Mabilis naman akong nakabalik sa ospital dahil ang mga kinuha ko lang naman ay ang mga gamit ko at yung mga pajamas ni Poppy. Ang sabi rin kasi ng mga doctor na highly encourage ang pag-suot ng sariling mga damit para komportable sila.
Nakita ko parin silang nag-uusap na ngayon.
"Nasaan sina Kuya?" Tanong ko rito.
Nakangiti pareho ang mag-ama.
"Kailangan na daw po kasing mag-pahinga ni Tita Kayla tapos si Tito Maki po meron daw work tomorrow." Nakangiting sagot saakin ni Poppy.
Ngumiti naman ako dito at inayos na ang gamit namin mag-ina.
"Macie, kumain ka na ba?" Napatingin naman ako kay Theo na nakatingin din saakin.
Umiling naman ako dito dahil nag-mamadali rin akong bumalik dito sa ospital.
"Then, anong gusto mong pagkain?" Agad naman itong tumayo sa upuan niya.
"Parang masarap yung KFC Chicken." Sagot ko naman dito. "Pero ang alam ko pwede naman atang magpa-deliver dito."
Nagkalikot na siya sa phone niya para mag-order ng pagkain namin.
"Kumain na ba si Poppy?" Nag-lalaro na kasi ito ng cellphone ni Theo.
Tumango naman ito saakin. Kaya naman ay agad kong nilapitan si Poppy nang pumasok ng restroom ang lalaki.
"Poppy." Tawag ko dito.
Agad naman itong tumingin saakin mula sa cellphone.
"Poppy, are you happy?" Alinlangan kong tanong rito.
Never din kong tinanong kung nag-hahanap ba ito ng ama dahil wala siyang nabanggit na kahit ano saakin. Kaya akala ko okay lang siya.
"Yes po. Papa asked me what happened nung wala siya. So kunuwento ko sakanya." Masaya niya sagot saakin.
Napangiti naman ako sa narinig ko dahil alam kong masaya na ito sa nangyayari. Tumahimik na din kami nang makabalik na si Theo galing sa restroom.
"Baby, sleep na. It is past your bedtime o." Turo ko sa orasan dito.
Umiling ilang pa ang bata dahil ayaw pang matulog.
"Listen to your Mama, Poppy." Malambing na saad ni Theo sa bata. "I'll stay beside you."
Ngumiti naman si Poppy na parang nakuntento na sa sinabi ng ama niya. Ilang minuto namin itong binantayan para hintayin na matulog ito. Nakatulog rin naman.
Nang masigurado ko ng tulog na si Poppy ay doon ko na kinuha yung baby book at photo album ng bata. Agad ko naman itong inabot kay Theo.
"I brought it from our home, baka gusto mong makita."
Halos hablutin na nito ang mga photobook mula sa kamay ko para makita niya.
"Thank you." Mahina ang pagkakasabi nito.
Unang bumungad sakanya ay ang mukha kong kaka-anak lang kay Poppy.
"How was it? It must be hard."
Napaisip ako sa sinabi niya.
"Medyo. I found out that I was pregnant summer before my last year. That time I was really hoping na false alarm lang siya and mali lang yung OB that time pero it was obvious na hindi. Alam mo naman na estranged ako sa pamilya ko because of the circumstances kaya throughout my pregnancy my other girl siblings are not with me."
Nakatingin lang ito ng maigi saakin. Masinsin na nakikinig sa mga sinasabi ko.
"Sino ang kasama mo throughout the process?"
"Sina Chione and brothers ko. Kuya Allen got really close with me when he first found out that I was pregnant. He shown support nung times na kinakailangan ko. Walang-wala ako nung mga oras na iyon. Halos naka-asa nalang din ako kay Chione that time dahil I cut off my dad from supporting me. When Chione's and Alice's parents found out about my situation they immediately gave support from everything that I will be needing." Mahaba kong kwento rito.
"I should be there." Malungkot nito kumento.
"But, you're here now." May maliit na ngiti ang pag-saad ko.
Pinag-patuloy na niya ang pagtingin sa mga pictures ni Poppy. Nag-laro na muna ako sa cellphone ko nang bigla ko nalang itong narinig na tumatawa. Agad kong tiningnan kung ano ang tinitingnan niya.
"Ah, Poppy's first birthday." Banggit ko.
"What happened here?"
"That time nagsisimula palang ulit akong pumasok for my last year. I couldn't afford any kind of party that time kasi I badly broke that time. Then that time. Kuya Maki was promoted on his work kaya na-organize nila yan as a surprise narin. Kasi all along akala ko kakain lang kami sa labas para lang ma-celebrate."
"Bakit may cake icing si Poppy dito?" Turo nito sa picture na may icing ang bata.
"Nakikipag-agawan kasi siya kay Ethan niyan. Hindi ko nga rin alam kung anong nangyari diyan. Basta sinend nalang yan saakin ni Chione at malinis ng umuwi si Poppy." Natatawa kong tanong.
Masyado kasing makulit si Poppy para kay Ethan at Chione. Madalas kasi sila ang naatasan na mag-bantay sa bata. Si Ethan ay sobrang flexible ng schedule habang si Chione naman ay hapon pa nag-sisimula ang klase nito sa law school.
"Will she ever forgive me for not being there for her?" Malungkot nito tanong.
Parang pumintig ang tenga ko sa narinig ko dahil para saakin ay wala siyang kasalanan sa nangyari. Choice ko na hindi sa kanyang sabihin na buntis ako.
"You are not at fault here, Theo. It is my choice not to inform you that I am pregnant. That's also one of my regrets." Pag-console ko rito.
I do not want to think the regrets anymore because there's nothing we can do from out.
Pinag-patuloy niya ang pag-tingin sa mga pictures habang ako naman ay kinuha ang pagkain namin na inorder niya sa labas. Hindi na din ako nag-bayad dahil ang sabi saakin ay nabayaran na raw ito. Nang makabalik na ako sa loob para ayain siyang kumain na... nagulat ako na tumutulo na ang mga luha nito.
Agad kong binaba yung paper bag na laman ang take out namin at agad lumapit kay Theo.
"Shhh... it's okay." Console ko dito.
Napatingin na ako sa litratong tinitingnan niya... yun pala... yung first day of school ni Poppy. Malaki ang ngiti nang bata hindi katulad ng mga kaklase nito na mga umiiyak dahil ayaw mawalay sa nanay. Poppy always loved interacting with other people kaya ganun nalang siya kasaya nang mag-simula siyang mag-aral.
"I'll give her part of my liver." Matigas na anunsyo nito.
"Yeah... if you matched with her."
Napatingin naman ito saakin na parang may sinabi akong masama.
"I'll be compatible with her."
Napa-ngiti ako sakanya dahil siguradong-sigurado ito sa sinasabi niya. I just want my daughter to experience having a dad.
Yes, she have her Tito Maki, Tito Allen, and Tito Ethan. Pero iba parin yung alam niya na any time she need a man, may matatakbuhan siya.
"Kain na tayo." Aya ko dito.
Agad naman nitong sinara ang photo book at inilapag sa mga gamit niya. Kumain nalang kami ng sabay habang ang katahimikan ang bumabalot saamin.
After naming kumain ay nakatulog na din ako agad. Siguro sa sobrang pagod na din at alam ko na pure adrenaline nalang ang gumagana saakin. Hindi ko na din alam kung umuwi ba si Theo nung gabi dahil gising pa ito nang makatulog ako.
Naalimpungatan ako sa mga boses na nag-uusap sa tabi ko. Nang napatingin ako ay ang mag-ama lang pala. Tatayo na sana ako ng marinig ko ang pangalan ko mula sa bibig nila.
"How's your Mama?"
May maikling katahimikang bumalot sakanila bago sumagot si Poppy sa tanong ng tatay niya.
"I don't know po. Pero she's always sad." Halos pa-bulong na nitong sagot.
Napabuntong-hininga naman si Theo sa narinig. Hindi naman ako makatayo mula sa pagkaka-higa ko dahila ang alam nila ay tulog pa ako.
Mas nagulat ako sa sunod na sinaad ni Poppy.
"Mama thought I wouldn't hear her crying from her room pero every night I kept on hearing her cry because she's alone. Papa, I do not want it to happen again. Please stay with us."