Healing Love 🍁
Part-18
မိုးလင်းပြီဆိုတဲ့အသိနဲ့ ထ ဖို့ တွေးပေမယ့် ရုံးသွားစရာမလိုတာကြောင့် နည်းနည်း ထပ်အိပ်ဖို့ တွေးလိုက်မိသည်။ သို့သော် အသက်ရှုသံက ကိုယ့်တစ်သံပဲမဟုတ်။ နောက်ပြီး ခေါင်းလျှော်ရည်နံ့ စူးစူးလေး။ ယောင်ယမ်းကာ မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်မိတော့ ကုတင်အဖျားနားမှာ လက်တင်ကာ ကိုယ့်ကို ငေးနေတဲ့ ကောင်လေး....
" နိုးပြီလားဗျ "
" အစောကြီးပဲ "
" အစ်ကို့ကို တွေ့ချင်လို့...ဖြစ်နိုင်ရင် ညတည်းက လာချင်နေတာ "
ကောင်လေး ကြူးနေတာကို မခံနိုင်တော့စွာ Chanyeol ချောင်းဟန့်လိုက်၏။ အရင်က မိမိ ဒီလို မဖြစ်ပါ ။
" အစ်ကို ထတော့မှာလား "
" အိပ်ဦးမလို့... ၇ နာရီပဲ ရှိသေးတာ "
ညကလည်း ညဥ့်နက်တာကြောင့် Chanyeol အိပ်ရေးမဝသေးပေ။ သူ ပြောလိုက်တော့ ကုတင်အောက်မှာ ထိုင်နေတဲ့ ကောင်လေးက အနားတိုးလာကာ ပြုံးစိစိဖြင့်...
" ကျွန်တော်ပါ အိပ်မယ်လေနော် ... "
အရင်လည်း လာကပ်အိပ်နေကျကို ဒီတစ်ခါမှ ခွင့်တောင်းနေ၏။ ဝင်အိပ်လိုက်ပါလား။ ဘယ်သူက သူ့ကို နှင်နေလို့လဲ !
" အဟမ်း !! "
ဆိုကာ ရင်ခွင်ထဲမှာ ပိုက်ထားတဲ့ ဖက်လုံးကို ယောင်ယောင်ယမ်းယမ်းဖြင့် အနောက်ဘက် ပို့လိုက်တဲ့ Chanyeol...
" ဟဲဟဲ ... ရင်ခွင်ထဲ လာအိပ်ရမှာလား "
မချိုမချဥ် ရုပ်လေးဖြင့် ရင်ခွင်ထဲ အတင်း တိုးဝင်လာ၏။ စောင်ထဲကိုပါ သူ့ခြေထောက်တွေ ထည့်ကာ Chanyeol ခါးကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဖက်တွယ်လာသည် ။ ဒါ ဒီကောင်လေးရဲ့ ပုံစံမဟုတ်။ တစ်ခုခု ဖြစ်နေတာ သေချာနေပြီ။
" ဘာဖြစ်လာတာလဲ ကောင်လေး "
ဆံပင်လေးတွေကို အသာဖွပေးနေရင်း မေးမိတော့ ရင်ခွင်ထဲ မှိန်းနေတဲ့ ကောင်လေးက နှာခေါင်းရှုံ့၏။ ရင်ခွင်ထဲကနေပဲ Chanyeol ကို မော့ကြည့်လာကာ မျက်နှာလေး ငယ်ပြနေသည်က သူ စိတ်မကောင်းဖြစ်နေတာပါပေါ့...
" ဘာလို့လဲ "
" ဖေဖေက ဆူတယ် ~~ "
" ဟင် ... "
" အစ်ကို့အကြောင်း ပြောပြတာကို ဖေဖေနဲ့ ကိုကိုက ဆူတယ် "
ကိုယ့်အကြောင်း သွားပြောပြတယ်တဲ့လား။
ဆူရုံတင်မက ရိုက်ပါရိုက်လိုက်ရမှာ !!
အခုမှ မျက်ရည်လာဝဲပြနေတယ် ... တယ် ! ငါပါ ဆူလိုက်ရရင်တော့ !
" ဘာလို့ သွားပြောလဲ "
" ပိတ်ရက် ပြန်မလာနိုင်တဲ့အကြောင်း ပြောရာက..."
" ဘာလို့ မပြန်တာလဲ "
" အစ်ကိုနဲ့ နေချင်လို့ အဟီး "
ဆိုကာ မေးဖျားကို လာနမ်းသည်။ ထို့နောက် လည်ပင်းနဲ့ ပုခုံးကြား မျက်နှာအပ်ကာ နှုတ်ခမ်းအိအိနဲ့ တဖွဖွနမ်းနေ၏၊ ချွဲတဲ့နည်းကတော့ တကယ်ကို စုံလင်လှပါသည်။ သူက ကလိနေပေမယ့် အရင်လိုတော့ မဖယ်ထုတ်မိ။ အလိုက်သင့်လေး မသိမသာ မော့ထားပေးမိသည်။ ဟိုက် !! ငါ သဘောကျနေတာလား !
" ချစ်တယ် အစ်ကို ~~~ "
" ဟင်.... "
" အစ်ကို အချိန် ကြိုက်သလောက်ယူပါ .... ဒါပေမယ့် ချစ်မယ်ဆိုရင်တော့ ကျွန်တော့်ကိုပဲ ပြန်ချစ်ပါ "
ပြတ်ဆဲပြီးတာ အထိုက်အလျှောက် ကြာနေပေမယ့် Chanyeol ဘက်က အချိန် လိုအပ်နေမယ်ဆိုတာ Baekhyun နားလည်ပါသည်။ သူရထားတဲ့ ဒဏ်ရာတွေလည်း သိနေပြီးသားမို့ ကုသဖို့ အချိန် အနာကျက်ဖို့အချိန် အမာရွတ်ပျောက်ဖို့ အချိန်အထိပါ လိုအပ်နေမှာလည်း Baekhyun သဘောပေါက်၏။
အတိတ်ကလူဆီ ဖြစ်ဖြစ် ကိုယ်မဟုတ်တဲ့ တခြားလူဆီဖြစ်ဖြစ်သာ မသွားပါနဲ့ .... အစ်ကို့ကို ကျွန်တော် လက်မလွှတ်နိုင်ဘူး။
" မင်း အိမ်ပြန်သင့်တယ် ကောင်လေး "
" အစ်ကိုက ကျွန်တော်နဲ့ မနေချင်လို့လား "
" ကျစ် !! ဘာဆိုင်လဲ ! မင်း မိဘတွေ ဆူတယ်ဆိုလို့ ပြောနေတာ "
" သိပါပြီ "
" အိပ်ယာက နိုးရင် ပြန်ပါ့မယ် "
ဒီလိုကျတော့လည်း စိတ်ထဲမကောင်း။ ကောင်လေးက ငယ်သေးလို့လားပဲ သူ စိတ်ထင်ရာလည်း လုပ်ချင်၏။ ဒါပေမယ့် လိမ္မာရေးခြား ရှိတဲ့ ကလေးဆိုတာ ရိပ်စားမိပါသည်။
အသက်ရှုသံ မှန်မှန်နဲ့ အိပ်ပျော်သွားတဲ့ ကောင်လေးကို ခေါင်းလေးပုတ်ပေးရင်း သူပါ ပြန်အိပ်ဖို့ လုပ်နေမိသည်။ အခု ရင်ခွင်ထဲ တိုးဝင်အိပ်နေတဲ့ ကောင်လေးက ညက အိပ်မက်ထဲမှာတော့ သူ့ဆီက ပြေးထွက်သွားခဲ့တာ.... အင်း..သူ့ကို နာကြည်းသွားတာ
🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁
Chanyeol အိပ်ယာနိုးလာတော့ ကောင်လေး မရှိ ။
လျှော်ရမယ့် အဝတ်တွေသာ စက်ထဲ ထည့်ပေးသွားသည်။ သန့်ရှင်းရေးလည်း လုပ်ပေးသွားကာ မနက်စာပါ ပြင်ပေးသွားတာ ဖြစ်သည်။ နိုးတဲ့အချိန်အထိ စောင့်ရင် လိုက်ပို့ပေးမှာကို တစ်ယောက်တည်း ထ သွားတာ ဘာသဘောလဲ ။
ကောင်လေး ပြင်ပေးသွားတဲ့ မနက်စာ စားပြီး စာလုပ်နေလိုက်တာ ညနေအထိပဲ။
ဖုန်းလည်းမဆက် စာလည်းမပို့နဲ့ ဒီကောင်လေး အိမ်ပြန်လာရော ဟုတ်ရဲ့လား။ အဆူခံထားရတာကို အတင်းပြန်လွှတ်နေတဲ့ ကိုယ့်ကြောင့် တစ်နေရာရာမှာများ ဝင်နေလား။ မကောင်းတဲ့နေရာဆိုရင်ရော ဘယ်လိုလုပ်မလဲ။ ထိုသို့... ထိုသို့ အတွေးတွေ လွန်လာကာ နေလို့မရတော့တာကြောင့် Chanyeol ဖုန်းခေါ်လိုက်မိ၏။
တော်တော်နဲ့မကိုင် !
ဒုတိယတစ်ခေါက် ထပ်ခေါ်မှ ကိုင်သည်။
" အစ်ကို့~~"
အသံက ငိုသံနဲ့ဖြစ်သည်။ Chanyeol ရှိသမျှ သွေးတွေ နားထင်ကို လာဆောင့်သလို ခံစားလိုက်ရ၏။
" အသံက ဘာဖြစ်တာလဲ "
" အစ်ကို လာခေါ် ~~"
ထိုင်နေရာက သူကိုယ်တိုင် မသိလိုက်တဲ့ အချိန်မှာပဲ မတ်တပ်ရပ်မိသွားသည်။ အမြဲတမ်း ရင့်ကျက်ပြီး သူ့ဘာသာသူ နေတတ်တဲ့ ကောင်လေးက မနက်ကတည်းက ငိုသံနဲ့မို့ သူ တကယ် စိတ်ပူပါသည်။
" ဘယ်မှာလဲ ! ဘာဖြစ်တာလဲ "
" ငယ်ငယ် ... မေမေ မကြိုက်ဘူးနော် ! ဖုန်းကို အခုချ "
Chanyeol အသံတိတ်သွားရ၏။
မေမေ ဆိုတော့ ကောင်လေးရဲ့ မေမေလား ! အခု ကောင်လေးက အိမ်မှာလား ! ဒါဆို ဘာလို့ လာခေါ်ခိုင်းရတာတဲ့လဲ။
" မေမေကလည်း ... "
" ဘာ မေမေကလည်း လုပ်နေတာလဲ ! လူက နှာရည်တတောက်တောက်နဲ့ နေမကောင်းတာကို ဘယ်သူ့ကို ခေါ်ခိုင်းနေတာလဲ ဟမ် ! မငိုနဲ့ ! ရိုက်မှ တိတ်မှာလား "
တစ်ဖက်မှာ သောင်းကျန်းနေတာမို့ Chanyeol တစ်ယောက် ဖုန်းကိုင်လျှက်သား ငြိမ်နေရ၏။ ဒါ သူမမြင်ဖူးတဲ့ ကောင်လေးရဲ့ တစ်ဖက်ခြမ်း ဖြစ်လိမ့်မည်၊ သူနဲ့ဆို အမြဲတမ်း လူကြီးလေးလို နေတတ်ပေမယ့် သာမန်အချိန်တွေမှာတော့ မိဘအုပ်ထိန်းမှုအောက်က မလွတ်သေးတဲ့ ကလေးအရွယ်သာ ရှိသေးမယ်ထင်သည်။
ကောင်လေး နေမကောင်းတာလည်း သူ မသိလိုက် ။ မနက်က နှာခေါင်းရှုံ့နေတာ ငိုချင်လို့ပဲ ထင်လိုက်မိတာ....
နေမကောင်းတဲ့ကြားက သူ့အတွက် ထောင့်စေ့အောင် လုပ်သွားပေးရှာသည်။ ဒီကလေး သူ့အပေါ် အရမ်း အနွံတာခံကာ သိတတ်လွန်း၏။
" ဟင့်~~ ဒါဆို အစ်ကိုနဲ့ ခဏလေးပဲ ပြောမယ် ... မေမေ အပြင်ထွက်ပေး "
" ငါနော် !! နေမကောင်းရင် ဒီကလေး တအား ဂျီကျတာပဲ ... "
ထို့နောက် နှာရှုံ့သံလေး ကြားလိုက်ရကာ ....
" အစ်ကို ~~ "
" အင်း ... "
" ညစာ သေချာစားနော် အဟွတ် "
" နေမကောင်းဘူးလား "
" အပူရှပ်တာ ... မနက်တည်းက "
" ဂရုစိုက်ရမယ်လေ ကောင်လေးရဲ့ "
သူပြောလိုက်တော့ ကောင်လေးက ငြိမ်သွားကာ နှာတရှုံ့ရှုံ့ဖြင့် နားထောင်နေ၏၊ ဘယ်လောက်တောင် ဖျားနေလို့ သူ့အမေက ဖုန်းတောင်မကိုင်ခိုင်းရတာလဲ !!
" ငါ.....လာခေါ်ရမလား "
မေးပြီးတော့မှ အောက်နှုတ်ခမ်းကို ဖိကိုက်မိ၏၊
" မေမေက အပြင်မထွက်ခိုင်းဘူး ... ခဏနေ ဖေဖေလည်း ပြန်လာတော့မှာ "
" မငိုနဲ့တော့ ! ဘာငိုစရာပါလို့လဲ "
ဒါတောင် ရှိုက်နေဆဲ....
နေမကောင်းရင် ဂျီကျတတ်ပုံရသည်။
Chanyeol ကိုယ်တိုင်လည်း စိတ်မကောင်းဖြစ်ရ၏။
ဖြစ်နိုင်ရင် တစ်ခုခုပြန်လုပ်ပေးချင်ပါသည်။
" အခုတော့ အိမ်မှာ နားနေလိုက်တော့ ... မနက်ဖြန်မှ စားချင်တာ လာပို့မယ် "
" ဟုတ်ကဲ့ "
ဖုန်းချပြီးတဲ့အချိန်အထိ ငိုနေမယ့်ကောင်လေးက တဝဲလည်လည်....
ဒါကရော သာမန်စိတ်ပူခြင်းပဲလား။ ဒါမှမဟုတ် သာမန်ထက်ပိုတဲ့ စိုးရိမ်ခြင်းလား။ ချစ်ဖူးခဲ့တဲ့ ကိုယ်က အခု တဖြည်းဖြည်း ပြောင်းလဲလာတဲ့ ကောင်လေးနဲ့ ပတ်သက်သမျှ ခံစားချက်တွေကို မသိတာမဟုတ်ပါ.... ဘာလို့ ဆိုတာ လက်မခံချင်ဘဲ သတိထားမိနေ၏။
မချစ်ဘူးလို့ တင်းထားသမျှ ကောင်လေးရဲ့ ' အစ်ကို ' ဆိုတဲ့ အသံနဲ့တင် အရည်ပျော်ဖို့ လုံလောက်သည်။ အခုလို နည်းအမျိုးမျိုးနဲ့ ကိုယ် သဘောကျအောင် ချစ်တတ် ချွဲတတ်တာလေးလည်း ကိုယ် အသည်းယားမိ၏။ ဒီလို ပြောင်းလဲလာလို့ရော ဖြစ်ပါရဲ့လား။ အတိတ်တွေ မလှတဲ့ ကိုယ်က ကောင်လေးနဲ့အတူ အနာဂတ်လှလှ ပုံဖော်နိုင်ပါ့မလား ။ ကောင်လေးကိုရော အကြင်နာစစ်တွေ ပေးနိုင်ပါ့မလား.... ဒီလို နုနုနယ်နယ် ကောင်လေးကိုလေ။
စဥ်းစားဆုံးဖြတ်ဖို့ လိုအပ်နေပြီ.....
ကိုယ် စိတ်ယိုင်နေတာ သေချာနေပြီမို့။
🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁
❤❤
.Healing Love 🍁
Part-18
မိုးလင္းၿပီဆိုတဲ့အသိနဲ႕ ထ ဖို႔ ေတြးေပမယ့္ ႐ုံးသြားစရာမလိုတာေၾကာင့္ နည္းနည္း ထပ္အိပ္ဖို႔ ေတြးလိုက္မိသည္။ သို႔ေသာ္ အသက္ရႈသံက ကိုယ့္တစ္သံပဲမဟုတ္။ ေနာက္ၿပီး ေခါင္းေလွ်ာ္ရည္နံ႕ စူးစူးေလး။ ေယာင္ယမ္းကာ မ်က္လုံးဖြင့္ၾကည့္မိေတာ့ ကုတင္အဖ်ားနားမွာ လက္တင္ကာ ကိုယ့္ကို ေငးေနတဲ့ ေကာင္ေလး....
" နိုးၿပီလားဗ် "
" အေစာႀကီးပဲ "
" အစ္ကို႔ကို ေတြ႕ခ်င္လို႔...ျဖစ္နိုင္ရင္ ညတည္းက လာခ်င္ေနတာ "
ေကာင္ေလး ၾကဴးေနတာကို မခံနိုင္ေတာ့စြာ Chanyeol ေခ်ာင္းဟန့္လိုက္၏။ အရင္က မိမိ ဒီလို မျဖစ္ပါ ။
" အစ္ကို ထေတာ့မွာလား "
" အိပ္ဦးမလို႔... ၇ နာရီပဲ ရွိေသးတာ "
ညကလည္း ညဥ့္နက္တာေၾကာင့္ Chanyeol အိပ္ေရးမဝေသးေပ။ သူ ေျပာလိုက္ေတာ့ ကုတင္ေအာက္မွာ ထိုင္ေနတဲ့ ေကာင္ေလးက အနားတိုးလာကာ ၿပဳံးစိစိျဖင့္...
" ကြၽန္ေတာ္ပါ အိပ္မယ္ေလေနာ္ ... "
အရင္လည္း လာကပ္အိပ္ေနက်ကိဳ ဒီတစ္ခါမွ ခြင့္ေတာင္းေန၏။ ဝင္အိပ္လိုက္ပါလား။ ဘယ္သူက သူ႕ကို ႏွင္ေနလို႔လဲ !
" အဟမ္း !! "
ဆိုကာ ရင္ခြင္ထဲမွာ ပိုက္ထားတဲ့ ဖက္လုံးကို ေယာင္ေယာင္ယမ္းယမ္းျဖင့္ အေနာက္ဘက္ ပို႔လိုက္တဲ့ Chanyeol...
" ဟဲဟဲ ... ရင္ခြင္ထဲ လာအိပ္ရမွာလား "
မခ်ိဳမခ်ဥ္ ႐ုပ္ေလးျဖင့္ ရင္ခြင္ထဲ အတင္း တိုးဝင္လာ၏။ ေစာင္ထဲကိုပါ သူ႕ေျခေထာက္ေတြ ထည့္ကာ Chanyeol ခါးကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဖက္တြယ္လာသည္ ။ ဒါ ဒီေကာင္ေလးရဲ႕ ပုံစံမဟုတ္။ တစ္ခုခု ျဖစ္ေနတာ ေသခ်ာေနၿပီ။
" ဘာျဖစ္လာတာလဲ ေကာင္ေလး "
ဆံပင္ေလးေတြကို အသာဖြေပးေနရင္း ေမးမိေတာ့ ရင္ခြင္ထဲ မွိန္းေနတဲ့ ေကာင္ေလးက ႏွာေခါင္းရႈံ႕၏။ ရင္ခြင္ထဲကေနပဲ Chanyeol ကို ေမာ့ၾကည့္လာကာ မ်က္ႏွာေလး ငယ္ျပေနသည္က သူ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနတာပါေပါ့...
" ဘာလို႔လဲ "
" ေဖေဖက ဆူတယ္ ~~ "
" ဟင္ ... "
" အစ္ကို႔အေၾကာင္း ေျပာျပတာကို ေဖေဖနဲ႕ ကိုကိုက ဆူတယ္ "
ကိုယ့္အေၾကာင္း သြားေျပာျပတယ္တဲ့လား။
ဆူ႐ုံတင္မက ရိုက္ပါရိုက္လိုက္ရမွာ !!
အခုမွ မ်က္ရည္လာဝဲျပေနတယ္ ... တယ္ ! ငါပါ ဆူလိုက္ရရင္ေတာ့ !
" ဘာလို႔ သြားေျပာလဲ "
" ပိတ္ရက္ ျပန္မလာနိုင္တဲ့အေၾကာင္း ေျပာရာက..."
" ဘာလို႔ မျပန္တာလဲ "
" အစ္ကိုနဲ႕ ေနခ်င္လို႔ အဟီး "
ဆိုကာ ေမးဖ်ားကို လာနမ္းသည္။ ထို႔ေနာက္ လည္ပင္းနဲ႕ ပုခုံးၾကား မ်က္ႏွာအပ္ကာ ႏႈတ္ခမ္းအိအိနဲ႕ တဖြဖြနမ္းေန၏၊ ခြၽဲတဲ့နည္းကေတာ့ တကယ္ကို စုံလင္လွပါသည္။ သူက ကလိေနေပမယ့္ အရင္လိုေတာ့ မဖယ္ထုတ္မိ။ အလိုက္သင့္ေလး မသိမသာ ေမာ့ထားေပးမိသည္။ ဟိုက္ !! ငါ သေဘာက်ေနတာလား !
" ခ်စ္တယ္ အစ္ကို ~~~ "
" ဟင္.... "
" အစ္ကို အခ်ိန္ ႀကိဳက္သေလာက္ယူပါ .... ဒါေပမယ့္ ခ်စ္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ကိုပဲ ျပန္ခ်စ္ပါ "
ျပတ္ဆဲၿပီးတာ အထိုက္အေလွ်ာက္ ၾကာေနေပမယ့္ Chanyeol ဘက္က အခ်ိန္ လိုအပ္ေနမယ္ဆိုတာ Baekhyun နားလည္ပါသည္။ သူရထားတဲ့ ဒဏ္ရာေတြလည္း သိေနၿပီးသားမို႔ ကုသဖို႔ အခ်ိန္ အနာက်က္ဖို႔အခ်ိန္ အမာ႐ြတ္ေပ်ာက္ဖို႔ အခ်ိန္အထိပါ လိုအပ္ေနမွာလည္း Baekhyun သေဘာေပါက္၏။
အတိတ္ကလူဆီ ျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ္မဟုတ္တဲ့ တျခားလူဆီျဖစ္ျဖစ္သာ မသြားပါနဲ႕ .... အစ္ကို႔ကို ကြၽန္ေတာ္ လက္မလႊတ္နိုင္ဘူး။
" မင္း အိမ္ျပန္သင့္တယ္ ေကာင္ေလး "
" အစ္ကိုက ကြၽန္ေတာ္နဲ႕ မေနခ်င္လို႔လား "
" က်စ္ !! ဘာဆိုင္လဲ ! မင္း မိဘေတြ ဆူတယ္ဆိုလို႔ ေျပာေနတာ "
" သိပါၿပီ "
" အိပ္ယာက နိုးရင္ ျပန္ပါ့မယ္ "
ဒီလိုက်ေတာ့လည္း စိတ္ထဲမေကာင္း။ ေကာင္ေလးက ငယ္ေသးလို႔လားပဲ သူ စိတ္ထင္ရာလည္း လုပ္ခ်င္၏။ ဒါေပမယ့္ လိမၼာေရးျခား ရွိတဲ့ ကေလးဆိုတာ ရိပ္စားမိပါသည္။
အသက္ရႈသံ မွန္မွန္နဲ႕ အိပ္ေပ်ာ္သြားတဲ့ ေကာင္ေလးကို ေခါင္းေလးပုတ္ေပးရင္း သူပါ ျပန္အိပ္ဖို႔ လုပ္ေနမိသည္။ အခု ရင္ခြင္ထဲ တိုးဝင္အိပ္ေနတဲ့ ေကာင္ေလးက ညက အိပ္မက္ထဲမွာေတာ့ သူ႕ဆီက ေျပးထြက္သြားခဲ့တာ.... အင္း..သူ႕ကို နာၾကည္းသြားတာ
🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁
Chanyeol အိပ္ယာနိုးလာေတာ့ ေကာင္ေလး မရွိ ။
ေလွ်ာ္ရမယ့္ အဝတ္ေတြသာ စက္ထဲ ထည့္ေပးသြားသည္။ သန့္ရွင္းေရးလည္း လုပ္ေပးသြားကာ မနက္စာပါ ျပင္ေပးသြားတာ ျဖစ္သည္။ နိုးတဲ့အခ်ိန္အထိ ေစာင့္ရင္ လိုက္ပို႔ေပးမွာကို တစ္ေယာက္တည္း ထ သြားတာ ဘာသေဘာလဲ ။
ေကာင္ေလး ျပင္ေပးသြားတဲ့ မနက္စာ စားၿပီး စာလုပ္ေနလိုက္တာ ညေနအထိပဲ။
ဖုန္းလည္းမဆက္ စာလည္းမပို႔နဲ႕ ဒီေကာင္ေလး အိမ္ျပန္လာေရာ ဟုတ္ရဲ႕လား။ အဆူခံထားရတာကို အတင္းျပန္လႊတ္ေနတဲ့ ကိုယ့္ေၾကာင့္ တစ္ေနရာရာမွာမ်ား ဝင္ေနလား။ မေကာင္းတဲ့ေနရာဆိုရင္ေရာ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။ ထိုသို႔... ထိုသို႔ အေတြးေတြ လြန္လာကာ ေနလို႔မရေတာ့တာေၾကာင့္ Chanyeol ဖုန္းေခၚလိုက္မိ၏။
ေတာ္ေတာ္နဲ႕မကိုင္ !
ဒုတိယတစ္ေခါက္ ထပ္ေခၚမွ ကိုင္သည္။
" အစ္ကို႔~~"
အသံက ငိုသံနဲ႕ျဖစ္သည္။ Chanyeol ရွိသမွ် ေသြးေတြ နားထင္ကို လာေဆာင့္သလို ခံစားလိုက္ရ၏။
" အသံက ဘာျဖစ္တာလဲ "
" အစ္ကို လာေခၚ ~~"
ထိုင္ေနရာက သူကိုယ္တိုင္ မသိလိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာပဲ မတ္တပ္ရပ္မိသြားသည္။ အၿမဲတမ္း ရင့္က်က္ၿပီး သူ႕ဘာသာသူ ေနတတ္တဲ့ ေကာင္ေလးက မနက္ကတည္းက ငိုသံနဲ႕မို႔ သူ တကယ္ စိတ္ပူပါသည္။
" ဘယ္မွာလဲ ! ဘာျဖစ္တာလဲ "
" ငယ္ငယ္ ... ေမေမ မႀကိဳက္ဘူးေနာ္ ! ဖုန္းကို အခုခ် "
Chanyeol အသံတိတ္သြားရ၏။
ေမေမ ဆိုေတာ့ ေကာင္ေလးရဲ႕ ေမေမလား ! အခု ေကာင္ေလးက အိမ္မွာလား ! ဒါဆို ဘာလို႔ လာေခၚခိုင္းရတာတဲ့လဲ။
" ေမေမကလည္း ... "
" ဘာ ေမေမကလည္း လုပ္ေနတာလဲ ! လူက ႏွာရည္တေတာက္ေတာက္နဲ႕ ေနမေကာင္းတာကို ဘယ္သူ႕ကို ေခၚခိုင္းေနတာလဲ ဟမ္ ! မငိုနဲ႕ ! ရိုက္မွ တိတ္မွာလား "
တစ္ဖက္မွာ ေသာင္းက်န္းေနတာမို႔ Chanyeol တစ္ေယာက္ ဖုန္းကိုင္လွ်က္သား ၿငိမ္ေနရ၏။ ဒါ သူမျမင္ဖူးတဲ့ ေကာင္ေလးရဲ႕ တစ္ဖက္ျခမ္း ျဖစ္လိမ့္မည္၊ သူနဲ႕ဆို အၿမဲတမ္း လူႀကီးေလးလို ေနတတ္ေပမယ့္ သာမန္အခ်ိန္ေတြမွာေတာ့ မိဘအုပ္ထိန္းမႈေအာက္က မလြတ္ေသးတဲ့ ကေလးအ႐ြယ္သာ ရွိေသးမယ္ထင္သည္။
ေကာင္ေလး ေနမေကာင္းတာလည္း သူ မသိလိုက္ ။ မနက္က ႏွာေခါင္းရႈံ႕ေနတာ ငိုခ်င္လို႔ပဲ ထင္လိုက္မိတာ....
ေနမေကာင္းတဲ့ၾကားက သူ႕အတြက္ ေထာင့္ေစ့ေအာင္ လုပ္သြားေပးရွာသည္။ ဒီကေလး သူ႕အေပၚ အရမ္း အႏြံတာခံကာ သိတတ္လြန္း၏။
" ဟင့္~~ ဒါဆို အစ္ကိုနဲ႕ ခဏေလးပဲ ေျပာမယ္ ... ေမေမ အျပင္ထြက္ေပး "
" ငါေနာ္ !! ေနမေကာင္းရင္ ဒီကေလး တအား ဂ်ီက်တာပဲ ... "
ထို႔ေနာက္ ႏွာရႈံ႕သံေလး ၾကားလိုက္ရကာ ....
" အစ္ကို ~~ "
" အင္း ... "
" ညစာ ေသခ်ာစားေနာ္ အဟြတ္ "
" ေနမေကာင္းဘူးလား "
" အပူရွပ္တာ ... မနက္တည္းက "
" ဂ႐ုစိုက္ရမယ္ေလ ေကာင္ေလးရဲ႕ "
သူေျပာလိုက္ေတာ့ ေကာင္ေလးက ၿငိမ္သြားကာ ႏွာတရႈံ႕ရႈံ႕ျဖင့္ နားေထာင္ေန၏၊ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ဖ်ားေနလို႔ သူ႕အေမက ဖုန္းေတာင္မကိုင္ခိုင္းရတာလဲ !!
" ငါ.....လာေခၚရမလား "
ေမးၿပီးေတာ့မွ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကို ဖိကိုက္မိ၏၊
" ေမေမက အျပင္မထြက္ခိုင္းဘူး ... ခဏေန ေဖေဖလည္း ျပန္လာေတာ့မွာ "
" မငိုနဲ႕ေတာ့ ! ဘာငိုစရာပါလို႔လဲ "
ဒါေတာင္ ရွိုက္ေနဆဲ....
ေနမေကာင္းရင္ ဂ်ီက်တတ္ပုံရသည္။
Chanyeol ကိုယ္တိုင္လည္း စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရ၏။
ျဖစ္နိုင္ရင္ တစ္ခုခုျပန္လုပ္ေပးခ်င္ပါသည္။
" အခုေတာ့ အိမ္မွာ နားေနလိုက္ေတာ့ ... မနက္ျဖန္မွ စားခ်င္တာ လာပို႔မယ္ "
" ဟုတ္ကဲ့ "
ဖုန္းခ်ၿပီးတဲ့အခ်ိန္အထိ ငိုေနမယ့္ေကာင္ေလးက တဝဲလည္လည္....
ဒါကေရာ သာမန္စိတ္ပူျခင္းပဲလား။ ဒါမွမဟုတ္ သာမန္ထက္ပိုတဲ့ စိုးရိမ္ျခင္းလား။ ခ်စ္ဖူးခဲ့တဲ့ ကိုယ္က အခု တျဖည္းျဖည္း ေျပာင္းလဲလာတဲ့ ေကာင္ေလးနဲ႕ ပတ္သက္သမွ် ခံစားခ်က္ေတြကို မသိတာမဟုတ္ပါ.... ဘာလို႔ ဆိုတာ လက္မခံခ်င္ဘဲ သတိထားမိေန၏။
မခ်စ္ဘူးလို႔ တင္းထားသမွ် ေကာင္ေလးရဲ႕ ' အစ္ကို ' ဆိုတဲ့ အသံနဲ႕တင္ အရည္ေပ်ာ္ဖို႔ လုံေလာက္သည္။ အခုလို နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႕ ကိုယ္ သေဘာက်ေအာင္ ခ်စ္တတ္ ခြၽဲတတ္တာေလးလည္း ကိုယ္ အသည္းယားမိ၏။ ဒီလို ေျပာင္းလဲလာလို႔ေရာ ျဖစ္ပါရဲ႕လား။ အတိတ္ေတြ မလွတဲ့ ကိုယ္က ေကာင္ေလးနဲ႕အတူ အနာဂတ္လွလွ ပုံေဖာ္နိုင္ပါ့မလား ။ ေကာင္ေလးကိုေရာ အၾကင္နာစစ္ေတြ ေပးနိုင္ပါ့မလား.... ဒီလို ႏုႏုနယ္နယ္ ေကာင္ေလးကိုေလ။
စဥ္းစားဆုံးျဖတ္ဖို႔ လိုအပ္ေနၿပီ.....
ကိုယ္ စိတ္ယိုင္ေနတာ ေသခ်ာေနၿပီမို႔။
🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁
❤❤