"Hi Pennsylvania! I miss you!" Bungad ko kay Penny.
"Hi Mariella! I miss you too!" Sabi niya at tumayo para makipagbeso at yakap sa akin.
"How are you?" Nagagalak na tanong ko.
"Take a seat first." Penny said instead answering my question.
Yun nga ang ginawa ko umupo sa harap niya para makapag-chika kami.
"Kamusta ka?" Ulit ko.
"Ikaw, kamusta?" Pang-iiba niya.
"Ayos naman, ikaw?" Sagot ko.
Nagkibit siya ng balikat kaya ang alam ko ay may problema siya.
"Penny, may problema ba?" Nag-aalalang tanong ko.
"Oo, meron." Sagot niyang kinagulat ko dahil dire-diretso
"Ano? sabin mo sa akin, baka makatulong ako." Sabi ko na lang dahil nag-aalala rin ako.
"Talaga, Marie?" Parang batang napag-bigyan si Penny sa reaction niya.
"Of course, we're friends." I said.
"Kasi, ano." Inilabas niya ang isang brown na envelope sa bag niya.
"Here, I know the history both of you." Nagulat ako sa sinabi ni Penny kaya tinignan ko ang envelope.
Nakita ko ang mga litrato, ang una ay ilang taon na ang nakalipas, it's our graduation day when I and Rao hugging in the background of the restroom. The second one was we're in Agoo with Mich. The third was when we are running from the church because of the rain, to go in Rao's car. Ang pang-apat kung saan, naghahalikan kami ni Rao sa Veranda nang Condo niya. Marami pa ang mga picture na naghahalikan kami ni Rao, meron sa parking lot, sa lobby at sa companiya!
"Malandi ka! malandi ka rin palang tulad ko, si Pastor pa talaga ang nilandi mo. Hindi ka ba nahihiya at Pastor ang nilalandi mo?" Nagulat ako sa sinabi ni Penny.
"Anong pinagsasabi mo Penny?" Tanong ko.
"Anong pinagsasabi?" Penny laugh in sarcastic. "Diba ayaw mong malaman nang lahat na kayo na ni Rao? dahil nilalandi mo lang siya!"
"Penny, hindi ko siya nilalandi, we're in relationship." I said. And it's true.
"Bakit ayaw mong illegal?" Penny ask.
"Because..." Hindi ko alam kung anong sasabihin ko. Naguguluhan ako. Bakit nga ba? Bakit nga ba, ayaw ko siyang illegal?
"So, you better choose. Leave Rao and close all your restaurant or I reveal this photos para matanggalan nang lisensya si Rao." Penny said that shock me.
"Penny, kahit i-reveal mo acceptable naman dahil boyfriend ko siya!" Inis na sabi ko sa kaniya.
"Boyfriend, really? Bakit hindi mo inilelegal? Kahit na boyfriend mo siya, alam mong hindi pwedi ang ganyan sa pagiging Pastor. Alam mo yan Marie, hugging and kissing in a public place. In short paglalandian! Gash! akala ko ba Kristiyano ka? dapat alam mo yan. Kawawa naman si Rao mawawalan nang lisensya, dahil sayo." Sabi ni Penny at nagkibit balikat handa nang umalis.
Tumayo siya at hinalikan ako. "Choose my dear friend, see you around, my friend." Paalam ni Penny.
Naguguluhan ako, naguguluhan ako kung bakit niya ginagawa yun. Alam ko, Oo alam ko mali ang ginawa namin ni Rao dahil sa public place namin ginawa ang iba. Bakit ginagawa ni Penny ito? Natatakot ako sa balak niyang gawin.
"Ano?! bakit kasi kayo may mga halikang eksina sa mga pampublikong lugar?" Naka konot noong sabi ni Eda.
Tinawagan ko agad si Eda at kweninto ko sa kaniya ang lahat nang nangyare. Pumunta kami dito sa Condo niya.
"Eda, anong gagawin ko? paano kung ilabas yun ni Penny? ang reputasyon nang pinsan mo ang masisira." Paluluhang sabi ko at niyakap ako agad ni Eda.
"Eda, Mahal na mahal ko ang pinsan mo... hindi...hindi ko kayang... masira siya..." Tuluyan na akong umiyak.
"Ang sabi mo, pinapasara rin ni Penny ang mga Restaurant mo?" Eda at tumango lang ako.
"You know, Pennywise Resto?" Tanong ni Eda.
"Yeah." Sagot ko at sabay hikbi.
"Siya ang karibal nang Precious Created by God. at si Penny ang may-ari nun!" Nagulat ako sa sinabi ni Eda.
"Restaurant ko pala ang problema, bakit dinamay niya si Rao." Ako.
"Dahil, alam niyang siya ang kahinaan mo. Marie, kilala tayo ni Penny, dahil kahit papaano naging kaibigan natin siya, tinuring natin siyang kaibigan! peke rin naman pala!" Inis na sabi ni Eda.
I refuse to answer all Rao's call and text. Tuwing pupunta siya sa Office ko lagi kung sinasabi kay Jesdinne na secretary ko, 'sabihing busy ako at maraming ginagawa.'
Tatlong araw ko na siyang di nakikita miss na miss ko na siya. Pero para sa ikabubuti mo ito, mahal ko. Aalis ulit ako para sa ikabubuti mo.
"Ma'am bakit po isasara niyo na ang Restaurant?" Nag-aalalang sabi nang mga waitress ko.
"Wag kayong mag-alala, may papasukan parin naman kayo na trabaho. Pinasok ko na kayo sa mga iba naming companiya." Sabi ko at tinalikuran na sila para maka-uwi na.
"Apo, sigurado ka bang babalik ka sa Canada?" Bungad ni Lola Marian sa akin na paluluha na.
"Bakit kailangan mo pang isarado ang mga Restaurant mo, ija?" Lolo Primo.
"Opo, babalik akong Canada. Sa Restaurant po, siguro po sa Canada nalang ako magpapatayo." Sabi ko, hindi ko masabi ang totoong dahilan dahil hanggang ngayon maging ako naguguluhan.
"Apo, dahil ba ito sa ipapakasal ko sayo? Hayaan mo na yun Apo, just stay here, please." Lola Marian.
Gustohin ko mang manatili dito Lola, hindi ko kaya. Dahil pagmananatili ako at ipaglalaban ko ang pagmamahal ko kay Rao, siya naman ang mapapahamak. Ansakit ko naman mag-mahal dahil sa kagustuhan ko ipapahamak ko naman si Rao, ipapahamak ko ang mahal ko. Wala ring silbi ang pag-mamahal ko sa kaniya kung sisirain ko naman ang buhay niya.
Hindi sa lahat nang pagkakataon tama ang kagustuhan mo, ang iba ay mali at nakakasakit, kaya bago mo gawin pag-isipan mo munang gawin, pag-isipan mo kung ano ang resulta neto. Wag laging nananaig ang kagustuhan lalong lalo na kung nakakapahamak.
Lord, I know. To them I'm doing the wrong path again, I'm doing this again. Aalis nanaman ako nang hindi lumalaban, aalis nanaman akong takot. Napakaduwag ko talaga, kahit na kasama naman kita. Lord, mali po ba ito? If it is wrong, correct me please.
But I'm hundred sure that I'll leave, for Rao's reputation because I love him. Even it's hurt, I'll do. For him, For you my love.
Hindi ko alam kung ano ang naghihintay sa akin sa Canada, pero pag-nasa Canada na ako, I'll promise na ipapaubaya ko na kay God ang buhay ko, I'll follow his will to my life.
"Sis, halika na kasi! aalis ka na nga lang sa susunod na araw! dun na tayo mabubuo oh!" Reklamo ni Micah sa akin.
Dahil sa dami kung iniisip hindi ko man lang namalayan na nandito na pala sa bahay ang mga kaibigan ko.
Anniversary kasi nila Annie at Jadin kaya may salo-salo sa bahay nila. Ayaw kung pumunta dahil paniguradong andun si Rao.
"Kaya nga, aalis na ako sa susunod, kaya kailangan ko nang mag-impake." Dahilan ko.
"Bukas na yan, sasamahan ka namin!" Ani ni Jai.
"Birthday pa yun ni Mich, yung araw pa talaga na yun ang pinili mong alis!" Panunumbat ni Micah.
Kinulit kulit lang nila ako hanggang sa napa-Oo na rin nila ako. Namalayan ko na lang ang sarili kung nag-aayus para sa Anniversary nila Annie at Jadin.
Pagkatapos kung mag-ayus lumabas ako at bumungad sa akin ang gwapo kung Ama.
"Oh anak, tara na?" Bungad ni Papa.
"Opo pa, Ang gwapo gwapo niyo po." Nakangiting sabi ko.
Nagulat ako sa ginawa ni Papa dahil inakbayan niya ako. "Ang anak ko, ang ganda ganda, mana kasi sa akin."
"Syempre naman pa! lahi kaya natin." Sabi ko.
"Ayos ka lang ba anak? Nitong nag-daang araw lagi ka nalang tulala." Nag-aalalang tanong ni Papa.
Ngumiti ako. "Ayos lang ho ako, Papa."
"Anak, salamat ah, salamat kasi sinamahan mo ako sa buhay. Pasensya ka na kung may mga pagkukulang ako bilang isang Ama, pasensya ka na anak kung lagi kang naiipit, pasensya ka na kung minsan napapahiya ka kasi hindi ako nakapagtapos ng pag-aaral, pasensya na anak ah?" Nagulat ako sa sinabi ni Papa.
"Papa naman, wag mo ngang sabihin yan! Papa hindi kita kinakahiya, sa totoo nga proud na proud ako sayo... Mahal na mahal kita Papa..." Sabi kong may luha na at niyakap si Papa nang mahigpit.
"Sali ako." Rinig kung sabi ni Mommy at nagyakapan kami.
"Marie, Ma, Intayo... Bat kayo lang ako rin." Sabi ni Manang Rain.
"Mamimiss ka namin, Marie." Naiiyak na sabi ni Mommy.
"Basta, Marie kung may problema dun, andito kami ah? Bibili ka-agad ako nang ticket para mapuntahan ka." Manang Rain.
Tumigil na kami at pumunta na sa bahay nila Annie. Kahit na kabado nagawa ko paring mag-drive nang maayos, buti nalang nag-iisa lang ako dito sa kotse ko.
Ayaw kung bumaba dahil nakita ko na ang kotse ni Rao. Nagulat ako nang biglang may kumatok sa bintana ko.
"Marie, baba ka na dyan! Nagsisimula na sila!" Sabi ni Jai.
Lumunok ako at huminga nang malalim, kahit kabado nagawa ko paring maglakad nang maayos.
Nakita ko agad ang matang madilim ni Rao sa akin, mas lalo lang akong kinabahan. Ang titig niya ay parang galit.
Binati ko ang mag-asawang si Jadin at Annie. Natatakot akong lumapit kay Rao kaya dumidistansya ako sa kaniya.
"Guys cheers tayo sa Anniversary nila Annie at Jadin! pati na rin sa dispedida ng bestfriend ko!" Nagulat ako sa huling simabi ni Eda, may tama na ata to.
Agad akong lumapit kay Eda na nasa gitna at tinitignan nang mga bisita, dahil kinakabahan ako baka may masabi siyang iba, inagaw ko sa kaniya ang wine glass at nilapag sa malapit na mesa bago siya hinila. " Tama na yan, Eda. Lasing ka na." Bulong ko at inakay siya papunta sa isang kwarto.
"Alam mo!? sayang eh... sayang!" Naluluhang sabi ni Eda.
Napatahan ko si Eda, nakatulog na rin siya ngayon. Hinanap ko si papa at nag-paalam na uuwi na. Lumabas ako para maka-uwi na.
"So your leaving." Nagulat ako nang binubuksan ko ang kotse ko ay may nagsalita sa likod ko. Tumibok nang mabilis at malakas ang puso ko.
Unti-unti ko siyang matapang na hinarap. "Yes."
"Why? Why, Marie? Do we have a problem? This past few days you keep ignoring me again. Can I know the problem love, so we can fix it." Nahihimigan ko ang sakit sa boses niya. Rao wag ganiyan, mas lalong magugulo ang desisyon ko. Mas lalo akong mahihirapan.
"Wala namang problema, ako lang ang may problema." Sabi ko at tumingin sa malayo. Diko siya kayang tignan, natatakot ako.
"What is it, love? Tell me so I can help." He said in soft voice.
"Tigilan mo ako. Yun ang tulong na magagawa mo." Sabi ko pinipigilan ang pagpiyok nang boses ko. God! I want to cry. Nasasaktan ka, nasasaktan din ako.
"Love, what are you talking about? why? did I do something?" Nag-aalalang tanong niya at hinawakan ako.
"Raowaqin! ang sabi ko tigilan mo ako! kaya wag mo akong hahawakan!" Sabi ko at kasabay na bumuhos ang mga luha ko.
"I'm your boyfriend. Why should I stop?" Kita ko ang sakit sa mga mata ni Rao.
Rao, please... hirap na hirap na akong mag-desisyon. Gusto kung manatili sayo ngunit mapapahamak ka naman.
"Stop it Rao! stop it! I'm just only flirting you!" Pagsisinungaling ko sa kaniya. Mariella, ikaw dapat ang tumigil.
I saw he smirk. "Flirting? Sa paglalandi mo sa akin wala bang pagmamahal dun?" He ask as I saw his tears.
"Wala. Hindi kita minahal, at kahit kailan hindi kita mamahalin." Sabi ko. Marie! Stop it your already laying!
"Marie, tell me your kidding. Right, love?" He said begging.
"Hindi. Hindi ako nagbibiro. Tumigil ka na at sawa na ako sayo!" Sabi ko at pumasok sa kotse ko.
Kasabay nang pagharorot ko sa kotse ko ang mga luhang pumapatak sa aking mga mata. It's a pain, I'm hurting my self too much. Okay lang kung ang sarili ko lang ang sinasaktan ko ngunit pati si Rao, sinaktan ko.
Napahinto ako nang makita ko si Penny na nakaharang ang kotse niya sa dadaanan ko kaya bumaba ako.
"Oh ayan Penny ah! Masaya ka na!? Pinasarado ko na ang mga Restaurant ko, wala ka nang karibal! iniwan ko na rin si Rao, wag kang mag-alala sa susunod na ang alis ko." Sabi ko kay Penny na tuloy parin ang iyak.
"Marie, alam mo ba kung bakit ko ginagawa ito? kasi! iniwan niyo ako! akala ko ba, mag-kaibigan tayo? akala ko walang iwanan? pero iniwan niyo ako! iniwan mo ako!" Nagulat ako sa sigaw ni Penny.
"Umangat na kayong lima, samantalang ako! naghihirap parin! Oo alam ko mayaman naman na kayo eh! pero mas yumaman pa kayo dahil sa mga meron kayo ngayon! Si Micah pinapamahalagaan ang kompaniya nila, masayang may pamilya! Si Eda maraming kompaniya na nangunguha sa kaniya pero pinili niya ang kay Ethan! Si Jai! sikat na dahil sa pag-vlovlog niya! Ikaw! ikaw! may mga Restaurant na sikat! pinag-aagawan ka pa ng mga lola mo! Si Annie... masaya sa pamilya niya! ako... nung naghiwalay kami ni Tim kailangan ko nang kaibigan na masasandalan pero, ang mga kaibigan ko puro mukang bibig... si Marie, si Marie! nalang lagi! ikaw nalang lagi! paano naman ako? kaibigan niyo rin naman ako ah... kaibigan niyo nga ba talaga ako...? ginawa ko ang lahat para makaraos sa paghihirap, pinatulan ko yung pipitchuging matandang Americano para lang tumaas... ginawa ko ang lahat... para maging matagumpay... pero... ni kailan man di ako naging masayang tulad niyo...." Umiiyak na sabi ni Penny.
Lumapit din ako sa kaniyang umiiyak at niyakap siya. "I'm sorry... I'm sorry... if we're not being good friend, to you baby... I'm sorry... forgive us... forgive me..." Kumalas ako sa yakap namin at hinarap siya. "Hindi ka talaga magiging masaya kung may galit pa sa puso mo... matuto kang magpatawad at humingi nang tawad, sasaya ang buhay mo..." Sabi ko at iniwan na siya.
Napahupa ko na ang iyak ko, ngayong alam ko na kung bakit ginawa yun ni Penny. Papatawarin ko siya kahit na hindi pa siya humihingi nang tawad, dahil yun ang tama. Mahirap mag-patawad pero ito ang nararapat na gawin, ito ang tama.