"Ano? totoo no?"
Pangugulit sakin ni Gaviniel magpa hanggang ngayon habang nilalakad namin ang daan papunta sa parking. Halos gabi na rin kami nakalabas dahil sa dami naming inikutan pa na store. Nang mahinto kami sa tapat ng sasakyan niya ay tahimik lang akong pinanuod siyang buksan at ilagay sa compartment ang lahat ng bitbit niya.
"As you wish!" Nakangiwi na sabi ko bago ako naglakad papunta sa harapan ng sasakyan. I heard him laugh before he follows on me.
I take a nap when he started the engine of the car and drives away. Pero wala pa man din ilang minuto kong naipipikit ang mga mata ko ay nagsimula nanamang magsalita si Gaviniel.
"Tired?" He asked.
Tumango ako bago sumandal sa kinauupuan ko. "Oo. Kaya wag kang maingay iidlip lang ako."
"Take this." Ramdam ko ang paghawak niya sa kamay ko dahilan para mapatingin ako roon. It was his black pillow neck. Tinignan ko pa siya sandali bago ko iyon kinuha at nilagay sa leeg ko.
Pagkatapos ay tumagilid ako at humarap sa bandang bintana para makatulog kaagad. I don't know why but I sense that I acted weird already in front of him. I pretend to close my eyes but my the truth is I'm awake. Hindi rin ako magulo e. Ang sabi ko matutulog ako but look what I did right now!
I felt my phone suddenly ring and I don't know what to do. I'm stuck within ibubuka ko ba para sagutin iyon o mananatili lang akong nakatungo at hindi gagalaw. I feel relieve when the call suddenly also ends after a minute. Pero kasunod niyon ay naramdaman ko na mag vibrate ulit iyon kaya roon na akong nagpasyang ibuka ang mga mata ko.
Gaviniel was silently look straight at the road while sipping on his drink. Doon ko lang rin napansin na nakatigil ang sasakyan namin dahil naipit kami sa gitna ng traffic. Hindi rin nagtagal ay napatingin siya sa gawi ko ng tahimik at hindi nagsasalita.
Hindi ko siya nilingon at sa halip ay mabilis ko na nilabas ang phone ko para buksan at basahin ang mga message na galing kila Chandria at Aiofe. Ano nanaman kayang kalokohan ang pinagse send ng nila at kailangan pa ako? Ipiem?
From: Aiofe
Kaya naman pala hindi kita ma contact kasi busy ka sa bebe mo. Found this check it out!
Nakakunot at mabilis ko na pinindot rin kaagad ang naka attach na file sa ibaba ng message niya to download and open it. My eyes widened when I saw the picture of me and Gaviniel!
Sa inis ko ay kaagad na akong nagtipa ng maire reply sa kanya.
To: Aiofe
Tangina mo! San mo nakuha yan? Spy ka ba?
Pagkatapos ko maisend yon ay sunod ko na rin kaagad na binuksan ang kay Chandria.
From: Chandria
Totoo? Kailan pa? Details naman jan!
I letting out a sighed after I turned off my phone and put it back immediately into my bag. Ramdam ko na mag vibrate pa ulit iyon pero hindi ko na hinayaan ko nalang at hindi na sinubukan pang basahin.
Pinatong ko nalang sa bintana ang siko ko at mabilis na ipinokus ang paningin sa labas. Mas mabuti pa na panuorin ko nalang ang mga taong naglalakad kaysa sa mga walang kwentang pinagsasabi nila.
Buong biyahe ay tahimik lang akong nakatingin roon. Bukod kasi sa nawala na ako sa mood ay tinamad na rin akong mag ingay pa at magsalita. Hindi ko alam pero nasa ugali ko na yata talaga yon. Yung tipong kahit na inaasar lang ako mabilis akong mapikon at hindi mamansin.
Gaviniel was also busy talking to someone on the phone. Tumitingin tingin siya paminsan minsan sakin pero saglitan lang rin. I don't know who the person he's talking to and he enjoys it because of the way he smiles.
Pasado alas otso na kami ng gabi nakarating sa bahay. Pagkapatay at pagka parada pa lang rin niya ng sasakyan ay kaagad na akong kumilos na tanggalin ang seatbelt. Nagpamauna na rin akong bumaba at hindi na siya inantay pa. Pagkatapos ay mabilis na akong tumakbo papunta sa loob ng bahay dahil ramdam ko na ang pag huhurumitado ng pantog ko.
Matapos non ay lumabas na rin kaagad ako at bumalik sa sala para magpasalamat kay Gaviniel sa paghatid niya sakin. Pero laking gulat ko ng hindi ko siya naabutan roon kaya lumakad ako papunta sa bintana para tignan kung nakaalis na ba siya pero hindi pa naman.
"Nasaan na kaya yon?" Bulong na tanong ko sa sarili ko. Pagkatapos ay naglakad ako papuntang kusina para sana kumuha ng tubig dahil nauuhaw na ako.
My eyes widened when I saw Gaviniel laughing and looking to the window that was located in front of the sink. Bumuntong hininga lang ako at nakangiwing inalis sa kanya ang paningin bago ako naglakad papalapit sa ref.
Pagyuko ko, I heard him laughing again that's why I close the door of it and silently looking back at him with a disgusted face. Napansin niya rin naman ako kaagad at sandali niya na nilayo ang phone.
"Lower your voice," I said to him.
He just nodded at me and say 'sorry' without voice and after that he continue talking again. Kaya sa huli ay iniwanan ko na muna din siya roon para kunin at iakyat na ang mga pinamili ko sa kwarto.
Ngunit ng makalipas ang ilang minuto ay parang may napansin ako na kakaiba sa bahay. I don't hear any noise outside the room kaya mabilis akong bumaba na ulit at pumunta sa kusina.
"My family wasn't here." Sabi ko sa kanya.
"I know," He only said! Nakita ko na ngumisi siya at pagkatapos ay sunod na naglakad papalapit sakin.
"You know it already? But you did not inform me?" Sarkastiko na sagot ko sa kanya at deretso siyang tinitigan sa kanyang mga mata.
"Because," Bumuntong hininga siya at pagkatapos ay mabilis siya na pumunta sa likuran ko. Lilingunin ko sana siya para magsalita ulit at magreklamo ng kasunod niyon ay naramdaman ko nalang na wala na akong makita na kahit na ano! Only dark!
Kaagad akong kumapa kapa rin para hanapin siya but I failed to make it. To be honest, I already confused on what's happening right now.
"Zaylee..."
"Samantha..."
"Sammy..."
"Zayzay..."
"Sungit..."
Halos mapatalon ako sa gulat ng marinig ko ang sunod sunod na pagtawag sakin nila Aiofe. I don't know where the hell place they are but I felt a little bit scared on their trip.
"Mga bruha kayo! Anong trip to? Saka bakit dinanay n'yo pa si Gav? Yawa kayo!" Sigaw ko sa kanila habang mukhang tanga na akong naglalakad at humahawi sa kung saan mahanap at mahuli lang sila. "Sinasabi ko sa inyo ah? Kapag itong trip niyo na to hindi ko nagustuhan-"
"Anong gagawin mo?" Nang aasar na sabi ni Gianna.
"Pagkakalbuhin ko kayo isa isa." Babala ko sa kanila.
"Parang kaya mo naman mars," Tumatawa na sabi rin kaagad ni Yvette.
"Hoy Broken! Wag mo kong ginaganyan ganyan ah?" Sagot ko sa kanya. Pero tawa lang ang nakuha ko na sagot niya pabalik.
"Siraulo kayo! Seryoso kasi! Ano ba kasing meron ngayon at bakit may kaartehan pa kayong ginawa na ganito?" Nabubugnot ng sabi ko. Pinagpapadyak ko na rin ang paa ko sa sahig.
"Seryoso mars? Tao ka pa ba?" Tinig ni Bea na ang narinig ko this time.
"Nako! Kung ano man iyon ala-"
My eyes widened when someone pulls out the blindfold on my eyes. Hindi ko napigilan ang mapaluha kaagad ng kasunod niyon ay makita ko sila Aiofe at ang iba pa na may kanya kanyang dalang cake papalapit sakin.
"Tangina nyo!" Hagulgol na sabi ko sa kanila.
"Hala umiyak!" Tumatawa na sabi ni Chandria sakin.
"Syempre, sino ba naman kasi ang di maiiyak kung nakalimutan na niya ang birthday niya?" Tarantadong sunod na sabi rin kaagad ni Gianna dahilan para mabilis na mapuno ng tawanan ang paligid namin.
"Seryoso ka doon girl? Nakalimutan mo talaga?" Hindi makapaniwala na tanong ni Bea.
Tumawa ako at sandali na pinunasan ang mga luha ko. Handa na sana akong magsalita ulit ng biglang umentradang muli si Gianna. Bruha talaga kahit kailan e!
"Baka gusto mong ihipan na muna lahat ng ito di'ba? Nangangalay na kami kakabuhat mare." Reklamo niya sabay nguso sa lahat ng cake.
Pabiro ko siyang sinamaan sandali ng tingin bago ko tuluyan na sinunod ang sinabi niya. Nag wish lang ako sandali at walang ano ano'y sunod sunod ko ng inihipan ang lahat ng iyon ng tuloy tuloy. Muntikan pa nga akong matapilok pero kaagad rin akong nasalo ni Gav dahilan para sa huli ay maulanan nila kami ng pang aasar.
"Grabe mars! bagay na bagay talaga kayong dalawa!" Kinikilig na komento ni Yvette kaagad dahilan para maitulak namin ni Gav ang isa't-isa at umayos ng tayo.
I cleared my throat before facing them with so much annoying look. Akmang babatukan ko na rin sana ulit sila ng may biglang humabol at dumating.
Kaya sa huli ay sabay sabay kaming napalingon roon at nakita namin sila Kuya Harvey na mga ayos na ayos ang suot at naglalakad na papalapit sa gawi namin. I did not see Stephanie so I already assumed that she's bitter.
"Happy Birthday my princess!" Bati sakin ni Kuya Harvey matapos niyang iabot sakin ang isang maliit at mahaba na kulay blue na kahon. Ngumiti ako sa kanya at kasunod ay basta ko nalang siyang niyakap ng mahigpit.
"Thank you Kuya!" Magiliw na sabi ko at pagkatapos ay lumayo rin ako kaagad sa kanya para humarap naman kila Papa at Mama na ngayon ay tahimik lang at nakangiti na nakatingin sakin.
Hindi ako nagsalita at tahimik lang akong pinalipat lipat ang paningin ko sa kanilang dalawa. Inaantay ang mga sasabihin nila. I also heard Kuya saying something to my friends kaya saglit akong napatingin muli sa kanila but I'm a little bit late because all of them were already started to walk away from us. Giving us some privacy to talk as a family.
"Happy Birthday my Unica Ija!" Mom greeted me while her tears suddenly streaming down to her cheeks. Pinunasan niya iyon kaagad at pagkatapos ay mabilis siyang naglakad papalapit sakin. Napalunok ako ng kasunod niyon ay maramdaman ko nalang na hawakan niya ang kamay ko. Kaya Dahan dahan akong napayuko roon at napatingin. Pinipigilan ang luhang nagbabadyang tumulo muli.
Tahimik lang ako na nakinig sa lahat ng pagpapaliwanag niya tungkol sa mga bagay bagay na kasalanan at nagawa niya sakin. Ganon rin si Papa. Kaya sa huli ay hindi ko na rin napigilan ang sarili ko na yakapin kaagad silang dalawa ng mahigpit.
"Sorry..." I whispered. "I'm sorry..."
"You don't need to say sorry," Mom was sobbing so hard.
Dad was trying to console also the both of us when my eyes were looking at him. He give me a small smile before he tapping the top of my head.
Pagkatapos niyon ay nag asikaso na kami kaagad para kumain ng handa ko dahil gumagabi na rin at malayo pa ang uuwian nila Yvette.
"Tama na po kakaiyak Tita Mommy, Mahuhulas lang make up mo." Pagpapatahan na sabi ni Chandria sa kanya.
Nakaupo kasi kami ngayon sa isang mahabang lamesa. Katapat niya si mama habang ako naman ay katapat si papa. While Kuya Harvey and Gaviniel was also facing each other. Habang si Aiofe naman at Bea ay nagpasya nalang na magkatabi sa upuan.
Lahat sila ay abala at may kanya kanyang mundo dahilan para saglit akong sumandal sa kinauupuan ko at panuorin lahat sila. Hindi ko maimagine na ngayong gabi ay mapupuno ng saya ang damdamin ko matapos ang lihim na surpresa na ginawa nila. Pero laking pasasalamat ko rin sa kanila dahil kahit na nakalimutan ko ang pinaka espesyal na araw ko, pinaalala naman nilang lahat iyon ngayon. At mas ginawa nilang makabuluhan.
Matapos namin kumain lahat ay nagpasya ng mag volunteer kaagad ni Yvette na maghugas ng mga pinggan habang si Bea naman ay walang sali salita na kumilos nalang bigla at maglakad patungo sa kusina para kumuha ng malinis na pamunas sa mesa. Dahil sa pagod na rin sila Mama at Papa ay nauna na silang magpaalam sa aming lahat at sinabi na magpapahinga na. Kaya yumakap ulit ako sa kanila bago sila pinagmasdan na maglakad paakyat ng hagdan.
When they already gone, I looking for my brother next. Iniwanan ko na muna rin sila Aiofe sandali sa kusina para maglakad ako papunta sa backyard. Nagbabakasali na baka roon lang siya nagpunta para magpahangin. At hindi nga ako nagkamali dahil nandoon siya na daretsong nakatayo habang kausap si Gaviniel.
They both turn their backs on me that's why they didn't know that I was there behind of them. Parehas silang may hawak hawak na baso na naglalaman ng alcoholic drink. Si Kuya Harvey nakahawak ang isang kamay sa railings habang si Gaviniel naman ay tahimik lang na nakapasok ang isang kamay sa bulsa.
Base sa nakikita ko sa ekspresyon nila, mukhang ganon nalang talaga kalalim kaagad ang pinag uusapan nila. Sa sobrang tahimik rin ng paligid ay may kaonti akong naririnig sa mga pinag uusapan nila pero hindi yon ganon ka klaro sa pandinig ko dahil sa minsan na pagwasiwas ng halaman na nasa tabi ko.
"Anong ginagawa mo jan!"
Halos mapatalon ako sa gulat at mapahawak sa dibdib ko ng bigla akong gulatin ni Aiofe. Tuwang tuwa siya kaagad at mabilis na tinakpan ang bibig niya matapos ang katarantaduhan na ginawa niya sakin. Sa inis ko ay parang may sariling utak na kaagad ang kamay ko dahilan para mahampas ko siya kaagad sa kanyang braso.
"Para kang tanga!" Asik ko sa kanya. Masama ko siya na tinignan pa sandali bago ko inalis para ibalik ang paningin kila Kuya Harvey na ngayon ay mga nakaupo na at nakatitig lang sa madilim ng langit.
"Sabi na nga ba e! Totoo talaga no?" Pang aasar na dinig ko pang sabi ulit sakin ni Aiofe. Nakapatong ang ulo niya sa ulo ko at kahit hindi ko man siya lingunin ay alam kong ngiting ngiti na siya at kilig na kilig kaagad. Yon siya e.
Umirap ako sa ere bago ako bumuntong hininga. "Shipper ka talaga kahit kailan e no?" Bahagya ko na ginalaw ang ulo ko para malingon at maiangat kong muli ang paningin ko sa kanya. "Ilang beses ko bang sasabihin sayo? Sa inyo? Na magkaibigan lang kami ni Gav. At hanggang doon lang yon. No more less."
"Are you sure?" Paninigurado niya. Halatang nang aasar talaga. "Kasi kung ganon, anong ibig sabihin non?" Sabay nguso niya kila Kuya kaya muli nanaman akong napatingin sa kanila. "bakit parang sobrang sensitive at seryoso naman masyado ng pinag uusapan nila?"
"Tanong ko sayo, kailan ba nag usap yang dalawang yan ng hindi seryoso?" Pang ba backfired ko sa kanya.
Napangiwi nalang siya sa huli at hindi na nakapagsalita pang muli. Pagkalipas pa ulit ng ilang minuto ay naramdaman nalang rin namin ni Aiofe na naroon na ang iba at nakikisilip rin pwera lang kay Bea na bahagyang nasa malayong lugar sa amin.
May kausap siya sa phone niya at halatang namo mroblema nanaman siya. Nakahawak nanaman kasi ang kanyang kabilang kamay sa sentido niya habang ang kabila naman ay abala rin na nakahawak sa kanyang bewang. She even looked up in the dark sky after she ended the call making me sad already.
Nang makita ko siya na magsimula na papalakad rin sa gawi namin ay mabilis ko na inayos ang sarili ko at sinalubong siya ng nakangiti. Kahit na ang totoo ay nalulungkot nanaman ako para sa kanya.
Minsan pa na nanatili sila Aiofe sa bahay hanggang sa hindi namin namalayan na mag aalas onse na pala ng gabi.
"Dito na kami." Paalam ni Chandria ng makarating na kami sa labas ng gate.
"Sige ingat kayo ah?" Nakangiting kaway at tango ko sa kanila.
"Bea, ikaw kanino ka sasabay?" Tanong ni Yvette ng mapalingon siya sa gawi ni Bea na kasalukuyang nakatayo lang ngayon sa tabi ko.
Lahat kami ay tahimik na napalingon rin sa kanya at inaantay na magsalita siya. Tinignan niya kami isa-isa bago siya tahimik na humiga nalang bigla sa balikat ko. Alam ko na ang ibig sabihin niyon kaya kaagad ko na hinawakan ang ulo niya bago ako tumango.
"She will sleep here." Tanging sabi ko sa kanila.
Laking pasasalamat ko ng mabilis rin nila kaagad na nagets iyon. Bumuntong hininga sila na lumapit pa muli kay Bea bago sila tuluyan na magsi alis kasama na roon si Gaviniel na papasok na rin ngayon sa kanyang sasakyan.
"Take care all of you! Drive safely. Don't forget to text me if you already went to your respective house okay?" Sigaw at kaway ko pa muli sa kanila ng isa isa at sunod sunod na silang umalis.
Nang hindi na namin halos matanaw ang mga sasakyan nila ay nagpasya na akong akayin muli pabalik sa loob si Bea. Inakay ko siya hanggang sa marating namin ang kwarto ko. Pagpasok namin ay pinalapag ko na muna ang gamit niya sa ibabaw ng study table ko at hinayaan ko na siyang umupo sa kung saan niya gusto. Habang ako ay agad na munang dumaretso sa closet ko para kumuha ng pamalit dahil nilalamig na ako.
Nag half bath lang din ako sandali bago ko sinuot ang simpleng dress na pantulog ko. It was color light pink and having only a simple heart design. Paglabas ko, I told to Bea to change her clothes also so that she can sleep comfortable and at the same time peaceful. Kaya ayon kumilos na rin siya kaagad.
Nagsuklay lang ako ng buhok ko at pagkatapos ay sumampa na rin kaagad sa kama. Sunod ay kinuha ko ang phone ko para mag scroll sandali sa social media para sana antayin matapos si Bea. Pero traydor ang mga mata ko dahil ilang minuto pa lang din ang nakakalipas ay bigla nalang akong napapikit at tuluyang nakatulog.
Dalawang araw nanatili at tumagal sa bahay namin si Bea. When I was asking her about what happened, she actually cried quickly making me panicked a bit. Mabilis ko siya na niyakap at pilit na pinatatahan. Because she said that the house she was hard to pursue just for her lola was already destroyed by the typhoon.
Kaya para hindi na siya umiyak pa ay ako na mismo ang gumawa ng paraan bago ang flight ko mamayang gabi papuntang Singapore. Sinadya ko na pumunta talaga sa bahay nila Gaviniel just to asked him and letting him to see the copy of design that the architect given to me of the house that I wanted for Beatriz lola's house. Pero hindi ko aakalain na pagbaba ko sa sasakyan ay eksaktong kakauwi uwi niya lang rin pala.
I know also that he was not yet that an official engineer, but then I'm surely sure that he will help me about the designs also to the arrangements of places in every area.
"Hey," I greeted him.
"Oh! What brings you here?" Nakangiti na kaagad na tanong niya. Mukhang kakagaling lang siguro niya sa gym site because of the sweats that I saw in his shirt. "Let's go outside." Pag aaya niya.
Pagpasok namin sa loob, all of their maids again were there busy to arrange all the stuffs that was located in the living room area. May mga nakikita pa ako na tumatakbo sa kung saan saan that's why I couldn't let myself to be confused already. Anong meron?
"Welcome party for my brother's comeback." Gaviniel suddenly whispered into my ear. Hindi na niya ako hinayaan pa na makapagsalita pa at mabilis na niya akong hinatak din kaagad papunta sa taas nila.
"You have brother?" Inosenteng tanong ko ng tuluyan na naming marating ang meeting room nila. "I thought you're the only son."
Tumigil siya sa paglalakad at tumingin sakin. He bend down a bit so we could in the same level. "He's younger than me."
"Maybe he was so good looking like you." Tumango tango akong sinabi iyon sa kanya.
"Yeah, he was." Sagot niya at pagkatapos ay mabilis siya na umayos ng tayo bago niya ako nginitian. "But he was already had a girlfriend."
Magsasalita pa sana ako at magtatanong tungkol sa kapatid niya ng bigla nalang niya akong talikuran at magpatuloy ng muli sa paglalakad. Kaya sa huli ay nakangiwi nalang akong napasunod rin sa kanya.
Pagpasok namin roon ay kaagad ko na nilapag sa ibabaw ng mesa ang bag ko at pagkatapos ay umupo bago ko nilibot ang paligid. It's quite pretty and refreshing at the same time.
"So where's the copy of design of the house? Can I see?" Natigil ako sa katitingin sa paligid at ibinalik kay Gaviniel ang paningin na ngayon ay nakaupo na sa tapat ko.
Mabilis ko na nilabas ang kopya sa bag ko at inilapag sa gitna ng mesa bago ko iyon tinulak papalapit sa kanya. Pero bago pa man din niya tignan ng lubusan yon ay saglit niyang kinuha muna ang specs na nakasabit sa kwelyo ng shirt niya. Nang maisuot niya iyon ay saglit rin akong umiwas ng tingin at ngumiwi.
Yung totoo? Kailangan pa ba niya talagang magsuot non? Kahit hindi naman malabo ang mata niya?
Bumuntong hininga ako bago ko ibinalik muli ang paningin sa kanya. Doon ay hindi ko maiwasan ang mag isip nalang rin ng kung ano ano kaagad sa kanya.
Hindi ko rin malaman kung bakit pero ganon nalang kalikot kaagad ang mga mata ko dahilan para mapunta iyon sa kung saan saang bahagi ng mukha niya.
At kahit alisin ko man at iiwas ang paningin ko roon ay kusa rin yong bumabalik sa kanya.
Napamaang ako at mabilis na napaayos ng eksaktong mahuli niya akong nakatingin sa kanya. I saw him smiling that's why I rolled my eyes to look back to the blueprint copy.
"So you're silently pervert on me huh?" He teased on me. He crossed his both arms before he leans on the chair he was sitting.
Umirap ako at sarkastikong tumawa bago ko muling inangat ang paningin ko sa kanya. "Anong akala mo sakin? Tulad ng mga kaibigan mo?"
Nanlaki ang mga mata niya at mabilis siyang kumilos patayo. "Hoy! Hindi ganon ang mga kaibigan ko ah?" He quickly defended his friends while pointing me.
Hindi na ako nakipagtalo pa at mabilis ko nalang siyang tinanguan bago ko muling ibinalik ang paningin ko sa mesa. Mas mabuti pa na dito ko nalang ibuhos ang atensyon ko kaysa sa mahangin na tulad niya.
Natigil lang kami sa pinag uusapan namin ng bigla nalang kaming makarinig ng sunod sunod na katok sa pinto. Napatingin kami sa mata ng isa't-isa bago kami tuluyan na napalingon roon.
"Do you have some other appointment after this?" I asked to Gaviniel. While my eyes were still stuck on the door.
"Let me check out of it," He said and started to walk in front of the door. "The fuck you're doing?"
Napakunot ang noo ko ng bigla nalang siyang sumigaw. I don't know who the hell is that kaya naman agad na rin akong tumayo at naglakad papunta roon. I automatically zip out my mouth when I saw a boy who's younger than him. So I already assumed that he was his sibling.
I think he was in his 15's. Nalipat niya kaagad ang paningin sakin ng makita niya ako. He give me a small smile before waving his hand. Tulad rin ni Gaviniel, he had a small dimple with the both sides of his lips. Hindi rin nagpapahuli ang itsura nito dahil sa pormal nitong pumorma.
He was wearing a black plain polo shirt on the top while in the bottom was a creamy colored khaki pants. When I look at his shoes, my eyes widened when I saw him wearing a Kennedy Penny Loafers.
"So you're the girl," He said making me confused already. Hindi ko alam kung ano ba yung binabanggit niya. Maloko siyang nakangiti sakin at pagkatapos ay basta nalang niyang tinapik ang balikat ni Gaviniel.
"Can you shut up?" Pagpapatigil niya rin kaaagad dito bago niya akong tinignan muli. "Sorry for the mess that he did right now,"
Mabilis ko na iniwasiwas ang mga kamay ko at umiling iling. "No, it was fine."
"You're-"
"I said shut up your mouth!" Gaviniel cut him off already. Walang ano ano'y tinulak at hinatak niya rin ito papalabas ng meeting room dahilan para maiwan akong mag isa sa loob.
Napamaang nalang rin akong napatingin sa pintuan bago bumuntong hininga at bumalik sa kinauupuan ko. Pagkatapos ay nilabas ko ang phone ko para mag scroll sa social media ko at tumingin lang ng mga feature my days ng mga friends ko.
Halos mahigit kalahating oras rin akong nababad roon at natigilan lang ng marinig ko na bumukas muli ang pintuan. To see Gaviniel who was holding now a tray with many foods. Nilapag niya iyon sa harapan ko bago siya tumingin sakin.
Hindi ako nagsalita at basta nalang na kumuha ng pagkain. I turned off also my phone and put it above the table. He also take again the copy of the design to me and silently continue looked for it.
"Hm, well the design is quite simple but, in this part, I think you should change it a bit." Tumingin siya kaagad sakin matapos niyang iharap ang kopya at ituro ang area na isina suggest niyang baguhin.
Sa tagal namin na nag usap tungkol roon, hapon na ako nakabalik sa bahay para asikasuhin sunod ang mga gamit ko. Gaviniel also come to me because he really wanted to give me a ride later ahead to the airport.
When we went inside the house, Stephanie was walking towards on us and she give a warm welcome to Gaviniel. Even though Gaviniel was already sick to avoid her dahil may gusto kasi ito sa kanya. Hindi ko napigilan ang pagtaasan siya ng kilay ng sadya niya akong mabunggo.
Sa huli ay napalunok siya at masama niya akong tinignan dahilan para umiling nalang akong lagpasan siya. I heard her bubbling something but I did not consider to waste my time to her. Naramdaman ko na sumunod na rin kaagad sakin si Gaviniel hanggang sa marating na namin ang kwarto ko.
"Maupo ka muna," Utos ko sa kanya matapos ko mailapag ang sling bag ko sa side table na katabi ng kama ko at maglakad papalapit sa tabi ng closet para kunin at hatakin ang maliit na maleta ko. Pagkatapos ay nilapag ko iyon para buksan at isa isa ng ilagay ang mga gamit na dadalhin ko.
"I'm so sick of your sister," He shrugged and stood up to walk towards on me. Tahimik lang siyang pinanuod rin akong ayusin ang mga gamit ko.
Tumawa ako at sandaling natigilan sa ginagawa bago ko inangat ang paningin ko para tignan siya. "Ayaw mo non? There's someone who already like you." Pang aasar na sabi ko.
"I had already someone I like." He suddenly said making my eyes widened. Hinampas ko ang balikat niya at halos hindi ako makapaniwala sa narinig sa kanya.
"Totoo? Di nga? Kung ganon gagi congrats in advance sa kanya." Patuloy na pang aasar ko sa kanya bago ko muling hinawakan ang mga damit ko para ligpitin at mailagay sa loob ng maleta.
"But I don't know and I'm not so sure if she feel the same way." Mahina niyang sabi at pagkatapos ay lumakad siya papunta sa bandang bintana ng kwarto ko. Roon ay saglit siyang sumilip bago muling tumingin sakin at ngumiti ng tipid.
"Hala bakit?" Inis ko na ibinagsak ang damit na hawak ko. Nalulungkot. "Saka paano mo nasabi?"
Nagkibit balikat siya bago naglakad papalapit sakin at umupo sa tabi ko. He looked up to the ceiling after letting a heavy sighed.
"I don't know...Maybe I only felt it."
"Sira ka pala e!" Dunggol at hampas ko muli sa kanya. "Bakit mo kasi pinangungunahan?"
Ginalaw niya ang ulo niya at nilingon sakin habang nakakunot na ang noo. "What do you mean by that?"
Bumuntong hininga ako bago umayos ng upo at tipid siyang ngitian. Sinarado ko na rin ang maleta ko at ibinaba iyon sa gilid dahil tapos ko ng mailagay ang lahat ng gamit ko.
"What I mean by that is, malay mo she hardly thinking about it first. At natatakot lang siya na sabihin rin ang tunay na nararamdaman niya because of the things that she already experience before."
Lumiwanag ang mukha niya at mabilis niyang hinawakan ang magkabilang balikat ko. Para siyang bata na niyugyog yugyog ako dahilan para hindi ko mapigilan ang tumawa.
"Anong ginagawa mo?"
"Talaga? Sa tingin mo may pag-asa?" Paniniguradong tanong niya.
"Siguro..." Tinanggal ko ang kamay niya sa balikat ko at pagkatapos ay tumayo na ako para tignan ang oras sa relo ko. "O siya, maiwan na muna kita jan at magpapalit na ako. 2 hours nalang pala ang natitirang oras bago ang flight ko."
Naligo na muna rin ako saglit dahil naiinitan ako at ayoko bumiyahe ng walang ligo. Since It's not my thing though.
Nagsuot lang ako ng mom jeans at white turtle neck sleeveless na itinuck-in ko sa loob. Pinatungan ko rin iyon ng black leather jacket. Tinernuhan ko iyon ng sling bag at black boots. Pagkalabas ko, Gaviniel was now in the middle of fell asleep. Bahagyang nakasandal ang ulo niya sa headboard habang ang isa naman niyang kamay ay nakapatong sa kanyang noo. His both feet was on the floor.
Kaya para hindi siya magising ay dahan dahan akong naglakad papunta sa vanity mirror ko para saglit na silipin ang sarili ko at ayusin na rin ang buhok ko. When I look at my watch once again, I felt relieve that there was still many time that left for me. So that Gaviniel can still take his nap. I assume also that he was a little bit tired that's why he suddenly fell asleep.
Tahimik lang akong nakasandal sa kinauupuan ko at nilabas ang phone ko para tumingin tingin nalang muna ng kung ano ano. Pero hindi nagtagal ay napalingon rin ulit ako sa kama ng marinig kong tumutunog ang phone ni Gaviniel. I tried to wake him up to as long as I can but he was now in a deep sleep. Kaya sa huli ay kinuha ko na iyon at sinagot.
"Hello?" Sagot ko sa tawag ng hindi inaalis ang paningin kay Gaviniel. Sa bandang paanan na rin ako umupo para hindi ko siya ganon na magising.
[Who are you? Where is Gaviniel?] She said already in a panicked way. [Why his phone was-]
"Relax," Pagpapakalma ko kaagad sa kanya. "I'm Gaviniel's friend."
[friend? You mean fr-"
"Yup, why is there something wrong about i-"
"Sinong kausap mo?"
Gaviniel suddenly appeared in front of me right now. Panicked, I quickly put down his phone and try give it to him. Ang bilis naman yata niyang bumangon sa kama?
Gaviniel looking at me once with confusion before he take his phone to me and picked it up. He raised his brows when he already heard the voice of the caller.
"What the hell is it again?" He said and started to walked away outside of my room.
Napamaang nalang ako at bumuntong hininga bago kinuha ang bagahe ko. Isang beses ko pa na inikot ang kwarto ko para tignan kung may naiwan pa ba ako. Nang sa tingin kong wala na ay sumunod na rin kaagad ako papalabas ng bahay.
Gaviniel was still busy talking to the girl when we already arrived in front of his car. Walang sali salita ay iniabot niya na rin kaagad sakin ang susi niya dahilan para mailagay ko na ang gamit ko sa backseat.
"Mukhang inis na inis ka roon sa kausap mo ah?" I asked on him. We're now in the middle of traveling and going head to the NAIA airport.
"Because she accidentally spilling something that I'm not that so ready." He seriously said. "But by the way, why did you not wake me up earlier?"
Sinandal ko ang likuran ko sa bandang pintuan bago ko siya hinarap. I made an annoying face to him also trying to teased him. "Yung totoo? Mukha ba akong naninira ng tulog ng iba kapag nagpapahinga? Syempre hindi. I did not wake you up earlier because I respect your tiredness and sleepy thing. Isa pa, hindi ko ugali ang mang istorbo ng tulog."
"Yon lang ba talaga ang dahilan?" He suddenly asked to me. Making me raising my brows. "O baka naman..."
"Ano?" Hamon ko sa kanya. Nakaamba na rin kaagad ang kamay ko pang hampas sa kanya.
Tumawa siya at sandali na itinaas ang kanang kamay niya. "Joke lang."
"Yon! Akala ko magsasalita ka nanaman ng ano e.."
Pasado alas 7 na kami mahigit ng makarating sa airport. After he parked his car to the parking, he accompany me up until we reach the gate to where I supposed to be needed to enter.
Nang mahinto kami sa paglalakad, ay humarap na ako sa kanya para kunin ang bagahe ko. I give him a small smile but he was already looking away while his both hands were now inside in his pants side pockets.
"Hoy!" Pindot ko sa kamay niya. "Don't tell me your about to cry?"
"Hindi no!" Sagot niya sakin pero ang kanyang paningin ay patuloy pa ring nasa malayo.
"E bakit sa malayo ka nakatingin hindi sakin?" Pang aasar ko sa kanya. I tried to tiptoe also just to caught his attention.
I stopped doing it when he glanced at me and saw his face now in serious. Napaatras ako ng kasunod niyon ay nilapit pa niya mismo ang mukha niya sakin.
"A-anong ginagawa mo?" I whispered to him. Trying myself to look around but I just felt his arms already on my waist.
"Ito, Okay na ba to?" He asked while looking straight into my eyes.
To be continued...