Wala ako sa sariling lumabas. Pagod ako, hindi ko alam kung katawan ko ba ang napagod o ang isip ko. Nakayuko lamang ako sa gilid ng daan naghihintay ng masasakyan.
"Ate ganda! Yohooo, here!"- rinig kong sigaw. Napaangat naman ako at nakita ko siyang nakadungaw sa isang sasakyang nakaparada. Anong ginagawa niya? Lumapit ako at ngumiti.
"Hey, what are you doing here? And who's with you?"- tanong ko at bahagyang yumuko upang tingnan ang nasa loob pero nagulat ako.
"I know that...you don't want me to fetch you but... Emily's here is so makulit. Gusto niyang magpasama sayong pumili ng isusuot sa birthday niya."- paliwanag niya. Hindi ko alam kung matatawa ba ako dahil sa pagiging conyo niya o malulungkot dahil hindi niya talaga ako susunduin dahil iyon ang sinabi ko.
Tiningnan ko si Emily at nakangiti na siya sakin. "Can you help me about that, ate?" I badly need help, you know I can't choose."- sabi niya.
"Ano....kasi-
"Please?"
Napabuntong hininga naman ako. "Sige." - sagot ko. Lumawak pa lalo ang ngiti niya.
"Kuya pagbuksan mo si ate ng pinto bilis. Hehehe."-sabi niya. Agad naman lumabas si Anthon para pagbuksan ako.
"Sigurado kabang ok lang sayong sumama?" - tanong niya.
"Oo, pero kung ayaw mo akong makasama ay ayos lang naman saking hindi sumama."- sagot ko.
"What? I didn't say that."
"Baka kasi may makakita satin don. Well, you can always deny me."-sabi ko.
"Angela-
"Just kidding. Buksan mo na ang pinto."- natatawa kong sabi. Sumunod naman siya kaya agad akong sumakay, muli pa akong bumuntong hininga tsaka ko ibinaling ang aking atensyon sa kanyang kapatid. "You want a gown or a dress?"- tanong ko kay Emily.
"I love gown, ate."- sagot niya.
"Then let's go for the gown."- sagot ko. Nag-usap lang kami ni Emily habang hindi naman umiimik si Anthon hanggang sa dumating kami sa mall.
"Can you go there first, princess?Mag-uusap lang kami sandali ng ate Angela mo."- Sabi niya, tiningnan ko naman siya.
"Ofcourse kuya, ate sumunod kayo agad ahh."- sabi niya kaya tumango na lang ako.
"Bakit?"
"I'm sorry for what happened this morning."
"Ayos na yon."
"You know, I'm taking it slow for myself."
"Ayos na nga. Sinabi ko namang ayos na yon diba?"
"Oo nga pero kasi...."
"Shhhh...ayos na wag mo nang intindihin 'yon ok?"- sagot ko. Tiningnan ko siya sa kanyang mga mata. "Mahal kita at handa akong intindihin ka sa ano mang dahilan mo pero hindi ibig sabihin non ay hindi ako masasaktan. Masakit at patuloy akong masasaktan hangga't mahal kita, kaya kapag naulit 'yon sana hindi ko nalang marinig. You will deny me, it's ok. Just please, don't make me hear it when you deny me because it breaks my heart."-sabi ko. Ngumiti ako,
"Tara na, Emily is waiting."- dagdag ko tsaka binuksan ang pinto. I waited for him before I started to walk pero bahagya akong nagulat nang hawakan niya ang kamay ko. Para akong kinuryente sa hawak niya. Kakaibang pakiramdam.
"Anong ginagawa mo?"
"Let me hold your hand."
"Sira ka ba? Baka may makakita satin dito."
"So? I said I'm taking it slow for myself then let me start on this one."- sagot niya at tsaka ngumiti. Iyong ngiting nakakabighani, iyong ngiting makapagpalingon ng mga kababaehan. Damn, if being that handsome is a crime then he'll be in prison right now.
Naglalakad kami ng magkahawak kamay at hindi ko mapigilan ang sarili kong tingnan ang kamay naming magkahawak. Ang ngiti ko ay kumakawala sa aking labi.
"Wag mong pigilan ang ngiti mo, para kang naiihi." - Sabi niya. Nagsalubong naman ang aking mga kilay.
"Aray. Bakit ba?"- nakasimangot niyang sabi matapos ko siyang kurutin sa tagiliran.
"Panira ka, che."- nakasimangot ko ring sabi tsaka ko binitiwan ang kamay niya at pinangunahan siyang maglakad.
"Baby wait!"- sigaw niya. Nanlaki naman ang mga mata ko. Sira ba siya? He called me baby knowing na ang daming nakatingin sa amin? Abnormal, pero sa bagay nagdidiwang ang puso ko at ayon na naman ang ngiti kong pilit kumakawala sa aking labi. Kung may makakakilala man sa kanya dito ay iisiping isa ako sa mga babae niya, nakakalungkot man ay ipinagwalang bahala ko na lamang. Totoo naman, sadyang mahirap lang talagang tanggapin.
"Ang swerte ng babae, he's not maganda naman ohh."
'Duh, it's a she's not he's!'
Napairap ako, go to hell bitch.
"Princess where are you?"- narinig kong sagot niya sa kanyang cellphone. Lumapit siya sakin at inakbayan ako, kinuha niya ang aking kamay at hinawakan iyon. Naglakad siyang muli kaya naglakad narin ako. Bali magkasabay kaming naglakad habang nakaakbay siya sakin. "Ok, stay there, we'll be there in a minute."-sabi niya. "Ok, bye."- dagdag niya tsaka niya pinatay ang tawag. He looked at me and smiled.
"What?"- tanong ko. Tumigil siya at tiningnan ako.
"Sorry, but I want to do this."- Sabi niya at nagulat nalang ako nang bigla niya akong hinalikan.
"Abnormal ka ba? Tsk, PDA ang loko."- nangingiti kong sabi matapos niyang bitawan ang labi ko.
"Uwahh, ang gwapo niya."
"Ang sweet pa."
" I love PDA, baby. So bare yourself."-nakangisi niyang sabi.
"Asa."- napapailing kong sabi at nagpasiunang maglakad at dahil hawak niya ang kamay ko ay sumunod na lamang siya.
"Nasan daw ang kapatid mo?"
"Nasa boutique ni Criza. Remember that girl you met at the restaurant?"- sagot niya.
"Yes. Wow, that was cool. Lily and I has been dreaming to have our own boutique, syempre ako ang magiging designer. "- nakangiti kong sabi.
"I'm rooting for you."- sabi niya, nilingon ko siya at napangiti ako nang makita ko ang sinsero niyang mukha.
"Thank you. Sana nga matupad namin iyon."- sagot ko.
"Sigurado yon. Ohh, there she is. Tsk, she looks like a baby."- sabi niya. Nang tingnan ko ang tinutukoy niya ay natawa ako. Emily is smiling widely, she's giggling and sometimes she hugged those dresses and gowns she likes.
"She's just happy."- natatawa kong sabi.
"Nah, she's turning sixteen and yet she acted like a ten years old girl."
"Then tell me you don't want her to be like that."
"Well, I'm going to miss that side of her when she get matured. "- natawa niyang sabi tsaka namin nilapitan ang kapatid niya.
"Uwahhh ate, you're so matagal. Here, I like this, ohh I love this one, this one, also this one just choose what's best for me hehe. "- bungad niya sakin.
"Isukat mo muna para makita ko."
"Alright, I'll be right there. Btw, you're so cute together yiee. "- Sabi niya tsaka naglakad papuntang dressing room, napailing na lamang ako.
"Choose yours, I'll be right here." - sabi niya at umupo.
"Bakit?"
"Susuotin mo sa party."
"Am I invited?"
Tiningnan niya ako na parang mali yong tanong ko. "Ofcourse you're invited. You're my girlfriend so you really are invited."- sagot niya.
"Malay ko bang hindi lang ako ang girlfriend mo."- bulong ko.
"What?"
"Nothing, don lang ako."-paalam ko. Kanina pa ako nadidistract sa purple na damit na iyon. It's very beautiful in my eyes, the laces, the style, the pearls and the glitters. It's very beautiful. Hinawakan ko iyon at maiging tiningnan. Sa tingin ko'y kasyang-kasya ito sa akin. Ayaw ko sanang bumili, pero wala akong susuotin. Paniguradong hindi papayag si Emily na hindi ako pupunta sa birthday niya lalo pa at ako ang gusto niyang mag-ayos sa kanya.
Tumingin ako sa pwesto ni Anthon ngunit nagulat ako nang makita kong nakatingin na siya sa akin. Napalunok ako at sininyasan siyang pupunta lang ako sa dressing room. Napakurap pa siya bago ngumiti at tumango.
Weird.
"Emy, are you there?"-tanong ko.
"Here, ate."
"Can I come in?" - tanong ko.
"Wait ate, bubuksan ko lang."- Sabi niya at agad bumukas ang pinto. Nakasilip siya, habang nakatago ang sarili niya sa likod ng pinto. Pumasok ako at tiningnan siya.
"You're stunning."- komento ko. She's wearing a color champagne gown. I really can't describe it. Emily has a good taste about fashion and maybe that is the reason why we easily got close.
"You think so?"
"Aha! Nasukat mo na ba yong iba?" - tanong ko umiling naman siya. "Bakit?"
"Eh, parang ito ang mas gusto ko eh." - nakanguso niyang sabi.
Natawa ako." Alright, lumabas ka at ipakita mo sa kuya mo."- nakangiti kong sabi. " Isusukat ko lang din ito."-dagdag ko at ipinakita ang hawak kong damit.
"OMG, sige ate tapos lumabas ka ah para makita rin ni kuya, yieee."- sagot niya, nakangiti naman akong tumango.
"Sige."
Nang makalabas siya ay agad kong isinara ang pinto at isinukat ang damit na iyon. Nang tingnan ko ang aking sarili sa salamin ay namangha ako. Hapit na hapit iyon sa aking katawan. Binibigyan din nito ng hustisya ang aking hinaharap sapagkat wala itong manggas at ang tanging humahawak sa damit ay ang dalawang pantali lamang na itatali sa aking batok. Abot hanggang talampakan ang tela nito ngunit may tabas ito hanggang hita dahilan upang malantad ang aking mapuputing hita. May kung anong palamuti rin ito sa bandang dibdib ko. Tamamg-tama sa aking gusto, iyong komportable ako.
Napangiti ako."Ano kayang magiging reaksyon niya?" - bulong ko. Bago ako lumabas ay itinali ko muna ang buhok ko pataas. Mas lalo akong napangiti nang malantad ang mapuputi kong balikat. Agad akong lumabas at ang unang nakakita sa akin ay si Emily.
"Oh my God!"- rinig kong sabi niya. Nakita ko ang dahan-dahang paglingon ni Anthon at nang makita niya ako ay hindi siya gumalaw. Maging ang kumurap ay hindi niya ginawa, pakiramdam ko tuloy ay ako na ang pinakamagandang babae sa kanyang paningin. Tila natunaw ang puso ko ng ngumiti siya at pasadahan ako ng tingin.
To be continued,