A few days after he said that and until now ay hindi ko parin makuhang sagutin yung tanong niya.
Palagi narin nandito sa ospital si Theo at hindi na ito umuuwi. Kung uuwi man ito ay para lang kumuha ng gamit sa bahay niya.
"Macie." Narinig kong malakas na tawag saakin ni Alice.
Napatingin ako sakanya agad.
"Yes?"
"I've been calling you nonstop since last night and until now hindi ka pa sumasagot." Naiinis na saad nito habang winawagayway ang cellphone nito.
Tinawanan ko siya na mas lalong kinasama ng itsura nito.
"Why are you not answering your phone nga?" Wala nang pasensya nitong ulit saakin.
"Wala lang." Nakaka-walang hiya kong sagot dito.
I am riling her up and gusto kong makita siya magalit. Hindi ko talaga alam bakit ko iyon ginagawa e' wala naman itong ginagawa saakin.
By just her face, I know I am successful.
"You fucking shit, I am just concern on why you're not answering our calls." Mura nito saakin.
"Tita, don't say bad words." Sita naman ni Poppy sa Tita niya.
Nag-bago agad ang itsura ni Alice na ikinatawa ko.
"Yang nanay mo kasi, Poppy." Sisi niya saakin habang lumalapit sa bata.
Umupo naman ito sa lounge chair na meron dito sa kwarto. Pina-upgrade na din ni Theo iyong kwarto ni Poppy para daw ay kompurtable sa pagbabantay sa bata.
Presidential Suite yung kwarto ni Poppy at hindi na semi-private Pina-Presidential Suite kasi niya na hindi naman kailangan. Sabi kasi nito ay mas kumportable para sakanya na alam niyang kumportable ang anak nito.
"Ang sosyal ng dad ni Poppy ha. Pa-presidential na pala kayo ngayon." Saad ni Alice habang nililibot nito ang sarili sa kwarto.
"Hindi ko nga alam kung bakit pa nilipat si Poppy dito sa Presidential Suite. Parang nga mas magandang nasa ward si Poppy para may kasama itong batang iba."
Sa totoo lang, feeling ko ay mas magandang may nakikitang ibang bata si Poppy kesa nag-iisa siya dito sa Presidential Suite. Pero hindi ko naman mapilit si Theo na ilagay si Poppy sa ward kasi alam kong ayaw niya ito.
"Well, nabasa ko rin na hindi daw maganda yung ganitong rooms for the patient pero wala rin tayong proof about it. Tsaka siguro he wanted to feel that his daughter is safe." Natatawang saad ni Alice.
Nag-stay pa si Alice dito kasama namin nang ilan pang minuto bago ito umalis para narin puntahan yung professor niya na nandito sa hospital.
She's already starting her Residency and she literally is going to live in the hospital kaya as much as possible ay binibisita na nito ang mga kaibigan niya habang may oras pa ito.
Poppy is now playing with the toys na binili ni Theo para dito. Masyadong pinupuno ni Theo ang kwarto ni Poppy ng mga laruan.
"Mama?" Tawag saakin ni Poppy.
Agad akong lumingon sakanya para malaman kung ano ang gusto nito.
"Yes?"
"Are you and papa together?"
Napatingin aako kagaad dito dahil hindi ko agad nakuha kung ano ang sinasabi nito.
"Why do you think so, baby?" Curious ko na tanong dito.
"Papa said something po." Malaki ang ngiti nito saakin.
Hindi ko makuha kung ano yung gusto nitong sabihin pero mukhang may nalalaman ito na hindi naman dapat niyang malaman.
"Ano yung sinabi ng Papa mo?"
"He wanted to be with you daw." Mahina nitong kwento saakin.
Sa sobrang hina nito na parang ayaw nitong marinig ng iba yung sinasabi niya.
"I am still thinking about it and don't tell your Papa that I said that."
Mas lumawak ang ngiti nito saakin kaya naman ay ngumiti narin ako dito.
Alam kong gusto niya kaming magkatuluyan ng Papa niya and she wants to have a complete family. Ayun din naman ang gusto ko, gusto ko lang mangyari ay makasigurado ako sa nangyayari.
Even when I wanted to go on with the relationship with Theo. Hindi nalang ang sarili ko ang iniisip ko.
"Miss Escolanda, all of the results are looking good and we can proceed with the surgery by next week." Naka-ngiting balita saakin ng doctor ni Poppy.
"Really? Thank you po talaga!"
Patuloy lang ang pasasalamat ko sa doctor ni Poppy for doing everything he can para mapa-ayos ang lagay ng anak ko.
Mabilis na lumipas ang oras at napansin ko nalang na gabi na pala at kailangan ng kumain ni Poppy. Buti nalang ay ang ospital na ang nag-aayos ng pagkain ng bata dahil hindi ko rin alam kung ano ang pwedeng ipakain dito.
Nnag nakatulog na si Poppy ay agad kong tinawagan si Theo about doon sa balita tungkol sa tests nilang mag-ama.
"Theo."
"[Macie, hello!]" Sagot nito mula sa kabilang linya
"The doctor just talked to me this afternoon and he said that everything is going well. We can expect that they'll schedule the surgery by next week."
May narinig akong tawa sa kabilang linya, hudyat na siguro masaya ito sa resulta.
"[I'll be there in a few minutes.]"
Hindi na ako nakapag-paalam dito dahil agad na nitong binababa ang tawag nito.
Dahil sa sinabi niya ay inintay ko nalang ito sa kwarto ni Poppy. Kahit ilang tao kasi ang mag-stay dito sa kwarto ni Poppy ay okay lang.
Hinintay ko nalang si Theo na maka-akyat dito sa kwarto para masara na ang pintuan ng kwarto.
"Kakatulog lang ba ni Poppy?" Narinig kong tanong ni Theo mula sa likuran ko.
Agad naman ang tumango rito bilang pag-tugon.
"Dapat hindi ka na pumunta ngayong gabi." Sita ko rito.
Mula sa mukha nitong naka-ngiti ay bigla itong sumeryoso sa narinig niya mula saakin.
"Why would I not go here after work? Anak ko rin si Poppy and it is my responsibility to her." Seryoso nitong sagot saakin.
Natawa ako sa sagot nito saakin but it is understandable to think like that.
"My gosh, Theo!" Agsik ko dito. "I am just saying to not come here if you are really busy. Especially you are going to take a leave of absence for the surgery next week."
I am just concern na baka ay masyado na nitong nirorogado ang sarili nito. Pabalik-balik sa mula sa ospital at opisina.
"Really, Macie. I am really fine!" Pilit nito saakin.
Tumango naman ako sakanya bilang sinasabi ko na naniniwala ako sa sinasabi niya. Kahit ang totoo ay hindi ako gaanong naniniwala sakanya.
"Alam na ba ng parents mo na yung tungkol kay Poppy?" Naiilang kong tanong dito.
Hindi ko alam kung dapat ko ba itong alamin pa or what.
Umiling naman ito. "I plan on telling them this weekend."
"Kumain ka na ba?" Tanong ko dito habang nag-aayos nung mga left over foods ko kaninang dinner.
Napansin kong umupo ito sa dining area kaya naman ay agad ko nang hinain ang mga pagkain nang matapos ko itong i-microwave.
Habang kumakain ito ay nag-ayos na muna ako ng sarili ko para narin makatulog na ako. Nag-suot nalang ako ng black sweatpants at white sweater.
"How was your day, Macie?"
Lumingon naman ako dito bago sumagot sakanya.
"It's slow." Agad kong sagot dito. "Since the time that I took my leave, parang ang bagal ng oras."
"Are you saying, you're having a hard time?" Mabagal at mahina ang pag-tanong nito.
Agad akong umiling sakanya nang maintidihan ko ang sinabi niya.
"It's not that. It's just, mas sanay ako ng may ginagawa kesa na nakaupo lang ako." Mabilis kong tanggi dito. "Not that I am saying na ayaw kong nandito ako. Gusto kong nandito ako, siguro mas sanay lang akong nagtatrabaho."
Tumawa naman ito saakin kaya naman ay natawa din ako sa sarili ko.
"What will happen if we'll be together?"
Hindi ako nakatingin sakanya nang tinanong ko ito.
"We'll be together, just that and Poppy will have her parents together." Masaya nitong sagot saakin.
"Okay then."