Monique POV
I've been calling Cain how many times but he is not answering it. I thought we will have our lunch together with his friend but he is not answering my calls.
Inip na inip na ako sa aking opisina kaya gusto kung magliwaliw dahil naging busy ako nitong mga nakaraang araw at ngayon lang ako ulit nagkaroon ng oras. Habang nag aayos ako ng mga sales nitong nakaraang buwan ng biglang tumunog ang phone ko at tiningnan ko naman kung sino at nakitang si Cain ang caller.
"Hey Cain! I've been calling you multiple times." bulalas ko pagkasagot ng tawag.
"I'm sorry Nique, I rush Jewel to the hospital that's why I wasn't avaible to answer your call all." boses ng nasa kabilang linya
"Why? What happen?" I asked.
"Hindi ko pa talaga alam kung ano ang totoong nangari, basta nakita ko na lang si Jewel na walang malay." He said.
"I'm coming over there, send me the address. Okay?" wika ko
"Alright!" aniya sabay baba ng tawag.
Maya maya pa ay nakarecieve ako ng mensahe kay Cain na naglalaman ng address ng hospital kung nasaan sila. I know how precious that Jewel to Cain, kitang kita ko kung paano mag alala ito sa kanya at kung paano siya nito alagaan. Sana lang dumating ang araw na maging ganyan din siya sakin.
Lingid sa kaalaman ng binatang si Cain na may nararamdaman sa kanya si Monique, simula ng mamamatay ang kasintahan niya na si Daven ay inaakala niya na hindi na siya magmamahal pang muli, ngunit ng makilala niya at maging kaibigan ang isang Cain Fuentabella unti-unting nahuhulog ang loob niya dito. Noong una ay hindi niya ito binigyang pansin dahil pinapaniwala niya pa rin ang sarili na si Daven pa rin ang mahal niya.
Hanggang sa nagtagal ay mas lalo niyang napatunayan sa kanyang sarili na may gusto na talaga siya sa binata, she even visit Daven para lang ikwento ang bagay na ito at alam niyang maiintindihan ito ng dating kasintahan kung sakaling magmahal man siya ng iba dahil alam niyang ayaw ni Daven na ikulong niya ang sarili niya sa nakaraan.
Tinapos na lang ni Monique ang mga kailangan niyang gawin bago nagpasyang ayusin ang kanyang mga gamit at umalis para pumuntang hospital, alam niyang kailangan ngayon ni Cain ng karamay.
Jewel's POV
Nagising ako ng puro puti ang nakikita ko, ilang beses ko pang ipinikit ang mga mata ko. At ng malinaw ko ng naaninag ay alam ko na kung nasaan ako. Nakita ko si Cain na matamang nakatingin sa akin ngayon, alam kung galit siya base na rin sa pagkakatitig niya sa akin.
"C-cain." tawag ko ngunit wala akong narinig mula sa kanya.
"C-cain, I'm sorry." nakayukong turan ko
"Why did you do that? Are you out of your mind?" halata sa boses nito ang pagtitimpi ng kanyang galit.
Halos hindi ko magawang tumingin sa kanya dahil hindi ko alam kung paano ko sasagutin ang tanong niya dahil kahit ako sa sarili ko ay hindi ko alam kung bakit ko nagawa ang bagay na 'yon.
"Hindi ko alam na aabot ka sa ganito! Hindi ko alam na aabot ka sa puntong kaya mong pumatay ng inosenteng bata! Anak mo iyon Jewel! Anak mo ang gusto mong patayin!" sigaw nito sa akin.
Hindi ko na napigilan ang pagtulo ng mga masasaganang luha sa aking mga mata, sa ilang taon naming pagiging magkaibigan ay ngayon lang ito nagalit sa akin at ngayon lang din ako nito nasigawan.
"Hindi kaba nag iisip ha? Sa ginawa mong 'yan paano kung hindi nakaligtas ang bata? Sa tingin mo ba sasaya ka? Sa tingin mo papatulugin ka ng konsensiya mo dahil may napatay ka? Kung masama si Thunder, ano sa tingin mo ang tawag sayo? Wala ka ring pinagkaiba sa kanya!" dagdag pa nito
"I-intindihin mo naman ako C-cain! A-akala mo ba m-madali sakin ang b-bagay na ito? A-akala mo ba ginusto ko ito?" balik na saad ko rito
"Oo Jew, ginusto mo kaya nagawa mo nga diba? Tangina lang! Simula noon inintindi kita alam mo 'yan, hindi kita iniwan! Pero itong desisyon na ginawa mo, sa tingin mo maiintindihan kita? No Jewel. Hinding hindi ko maiintindihan ang dahilan mo na pagpatay sa inosenteng bata! I'm so disappointed to you. Dahil sa ginawa mong ito hindi ko na alam kung kilala pa ba kita o kung ikaw pa ba ang Jewel na kaibigan ko." mahabang pahayag nito sabay talikod
Halos hindi na ako makapagsalita dahil sa sagutan namin ni Cain, narinig ko na lang ang pagbukas at pagsara ng pino senyales na umalis na ito. Iyak lang ako ng iyak dahil pakiramdam ko pati kaibigan ko iniwan na ako.
Nasa gano'ng posisyon ako ng magbukas ang pinto, akala ko ay bumalik si Cain pero hindi, isang magandang babae ang tumambad sa akin habang nakangiti.
"Hi, I'm Monique kaibigan ni Cain. May pinuntahan lang siya kaya humingi muna siya ng pabor sa akin para bantayan ka muna dito." mahinhin na wika niya
"Nice meeting you," pilit na ngiti ang binigay ko. " You don't need to do that, Okay lang ako kahit huwag mo ng bantayan. Ayoko makaabala sayo." dagdag ko pa
"It's okay, I just want also to meet you. " aniya
Tumango na lang ako, dahil mukhang wala naman siyang balak na umalis.
"I heared about that happen to you, mabuti na lang at ligtas kayo ng baby mo. I know what happen between you and Cain." biglang sabi niya
"I'm sorry about it, mukhang narinig mo pa ang away namin." kako
"Nah, It's okay natural lang naman sa magkaibigan ang gano'n at hindi 'yon maiiwasan. Don't stress yourself, makakasama sa 'yo 'yan kailangan mong magpahinga."
Madami pa kaming napagkwentuhan na halos siya lang din naman ang nagkwekwento samantalang ako ay nakikinig lang sa kanya.
Sa totoo lang hindi ko alam kung ano ang namamagitan sa kanila ni Cain, pakiramdam ko kasi may feelings itong si Monique para sa kaibigan ko base na rin sa nakikita kung saya at ningning ng kanyang mga mata sa tuwing binabanggit ang pangalan ni Cain at para naman sa kaibigan ko halata kung he likes Monique kung paano niya ito tingnan.