TOSCA
Tumango ako at pumasok ng elevator at doon ko lang napagtanto kung ano ang relasyon ng matanda kay Scor. She kept on calling me Cheska. I think she is her grandmother. Agad na bumilis ang tibok ng puso ko. Hindi dahil sa selos o kung anuman, kundi dahil sa takot na baka may mangyaring masama kay Scor. If he's gonna bring the elderly home, he's gonna meet Jojo. Ayokong may masamang mangyari sa kanya kaya pagka pasok na pagka pasok ko ng unit at inilock ko ang pinto at tinawagan siya.
"Tosca, I'm driving. Mag-pahinga ka na. Babalik din ako kaagad." Sabi niya kaagad pagkatapos palang ng ilang rings.
Inilapag ko sa sahig ang iba kong gamit at sumalampak sa couch.
"Hihintayin kita. Mag-ingat ka ah." Sagot ko naman.
Paano ba naman kasi ako makakatulog kung ganitong nag-aalala ako sa kanya. Hindi ko na nagawang i-unpack ang mga gamit niya dahil sa pag-aalala. Parang na stuck lang ako doon sa sofa habang ina-anxiety ng malala. Hindi ko alam kung ilang minuto o oras ang lumipas pero saka lang ako nung tumunog ang pinto ng condo niya. Senyales na nakabalik na siya.
Napatayo ako kaagad sa sofa.
"H-how is it?" I asked.
"Hinatid ko na pauwi si Lola. Her good for nothing nephew is drunk as usual." Aniya sa isang dismayadong tono.
Nag-lakad siya patungo sa sofa at sumalampak sa tabi ko. Nakabukaka siya at naka patong ang parehong braso sa arm-rest na parang pagod na pagod. Mukha nga. Kanina pa siya nag da drive eh, tapos hinatid niya pa si lola. Umupo ako sa tabi niya at hinarap siya.
"Madalas kong nakikita dito noon si Lola. Is there any reason why she keeps on coming back here?" Matamang tanong ko.
"Hindi ko talaga alam, Tosca. She has Alzheimer's. Hindi lang naman siya dito sa building naliligaw. Kung saan-saan din siya napapadpad dahil sa sakit niya." Sagot naman niya.
Hinigit niya nang may pag-iingat ang pala pulsuhan ko para mailapit niya ako sa kanya. Huminga siya nang malalim nang mag-lapat ang mga katawan namin. His warmth gave me so much comfort that I felt like falling asleep.
"Hindi mo pa kini-kwento sa akin ang buong istorya, Scor. You can tell me na. I promise I won't get mad or jealous." Sabi ko.
Investing a lot on yourself will teach you a lot of thing. Especially being secured about yourself and your relationship. At isa pa, hindi ko na dapat pang pag-isipan ng masama ang isnag taong wala na dito sa mundo.
"I'd love tell you about it, but are you up for it?" Tanong niya.
"Hmm. Alright. Maybe after I take a shower. Pagod at inaantok na din ako." Sabi ko. Mamaya ko nalang siguro siya tatanungin, pampatulog ko na din.
Tumayo na ako at hahakbang na sana pero mabilis niya akong pinigilan.
"Teka! S-sama ako!" Parang batang bulalas niya.
Natatawang napa irap nalang ako sa kawalan at saka sumenyas para sumunod na siya sa cr. Pagod man sa inyong paningin, lalaban pa din!
Pagod na pagod akong bumagsak ng padapa sa kama pagkatapos kong isuot ang nahugot kong puting t shirt ni Scor. Ni hindi na ako nakapag underwear sa sobrang antok ko. Yung quickie na sinasabi niya, hindi quick!
I heard Scor groan as he lay down beside me. Akala mo talaga, pagod na pagod ang mokong eh siya itong ayaw magpa-pigil. Ilang sandali lang siyang humilata at pagkatapos ay gumalaw din para yakapin ako samantalang para akong na comatose dahil naka dapa pa din ako at ni hindi gumagalaw.
"Antok ka na?" Masuyo niyang tanong.
Hindi ako nakasagot. Tumango nalang ako.
"Akala ko ba gusto mong magpa kwento? Bukas nalang. Antok ka na eh." Parang nang/aasar pang aniya.
"Hindi! Eto naman eh! Tingnan mo, alive na alive nga ako oh!" Bigla akong tumayo sa kama at nag bounce ng nakaluhod. Dalawang talon palang ang nagagawa ko, hinihingal na ako eh. Pagod na kasi talaga ako pero gusto kong malaman...
Humalakhak si Scor at muking hinigit ang pala pulsuhan ko at saka ako marahang hinila sa tabi niya. Napa dausdos nanaman tuloy ako habang hinihingal. Pinipigilan ko pa ngang huminga ng mabilis dahil baka asarin niya lang ako lalo. Hindi man lang nag improve ang cardio ko sa mga ginagawa namin. Hmp!
"Ahh. Where were we?" Seryosong aniya habang naka tingala sa kisame.
Hindi na ako sumagot pa. Tinitigan ko nalang siya habang nag sisimula siyang mag-kwento.
"Cheska and I, we were highschool lovers..." He started.
"She came from a poor family but she was so hardworking, she became a scholar at our university." Dugtong niya.
Natulala ako habang nakikinig sa kwento niya. May kaunting kirot sa dibdib ko pero hindi dahil sa selos. I wonder what he's like when he was in highschool. Was he always 'maginoo pero medyo bastos' like this? Was he masungit or was he a play boy? Napaka kulit ko noong highschool ako. I would always cut classes but I don't fail my exams naman. It's a shame I didn't get to meet him when we were younger.
"There was really nothing special about our whole relationship. I saw her and then I liked her. Niligawan ko siya ay sinagot niya din ako. We were so young but we were happy." Tuloy niya sa kwento.
I wanted to ask if he was happier then but I couldn't do it. I was scared to hear the answer that I don't want to hear.
"Our relationship went on for three years. We grew together. Experienced new things together. Went to college together. We did basically everything together." Aniya.
Mayroong kakaunting kirot sa dibdib ko nang ma realize ko na lahat ng nagawa namin ay nagawa na niya kasama si Cheska. And I don't mean it a dirty way. I meant the little things that always make my heart flutter.
"Months before she— ... She passed away, her behavior changed. She became strange. And I know that I should have noticed but I didn't." He looked like he was back in time again. Tila inaalala niyang mabuti ang nakaraan at hindi ko siya magawang istorbohin dahil maging ako ay nahatak niya sa pag-alala.
Matapos ang ilang saglit na katahimikan ay umiling siya.
"The police found her hanging from the staircase. They said it looked like she was really determined to do it. Her grandmother found her. Hindi ko alam kung dahil ba doon kaya nag decline ang health niya, but you know. I try to help her as much as I can." Aniya.
Gosh. I knew what happened to Cheska but I didn't realize that it was this grotesque. Well, suicide itself is tragic. What more pa kaya kung mangyari ito sa taong mahal mo o malapit sayo. I couldn't imagine the pain.
My voice cracked when I tried to talk.
"Why did she do it?" Tanong ko.
"Walang nahanap na suicide letter ang mga pulis. Cheska is a straight A student. Baka daw na pressure sa pag-aaral at hindi na kinaya." Sagot niya.
"Are you sure na walang ibang dahilan? Wala ba siyang nakwento sa'yo?" I asked.
I could almost understand him now. He never got closure when Cheska died. Walang pasabi. Walang paalam. Hindi ko maimagine kung gaano kasakit na maranasan ang ganon.
Hinarap niya ako at ikinulong ang magkabilang pisngi ko sa mga palad niya. Siniguro niyang nakatingin kami sa mga mata ng isa't isa bago siya sumagot.
"Wala. Wala talaga. I was so devastated when I found out that I feel into depression as well. I'm just glad that I'm stronger than her to overcome it. Because if not, I wouldn't have met the most wonderful woman in the world." He smiled.
He raised his hand to tuck the loose hair on my face behind my ear. Scor didn't talk and just gazed at me ever so lovingly. I remember feeling this warmth in my heart to first time we made love. This, this type of intimacy is what I've been craving for all my life.
Scor did went on his conference. Kaaalis niya palang at naiwan akong mag-isa sa unit niya. Nag-desisyon kasi akong dito na mag-stay habang wala siya. Mas malapit din kasi ito sa office ko at pwede ko pang gamitin ang magarang sasakyan niya. Ilang beses ko siyang pinilit para ipahiram sa akin 'yon ano. After ng matagal na lambingan, siyempre bumigay sin siya.
Masyadong matagal ang oras kapag hindi ko siya kasama. Parang pagod na pagod tuloy ako kahit nasa office lang naman ako buong araw at walang kahit na anong meeting. Nag-ayos lamang ako ng ilang paperworks at umuwi na din.
Tumingin ako sa paligid. Walang tao doon. Hindi ko alam kung paano siya nakalusot sa security at nakapasok sa basement. Is she looking for Scor? Damn, where is he? Oh, right. He is out of town! Hindi ko alam kung bakit parang na-blangko ako. I just didn't know what to do.
I approached her carfully to checked if she was okay. Paano ko siya papauwiin nito? It's late and it's not safe.
"L-lola? Ano pong ginagawa niyo dito? Gabi na po."
The old woman looks cold and hungry. Her hands are shaking and I was shocked when she tried touching my cheek.
"Ch-cheska... Apo ko..." Aniya na may namumuong luha sa mga mata.
What? Is she looking for her granddaughter? I know she has Alzheimer's but it's still kinda of weird. Cheska and I look similar, yes. But we are not the same.
"Lola. Nagkakamali po kayo. Hindi po ako si Cheska." Mahinahon kong tanggi.
Importante sa mga taong may Alzheimer's Disease ang pasensya. Nakaramdam din ako ng awa sa matanda. She looked so lost.
"A-apo... Patawarin mo ang lola, ha?" She said, teary eyed. Her hands are cold as ice.
"L-lola, Lola Linda po, tama? Bakit po kayo nandito? Magkakasakit po kayo niyan."
Tinext ko si Scor na nandito ulit ang Lola ni Cheska. This is the third time this week. I don't stick my nose into other people's business so I always let Scor handle her. Palagi niya namang sinasabi sa akin na inihahatid niya ang matanda sa bahay nito. Hindi ko pwedeng gawin iyon dahil tiyak na makikita ko si Jojo. I think he's dangerous enough for Scor to be mad at me. Siya naman talaga ang dahilan kung bakit kami nagkahiwalay. Isa pa, natatakot din akong baka kung anong mangyari sa akin.
Wala sa sariling iginala ko ulit ang paningin ko. Awang awa na ako sa matanda dahil hindi na maganda ang hitsura niyo. Namumutla na siya at mukhang babagsak na anumang oras. Shit, okay fine! I'll bring her with me! I'll give her something warm and maybe call the police to bring her home? I don't know!
"Lola? Halika, sama ho kayo sa akin. Malamig ho dito." Sabi ko. Pero parang hindi niya naman alintana ang mga sinasabi ko.
"A-apo, patawarin mo ang Lola. Hindi sana ito mangyayari sa iyo kung nalaman ko kaagad..."
Natigilan ako. I know she has dementia but just what the hell is she talking about?
"Lola, hindi ho ako si Cheska." Malumanay na sagot ko.
"H-hindi. Ikaw ang apo ko. Mahal na mahal kita, Apo. Patawarin mo ang lola." Ulit niya.
Pinipilit ko siyang paakyatin sa unit namin pero ayaw niya. Paulit ulit lang ang sinasabi niya na hindi ko naman maintindihan. Maybe she feels guilty cause her grand daughter commited suicide? But it wasn't her or anyone's fault. Hindi ko man maintindihan ay pinakinggan ko nalang siya.
Sa huli ay kinausap ko nalang ang guard sa condo na kilala na din pala si Lola. Sabi ni Kuyang Guard, madalas pala talagang tumambay doon si Lola. Palagi daw hinahanap ang apo niya. Pinakiusapan ko siyang ihatid pauwi ang matanda. Wala naman din kasi akong magagawa, gabi na at delikado din sa labas. Tiyak na lagot nanaman ako kay Scor nito kapag lumayas pa ako.
"Kuya, ikaw nang bahala kay Lola ha. Ito oh, pang taxi niyo. Update niyo ako bukas kuya." Bilin ko sa Guard.
Noong isinasama na siya ni Kuyang Guard palabas ay mas lalo siyang naging emosyonal. Iyak na ng iyak ang matanda kaya hindi ko maiwasang mag-alala.
"Kuya. Sasama nalang ako. Sandali, dito nalang tayo sa kotse ko."
"Sigurado kayo, ma'am? Sige ho, samahan ko nalang ho kayo. Delikado na po eh, patay ako kay Ser nito kapag nalamang pinalabad ko kayo. Mukhang naaalala sa inyo ni Lola ang apo niya ah." Kamot ulong sabi ni Kuya.
"Tara na kuya. Hindi na ako bababa ng sasakyan ha. Ituro mo nalang ang daan. Wag mo na akong isumbong kay Scor! Doblehin ko bayad niya sayo." Natatawang sabi ko. Natawa nalang din si Kuyang Guard sa akin habang pinapasakay si lola sa kotse.
Itinuro sa akin ng guard ang daan patungo sa bahay ni lola. Nag kwentuhan lang din kami sa daan. Siguro mga 20 minutes away lang ang tirahan ng matanda. Sa isang residential na lugar malapit sa Makati.
"Diyan nakatira yan si Lola Ma'am. Kawawa din ho itong matanda na ito eh. Wala nang nag-aalaga kaya pinapahatid nalang palagi samin ng kasamahan ko ni Sir Scor." Tinuro ni Kuya iyong maliit na bahay na kadikit din ng iilan pang mga maliliit na barong barong.
"Kuya ikaw nalang ang mag-hatid ha? Dito nalang ako. Hintayin kita dito."
Mukhang napagod na ang matanda sa kakaiyak . Tahimik nalang itong humihikbi at hindi na pumiglas nang akayin ng Guard. Kinatok ni Kuya iyong kahoy na pinto at binuksan iyon ng pupungas pungas na si Jojo. Mukha siyang lasing at halata sa mukha ang pagkainis.
Heavily tinted ang sasakyan ko pero natakot ako nang lumipad sa akin ang masama niyang tingin. Pakiramdam ko nakita niya ako pero imposible iyon. Saglit siyang kinausap ng Guard. Hindi ko man naririnig ang usapan nila ay bakas naman sa mukha niyang hindi siya natutuwa. Napailing nalang ako, may ganito pala talagang mga tao. Pagkatalikod ng guard, nanlaki ang mga mata ko nang marahas niya g hablutin ang braso ni Lola upang ipasok sa bahay nila. Hindi iyon nawala sa isip ko. I can't believe that poor woman is living with that bastard.