Uni
မောင့်သည်းညှာရှင် အပိုင်း ၂၀
ပြင်ဦးလွင်ကပြန်လာပြီး မောင်နဲ့ သည်းညှာ မတွေ့ဖြစ်ကြတာ ၁၀ ရက်ကျော်ပြီ...။
ပြန်မမှတ်မိချင်တော့တဲ့အကြောင်းတွေကို မောင်က ပြောပြပြီးပြီးမို့ သည်းညှာ ထပ်ပြီးတွေးနေစရာမလိုတော့ ...။စိတ်လည်း အတော်ရှင်းသွားပြီးမောင့်ကိုသာ ပိုချစ်ပေးတော့မည်ဟုဆုံးဖြတ်လိုက်သည်..။
ဖေဖေနဲ့မေမေကလည်း ပြင်ဦးလွင်ကို ကားမောင်းထွက်သွားတာ သိကတည်းက ကားမှန်သမျှအကုန်ဂိုထောင်ထဲထည့်သော့ခတ်ပစ်ကာသော့ကိုဖွက်ထားလိုက်ကြသည်..။
ဆိုင်ကယ်နဲ့ပဲသွားပါသားရယ်ဆိုတဲ့ မေမေ့ရဲ့မျက်နှာငယ်လေးနဲ့ပြောလာတဲ့စကားကြောင့် ကားမောင်းဖို့မကြိုးစားတော့ပဲ ကားနဲ့သွားရမယ့်လမ်းဆို လေရာ နဲ့သာ နှစ်ပါးသွားရတော့သည်..။
မောင်ရှိရင်တော့ မောင်က သည်းညှာရဲ့ Owner Driverပေါ့...လူလည်းပိုင်တယ် ကားလည်းပိုင်တယ်...အဟင်း...။
''ကိုလေး..ဒီနေ့ ညစာစားပွဲတစ်ခုရှိတယ်နော်...ပါတနာလိုတယ်..''
''မောင့်ကိုပြောပြီးသား..မောင်အမှီလာလိမ့်မယ်..''
''ဟုတ်...''
''မောင်ရောက်နေပြီဖြစ်တဲ့အကြောင်းမောင့်ရဲ့သည်းညှာအချစ်ရဆုံးသောချစ်သူလေး ရင်နှစ်သည်းညှာဆိုတဲ့ ကိုကို့ ကို သတင်းပို့ပါတယ်ဗျာ...''
အသံနဲ့အတူ ပြောင်စပ်စပ်မျက်နှာပေးနဲ့ ဝင်လာသူက မောင်..။
''စောသားပဲ မောင်ရဲ့...အဝတ်အစား တွေရော ပါခဲ့လား...''
''အင်းပါတယ်လေ..အိမ်ဝင်ထားခဲ့ပြီ မေမေက ကိုကို မှန်အိမ်ဘက်မှာ ဆိုလို့...''
''အိုက်ဂူး..မောင့်ရင်ခွင်ထဲ လာပါအုံး လွမ်းနေရတာ....''
တိုင်း သူ့ရင်ထဲ ခိုဝင်လာသူကို ပွေ့ဖက်ကာ မတ်တပ်ရပ်ပြီးပြူးကြည့်နေတဲ့ ကိုလေရာ့ကို မျက်ရိပ်ပြန်ကာ ပြန်ခိုင်းနေသည်..။
လေရာ မိမိရှေ့မှာတောင်မရှောင်ရှားဘဲ မြူးထူးပလူးနေသည့် အချစ်ငှက်နှစ်ကောင်ကိုခပ်တည်တည်သာ ပြူးကြည့်နေလိုက်သည်။သူတို့တောင်ကိုယ့်ရှေ့ဖက်ရဲသေးတာ မကြည်ရဲစရာလား..။အကုန်ပြ အကုန်ကြည့်မယ်..။ဒါကို နှင်ထုတ်နေတဲ့သူက ရှိသေး..။ဟင့်အင်း ပြန်ဘူး..။ကြည့်နေမှာ..။မျက်ရိပ်ပြကာအပြင်ထွက်ခိုင်းနေသူကို ခေါင်းသာယမ်းပြနေသည်..။
သည်းညှာ နောက်ကျောဘက်က မှန်မှတဆင့်မြင်နေရသည့်အခြေအနေကို ကြည့်ပြီး ရယ်ချင်နေသည့်စိတ်ကိုထိန်းနေရသည်..။မောင်က လေရာ့ကို ပြန်ခိုင်းနေသည်ထင်..။ဟိုကလက်မခံပဲ ခေါင်းကို ခါရမ်းနေလိုက်တာမှ ပြုတ်ကျခမန်း...။ဒီတိုင်းဆို သည်းညှာ၀င်ဟောက်မှရတော့မည်....လေရာက သည်းညှာရှေ့မှာတော့ပြောသမျှနာခံတဲ့သူမဟုတ်လား....။
''လေရာ..''
''ဗျာ..ကိုလေး....ဘာခိုင်းမလို့လဲ...ဘာခိုင်းခိုင်းလုပ်ပေးမှာ ဒီထဲမှာပဲနေခိုင်း...''
ကဲကြည့် ပြန်ခိုင်းမယ်ဆိုတာသိလို့ ကြိုပြီးအထွန့်တက်နေသေးတာ...။ဒီကောင်လုပ်နေတာရိုက်ပေါက်...။
''ပြန်တော့...''
''ဟင့်အင်း...''
''လေရာလွင့်..''
''ပြန်ပြီလို့...ရှင်တို့တွေစိတ်ဓာတ်ပဲ...''
ခေါင်းကိုမော့ ဖင်ကိုကော့ကာ မိန်းကလေးလိုခေါင်းတစ်ခါခါနဲ့ထွက်သွားသူကိုကြည့်ရင်း သည်းညှာ လက်သီးနဲ့သာလိုက်ထိုးပစ်ချင်သည်..။
''စိတ်လျော့ကိုကို..စိတ်လျော့...လက်သီးနဲ့မထိုးချင်တော့နဲ့..အဲ့ဒါကိုကို့ညီနော်...''
သည်းညှာရဲ့ကျောပြင်နဲ့ရင်ဘက်ကို စိတ်လျော့ဆိုသည့်သဘောဖြင့်အထက်အောက်လက်နဲ့သပ်ချပေးရင်း ပြောင်စပ်စပ်နဲ့ပြောလာသူကိုမျက်စောင်းလှမ်းထိုးကာ..
''ငါ့စိတ်ထဲတွေးနေတာ မောင်ဘယ်လိုသိလဲ...''
''အဟင်း...မောင်ကိုယ်တိုင်လည်း လက်သီးနဲ့လိုက်ထိုးချင်နေလို့...ဟုတ်တယ်...မောင်ပြန်ခိုင်းတော့မပြန်ဘူး..''
ဖြစ်ရလေ...။သည်းညှာ မောင်နဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်ဖြစ်အောင်လှည့်လိုက်ပြီးမမှီတမှီဖြစ်နေသည့်နှုတ်ခမ်းဆီကိုခြေဖျားထောက်ကာတစ်ချက်နမ်းလိုက်ပြီး...
''ဘာစားခဲ့ပြီလဲ...မောင်''
ခါးကိုဖက်ကာမျက်နှာကိုမော့ကြည့်ပြီးမေးလိုက်သည်. ။
''မစားရသေးဘူး..ကိုကိုနဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်စားချင်လို့...''
သည်းညှာ နာရီကိုတစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီး ...
''အခုမှ ၉နာရီခွဲ...နောက်တောင်ကျနေပြီ..မောင်ဆာနေမှာ..''
''အင်း...အစောကြီးလည်း မောင်ကဆာတယ်...ကိုကို့ကို ကျွေးမလား...''
''တိမ်မိုးမြင့်တိုင်း... ''
သည်းညှာ မျက်နှာလေးရဲကာ မော့မကြည့်ပဲအော်ခေါ်လိုက်သည်...။တိုင်း ရှက်သွေးရဲနေသူကို ပွေ့ဖက်လိုက်ပြီး...
''မောင့်ကို ပေးနမ်း...ပြီးရင် ခဏအိပ်ရအောင်..မောင်ရန်ကုန်ကနေမနက်အစောကြီး ထပြန်လာတာ...အိပ်ရေးမဝသေးဘူး...''
''ခုအိပ်လေ...''
''ဟင့်အင်း..ကိုကို့ကို နမ်းပြီးမှ...ပေးနမ်းပါ့လားလို့..ဟင်..''
ကဲ...နမ်းချင်ရင်လည်းနမ်းလေ...။လူကိုရှက်အောင် ခွင့်တောင်းနေသေး..။အဲ့လိုပါဆို မောင်က အူရင် နှစ်ယောက်မရှိအောင်အူတာ..။
တိုင်း စကားပြန်မလာတာကြောင့် ပေးမနမ်းချင်တာမှန်းသဘောပေါက်လိုက်ကာ....သက်ပြင်းလေးခပ်သာသာချလိုက်ပြီး...
''မောင်အိပ်လိုက်အုံးမယ်ကိုကို...အလုပ်လုပ်စရာရှိတာလုပ်လေ...''
ပြောပြောဆိုဆိုအိတ်တွေဆွဲကာ အိပ်ခန်းထဲဝင်သွားသူကို သည်းညှာ ကြောင်ကြည့်နေမိသည်..။နမ်းမလို့ဆို...ဘာဖြစ်သွားတာတုန်း..။ပြီးမှသဘောပေါက်သွားကာ....အသံကုန်အော်ပစ်လိုက်သည်..။
''ဂါး..တိမ်မိုးမြင့်တိုင်း... အခုထွက်လာခဲ့...လူယုတ်မာ..ခွေးကောင်..ထွက်လာခဲ့...''
တိုင်း အိပ်ခန်းထဲ ကုတင်ပေါ်လှဲအိပ်ဖို့အရှိန်ယူနေတုန်း အပြင်က အော်သံကြောင့် လန့်သွားကာ အပြင်ပြေးထွက်လာခဲ့သည်..။တံခါးပေါက်အရောက် ခေါင်းလေးထွက်ကာရှိသေး ဒေါင်ကနဲခေါင်းပေါ်ရောက်လာတဲ့ ရေသန့်ဘူး..။လွင့်ပျံ့လာသည့်အရာ၀တ္ထုပစ္စည်းတွေကို ကွေ့ကာ၀ိုက်ကာရှောင်တိမ်းရင်း...
''အား...ကိုကို..ဘာ..ဘာဖြစ်လို့လဲ..အား.မပစ်နဲ့တော့လေ...အား..ကိုကို..မောင်ခေါင်းတွေမှန်ကုန်ပြီ...''
''ဒေါင်..ဂွပ်...ဒေါင်..ဒေါင်..''
Computer Mose ပျံတွေ..အလှပန်းအိုးပျံတွေ...ဘောလ်ပင်ထည့်တဲ့ပုံး ပျံတွေ တိုင်းခေါင်းပေါ်ရောက်လာသည်..။ပြီးတော့ မီးဖိုချောင်ဘက်ထွက်သွားကာ ဒယ်ပြားကြီး ကိုင်လာပြီး တိုင်းတကိုယ်လုံး စိတ်ရှိသလို ထုရိုက်နေတာ သံစဥ်တွေတောင်ထွက်လို့.....။
''ငါ့ကို စိတ်မရှည်ချင်အုံး..ငါ့အပေါ်စိတ်ကောက်ချင်အုံး..မင်းမကောက်နဲ့ ငါပဲကောက်မယ်..ငါပဲဆိုးမယ်...အင့်ဟာ..''
''ဒေါင်..ဒေါင်..ဂွပ်..ဒေါင်..''
''အား..ကိုကို..ကိုကို..ရပ်ရပ်..မောင်တောင်းပန်တယ်..အာ့.မောင်တောင်းပန်တယ်လို့...ဟား..ဟား...မနမ်းလို့ ကိုကိုက စိတ်ဆိုးတာလား....''
''လာမပြောနဲ့ငါ့ကို...အင့်ဟာ..ဒေါင်...''
''နမ်းမယ်..နမ်းမယ်လို့..နမ်း..နမ်း...''
ခေါက်တာရပ်သွားတာကြောင့် မျက်လုံးမှိတ်ပြီးအော်နေရာက ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့..တိုင်း....စကားတွေတောင်ထစ်ကုန်သည်..။ဘယ်လိုတွေလာမြူစွယ်နေတာတုန်း..။
အပေါ်ရှပ်အက်ျီကို ချွတ်ကာ အပေါ်ပိုင်းဗလာနဲ့ အိပ်ခန်းတံခါးဝမှ လှမ်းကြည့်နေသည်..တိုင်ူကြည့်နေတာကိုသိတော့ လူကို လျှာသပ်ပြနေသေးတာ...အာ...ကိုကိုယုတ်မာပြီ...။တိုင်း တံတွေးမြိုချလိုက်ကာ အိပ်ခန်းပေါက်ဝကလူဆီ အပြေးသွားတော့ဒယ်ပြားကြီးပြန်ကောက်ကာ..
''ရပ်..အဲ့နားရပ်..ကပ်လာရင် ငါ့လက်ထဲဟာမြင်လား...ထပ်ရိုက်မှာ ရှေ့တိုးမလာနဲ့...''
ဒယ်ပြားကြီးက ကိုင်ထားတုန်း..။တိုင်း လျှာကိုသပ်ပြလိုက်ပြီး...
''စားမှာပဲ...အဲလေ..ဝင်မှာပဲ...လာမတားနဲ့ကိုကို...မောင့်ကိုဘာလို့လာမြူစွယ်တုန်း...မရဘူး...ဒီနေ့တော့ စားပြီပဲ...''
လျှာသပ်ပြပြီး သည်းညှာရှိရာတရွေ့ရွေ့တိုးကပ်လာသူကြောင့် လက်ထဲကဒယ်ပြားကိုမြှောက်ကိုင်ထားကာအသင့်ချိန်ထားပြီး...
''တကယ်ရိုက်မှာနော်....မင်းငါ့ကိုမနမ်းချင်ဘူးမလား..လာမကပ်နဲ့...ခွေးကောင်...ငါခွင့်ပြုမှနမ်းရအောင် ငါကမင်းလင်မဟုတ်ဘူးလား...ချစ်သူတွေပဲ မပြောဘဲနမ်းလည်းနမ်းလို့ရတာပဲ...အလကားကောင်...''
ကဲ..ဘယ်လိုတောင် စိတ်ကောက်နေတာတုန်း..။
''ဝင်မလာနဲ့နော်...ငါရေချိူးမလို့...အဲ့နားမှာပဲရပ်နေ..''
ပြောပြီး bathrobe အညိုရောင်လေးကိုယူကာ တိုင်းမျက်နှာကို စပ်ဖြီးဖြီးကြည့်ရင်း bathrobe ကိုအရင်ဝတ်လိုက်ကာ ခါးကြိုးမချည်ဘဲ ဘောင်းဘီရှည်ကိုချွတ်ချလိုက်သူကြောင့် တိုင်းမှာ ရှိသမျှအမွေးတွေထောင်ကုန်သည်...။ပြီးမှ တိုင်းရှိတဲ့ဘက်ကို ခပ်တည်တည်လှည့်လာပြီး ခါးစည်းကြိုးချည်လိုက်သည်..။တိုင်းမြင်ဖြစ်အောင်မြင်လိုက်သည်က boxer အညိုရောင်လေး..။
ကိုကို တိုင်းကို ဘာလုပ်စေချင်နေတာလဲ..။မရတော့ဘူး..။ဆွဲစားတော့မယ်...။
ရေချိူးခန်းဆီ ဖင်လေးကောက်ကာ သွားနေသူရဲ့မက်မွန်သီးလေးကို ငမ်းရင်း အပြေးဝင်ကာ...နောက်ကကောက်ပွေ့လာသည်..။တိုင်းလိုက်လာတာကိုမသိလိုက်သူက ဆတ်ကနဲလန့်သွားပြီး သူ့အခြေအနေကိုသဘောပေါက်ကာ ရုန်းကန်လာသည်...။
''ဟမ်...မင်းဘာလုပ်တာလဲ...လွှတ်..ငါ့ကို..''
''မရတော့ဘူး..ကိုကို...မောင့်ကို လာစတာကိုး...''
သည်းညှာ နားရွက်နားဆီ ခပ်တိုးတိုး ကပ်ဆိုလာသူကြောင့် ကြက်သည်းတွေကတကိုယ်လုံးဖြန်းကနဲ..။သည်းညှာတော့ မြွေပွေးကိုသွားစမိတာ မှားပြီထင်တယ်..။
''မဟုတ်ဘူးလေ..မောင်ရဲ့...ငါ..ငါ...အွင့်...အင့်..မောင်''
အလန့်တကြားငြင်းနေသူရဲ့နှူတ်ခမ်းတစ်ခုလုံးကို ငုံထွေးကာ စုပ်ယူပစ်လိုက်သည်..။လာမြူစွယ်ချင်အုံး...။
ခဏကြာတော့..ရုန်းကန်နေတဲ့လက်ကလေးက လည်ပင်းဆီသိုင်းဖက်လာပြီး တိုင်းအနမ်းတို့ကိုတုံ့ပြန်လာသည်..။
လျှာချင်းယှက်နွယ်ကစားပြီး တိုင်းလက်တို့က bathrobe ထဲလျိူဝင်လိုက်ကာ ခါးသွယ်သွယ်ဆီပွတ်သပ်နေလိုက်သည်..။
သည်းညှာ မောင့်လက်ဖဝါးအိအိက ခါးတစ်လျှောက်ပွတ်သပ်လာပြီး ရင်ဘက်ကိုကျူးကျော်လာတာမို့ လူကတွန့်ကနဲ..။
အဆုံးထိသွားပစ်လိုက်ချင်သည့်စိတ်တွေနဲ့အတူ ပူလောင်ခြင်းတွေကတစ်ကိုယ်လုံးမှာ မီးနဲ့မြိုက်နေသလို..။မောင့်အောက်ပိုင်းက ခပ်မာမာတစ်ခုက ဆီးစပ်ကိုလာထောက်နေတာမို့ စိတ်တွေက လွတ်ထွက်ချင်နေပြီ..။
''ပြွတ်...အင်း..ပြွတ်...''
အသက်ရှူသံခပ်ပြင်းပြင်းတို့နဲ့အတူ အနမ်းတို့သက်သေ ထွက်ပေါ်လာသည့်အသံတို့က မကြားဝံ့စရာ..။
''အင်း..ကိုကို...''
မောင်...ချစ်ပါစေတော့...။သည်းညှာ စိတ်ကိုလျော့ချထားလိုက်သည်..။
တိုင်း စိတ်တွေအစိုးမရတော့.. ။လက်က ခါးတစ်လျှောက်ပွတ်ဆွဲကာ အောက်ပိုင်းဆီလက်အလှမ်း.....
''အား.......တံခါးလေးတော့ပိတ်ကြပါအုံး....''
''ဝုန်း...''
''အား...ကျွတ်..ကျွတ်..''
လေရာ့အော်သံနဲ့အတူ တိုင်းခန္ဓာကိုယ်ကကုတင်အောက် ဝုန်းကနဲ...
''အဲ...မောင်..sorry...sorry..''
သည်းညှာ လန့်ကာ တွန်းချလိုက်တာကြောင့် မောင်က ကြမ်းပြင်ပေါ် နောက်လန်ကျသွားသည်..။တိုင်း အစောကအခြေအနေကြောင့် ခါးအောက်ပိုင်းကအောင့်နေတာမို့ ရေချိူးခန်းဆီ ပြေးရတော့သည်..။
သည်းညှာ မျက်နှာကြီးရှုံ့မဲ့ကာ ရေချိူးခန်းဆီပြေးသွားသူကို ကြည့်ကာ တဟားဟား ရယ်ချလိုက်သည်...။အတော်အောင့်နေမှာ..။
လေရာ့ကို မျက်စောင်းထိုးကာ...
''ဘာလဲ....ပြော....တံခါးမခေါက်ပဲနဲ့ ဝင်လာရလား...''
''ခေါက်စရာတံခါးက ပိတ်မထားပဲနဲ့ ကိုလေးကလည်း...''
လေရာ အူပွသွားသည်..။အစားခံရမယ့်ကိန်းကလည်း ကယ်ရသေး..။မဟုတ်မှ သူ့အကိုက အစားခံချင်နေတာလား...။
''ဘာပြောမလို့လဲ....''
''အန်တီက ထမင်း ဟိုလာစားမှာလား ပို့ပေးရမှာလား မေးခိုင်းလို့...''
''လာစားမယ်ပြောလိုက်....ပြန်တော့...''
''အင်း.ပြန်ပြီ....သွားသွား..အစားခံလိုက်တော့..''
''လေရာလွင့်...''
သည်းညှာ မျက်နှာလာပြောင်နေသည့် ညီဖြစ်သူကို ခြေထောက်နဲ့လိုက်ကန်ပစ်လိုက်သည်..။လေရာထွက်သွားသည်နှင့်ရေချိူးခန်းဆီ ကပ်လာခဲ့ပြီး...
''မောင်...ကိုကို ဝင်ခဲ့မယ်နော်...''
''အာ..မလာနဲ့ကိုကို မောင်အဆင်မပြေသေးဘူး..အင်း..ကိုကို...အ့..''
သည်းညှာ မောင့်ရဲ့ညည်းသံကြောင့် ရင်ခုန်သံတွေမြန်လာရသည်..။တံခါးကိုလှပ်လိုက်တော့...မြင်လိုက်ရတာက သွေးတက်ဖွယ်...။အဝတ်ဗလာနဲ့ မောင်က ရေပန်းအောက်မှာတပ်မက်ချင်စရာကောင်းလှသည်...။
တိုင်း လက်တို့ကို ကစားပေးနေတုန်း ကိုကို့အသံကြောင့် တကြိမ်ပြီးထားတဲ့ အငယ်ကောင်က ငေါက်ကနဲ...။အာ..ထောင်လာပြန်ပြီ....။ပူလောင်နေတဲ့ ခန္ဓာကိုယ် အား အေးလို့အေးငြား...ရေပန်းကိုဖွင့်ချလိုက်သည်..။စီးဆင်းလာတဲ့ရေတွေကြားအဝတ်အစားတွေအကုန်ချွတ်ပစ်လိုက်သည်..။
ဂျောက် ကနဲအခန်းတံခါးဖွင့်သံနဲ့အတူ ကိုကိုကဝင်လာပြီး တိုင်းကိုငေးကြည့်နေသည်..။ရီဝဝေမျက်ဝန်းကြောင့် တိုင်း ကိုကို့ကိုပါ ရေပန်းအောက်ဆွဲခေါ်ရင်း အနမ်းတို့ကို တစ်ကြိမ်ထပ်မံစတင်လိုက်သည်..။
''အာ့..ကိုကို...အင်း..မောင့်ကို လက်နဲ့လုပ်ပေးမလား..''
သည်းညှာ အရိုင်းဆန်စွာနမ်းလာသူရဲ့ခါးကို ဖက်တွယ်လိုက်ပြီး စိတ်အလိုကျ နမ်းစေလိုက်သည်..။
ရပ်တန့်သွားသောအနမ်းနဲ့အတူ ခပ်တိုးတိုးတောင်းဆိုလာတဲ့လူသားက ချစ်ရသူမောင်...။ဖြေလျော့ပေးဖို့ အသွေးအသားကိုမတောင်းပဲ လက်နဲ့တင်တဲ့လားမောင်ရယ်..။
သည်းညှာ မော့ကြည့်လိုက်တော့...
''မောင်က...ကိုကို့ကို မလိုချင်တာမဟုတ်ဘူး မောင်တို့လက်ထပ်ပြီးမှ လမ်းဆုံးထိလျှောက်ချင်တာ...အခု မောင်က ကိုကို့လက်နဲ့ တင် လုံလောက်တယ်...ကိုကို အဆုံးသတ်ပေးမလားဟင်...''
သည်းညှာ မျက်ရည်တွေဝဲကာ ခေါင်းငြိမ့်လိုက်သည်..။ငါချစ်လိုက်တာ မောင့်ကို..။တကယ်ကြီး အရမ်းကြီး ချစ်တာမောင်ရဲ့..။
နာရီဝက်လောက်ထိ ရေချိူးခန်းထဲက ပြင်းထန်တဲ့ညည်းညူ သံတို့ ထွက်လာ ပြီး တိတ်ဆိတ်သွားကာ ခဏနေတော့ ကျီဆယ်သံတို့နဲ့အတူ ရယ်မောသံတို့က ကြည်နူးဖွယ် ထွက်ပေါ်လာသည်..။လမ်းတစ်ဝက်ကို လျှောက်ပြီးကြပြီထင်ပါရဲ့..။
..........
HTWO
Edit...24.1.2022
Zaw
ေမာင့္သည္းၫွာရွင္ အပိုင္း ၂၀
ျပင္ၪီးလြင္ကျပန္လာၿပီး ေမာင္နဲ႔ သည္းၫွာ မေတြ့ျဖစ္ၾကတာ ၁၀ ရက္ေက်ာ္ၿပီ...။
ျပန္မမွတ္မိခ်င္ေတာ့တဲ့အေၾကာင္းေတြကို ေမာင္က ေျပာျပၿပီးၿပီးမို႔ သည္းၫွာ ထပ္ၿပီးေတြးေနစရာမလိုေတာ့ ...။စိတ္လည္း အေတာ္ရွင္းသြားၿပီးေမာင့္ကိုသာ ပိုခ်စ္ေပးေတာ့မည္ဟုဆံုးျဖတ္လိုက္သည္..။
ေဖေဖနဲ႔ေမေမကလည္း ျပင္ၪီးလြင္ကို ကားေမာင္းထြက္သြားတာ သိကတည္းက ကားမွန္သမ်ွအကုန္ဂိုေထာင္ထဲထည့္ေသာ့ခတ္ပစ္ကာေသာ့ကိုဖြက္ထားလိုက္ၾကသည္..။
ဆိုင္ကယ္နဲ႔ပဲသြားပါသားရယ္ဆိုတဲ့ ေမေမ့ရဲ့မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႔ေျပာလာတဲ့စကားေၾကာင့္ ကားေမာင္းဖို႔မႀကိဳးစားေတာ့ပဲ ကားနဲ႔သြားရမယ့္လမ္းဆို ေလရာ နဲ႔သာ ႏွစ္ပါးသြားရေတာ့သည္..။
ေမာင္ရိွရင္ေတာ့ ေမာင္က သည္းၫွာရဲ့ Owner Driverေပါ့...လူလည္းပိုင္တယ္ ကားလည္းပိုင္တယ္...အဟင္း...။
''ကိုေလး..ဒီေန့ ညစာစားပြဲတစ္ခုရိွတယ္ေနာ္...ပါတနာလိုတယ္..''
''ေမာင့္ကိုေျပာၿပီးသား..ေမာင္အမွီလာလိမ့္မယ္..''
''ဟုတ္...''
''ေမာင္ေရာက္ေနၿပီျဖစ္တဲ့အေၾကာင္းေမာင့္ရဲ့သည္းၫွာအခ်စ္ရဆံုးေသာခ်စ္သူေလး ရင္ႏွစ္သည္းၫွာဆိုတဲ့ ကိုကို႔ ကို သတင္းပို႔ပါတယ္ဗ်ာ...''
အသံနဲ႔အတူ ေျပာင္စပ္စပ္မ်က္ႏွာေပးနဲ႔ ဝင္လာသူက ေမာင္..။
''ေစာသားပဲ ေမာင္ရဲ့...အဝတ္အစား ေတြေရာ ပါခဲ့လား...''
''အင္းပါတယ္ေလ..အိမ္ဝင္ထားခဲ့ၿပီ ေမေမက ကိုကို မွန္အိမ္ဘက္မွာ ဆိုလို႔...''
''အိုက္ဂူး..ေမာင့္ရင္ခြင္ထဲ လာပါအံုး လြမ္းေနရတာ....''
တိုင္း သူ႔ရင္ထဲ ခိုဝင္လာသူကို ေပြ့ဖက္ကာ မတ္တပ္ရပ္ၿပီးျပဴးၾကည့္ေနတဲ့ ကိုေလရာ့ကို မ်က္ရိပ္ျပန္ကာ ျပန္ခိုင္းေနသည္..။
ေလရာ မိမိေရ႔ွမွာေတာင္မေရွာင္ရွားဘဲ ျမဴးထူးပလူးေနသည့္ အခ်စ္ငွက္ႏွစ္ေကာင္ကိုခပ္တည္တည္သာ ျပဴးၾကည့္ေနလိုက္သည္။သူတို႔ေတာင္ကိုယ့္ေရ႔ွဖက္ရဲေသးတာ မၾကည္ရဲစရာလား..။အကုန္ျပ အကုန္ၾကည့္မယ္..။ဒါကို ႏွင္ထုတ္ေနတဲ့သူက ရိွေသး..။ဟင့္အင္း ျပန္ဘူး..။ၾကည့္ေနမွာ..။မ်က္ရိပ္ျပကာအျပင္ထြက္ခိုင္းေနသူကို ေခါင္းသာယမ္းျပေနသည္..။
သည္းၫွာ ေနာက္ေက်ာဘက္က မွန္မွတဆင့္ျမင္ေနရသည့္အေျခအေနကို ၾကည့္ၿပီး ရယ္ခ်င္ေနသည့္စိတ္ကိုထိန္းေနရသည္..။ေမာင္က ေလရာ့ကို ျပန္ခိုင္းေနသည္ထင္..။ဟိုကလက္မခံပဲ ေခါင္းကို ခါရမ္းေနလိုက္တာမွ ျပဳတ္က်ခမန္း...။ဒီတိုင္းဆို သည္းၫွာ၀င္ေဟာက္မွရေတာ့မည္....ေလရာက သည္းၫွာေရ႔ွမွာေတာ့ေျပာသမ်ွနာခံတဲ့သူမဟုတ္လား....။
''ေလရာ..''
''ဗ်ာ..ကိုေလး....ဘာခိုင္းမလို႔လဲ...ဘာခိုင္းခိုင္းလုပ္ေပးမွာ ဒီထဲမွာပဲေနခိုင္း...''
ကဲၾကည့္ ျပန္ခိုင္းမယ္ဆိုတာသိလို႔ ႀကိဳၿပီးအထြန္႔တက္ေနေသးတာ...။ဒီေကာင္လုပ္ေနတာရိုက္ေပါက္...။
''ျပန္ေတာ့...''
''ဟင့္အင္း...''
''ေလရာလြင့္..''
''ျပန္ၿပီလို႔...ရွင္တို႔ေတြစိတ္ဓာတ္ပဲ...''
ေခါင္းကိုေမာ့ ဖင္ကိုေကာ့ကာ မိန္းကေလးလိုေခါင္းတစ္ခါခါနဲ႔ထြက္သြားသူကိုၾကည့္ရင္း သည္းၫွာ လက္သီးနဲ႔သာလိုက္ထိုးပစ္ခ်င္သည္..။
''စိတ္ေလ်ာ့ကိုကို..စိတ္ေလ်ာ့...လက္သီးနဲ႔မထိုးခ်င္ေတာ့နဲ႔..အဲ့ဒါကိုကို႔ညီေနာ္...''
သည္းၫွာရဲ့ေက်ာျပင္နဲ႔ရင္ဘက္ကို စိတ္ေလ်ာ့ဆိုသည့္သေဘာျဖင့္အထက္ေအာက္လက္နဲ႔သပ္ခ်ေပးရင္း ေျပာင္စပ္စပ္နဲ႔ေျပာလာသူကိုမ်က္ေစာင္းလွမ္းထိုးကာ..
''ငါ့စိတ္ထဲေတြးေနတာ ေမာင္ဘယ္လိုသိလဲ...''
''အဟင္း...ေမာင္ကိုယ္တိုင္လည္း လက္သီးနဲ႔လိုက္ထိုးခ်င္ေနလို႔...ဟုတ္တယ္...ေမာင္ျပန္ခိုင္းေတာ့မျပန္ဘူး..''
ျဖစ္ရေလ...။သည္းၫွာ ေမာင္နဲ႔မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ျဖစ္ေအာင္လွည့္လိုက္ၿပီးမမွီတမွီျဖစ္ေနသည့္ႏႈတ္ခမ္းဆီကိုေျခဖ်ားေထာက္ကာတစ္ခ်က္နမ္းလိုက္ၿပီး...
''ဘာစားခဲ့ၿပီလဲ...ေမာင္''
ခါးကိုဖက္ကာမ်က္ႏွာကိုေမာ့ၾကည့္ၿပီးေမးလိုက္သည္. ။
''မစားရေသးဘူး..ကိုကိုနဲ႔မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္စားခ်င္လို႔...''
သည္းၫွာ နာရီကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္ၿပီး ...
''အခုမွ ၉နာရီခြဲ...ေနာက္ေတာင္က်ေနၿပီ..ေမာင္ဆာေနမွာ..''
''အင္း...အေစာႀကီးလည္း ေမာင္ကဆာတယ္...ကိုကို႔ကို ေကြၽးမလား...''
''တိမ္မိုးျမင့္တိုင္း... ''
သည္းၫွာ မ်က္ႏွာေလးရဲကာ ေမာ့မၾကည့္ပဲေအာ္ေခၚလိုက္သည္...။တိုင္း ရွက္ေသြးရဲေနသူကို ေပြ့ဖက္လိုက္ၿပီး...
''ေမာင့္ကို ေပးနမ္း...ၿပီးရင္ ခဏအိပ္ရေအာင္..ေမာင္ရန္ကုန္ကေနမနက္အေစာႀကီး ထျပန္လာတာ...အိပ္ေရးမဝေသးဘူး...''
''ခုအိပ္ေလ...''
''ဟင့္အင္း..ကိုကို႔ကို နမ္းၿပီးမွ...ေပးနမ္းပါ့လားလို႔..ဟင္..''
ကဲ...နမ္းခ်င္ရင္လည္းနမ္းေလ...။လူကိုရွက္ေအာင္ ခြင့္ေတာင္းေနေသး..။အဲ့လိုပါဆို ေမာင္က အူရင္ ႏွစ္ေယာက္မရိွေအာင္အူတာ..။
တိုင္း စကားျပန္မလာတာေၾကာင့္ ေပးမနမ္းခ်င္တာမွန္းသေဘာေပါက္လိုက္ကာ....သက္ျပင္းေလးခပ္သာသာခ်လိုက္ၿပီး...
''ေမာင္အိပ္လိုက္အံုးမယ္ကိုကို...အလုပ္လုပ္စရာရိွတာလုပ္ေလ...''
ေျပာေျပာဆိုဆိုအိတ္ေတြဆြဲကာ အိပ္ခန္းထဲဝင္သြားသူကို သည္းၫွာ ေၾကာင္ၾကည့္ေနမိသည္..။နမ္းမလို႔ဆို...ဘာျဖစ္သြားတာတုန္း..။ၿပီးမွသေဘာေပါက္သြားကာ....အသံကုန္ေအာ္ပစ္လိုက္သည္..။
''ဂါး..တိမ္မိုးျမင့္တိုင္း... အခုထြက္လာခဲ့...လူယုတ္မာ..ေခြးေကာင္..ထြက္လာခဲ့...''
တိုင္း အိပ္ခန္းထဲ ကုတင္ေပၚလွဲအိပ္ဖို႔အရိွန္ယူေနတုန္း အျပင္က ေအာ္သံေၾကာင့္ လန္႔သြားကာ အျပင္ေျပးထြက္လာခဲ့သည္..။တံခါးေပါက္အေရာက္ ေခါင္းေလးထြက္ကာရိွေသး ေဒါင္ကနဲေခါင္းေပၚေရာက္လာတဲ့ ေရသန္႔ဘူး..။လြင့္ပ်ံ့လာသည့္အရာ၀တၴုပစၥည္းေတြကို ေကြ့ကာဝိုက္ကာေရွာင္တိမ္းရင္း...
''အား...ကိုကို..ဘာ..ဘာျဖစ္လို႔လဲ..အား.မပစ္နဲ႔ေတာ့ေလ...အား..ကိုကို..ေမာင္ေခါင္းေတြမွန္ကုန္ၿပီ...''
''ေဒါင္..ဂြပ္...ေဒါင္..ေဒါင္..''
Computer Mose ပ်ံေတြ..အလွပန္းအိုးပ်ံေတြ...ေဘာလ္ပင္ထည့္တဲ့ပံုး ပ်ံေတြ တိုင္းေခါင္းေပၚေရာက္လာသည္..။ၿပီးေတာ့ မီးဖိုေခ်ာင္ဘက္ထြက္သြားကာ ဒယ္ျပားႀကီး ကိုင္လာၿပီး တိုင္းတကိုယ္လံုး စိတ္ရိွသလို ထုရိုက္ေနတာ သံစဥ္ေတြေတာင္ထြက္လို႔.....။
''ငါ့ကို စိတ္မရွည္ခ်င္အံုး..ငါ့အေပၚစိတ္ေကာက္ခ်င္အံုး..မင္းမေကာက္နဲ႔ ငါပဲေကာက္မယ္..ငါပဲဆိုးမယ္...အင့္ဟာ..''
''ေဒါင္..ေဒါင္..ဂြပ္..ေဒါင္..''
''အား..ကိုကို..ကိုကို..ရပ္ရပ္..ေမာင္ေတာင္းပန္တယ္..အာ့.ေမာင္ေတာင္းပန္တယ္လို႔...ဟား..ဟား...မနမ္းလို႔ ကိုကိုက စိတ္ဆိုးတာလား....''
''လာမေျပာနဲ႔ငါ့ကို...အင့္ဟာ..ေဒါင္...''
''နမ္းမယ္..နမ္းမယ္လို႔..နမ္း..နမ္း...''
ေခါက္တာရပ္သြားတာေၾကာင့္ မ်က္လံုးမိွတ္ၿပီးေအာ္ေနရာက ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့..တိုင္း....စကားေတြေတာင္ထစ္ကုန္သည္..။ဘယ္လိုေတြလာျမဴစြယ္ေနတာတုန္း..။
အေပၚရွပ္အက္်ီကို ခြၽတ္ကာ အေပၚပိုင္းဗလာနဲ႔ အိပ္ခန္းတံခါးဝမွ လွမ္းၾကည့္ေနသည္..တိုင္ူၾကည့္ေနတာကိုသိေတာ့ လူကို လ်ွာသပ္ျပေနေသးတာ...အာ...ကိုကိုယုတ္မာၿပီ...။တိုင္း တံေတြးၿမိဳခ်လိုက္ကာ အိပ္ခန္းေပါက္ဝကလူဆီ အေျပးသြားေတာ့ဒယ္ျပားႀကီးျပန္ေကာက္ကာ..
''ရပ္..အဲ့နားရပ္..ကပ္လာရင္ ငါ့လက္ထဲဟာျမင္လား...ထပ္ရိုက္မွာ ေရ႔ွတိုးမလာနဲ႔...''
ဒယ္ျပားႀကီးက ကိုင္ထားတုန္း..။တိုင္း လ်ွာကိုသပ္ျပလိုက္ၿပီး...
''စားမွာပဲ...အဲေလ..ဝင္မွာပဲ...လာမတားနဲ႔ကိုကို...ေမာင့္ကိုဘာလို႔လာျမဴစြယ္တုန္း...မရဘူး...ဒီေန့ေတာ့ စားၿပီပဲ...''
လ်ွာသပ္ျပၿပီး သည္းၫွာရိွရာတေရြ့ေရြ့တိုးကပ္လာသူေၾကာင့္ လက္ထဲကဒယ္ျပားကိုေျမႇာက္ကိုင္ထားကာအသင့္ခ်ိန္ထားၿပီး...
''တကယ္ရိုက္မွာေနာ္....မင္းငါ့ကိုမနမ္းခ်င္ဘူးမလား..လာမကပ္နဲ႔...ေခြးေကာင္...ငါခြင့္ျပဳမွနမ္းရေအာင္ ငါကမင္းလင္မဟုတ္ဘူးလား...ခ်စ္သူေတြပဲ မေျပာဘဲနမ္းလည္းနမ္းလို႔ရတာပဲ...အလကားေကာင္...''
ကဲ..ဘယ္လိုေတာင္ စိတ္ေကာက္ေနတာတုန္း..။
''ဝင္မလာနဲ႔ေနာ္...ငါေရခ်ိူးမလို႔...အဲ့နားမွာပဲရပ္ေန..''
ေျပာၿပီး bathrobe အညိုေရာင္ေလးကိုယူကာ တိုင္းမ်က္ႏွာကို စပ္ၿဖီးၿဖီးၾကည့္ရင္း bathrobe ကိုအရင္ဝတ္လိုက္ကာ ခါးႀကိဳးမခ်ည္ဘဲ ေဘာင္းဘီရွည္ကိုခြၽတ္ခ်လိုက္သူေၾကာင့္ တိုင္းမွာ ရိွသမ်ွအေမြးေတြေထာင္ကုန္သည္...။ၿပီးမွ တိုင္းရိွတဲ့ဘက္ကို ခပ္တည္တည္လွည့္လာၿပီး ခါးစည္းႀကိဳးခ်ည္လိုက္သည္..။တိုင္းျမင္ျဖစ္ေအာင္ျမင္လိုက္သည္က boxer အညိုေရာင္ေလး..။
ကိုကို တိုင္းကို ဘာလုပ္ေစခ်င္ေနတာလဲ..။မရေတာ့ဘူး..။ဆြဲစားေတာ့မယ္...။
ေရခ်ိူးခန္းဆီ ဖင္ေလးေကာက္ကာ သြားေနသူရဲ့မက္မြန္သီးေလးကို ငမ္းရင္း အေျပးဝင္ကာ...ေနာက္ကေကာက္ေပြ့လာသည္..။တိုင္းလိုက္လာတာကိုမသိလိုက္သူက ဆတ္ကနဲလန္႔သြားၿပီး သူ႔အေျခအေနကိုသေဘာေပါက္ကာ ရုန္းကန္လာသည္...။
''ဟမ္...မင္းဘာလုပ္တာလဲ...လႊတ္..ငါ့ကို..''
''မရေတာ့ဘူး..ကိုကို...ေမာင့္ကို လာစတာကိုး...''
သည္းၫွာ နားရြက္နားဆီ ခပ္တိုးတိုး ကပ္ဆိုလာသူေၾကာင့္ ၾကက္သည္းေတြကတကိုယ္လံုးျဖန္းကနဲ..။သည္းၫွာေတာ့ ေႁမြေပြးကိုသြားစမိတာ မွားၿပီထင္တယ္..။
''မဟုတ္ဘူးေလ..ေမာင္ရဲ့...ငါ..ငါ...အြင့္...အင့္..ေမာင္''
အလန္႔တၾကားျငင္းေနသူရဲ့ႏႉတ္ခမ္းတစ္ခုလံုးကို ငံုေထြးကာ စုပ္ယူပစ္လိုက္သည္..။လာျမဴစြယ္ခ်င္အံုး...။
ခဏၾကာေတာ့..ရုန္းကန္ေနတဲ့လက္ကေလးက လည္ပင္းဆီသိုင္းဖက္လာၿပီး တိုင္းအနမ္းတို႔ကိုတံု႔ျပန္လာသည္..။
လ်ွာခ်င္းယွက္ႏြယ္ကစားၿပီး တိုင္းလက္တို႔က bathrobe ထဲလ်ိူဝင္လိုက္ကာ ခါးသြယ္သြယ္ဆီပြတ္သပ္ေနလိုက္သည္..။
သည္းၫွာ ေမာင့္လက္ဖဝါးအိအိက ခါးတစ္ေလ်ွာက္ပြတ္သပ္လာၿပီး ရင္ဘက္ကိုက်ူးေက်ာ္လာတာမို႔ လူကတြန္႔ကနဲ..။
အဆံုးထိသြားပစ္လိုက္ခ်င္သည့္စိတ္ေတြနဲ႔အတူ ပူေလာင္ျခင္းေတြကတစ္ကိုယ္လံုးမွာ မီးနဲ႔ၿမိဳက္ေနသလို..။ေမာင့္ေအာက္ပိုင္းက ခပ္မာမာတစ္ခုက ဆီးစပ္ကိုလာေထာက္ေနတာမို႔ စိတ္ေတြက လြတ္ထြက္ခ်င္ေနၿပီ..။
''ႁပြတ္...အင္း..ႁပြတ္...''
အသက္ရႉသံခပ္ျပင္းျပင္းတို႔နဲ႔အတူ အနမ္းတို႔သက္ေသ ထြက္ေပၚလာသည့္အသံတို႔က မၾကားဝံ့စရာ..။
''အင္း..ကိုကို...''
ေမာင္...ခ်စ္ပါေစေတာ့...။သည္းၫွာ စိတ္ကိုေလ်ာ့ခ်ထားလိုက္သည္..။
တိုင္း စိတ္ေတြအစိုးမရေတာ့.. ။လက္က ခါးတစ္ေလ်ွာက္ပြတ္ဆြဲကာ ေအာက္ပိုင္းဆီလက္အလွမ္း.....
''အား.......တံခါးေလးေတာ့ပိတ္ၾကပါအံုး....''
''ဝုန္း...''
''အား...ကြၽတ္..ကြၽတ္..''
ေလရာ့ေအာ္သံနဲ႔အတူ တိုင္းခႏၶာကိုယ္ကကုတင္ေအာက္ ဝုန္းကနဲ...
''အဲ...ေမာင္..sorry...sorry..''
သည္းၫွာ လန္႔ကာ တြန္းခ်လိုက္တာေၾကာင့္ ေမာင္က ၾကမ္းျပင္ေပၚ ေနာက္လန္က်သြားသည္..။တိုင္း အေစာကအေျခအေနေၾကာင့္ ခါးေအာက္ပိုင္းကေအာင့္ေနတာမို႔ ေရခ်ိူးခန္းဆီ ေျပးရေတာ့သည္..။
သည္းၫွာ မ်က္ႏွာႀကီးရႈံ႔မဲ့ကာ ေရခ်ိူးခန္းဆီေျပးသြားသူကို ၾကည့္ကာ တဟားဟား ရယ္ခ်လိုက္သည္...။အေတာ္ေအာင့္ေနမွာ..။
ေလရာ့ကို မ်က္ေစာင္းထိုးကာ...
''ဘာလဲ....ေျပာ....တံခါးမေခါက္ပဲနဲ႔ ဝင္လာရလား...''
''ေခါက္စရာတံခါးက ပိတ္မထားပဲနဲ႔ ကိုေလးကလည္း...''
ေလရာ အူပြသြားသည္..။အစားခံရမယ့္ကိန္းကလည္း ကယ္ရေသး..။မဟုတ္မွ သူ႔အကိုက အစားခံခ်င္ေနတာလား...။
''ဘာေျပာမလို႔လဲ....''
''အန္တီက ထမင္း ဟိုလာစားမွာလား ပို႔ေပးရမွာလား ေမးခိုင္းလို႔...''
''လာစားမယ္ေျပာလိုက္....ျပန္ေတာ့...''
''အင္း.ျပန္ၿပီ....သြားသြား..အစားခံလိုက္ေတာ့..''
''ေလရာလြင့္...''
သည္းၫွာ မ်က္ႏွာလာေျပာင္ေနသည့္ ညီျဖစ္သူကို ေျခေထာက္နဲ႔လိုက္ကန္ပစ္လိုက္သည္..။ေလရာထြက္သြားသည္ႏွင့္ေရခ်ိူးခန္းဆီ ကပ္လာခဲ့ၿပီး...
''ေမာင္...ကိုကို ဝင္ခဲ့မယ္ေနာ္...''
''အာ..မလာနဲ႔ကိုကို ေမာင္အဆင္မေျပေသးဘူး..အင္း..ကိုကို...အ့..''
သည္းၫွာ ေမာင့္ရဲ့ညည္းသံေၾကာင့္ ရင္ခုန္သံေတျြမန္လာရသည္..။တံခါးကိုလွပ္လိုက္ေတာ့...ျမင္လိုက္ရတာက ေသြးတက္ဖြယ္...။အဝတ္ဗလာနဲ႔ ေမာင္က ေရပန္းေအာက္မွာတပ္မက္ခ်င္စရာေကာင္းလွသည္...။
တိုင္း လက္တို႔ကို ကစားေပးေနတုန္း ကိုကို႔အသံေၾကာင့္ တႀကိမ္ၿပီးထားတဲ့ အငယ္ေကာင္က ေငါက္ကနဲ...။အာ..ေထာင္လာျပန္ၿပီ....။ပူေလာင္ေနတဲ့ ခႏၶာကိုယ္ အား ေအးလို႔ေအးျငား...ေရပန္းကိုဖြင့္ခ်လိုက္သည္..။စီးဆင္းလာတဲ့ေရေတြၾကားအဝတ္အစားေတြအကုန္ခြၽတ္ပစ္လိုက္သည္..။
ေဂ်ာက္ ကနဲအခန္းတံခါးဖြင့္သံနဲ႔အတူ ကိုကိုကဝင္လာၿပီး တိုင္းကိုေငးၾကည့္ေနသည္..။ရီဝေဝမ်က္ဝန္းေၾကာင့္ တိုင္း ကိုကို႔ကိုပါ ေရပန္းေအာက္ဆြဲေခၚရင္း အနမ္းတို႔ကို တစ္ႀကိမ္ထပ္မံစတင္လိုက္သည္..။
''အာ့..ကိုကို...အင္း..ေမာင့္ကို လက္နဲ႔လုပ္ေပးမလား..''
သည္းၫွာ အရိုင္းဆန္စြာနမ္းလာသူရဲ့ခါးကို ဖက္တြယ္လိုက္ၿပီး စိတ္အလိုက် နမ္းေစလိုက္သည္..။
ရပ္တန္႔သြားေသာအနမ္းနဲ႔အတူ ခပ္တိုးတိုးေတာင္းဆိုလာတဲ့လူသားက ခ်စ္ရသူေမာင္...။ေျဖေလ်ာ့ေပးဖို႔ အေသြးအသားကိုမေတာင္းပဲ လက္နဲ႔တင္တဲ့လားေမာင္ရယ္..။
သည္းၫွာ ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့...
''ေမာင္က...ကိုကို႔ကို မလိုခ်င္တာမဟုတ္ဘူး ေမာင္တို႔လက္ထပ္ၿပီးမွ လမ္းဆံုးထိေလ်ွာက္ခ်င္တာ...အခု ေမာင္က ကိုကို႔လက္နဲ႔ တင္ လံုေလာက္တယ္...ကိုကို အဆံုးသတ္ေပးမလားဟင္...''
သည္းၫွာ မ်က္ရည္ေတြဝဲကာ ေခါင္းၿငိမ့္လိုက္သည္..။ငါခ်စ္လိုက္တာ ေမာင့္ကို..။တကယ္ႀကီး အရမ္းႀကီး ခ်စ္တာေမာင္ရဲ့..။
နာရီဝက္ေလာက္ထိ ေရခ်ိူးခန္းထဲက ျပင္းထန္တဲ့ညည္းၫူ သံတို႔ ထြက္လာ ၿပီး တိတ္ဆိတ္သြားကာ ခဏေနေတာ့ က်ီဆယ္သံတို႔နဲ႔အတူ ရယ္ေမာသံတို႔က ၾကည္ႏူးဖြယ္ ထြက္ေပၚလာသည္..။လမ္းတစ္ဝက္ကို ေလ်ွာက္ၿပီးၾကၿပီထင္ပါရဲ့..။
..........
HTWO
Edit...24.1.2022