Chapter 9: ေနာက္ဒီလိုမလုပ္ေတာ့ပါဘူး။
ေဖးယိယန္ မိမိအေရွ႕မွာ ဒူးေထာက္ၿပီး၊ မ်က္ႏွာငယ္ေလးျဖင့္ ထိုင္ေနသည့္ ထ်န္းေမာ့ခ်ီကို စိတ္ကုန္စြာ ၾကည့္လိုက္ၿပီး၊ ကုတင္ေပၚမွာ ေမွာက္ခုံေလး လွဲေနလိုက္သည္။ ထ၍ မရေပပဲ။ ဒီေခြးသားက အိပ္ယာေပၚမွာဆို ေတာ္ေတာ္ေလး ေသာက္က်င့္မေကာင္းေပ။
" ကြၽန္ေတာ္ ေနာက္ဒီလိုမလုပ္ေတာ့ပါဘူး။"
ေဖးယိယန္ ထ်န္းေမာ့ခ်ီကို လက္ညိုးေကြးကာ ေခၚလိုက္၏။ ထ်န္းေမာ့ခ်ီ၏ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ အျပည့္ျဖစ္ေနေသာ မ်က္လုံးအညိုတို႔သည္ ေခြးေပါက္ေလးလို...တလဲ့လဲ့ျဖင့္ သူ႕အနား တိုးကပ္လာ၏။
" ေနာက္တစ္ခါ ထပ္လုပ္ရင္၊ ကိုယ္မင္းရဲ႕ဟာကို ျဖတ္ပစ္မယ္။ ယုံလား။ မင္း မလုပ္နိုင္ေတာ့မွ ကိုယ္ မင္းကို အတုနဲ႕ အျပာေရာင္ခ်စ္ညေတြ ဖန္တီးေပးမယ္"
ေဖးယိယန္ အတည္ေျပာေနျခင္းသာ။
ေတာ္ေတာ္ေလး စိတ္ဆိုးပါ၏။ သူတို႔ကမၻာမွာဆို ဒါ မဒိန္းမႈပဲေလ။ ၿပီးေတာ့မွ သူ ျပန္ေတြးမိလိုက္သည္က သူလည္း ထ်န္းေမာ့ခ်ီကို ဒီလိုလုပ္ခဲ့တာကိုပဲ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘဲစား၊ ဘဲေၾကျဖစ္သြားၿပီလို႔ ေၾကသည္ဟု မွတ္ယူလိုက္ေတာ့သည္။
ေဖးယိယန္ ေမွာက္လ်က္ခႏၶာကိုယ္က ေျဖးညွင္းစြာ လွည့္လိုက္ၿပီး၊ ရင္ခြင္ကို ဖြင့္ကားကာ လက္ကမ္းလိုက္၏။ ထ်န္းေမာ့ခ်ီက အလိုက္တသိပင္ ေခြးေပါက္ေလးေတြလို သူ႕ရင္ခြင္ထဲ တိုးလာေခ်သည္။
" ကိုယ့္ကို စိတ္ဆိုးေျပၿပီလား?"
" ဟုတ္ "
" ဒါဆို နမ္း..."
ခ်ယ္ရီပြင့္ေတြ ျပန့္က်ဲ့သြားသလို
ရွက္ေသြးျဖာလာသည့္ မ်က္ႏွာလွလွသည္ ေဖးယိယန္ႏူတ္ခမ္းသားေတြဆီ တိုးကပ္လာခဲ့သည္။
မနမ္းတတ္၊ နမ္းတတ္ျဖင့္ စူးစမ္းေနသည့္အနမ္းကေန တေျဖးေျဖး ကြၽမ္းက်င္လာခဲ့သည့္ အယ္ဖာေလးဟာ ေဖးယိယန္၏ အေငြ႕အသက္အားလုံးကို သူ႕ထံ စုပ္ယူခ်င္သကဲ့သို႔ သဲႀကီးမဲႀကီး နမ္းေန၏။
ေဖးယိယန္ စေကးေကာင္းလာသည့္
အလွေလး၏ ဦးေဆာင္မႈေအာက္ တသိမ့္သိမ့္လိုက္ပါရင္း၊ ၿပဳံးေနမိသည္ပင္။
ႏွစ္ဦးသား အနမ္း၌ သက္ဆင္းနစ္ေျမာၿပီးေနာက္၊ အလွေလးက ေဖးယိယန္ရင္ခြင္ေသးေသးထဲ ေခါင္းေလး တိုးဝင္ကာ၊ ေဖးယိယန္၏ ႏွလုံးသားရွိရာဘက္ကို ခပ္ဖြဖြ နမ္းလိုက္ျပန္သည္။
" ကြၽန္ေတာ္ ေနာက္တစ္ခါ မဆိုးေတာ့ပါဘူး..."
"အင္း..."
" ကိုယ္ မင္းကို ခ်စ္တယ္"
" အင္း...သိပါၿပီ "
ေဖးယိယန္ သူ႕ရင္ခြင္ထဲက ထ်န္းေမာ့ခ်ီကို တင္းၾကပ္စြာ ဖက္ရင္း ဆိုျပန္၏။
" ကိုယ့္ကို eternity အမွတ္အသားေပးပါလားဟင္"
" ခင္ဗ်ား နာေနမွာေပါ့"
" ရပါတယ္ဆို!"
ထ်န္းေမာ့ခ်ီ အသံထြက္ကာ၊ ေဖးယိယန္၏ လည္ပင္းသားဆီ တိုးကပ္သြား၏။
" ဒါဆို ကြၽန္ေတာ္ ေပးေတာ့မယ္။ ခင္ဗ်ား အရမ္းနာရင္ ကြၽန္ေတာ့္ေက်ာကို ကုတ္လို႔ရတယ္။ "
"အင္း...."
.
.
.
.
.
.
" ဘယ္လိုေနလဲ...."
ေဖးယိယန္ အလွေလးႏွင့္အတူ ထိုင္ကာ၊ လွ်ိုေယာင္ကို ေမးေနျခင္း။ အလွေလးကေတာ့ ဘာမွမသိသျဖင့္ မ်က္လုံးေလး ကလယ္၊ ကလယ္ျဖင့္၊ သူ႕အနားကို အားကိုးတႀကီး တြယ္ကပ္ေန၏။
" မဆိုးပါဘူး....
အင္း...မင္းကေတာ့ ဘယ္သိမလဲေနာ္။ "
လွ်ိုေယာင္ ေဖးယိယန္ ဆိုလိုရင္းကို
သိသျဖင့္ ႐ႊဲ႕ေျဖလိုက္သည္။
" အေပၚထပ္ျဖစ္ရတာ ေကာင္းသားပဲ။ မင္းကေတာ့ မသိနိုင္ေတာ့ဘူးေလ"
ေဖးယိယန္ လွ်ိုေယာင့္ကို ကန္ဖို႔ ေျခေထာက္ျမႇောက္ခ်ိန္၊ စိမ္းသက္ေနသည့္ pheromone တစ္ခုက သူ႕ကို တိုက္ခိုက္လာ၏။
ထ်န္းေမာ့ခ်ီ မိမိအိုမီဂါကို pheromone ျဖင့္ တိုက္ခိုက္လာသည့္သူ႕ကို ၊ တန္ျပန္တိုက္ခိုက္ကာ၊ သူ႕အပိုင္ အိုမီဂါကို ရင္ခြင္ထဲ ဆြဲသြင္းလိုက္ၿပီး၊ ထိုတစ္စိမ္းကို သူ႕ကိုယ္ပိုင္ pheromone ျဖင့္ ဖိႏွိပ္လိုက္၏။
လွ်ိုေယာင္ ျဖဴေဖ်ာ့သြားသည့္ သြမ့္ေဝကို ျမင္ေတာ့ ၊ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္လိုက္မိသည္။ ဒီေကာင္
မေန႕ညက သူ႕ၾကမ္းတမ္းတာကို ခံထားရသည္ေလ။ အားနည္းေနတာေတာင္ အဆင့္ျမင့္ေသြးသန့္
အယ္ဖာ၏အိုမီဂါကို pheromone ျဖင့္ သြားတိုက္ခိုက္သည္တဲ့လား။ ေသခ်င္ေနတာလားပဲ။
" ေဖးယိယန္ မင္းလူကို ျပန္ထိန္းခိုင္းလိုက္!
ငါ့လူကို မထိစမ္းပါနဲ႕"
" အလွေလး...သူက လွ်ိုေယာင္ရဲ႕ပါတနာ...။ လႊတ္ေပးလိုက္"
" သူက ခင္ဗ်ားကို အရင္လုပ္တာေလဗ်ာ"
" ဒီတိုင္း သူ႕လူကို ထိလို႔ပါကြာ။ လႊတ္ေပးလိုက္။ ဟိုက နဂိုကမွ အေျခအေနဟန္ပုံမရတဲ့ဟာကို ေသသြားမွ ကိုယ့္အျပစ္ ျဖစ္မယ္"
" ဟြန့္_ၿပီးေရာ!"
ေဖးယိယန္၏ ပခုံးကို ထ်န္းေမာ့ခ်ီက မွီကာ၊ လွ်ိုေယာင့္ကို ဂုဏ္ဆာသည့္ အၾကည့္ျဖင့္ ၾကည့္ေနတာကို လွ်ိုေယာင္ျမင္လိုက္၏။
" သြမ့္ေဝ! ငါ့ဆီ လာခဲ့စမ္း!"
ျဖဴေဖ်ာ့ကာ၊ အားနည္းေနေပမဲ့၊ ဘာမွျဖစ္သလို ဟန္ေဆာင္ေနခဲ့သည့္ သြမ့္ေဝသည္ သူ႕အား
နာခံစြာပင္ လွမ္းလာ၏။
" ထိုင္!"
"ဟုတ္ကဲ့"
သူ႕ေဘးထိုင္ခုံမွာ နာခံလွ်က္ပင္ ၊
လွ်ိုေယာင့္ေဘးထိုင္လာ၏။
" ငါ့ေပါင္ေပၚ လာထိုင္!"
" ဟုတ္ "
သြမ့္ေဝ ရယ္ေနသည့္စိတ္ကို ေအာင့္အီးကာ၊
မ်က္ႏွာေသေလးျဖင့္ လွ်ိုေယာင္ေပါင္ေပၚ သြားထိုင္လိုက္၏။
လွ်ိုေယာင္၏ လက္သြယ္သြယ္သည္ သြမ့္ေဝ၏ခါးထက္ ေထြးဖက္ကာ၊ လည္ပင္းဆီ ခပ္ဖြဖြနမ္းၿပီးေနာက္၊ သြမ့္ေဝပခုံးေပၚ ေမး'တင္ကာ ထ်န္းေမာ့ခ်ီကို မ်က္ခုံးပင့္ျပလိုက္သည္။
" ကိုကို! ကြၽန္ေတာ့္ကို နမ္း"
ထ်န္းေမာ့ခ်ီကလည္း အရႈံးမခံ၊ ေဖးယိယန္ဆီ ႏူတ္ခမ္းေလး ခြၽန္ေပးလိုက္၏။
ေဖးယိယန္ ခပ္ဖြဖြ ရယ္ေမာလာၿပီး၊
အလွေလး၏အလိုက်...၊ အလွေလး၏ ႏူတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးကို စုပ္ယူလိုက္၏။
အၿပိဳင္ကေလးဆန္ေနသည့္ သူေတြကို ၾကည့္ကာ၊ ေဖးယိယန္ႏွင့္ သြမ့္ေဝက ႀကိတ္ရယ္ေမာေနခဲ့သည္။
ေဖးယိယန္ စပ္ထားသည့္အရက္ကို လွမ္းလိုက္ေတာ့၊ ထ်န္းေမာ့ခ်ီက သူ႕လက္ကို လွမ္းဖမ္းကာ၊ ေခါင္းယမ္းျပေနသည္။
" မေသာက္ရဘူး"
"တစ္ခြက္ထဲပါကြာ"
"ဟင့္အင္း! မရဘူးဆိုေန!"
" ဒီတစ္ခြက္ေနာက္ဆုံးပဲေလ...ေနာ္...ေနာ္လို႔"
" ဒါဆိုလည္း ဒီတစ္ခြက္ပဲေနာ္"
"ဒါေၾကာင့္ ကိုယ္ အလွေလးကို ခ်စ္တာ!"
အခ်င္းခ်င္း ရယ္ေမာလွ်က္
စကားေျပာေနၿပီးေနာက္၊ ေဖးယိယန္ႏွင့္
ထ်န္းေမာ့ခ်ီတို႔ သူတို႔အိမ္ရွိရာ ျပန္လာၾကေတာ့သည္။
အျပန္လမ္းတြင္....
ေဖးယိယန္ ေခါင္းထဲ တရိပ္ရိပ္ျဖစ္ေနသျဖင့္ အလွေလး လက္ကို အားကိုးတႀကီး လွမ္းဆြဲလိုက္မိခ်ိန္မွာပဲ၊ ေျမႀကီးေပၚ လဲက်သြားေတာ့ကာ၊ ကမၻာေျမကို အဆက္ျပတ္သြားေလေတာ့သည္။
အလွေလး၏ စိုးရိမ္တႀကီး ေအာ္သံဟာ
သူ႕နားထဲ ၾကားတစ္ဝက္၊ မၾကားတစ္ဝက္...။