Damon is irritated at me. Why? Dahil napapansin niyang madalas akong nakatutok sa phone ko, dagdag mo pang lagi akong nakaheadset kaya kapag tinatawag o may sinasabi siya sa akin minsan inuulit niya pa.
It's almost a week when we came back from the beach. Since then, we are busy, me to my clinic and Damon to his business. Tapos kapag pupunta pa sa clinic ko o kaya sa bahay ko si Damon, nakatutok pa ako lagi sa phone kaya labis na ang irita niya sa akin. Anong magagawa ko? Nanunuod ako ng gay porn eh, prinomise ko na to sa sarili ko noh and so far dami ko ng natututunan but I can't let Damon know this. I don't want to experience the embarrassment again.
Mabilis kongg inexit yung pinapanuod ko nang marinig ko nanaman ang exaggerated na buntong hininga ni Damon na kanina pa animong ang daming kinakaabalahan dahil kanina pa pabalik balik sa harapan ko. It's our day off now, well, it's my day off. Si Damon kung kailan mo kailangan lagi namang nandiyan eh na parang araw araw day off.
Dahil nandito siya ngayon sa bahay ko, hininaan ko kanina yung pinapanuod ko at linow ko din ang brightness ng phone ko para di niya makita, hindi ko rin hinahayaang dumikit siya sa akin. Pero dahil exaggerated siyang bumuntong hininga na rinig ko naman, alam kong pikon na pikon na siya.
Mabilis siyang nagpanggap na may ginagawa nang mapansing tinanggal ko na ang headset ko sa phone at tinabi yun kasama ng phone ko sa drawer sa tabi ng kama ko. I sighed. "Let's go." ani ko bago tumayo at tumayo sa harapan niya.
Naguguluhan naman siyang tumingin sa akin.
"Where to?"
"Let's date." saad ko sa kaniya at iniwan na siya dun sa sala para gumayak na. Pero hindi nakaligtas sa akin na bahagya siyang natulala dahil dun sa sinabi ko.
NAPAGDESISYUNAN kong gawing casual lang ang damit ko. Jeans and white V-neck shirt dahil ganun din naman ang gayak ni Damon, gray nga lang yung shirt niya. Naabutan ko siyang may katawagan pa sa sala kaya dumiretso muna ako sa kitchen dahil gusto ko ding isingit na ang pagbili ng groceries ko.
Matapos kong silipin yung mga cabinet ko, pinuntahan ko na siya na sakto namang kabababa lang ng tawag.
I smirked at him. "You okay? Let's go now?"
Umiiling iling naman siya sa akin. "You are so sudde-"
"Wait-- Don't you want to?" agaran kong tanong sa kaniya na agad niya ding kinailing.
"No, I like it. I like it a lot that you initiated this. I'm just flattered, don't mind me." saad niya ng sunod sunod. "So, lets go?"
"Sure."
HINDI ko alam kung saan ako dadalhin ni Damon, kanina pa ako nagtatanong pero sabi niya hintayin ko na lang daw pero kasi almost 1 hour na kaming bumabyahe. Saan ba kami pupunta?
Habang abala ako sa pagtingin sa mga dinaraanan namin, hindi ko namalayan na bumabagal na pala ang pagtakbo ng sasakyan namin hanggang sa huminto to sa tapat ng maliit na store? Tinignan ko ng nagtataka si Damon pero ngumisi lang siya sa akin.
"Stay here."
Tsk. So bossy. Ilang minuto pa dumating si Damon na may dala dalang medyo kalakihan na bag. Nang ilagay niya yun sa backseat mabilis ko yung kinalkal, curious talaga ako eh. Nakita kong may kumot dun at mga dalawang maliit na pillow.
"Picnic huh?" saad ko at binalik na yung bag sa backseat.
He looked at me. "Yeah? Is that okay?"
"What? Of course, It's okay. I love it actually. It's my first time." I smiled at him.
I heard him sighed then we stopped again in a convenience store to buy food. I didn't expect Damon to pull up this idea since I know this date is too sudden. Bigla ko na lang naisipan kaya nag aya ako. Oh well. Ready naman pala siya.
Pagkatapos naming maayos lahat ng dadalhin at bumyahe na ulit, ilang sandali pa, narealize kong ang daan na tinatahak namin ay pataas.
MATAGAL akong napatulala nang dalhin ako ni Damon kung saan kami pepwesto. Dahil kanina pa kami bumabyahe inabot na kami ng dilim pero I think that's the purpose of it dahil sa pwesto namin kitang kita namin ang mga nagkikislapang ilaw sa ibaba galing sa mga nakabukas pang establishments.
It is very beautiful. It's dark but the lights are amazing to see. How ironic. I can't even say that the city is busy because of how it looks calmed me.
I sighed.
"You like it?"
Ngumiti ako at mabilis na humarap sa kaniya. "I love it. Thank you for bringing me here."
He smirked at me. "It's a long road but it's worth it, right?"
Tumango ako. "Nakalimutan ko ngang malayo pala to sa lugar ko eh."
"I think I deserved an award?" saka niya pa inimuwestra ang napakagandang view namin.
"Yes! Wait, let me think about it." He really deserved it. How come na naisip niya akong dalhin dito eh biglaan lang ang lakad namin.
Nag isip ako ng pwedeng ibibigay ko sa kaniya.
"I can't think. Ikaw nalang bahala, ano bang gusto mo?" Casual kong saad sa kaniya at umupo na sa sinetup naming picnic dito. Kumuha ako ng sandwich para kainin dahil nagutom din ako sa byahe.
"Anything?"
Tumango ako sa kaniya at napagdesisyunang mangalkal kung ano pa yung mga binili niyang pagkain. Oh chips! I love chips!
"Then stop womanizing."
I think the time just stopped when I heard him. Nalunok ko pa ng wala sa oras yung nginguya kong pagkain.
"W-what did you say? Womanizing?"
Kumunot naman ang noo niya at bahagyang dumilim ang mukha. "Yes, you have so many girls Kier. I don't have a problem threatening them to leave you alone because I know they are your playtime before you met me and they still want you but now, now that I am already in the picture, I can't imagine what will I do to those girls that you will look behind my back." matiim niyang saad sa akin.
Napaawang ako sa mga narinig ko sa kaniya lalo na sa kung gaano kaseryoso ng mukha niya habang nagsasalita. Nang makahuma ay mabilis na gumapang sa akin ang inis.
"You bastard! What do you think of me? A cheater?! I know that this thing between us is not clear yet but I won't do such thing!" asar kong saad sa kaniya. Anong akala niya ba sa akin tsk. "Besides, huwag ka ngang umakto na parang ikaw walang mga babae."
"Because I don't have!"
"Yeah, yeah." saad ko habang nagbubukas ng isang chip.
"I already warned you Kier. Remember that."
I tsked at him at inaya siyang umupo na sa tabi ko at binigyan siya ng isang sandwich.
"It's really nice here. Thank you for bringing me." I said sincerely to him.
"If you are really thankful, do what I told you. Stop womanizing. "
I just rolled my eyes at him.
AFTER naming kumain, nag aya na din siyang umalis dahil nasabi ko sa kaniyang may balak akong mag-grocery. Pero rest assured na babalik naman daw kami dito. I really want here. It's peaceful. This is the best place for me to clear my mind.
Luckily, may bukas pang Mall para makabili kami. Kaya agad na kaming namili. I'm holding the cart while him, he's just following me.
So far, it's all good but when we are in the snacks section, parang naman mauubusan si Damon dahil lahat ng kinukuha ko ay dinadagdagan niya. Naiinis ko siyang tinignan.
"Ano ba? Stop it. This is already enough."
"No, buy more. I know you love chips. Oh there! Chocolates too."
Napanganga ako ng halos ubusin niya ang mga nakalagay sa mga lalagyanan at basta na lang nilalagay sa cart ko. Mabilis ko namang binalik yung iba at tinapik ang kamay niyang kumukuha pa ng ibang klase.
"This is too much Damon. Stop it, naiinis nako!"
"But--"
"No buts."
Magsasalita pa sana siya pero hindi na natuloy ng may dalawang babaeng lumapit sa amin. I looked at them confusingly. I don't know them, the girl on the right is smiling at us or.. to Damon? Habang yung isang babae naman ay nakayuko at nakita ko pang hinihila niya yung braso ng kasama niya. Napakunot ang noo ko. I suspected that we are in the same age.
"Hi!" The girl said to Damon.
Nakita ko kung paano lumamig at naging blanko ang mukha ni Damon sa kanila. That's when I knew he also don't know them.
"Shane, say Hi." The girl again whispered. Kausap niya yung kasama niya.
Pagkatapos nun nahihiyang tumingin sa akin yung babaeng mahiyain. I think she's about to say Hi pero nang makita niyang nakatitig ako sa kaniya mabilis siyang nagyuko ulit ng ulo. She's blushing, di ko tuloy mapigilang matawa na kinasama ng tingin sakin ni Damon. Wala sa oras tuloy akong napaayos ng tayo, I even cleared my throat.
"Who are you?" Damon coldly said to them.
"Uhm I'm Drea and this is Shane."
Tumikhim nanaman ako nang isang nakakabinging katahimikan ang sumunod pagkatapos niyang magpakilala.
"Hi, what can we do for you?" takhang tanong ko sa kanila dahil di naman nila kami lalapitan kung wala silang kailangan diba.
The girl smiled at me habang yung kasama niya ay nanatili pa ring nakayuko. Di kaya siya nangangalay.
"Bumibili din kami pero nakita namin kayo. We just wanna---"
"No, Thanks. "
Napangiwi ako sa deretsong sagot ni Damon. So cold. Geez. Di man lang pinatapos.
Maglalakad na sana si Damon pero pinigilan siya nung Drea sa pamamagitan ng paghawak niya sa braso nito. Bahagyang napataas ang kilay ko.
"I-I will make sure you will enjoy---"
"I said no." Iritado niyang tinabil yung kamay ni Drea at humarap sa akin. "Let's go baby."
I gasped. No I mean, the two girls and I gasped when we heard what he said. Clearly, Drea like him, she can't hide the dissapointment on her face while the girl named shane? Hindi na siya nakayuko at gulat na lang na nakatitig sa akin. Nahihiyang ngumiti ako sa kanila bago sundan si Damon.
Marahan kong hinila ang braso ni Damon nang makita ko siya sa meat section. "Hey, that was rude!" saad ko sa kaniya na umaakto ngayon na parang wala mang nangyari. "Hindi mo man lang pinatapos yung sinasabi niya."
"Why bother? Hindi naman tayo pupunta kung saan man niya tayo iniinvite."
Napaikot ang mga mata ko. "At least, let her finish. That's just rude Damon." Bago ko sila iwanan kitang kita ko kung paano nahiya yung Drea.
"Come on baby, I don't want this day to be ruined by some strangers out there."
Napatingin ako sa kaniya. "That! You also called me that in front of those girls!"
He sighed. "I'm sorry, I just want them to leave us alone. I know calling you that in front of other people is making you uncomfortable--"
"That's okay, I mean, They don't know me and I also don't know them."
"And if we are in front of those people who knows you? Can I call you that?"
Bahagya akong natahimik dun sa sinabi niya. Clearly, I don't know. Wala akong pakialam kung anong sasabihin ng mga tao sa akin, sa kung anong meron samin ni Damon pero iba na ang usapan sa mga taong kilala ako at kilala ko, especially my family.
Damon sighed and tried hard to smile at me. "I understand. I know it's difficult for you. It's okay." mahina niyang sambit at tumuloy na sa pagtingin ng mga kakailanganin pa naming bilhin.
Seeing his reaction and hearing what he said. I sudddenly realized that maybe I'm not yet fully ready, but at least let myself to start embracing the truth about us right? I should start somewhere. Damon might understand my situation but I know, this is taking a toll on him. I don't want to see his reaction if ever someone's gonna ask him who I am to him or who he is to me. Damon's friends already knew about me so I decided to talk Ivy tomorrow. Wish me luck.
Pagkatapos naming mamili, agad din kaming umuwi sa bahay ko. Damon wants to sleep here in my house but someone called him, and I am now here at the gate looking at his car receding because he said he needed to go to their house.
Nang hindi ko na makita ang sasakyan niya, doon ko lang napagdesisyunang pumasok na at kinuha kaagad ang phone para icheck ang mga emails ko.
Napakunot ang noo ko ng makita kong meron akong isang message na galing sa unknown number. I opened it.
Fr: 09*********
'Disgusting faggot! I am back and I will now claim what is mine! I assure you, you can't see him anymore!
Napakunot ako sa nabasa ko. Is it wrong sent? Who's him that I can't see anymore?
Shrugging, I closed the message app and opened my emails.