Her ölüm farklıydı aynı acılar gibi... Ben her geçen gün zehirleniyordum. Ve yavaş yavaş ölüyordum. Ailem tarafından...
Bir baba katil olabilir miydi? Ya da bir anne? Benim ailem benim katilimdi!
Kaç yıl bu evin sessizliğinde kaldım? Kaç kere kalbim kırıldı? Tek istediğim birazcık sevgiydi.
"Ben Londra'ya gidiyorum... İş için" babam aynen böyle demişti. Peki niye o böyle deyince kendimi eksik hissetmiştim. Onun gideceği için üzülüyor muydum?
"Tamam" annem sadece böyle demişti? Bir güle güle yoktu. İyi işler. Kendine iyi bak. Hiç yoktu! Burada sorun annemde miydi? Birbirlerine karşı bu kadar mı ilgisizlerdi?
Telefonuma mesaj gelince gidip okudum.
Yeni arkadaşım : hey günaydın
Şansım : sanada
Yeni arkadaşım : Bugün çok yoruldum
Şansım : sabah sabah bu ne yorgunluğu? Ne yaptın?
Yeni arkadaşım : sadece oturdum
Bu kız deliydi! Ama beni güldürmüştü...
Bir insan oturarak nasıl yorulabilir ki...merak ediyorum.
Şansım : oturarak?
Yeni arkadaşım : evet ben otururken bile yoruluyorum. Üşengeçlik seviyem eksilerde
Şansım : belkide ruhun yorgundur
Yeni arkadaşım : bak doğru diyorsun bu olabilir
Şansım : baban nasıl?
Yeni arkadaşım : babam şaşırtıcı bir derecede seninle konuşmama izin verdi. O da galiba zengin olduğun için
Şansım : galiba ilk defa zengin olduğum için sevindim...
Yeni arkadaşım : eğer ben zengin olsaydım bir sürü şey yapardım
Şansım : mesela ne yapardın?
Yeni arkadaşım : kitaplardan oluşan bir ev... Bütün meyveleri tatmak isterdim böyle bilmediklerimden... Sonra bu yemekte olabilir.
Şansım : Beni şaşırtın kıyafet değilde bunları seçmen çok tuhaf! Ama güzel
Ben zehirleniyordum ve o da bu zehiri çıkarmama yardım ediyordu.
Seni hergün biraz daha tanımaya başlıyorum. Ve kalbini çok sevdim...
Yeni bölüm hakkında düşüncelerin? Buradan arasa bir şey istemek istersen bu ne olur? Bakın yorum atmanız beni çok mutlu eder🥰