But something unexpected happened, I trembled in fear while looking at my reflection on the short, ridged and pointed samurai sword.
Hindi ko alam kung ano ang nangyari, napakabilis ng oras. There's a man beside me now, he has a short samurai sword in his hand, aimed at the girl but in some ways, she has fast reflexes at nasangga niya ang tira nito. Her right hand is on her head, nakahalf cross ito sa mukha niya.
I bet tinitira nung lalaki ang ulo niya.
Hindi ako makasalita, hindi makagalaw at nakatitig lang ako sa matulis na blade sa samurai ng lalaki.
Nakita kong mabilis na nilabas ng babae ang isa niya pang hawak na dagger mula sa kaliwang kamay niya at sasaksakin na sana ang lalaki pero tumalon ito at tagumpay niyang naiwasan saka ginawaran ng sipa ang babae sa ulo pero malas lang dahil naiwasan niya rin ito.
What the heck? What the hell is happening?
Hindi ko alam kung nakailang sunod-sunod na backflip ang babae para lang makalayo samin. Basta nakita ko nalang siya na nasa railing na siya ulit katabi ang lalaki na walang ginawa kanina kundi ang maging steady sa pwesto niya.
Napanganga ako. Seriously, wala akong alam kung ano ang nangyayari. Ayaw yata magsink-in sa isip ko.
Hinawakan ako nung lalaki sa braso ko at tinayo.
"Nice samurai sword you got there, Anonymous." Ani nung babae. Nanlaki ang mga mata ko. Pakiramdam ko ay may stiff neck ako nung dahan-dahan akong lumingon sa lalaking katabi ko.
He's... he's the so-called Anonymous?
"You," halos bulong nalang 'yon. Nakaall-black outfit, has a mask that really look like Vendetta's. Ngayon ko lang napagtanto na siya nga talaga ang hinahanap namin ni gurang.
I need him to come with me so that we can investigate him but I think this is not a good time to do that. But I really need to talk to him about all the killings and murders he made.
"So you also use samurai, huh? You have a Wakizashi but I have two Tanto. In talking about skills, I'm stronger and faster than you." Bigla nag-iba ang boses nung babae. It's like, ang lahat ng sinabi niya kanina sakin ay kasinungaling lahat.
"My skills are better than yours." He then slash his sword in the air like he was provoking her.
To be honest, he's like a superior without an underlings.
Wala akong may kinakampihan sa kanila, I'm on my own and I don't put my trust to people whom I don't like.
"Hmm, easier said than done."
"Then let's have a battle of our strength."
The girl chuckled, enjoying of what she sees. "My pleasure."
Sa isang segundo lamang ay nagulat nalang ako nasa harap na namin ang babae.
What the— Did she just... teleported?
Agad kong iniwas pababa ang ulo ko nung slinice nung babae ang dagger niya papunta sa ulo ko. I thought ako ang tinatarget niya but I was wrong.
He's targeting this Anonymous guy at alam kong sinadya niyang gawin 'yon sakin para akala nung kasama ko ay ako ang tinatarget niya so she can made a move to him.
Hah, a dirty old trick she got there. Tumakbo agad ako papalayo sa kanila.
Are they insane? Mag-aaway sila sa ganitong lugar?
Matindi ang laban nilang dalawa, all that I can hear is the sound of the swishing and clashing swords. The blades vibrate as they hit each other.
Nahihibang na ba sila? Paano kapag may nasira silang parte dito? Or worse, isang estraktura talaga. Kapag talaga nangyari 'yun, hindi ako magsasalita tungkol do'n. Aba, hindi ko kasalanan na gusto nilang maglaban dito.
"What are you doing?!" Rinig kong sigaw nung misteryosong lalaki nung tumingin siya sakin. Pinapanood ko kasi silang maglaban.
"Run!" Sigaw niya ulit sakin.
"Haha, you idiot." I heard the girl chuckled as she runs towards him and slash her katana to him off guarded. I was about to shout to give him a warning pero mabilis ang reflexes niya kaya naman naharang niya ang tira nung babae sa kanya. Napaatras pa siya dahil siguro malakas ito at hindi niya inaasahan ang tira.
"Run, please." Sabi niya habang nakadefense position pa rin, napunta siya sa direksyon ko nung sinangga niya ang malakas na tira ng babae sa kanya.
Humarap siya sakin. "And don't believe in any words she says to you. Those are all lies."
Para akong binagsakan ng mga malalaking bato dahil sa sinabi ito. The words she said to me a while ago are all just lies? Nanginig ang mga kamay ko bigla, hindi dahil sa takot. I'm trembling because of pure anger I feel. Napayuko ako at malakas na kinuyom ang aking kamao.
Kinuha ko ang hawak na samurai mula sa kanya at lalakad na sana papunta sa direksyon ng babae ng pinigilan niya ako sa pamamagitan ng paghawak saking braso.
"What do you think you're doing? Do you have a death wish? Umalis ka na dito bago ka pa nila kunin." Marahan kong hinawakan ang kamay niya at dahan-dahang kinuha ang pagkakahawak niya sakin.
"Rosella please listen to me, save yourself." rinig ko pang pagmamakaawa niya pero hindi ako tumigil sa paglalakad papalapit sa kanila.
"Oh? What is this? Are you now surrending to us?" I stopped halfway from them. Mariin kong hinawakan ang handle nito habang nakayuko pa rin ang ulo.
Surrender? I never thought about that, surrendering myself just to protect my friends? I'd rather fight for them than to die with sorrowness.
"Rosella!" I'm tired of always running away, the only purpose I know why I'm alive and why I have this peculiarity is to protect those who cares for me— my friends and family. I made a promise to myself that no one will hurt or harm them as long as I'm breathing.
But heck, I'm not perfect. I also like the any other humans. And being coward is one of it.
"Napakasinungaling mo," mas humigpit pa lalo ang paghahawak ko sa espada saka siya tinignan ng masama.
"You don't make fun of people's feelings!" Mabilis akong sumugod sa kanya. Dala rin ito ng galit at sakit. I'm a fool to get her lies to me. I let myself get fooled by them.
"Yes I can. That's what a villain do." I slashed the sword towards her neck but she easily dodged it.
"I didn't say can't! I said don't!" Tumalon ako sa ere at tinutok ang matulis na hawak ko sa direksyon niya gamit ang dalawang kamay. Pagdating ko sa ibaba ay pinagkrus niya ang kanyang kamay sa harap ko at nasangga niya ang espada ko. Mabilis akong tumalon mula sa hawak niyang pinagkrus na samurai at lumayo sa kanya.
Kaya ko siya sinugod, is because I want to know what kind of ability she has. Sabi niya ay pareho kaming dalawang may abilidad, pati na rin ang lalaking kasama niya. I glanced at the guy who still standing firmly on the railing. But for now, my target is her.
"You're strong, even though you haven't yet awaken your true identity." Sumalubong naman ang dalawang kilay ko sa sinabi niya. What does she mean I haven't awaken my true identity?
I gritted my teeth in annoyance. "Liar!" Tumakbo ako papunta sa kanya— two hands closed firmly on my side while my sword points at the buttom as I run to her with raging eyes.
Habang siya naman ay nakatayo lang, nakatingin sakin. Tumigil ako nung nasa harap na niya ako saka ko slinice ang espada ko pero bago pa iyon tumira sa kanya ay tumalon siya ng napakataas, umikot sa ere at nung pababa siya ay binuka niya ang isang paa niya at tinuon ito sa ulo ko, handang ipahalik ang ulo ko sa sahig.
Hindi ako makagalaw dahil ang bilis niya. Napatitig nalang ako sa paa niyang papalapit sa mukha ko. I gasped as I saw another foot kicked her foot that's approaching me.
When she got her feet in the ground, tumambling agad siya papalayo samin. Kinuha naman nung katabi ko ang samurai niya mula sa kamay ko saka siya humarap sakin na galit yata ang mga mata.
"I said run but you're head is as hard as a rock. She almost got you." Blangkong mukha ko siyang tinitigan. He's eyes are gray, mukhang naglagay siya ng contact lens. Hindi ko rin makita ang kamatayan niya. First time na ganito siya kalapit sakin.
He put back his samurai in the sheath sword which is attaching on his waist.
"Who are you to scold me? I'm not a child." Sabi ko habang matalim ang tingin ko sa kanya.
"They are dangerous, those two are one of the best assasins in NMA—" he stopped in his tracks. Tumaas ang kilay ko sa kanya.
"N what?" I asked being confused. It was like, he was not supposed to reveal it and yet he slipped.
But hell, those two are dangerous? They're assasins huh? Really? I can't seem to find fear when that girl and I fought together.
"Ang nangyari kanina ay wala lang 'yon sa kanila, they're just playing around with us." Hindi ko alam kung paniniwalaan ko siya o hindi. I can't avoid to wonder what kind of abilities they have within them.
"Shit," I heard him blaspheme while his head was looking on the direction where our enemies stand. Nagulat ako nung wala na sila, wala ng may tumatayo sa railings.
"They're gone already?" Saad ko. Dali-dali lumapit doon ang kasama ko kaya naman lumakad din ako, sinundan siya.
"Because they're back." Sabi niya habang nakatingin sa gate ng school. Oo nga, nakabukas na ngayon ng malawak ang gate at parami ng parami ang mga estudyanteng papasok.
I was then hit with realization. Hindi ako nagdalawang isip na sinipa siya sa tyan so he stumbled backwards kaya naman kinuha ko ang pagkakataon na daganin siya.
Hah, I know he didn't saw that coming.
"What the hell are you doing?!"
"You, you're the one we've been searching for." He breathe heavily, every breath was so heavy like he's about to be out of breath.
"I'm not the enemy here, damn it."
"Then why are you killing people?" Mariin ang pagkakasabi ko para maramdaman niya ang galit ko sa kanya.
"Every human in this land is imperfect and has sins. I did what I need to do." Marahas ko siyang hinawakan sa kanyang kwelyo saka nilapit ang mukha sakin. I know my face is covered with anger now at purong galit ang nararamdaman ko.
Sino ba siya para kontrolin ang buhay ng isang tao? As if naman na siya ang lumuwa sa kanila. He just can't decide whatever he wants to do. He is not a god and defintely not Death.
I know they made mistakes, such heinous sins but he's not the law. He's not even one of the authorities so he doesn't have the right. But of course, he don't understand that and just do whatever he wants.
"You know that killing them isn't the best choice." Umiwas siya ng tingin nung mata sa mata ko 'yun sinabi sa kanya.
"Not all, I also save people whom also comitted countless of unforgivable sins." My hand gripping his shirt slightly loose a bit. I don't know if I'm going to believe him but the tone of his voice says otherwise.
Marahas ko siyang pinakawalan saka mabilis na umalis sa pagkakadagan sa kanya. The way he spoke, the tone of his voice. It's like he regretted killing them.
Did he really have no other choice? Hindi ko muna siya paniniwalaan unless meron siyang matibay na ebidensya. I don't really trust him from the day I first saw him.
"I'm not one of them," napatingin ako sa kanya.
"If that of course occured to make you wonder." Tss. Yeah right, it certainly happened to me.
Walang paalam na tumakbo siya sa likurang bahagi ng rooftop sabay talon mula sa railings at nawala na sa paningin ko.
Tss, iniwan ako. Naunahan niya pa akong takbuhan. Parang kanina ay hindi niya lang ako sinabihan na mauna akong tumakas sa kanya.
Dahil bumalik na sila ay mabilis kong nilisan ang rooftop at umalis sa school na walang may nakakita skain.
~*~
Malapit na magsummer, malapit na magsara ang klase. Tatlong buwan nalang ay bakasyon na.
This is the third and last day of the school festival. Alas nuebe na ng umaga. Tatlong araw na akong hindi pumapasok sa school, as if naman na may klase.
I don't like crowded places, just thinking a place swarming with hundreds of people around me makes me anxious.
Kaya eto ako ngayon, nakaupo sa couch habang nakakrus ang dalawang hita at nakatutok sa TV. Katabi ko si Spot na tahimik rin nakatutok na TV.
"Haayy," napatingin naman ako sa pinto.
"Oh, hindi ka na naman pumasok." Tumahol si Spot saka masayang lumapit kay ate.
"Walang klase," walang gana kong sagot.
"I know," pabagsak siyang umupo sa couch saka nilagay si Spot sa hita niya at nilaro ito.
"What I mean is don't you want to have fun with them?"
"You know that I don't participate ever since that year." Tumayo ako at ininit ko ulit ang kettle.
"You can change that," she smiled, full of hope. Yeah, I can do that but I'm not feeling it today. What happened a day ago makes me still wonder what those two is planning about.
"Mamaya mo na ihanda ang breakfast ko, maliligo muna ako." Tumayo siya at dumiretso sa kwarto. Tumango nalang ako habang nakasandal sa lababo. Nung sumipol na ang takure ay pinatay ko ito. Bumalik ako sa sala saka kinuha ang bag at mga papeles na dala niya. Nilagay ko sa tabing ilalim ng side table ang bag niya.
Sunod kong kinuha ang mga papeles at ilalagay na sana sa drawer ng side table niya nang bigla nabangga nung pinky toe ko ang paa ng side table.
Wala sa oras akong napamura at napaluhod kaya naman nabitawan at nagsibagsakan ang mga papeles ni ate sa sahig.
Mangiyak-ngiyak kong hinawakan ang aking paa, masamang tinignan ko ang side table saka ginawaran ito ng sipa sa kabilang paa ko.
Nagitla ako nung may malagkit akong naramdaman, si Spot pala dini-dilaan ang picky toe ko na sinaktan ng side table.
Kainis, hindi ko na mabilang kung ilang ulit na ito nangyari sakin.
Tinipon ko ang mga nahulog na papeles at pinulot ito. Tinignan ko ang ilalim ng kama, sinisigurado na baka may hindi ako napulot at meron nga. Pinasok ko aking kamay, inaabot ito at tagumpay na nakuha.
Hmmm, it's a brown folder. Ito lang ang iba, lahat ay puro white folder. Binasa ko ang nakasulat na title sa labas.
'PRIVATE - FOR PERSONNELS ONLY'
Confidential Case
Tumingin ako sa pinto ng cr. Naririnig ko pa rin ang pagbagsak ng tubig mula sa shower, ibig sabihin ay matatagalan pa siya.
Hindi naman siya siguro magagalit kapag binuklat ko ang laman ng folder na 'to. May bumubulong din sakin na kailangan kong tignan ang nilalaman nito. And also, the title caught my attention as if it was beckoning me to read it though my conscience says otherwise.
Binuklat ko ang folder at tumambad sakin ang mga ordinaryong papeles. I flip some of the documents hanggang sa makuha ng atensyon ko ang isang papel, lalo na ang title nito. Hindi siya katulad ng iba.
"Case Study?" Para saan ba ito? Is ate involved in this work o baka siya talaga ang gumawa nito?
"Gather All People with..." para akong naestatwa saking pwesto, nanlalakihang mga mata ko ito tinignan.
"... Peculiarities." Halos binulong ko nalang iyon. Hindi ko alam kung ano ang mararamdaman ko. Naglo-loading ang isip ko, ayaw magsink-in sa utak ko ang nabasa ko.
Para yata akong kinuhaan ng hininga dahil sa nabasa ko. Kinabayo agad ang dibdib ko ng kaba, hindi ko mapigilan ang pagbilis ng pagtibok ng puso ko dahil parang lalabas ito sa katawan ko.
This couldn't be it, mali yata ang pagkaka-intindi ko. This is only a case study, a thesis, a research work only. Yeah, that's gonna be it.
Binasa ko ang kasunod na papel. Napatingin ako sa 1x1 na picture ng babae sa kaliwang taas na bahagi nito, sa ilalim ay ang information at details tungkol sa kanya. This is weird, she is somewhat familiar in my eyes.
"HTS #13: Merielle Nicolaine Secosa." HTS? What does HTS mean in this?
"Ability: can manipulate..." napalunok ako. This is bad, this is really bad. Hindi ko alam kung nasa katinuan pa ako. Tell me I'm dreaming, hindi totoo and binabasa ko.
"... metal."
What the heck is this?
"Rosel, ihanda mo na ang breakfast ko please."
I got interrupted. Bigla ako nagitla nung narinig kong pinatay na ni ate ang shower. Pero hindi pa rin ako makagalaw, my gaze is spinning, my head's loaded with questions that needs to be answered immediately.
Nanginginig ang buong sistema ko. Bakit ganito? Dapat ba akong kabahan?
"Rosel, narinig mo ba- oh nandyan ka lang pala." I should act, I should stand and clean what I messed up and act like nothing unbelievable happened but my feet won't agree with me, ayaw nilang gumalaw.
Narinig ko ang paglapit ni ate. "Ano bang ginagawa mo dyan?" I don't know if it's just me or did I heard her gasped? Dahan-dahan akong lumingon sa kanya, blangko ang mukhang pinapakita, tinatago ang totoong nararamdaman.
Kalmadong kinuha ni ate ang folder mula sakin. "You shouln't be rummaging my private things," she was calm, hindi siya galit sakin but I can still feel the other emotion she tried to hide- fear.
Kinuha niya ang bag niya saka doon tinago ang folder. I'm scared, I don't know why. I feel a weird tingling sensation from the back of my nape.
She patted my head. "Tara na, sabay na tayong kumain ng breakfast." At lumabas na siya. Tinignan ko ang likod niyang papalayo sakin.
Merielle Nicolaine Secosa, who is she? Does HTS really means...?
My sister is hiding something from me. Whatever it is, she's not happy that I have found one of it unexpectedly.