေးကို နောက်မှ သုံးမယ်လို့စဉ်းစားထားပေမဲ့...ဝိုင်ကို မြည်းစမ်းကြည့်ချင်တဲ့ စိတ်က ထိန်းမရဖြစ်လာတော့...အရင်အပတ်က အဲ့အကြံအစည်ကို အသုံးချဖို့...ဆုံးဖြတ်လိုက်ရတာ... အခုဆေးက နောက်နေ့ညနေလောက်ဆို ငါ့လက်ထဲကိုရောက်လာတော့မှာ..."
လုရှောင်းကမေးလာသည်။
"ဘယ်ကမှာတာမို့လို့ တစ်ပတ်တောင်ကြာရတာလည်း...အဲ့ဒါကြောင့်မင်းပုံစံက ဂဏာမငြိမ် ဖြစ်နေတာကို...အဲ့လောက်တော်တော်ဖြစ်လိမ့်မယ်လို့...ငါမထင်ထားဘူး..."
"ငါ...အဖိုးကို ဖုန်းဆက်ပြီးငါ့စိတ်တွေ မတည်မငြိမ်ဖြစ်နေလို့ ညတွေဆိုအိပ်မပျော်ဘူးလို့ ပြောပြီး အကြောင်းပြချက်ပေးလိုက်တယ်...အဲ့တော့အဖိုးကလည်းသူ့ရဲ့ ကျန်းမာရေးကွက်ကဲပေးတဲ့ ပါရဂူ Joni ကိုငါ့အတွက် အိပ်ဆေးဖော်ခိုင်းတယ်...သေချာတယ် ဒါကအကောင်းဆုံးနဲ့ အထိရောက်ဆုံးပဲ...ကောကျန်းမာရေးအတွက်လည်းဆိုးကျိုး သက်ရောက်မှု ရှိမှာမဟုတ်ဘူး..."
လုရှောင်းက အပြုံးကြီးဖြင့်ဆိုလာသည်။
"အဟား...ဒါဆိုရင်...ငါ့အတွက်လည်း...မျှပေးပါလား..."
"စဉ်းစားလေ..."
ကျိုးယွင်သည် ဖုန်းကိုဖွင့်ပြီး စုန့်ကျီးကို လာလို့ရပြီဖြစ်ကြောင်း အသိပေးလိုက်ပြီး ထိုင်ရာမှ ထလိုက်သည်။
သူထလိုက်ရုံပဲ ရှိသေးသည်။ စုန့်ကျီးက သီးသန့်ခန်းထဲကိုပင် ဝင်လာခဲ့ပြီဖြစ်သည်။
ကျိုးယွင်က မျက်မှောင်တစ်ချက်ကျုံ့လိုက်ပြီး
"စုန့်ကျီး...အစထဲက အခန်းအပြင်မှာ စောင့်နေတာလား..."
"ဟုတ်ကဲ့...သခင်လေး...မိန်းကလေး နှစ်ယောက်က ဒီထဲကို ဝင်ချင်တယ် လုပ်နေလို့ တားထားရတာပါ...
အခုတော့...သူတို့လက်လျော့ ပြန်သွားကြပါပြီ..."
"အင်...ဒါဆို ကျေးဇူးပဲ...ပင်းပန်းစေမိပြီ..."
"ရပါတယ်...ကိစ္စမရှိပါဘူး...သခင်လေး..."
ကျိုးယွင်သည် စုန့်ကျီးရဲ့ သူ့အပေါ် လုပ်ဆောင်ပေးမှုတွေအချို့ကို နေ့စဉ်နဲ့အမျှ တွေ့မြင်လာရပြီး တကယ် သစ္စာရှိသည်ကို သိရှိခဲ့တာ ကြာပြီဖြစ်သည်။ထို့ကြောင့်
ကျိုးယွင်က သေချာစဉ်းစားဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီး စကားကို လေးနက်စွာဖြင့် ပြောလိုက်သည်။
"အခုချိန်ကစပြီး ... အစ်ကို စုန့်ကျီးလို့ပဲ ပြောင်းခေါ်တော့မယ်...ဒါက အစ်ကိုစုန့်ကျီးရဲ့ လုပ်ဆောင်ပေးမှုတွေကို ကျွန်တော်က အသိမှတ်ပြုပြီး တုန့်ပြန်လိုက်တဲ့ သဘောပါ..."
ထိုစကားကို ကြားတော့ အေးစက်ပြီး စကားနည်းသည့် စုန့်ကျီးသည် ဝမ်းသာသည့် ဟန်ဖြင့် မနေနိုင်စွာဖြင့် မသိမသာ ပြုံးလာပြီး ခေါင်းတငြိမ့်ငြိမ့်ဖြင့် လက်ခံလာလေသည်။
"ဟုတ်ကဲ့.. သခင်လေး...အခုလို စပြီး အသိမှတ်ပြုပေးလို့ကျေးဇူးတင်ပါတယ်...နောက်လည်း..
သခင်လေးအတွက်ဆို အကောင်းဆုံးဖြစ်အောင် လုပ်ဆောင်ပေးပါ့မယ်..."
ကျိုးယွင်လည်း ခေါင်ငြိမ့်ကာ အသိမှတ်ပြုလက်ခံပေးလိုက်ပြီး လုရှောင်းကို ပြန်ဖို့ နှုတ်ဆက်လိုက်သည်။
"လုရှောင်း...ငါပြန်ပြီ...ငါမှာထားတဲ့ FOCUSကို မမေ့နဲ့အူး..."
"အေးပါ...ငါမမေ့ပါဘူးကွာ..."
လုရှောင်းလည်း ထွက်သွားပြီ ဖြစ်တဲ့ ကျိုးယွင်ကို ကြည့်လိုက်ပြီး မလွယ်ပါလား ဆိုသည့် ပုံဆန်ဖြင့် ခေါင်းခါလိုက်ရသည်။
သူလည်း ဝိုင်ပုလင်း တစ်ခုကို ဖောက်လိုက်ပြီး ဖန်ခွက်ထဲကိုထည့်ကာ ဖန်ခွက်ကို လှုပ်ရှားပေးလိုက်သည်။
ဝိုင်ကို အရသာခံသောက်ကြည့်ရင်း ကျိုးယွင် ပြောလိုက်တဲ့ စကားကိုပြန် အမှတ်ရလာကာ ဖန်ခွက်ထဲမှဝိုင်ကိုတစ်ချက်ပြန်ကြည့်မိလိုက်ပြီး စိတ်ထဲတွင်သာရေရွက်မိလိုက်သည်။
ရှောင်ကောရေ...အဆုံးသတ်ကို ရောက်ရင်...
ရှောင်ကောလည်း...ကျိုးယွင်ကို...ထိန်းနိုင်လောက်မယ်...မထင်မိဘူး...
ကျွန်တော်ကတော့...ပွဲကြည့် ပရိသတ်သာသာပဲဆိုတော့...
ဝင်ရှုပ်ပြီးလည်းအသိမပေးချင်ဘူး...
ဒါက ကျိုးယွင်ကို...ပတ်သတ်လိုက််မိတဲ့ ရှောင်ကောရဲ့ ကံကြမ္မာလို့ပဲ ပြောရမလား...
မိခင်ရဲ့မေတ္တာကိုအပြည့်အဝမရရှိခဲ့တဲ့ ကျွန်တော့်လို လူအတွက်တော့ ကျိုးယွင်ရဲ့လုပ်ဆောင်ချက်က မှန်ကန်တယ်လို့် ခံစားမိတယ်...
ကျွန်တော်သာ ကျိုးယွင်နေရာမှာဆိုရင်လည်း...ကိုယ့်အပေါ်မှာ ကောင်းပေးတဲ့လူကို လက်လွတ်ချင်မှာမဟုတ်ဘူး...
လုရှောင်းသည် ဝိုင်ခွက်ကို စားပွဲ ပေါ်ချလိုက်ပြီး တစ်ချက်ပြုံးလာပြီး နှုတ်ဖျားမှ အသံတိုးတိုးဖြင့်ရေရွတ်လိုက်မိသည်။
"ကျိုးယွင်...ငါ့ကောင်ရ...မင်းတော့ သိပ်ကံကောင်းတာပဲ....အနည်းဆုံးတော့...မင်းမှာ...မင်းကို စိတ်ရင်းနဲ့ ကောင်းပေးတဲ့သူ တစ်ယောက်ရှိနေသေးတယ်လေ..."
လုရှောင်းယွီသည် သူ့ရဲ့ အတိတ်အကြောင်းကို ပြန်သတိရလာ ရပြီး နှုတ်ဆိတ်စွာဖြင့်
ငေးငိုင်နေပြန်တော့သည်။
------------------------
ရေးထားတဲ့စာ စလုံးအမှားအမှန်ပြန်စစ်နေရတော့
ကိုယ်တင်တာ နည်းနည်းနောက်ကျသွားတယ်
😘😘😘😘 Take Care😘😘😘
-----------------
Zawgyi
ရွန္ဟိုင္းၿမိဳ႕၏ နာမည္ႀကီးၿပီး ေခတ္လူငယ္ေတြရဲ႕ဘဝအိမ္မက္လို႔တင္စားၾကရသည့္ Blood Drops Club ဟု အမည္ရွိတဲ့ အေဆာက္အဉီးႀကီး၏ အေရွ႕တြင္ လူစုလူေဝးတစ္ခုသည္ကား သိပ္သည္းမ်ားျပားလ်က္ရွိေလသည္။ အ႐ြယ္ေရာက္ၿပီးသား လူငယ္ လူ႐ြယ္မ်ားပင္မကဘဲ အ႐ြယ္ေရာက္ရန္ လိုပါေသးသည့္ သူမ်ားလည္း ပါရွိေသးသည္။
ေရာက္ရွိေနသည့္ လူငယ္လူ႐ြယ္မ်ားနဲ႕ ေကာင္မေလးမ်ားအားလုံးသည္ လူကုန္ထံအသိုင္းအဝိုင္းမွ ေပါက္ဖြားလာၾကသူေတြဆိုတာ မျငင္းနိုင္ေပ။
အကုန္လုံးသည္ကား အလားအလာေကာင္းသည့္ အိမ္ေတာ္မ်ားမွ သားသမီးမ်ားပင္။
သို႔ေသာ္လည္း သူတို႔ရရွိထားသည့္ သတင္းစကားမ်ားေၾကာင့္ သူတို႔၏ ဂုဏ္ျဒပ္မ်ားကို ေဘးခ်ိပ္ထားၿပီး ယခုလို Club၏ အျပင္ဘက္တြင္ေယာက္ယက္ခတ္စုေဝးေနၾကတာျဖစ္သည္။
ေပါင္ရင္းအထိသာရွိသည့္ စကပ္အၾကပ္ကို လယ္ဟိုက္ခါးတို အက္်ီႏွင့္ တြဲဖက္ဝတ္ဆင္ထားသည့္ ခပ္ေဟာ့ေဟာ့ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္သည္ ေဘးနားရွိ ေမွ်ာ္ေတာ္ေယာင္လုပ္ေနသည့္ သူမ၏ သူငယ္ခ်င္းအား ၾကည့္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းတစ္ခ်က္မဲ့ကာေျပာလာသည္။
"ဟဲ့... နင္ေျပာတာေသခ်ာလို႔လား...အဲ့ Shine Groupရဲ႕က်ိဳးအိမ္ေတာ္က လူ... ဒီကိုလာမယ္ဆိုတာ..."
တေမွ်ာ္ေမွ်ာ္လုပ္ေနသည့္ ေကာင္မေလးက ထိုစကားကိုၾကားသည့္အခါတြင္ မခံခ်င္သည့္ေလသံျဖင့္စကားဆိုလာသည္။
"ေသခ်ာတယ္...ဒီသတင္းက အသိအက်ရထားတာ...လာကိုလာလိမ့္မယ္...ဘာလို႔ဆို အခုေခတ္ထေနတဲ့ ဒီClub အသစ္ရဲ႕ ပိုင္ရွင္က သူ႕ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းပဲေလ...ၿပီးေတာ့ ေစာေစာကနင္ေျပာလိုက္တာ...ဘာတဲ့...က်ိဳးအိမ္ေတာ္ကလူ.. ဟုတ္လား...နင္ကသာ အခုမွ ဒီနိုင္ငံကိုျပန္ေရာက္တဲ့သူဆိုေတာ့ သူ႕ကို ဘယ္သိမလည္း...သူက ငါတို႔ေက်ာင္းမွာ နာမည္ႀကီးဟဲ့ သိရဲ႕လား..."
ခပ္ေဟာ့ေဟာ့ေကာင္မေလးသည္ မယုံၾကည္ဟန္ျဖင့္
"ဘယ္ေလာက္ေတာင္ မို႔လို႔ နင္က အသာကုန္ ခ်ီးမြမ္းေနရတာလဲ..."
"ငါဘာလို႔ အဲ့ေလာက္ခ်ီးမြမ္းေနရတာလည္းဆိုတာ...သူေရာက္လာမွ နင္သိလိမ့္မယ္...သူ႕နာမည္က က်ိဳးယြင္...က်ိဳးအိမ္ေတာ္ရဲ႕ အငယ္ဆုံးသခင္ေလး ငါတို႔ သူ႕ကိုေက်ာင္းမွာ အၿမဲေတြ႕ခ်င္ရင္ေတာင္ အခြင့္အေရးမရဘူး...သူနဲ႕ ကလပ္ပိုင္ရွင္လုေရွာင္းယြီက ေက်ာင္းကို လာတာအရမ္းရွားတယ္...
မာနကလည္း အေသႀကီးၾကတာ...ၿပဳံးရယ္ျပတာေတာင္တစ္ခါမွမရွိဘူး..."
"ဟြန့္...ဟုတ္ပါၿပီ...သူလာမွပဲ...နင္ေျပာတာေတြနဲ႕ ကိုက္ညီရဲ႕လားဆိုတာ ငါေလ့လာၾကည့္ရမွာေပါ့...ဒါနဲ႕ အ႐ြယ္က ငါတို႔အ႐ြယ္လား..."
"မဟုတ္ဘူး...၁၅ ႏွစ္...ငါတို႔ထက္ ၃ႏွစ္ေလာက္ငယ္တယ္"
ခပ္ေဟာ့ေဟာ့ နဲ႕ေကာင္မေလးသည္ ႏွာေခါင္းတစ္ခ်က္ရႈံ႕ျပလာၿပီး
"ဒါကို...နင္က...ဘယ္လိုစိတ္နဲ႕ငါ့ကိုလာေျပာေနတာလည္း ကေလးသာသာပဲကို...ငါ့ရဲ႕ daddy ႀကီးေတြရဲ႕ ေျခဖ်ားေတာင္မွီပါ့မလား...ငါက ေသးေသးေလးေတြ မႀကိဳက္ပု..."
သူမ၏အေျပာေၾကာင့္ ေဘးနားတြင္ တေမွ်ာ္ေမွ်ာ္
ျပန္လုပ္ေနသည့္ ေကာင္မေလးက သူမ၏ ဘက္ကို ေခါင္းျပန္လွည့္လာၿပီး မခံမရပ္ျဖစ္သြားကာ ေလသံ
ခပ္က်ယ္က်ယ္ျဖင့္ ျပန္ဆိုလာေလသည္။
"ဘယ္ကသာ ေသးရမွာလည္း...ႀကီးတယ္ဟဲ့... ႀကီးတယ္...အဲ့အသက္႐ြယ္လို႔ေတာင္ မထင္ရဘူး...သူလာမွ နင္ၾကည့္ၾကည့္လိုက္..."
ထိုအခ်ိန္မွာပင္ BD Club ၏ အေရွ႕ဘက္ လမ္းမ်က္ႏွာစာဆီသို႔ ေနာက္ဆုံးေပၚ အနက္ေရာင္ မာစီးဒီးကားႀကီး တစ္စီး ထိုးရပ္လာေလသည္။
ရွိသမွ်ေကာင္မေလးမ်ားအားလုံးသည္လည္း အသံတကြၽတ္ကြၽတ္ျဖင့္ ပို၍ပင္ေယာက္ယက္ခတ္လာကာ ဂဏာမၿငိမ္ ျဖစ္လာၾကသည္။
အားလုံးလိုလိုပင္ သိခ်င္စိတ္မ်ားျဖင့္ အတြင္းပိုင္းကို မျမင္ရသည့္ ကားမွန္ဆီသို႔သာ မ်က္လုံးေရာက္ေနၾကေတာ့သည္။
ကားတံခါးဖြင့္ဟလာသည့္ အသံကို ၾကားရသည္နဲ႕ မ်က္လုံးအလုံးစုံသည္ကား ကားတံခါးအျမန္ပြင့္ဟလာရန္ကိုသာေစာင့္ဆိုင္းေနသည့္ဟန္ျဖင့္ စူးစမ္းလိုစိတ္ျပင္းျပစြာ...
ကားေမာင္းသူေနရာမွ အနက္ေရာင္ ရႉးဖိနပ္ ႏွင့္အတူ ကိုယ္ထည္ အလုံးစုံသည္ကား လူအားလုံး၏ အေရွ႕တြင္ ေအးေဆးတည္ၿငိမ္စြာျဖင့္ပင္ ထြက္လာခဲ့သည္။
အားလုံး၏ မ်က္လုံးမ်ားသည္ကား မသိမသာေမးက်ဥ္းသြားၾကသည္။ သူတို႔ထင္ထားသေလာက္လည္း ဟုတ္မေနခဲ့ပါေခ်။
ခပ္ေဟာ့ေဟာ့နဲ႕ေကာင္မေလးသည္ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူထံသို႔ မ်က္ေစာင္းထိုးမဲ့႐ြဲ႕ကာဆိုလာသည္။
"နင္ေျပာသေလာက္လည္းမဟုတ္ပါဘူး...အ႐ြယ္က ၂၀ ေလာက္ထင္ရေပမဲ့... ငါေျပာ..."
သူမ၏ စကားမဆုံးခင္မွာပင္ ထိုကားထဲမွ ထြက္လာသည့္ လူငယ္က ကားေနာက္တံခါးစီသို႔အျမန္ေလ်ာက္လွမ္းသြားၿပီး ကားတံခါးကို ဆြဲဖြင့္ေပးေနသည္ကို ျမင္ေတြ႕လိုက္ရသည္။
ဒီတစ္ခါ ထြက္ရွိလာသည့္ေျခေထာက္တစ္စုံ၏ ရႉးဖိနပ္brand ေလးတစ္ခုနဲ႕တင္ သူတို႔အားလုံးရဲ႕ မ်က္လုံးမ်ားသည္ သတိမထားမိလိုက္ဘဲ ျပဴးက်ယ္ဝိုင္းစက္လာၾကရသည္။
သူတို႔အံ့အားသင့္လို႔ပင္ မဆုံးခင္ ထိုလူငယ္သည္ ကားအျပင္ဘက္တြင္ ေျခဆုံရပ္ေနၿပီျဖစ္သည္။
ထိုလူငယ္သည္ကား သူတို႔အားလုံး၏ အရွိန္အဝါမ်ားကိုပင္ ေမွးမွိန္သြားေလာက္ေအာင္အထိ စြမ္းေဆာင္နိုင္ၿပီး မတူညီသည့္ ကမၻာမွလာသည္ဟု ထင္ရေလာက္သည့္အထိ တသီးတျခားနိုင္လြန္းလွသည္။
က်ိဳး သခင္ေလးသည္ နားလည္ရခက္ၿပီးေအးစက္တဲ့ ဟန္ပန္မ်ိဳးျဖင့္ပင္ သူတို႔အားလုံးအား ၾကည့္ရႈ႕လာသည္။
ထိုလူငယ္သည္ကား သူတို႔နဲ႕လုံးဝကို မတူညီခဲ့ပါေခ်။ လူအခ်င္းအတူတူကို မည္သည့္အရာ မတူညီလည္း သူတို႔လည္း မေျပာတတ္ပါေခ်။
သို႔ေပမဲ့ သူတို႔အားလုံး၏ ထင္ျမင္ခ်က္သည္ အမွန္အကန္ပင္။ က်ိဳးယြင္သည္ကား သူတို႔အားလုံးနဲ႕မတူညီသည့္ လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ၿပီး လူမ်ား၏အသက္ေသြးကို လြယ္လြယ္နဲ႕ေႁခြယူ နိုင္သည့္ နတ္ဆိုး psycho တစ္ေယာက္ပင္။
က်ိဳးယြင္ကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ ဖြံ႕ၿဖိဳးဆဲလူငယ္တစ္ေယာက္၏ ျမင့္မားသည့္ အ႐ြယ္ေရာက္
ျမန္ႏႈန္းကို အံ့အားသင့္ၿပီး လက္သင့္ခံရန္ ခဲခက္ၾကရေပမည္။ က်ိဳးယြင္၏ ပုံစံသည္ လူပ်ိဳေလးတစ္ေယာက္ကဲ့သို႔ပင္ တင္စား သုံးႏႈန္းလို႔ရေနေခ်ၿပီ။ အရပ္အေမာင္းသည္လည္း ၅ ေပ ၁၀ လက္မ ရွိေနၿပီျဖစ္ၿပီး ေရွာင္ဟန္ကို မွီရန္ ၁လက္မသာ လိုေပေတာ့သည္။
မ်က္ႏွာအခ်ိဳးအစားသည္လည္း ကေလးဆန္မႈမ်ားပင္ လုံးဝရွိမေနဘဲ ေမးရိုးနဲ႕ ႏွာတံတို႔သည္ ထင္ရွားေျပျပစ္ေနၿပီျဖစ္သည္။ အသားအေရသည္လည္း ျဖဴေဖြးစြက္ေနသလိုမ်ိိုးလုံးဝ ျဖစ္မေနဘဲ ဝင္းဝါစိုေျပသည့္ အသားအေရကို ပိုင္ဆိုင္ထားေသးသည္။
သဘာဝေရာင္ ဆံသားနက္နက္တို႔သည္ကား ဂ်ယ္လိမ္းထားျခင္းမ်ိဳးမျပဳလုပ္ထား၍ ႏွဖူးေျပေျပတစ္ေလွ်ာက္တြင္ လြန့္လူးလို႔ေနေလသည္။
မ်က္ခုံးမ်ားသည္က မဲနက္ထင္ရွားၿပီး အၾကည့္မ်ားသည္ကား စူးရွျပင္းထန္ေလသည္။
က်ိဳးယြင္သည္ သူ႕ကို အထူးအဆန္းလုပ္ကာ ဝိုင္းအုံၾကည့္ေနသည့္ လူမ်ားအားလုံးကိုၾကည့္ရင္းျဖင့္ပင္
စိတ္ပ်က္စြာ မ်က္ေမွာင္တစ္ခ်က္ႀကဳံ႕လိုက္မိသည္။
သူသည္ ေဘာင္းဘီအိတ္ကပ္အထဲမွ ဖုန္းကိုယူလိုက္ၿပီး နံပါတ္တစ္ခုကို ရွာၿပီးခပ္ျမန္ျမန္ စာႏွိပ္လိုက္ရသည္။ ဒီလိုလူအုပ္ၾကားတြင္ သူၾကာၾကာေနပါက အသက္ရႈၾကပ္ကာ ေမ့ေျမာသြားနိုင္သည္။
သူ၏ ႏွာေခါင္းအတြင္းကို ေရာက္ရွိလာသည့္ ေရေမႊးနံ႕မ်ိဳးစုံသည္ကား သူ႕ကို စိတ္အႏွောက္အယွက္အျပည့္အဝေပးစြမ္းေနသလိုပင္။ မူးႏွောက္အီေဝ၍ ေနေခ်သည္။
မည္ကဲ့သို႔ပင္ အေကာင္းစား brand ေရေမႊးရနံ႕ဟုပင္ေျပာေနၾကပါေစ...သူ၏ စိတ္ကို မြန္းၾကပ္လာေစသည္။
ထိုအနံ႕မ်ားေပါင္းစုံသည္ကား ေရာေထြးလ်က္ရွိၿပီး သူ႕ထံသို႔သာ လႊင့္လူးလာေနသလိုခံစားေနရ၏။
က်ိဳးယြင္ သူစာပို႔လိုက္ၿပီး စကၠန့္ ပိုင္းေလာက္အၾကာတြင္ Clubအတြင္းမွ ထြက္လာခဲ့သည့္လုေရွာင္းယြီကို လွမ္းျမင္လိုက္ရသည္။ လုေရွာင္းက သူ႕ဆီကို ေလွ်ာက္လာၿပီး ေမးတစ္ခ်က္ေင့ျပလာၿပီး ေျပာလာသည္။
"ေဆာရီးကြာ...ငါကမင္းကို လာေစခ်င္လို႔သာ အတင္း လွမ္းေခၚလိုက္ရတာ ... မင္းတကယ္ႀကီးေရာက္ခ်လာလိမ့္မယ္လို႔ ငါမထင္ထားဘူး..အဲ့တာေၾကာင့္...အျပင္မွာ ထြက္မေစာင့္ေတာ့တာ..."
"ရတယ္...ကိစၥမရွိဘူး..."
"ဒါဆို အထဲဝင္ရေအာင္ မင္းအတြက္ သီးသန့္ခန္း သပ္သပ္ရွိတယ္..."
က်ိဳးယြင္က ေခါင္းတခ်က္ၿငိမ့္ျပကာအသိအမွတ္ျပဳလိုက္ၿပီး လုေရွာင္း သြားရာေနာက္ကိုသာလိုက္လာခဲ့လိုက္သည္။
က်ိဳးယြင္တို႔ႏွစ္ေယာက္ Club အတြင္းထဲကို ဝင္သြားသည္ႏွင့္ အျပင္၌က်န္ရွိေနၾကသည့္ လူမ်ားသည္လည္း အေယာင္ေယာင္အနန ျဖင့္ပင္ အေနာက္မွလိုက္သူကလိုက္ၾကသလို အခ်ိဳ႕ကအသက္မရွိစြာ ေၾကာင္ကာ ရပ္ေနမိၾကေလသည္။
"ဟဲ့...နင့္ပါးစပ္ႀကီးကို ပိတ္ထားပါဉီးဟဲ့...စန္းဟြာေမ့ ရဲ႕..."
ခပ္ေဟာ့ေဟာ့ေကာင္မေလးသည္ ထိုအခါမွ သတိဝင္လာဟန္ျဖင့္ စကားဆိုလာသည္။
"နင္ေျပာတာမွန္တာပဲ...အ႐ြယ္နဲ႕ မလိုက္ေအာင္ ေတာ္ေတာ္ႀကီးေနၿပီပဲ...ၿပီးေတာ့...သူ႕ရဲ႕ စတိုင္က ငါႀကိဳက္တဲ့typeပဲ... "
"ဟြာေမ့...နင္ေျပာေတာ့ daddy type ကိုႀကိဳက္တာဆို...သူ႕ကိုေတာ့ ခ်န္ထားေပးပါဟယ္...သူက နင့္ရဲ႕ type မ်ိဳးလုံးဝ မဟုတ္ေလာက္ဘူး...ငါေတာ့သူ႕ကို အႏၱရာယ္မ်ားတဲ့seme typeလို႔ပဲ ျမင္တယ္..."
ထိုစကားကိုၾကားေတာ့ ဟြာေမ့က မ်က္ႏွာကို႐ုပ္ဆိုးသည္အထိ ရႉုံ႕ရွဲ႕ ျပလာၿပီး ေျပာလာ၏။
"ဘာကိုSeme typeလည္း...semeဆိုရင္ေတာင္မွ ငါက အဲ့semeကို straight ျဖစ္ေအာင္ျပန္ေျပာင္းပလိုက္မယ္...အဟြန့္ semeဆိုတဲ့သူေတြက သဘာဝအရသာကို မခံစားရေသးလို႔ ဒီစကားေျပာတာပါ...
ခံစားမိဖူးသြားရင္ သူတို႔ဆြဲမက္ေနတဲ့ အရာေတြက အာပလာ ေတြမွန္း သူတို႔သိလာလိမ့္မယ္...ငါတြဲဖူးတဲ့ daddy ႀကီးေတြဆိုရင္ အရသာကို သိလာေတာ့ ျပန္ေျဖာင့္လာၾကတာေတြခ်ည္းပဲ..."
"ေအးပါဟယ္...ဟြာေမ့...နင္က အဲ့လိုေျပာလာေတာ့လည္း နင့္ရဲ႕ အစြမ္းအစကို ၾကည့္ရေသးတာေပါ့..ဒါေပမဲ့ နင္သူ႕ကို အခုဝင္ဝုန္းၾကည့္မွ အဆင္ေျပမွာေနာ္ သူက ေတြ႕ရခဲတယ္..."
"ဟြာေမ့ရဲ႕ဘဝ မွာ မျဖစ္နိုင္ဘူးဆိုတာ မရွိဘူး...နင္ၾကည့္ေနလိုက္..."
ဟြာေမ့က ထိုသို႔ေျပာလိုက္ၿပီး Clubအတြင္းဆီကို အေရွ႕မွ ဉီးေဆာင္ကာ ဝင္လာခဲ့လိုက္သည္။
-------------------------
Club၏ သီးသန့္ခန္းအတြင္းရွိ ဖန္သားစားပြဲဝိုင္းေပၚတြင္ ဝိုင္ပုလင္းမ်ိဳးစုံႏွင့္ ယမကာမ်ိဳးစုံကို
စီရီကာ ေနရခ်ထားေလသည္။
က်ိဳးယြင္က ေနရာအႏွံ႕ကို ေဝ့ဝဲ အကဲခတ္ၾကည့္လိုက္ၿပီး ဖန္သားစာပြဲဝိုင္းရဲ႕ ေဘးတြင္ရွိေနသည့္ ဆိုဖာခုံတြင္ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး စိတ္ပ်က္ လက္ပ်က္ထိုင္ခ်လိဳက္ေတာ့သည္။ ၿပီးေနာက္တြင္ လူယုံ စုန့္က်ီးကို တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္ၿပီး အသိေပးေျပာၾကားလိုက္သည္။
"စုန့္က်ီး...အျပင္ထြက္ၿပီး သက္ေတာင့္သက္သာ သြားေနလို႔ရတယ္...ျပန္ခါနီးရင္ ဖုန္းဆက္လိုက္မယ္...သြားလို႔ရၿပီ... "
"ဟုတ္ကဲ့...သခင္ေလး..."
စုန့္က်ီး ထြက္သြားေတာ့ က်ိဳးယြင္က ဖန္သားစားပြဲဝိုင္းေပၚကို ဖုန္းကို တင္လိုက္ၿပီး စားပြဲကို လက္ထိပ္နဲ႕ တေတာက္ေတာက္ေခါက္ၿပီး လုေရွာင္းကို
ေမးလိုက္သည္။
"ဘာလို႔ အတင္းဇြက္ႀကီး မင္းရဲ႕Clubကို အတင္းလာခိုင္းေနရတာလည္း...ငါ အခုတေလာ စိတ္ၾကည္ေနတာ မဟုတ္ဘူး..."
လုေရွာင္းသည္ က်ိဳးယြင္ရဲ႕ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ျဖစ္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာကို ၾကည့္ၿပီး မသက္မသက္သာပုံစံျဖင့္ပင္ သူလည္း ေဘးက ဆိုဖာတြင္ ဝင္ထိုင္လာသည္။
လုေရွာင္းက စကားဆိုေလသည္။
"ဘာလည္း ဟိုတခါက မင္းေျပာတဲ့...မင္းမိဘေတြရဲ႕ အခ်က္အလက္ေတြကိုဖုံးဖိထားတဲ့ လူက မင္းထက္တကြက္သာသာသြားတယ္ဆိုတဲ့ ကိစၥေၾကာင့္လား...ဒါမွမဟုတ္ မင္းရဲ႕ေကာ နဲ႕ ဆိုင္တဲ့ ကိစၥေၾကာင့္လား..."
က်ိဳးယြင္သည္ ေခါင္းခါျပလိုက္ၿပီး
"ဒီအတိုင္းပဲ...စိတ္က်ဥ္းၾကပ္ေန႐ုံေလာက္ပါ...မင္းသိတဲ့ အတိုင္းပဲ ေကာက ေနာက္ႏွစ္ဆိုရင္ University ေနာက္ဆုံးႏွစ္တက္ရေတာ့မွာ...
မေန႕ညက ေကာက အေဖ့ကို ေတာင္းဆိုလာတယ္..
သူေက်ာင္းၿပီးရင္ ေကာဖီ ဆိုင္ တစ္ခုဖြင့္ခ်င္လို႔တဲ့..."
လုေရွာင္းက သူ႕ကိုၾကည့္ၿပီး ခနဲ႕ကာ စကားဆိုလာသည္။
"COFFEEဆိုင္ေလး ဖြင့္ခ်င္တယ္လို႔ေျပာတာကို Club တစ္ခုဖြင့္ခ်င္တယ္လို႔ေျပာေနတာမွ မဟုတ္တာ...အခုမင္းျဖစ္ေနတဲ့႐ုပ္က...မသက္မသာရွိလိုက္တာ...အဲ့ေလာက္ႀကီး တြန့္တိုလိုက္ရမွ က်ိဳးယြင္ပီသမွာ မို႔လို႔လား..."
ထိုစကားေၾကာင့္ က်ိဳးယြင္က စားပြဲေပၚက ဝိုင္ပုလင္းတစ္ခုကိုေသခ်ာေ႐ြးခ်ယ္ယူလိုက္ၿပီး အဖန္ဖန္ျမႇောက္ျပေလေတာ့သည္။
က်ိဳးယြင္က ဝိုင္းပုလင္းကို စူးစိုက္စြာ ၾကည့္လိုက္ၿပီး စကားဆိုလာသည္။
"ဒါဆိုရင္ ငါမင္းကိုေမးမယ္...မင္း ဒီUSက အကန့္သတ္ထုတ္ထားတဲ့ ႏွစ္သက္တမ္းရင့္ ဝိုင္ပုလင္းေတြကို ဘာလို႔ အျပင္ဘက္ကိုတင္မေရာင္းဘဲ သီးသန့္ခန္းမွာ အလွၾကည့္ထားရတာလည္း..."
လုေရွာင္းက က်ိဳးယြင္လက္ထဲ က ဝိုင္ပုလင္းကို ႏွေျမာတတၾကည့္ရင္း စကားဆိုလာသည္။
"ေဟ့ေကာင္...ဒီဝိုင္ပုလင္းေတြကိုေတာ့ ျမႇောက္လိုက္ဖမ္းလိုက္မလုပ္ပါနဲ႕ကြာ...မင္းေသာက္ခ်င္ရင္ လိုသေလာက္ယူေသာက္လို႔ရပါတယ္...အဲ့လိုႀကီးေတာ့ျမႇောက္မေနနဲ႕ က်ကြဲသြားရင္ ႏွေျမာစရာႀကီး..."
က်ိဳးယြင္က စကားျပန္ဆိုေလသည္။
"မင္းလိုေကာင္မ်ိဳးက ဝိုင္ပုလင္း က်ကြဲမွာေတာ့ေၾကာက္သားပဲ...
အဲ့တာေၾကာင့္ မင္းငါ့ရဲ႕ ခံယူခ်က္ကို နားလည္ေလာက္မွာပါ...ေကာကို တျခားလူေတြ မ်က္စိနဲ႕ၾကည့္လာမွာကိုေတာင္ ငါကလိုခ်င္တာမဟုတ္ဘူး...ၿပီးေတာ့...ေကာက ငါ့အတြက္ဆို ဒီသက္တမ္းရင့္ ဝိုင္ေတြလိုပဲ... တန္ဖိုးျမင့္ၿပီး အလွၾကည့္ေနခ်င္စရာေကာင္းေနသလို...အရသာခံၾကည့္ရင္လည္း ဘယ္အရာနဲ႕မွ ယွဥ္ၾကည့္လို႔ရမယ္ မထင္ဘူး...အခုဆို ပိုလို႔ေတာင္ဆိုးလာေသး...အခ်ိန္ေတြအၾကာႀကီး ေသာက္သုံးဖို႔ေစာင့္ဆိုင္းလာခဲ့ရေတာ့...ေကာကလည္း..သက္တမ္းရင့္ ဝိုင္ေတြလိုပဲ...ပိုပို အရသာရွိၿပီး တန္ဖိုးႀကီးမားလာတယ္...ဒါေပမဲ့ ငါ ေနာက္ထပ္ႏွစ္ၾကာေအာင္ ထပ္မေစာင့္နိုင္ေတာ့ဘူး...အခုခ်ိန္မွာ ငါအဲ့ဝိုင္ကို ဘယ္လို အရသာ ရွိေနမလည္း ဆိုတာ အရမ္းသိခ်င္လာၿပီ...အရသာက ခ်ိဳမလား...ျပင္းရွမလား...ဒါမွမဟုတ္ မခ်ိဳ မျပင္းေလးလား ဘယ္လိုလည္းဆိုတာ...ေရွာင္ဟန္က
ငါတစ္ေယာက္ထဲပဲ ေသာက္သုံးၾကည့္ရမဲ့ ဝိုင္....
ေနာက္ၿပီး....က်န္တဲ့ လူေတြကိုေကာင္းမေကာင္း ဘယ္ေတာ့မွ မွ်ေဝအသိခံမွာ မဟုတ္တဲ့ဝိုင္..."
လုေရွာင္းက က်ိဳးယြင္ဆိုလာသည့္ စကားမ်ားက အဓိပ္ပါယ် ရွိသည့္အတြက္ေၾကာင့္ ေခါင္းၿငိမ့္ေထာက္ခံျပလာၿပီး စကားဆိုလာသည္။
"ဒါဆိုမင္း ေျပာတာက မင္းရဲ႕ဝိုင္ကို...ေနာက္ထပ္ သက္တမ္းၾကာၾကာထားရအုံးမွာဆိုေပမဲ့ မင္းက ဒီၾကားထဲမွာ...ဝိုင္က ဘယ္အရသာ ရွိလာမရွိလာကို အရင္ျမည္းစမ္းၾကည့္ခ်င္ေနၿပီ ဆိုတဲ့သေဘာေပါ့...
မင္းေျပာတာလည္း ဟုတ္သလိုပါပဲ...ဘာလို႔ဆို...မင္းအ႐ြယ္က ျမည္းစမ္းၾကည့္လို႔ရၿပီဆိုေပမဲ့ ေသာက္သုံးဖို႔ၾကေတာ့ အသက္မျပည့္ေသးဘူးေလ...ဒါဆိုရင္မင္းဘယ္နည္းလမ္းကို သုံးၿပီးျမည္းစမ္းၾကည့္မွာလည္း ..."
က်ိဳးယြင္သည္ မ်က္ဝန္းမ်ားကို ေမွးစင္းကာ စဥ္စား ေနၿပီး ဝိုင္ပုလင္းကိုစားပြဲေပၚကို တင္လိုက္ရင္း
စကားဆိုလာသည္။
"အခုစဥ္းစားမလို႔ဘဲ...အဲ့ေတာ့ မင္းမွာ...စီးကရက္ ရွိလား..."
"မင္းေသာက္ဖို႔မ်ားလား...စေသာက္ၾကည့္ေတာ့မယ္ေပါ့..."
က်ိဳးယြင္က မ်က္ခုံးတစ္ဖက္ပင့္လိုက္ၿပီး ဂ႐ုမစိုက္စြာျဖင့္ စကားဆိုလာသည္။
"ဟုတ္တယ္ေလ...ငါ့အထင္...စီးကရက္ေသာက္ၿပီး စဥ္းစားရင္ ပိုေကာင္းမလားလို႔...ဘာလည္းမရဘူးလား..."
"ရေတာ့ရပါတယ္ကြာ...အဟား...ငါေတာင္ ေသာက္ေနတာ...ႏွစ္က်ိဳးေနၿပီ...ဘယ္အမ်ိဳးအစားကိုေသာက္မွာလည္း..."
က်ိဳးယြင္; "FOCUSတံဆိပ္နဲ႕ဟာ ေပး..."
လုေရွာင္းသည္ ထိုင္ေနရာထကာ ကြၽန္းဗီရိုဆီသို႔ သြားၿပီးအံဆြဲအတြင္းမွ က်ိဳးယြင္ေျပာသည့္ တံဆိပ္အမ်ိဳးစားကို ေ႐ြးထုတ္ယူလိုက္ၿပီး က်ိဳးယြင္ကို စကားဆိုလာေလသည္။
"မင္းက အေကာင္းႀကိဳက္တတ္သားပဲ...ေရာ့..."
က်ိဳးယြင္က စီးကရက္ ဘူးကို လက္လွမ္းယူလိုက္ၿပီး
ေသခ်ာအကဲခတ္ၾကည့္ကာ ဘူးထဲမွ စီးကရက္တစ္ေခ်ာင္းကို ထုတ္ယူလိုက္သည္။
သူသည္ စီးကရက္ကို စားပြဲေပၚ၌ အသင့္ထားရွိထားတဲ့ မီးျခစ္ကိုယူကာ မီးညွိ့လိုက္သည္။
ထို႔ေနာက္ ႏႈတ္ခမ္းတြင္ ေတ့ကာ တစ္ခ်က္ရႈရွိုက္ၾကည့္လိုက္သည္။ရရွိလာသည့္ အနံ႕သင္းသင္းေလးသည္က သူ႕ကို ခံစားမႈ အသစ္ကို ေပးစြမ္းေလၿပီး စိတ္ကို ေပါ့ပါးလာေစသည္။ သို႔ေပမဲ့ ေကာရဲ႕ ကိုယ္သင္းနံ႕ေလးေလာက္ေတာ့ ဒီအရာက သူ႕အေပၚမွာ သက္ေရာက္မႈ သိပ္မရွိေပ။
က်ိဳးယြင္က စီးကရက္ဘူးကို စိတ္ဝင္တစား လွည့္ပတ္ၾကည့္ရႈ႕လိုက္ၿပီး စိတ္ေက်နပ္သည့္ အမူအရာျဖင့္ အေငြ႕မ်ားကို ရႈထုတ္လိုက္ကာ ေျပာလာသည္။
"ဒီေဆးလိပ္က မင္းေသာက္ေနတဲ့ဟာထက္ အနံ႕မျပင္းဘူး...သင္းသင္းေလးနဲ႕ ခံစားလို႔ေကာင္းတယ္...ေရွာင္ဟန္ေကာေတာင္ ငါ ေသာက္မွန္းရိပ္မိမွာမဟုတ္ေလာက္ဘူး...
ဒါမ်ိဳးစီးကရက္ဘူးကို ငါ့အတြက္ မင္း လတိုင္းေအာ္ဒါမွာေပးစမ္းပါ... ဘယ္ေစ်းႏႈန္းျဖစ္ျဖစ္ ကိစၥမရွိဘူး..."
"ၿပီးေရာေလ... မင္းႀကိဳက္တယ္ဆိုရင္လည္း...ငါမွာေပးမယ္...အကန့္သတ္ထုတ္ဆိုေတာ့ စၿပီးမွာတဲ့ ကာလေတာ့ နည္းနည္းေစာင့္ရမယ္...ဒါက ငါအရင္က စမ္းသုံးၾကည့္ဖို႔မွာ ထားတဲ့ဟာ..."
"အင္...ကိစၥမရွိဘူး...ေစာင့္ရလည္း"
လုေရွာင္းက ဆိုဖာမွာဝင္ထိုင္လာၿပီး သူ႕ကို ေျပာလာသည္။
" ငါမင္းကို ေျပာစရာ တစ္ခု ရွိေသးတယ္...မင္းစုံစမ္းခိုင္းထားတဲ့ ေဂဟာက ေကာင္က ဒီနိုင္ငံမွာ ရွိမေနေသးလို႔ မင္းေကာရဲ႕အေၾကာင္းကိုစုံစမ္းဖို႔ သူအခက္ေတြ႕ေနရတာ...ဒါကလည္း မင္းလုပ္ခိုင္းထားတဲ့ စနစ္ေၾကာင့္...အခုအဲ့ေကာင္က ဘယ္အခ်ိန္ ျပန္လာမယ္ဆိုတာ မသိရေသးဘူး...သူျပန္လာရင္..အရင္ဉီးဆုံးလုပ္မဲ့ အရာက မင္းရဲ႕ေကာကို ရွာမယ္ဆိုတာပဲ...ၿပီးေတာ့ သူ႕ရဲ႕မိဘေတြကလည္း ေရ (ေငြ) လွ်ံေတာ့ ေဆာ့ဝဲအကြၽမ္းက်င္ဆုံးသူေတြကို ငွားရွာလာရင္ တစ္နည္းမဟုတ္တနည္း သိသြားမွာပဲ...ၿပီးေတာ့ သူကလည္းငယ္တယ္ဆိုေပမဲ့ ဇကေတာ့ မေသးဘူးေနာ္...အခုေတာင္ သူ႕ေမြးစားအေဖရဲ႕ အဆက္စပ္တစ္ခုနဲ႕ ေအးဂ်င့္တစ္ေယာက္ျဖစ္ဖို႔ သင္ယူေနတယ္လို႔ၾကားထားတယ္.."
က်ိဳးယြင္သည္ ထိုစကားကို ၾကားလိုက္ရေတာ့အသံ ခပ္က်ယ္က်ယ္တစ္ခ်က္ေလွာင္ရယ္ ေလေတာ့
သည္။
သူသည္ စီးကရက္ကို ေဆးလိပ္ျပာခြက္တြင္ တစ္ခ်က္ေတာက္ခ်လိဳက္ၿပီး ေျပာလာ၏။
"အဲ့ေတာ့ ငါက ဘာလုပ္ရမွာလည္း...ဒီကိစၥက ငါသြားမဲ့လမ္းမွာ ဝင္ရႈပ္လာမယ္ဆိုရင္ေတာင္ ငါက ဂ႐ုစိုက္မွာမဟုတ္ဘူး...ဒါေပမဲ့ သူသိထားတဲ့ အရာေတြက ငါ့ေလာက္တြင္က်ယ္သလားဆိုတာကိုေတာ့ စိတ္ဝင္စားမိသား..."
လုေရွာင္းသည္လည္း က်ိဳးယြင္ေျပာသည့္ စကားကို ေထာက္ခံဟန္ျဖင့္ မ်က္ႏွာအမူအရာျပလာၿပီး ဖုန္းကို ထုတ္ကာ သိမ္းဆည္းထားသည့္ video တစ္ခုကိုထုတ္ျပလာသည္။
"ဒါဆိုရင္...ဒီ video ထဲက ဉီးထုပ္ ခိုက္ငိုက္ငိုက္ေဆာင္းထားၿပီး မ်က္ႏွာမေဖာ္ထားတဲ့ ဗလခပ္ေတာင့္ေတာင့္နဲ႕လူက မင္းအေနာက္ကို ေနာက္ေယာင္ခံလိုက္ေနတယ္ ဆိုတာ မင္းသတိထားမိလား..."
က်ိဳးယြင္က video ကို တစ္ခ်က္သာ မ်က္စိေဝ့ၾကည့္လိုက္ၿပီး စိတ္မဝင္စားသည့္ဟန္ျဖင့္ စီးကရက္ကို ျပာခြက္ ႏႈတ္ခမ္းဝတြင္ ဖိေျခလိုက္ၿပီး ေျပာလာသည္။
"ၾကာလှ ေပါ့...ငါသိတာ..မသိချင်ရာ ဟန္ေဆာင္ေနတာ...ဒီနိုင္ငံက မဟုတ္ေလာက္ဘူး...အစက ငါစုံစမ္းေနတဲ့ ကိစၥမွာ ဝင္႐ုပ္လာမယ္လို႔ထင္ေပမဲ့...သူက ဝင္မရႈပ္လာဘူးေလ...တစ္ႏွစ္ေလာက္ေတာ့ရွိေနၿပီ...ငါ့အထင္ အဖိုး လြတ္လိုက္တဲ့ လူလို႔ထင္တယ္...အဖိုးက ငါစုံစမ္းေနတဲ့ ကိစၥကို တနည္းနည္းနဲ႕ေတာ့ သိမွာပဲ...သူလႊတ္ထားတဲ့လူက ငါ့ကို အႏၱရာယ္မေပးလာနိုင္ဘူး..."
လုေရွာင္း; "ဒါဆိုရင္...မင္းရဲ႕ အဖိုးက အေကာင္အႀကီးႀကီးထဲက ဆိုတာ ပိုေသခ်ာသြားၿပီေပါ့...ဘယ္လို လုပ္ငန္းေတြလုပ္ေလာက္လည္း...တရားမဝင္တာေတြျဖစ္ေလာက္လား...အဲ့လိုဆိုရင္ ငါလည္း ေနာက္ဆို...လုပ္ငန္းစပ္တူလုပ္ဖို႔ အခုထဲက မင္းကို ကမ္းလွမ္းထားခ်င္တယ္...ရလား..."
"မင္းအသာေနစမ္းပါ...ေခြးေကာင္... ငါက တရားမဝင္တာ လုပ္မဲ့လူစားမဟုတ္ဘူး...ေတြးေတာင္မေတြးဖူးဘူး...လုပ္ခ်င္ရင္ မင္း ငါ့အဖိုးဆီကို တိုက္ရိုက္သြားဆက္သြယ္လိုက္..."
"ေတာ္ပါၿပီ...မင္းအဖိုးကိုေတာ့ မဆက္သြယ္ခ်င္ပါဘူး...မင္း လုပ္လာမဲ့ အခ်ိန္ကိုပဲေစာင့္ ေနလိုက္ေတာ့မယ္..."
က်ိဳးယြင္က လုေရွာင္းကို အေရးမပါသည့္ အေၾကာင္းအရာေတြကို ဆက္မေဆြးႏြေးေနေတာ့ပဲ အိမ္ ျပန္ရန္သာ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်လိဳက္ၿပီး
"လုေရွာင္း...မင္းမွာ...ေဆးလိပ္အနံ႕ပယ္တဲ့ ပီေကရွိလား..."
လုေရွာင္း; "ရွိေတာ့ရွိတယ္...ဒါေပမဲ့ အခုမင္းေသာက္လိုက္တဲ့ ေဆးလိပ္က အနံမျပင္းပါဘူး...ရိပ္မိမွာလည္း မဟုတ္ေလာက္ဘူး... ဘာလို႔လိုခ်င္တာလည္း..."
"လွ်ာရွည္လိုက္တာ...ေပးမွာသာေပးစမ္းပါ..မင္းက ေသာက္ေနတာၾကာၿပီဆိုေတာ့ အနံ႕ကိုႏွာေခါင္းယဥ္သြားတာလဲ ျဖစ္ေနနိုင္တာပဲ...ေကာက ေသာက္တဲ့သူမဟုတ္ေတာ့...ပိုသတိထားသင့္တယ္...သတိဆိုတာ ပိုတယ္မရွိဘူး...အျမန္ေပး..."
"မင္းက ျပန္ေတာ့မွာလား... ဝိုင္ကို စမ္းျမည္းၾကည့္ဖို႔...မစဥ္းစားရေသးဘူးမဟုတ္လား..."
က်ိဳးယြင္က လုေရွာင္းကို အမူအရာမဲ့စြာျဖင့္ ၾကည့္လိုက္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းကို ေဘးတစ္ဘက္တြန့္ကာ ခပ္ညစ္ညစ္ၿပဳံးျပလိုက္ၿပီး ေျပာလိုက္သည္။
"စဥ္းစားထားတဲ့ နည္းလမ္းကိုပဲ...သုံးေတာ့မယ္...ေကာအတြက္လည္း...အဆင္ေျပေအာင္...ငါ့အတြက္လည္း ခရီးေရာက္ေအာင္..."
လုေရွာင္းသည္ သိခ်င္စိတ္နဲ႕ စိတ္ဝင္တစား နားစြင့္လာၿပီး က်ိဳးယြင္၏ ပုံစံအတိုင္း လုပ္ယူကာ ၿပဳံးလာၿပီး ေမးလာေလသည္။
"ဘယ္လိုနည္းလမ္းလည္း..."
က်ိဳးယြင္; "တစ္ရက္ျခားၿပီး အိပ္ေဆးတိုက္ယုံေလာက္ပါပဲ..."
လုေရွာင္းက 'မင္းအတည္ႀကီးလုပ္ေတာ့မွာလား'ဆိုသည့္ အၾကည့္ျဖင့္ သူ႕ကိုၾကည့္လာသည္။
က်ိဳးယြင္က စကားကို ထပ္မံဆက္ကာ ေျပာလိုက္သည္။
"ဟုတ္တယ္...ငါေကာအတြက္ က်န္းမာေရးမထိခိုက္တဲ့နည္းလမ္းကိုလည္း စဥ္းစားထားၿပီးသား...အဲ့ေဆးကို ေနာက္မွ သုံးမယ္လို႔စဥ္းစားထားေပမဲ့...ဝိုင္ကို ျမည္းစမ္းၾကည့္ခ်င္တဲ့ စိတ္က ထိန္းမရျဖစ္လာေတာ့...အရင္အပတ္က အဲ့အႀကံအစည္ကို အသုံးခ်ဖိဳ႕...ဆုံးျဖတ္လိုက္ရတာ... အခုေဆးက ေနာက္ေန႕ညေနေလာက္ဆို ငါ့လက္ထဲကိုေရာက္လာေတာ့မွာ..."
လုေရွာင္းကေမးလာသည္။
"ဘယ္ကမွာတာမို႔လို႔ တစ္ပတ္ေတာင္ၾကာရတာလည္း...အဲ့ဒါေၾကာင့္မင္းပုံစံက ဂဏာမၿငိမ္ ျဖစ္ေနတာကို...အဲ့ေလာက္ေတာ္ေတာ္ျဖစ္လိမ့္မယ္လို႔...ငါမထင္ထားဘူး..."
"ငါ...အဖိုးကို ဖုန္းဆက္ၿပီးငါ့စိတ္ေတြ မတည္မၿငိမ္ျဖစ္ေနလို႔ ညေတြဆိုအိပ္မေပ်ာ္ဘူးလို႔ ေျပာၿပီး အေၾကာင္းျပခ်က္ေပးလိုက္တယ္...အဲ့ေတာ့အဖိုးကလည္းသူ႕ရဲ႕ က်န္းမာေရးကြက္ကဲေပးတဲ့ ပါရဂူ Joni ကိုငါ့အတြက္ အိပ္ေဆးေဖာ္ခိုင္းတယ္...ေသခ်ာတယ္ ဒါကအေကာင္းဆုံးနဲ႕ အထိေရာက္ဆုံးပဲ...ေကာက်န္းမာေရးအတြက္လည္းဆိုးက်ိဳး သက္ေရာက္မႈ ရွိမွာမဟုတ္ဘူး..."
လုေရွာင္းက အၿပဳံးႀကီးျဖင့္ဆိုလာသည္။
"အဟား...ဒါဆိုရင္...ငါ့အတြက္လည္း...မွ်ေပးပါလား..."
"စဥ္းစားေလ..."
က်ိဳးယြင္သည္ ဖုန္းကိုဖြင့္ၿပီး စုန့္က်ီးကို လာလို႔ရၿပီျဖစ္ေၾကာင္း အသိေပးလိုက္ၿပီး ထိုင္ရာမွ ထလိုက္သည္။
သူထလိုက္႐ုံပဲ ရွိေသးသည္။ စုန့္က်ီးက သီးသန့္ခန္းထဲကိုပင္ ဝင္လာခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။
က်ိဳးယြင္က မ်က္ေမွာင္တစ္ခ်က္က်ဳံ႕လိုက္ၿပီး
"စုန့္က်ီး...အစထဲက အခန္းအျပင္မွာ ေစာင့္ေနတာလား..."
"ဟုတ္ကဲ့...သခင္ေလး...မိန္းကေလး ႏွစ္ေယာက္က ဒီထဲကို ဝင္ခ်င္တယ္ လုပ္ေနလို႔ တားထားရတာပါ...
အခုေတာ့...သူတို႔လက္ေလ်ာ့ ျပန္သြားၾကပါၿပီ..."
"အင္...ဒါဆို ေက်းဇူးပဲ...ပင္းပန္းေစမိၿပီ..."
"ရပါတယ္...ကိစၥမရွိပါဘူး...သခင္ေလး..."
က်ိဳးယြင္သည္ စုန့္က်ီးရဲ႕ သူ႕အေပၚ လုပ္ေဆာင္ေပးမႈေတြအခ်ိဳ႕ကို ေန႕စဥ္နဲ႕အမွ် ေတြ႕ျမင္လာရၿပီး တကယ္ သစၥာရွိသည္ကို သိရွိခဲ့တာ ၾကာၿပီျဖစ္သည္။ထို႔ေၾကာင့္
က်ိဳးယြင္က ေသခ်ာစဥ္းစားဆုံးျဖတ္လိုက္ၿပီး စကားကို ေလးနက္စြာျဖင့္ ေျပာလိုက္သည္။
"အခုခ်ိန္ကစၿပီး ... အစ္ကို စုန့္က်ီးလို႔ပဲ ေျပာင္းေခၚေတာ့မယ္...ဒါက အစ္ကိုစုန့္က်ီးရဲ႕ လုပ္ေဆာင္ေပးမႈေတြကို ကြၽန္ေတာ္က အသိမွတ္ျပဳၿပီး တုန့္ျပန္လိုက္တဲ့ သေဘာပါ..."
ထိုစကားကို ၾကားေတာ့ ေအးစက္ၿပီး စကားနည္းသည့္ စုန့္က်ီးသည္ ဝမ္းသာသည့္ ဟန္ျဖင့္ မေနနိုင္စြာျဖင့္ မသိမသာ ၿပဳံးလာၿပီး ေခါင္းတၿငိမ့္ၿငိမ့္ျဖင့္ လက္ခံလာေလသည္။
"ဟုတ္ကဲ့.. သခင္ေလး...အခုလို စၿပီး အသိမွတ္ျပဳေပးလို႔ေက်းဇူးတင္ပါတယ္...ေနာက္လည္း..
သခင္ေလးအတြက္ဆို အေကာင္းဆုံးျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ေပးပါ့မယ္..."
က်ိဳးယြင္လည္း ေခါင္ၿငိမ့္ကာ အသိမွတ္ျပဳလက္ခံေပးလိုက္ၿပီး လုေရွာင္းကို ျပန္ဖို႔ ႏႈတ္ဆက္လိုက္သည္။
"လုေရွာင္း...ငါျပန္ၿပီ...ငါမွာထားတဲ့ FOCUSကို မေမ့နဲ႕အူး..."
"ေအးပါ...ငါမေမ့ပါဘူးကြာ..."
လုေရွာင္းလည္း ထြက္သြားၿပီ ျဖစ္တဲ့ က်ိဳးယြင္ကို ၾကည့္လိုက္ၿပီး မလြယ္ပါလား ဆိုသည့္ ပုံဆန္ျဖင့္ ေခါင္းခါလိုက္ရသည္။
သူလည္း ဝိုင္ပုလင္း တစ္ခုကို ေဖာက္လိုက္ၿပီး ဖန္ခြက္ထဲကိုထည့္ကာ ဖန္ခြက္ကို လႈပ္ရွားေပးလိုက္သည္။
ဝိုင္ကို အရသာခံေသာက္ၾကည့္ရင္း က်ိဳးယြင္ ေျပာလိုက္တဲ့ စကားကိုျပန္ အမွတ္ရလာကာ ဖန္ခြက္ထဲမွဝိုင္ကိုတစ္ခ်က္ျပန္ၾကည့္မိလိုက္ၿပီး စိတ္ထဲတြင္သာေရ႐ြက္မိလိုက္သည္။
ေရွာင္ေကာေရ...အဆုံးသတ္ကို ေရာက္ရင္...
ေရွာင္ေကာလည္း...က်ိဳးယြင္ကို...ထိန္းနိုင္ေလာက္မယ္...မထင္မိဘူး...
ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့...ပြဲၾကည့္ ပရိသတ္သာသာပဲဆိုေတာ့...
ဝင္ရႈပ္ၿပီးလည္းအသိမေပးခ်င္ဘူး...
ဒါက က်ိဳးယြင္ကို...ပတ္သတ္လိုက္္မိတဲ့ ေရွာင္ေကာရဲ႕ ကံၾကမၼာလို႔ပဲ ေျပာရမလား...
မိခင္ရဲ႕ေမတၱာကိုအျပည့္အဝမရရွိခဲ့တဲ့ ကြၽန္ေတာ့္လို လူအတြက္ေတာ့ က်ိဳးယြင္ရဲ႕လုပ္ေဆာင္ခ်က္က မွန္ကန္တယ္လို႔္ ခံစားမိတယ္...
ကြၽန္ေတာ္သာ က်ိဳးယြင္ေနရာမွာဆိုရင္လည္း...ကိုယ့္အေပၚမွာ ေကာင္းေပးတဲ့လူကို လက္လြတ္ခ်င္မွာမဟုတ္ဘူး...
လုေရွာင္းသည္ ဝိုင္ခြက္ကို စားပြဲ ေပၚခ်လိဳက္ၿပီး တစ္ခ်က္ၿပဳံးလာၿပီး ႏႈတ္ဖ်ားမွ အသံတိုးတိုးျဖင့္ေရ႐ြတ္လိုက္မိသည္။
"က်ိဳးယြင္...ငါ့ေကာင္ရ...မင္းေတာ့ သိပ္ကံေကာင္းတာပဲ....အနည္းဆုံးေတာ့...မင္းမွာ...မင္းကို စိတ္ရင္းနဲ႕ ေကာင္းေပးတဲ့သူ တစ္ေယာက္ရွိေနေသးတယ္ေလ..."
လုေရွာင္းယြီသည္ သူ႕ရဲ႕ အတိတ္အေၾကာင္းကို ျပန္သတိရလာ ရၿပီး ႏႈတ္ဆိတ္စြာျဖင့္
ေငးငိုင္ေနျပန္ေတာ့သည္။
------------------------
ေရးထားတဲ့စာ စလုံးအမွားအမွန္ျပန္စစ္ေနရေတာ့
ကိုယ္တင္တာ နည္းနည္းေနာက္က်သြားတယ္
Take Care
-----------------