Uni
မောင့်သည်းညှာရှင် အပိုင်း ၅
သည်းညှာဒီနေ့ သူအချိန်အတော်ကြာလှည့်မကြည့်ဖြစ်တဲ့...Time Entertainment ဆီသွားရမည်..။
ခရီးသွားလာရေး ကုမ္ပဏီ နဲ့ Hotel ပိုင်ရှင် သူလိုလူက ဘာမဆိုင်ညာမဆိုင် Entertainment တစ်ခု ထတည်ထောင်ခဲ့တာဟာ..အရူးလို့ခေါ်သင့်တယ်မဟုတ်လား..။စဥ်းစားကြည့်မိတော့ မောင့်ကြောင့် သူအများကြီးရူးခဲ့ဖူးသလားပဲ...။ဘာလို့လဲဆိုတော့...Entertainment နာမည်ကိုက မောင့်နာမည် Time ဟု ပေးထားသည်မဟုတ်လား..။
လွန်ခဲ့သော အတိတ်က သူ့အနားမှာမောင်ဆိုတဲ့ လူသားလေး ရှိဖူးတယ်ထင်ပါရဲ့...။
မောင်နဲ့မဆုံခင်အထိတော့ သူ ထို Entertainment ကို လှည့်မကြည့်ဖြစ်...။ခုတော့..သွားကြည့်ရမည်မို့လိုအပ်တဲ့ ပစ္စည်းတွေထည့်ပြီး အောက်ထပ်ဆင်းလာခဲ့သည်..။
''ဟော..သား..ဘယ်သွားမလို့လဲ...''
မေမေက သူ့ကိုမြင်တော့ ဆီးကြိုမေးလာသည်..။မိခင်ဖြစ်သူရဲ့ပါးကိုတစ်ချက်ထိကပ်နမ်းလိုက်ပြီး...
''အင်း...သား...မန္တလေးက Entertainment ကိုတစ်ချက်ပြန်ကြည့်မလို့..ပစ်ထားတာကြာပြီလေ...''
''အင်း..အင်း..သား..ဖြေးဖြေးချင်းမောင်း ဆိုင်ကယ်ကို...မေမေဖြင့်စိတ်မချပါဘူးသားရယ်...driver ကို ကားမောင်း ပို့ခိုင်းမယ်လေ...မေ့သားက..ကားမမောင်းနိုင်တော့....''
''ရတယ်..မေမေကလည်း သားကလေးမှမဟုတ်တာ အသက် ၂၆ နှစ်ရှိပြီ...ကဲ..သွားပြီ...စိတ်ချ..ရောက်ရင် ဖုန်းဆက်မယ်...''
ဒေါ်သဲသဲနှစ် သက်ပြင်းမောသာချလိုက်မိသည်..။သူမသားလေးကို သူမ အထိခိုက်မခံနိုင်တော့ပါ..။တိုင်းလေးအား သူ့ကိုကို့ ကိုပိုဂရုစိုက်ခိုင်းရမည်..။
သည်းညှာ မောင့်ပိုက်ဆံတွေသိမ်းပြီးဝယ်ထားတဲ့ YAMAHA R3 စိမ်းပြာကို ခွကာ ထွက်လာခဲ့သည်..။မောင့်ကို Surprise လုပ်ရမည်..။မောင်ပြန်သွားတာ ၃ရက် ရှိပြီမဟုတ်လား..။Ent မှာ Cover Song ဆိုဖို့ရော မဂ္ဂဇင်းမျက်နှာဖုံး ရိုက်ဖို့အတွက်ရှ်တာမို့ မောင် ပြန်သွားရသည်..။
''မောင်...ငါမင်းကိုလွမ်းနေပြီ...''
လီဗာ မိုင်ကုန်ဆွဲပြီး ကွေ့ကာ ဝိုက်ကာ အမြန် စီးလာခဲ့သည်...။မေမေ မြင်ရင်တော့ ဘုရားတနေအုံးမှာ..။Accident ဖြစ်ပြီးနောက်ပိုင်း မေမေကဘယ်သွားသွားက ပြန်မရောက်မချင်း စိတ်မချတော့...။ကား Accident ဖြစ်တာမို့ သည်းညှာ Car မမောင်းနိုင်တော့.. ။ဘယ်သွားသွား ဆိုင်ကယ်သာခွဖြစ်တော့သည်..။
တိုင်း ဒီနေ့ ကြော်ငြာ ဓာတ်ပုံ ပါရိုက်ရမည်မို့ Ent ကို အစောကြီး ရောက်လာခဲ့သည်..။တွဲရိုက်ရမည့် Model မင်းသမီးကခုထိမလာနိုင်သေးတာမို့ ဇာတ်ညွှန်းတွေဖတ်ရင်း စောင့်နေရသည်..။
ထိုတစ်ယောက်ကို မတွေ့အောင်ရှောင် နေမိကာမှ မန်နေဂျာ လက်ခံထားတဲ့ အလုပ်မှာ တွဲရိုက်ဖို့ အ ကြောင်းဖန်လာသည်..။ငြင်းဖို့ပြင်လိုက်ပေမယ့် လျော်စရာငွေက လက်ထဲမရှိတော့တာမို့ ငြိမ်နေလိုက်ရသည် ။ဘဏ်တိုက်လက်ထဲအကုန်ရောက်သွားပြီလေ...။
''အိုး...ကိုတိုင်း...ရောက်နေတာကြာပြီလား..ကေ နောက်ကျသွားတယ်...''
အသံက နောက်မှ လက်က ပခုံးပေါ်အရင်ရောက်လာသည်..။ဒီဟာမ ငြိမ်ငြိမ်ကိုမနေနိုင်ဘူး..။
''မင်း လက်ကို အရင်ဖယ် ကေမေသော် စောက်ပြဿနာ မဖန်တီးချင်နဲ့..ငြိမ်ငြိမ်နေ...''
ခါထုတ်ပြီး မတ်တပ်ထရပ်လိုက်ကာ မျက်နှာချင်းဆိုင်ကိုလှည့်အကြည့် သူ့ခေါင်းကိုဖိကိုင်ကာ စူးစိုက်ကာကြည့်နေသော ကိုကို့ ကို တွေ့လိုက်ရသည်..။သွားပြီ...အရင်တစ်ခါလိုထပ်ဖြစ်လို့မရဘူး..။
''ကိုကို...ကိုကို...''
တိုင်း အနားကိုအပြေးသွားလိုက်ပြီး...ခေါင်းကိုဖိကိုင်နေသော လက်ကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်...။
''ကိုကို..မောင်ပြောပြမယ်..မောင်ရှင်းပြမယ်...စိတ်ကိုလျော့နော်..သူ့ကြောင့် နောက်တစ်ခါ ကိုကိုထိခိုက်လို့မဖြစ်ဘူး...အင့်...အီး..နောက်ထပ်ထားမသွားပါနဲ့..ကိုကို..''
သည်းညှာ အရိပ်တွေဝိုးတစ်ဝါး မှတ်မိလာသည်..။မျက်နှာချင်း နီးကပ်နေသူ လူနှစ်ဦး..။အက်ျီကြယ်သီး တစ်လုံးချင်းဖြုတ်နေသော လက်ရဲ့ လက်ခလယ်မှာ ဝတ်ဆင်ထားသော ပတ္တမြားလက်စွပ်ပိုင်ရှင်..။
သည်းညှာ အဝေးက သူမကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ နေရောင်စူးလို့ကာနေတဲ့ လက်မှာ ပတ္တမြားလက်စွပ်လေးက နေရာယူလို့...။ရှင်းပြပါ့မယ်...သူ့ကြောင့် နောက်တစ်ခါထိခိုက်အောင်မလုပ်ပါနဲ့လို့ တောင်းဆိုနေသူရဲ့ မျက်နှာကိုဆွဲမော့လိုက်ပြီး...
''မောင်...ကိုကို့မျက်နှာကိုသေချာမော့ ကြည့်စမ်း...''
''အင့်..အီး...မပြောပါနဲ့..မထားခဲ့ပါနဲ့တော့..အီး..''
မျက်ရည်တွေမရပ်မနားကျကာ မော့ကြည့်မလာပဲ ခေါင်းတွင်တွင်ယမ်းခါနေသူကို သည်းညှာစိတ်မရှည်တော့ပဲ....
''ငါ့ကိုကြည့်လို့ ပြောနေတယ် တိမ်မိုးမြင့်တိုင်း''
နာမည်အပြည့်အစုံခေါ်လိုက်မှ ဆတ်ကနဲတုန်သွားပြီး မော့ကြည့်လာသူ..။မျက်ရည်တွေကို တယုတယ သုတ်ပေးလိုက်ပြီး....
''စမှတ်မိလာတယ်...မောင်နဲ့ အဲ့မိန်းမရဲ့ မျက်နှာ နှစ်ခု နီးကပ်နေတာကို နောက်ပြီး အက်ျီကြယ်သီးဖြုတ်နေတဲ့ လက်တစ်စုံရော...''
''ကိုကို..အဲ့တာက...''
''ရှူး...ကိုကို မေးမယ်...အဲ့ဒီကိစ္စမှာ မောင်ကိုယ်တိုင်ပါဝင်ရဲ့လား...နှစ်ဦးသဘောတူလား..အဲ့ဒါပဲဖြေ....''
''မဟုတ်ပါဘူး..မဟုတ်ဘူး..မောင်..''
''ရပြီ...လုံလောက်ပြီ...အဖြေကို ကိုကို ကိုယ်တိုင်ရှာမှာမို့....မောင်ကအခုမေးမယ့် ကိုကို့ အမေးတွေကိုအမှန်အတိုင်းဖြေပေး...ပြော..အဲ့ ကောင်မနာမည်...''
''ကေမေသော်...''
''Ok...လာ..သွားမယ်...ကိုကို့ကို ယုံ...''
သည်းညှာ မောင့်လက်ကိုဆွဲကာ သူမရှိရာထွက်လာခဲ့သည်..။နှစ်ယောက်လုံး ခုံပေါ် ဝင်ထိုင်လိုက်ပြီး...
''ဒီက ကေမေသော် ထင်ပါရဲ့..ကိုယ်က ရင်နှစ်သည်းညှာ ပါ...တွေ့ရတာဝမ်းသာပါတယ်''
လက်ကမ်းကာ မိတ်ဆက်လိုက်သည်..။လက်စွပ်ရှိရာ ဘက်ကို ကမ်းပေးလာကာ...
''အိုး...ဟုတ်ကဲ့...တွေ့ရတာဝမ်းသာပါတယ်.... ကိုတိုင်းရဲ့စပွန်ဆာဆိုတဲ့သူလား...''
လက်ချင်းဆွဲထားတဲ့ လက်တစ်ခုက တင်းကနဲဖြစ်သွားလို့ မော့ကြည့်တော့ လူစဥ်မမှီတဲ့စကားလုံးနဲ့ တိုက်ခိုက်လာ ပြီးမျက်ခုံးတစ်ချက်ပင့်ပြလာသည်..။သည်းညှာ တစ်ချက် ပြုံးလိုက်ပြီး ဆွဲထားတဲ့လက်ကိုမလွတ်ပေးပဲဆွဲထူလိုက်သည်..။ရေကူးကန်ဘေးကို အသာတကြည်ဆွဲခေါ်လာပြီး...နား နား ကပ်ကာ....
''ငါ့နာမည်ကြားပြီး ငါ့ကိုလျော့တွက်ရင် မှားသွားမယ် ကေမေသော်....ငါက အရင်က ရင်နှစ်သည်းညှာမဟုတ်ဘူး...မောင့်ရင်ဘက်ထဲမှာ ဘာနဲ့ဖြတ်ဖြတ် ပြတ်မထွက်တဲ့ မောင့်ရင်နှစ်သည်းညှာပဲ...ငါ့ကိုလာမတိုက်ခိုက်ပဲ မောင့်ရင်ထဲကအဲ့ဒီသည်းညှာကို ဖြုတ်ပြစ်နိုင်ရင် မောင့်ကိုယူသွားလိုက်....နောက်ထပ် မောင့်ကို နင့်ကြောင့် ထပ်မမေ့နိုင်ဘူး...''
''ဗွမ်း....''
ရေကူးကန်ထဲတွန်းချပစ်လိုက်ပြီး ရေမွမ်းကာ ရေပြင်ပေါ်တက်လာသူကို လက်ခလယ်ထောင်ပြကာ ဆဲခဲ့လိုက်သည်...။
''ဒီနေ့ ရိုက်ကူးရေးနားလိုက်မယ်...ပြန်နားကြတော့...''
''ဟုတ်ကဲ့ boss''
အကုန် ပြန်သွားကြတော့...သူ့ကို ငေးကြည့်ကာ စပ်ဖြီးဖြီးနဲ့ ရယ်ပြလာသူရဲ့မျက်နှာကို လက်သီးတစ်ချက်ပစ်ကျွေးလိုက်သည်..။တစ်ခုခုဆို သူ့မှာပြာနေတာကို သည်းညှာမကြိုက်...။
''ခွပ်...''
''အား..အာ့...ကိုကို...''
သွေးစတို့ကိုသုတ်ပြီး မော့ကြည့်လာသူကို ဘုကြည့်ကြည့်ကာ....
''ဘာလဲမကျေနပ်ဘူးလား...''
''မဟုတ်ပါဘူး...ရပြီလား..စိတ်ပြေပြီလား..ထပ်ထိုးချင်သေးလား...''
''အင်း..ထိုးချင်သေးတယ်..မင်းတော့မဟုတ်ဘူး...ဟိုတစ်ယောက်ကို....''
ပြောပြောဆိုဆို ပြေးသွားသူနောက်ကို ကြည့်လိုက်တော့...သန့်ရှင်းရေးအလုပ်သမားကအမှိူက်ကောက်နေသည်ကို သူရဲ့ကားထဲက အမှိုက်တွေတစ်ခုချင်းဆွဲထုတ်ကာပစ်ချနေသူ ၃၀အရွယ်ယောကျ်ားတစ်ယောက်...။တိုင်းခေါင်းယမ်းလိုက်မိသည်...။အမှိူက်ပုံးက ထိုလူနဲ့လက်တကမ်းသာဝေးသည်ကို သက်သက်မဲ့ပညာပြချင်နေတာ....။တိုင်း ဘေးကနေရပ်ကြည့်နေလိုက်သည်..။
''ခင်ဗျား ဘာလုပ်နေတာလဲ...''
သည်းညှာ ကားတံခါးပေါက်ကနေမြင်နေရသူကိုခါးထောက်ပြီးစူးစိုက်ကြည့်ကာအော်မေးလိုက်သည်...။
''အမှိူက်ပစ်နေတာလေ...''
''ဟ...အဲ့တာတော့မြင်တာပေါ့...ခင်ဗျားက အမှိူက်ပုံးထဲမှ အရောက်မထည့်ပဲဘာလို့ အောက်ကိုပစ်ချနေတာလဲ....''
''ဟေ့ကောင်...သူက အလုပ်သမားလေကွာ အမှိူက်ကောက်ရမှာ..သူ့အလုပ်လေ...မင်းကဘာဝင်နာနေတာလဲ....ဘာလဲ...မင်းလင်မို့လား...''
''ဘာကွ...''
ဒီတစ်ခါလက်ပိုက်ကြည့်ရမယ့်အလှည့်က သည်းညှာအလှည့်...။ထိုကားသမားအား အော်သံနဲ့အတူပြေးထိုးကာ ဇိမ်ပြေနပြေချော့သိပ်နေတာ လက်သီးနဲ့...အဟင်း..။အောက်က လူက တော့ ဖူးယောင်ကိုင်းနေပြီ...။
''ခွေးကောင်...ခွေးစကားလာထွက်နေတာ...ဒီပါးစပ်လား..ငါ့တန်ဖိုးထားရတဲ့လူကိုပြောတာ...ဟေ့ကောင်...လူ့ငနွား...အမှိုက်သမားကို အမှိုက်ကောက်ခိုင်းရင်တောင် မင်းလီးသရမ်းထားပြီးထွက်လာတာကို ခံထားတဲ့ သုံးပြီးသား ကွန်ဒုံး ကိုတော့ မကောက်ခိုင်းသင့်ဘူးလေ..ခွေးကောင်ရ....''
ခဏကြာတော့ မောင့်စိတ်တွေပြေသွားပုံပဲ...ထိုးတာရပ်သွားပြီ..။သည်းညှာ ရေဗူးဖွင့်ကာ အဆင်သင့်စောင့်နေလိုက်သည်..။အနားကပ်ရပ်လာသူကျောပြင်ကို သပ်ပေးလိုက်ပြီး...
''အိုက်ဂူး..လေ့ကျင့်ခန်းပြီးသွားပြီလား..ရော့ရေသောက်လိုက်အုံး...ကိုကို သွားရှင်းလိုက်အုံးမယ်...''
တိုင်း ရေမော့သောက်ကာ အမောဖြေနေလိုက်သည်...။ပက်လက်လဲကာ သတိလစ်နေသူကိုခြေထောက်နဲ့ တစ်ချက်ပိတ်ကန်လိုက်ပြီး...
''ဟေ့ကောင်....အဲ့ဒါငါ့လင်..နောင်မထိနဲ့...''
''သွားရအောင်..မောင်...သိန်း ၂၅နဲ့ပြီးလာတယ်..မကျေနပ်ရင် ထပ်ရိုက်လို့ရသေးတယ်...''
''တော်ပြီ...ကျေနပ်ပြီ...ဓာတ်ပုံရိုက်တဲ့သူတွေရှိသေးတယ်...''
''ဖျတ်ခိုင်းထားပြီ....မုန့်ဖိုးနည်းနည်းပေးလိုက်ရတာပေါ့....အဲ့ကောင်က ကိုကို နဲ့ လက်တွဲလုပ်နေတဲ့Mine ခရီးသွားကားဂိတ်..ကားလက်မှတ် အရောင်းဌာန ရဲ့ ပိုင်ရှင်သားတဲ့...''
''ဆက်လုပ်အုံးမှာလား..အဲ့ခွေးကောင်နဲ့...''
''share တွေထုတ်ပေးလိုက်ပြီ...အဲ့စောက်ခွက်ရှေ့သေးတောင်လှည့်မပေါက်ချင်ဘူး...''
''အင်း..မောင့်ဘက်လှည့်ပေါက်....''
''တိမ်မိုးမြင့်တိုင်း...''
''အဟဲ..စတာ..ကိုကို...စတာလို့...အား..နာတယ်...ဟား..ဟား..''
အမှိူက်ကောက်တဲ့ ဦးလေးကြီးကတော့ ကြောင်ငေးကြည့်နေမိသည်..။သူ လူ ၃ယောက်မြင်လိုက်ရတာလား...ထိုးကြိတ်နေတုန်းက တခြားလူတစ်ယောက်လိုပင်။အခုတော့ ဟီးလေးထပြီး ခုန်ပေါက်နေလိုက်ကြတာများ..။အိမ်း...တကယ်လိုက်ဖက်တာပဲ..။ဆိုးတဲ့နေရာမှာ...။
........
HTWO
Edit..15.1.2022
အဟီး...အဆင်ပြေကြလား..☺☺
vote & comment လေး ပေးကြပါ...
Zaw
ေမာင့္သည္းၫွာရွင္ အပိုင္း ၅
သည္းၫွာဒီေန့ သူအခ်ိန္အေတာ္ၾကာလွည့္မၾကည့္ျဖစ္တဲ့...Time Entertainment ဆီသြားရမည္..။
ခရီးသြားလာေရး ကုမၸဏီ နဲ႔ Hotel ပိုင္ရွင္ သူလိုလူက ဘာမဆိုင္ညာမဆိုင္ Entertainment တစ္ခု ထတည္ေထာင္ခဲ့တာဟာ..အရူးလို႔ေခၚသင့္တယ္မဟုတ္လား..။စဥ္းစားၾကည့္မိေတာ့ ေမာင့္ေၾကာင့္ သူအမ်ားႀကီးရူးခဲ့ဖူးသလားပဲ...။ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့...Entertainment နာမည္ကိုက ေမာင့္နာမည္ Time ဟု ေပးထားသည္မဟုတ္လား..။
လြန္ခဲ့ေသာ အတိတ္က သူ႔အနားမွာေမာင္ဆိုတဲ့ လူသားေလး ရိွဖူးတယ္ထင္ပါရဲ့...။
ေမာင္နဲ႔မဆံုခင္အထိေတာ့ သူ ထို Entertainment ကို လွည့္မၾကည့္ျဖစ္...။ခုေတာ့..သြားၾကည့္ရမည္မို႔လိုအပ္တဲ့ ပစၥည္းေတြထည့္ၿပီး ေအာက္ထပ္ဆင္းလာခဲ့သည္..။
''ေဟာ..သား..ဘယ္သြားမလို႔လဲ...''
ေမေမက သူ႔ကိုျမင္ေတာ့ ဆီးႀကိဳေမးလာသည္..။မိခင္ျဖစ္သူရဲ့ပါးကိုတစ္ခ်က္ထိကပ္နမ္းလိုက္ၿပီး...
''အင္း...သား...မႏၲေလးက Entertainment ကိုတစ္ခ်က္ျပန္ၾကည့္မလို႔..ပစ္ထားတာၾကာၿပီေလ...''
''အင္း..အင္း..သား..ေျဖးေျဖးခ်င္းေမာင္း ဆိုင္ကယ္ကို...ေမေမျဖင့္စိတ္မခ်ပါဘူးသားရယ္...driver ကို ကားေမာင္း ပို႔ခိုင္းမယ္ေလ...ေမ့သားက..ကားမေမာင္းႏိုင္ေတာ့....''
''ရတယ္..ေမေမကလည္း သားကေလးမွမဟုတ္တာ အသက္ ၂၆ ႏွစ္ရိွၿပီ...ကဲ..သြားၿပီ...စိတ္ခ်..ေရာက္ရင္ ဖုန္းဆက္မယ္...''
ေဒၚသဲသဲႏွစ္ သက္ျပင္းေမာသာခ်လိုက္မိသည္..။သူမသားေလးကို သူမ အထိခိုက္မခံႏိုင္ေတာ့ပါ..။တိုင္းေလးအား သူ႔ကိုကို႔ ကိုပိုဂရုစိုက္ခိုင္းရမည္..။
သည္းၫွာ ေမာင့္ပိုက္ဆံေတြသိမ္းၿပီးဝယ္ထားတဲ့ YAMAHA R3 စိမ္းျပာကို ခြကာ ထြက္လာခဲ့သည္..။ေမာင့္ကို Surprise လုပ္ရမည္..။ေမာင္ျပန္သြားတာ ၃ရက္ ရိွၿပီမဟုတ္လား..။Ent မွာ Cover Song ဆိုဖို႔ေရာ မဂၢဇင္းမ်က္ႏွာဖံုး ရိုက္ဖို႔အတြက္ရွ္တာမို႔ ေမာင္ ျပန္သြားရသည္..။
''ေမာင္...ငါမင္းကိုလြမ္းေနၿပီ...''
လီဗာ မိုင္ကုန္ဆြဲၿပီး ေကြ့ကာ ဝိုက္ကာ အျမန္ စီးလာခဲ့သည္...။ေမေမ ျမင္ရင္ေတာ့ ဘုရားတေနအံုးမွာ..။Accident ျဖစ္ၿပီးေနာက္ပိုင္း ေမေမကဘယ္သြားသြားက ျပန္မေရာက္မခ်င္း စိတ္မခ်ေတာ့...။ကား Accident ျဖစ္တာမို႔ သည္းၫွာ Car မေမာင္းႏိုင္ေတာ့.. ။ဘယ္သြားသြား ဆိုင္ကယ္သာချြဖစ္ေတာ့သည္..။
တိုင္း ဒီေန့ ေၾကာ္ျငာ ဓာတ္ပံု ပါရိုက္ရမည္မို႔ Ent ကို အေစာႀကီး ေရာက္လာခဲ့သည္..။တြဲရိုက္ရမည့္ Model မင္းသမီးကခုထိမလာႏိုင္ေသးတာမို႔ ဇာတ္ၫႊန္းေတြဖတ္ရင္း ေစာင့္ေနရသည္..။
ထိုတစ္ေယာက္ကို မေတြ့ေအာင္ေရွာင္ ေနမိကာမွ မန္ေနဂ်ာ လက္ခံထားတဲ့ အလုပ္မွာ တြဲရိုက္ဖို႔ အ ေၾကာင္းဖန္လာသည္..။ျငင္းဖို႔ျပင္လိုက္ေပမယ့္ ေလ်ာ္စရာေငြက လက္ထဲမရိွေတာ့တာမို႔ ၿငိမ္ေနလိုက္ရသည္ ။ဘဏ္တိုက္လက္ထဲအကုန္ေရာက္သြားၿပီေလ...။
''အိုး...ကိုတိုင္း...ေရာက္ေနတာၾကာၿပီလား..ေက ေနာက္က်သြားတယ္...''
အသံက ေနာက္မွ လက္က ပခံုးေပၚအရင္ေရာက္လာသည္..။ဒီဟာမ ၿငိမ္ၿငိမ္ကိုမေနႏိုင္ဘူး..။
''မင္း လက္ကို အရင္ဖယ္ ေကေမေသာ္ ေစာက္ျပႆနာ မဖန္တီးခ်င္နဲ႔..ၿငိမ္ၿငိမ္ေန...''
ခါထုတ္ၿပီး မတ္တပ္ထရပ္လိုက္ကာ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ကိုလွည့္အၾကည့္ သူ႔ေခါင္းကိုဖိကိုင္ကာ စူးစိုက္ကာၾကည့္ေနေသာ ကိုကို႔ ကို ေတြ့လိုက္ရသည္..။သြားၿပီ...အရင္တစ္ခါလိုထပ္ျဖစ္လို႔မရဘူး..။
''ကိုကို...ကိုကို...''
တိုင္း အနားကိုအေျပးသြားလိုက္ၿပီး...ေခါင္းကိုဖိကိုင္ေနေသာ လက္ကို ဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္...။
''ကိုကို..ေမာင္ေျပာျပမယ္..ေမာင္ရွင္းျပမယ္...စိတ္ကိုေလ်ာ့ေနာ္..သူ႔ေၾကာင့္ ေနာက္တစ္ခါ ကိုကိုထိခိုက္လို႔မျဖစ္ဘူး...အင့္...အီး..ေနာက္ထပ္ထားမသြားပါနဲ႔..ကိုကို..''
သည္းၫွာ အရိပ္ေတြဝိုးတစ္ဝါး မွတ္မိလာသည္..။မ်က္ႏွာခ်င္း နီးကပ္ေနသူ လူႏွစ္ၪီး..။အက္်ီၾကယ္သီး တစ္လံုးခ်င္းျဖဳတ္ေနေသာ လက္ရဲ့ လက္ခလယ္မွာ ဝတ္ဆင္ထားေသာ ပတၲျမားလက္စြပ္ပိုင္ရွင္..။
သည္းၫွာ အေဝးက သူမကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေနေရာင္စူးလို႔ကာေနတဲ့ လက္မွာ ပတၲျမားလက္စြပ္ေလးက ေနရာယူလို႔...။ရွင္းျပပါ့မယ္...သူ႔ေၾကာင့္ ေနာက္တစ္ခါထိခိုက္ေအာင္မလုပ္ပါနဲ႔လို႔ ေတာင္းဆိုေနသူရဲ့ မ်က္ႏွာကိုဆြဲေမာ့လိုက္ၿပီး...
''ေမာင္...ကိုကို႔မ်က္ႏွာကိုေသခ်ာေမာ့ ၾကည့္စမ္း...''
''အင့္..အီး...မေျပာပါနဲ႔..မထားခဲ့ပါနဲ႔ေတာ့..အီး..''
မ်က္ရည္ေတြမရပ္မနားက်ကာ ေမာ့ၾကည့္မလာပဲ ေခါင္းတြင္တြင္ယမ္းခါေနသူကို သည္းၫွာစိတ္မရွည္ေတာ့ပဲ....
''ငါ့ကိုၾကည့္လို႔ ေျပာေနတယ္ တိမ္မိုးျမင့္တိုင္း''
နာမည္အျပည့္အစံုေခၚလိုက္မွ ဆတ္ကနဲတုန္သြားၿပီး ေမာ့ၾကည့္လာသူ..။မ်က္ရည္ေတြကို တယုတယ သုတ္ေပးလိုက္ၿပီး....
''စမွတ္မိလာတယ္...ေမာင္နဲ႔ အဲ့မိန္းမရဲ့ မ်က္ႏွာ ႏွစ္ခု နီးကပ္ေနတာကို ေနာက္ၿပီး အက္်ီၾကယ္သီးျဖဳတ္ေနတဲ့ လက္တစ္စံုေရာ...''
''ကိုကို..အဲ့တာက...''
''ရႉး...ကိုကို ေမးမယ္...အဲ့ဒီကိစၥမွာ ေမာင္ကိုယ္တိုင္ပါဝင္ရဲ့လား...ႏွစ္ၪီးသေဘာတူလား..အဲ့ဒါပဲေျဖ....''
''မဟုတ္ပါဘူး..မဟုတ္ဘူး..ေမာင္..''
''ရၿပီ...လံုေလာက္ၿပီ...အေျဖကို ကိုကို ကိုယ္တိုင္ရွာမွာမို႔....ေမာင္ကအခုေမးမယ့္ ကိုကို႔ အေမးေတြကိုအမွန္အတိုင္းေျဖေပး...ေျပာ..အဲ့ ေကာင္မနာမည္...''
''ေကေမေသာ္...''
''Ok...လာ..သြားမယ္...ကိုကို႔ကို ယံု...''
သည္းၫွာ ေမာင့္လက္ကိုဆြဲကာ သူမရိွရာထြက္လာခဲ့သည္..။ႏွစ္ေယာက္လံုး ခံုေပၚ ဝင္ထိုင္လိုက္ၿပီး...
''ဒီက ေကေမေသာ္ ထင္ပါရဲ့..ကိုယ္က ရင္ႏွစ္သည္းၫွာ ပါ...ေတြ့ရတာဝမ္းသာပါတယ္''
လက္ကမ္းကာ မိတ္ဆက္လိုက္သည္..။လက္စြပ္ရိွရာ ဘက္ကို ကမ္းေပးလာကာ...
''အိုး...ဟုတ္ကဲ့...ေတြ့ရတာဝမ္းသာပါတယ္.... ကိုတိုင္းရဲ့စပြန္ဆာဆိုတဲ့သူလား...''
လက္ခ်င္းဆြဲထားတဲ့ လက္တစ္ခုက တင္းကနဲျဖစ္သြားလို႔ ေမာ့ၾကည့္ေတာ့ လူစဥ္မမွီတဲ့စကားလံုးနဲ႔ တိုက္ခိုက္လာ ၿပီးမ်က္ခံုးတစ္ခ်က္ပင့္ျပလာသည္..။သည္းၫွာ တစ္ခ်က္ ၿပံဳးလိုက္ၿပီး ဆြဲထားတဲ့လက္ကိုမလြတ္ေပးပဲဆြဲထူလိုက္သည္..။ေရကူးကန္ေဘးကို အသာတၾကည္ဆြဲေခၚလာၿပီး...နား နား ကပ္ကာ....
''ငါ့နာမည္ၾကားၿပီး ငါ့ကိုေလ်ာ့တြက္ရင္ မွားသြားမယ္ ေကေမေသာ္....ငါက အရင္က ရင္ႏွစ္သည္းၫွာမဟုတ္ဘူး...ေမာင့္ရင္ဘက္ထဲမွာ ဘာနဲ႔ျဖတ္ျဖတ္ ျပတ္မထြက္တဲ့ ေမာင့္ရင္ႏွစ္သည္းၫွာပဲ...ငါ့ကိုလာမတိုက္ခိုက္ပဲ ေမာင့္ရင္ထဲကအဲ့ဒီသည္းၫွာကို ျဖဳတ္ျပစ္ႏိုင္ရင္ ေမာင့္ကိုယူသြားလိုက္....ေနာက္ထပ္ ေမာင့္ကို နင့္ေၾကာင့္ ထပ္မေမ့ႏိုင္ဘူး...''
''ဗြမ္း....''
ေရကူးကန္ထဲတြန္းခ်ပစ္လိုက္ၿပီး ေရမြမ္းကာ ေရျပင္ေပၚတက္လာသူကို လက္ခလယ္ေထာင္ျပကာ ဆဲခဲ့လိုက္သည္...။
''ဒီေန့ ရိုက္ကူးေရးနားလိုက္မယ္...ျပန္နားၾကေတာ့...''
''ဟုတ္ကဲ့ boss''
အကုန္ ျပန္သြားၾကေတာ့...သူ႔ကို ေငးၾကည့္ကာ စပ္ၿဖီးၿဖီးနဲ႔ ရယ္ျပလာသူရဲ့မ်က္ႏွာကို လက္သီးတစ္ခ်က္ပစ္ေကြၽးလိုက္သည္..။တစ္ခုခုဆို သူ႔မွာျပာေနတာကို သည္းၫွာမႀကိဳက္...။
''ခြပ္...''
''အား..အာ့...ကိုကို...''
ေသြးစတို႔ကိုသုတ္ၿပီး ေမာ့ၾကည့္လာသူကို ဘုၾကည့္ၾကည့္ကာ....
''ဘာလဲမေက်နပ္ဘူးလား...''
''မဟုတ္ပါဘူး...ရၿပီလား..စိတ္ေျပၿပီလား..ထပ္ထိုးခ်င္ေသးလား...''
''အင္း..ထိုးခ်င္ေသးတယ္..မင္းေတာ့မဟုတ္ဘူး...ဟိုတစ္ေယာက္ကို....''
ေျပာေျပာဆိုဆို ေျပးသြားသူေနာက္ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့...သန္႔ရွင္းေရးအလုပ္သမားကအမိွူက္ေကာက္ေနသည္ကို သူရဲ့ကားထဲက အမိႈက္ေတြတစ္ခုခ်င္းဆြဲထုတ္ကာပစ္ခ်ေနသူ ၃၀အရြယ္ေယာက်္ားတစ္ေယာက္...။တိုင္းေခါင္းယမ္းလိုက္မိသည္...။အမိွူက္ပံုးက ထိုလူနဲ႔လက္တကမ္းသာေဝးသည္ကို သက္သက္မဲ့ပညာျပခ်င္ေနတာ....။တိုင္း ေဘးကေနရပ္ၾကည့္ေနလိုက္သည္..။
''ခင္ဗ်ား ဘာလုပ္ေနတာလဲ...''
သည္းၫွာ ကားတံခါးေပါက္ကေနျမင္ေနရသူကိုခါးေထာက္ၿပီးစူးစိုက္ၾကည့္ကာေအာ္ေမးလိုက္သည္...။
''အမိွူက္ပစ္ေနတာေလ...''
''ဟ...အဲ့တာေတာ့ျမင္တာေပါ့...ခင္ဗ်ားက အမိွူက္ပံုးထဲမွ အေရာက္မထည့္ပဲဘာလို႔ ေအာက္ကိုပစ္ခ်ေနတာလဲ....''
''ေဟ့ေကာင္...သူက အလုပ္သမားေလကြာ အမိွူက္ေကာက္ရမွာ..သူ႔အလုပ္ေလ...မင္းကဘာဝင္နာေနတာလဲ....ဘာလဲ...မင္းလင္မို႔လား...''
''ဘာကြ...''
ဒီတစ္ခါလက္ပိုက္ၾကည့္ရမယ့္အလွည့္က သည္းၫွာအလွည့္...။ထိုကားသမားအား ေအာ္သံနဲ႔အတူေျပးထိုးကာ ဇိမ္ေျပနေျပေခ်ာ့သိပ္ေနတာ လက္သီးနဲ႔...အဟင္း..။ေအာက္က လူက ေတာ့ ဖူးေယာင္ကိုင္းေနၿပီ...။
''ေခြးေကာင္...ေခြးစကားလာထြက္ေနတာ...ဒီပါးစပ္လား..ငါ့တန္ဖိုးထားရတဲ့လူကိုေျပာတာ...ေဟ့ေကာင္...လူ႔ငႏြား...အမိႈက္သမားကို အမိႈက္ေကာက္ခိုင္းရင္ေတာင္ မင္းလီးသရမ္းထားၿပီးထြက္လာတာကို ခံထားတဲ့ သံုးၿပီးသား ကြန္ဒံုး ကိုေတာ့ မေကာက္ခိုင္းသင့္ဘူးေလ..ေခြးေကာင္ရ....''
ခဏၾကာေတာ့ ေမာင့္စိတ္ေတြေျပသြားပံုပဲ...ထိုးတာရပ္သြားၿပီ..။သည္းၫွာ ေရဗူးဖြင့္ကာ အဆင္သင့္ေစာင့္ေနလိုက္သည္..။အနားကပ္ရပ္လာသူေက်ာျပင္ကို သပ္ေပးလိုက္ၿပီး...
''အိုက္ဂူး..ေလ့က်င့္ခန္းၿပီးသြားၿပီလား..ေရာ့ေရေသာက္လိုက္အံုး...ကိုကို သြားရွင္းလိုက္အံုးမယ္...''
တိုင္း ေရေမာ့ေသာက္ကာ အေမာေျဖေနလိုက္သည္...။ပက္လက္လဲကာ သတိလစ္ေနသူကိုေျခေထာက္နဲ႔ တစ္ခ်က္ပိတ္ကန္လိုက္ၿပီး...
''ေဟ့ေကာင္....အဲ့ဒါငါ့လင္..ေနာင္မထိနဲ႔...''
''သြားရေအာင္..ေမာင္...သိန္း ၂၅နဲ႔ၿပီးလာတယ္..မေက်နပ္ရင္ ထပ္ရိုက္လို႔ရေသးတယ္...''
''ေတာ္ၿပီ...ေက်နပ္ၿပီ...ဓာတ္ပံုရိုက္တဲ့သူေတြရိွေသးတယ္...''
''ဖ်တ္ခိုင္းထားၿပီ....မုန္႔ဖိုးနည္းနည္းေပးလိုက္ရတာေပါ့....အဲ့ေကာင္က ကိုကို နဲ႔ လက္တြဲလုပ္ေနတဲ့Mine ခရီးသြားကားဂိတ္..ကားလက္မွတ္ အေရာင္းဌာန ရဲ့ ပိုင္ရွင္သားတဲ့...''
''ဆက္လုပ္အံုးမွာလား..အဲ့ေခြးေကာင္နဲ႔...''
''share ေတြထုတ္ေပးလိုက္ၿပီ...အဲ့ေစာက္ခြက္ေရ႔ွေသးေတာင္လွည့္မေပါက္ခ်င္ဘူး...''
''အင္း..ေမာင့္ဘက္လွည့္ေပါက္....''
''တိမ္မိုးျမင့္တိုင္း...''
''အဟဲ..စတာ..ကိုကို...စတာလို႔...အား..နာတယ္...ဟား..ဟား..''
အမိွူက္ေကာက္တဲ့ ၪီးေလးႀကီးကေတာ့ ေၾကာင္ေငးၾကည့္ေနမိသည္..။သူ လူ ၃ေယာက္ျမင္လိုက္ရတာလား...ထိုးႀကိတ္ေနတုန္းက တျခားလူတစ္ေယာက္လိုပင္။အခုေတာ့ ဟီးေလးထၿပီး ခုန္ေပါက္ေနလိုက္ၾကတာမ်ား..။အိမ္း...တကယ္လိုက္ဖက္တာပဲ..။ဆိုးတဲ့ေနရာမွာ...။
........
HTWO
Edit..15.1.2022
အဟီး...အဆင္ေျပၾကလား..☺☺
vote & comment ေလး ေပးၾကပါ...