Unicode
"အညို.....ထယ်ယောင်း! !!. "
အညိုရောင်လို့ပဲဆက်ခေါ်လို့မဖြစ်။
"အာ...အကို အခန်းထဲမဝင်သေးဘူးလား"
"အင်း လူတစ်ယောက်ကိုစောင့်နေတာ"
"ဪ ခုထိမရောက်သေးဘူးလား"
"အင်း အခုလေးတင်ရောက်နေပြီ"
ဟိုဆော့ဟျောင်းသည် လိုက်မမှီသောစကားတွေအများကြီးကိုပြောသည်။ ထူးထူးဆန်းဆန်း အခေါ်အဝေါ်လေးနဲ့သူစသိရတာမို့ တစ်ခြားသူတွေထက်ထူးခြားစွာ အကိုဟိုဆော့အားခင်ချင်မိသည်။ ခုလည်းထူးထူးဆန်းဆန်းစကားတွေနဲ့
"ကျွန်တော်သွားလိုက်အုံးမယ် ဒီနေ့ကဆရာစောစောစာသင်မှာမို့လို့"
"အင်းအင်း "
အညိုရောင်ကောင်လေးကလေ မလည်မဝယ်ဖြစ်နေခဲ့တာလားမသိဘူး။ ကျွန်တော်ပြောတဲ့စကားတွေတိုင်းကိုနားမလည်သောပုံစံအမူအရာတွေနဲ့ပဲတုန့်ပြန်ပြီးဝေးဝေးကိုထွက်သွားတတ်တယ်။
🤎
"အဲ့တော့ဖွင့်ပြောလိုက်ပေါ့"
"ပြောချင်တာပေါ့ကွ ငါသဘောကျတာဖြင့်ဘယ်လောက်ကြာနေပြီလဲ သူနဲ့ငါကမနေ့ကမှစခင်တာလေ သူစိတ်ဆိုးသွားမှဖြင့်"
"အေး လုပ်ချင်ရာလုပ်ခဲ့တဲ့ကောင်က အခုမှ သူ့ဘက်ငါ့ဘက်ကြည့်နေလိုက် ဂျောင်ဟိုဆော့မပီသလိုက်တာကွာ"
လာပြန်ပြီနောက်တစ်ယောက် မနက်က နမ်ဂျွန်းကပြောတယ် အခုကျယွန်းဂီကပြောနေပြန်ပြီ
"နေစမ်းပါအုံး အမြဲတမ်းလိုလိုအိပ်ဖို့ပဲစဥ်းစားနေတဲ့သူကများ ခုမှာလာဝေဖန်နေတယ် သွားသွား ကင်နမ်ဂျွန်းနဲ့တူတူနေရမှာ မင်း! တကယ်ပဲပြောပုံဆိုပုံတွေကတစ်ပုံထဲ"
"သေလေ "
ပြောကာ စာအုပ်ပုံထဲခေါင်းထိုးအိပ်သွားပြန်ပြီ။ အနုပညာမေဂျာက လက်တွေ့ချိန်များပေမဲ့လည်း တစ်ခါတစ်လေကျ စာသင်ရတာလေးတွေလည်းရှိသေးသည်။ စာသင်ရတဲ့နေ့တိုင်းကလည်း မနက်ပိုင်းသာသင်ရပြီး နေ့လယ်ထမင်းစားချိန်ပြီးတာနဲ့အချိန်က လက်တွေ့လေ့ကျင့်ခန်းအချိန်သာ။ စာသင်တာကိုမသွားပဲ စာကြည့်တိုက်ထဲရောက်လာခဲ့ကြသည်။ ကိုယ်ကသာစာနည်းနည်းပါးပါးလုပ်သေးပေမဲ့ ဟိုမင်ယွန်းဂီကတော့ အားမနာလျှာမကျိုးအိပ်နေချေပြီ။ နမ်ဂျွန်းကတေ့စာလုပ်နေမှာပေါ့။ တွေ့ရင်တော့အကျိန်းခံရမှာ။ အတန်းမတက်လို့......
ကလင်......ကလင်.....
နေ့လယ်စာထမင်းစားချိန်မို့ တက္ကသိုလ်ဝန်းထဲ ကျွက်ကျွက်မြည်အောင် တစ်ဝန်းလုံးခေါင်းလောင်းသံကိုကြားရသည်။ စာကြည့်တိုက်အပါအဝင်
ဘေးက ယွန်းဂီကတော့ အင်းအဲနဲ့ ထလာပြီး သူကလည်းစာအုပ်တွေကိုသိမ်းရင်းပေါ့။
"ဟျောင့် သွားကြမယ်လေ"
"အေး ငါစာအုပ်လေးတွေထားလိုက်အုံးမယ်"
ယွန်းဂီအပြောကိုပြန်ဖြေရင်း သူစာအုပ်တွေပြန်ထားဖို့လုပ်တော့ ထယ်ယောင်းကစာကြည့်တိုက်ထဲဝင်လာတာကိုတွေ့လိုက်ရသည်။ စာကြည့်တိုက်မှူးဆီနာမည်ပေးနေတာတွေ့လိုက်ရတာကြောင့်
"ယွန်းဂီ မင်းအရင်သွားနှင့် ပြီးရင်ငါလိုက်လာခဲ့မယ်"
"အေးအေး"
ကျောပိုးအိတ်ကိုတစ်ဖက်ထဲလွယ်ကာယွန်းဂီကထွက်သွားသည်။ သူလည်း
"ထယ်ယောင်း"
"ဪ အကိုစာဖတ်နေတာလား ကျွန်တော်လည်းစာလာဖတ်တာ"
"ဟုတ်လား ကိုယ်လည်းခုလေးတင်စာအုပ်ရွေးနေတာ စာအတူတူလုပ်ကြမလား"
"ကျွန်တော်က စာလုပ်ဖို့မဟုတ်ဘူး စီးပွားရေးစာအုပ်တွေလမ်းညွှန်လိုက်လို့လာဖတ်ကြည့်တာ အာ...ဒီလိုလုပ်လေ အကိုဟိုဆော့ကစာလုပ် ကျွန်တော်ကစာဖတ်မယ် ရလား"
"အင်းအဆင်ပြေတယ်"
"ကျွန်တော်စာအုပ်ရွေးပြီးလိုက်လာမှာမို့ ဟိုထောင့်မှာစောင့်နေနော်"
"အင်း အင်း"
ဟိုဆော့ မလိမ်ချင်ပဲလိမ်တာမဟုတ်။ crush နဲ့နီးရမဲ့အခြေအနေလေးမို့ကို တမင်တကာလိမ်လိုက်တာ။ ယွန်းဂီစောင့်နေရလို့ဆဲမှာလည်းသိသည်။ ပေါ်မလာလို့တွေ့ရင်ကြိတ်တော့မှာလည်းသိသည်။ ဘယ်လိုလုပ်မလဲ crush လေးလောက်မှအရေးမကြီးတာကို....
စာကိုကျေကျေညတ်ညတ်လုပ်တာမဟုတ်ပေမဲ့ ဦးနှောက်ထဲစာရောက်တာနဲ့အကုန်မှတ်မိလောက်တဲ့ထိရတာမို့ ခုက ခရက်ရှ် လေးမျက်နှာတစ်ကမ္ဘာလုပ်၍ စာလုပ်ခြင်းလေးပေါ့။
ထယ်ယောင်း စာအုပ်လေးငါးအုပ်ယူကာသူ့ရှေ့မှာတင်လာဖတ်နေသည်။ သူသည်လည်း ကောင်လေးရှေ့မို့လူရှိန်အောင် စာပိုလုပ်ရသည်ပေါ့။ စာတွေကအရမ်းခက်တာမျိုးမဟုတ်တော့ မှတ်ရဖတ်ရလွယ်ပြီး စာလုပ်ရတာစိတ်ပါလာသည်။ ခရက်ရှ်လေးအားမငေးဖြစ်တော့ပါ။
ထယ်ယောင်းသည် စာဖတ်နေရင်း ဟိုဆော့ဟျောင်းကိုလှမ်းကြည့်လိုက်သောအခါ စာကိုစူးစိုက်စွာ နှုတ်ခမ်းတထော်ထော်ဖြင့်စာတွေမှတ်နေသည်။ဘာကြောင့်များ ယောကျာ်းလေးတစ်ယောက်အသွင်သဏ္ဍန်ကချစ်ဖို့ကောင်းတဲ့ပုံစံဖြစ်နေရတာလဲ? မဆီမဆိုင်ကင်မ်ထယ်ယောင်းရေ စာသာဖတ်ဟေ့
ကိုယ့်ကိုကိုသာအသိပေးရင်း ဖတ်လက်စ စီးပွားရေးစာအုပ်ကိုဆက်ဖတ်နေလိုက်သည်။ အေး အရေးကြီးတာ မင်းပညာရေးပဲ ကျန်တာမတွေးနဲ့ထယ်ယောင်းရေ။
အညိုရောင်လေးက စာအရမ်းကြိုးစားတာ သူ့ Goals တွေအတိုင်း သူကစီးပွားရေးသမားလုပ်မှာလေ။ အချစ်စိတ်မဝင်စားမှန်းမသိခဲ့ဘူး။ အဲ့အချိန်ကစပြီး ကျွန်တော်ကတော့ဘာမှမသိပဲ သူ့ကိုပိုပိုချစ်လာမိပြီးတွယ်ကပ်မိတာပဲ.....။
🤎
"ထယ်ယောင်း"
သူသည်လုပ်ပြီးသားစာတွေကိုလုပ်ရင်းထယ်ယောင်းကိုသတိရလာလို့ခေါ်လိုက်သည်။
"ဗျာ..."
စာကိုသာအာရုံစိုက်ရင်း သူ့အားဖြေလာပုံသည် အရမ်းအသည်းကိုလှုပ်ခတ်တာပဲ။ ဘယ်လိုလေးလဲကောင်လေးရာ......။
"ငါတို့ ပိတ်ရက်ကျရင် လျှောက်လည်ကြမလား?"
"ဖြစ်ပါ့မလား ကျွန်တော်အပြင်သိပ်မထွက်ဖူးဘူး အိမ်မှာပဲစာလုပ်ဖြစ်တာများတယ်"
ဟုတ်သည်လေ ဖေဖေရှိစဥ်ကလို ဖေဖေ့ခြေရာနင်းချင်ခဲ့သောသူသည် ပညာရေးနဲ့နောက်ဖြစ်လာမဲ့ဘဝတွေ goals တွေဖို့သာစိတ်ဝင်စားတာမို့ ပိတ်ရက်တွေလည်းစာတွေပဲလုပ်သည်။ သူငယ်ချင်းထားဖို့တောင်အချိန်မရခဲ့တဲ့အခါ သူငယ်ချင်းမရှိပဲလည်းနေတတ်လာသည်။ ဆိုတော့...ဟိုဆော့ဟျောင်းခင်လို့သာသူပြန်ခင်ခဲ့ပါသည်။ ဘာလို့ဆိုထူးထူးဆန်းဆန်းလေးမို့သာခင်ချင်ခဲ့ရုံပါ။ အပြင်ကသိပ်မထွက်တော့ သွားရမှာအဆင်ပြေမပြေသူမသိ။ သူသိတာ အိမ်နဲ့ကျောင်းလမ်း ပန်းခြံသွားတဲ့လမ်းဘက်လောက်ပဲသိတာကိုးးးးး
"သူငယ်ချင်းတွေနဲ့တောင်မသွားဖူးဘူးလား"
"သူငယ်ချင်း မရှိဘူး။"
တုံးတိစွာဖြေလာတာမို့ သူကောင်လေးကိုမော့ကြည့်လိုက်သည်။ ဟုတ်နေတာလား?
"ဟင်...."
"စာပဲစိတ်ဝင်စားခဲ့လို့ သူငယ်ချင်းမရှိဘူး အတန်းထဲကလူတွေလောက်နဲ့ပဲသိပြီးရင်းနှီးတာ"
"ဒါဆို မင်းကိုဝက်ဝံလေးလို့ခေါ်ကြတယ်ဆို မင်းခင်တဲ့သူတွေပေးတာမဟုတ်ဘူးလား?"
"သိတဲ့သူတွေပေးတာပါ.....ရင်းရင်းနှီးနှီးခင်ရတဲ့လူ သူငယ်ချင်းတွေမရှိဘူး"
"အာ...ဟုတ်ပြီ ဟုတ်ပြီ ထားလိုက်တော့ ငါနဲ့သွားရအောင်နော် ဖြစ်ပါတယ် ငါကမင်းနဲ့ခင်မင်မှုကိုပိုရင်းနှီးအောင်လို့ပါ"
"အင်းလေ ကောင်းပါပြီ"
ကိုယ်က နဂိုထဲက သူနဲ့လည်းခင်ချင်ခဲ့တာမလား ငြင်းလို့ဘယ်ကောင်းပါ့မလဲ။
ကလင်....ကလင်.....
ခေါင်းလောင်းလည်းပြန်ထိုးနေပြီမို့
"သွားခွင့်ပြုပါအုံးဗျ"
ကျောပိုးအိတ်ကိုလွယ်ကာ စာအုပ်တွေသယ်ကာ ထယ်ယောင်းသည်ပြန်ထွက်သွားခဲ့သည်။ ထယ်ယောင်းသည်အတူတူပြန်မယ်လို့နည်းနည်းလေးတောင်မပြောဘူး ထားပါတော့လေ သူသည် လာမည့်ပိတ်ရက်ကိုတွေးကာပျော်ရွှင်နေမိသည်။ ခုတင် ကြာသပတေးဖြစ်နေပြီကိုး စနေနေ့ဆိုအတူတူလည်ရတော့မှာပဲ အိုက်ဂူးးးး ခရက်ရှ်နဲ့အဆင်ပြေနေတဲ့ငါလေးက ကောင်းလိုက်တာ။
အဆင်မပြေမဲ့အတွေးတွေဖယ်ရင်း လာမဲ့စနေနေ့အကြောင်းတွေးနေလိုက်သည်။
အညိုရောင်ကောင်လေးက ကျွန်တော်တို့ထင်သလိုတကယ်အေးတိအေးစက်နိုင်ခဲ့ပါတယ်။
အချိန်တွေကြာလာတော့လည်းဒီအကြောင်းကိုကျွန်တော်ပိုသိလာရတယ်။ သူကလူတစ်ယောက်ကိုအေးစက်စွာဆက်ဆံနေတာမျိုးမဟုတ်ပဲ သူ့ပင်ကိုယ်စရိုက်ကိုကအေးချမ်းလွန်းနေတာ....
Brown_Tae
ခုက အရင်ကအကြောင်းကိုပြန်ပြောနေတာနဲ့မတူဘူးလား ခဲ့ပါတယ် လုပ်ခဲ့ပါတယ် သိခဲ့ပါတယ်ဆိုပြီးတော့ အဆုံးနားလေးတွေပြောပြောနေတာလေ။ အစထဲကရေးလက်စမို့အပ်ပုဒိတ်စောသွားတယ်ဝမ်းနည်းသွားလား?
Thanks for reading
Amethyst_Jei
Zawgyi
"အညို.....ထယ္ေယာင္း! !!. "
အညိုေရာင္လို႔ပဲဆက္ေခၚလို႔မျဖစ္။
"အာ...အကို အခန္းထဲမဝင္ေသးဘူးလား"
"အင္း လူတစ္ေယာက္ကိုေစာင့္ေနတာ"
"ဪ ခုထိမေရာက္ေသးဘူးလား"
"အင္း အခုေလးတင္ေရာက္ေနၿပီ"
ဟိုေဆာ့ေဟ်ာင္းသည္ လိုက္မမွီေသာစကားေတြအမ်ားႀကီးကိုေျပာသည္။ ထူးထူးဆန္းဆန္း အေခၚအေဝၚေလးနဲ႕သူစသိရတာမို႔ တစ္ျခားသူေတြထက္ထူးျခားစြာ အကိုဟိုေဆာ့အားခင္ခ်င္မိသည္။ ခုလည္းထူးထူးဆန္းဆန္းစကားေတြနဲ႕
"ကြၽန္ေတာ္သြားလိုက္အုံးမယ္ ဒီေန႕ကဆရာေစာေစာစာသင္မွာမို႔လို႔"
"အင္းအင္း "
အညိုေရာင္ေကာင္ေလးကေလ မလည္မဝယ္ျဖစ္ေနခဲ့တာလားမသိဘူး။ ကြၽန္ေတာ္ေျပာတဲ့စကားေတြတိုင္းကိုနားမလည္ေသာပုံစံအမူအရာေတြနဲ႕ပဲတုန့္ျပန္ၿပီးေဝးေဝးကိုထြက္သြားတတ္တယ္။
🤎
"အဲ့ေတာ့ဖြင့္ေျပာလိုက္ေပါ့"
"ေျပာခ်င္တာေပါ့ကြ ငါသေဘာက်တာျဖင့္ဘယ္ေလာက္ၾကာေနၿပီလဲ သူနဲ႕ငါကမေန႕ကမွစခင္တာေလ သူစိတ္ဆိုးသြားမွျဖင့္"
"ေအး လုပ္ခ်င္ရာလုပ္ခဲ့တဲ့ေကာင္က အခုမွ သူ႕ဘက္ငါ့ဘက္ၾကည့္ေနလိုက္ ေဂ်ာင္ဟိုေဆာ့မပီသလိုက္တာကြာ"
လာျပန္ၿပီေနာက္တစ္ေယာက္ မနက္က နမ္ဂြၽန္းကေျပာတယ္ အခုက်ယြန္းဂီကေျပာေနျပန္ၿပီ
"ေနစမ္းပါအုံး အၿမဲတမ္းလိုလိုအိပ္ဖို႔ပဲစဥ္းစားေနတဲ့သူကမ်ား ခုမွာလာေဝဖန္ေနတယ္ သြားသြား ကင္နမ္ဂြၽန္းနဲ႕တူတူေနရမွာ မင္း! တကယ္ပဲေျပာပုံဆိုပုံေတြကတစ္ပုံထဲ"
"ေသေလ "
ေျပာကာ စာအုပ္ပုံထဲေခါင္းထိုးအိပ္သြားျပန္ၿပီ။ အႏုပညာေမဂ်ာက လက္ေတြ႕ခ်ိန္မ်ားေပမဲ့လည္း တစ္ခါတစ္ေလက် စာသင္ရတာေလးေတြလည္းရွိေသးသည္။ စာသင္ရတဲ့ေန႕တိုင္းကလည္း မနက္ပိုင္းသာသင္ရၿပီး ေန႕လယ္ထမင္းစားခ်ိန္ၿပီးတာနဲ႕အခ်ိန္က လက္ေတြ႕ေလ့က်င့္ခန္းအခ်ိန္သာ။ စာသင္တာကိုမသြားပဲ စာၾကည့္တိုက္ထဲေရာက္လာခဲ့ၾကသည္။ ကိုယ္ကသာစာနည္းနည္းပါးပါးလုပ္ေသးေပမဲ့ ဟိုမင္ယြန္းဂီကေတာ့ အားမနာလွ်ာမက်ိဳးအိပ္ေနေခ်ၿပီ။ နမ္ဂြၽန္းကေတ့စာလုပ္ေနမွာေပါ့။ ေတြ႕ရင္ေတာ့အက်ိန္းခံရမွာ။ အတန္းမတက္လို႔......
ကလင္......ကလင္.....
ေန႕လယ္စာထမင္းစားခ်ိန္မို႔ တကၠသိုလ္ဝန္းထဲ ကြၽက္ကြၽက္ျမည္ေအာင္ တစ္ဝန္းလုံးေခါင္းေလာင္းသံကိုၾကားရသည္။ စာၾကည့္တိုက္အပါအဝင္
ေဘးက ယြန္းဂီကေတာ့ အင္းအဲနဲ႕ ထလာၿပီး သူကလည္းစာအုပ္ေတြကိုသိမ္းရင္းေပါ့။
"ေဟ်ာင့္ သြားၾကမယ္ေလ"
"ေအး ငါစာအုပ္ေလးေတြထားလိုက္အုံးမယ္"
ယြန္းဂီအေျပာကိုျပန္ေျဖရင္း သူစာအုပ္ေတြျပန္ထားဖို႔လုပ္ေတာ့ ထယ္ေယာင္းကစာၾကည့္တိုက္ထဲဝင္လာတာကိုေတြ႕လိုက္ရသည္။ စာၾကည့္တိုက္မႉးဆီနာမည္ေပးေနတာေတြ႕လိုက္ရတာေၾကာင့္
"ယြန္းဂီ မင္းအရင္သြားႏွင့္ ၿပီးရင္ငါလိုက္လာခဲ့မယ္"
"ေအးေအး"
ေက်ာပိုးအိတ္ကိုတစ္ဖက္ထဲလြယ္ကာယြန္းဂီကထြက္သြားသည္။ သူလည္း
"ထယ္ေယာင္း"
"ဪ အကိုစာဖတ္ေနတာလား ကြၽန္ေတာ္လည္းစာလာဖတ္တာ"
"ဟုတ္လား ကိုယ္လည္းခုေလးတင္စာအုပ္ေ႐ြးေနတာ စာအတူတူလုပ္ၾကမလား"
"ကြၽန္ေတာ္က စာလုပ္ဖို႔မဟုတ္ဘူး စီးပြားေရးစာအုပ္ေတြလမ္းၫႊန္လိုက္လို႔လာဖတ္ၾကည့္တာ အာ...ဒီလိုလုပ္ေလ အကိုဟိုေဆာ့ကစာလုပ္ ကြၽန္ေတာ္ကစာဖတ္မယ္ ရလား"
"အင္းအဆင္ေျပတယ္"
"ကြၽန္ေတာ္စာအုပ္ေ႐ြးၿပီးလိုက္လာမွာမို႔ ဟိုေထာင့္မွာေစာင့္ေနေနာ္"
"အင္း အင္း"
ဟိုေဆာ့ မလိမ္ခ်င္ပဲလိမ္တာမဟုတ္။ crush နဲ႕နီးရမဲ့အေျခအေနေလးမို႔ကို တမင္တကာလိမ္လိုက္တာ။ ယြန္းဂီေစာင့္ေနရလို႔ဆဲမွာလည္းသိသည္။ ေပၚမလာလို႔ေတြ႕ရင္ႀကိတ္ေတာ့မွာလည္းသိသည္။ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ crush ေလးေလာက္မွအေရးမႀကီးတာကို....
စာကိုေက်ေက်ညတ္ညတ္လုပ္တာမဟုတ္ေပမဲ့ ဦးႏွောက္ထဲစာေရာက္တာနဲ႕အကုန္မွတ္မိေလာက္တဲ့ထိရတာမို႔ ခုက ခရက္ရွ္ ေလးမ်က္ႏွာတစ္ကမၻာလုပ္၍ စာလုပ္ျခင္းေလးေပါ့။
ထယ္ေယာင္း စာအုပ္ေလးငါးအုပ္ယူကာသူ႕ေရွ႕မွာတင္လာဖတ္ေနသည္။ သူသည္လည္း ေကာင္ေလးေရွ႕မို႔လူရွိန္ေအာင္ စာပိုလုပ္ရသည္ေပါ့။ စာေတြကအရမ္းခက္တာမ်ိဳးမဟုတ္ေတာ့ မွတ္ရဖတ္ရလြယ္ၿပီး စာလုပ္ရတာစိတ္ပါလာသည္။ ခရက္ရွ္ေလးအားမေငးျဖစ္ေတာ့ပါ။
ထယ္ေယာင္းသည္ စာဖတ္ေနရင္း ဟိုေဆာ့ေဟ်ာင္းကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္ေသာအခါ စာကိုစူးစိုက္စြာ ႏႈတ္ခမ္းတေထာ္ေထာ္ျဖင့္စာေတြမွတ္ေနသည္။ဘာေၾကာင့္မ်ား ေယာက်ာ္းေလးတစ္ေယာက္အသြင္သ႑န္ကခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတဲ့ပုံစံျဖစ္ေနရတာလဲ? မဆီမဆိုင္ကင္မ္ထယ္ေယာင္းေရ စာသာဖတ္ေဟ့
ကိုယ့္ကိုကိုသာအသိေပးရင္း ဖတ္လက္စ စီးပြားေရးစာအုပ္ကိုဆက္ဖတ္ေနလိုက္သည္။ ေအး အေရးႀကီးတာ မင္းပညာေရးပဲ က်န္တာမေတြးနဲ႕ထယ္ေယာင္းေရ။
အညိုေရာင္ေလးက စာအရမ္းႀကိဳးစားတာ သူ႕ Goals ေတြအတိုင္း သူကစီးပြားေရးသမားလုပ္မွာေလ။ အခ်စ္စိတ္မဝင္စားမွန္းမသိခဲ့ဘူး။ အဲ့အခ်ိန္ကစၿပီး ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ဘာမွမသိပဲ သူ႕ကိုပိုပိုခ်စ္လာမိၿပီးတြယ္ကပ္မိတာပဲ.....။
🤎
"ထယ္ေယာင္း"
သူသည္လုပ္ၿပီးသားစာေတြကိုလုပ္ရင္းထယ္ေယာင္းကိုသတိရလာလို႔ေခၚလိုက္သည္။
"ဗ်ာ..."
စာကိုသာအာ႐ုံစိုက္ရင္း သူ႕အားေျဖလာပုံသည္ အရမ္းအသည္းကိုလႈပ္ခတ္တာပဲ။ ဘယ္လိုေလးလဲေကာင္ေလးရာ......။
"ငါတို႔ ပိတ္ရက္က်ရင္ ေလွ်ာက္လည္ၾကမလား?"
"ျဖစ္ပါ့မလား ကြၽန္ေတာ္အျပင္သိပ္မထြက္ဖူးဘူး အိမ္မွာပဲစာလုပ္ျဖစ္တာမ်ားတယ္"
ဟုတ္သည္ေလ ေဖေဖရွိစဥ္ကလို ေဖေဖ့ေျခရာနင္းခ်င္ခဲ့ေသာသူသည္ ပညာေရးနဲ႕ေနာက္ျဖစ္လာမဲ့ဘဝေတြ goals ေတြဖို႔သာစိတ္ဝင္စားတာမို႔ ပိတ္ရက္ေတြလည္းစာေတြပဲလုပ္သည္။ သူငယ္ခ်င္းထားဖို႔ေတာင္အခ်ိန္မရခဲ့တဲ့အခါ သူငယ္ခ်င္းမရွိပဲလည္းေနတတ္လာသည္။ ဆိုေတာ့...ဟိုေဆာ့ေဟ်ာင္းခင္လို႔သာသူျပန္ခင္ခဲ့ပါသည္။ ဘာလို႔ဆိုထူးထူးဆန္းဆန္းေလးမို႔သာခင္ခ်င္ခဲ့႐ုံပါ။ အျပင္ကသိပ္မထြက္ေတာ့ သြားရမွာအဆင္ေျပမေျပသူမသိ။ သူသိတာ အိမ္နဲ႕ေက်ာင္းလမ္း ပန္းၿခံသြားတဲ့လမ္းဘက္ေလာက္ပဲသိတာကိုးးးးး
"သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ေတာင္မသြားဖူးဘူးလား"
"သူငယ္ခ်င္း မရွိဘူး။"
တုံးတိစြာေျဖလာတာမို႔ သူေကာင္ေလးကိုေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္။ ဟုတ္ေနတာလား?
"ဟင္...."
"စာပဲစိတ္ဝင္စားခဲ့လို႔ သူငယ္ခ်င္းမရွိဘူး အတန္းထဲကလူေတြေလာက္နဲ႕ပဲသိၿပီးရင္းႏွီးတာ"
"ဒါဆို မင္းကိုဝက္ဝံေလးလို႔ေခၚၾကတယ္ဆို မင္းခင္တဲ့သူေတြေပးတာမဟုတ္ဘူးလား?"
"သိတဲ့သူေတြေပးတာပါ.....ရင္းရင္းႏွီးႏွီးခင္ရတဲ့လူ သူငယ္ခ်င္းေတြမရွိဘူး"
"အာ...ဟုတ္ၿပီ ဟုတ္ၿပီ ထားလိုက္ေတာ့ ငါနဲ႕သြားရေအာင္ေနာ္ ျဖစ္ပါတယ္ ငါကမင္းနဲ႕ခင္မင္မႈကိုပိုရင္းႏွီးေအာင္လို႔ပါ"
"အင္းေလ ေကာင္းပါၿပီ"
ကိုယ္က နဂိုထဲက သူနဲ႕လည္းခင္ခ်င္ခဲ့တာမလား ျငင္းလို႔ဘယ္ေကာင္းပါ့မလဲ။
ကလင္....ကလင္.....
ေခါင္းေလာင္းလည္းျပန္ထိုးေနၿပီမို႔
"သြားခြင့္ျပဳပါအုံးဗ်"
ေက်ာပိုးအိတ္ကိုလြယ္ကာ စာအုပ္ေတြသယ္ကာ ထယ္ေယာင္းသည္ျပန္ထြက္သြားခဲ့သည္။ ထယ္ေယာင္းသည္အတူတူျပန္မယ္လို႔နည္းနည္းေလးေတာင္မေျပာဘူး ထားပါေတာ့ေလ သူသည္ လာမည့္ပိတ္ရက္ကိုေတြးကာေပ်ာ္႐ႊင္ေနမိသည္။ ခုတင္ ၾကာသပေတးျဖစ္ေနၿပီကိုး စေနေန႕ဆိုအတူတူလည္ရေတာ့မွာပဲ အိုက္ဂူးးးး ခရက္ရွ္နဲ႕အဆင္ေျပေနတဲ့ငါေလးက ေကာင္းလိုက္တာ။
အဆင္မေျပမဲ့အေတြးေတြဖယ္ရင္း လာမဲ့စေနေန႕အေၾကာင္းေတြးေနလိုက္သည္။
အညိုေရာင္ေကာင္ေလးက ကြၽန္ေတာ္တို႔ထင္သလိုတကယ္ေအးတိေအးစက္နိုင္ခဲ့ပါတယ္။
အခ်ိန္ေတြၾကာလာေတာ့လည္းဒီအေၾကာင္းကိုကြၽန္ေတာ္ပိုသိလာရတယ္။ သူကလူတစ္ေယာက္ကိုေအးစက္စြာဆက္ဆံေနတာမ်ိဳးမဟုတ္ပဲ သူ႕ပင္ကိုယ္စရိုက္ကိုကေအးခ်မ္းလြန္းေနတာ....
Brown_Tae
ခုက အရင္ကအေၾကာင္းကိုျပန္ေျပာေနတာနဲ႕မတူဘူးလား ခဲ့ပါတယ္ လုပ္ခဲ့ပါတယ္ သိခဲ့ပါတယ္ဆိုၿပီးေတာ့ အဆုံးနားေလးေတြေျပာေျပာေနတာေလ။ အစထဲကေရးလက္စမို႔အပ္ပုဒိတ္ေစာသြားတယ္ဝမ္းနည္းသြားလား?
Thanks for reading
Amethyst_Jei