Love of an idoit အရူးတစ်ယောက်ရဲ့အချစ် [Ongoing]

You are reading

Romance

Title - အရူးတစ်ယောက်ရဲ့ အချစ် Love of an idoit [or] အရူးညီလေးကမွေးစားအစ်ကိုကို သိမ်းပိုက်ဖို့ လိမ္မာချင်ယောင်ဆောင်နေတယ် ဟန်ဆောင်ကောင်းပြီး မာယာများတ...

bl boylove chinese chinesebl darkside fantasy myanmar owncreation ownstory psycho

အပိုင်း၂၁

8.7K 714 81

By Bai_lianhua

Unicode

ရှောင်ဟန်သည် ကျိုးအိမ်တော်တွင် နေထိုင်ခဲ့ သည့် နှစ်သက်တမ်း များလာသည့်အလျောက် ကျိုးယွင်
မရှိသည့် အချိန်များတွင် မနေတတ် မထိုင်တတ်ဖြစ်နေသည့် မျောက်တစ်ကောင် ကဲ့သို့ပင်။
ရှောင်ဟန်က သူကျိုးအိမ်တော်မှာ နေခဲ့သည့် ကာလပတ်လုံး မွေးစားအဖေကလည်း သူလိုအပ်တာ မှန်သမျှကို မတောင်းဆိုလျှင်တောင် အလိုက်သင့် ဖြည့်ဆည်းပေးနေမြဲပင်။
ယခုဆိုမူ နေထိုင်လာသည့် နှစ်များအတွင်းတွင်
ဒီကျိုးအိမ်တော်ကြီး၏ လူအကုန်လုံးက သူ့ကို မိသားစုဝင်အဖြစ် သတ်မှတ်ပေးလာပြီ ဖြစ်သည်။ ကျိုးသခင်မကြီးကလည်း အဘယ်အကြောင်းကြောင့်မှန်း သူမသိပေမဲ့ အရင်ကလို ရင့်သည်းစွာ မဆက်ဆံတော့ဘဲ သူ့ကို တဖြည်းဖြည်းနဲ့ အကောင်းမြင်လာပုံရသည်။ တစ်ခါတစ်ရံ သူမ၏ သားကြီး ကျိုးရန်နှင့်ပင် သူ့ကိုစိမ်းသက်မနေအောင် စကားပြောစေသည်။သူ့ကိုလည်း သားရှောင် ဟုခေါ်လာပြီဖြစ်သည်။ ရှောင်ဟန် ကလည်း အလိုက်တသိ မွေးစားအမေ ဟုသာပြန်ခေါ်ဖြစ်ခဲ့သည်။

မွေးစားအမေ၏တိုက်တွန်းချက်ကြောင့် ရှောင်ဟန်သည် ကျိုးရန်နဲ့ပါ စိမ်းသက်မနေတော့ပဲ စကားကို အလိုက်သင့်ပြန် ပြောဖြစ်ကြသည်။ ဉီလေး ကျိုးချန်ကိုတော့ အိမ်တော်ကြီးတွင် သိပ်မတွေ့ရပေမဲ့ သူ့ကိုတွေ့တိုင်း သားတစ်ယောက်လို ပြောဆိုဆက်ဆံပေးလေသည်။

အခုလက်ရှိ အချိန်မှာ ရှောင်ဟန် အတွက်ကတော့ ပျော်ရွှင်စရာ အတိပြီးသည့် နေ့ရက် ကလေးများပင် ဖြစ်နေသည်။ ဖန်ဆင်းရှင်တွေက သူ့အပေါ် မည့်သည့် အချိန်အထိ မျက်မှာသာ ပေးနိုင်မည်ကို သူမသိပေမဲ့ သူတို့ရက်ရက်ရောရောပေးအပ်လိုက်တဲ့ အရာမှန်သမျှဟာ သူ့အတွက် အတော်ကို လုံလောက်နေပြီဟု ဆိုရပေမည်။

ရှောင်ဟန်သည် သူ၏ ပြီးခဲ့သည့်အတိတ်နှစ်များကအကြောင်းအရာများကို ပြန်တွေးနေမိတော့သည်။

ရှောင်ဟန် အတွက်က ကျောင်းစာ နှင့်ပတ်သတ်၍လည်း လွယ်လွယ်ကူကူပင်။ သူက စာသင်ချိန်မှာလည်း ပြင်ပအာရုံမထားသည့်အတွက် နားမလည်လိုက်သည့်စာ ဆိုတာ မရှိသလောက်ပင်ဖြစ်ပြီး
လော့မင်ကလည်း သူ့နည်းတူပင်...။လော့မင်က ကျန်သည့် အချိန်များတွင်သာ ပေါ့ပျက်ပျက်နေသော်လည်း စာသင်သည့် အချိန်များတွင်တော့ လုံးဝကွာခြားလှသည်။ လော့မင်သည် အဖေကို ကြောက်ရသည့် သားတစ်ယောက် ဖြစ်ဟန်တူသည်။ ဖခင် ရှေ့နေကြီးရဲ့ ခြေရာကို နင်းရမည့် သားတစ်လိုပင်။ အဆင့်ကို လျော့မကျသွားရန် သူ့ရဲ့ ကြိုးစားနှုန်းကိုလော့မင်က လုံးဝမရပ်တန့်ခဲ့ပါချေ။

ကျောင်းပိတ်ရက်များတွင်လည်း ကျိုးအိမ်တော်ကို ဖခင်၏ခွင့်ပြုချက်ဖြင့် စာများကို အမြဲ အတူလာလုပ်ဖြစ်သည်။လော့မင်က သူ့ထက်တောင် ကြိုးစားနှုန်းကို ပိုမြှင့်တင်ရသည့် သူတစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ ရှောင်ဟန်ကိုတော့ မွေးစားအဖေက ကိုယ့်ဘဝကိုကိုယ့် စိတ်ကြိုက်သာ ရွေးချယ် စီမံခွင့်အပြည့်ပေးထားလေသည်။လော့မင်သည် သူ့ဆီကိုလာတိုင်း ကျိုးရန်ကို ကြည့်မရကြောင်း အမြဲ အတင်းချတာကတော့ သူ့ရဲ့ အစဉ်အလာတစ်ခုကဲ့သို့ပင် ။ထိုစကားက အမြဲ
တမ်းမပါမဖြစ်လက်သုံးစကားတစ်ခုလိုပြောနေမြဲ...။သူ့ကိုလည်း ကျိုးရန်ကို သတိနဲ့ အမြဲ စောင့်ကြည့်သင့်ကြောင်း အားမနာ လျှာမကျိုး အမြဲတိုက်တွန်းသေးသည်။ ကျိုးရန်ကို လော့မင်က အားမနာသော်လည်း ထိုသို့ပြောလာသည့်အချိန်တိုင်းတွင် ရှောင်ဟန်သည်လည်း စိတ်မလုံစွာ အနီးပတ်ဝန်းကျင်ကို အကဲခတ်ရမြဲပင်...

ရှောင်ဟန်တို့နှစ်ယောက်လုံး၏ အဆင့်ကောင်းသည့်အကြောင်းတရားသည် နှစ်ယောက်လုံးရဲ့ ကြိုးစားမှု အလျောက်ဖြစ်တည်လာသည့် ရလဒ်များသာ ဖြစ်ပြီး ငယ်ရွယ်လှသည့် ကျိုးယွင်ကတော့ သူတို့နဲ့ လုံးဝမတူညီပါချေ။သူတို့နှစ်ယောက်လုံးက သူတို့ထက်ငယ်ရွယ်သည့် ကျိုးယွင်ကိုသာ အမြဲ အားကျနေရတာဖြစ်သည်။ ရှောင်ဟန်က ကျိုးယွင်လေးကို ကျောင်းစာလုပ်သည့် အချိန် တစ်ခါမျှမမြင်ခဲ့ဖူးချေ။ မွေးစားအဖေက တိုက်တွန်းနေသည်ကိုလည်း တစ်ခါမှ မမြင်ဖူးဘူးဖြစ်သည့်အတွက် အစကတော့ သူကိုယ်တိုင်ကလည်း ထိုအကြောင်းအရာအတွက် နားမလည်နိုင်ခဲ့ပါချေ။
ထို့ကြောင့် ရှောင်ဟန်ကပဲ ကျိုးယွင်၏ထွက်လာမည့် အဆင့်အပေါ်မှုတည်ပြီး လိုက်လံတည့်မတ်ပေးရန် စောင့်ဆိုင်း၍နေခဲ့ရတာဖြစ်သည်။
သို့သော်လည်း သူတစ်ခါမှ မျှော်မှန်းမထားသည့်အတိုင်းပင် ကျိုးယွင်သည်ကား အားလုံးနှင့်မတူ တမူထူးခြားစွာ ကွဲထွက်နေလေသည်။

နောက်ကျမှ ကျိုးယွင်ရဲ့ IQကသူတို့အားလုံးနဲ့မတူဘဲ မွေးကတည်းက ပါရမီအထုံ ပါခဲ့သည်ဟု မွေးစားအဖေရဲ့ အပြောမှတစ်ဆင့် ရှောင်ဟန် သိရှိခဲ့ရတာဖြစ်သည်။ ရှောင်ဟန်ကလည်း ထပ်သိချင်သည့်အတွက် ရှင်းကျဲကျဲကိုသာ မေးဖြစ်ခဲ့သည်။
ရှင်းကျဲကျဲဆီမှထပ်ပြီးသိလိုက်ရသည့် အရာက တစ်ချိန်တုန်းက အိမ်တော်မှာရှိသည့်လူတော်တော်များများကလည်း ကျိုးယွင်ကို လူဝင်စားလေးဟုပင်တင်စားခဲ့ကြသေးသည် ဟူ၍သာ ။ အဘယ်ကြောင့်ထိုသို့ သတ်မှတ်ထားကြောင်းသူကပြန်မေးလိုက်တော့ ကျိုးယွင် ငယ်စဉ်က အကုန်သိအကုန်တတ်ပုံစံလေးကြောင့်ဟုသာ သူ့ကို ရှင်းကျဲကျဲကပြန်ဖြေခဲ့သည်။
အိမ်အကူများရဲ့ ပြောစကားများအရ ကျိုးယွင် ၅နှစ်သားအရွယ်အထိသာ ထိုပုံစံများကို ချစ်စဖွယ်ကောင်းစွာ ပြသခဲ့သော်လည်း နောင်နှစ်များတွင်မူ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ အေးစက် လာပြီး ဘာမှ မမှတ်မိတော့သည် အတိုင်းပင် ဖြစ်လာကာ ထိုအမူအရာလေးများကို မပြသတော့ကြောင်း သူ့ကို ပြောပြလာ၏။

ရှောင်ဟန်ကလည်း ကျိုးယွင်ရဲ့ သူနဲ့ မတွေ့ခင်က ဖြစ်ပျက်ခဲ့သည့်ထိုအကြောင်းအရာကို မမေးရက်၍ တစ်ခါမှ ကျိုးယွင်ကို မမေးခဲ့ဖူးပါချေ။

ရှောင်ဟန်မသိလိုက်သည်က...
သူက မေးခဲ့ပါလျှင်လည်း ကျိုးယွင်သည်ကား ထိုဖြစ်ပျက်ခဲ့သည့်အမှန်တရားများကို သူ့ကို လံုးဝပြောပြလိမ့်မည် မဟုတ်သည့်အကြောင်းကို...

ရှင်းကျဲကျဲကလည်း သူ့ကို ကျိုးယွင်လေးက သူရောက်လာသည့် နေ့မှစ၍ အရင်အတိုင်း ပြန်ဖြစ်လာခဲ့တဲ့အကြောင်းကို ပျော်ရွှင်ရယ်မောကာပြောလာခဲ့သေးသည်။

ရှောင်ဟန်ကလည်း ကျိုးယွင်ရဲ့ သူ မသိခဲ့ရသည့် အဖြစ်အပျက်များကြောင့် ထိုကလေးအပေါ် ညီအရင်းကဲ့သို့ ပိုတိုးပြီးအလိုလိုက်အကြိုက်ဆောင်ပေးလာခဲ့တာ နှစ်အတော်ပင်ကြာလာခဲ့ပြီ
ဖြစ်သည်။ ကျိုးယွင်တောင်းဆို သမျှကို အတတ်နိုင်ဆုံး သူဖြည့်ဆည်းပေးဖြစ်ခဲ့သည်။ ကျိုးယွင်ကလည်း တစ်နေ့တခြား အရင်ကထက်ပင် သူ့ကို ပျောက်သွားမှာဆိုးသည့်အလား အရိပ်တကြည့်ကြည့်ဖြင့်ပင်။ ဒီကလေးလေးက အရမ်းကို သိတတ်လိမ္မာပြီး ချစ်စရာကောင်းနေသည့်အတွက်ကြောင့် ရှောင်ဟန်ကလည်း ကျောင်းတက်နေသည့် ကာလများတစ်လျောက်လုံးတွင် သူနဲ့ ရင်းနှီးဖြစ်သည့် လူတိုင်းနှင့် ကျိုးယွင်ကို မိတ်ဆက်ပေးဖြစ်သည်။သို့သော် ရှောင်ဟန်နဲ့ ရင်းနှီးခဲ့သည့် အသိမိတ်ဆွေများအားလုံးထဲမှ တစ်ချို့တစ်ဝက်ခန့်သာ ရှောင်ဟန်ကို ဆက်လက် ဖော်ရွှေကျပေမဲ့ ကျန့်သည့် လူအများစုက အကြောင်းအမျိုးမျိုးပြပြီး သူ့ကို နောက်ထပ် အဆက်အဆံ ထပ်ပြီး မလုပ်ကြတော့ပေ။

ရှောင်ဟန်သည်လည်း ဖြစ်ပျက်သမျှ အကြောင်းအစုံကို ဟာသ ကလေးနှောပြီး လော့မင်ကို အမြဲပြန်ပြောဖြစ်ခဲ့သည်။ လော့မင်ကလည်း သူ့ပုံစံကို တစ်ချက်သာ အကဲခတ်ပြီး စိတ်မကောင်းဖြစ်မှုကိုမပြသဘဲ ဝမ်းသာအားရ ရယ်ကျဲကျဲလုပ်လာကာ...

"ရှောင်ဟန် ဒါက ပိုကောင်းတယ်လို့ ငါထင်တယ်နော်...မဟုတ်ရင် မင်းက တစ်ခြားသူတွေကို အချိန်ပေးပြီးငါ့ကို ရှိတယ်လို့တောင် သတ်မှတ်တော့မှာမဟုတ်ဘူး...ငါကတော့ မင်းအပေါင်းအသင်း မမြဲလေကြိုက်လေပဲ..."ဆိုပြီး မစာမနာ ပြောလာခဲ့သေးသည်။

သူကကျတော့ အချိန်ရှိခိုက် ရှိသမျှ ခွေးတစ်ကောင် ကြောင်တစ်မှီးမကျန် လိုက်ပြီး မိတ်ဖွဲ့နေသည်က မပြီးဆုံးနိုင်တော့ပေ။ ရှောင်ဟန်ကလည်း ထိုကိစ္စအတွက် မကျေနပ်၍ လော့မင်ကို ပြန်ပြောလိုက်တိုင်း ထိုအကောင်းစားသူငယ်ချင်းကြီးက ဝင့်ကြွားဂုဏ်ယူသည့်ဟန်အပြည့်ဖြင့် သူ့ကိုပြောလာပါသေးသည်...

"အသိမိတ်ဆွေဆိုတာ များလေကောင်းလေပဲ...ဒါမှ ကိုယ်က အခက်တွေ့ရင် ကူညီမယ့်သူ အသင့်ရှိမှာပေါ့... မင်းမနာလိုဖြစ်မနေပါနဲ့...ငါ့ရဲ့ အချစ်ဆုံး သူငယ်ချင်းက အမြဲတမ်း မင်းပဲလေ...ဝမ်းနည်းမနေပါနဲ့... အလှလေးရယ်...ကုသိုလ်ကံက တူမနေဘူးလေ..စိတ်မကောင်းမဖြစ်နဲ့...ဟုတ်ပြီလား"ဟုဆိုပြီး...

လော့မင်ပြောလိုက်သည့်အဲ့ဒီအလှလေးဆိုတဲ့ အသုံးအနှုန်းက သူနဲ့ လုံးဝမအပ်စပ်တာ ရှောင်ဟန် ကိုယ်တိုင်သာသိသည်။ ရှောင်ဟန် ရဲ့ ဘယ်နေရာကိုကြည့်ကြည့် နေရာတိုင်းက ယောကျာ်းမဆန်သည့်နေရာ ဟူ၍ လုံးဝရှိမနေခဲ့ပါချေ။ လော့မင်ကသာ သူရဲ့ ခန့်ညားပြေပြစ်ကာရှည်သွယ်လာသည့် အရပ်ကြီးကို အားကျ မနာလိုနေ၍သာ ဖြစ်လောက်သည်။ဟုတ်သည်လေ လော့မင်ထက်သူ့အရပ်က မသိမသာပိုရှည်နေသည် မဟုတ်လား...

ဒါကို လော့မင်က သူမခံချင်သည့်စကားကို သိထား၍ အနိုင်ယူကာ ထိုစကားကိုသာ ရွေးပြီးပြောနေကျဖြစ်သည်။ ယခုဆို သူနဲ့ လော့မင် ပေါင်းသင်းလာသည့် သူငယ်ချင်း သက်တမ်းက ဘာလိုလိုနဲ့ ကုန်ဆုံးလာခဲ့သည်က ၄နှစ်ပင်ပြည့်ခဲ့ပြီ ဖြစ်သည့် အတွက်ကြောင့် ရှောင်ဟန်က လော့မင်ရဲ့ ထို အလှလေးဟု ခေါ်လာသည့် စကားအပေါ် သူငယ်ချင်းသံယောဇဉ်ကို ထောက်ပြီးလက်ခံပေးခဲ့ရသည်။

ရှောင်ဟန်သည် လော့မင် သူ့ဆီကို မလာသည့် ကျောင်း ပိတ်ရက်များနှင့် ကျိုးယွင်က သူနဲ့ အတူရှိမနေသည့် အချိန်များ၌သာ ဖုန်းသုံးရင်း အချိန်ကို ကုန်ဆုံးခဲ့ရတာဖြစ်သည်။ အားယွင်လေး ဖုန်းသုံးခွင့်ရသည့် အချိန်မှသာ ရှောင်ဟန်ကလည်း သူ့ကို မွေးစားအဖေကဖုန်းသုံးခွင့်ပေးထားတာမကြာသေးကြောင်း အသိပေးလိုက်ရသည်။

ကျိုးယွင်က ခေါင်းကလေး တငြိမ့်ငြိမ့်ဖြင့် ဘာမှမပြောဘဲ ပြုံးပြုံးကလေးဖြင့်သာ ရှောင်ဟန်၏ဖုန်းကို အကြည့်အလွဲဘဲ စူးစိုက်၍သာ အကဲခတ်နေပြီး ရှောင်ဟန်ကို ရယ်ကျဲကျဲလေးလုပ်လာကာ ပြောလာခဲ့သေးသည်...

"ကော...ကောရဲ့ ဖုန်းကဟောင်းနေတဲ့အရောင်ကြီး အသစ်ရောင်လွင့်လွင့်လေးမဝယ်ဘူးလား..."ဟုသာ မေးလာခဲ့သည်။

ရှောင်ဟန်ကလည်း လိမ်တာပေါ်သွား၍ အရှက်ပြေ ချောင်းဟန့်လိုက်ပြီး "အင်...ဒီဖုန်းက နှစ်ပြည့်တော့မှာကြောင့် ဖြစ်ဖို့များတယ်...ဟီး...ပြီးတော့ ကောက အကိုင်ကြမ်းတယ်လေ..."လို့သာ ပြန်တုန့်ပြန်ခဲ့ရတာဖြစ်သည်။

အားယွင်လေးက သူ့ကို ဘာမှ ဆက်မပြောလာတော့ဘဲ ခေါင်းလှည့်ပြီး ဖုန်းကိုသာ အာရုံစိုက်ကာ ဂိမ်းဆော့နေတော့သည်။ ဂိမ်းရှုံး၍ပဲလားမသိ သူ့ရဲ့ ဖုန်းကို စောင့်ချကာ" တောက်" တစ်ချက်ပင်ခေါက်လိုက်သေးသည်။

ရှောင်ဟန်မသိရှိလိုက်ရသည့် အမှန်တရားသည်ကား
ကျိုးယွင်သည် ထိုကိစ္စရပ်များကို သိရှိထားပြီးသားဆိုတာကိုပင်။ သို့ပင်မဲ့ ကျိုးယွင်က ရှောင်ဟန်ကို သူသိရှိထားကြောင်း အရိပ်အမွက်ပြောလိုက်ပေမဲ့ ရှောင်ဟန်က အမှန်တိုင်းမပြောဘဲ လိမ်ညာကာ ထပ်မံ စကားဆိုလိုက်သည့်အတွက်ကြောင့်သာ ကျိုးယွင်က စိတ်တိုသွားရတာဖြစ်သည်။ ရှောင်ဟန်ကတော့ ဂိမ်းရှုံးသည့်အတွက်ကြောင့်သာ သမရိုးကျတွေးထင်မိလိုက်တာ ဖြစ်ချေတော့သည်။

ထိုရက်ပိုင်းများအတွင်းတွင် ကျိုးယွင်လေးက သူ့ကို အရမ်းကပ်ချင်ပေမဲ့ သိသိသာသာ သိပ်မကပ်တော့သည့်အချိန်များလည်းရှိလာသည်။
အခုနောက်ပိုင်း အဖော်မက်လာပြီး အပြင်ကိုမကြာခဏ ရှောင်းယွီနဲ့ လိုက်ပါသွားတတ်သည်။အစက ရှောင်ဟန်က ကျိုးယွင်လေးကို အပြင်ထွက်ပြီးသွားလာတာကိုမကြိုက်ပေမဲ့ မွေးစားအဖေကလည်း ဘာမှမပြောဘဲ ခွင့်ပြုထားသည့် အတွက်ကြောင့် ရှောင်ဟန်လည်းဘာမှ ဝင်မပြောဘဲ နေနေရတာ ဖြစ်သည်။
ကျိုးယွင်ရဲ့ အသက်ကလည်း ၁၂ နှစ်ပင် ရှိနေပြီမဟုတ်လား ။

ထိုအရွယ်က အမှားအမှန်ကို ပိုင်းခြားသိမြင်နိုင်သည့် အရွယ်ပင်ဖြစ်သည့်အတွက်ကြောင့် နောက်ပြီး ကျိုးယွင်ရဲ့ အဖော်က ရှောင်းယွီ ဖြစ်နေသည့်အတွက်ကြောင့်လည်းဖြစ်သည်။
လုရှောင်းယွီနဲ့ ကျိုးယွင်တို့ ပေါင်းသင်းလာကြသည့်အချိန်က သူနဲ့ လော့မင်ရဲ့ သူငယ်ချင်းသက်တမ်းထက် ပို၍ ကြာမြင့်သည့်အတွက် ရှောင်ဟန်က ထိုသူနှစ်ယောက်လုံး ကို စိတ်ချလက်ချနဲ့သာ လွတ်ထားလိုက်တော့သည်။ သူ့ရဲ့ အားယွင်လေးကလည်း အပြင်ထွက်တာမှ လွဲ၍ မည်သည့် ပြစ်ချက်တစ်စုံတစ်ရာမှ ရှိမနေသည့်အတွက်ကြောင့်လည်း ထိုသို့ လွတ်ထားလိုက်ရတာဖြစ်သည်။ ဘာလို့ဆို ကျိုးယွင်က တစ်နေ့တခြားပိုပိုပြီး သိတတ်လိမ္မာလာ၍ ဖြစ်သည်။ ယခုဆိုရင် ကျိုးယွင်က ကျိုးအိမ်တော်ကြီးရဲ့ ဆည်းလည်းလေးသဖွယ်ပင် ဖြစ်နေသည်။
ကျိုးယွင် အပြင်က ပြန်လာတိုင်း မူမမှန်သည့် လုပ်ရပ််များလည်း တခါမှ ရှိမနေသည့်အတွက်ကြောင့် မွေးစားအဖေကိုယ်တိုင်ကလည်း ရှောင်ဟန်ကို သူ့၏သားငယ်အား စိတ်မပူရန် စိတ်ချလက်ချ လွတ်ထား၍ရကြောင်း ပြောလာပြီး ရှောင်ဟန် ကိုလည်း ပိတ်ရက်များတွင် အပြင် ထွက်လည်ရန် ခွင့်ပြုကြောင်း ခွင့်ပေးလာခဲ့သည်။

ခွင့်ပြုခါစတုန်းက ရှောင်ဟန်အပျော်လွန်ပြီး ထတောင်ခုန်မိတော့မလိုပင်။ ရှောင်ဟန်က ကျောင်းမှ အိမ် အိမ်မှကျောင်း နှစ်ပါးသွားခဲ့ရသည့် သူတစ်ယောက်ဖြစ်သည့် အတွက် ထို ခွင့်ပြုချက်က ရှောင်ဟန်အတွက် လှောင်အိမ်ထဲမှ ထွက်ခွင့်ရတော့မည့် ငှက်ကလေးတစ်ကောင်လိုပင် တစ်လှပ်လှပ်ဖြစ်နေပြီး ခံစားချက်ကြီးက တော်တော်နှင့် မပြီးပြတ်နိုင်ပေ။

ရှောင်ဟန််သည်လည်း ညနေအပြင်မှပြန်လာတဲ့
ကျိုးယွင်ကို သူရဲ့ ပါမစ်ရကြောင်းကိုဂုဏ်ယူစွာဖြင့်ပြောပြလိုက်၏။ ကျိုးယွင်ကလည်း ချက်ချင်းပင် အရမ်းဝမ်းသာကြောင်းပြောလာပြီး သူ့ကိုလည်း အစ်ကို လော့မင်ကို ဖုန်းဆက်အသိပေးသင့်ကြောင်း ရယ်မောကာ ပြောလာခဲ့သည်။ ရှောင်ဟန်လည်း ခေါင်းကို တရစပ်ငြိမ့်ပြကာ အခန်းအတွင်းသို့ ဝင်သွားလိုက်ပြီး လော့မင်ကို ဖုန်းဆက်ရန်ပြင်လိုက်လေသည်။သူ အပျော်လွန်နေ၍လားပင်မသိ သူ့ရဲ့ ဖုန်းက တော်တော်နဲ့ ရှာမတွေ့ပေ။သူ ဖုန်းရှာလို့ပင် မပြီးပြတ်သေးခင် အိမ်အကူကောင်မလေး တစ်ယောက်က တံခါးလာခေါက်ပြီး မွေးစားအဖေက ခေါ်ခိုင်းကြောင်း ပြောလာခဲ့သည်။ ရှောင်ဟန်လည်း လော့မင်ကို နောက်မှ ဖုန်းဆက်ရန်သာတွေးလိုက်ပြီး မွေးစားအဖေရဲ့ အခန်းဆီကိုသာ အရင်သွားလိုက်ရတော့သည်။ မွေးစားအဖေရဲ့ အခန်းကိုရောက်တော့ မွေးစားအဖေက သူ့ကို အလွယ်တကူ ဝင်ခွင့်ပေးလာပြီး အခန်းဆိုဖာ ပေါ်ကို ထိုင်ရန်အချက်ပြလာခဲ့သည်။
ထိုအချိန်က ရှောင်ဟန်လည်း ပျော်ရွှင်အူမြူးနေသည်က မပျောက်သေးသည့်အတွက်ကြောင့် မွေးစားအဖေကို ပြုံးပြလိုက်ပြီး နေရာတွင်သာ ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ သို့ပေမဲ့ ရှောင်ဟန် ရဲ့ အပျော်များက အချိန်သိပ်ပင် မခံလိုက်ရပါချေ။

မွေးစားအဖေပြောလိုက်သည့်စကားများ အကြားတွင် ချက်ချင်းပင် ပယ်လွင့်သွားရလေသည်။ မွေးစားအဖေ ပြောလိုက်သည်က...
"သားရှောင်ဟန်...အခုအဖေပြောမှာက သားအတွက်လည်းပါပါတယ်...သားကို အဖေ့အပေါ်မှာ
စိတ်မခုစေချင်ဘူး...အဖေတွေ့ရသလောက်က သားရှောင်က သိပ်ပြီးလည်ဝယ်တဲ့ပုံမပေါ်ဘူး...အပြင်မှာ သားအတွက် အန္တရာယ် ဖြစ်မှာမျိုးကို အဖေမလိုချင်ဘူး...တကယ်လို့ သားကို ခွင့်မပြုထားလို့ မတရားဘူးလို့ခံစားရရင် သားယွင်ကိုပါ အပြင် ထွက်ခွင့်အဖေ ပိတ်လိုက်ပါ့မယ်...ဒါပေမဲ့ သားကို အပတ်တိုင်း အဖေက အဖေနဲ့ အတူ လိုအပ်တာတွေ ထွက်ဝယ်ပေးပြီး သားရှောင်ရဲ့ ပါးနဲ့လည်း တွေ့ခွင့်ပေးမယ်...သားသဘောတူရဲ့လား..."ဟုဆိုပြီး...

ရှောင်ဟန်ကလည်း မွေးစားအဖေ စိတ်မကောင်းဖြစ်မည် ဆိုးသည့်အတွက်ကြောင့် ဝမ်းနည်း စိတ်များကို အမြန်ပင် ထိန်းချုပ်ထားလိုက်ရပြီး အပြုံးတုကလေး ဖန်တီးကာ ခေါင်းကို ဖြည်းငြင်းစွာငြိမ် ပြလိုက်ရပြီး...

"ကျွန်တော်နားလည်ပါပြီ...အဖေ...ဒါပေမဲ့ အားယွင်လေးရဲ့ လွတ်လပ်ခွင့်ကိုတော့ ကျွန်တော့ကြောင့် မပျက်စီးစေချင်ဘူး...အားယွင်ကိုတော့ ခွင့်ပြုပေးလိုက်ပါ...အားယွင် စိတ်မကောင်းဖြစ်မှာကို ကျွန်တော်မလိုလားဘူး...ပြီးတော့ လော့မင်ကိုလည်း ဒီကိုလာခွင့်အဖေပေးထားလို့ ကျွန်တော် အဖေ့ကို ကျေးဇူးတင်ပါတယ်...ကျွန်တော့်ကို ခွင့်ပြုပါဉီး... "
ဟုသာပြန်ပြောနိုင်တော့သည်။

ရှောင်ဟန် အခန်းထဲကိုပြန်ရောက်တော့ ကျိုးယွင်က ဆိုဖာပေါ်မှာ ဂိမ်းထိုင်ဆော့နေလေသည်။ ရှောင်ဟန် ပြန်လာတာကိုမြင်တော့မှ မျက်လုံးလေးများက သိချင်စိတ်ဖြင့်အရောင်တောက်လာကာ မေးလာခဲ့သည်။
ရှောင်ဟန်ကလည်း ကျိုးယွင်ကိုမသိစေချင်၍ ခေါင်းသာ ခါပြလိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ်ကိုသာ တစ်ချက်အကြည့်ရောက်သွားမိသည်။ သူ အပျော်တွေလွန်နေတုန်းက ထိုကုတင်အပေါ်ရော အနီးအနားတစ်ဝိုက်ပါ ထပ်ကာကာ ရှာဖွေသော်လည်း မတွေ့ရသည့် ဖုန်းက ယခုတော့ သူ့ကို လှောင်ပြနေလေသည်။ ဒါလည်း ကောင်းသာပဲဟုသာ သူဖြည့်တွေးလိုက်ရသည်။ မဟုတ်ရင် လော့မင်ကို သူက အရှက်မရှိ မရရှိလိုက်နိုင်သည့် ထိုအပြင်ထွက်ခွင့်ပါမစ်အကြောင်းကို ပြောလိုက်မိမှာ မဟုတ်လား။ အခုအခြေအနေကသာ ကောင်းနေပြီဟုသာ သူဖြည့်တွေးခဲ့ရတာဖြစ်သည်။

သို့ပေမဲ့ ရှောင်ဟန်သည်က သိလိုက်ရမည်မဟုတ်ပါချေ။ထိုနှစ် ထိုအချိန်အခါက သူ့၏ အနောက်တွင် သူ့ကိုကြည့်ကာ နှစ်လိုဖွယ်ပြုံးလိုက်တဲ့ ကျိုးယွင်ရဲ့ ကြောက်စရာ အပြုံးကြီးကိုတော့ သူသတိမထားမလိုက်ပေ။
သူ့ရဲ့ ဖုန်းကို ရှာမတွေ့သည်ကလည်း သမရိုးကျမဟုတ်မှန်း...ထိုအရာသည်ကား ကျိုးယွင်၏ နည်းပရိယာယ် သက်သက်မျှသာဖြစ်ပြီး သူ ထိုဖုန်းကို ရှာနေစဉ် ဖခင်ဆီကို သွားပြီး ပြောပြီးထားသည့် ကိစ္စကို ပြန်ပြင်ခိုင်းလိုက်မှန်း...ရှောင်ဟန်က သိရှိလိမ့်မည် မဟုတ်ပါချေ။

ရှောင်ဟန်ကလည်း ထိုဖြစ်ခဲ့တဲ့ အကြောင်းအရာများကို စိတ်ရှုပ်ခံမနေတော့ဘဲ ဘယ်အချိန်ကမှ မပြောလိုက်ဘူးဟုသာ မှတ်ယူလိုက်သာ နှစ်ပင်အတော်ကြာခဲ့ပြီဖြစ်သည်။ မွေးစားအဖေကလည်း ဂတိအတိုင်း အပတ်စဉ် သူ့ကို စျေးဝယ် အတူထွက်ပေးမြဲ ဖြစ်ပြီး မွေးစားအဖေ မအားသည့် အချိန်များတွင် အားယွင်နဲ့ အတူတော့ ထွက်ခွင့်ပေးဖြစ်သည်။ ဂေဟာက ပါးတို့ဆီကိုတော့ သူသွားချင်သည့် အချိန်တိုင်း လိုက်ပို့ပေးဖြစ်သော်လည်း တစ်ခါတစ်ရံ အကြောင်းတစ်ခုခုကြောင့် မသွားရန် ဆိုင်းငံထားရသည့် နေ့ရက်များလည်း ရှိသေးသည်။သူ အားယွင်လေးနဲ့ အပြင်ထွက်ဖြစ်တိုင်း ဒီကလေးက သူ့ကို စိတ်မချစွာ အရိပ်တကြည့်ကြည့်ဖြစ်နေတတ်၍ သူအားယွင်လေးနဲ့ အပြင်ထွက်တိုင်း ခေါင်းကိုက်ရမြဲ...

အားယွင်က မွေးစားအဖေထက်ပင် သူ့အပေါ်ကို ဖခင်က စိတ်မချရသည့် သားတစ်ယောက်အတိုင်းပင် တစ်နေ့တစ်ခြားပင်ဆိုးလာပြီး သူရဲ့ ဝတ်စားဆင်ယင်မှုများနဲ့ အစားအသောက်များအထိပင် ကန့်ကွက်လာသည်အထိပင်။ သူ့ကို ဟိုလိုဝတ် ဒီဟာစားဆိုပြီး ဂျီကျပြီး သူ့အကြိုက်ကို ဆောင်စေသည်။

ဒါ့ကြောင့်လည်း အပြင်ထွက်သည့်အချိန်များတွင် အားယွင်လေးနဲ့ အပြင်ထွက်ရသည်က မွေးစားအဖေနဲ့ အပြင်ထွက်ရသည်ထက် သူ့ကို ပိုစိတ်ကြဉ်းကြပ်လာစေတာကတော့အမှန်...။နောက်ဆိုရင် ဟိုကောင်မလေးမကြိုက်နဲ့ ...ဒီကောင်မလေးမကြိုက်နဲ့ ...ဆိုပြီး ပြောလာပါလျှင်လည်း သူအတွက် အခက်တွေ့လာရမည်လည်း ဆိုးရပါသေးသည်။ကျိုးယွင်က နောက်ပိုင်း အချိန်ကြာလာသည် နဲ့ အမျှ သူ့ဘဝအတွက် မသိမသာ အတားအစည်းကလေး တစ်ခု ဖြစ်လာသည်ကတော့ ရှောင်ဟန် ဝန်ခံရမည့် အမှန်တရား တစ်ခုပင်....။

----------------------------

ကျောင်းပိတ်ရက််များဖြစ်သော်လည်း
ရှောင်ဟန်သည် ကျိုးအိမ်တော်၌သာ တစ်ယောက်တည်း ယောင်ချာချာဖြင့်သာ ဘာလုပ်ရမည်မှန်းမသိ အကြပ်ရိုက်နေရသည်။

ကျိုးယွင်သည်လည်း ရှောင်းယွီနဲ့
အပြင်ထွက်လည်နေသည့် အတွက်ကြောင့် ရှောင်ဟန်အဖြစ်က အလုပ်မရှိတဲ့ လူတစ်ယောက်အတိုင်းပင်...

ခြံထဲသို့သာ ဆင်းလာလိုက်ပြီး အရိပ်ရသည့် သစ်ပင်ကြီး၏ အောက်တွင် ဖျာလေးခင်းပြီး ထိုင်၍ ဖုန်းပွတ်နေမိသည်။ သူနဲ့ ကျိုးယွင်က လိုင်းပေါ်တွင် friend မဖြစ်သည့် အတွက်ကြောင့် ရှောင်ဟန်အတွက်လည်း တော်တော်လေးအဆင်ပြေနေသေးသည်ဟုဆိုရမည်။
မဟုတ်ရင် သူ့accမှာ လာမန့်ကြသည့် သူများကြောင့််သူက မျက်နာပူရမည့် အဖြစ်မျိုး ကြုံတွေ့နေရမည်
ဖြစ်သည်။
အားယွင်လေးက လိမ္မာရေးခြားရှိပြီး လုပ်သင့်မလုပ်သင့်သည်ကို ခွဲဲခြားတတ်သည့် ကလေးတစ်ယောက်ဖြစ်၍လားမသိ သူရဲ့ဖုန်းကို တစ်ခါမှ ယူမကိုင်ပေ။
ရှောင်ဟန်ကောရဲ့ ဖုန်းကို ယူကြည့်မည် ဟုလည်းတစ်ခါမှ စကားမဟဖူးချေ။ ထိုအတွက်ကြောင့်သာ ရှောင်ဟန်ကလည်း စိတ်အေးနေရတာဖြစ်သည်။ သူ့ accရဲ့ comment မှာ လူတော်တော်များများက ပိုးပန်းစာများလာမန့်ကျပြီး သူ့ကို လူပျိုလေး တစ်ယောက်လိုသတ်မှတ်လာကြပြီး ကောင်မလေး အများစုက ရိသဲ့သဲ့ လုပ်လာကြသည်က အရင်ကထက်ပင် ပိုပြီး ဆိုးဝါးလာခဲ့ပြီး ယောကျာ်း လေးများပင် မရေမတွက်နိုင်လောက်အောင် ပါဝင်လာပြီဖြစ်သည်။ ဘာအတွက်ကြောင့် ယောကျားလေးများ ပါဝင်လာသည် သူမသိသော်လည်း လော့မင်နဲ့တွဲရိုက်ထားသည့်အတွက်ကြောင့်ဟုသာ အကောင်းဘက်က ဖြည့်တွေးလိုက်ပြီးဝင်မဖတ်တော့ဘဲ တင်စရာရှိသည်များကိုသာ ဆက်လက်တင်ဖြစ်သည်။ဘာကြောင့်ဆို လော့မင်က တစ်ခါတစ်ရံ ချစ်စရာကောင်းနေသည် မဟုတ်လား...

အခုလည်းmessengerထဲ ဝင်လိုက်ပြီး groupထဲတွင်လော့မင်တင်ထားသည့် ရီစရာ ပို့များကို ကြည့်နေမိသည်။ တစ်ချို့ လော့မင်တင်သည့် အကြောင်းအရာများကို ရှောင်ဟန်က သိပ်နားမလည်ပေမဲ့ ကိုယ့်ရဲ့ သူငယ်ချင်းလေးအတွက်တော့ အသည်းလေးတွေ ရွေးပေးဖြစ်သည်။ လော့မင်ကလည်း သူဆီကို မလာဖြစ်သည့်အချိန်များတွင် video callဖွင့်ပြီး မတွေ့ရသည့်နေ့များကို အတိုးချကာ ဘေကုန်သည်အထိ စကားပြောလာပြီး
ပြောနေသည့်အကြောင်းအရာက တော်တော်နဲ့
ကို မရပ်တန့်ပေ။ တစ်ခါတစ်ရံ ဘေသာကုန်သွားလိမ့်မည် သူပြောလိုက်သည့်အကြောင်းအရာများက လိုရင်းကိုပင် မရောက်လိုက််ပါချေ။

လော့မင်က သူနဲ့ စကားပြောသည့်အချိန်တိုင်း ရှောင်ဟန် မသိလောက်သည့်အကြောင်းအရာများကို ချန်လှပ်ထားတတ်သည်။လော့မင်က သူမသိတဲ့ တချို့ အကြောင်းအရာများကိုတော့ လေကုန်ခံပြီး သူ့ကို ရှင်းပြလိမ့်မည်မဟုတ်ပေ။ ထိုအကြောင်းအရာများကို လော့မင်က သူ့သူငယ်ချင်းအချို့ဖြင့်သာ အဓိကထားပြီးပြောကာ ရှောင်ဟန် ကိုတော့ သူ့ရဲ့ဘယ်ကိုသွားခဲ့တယ်...
ဟိုကိုသွားခဲ့သည်...ဆိုသည့် ရှောင်ဟန်ကလိုက်မလုပ်နိုင်သည့် အကြောင်းအရာများကို အားမနာစွာဖြင့်ပင် ဂုဏ်ယူစွာဖြင့် ရှင်းပြလာတတ်သည်။

ရှောင်ဟန်လည်း လော့မင်ကို အားကျရုံမှတစ်ပါးမတတ်နိုင်ဘဲ ဒီအတိုင်းသာနားထောင်နေရမြဲ...
တစ်ခါတစ်ရံဆို ရှောင်ဟန်လည်း သူ့ကိုယ်သူ ဘာမှ မသိိဘာမှ မတတ်သေးသည့် innocence လိုလို
အူတူတူ သတ္တဝါ လိုလိုပင် သူ့ကိုယ်သူမြင်လာရသည်။
လော့မင်ကလည်း သူဘာမှ မသိတာကို မရှင်းပြဘဲ ခေါင်းတငြိမ့်ငြိမ့်ဖြင့်သာ "အဲ့တာလည်း... မင်းအတွက်ကောင်းတာပဲ...ငါကတော့ မင်းရဲ့ အဲ့ typeကလေးကို ပိုကြိုက်တယ်...ဘာမှသိမထားတာအကောင်းဆုံးပဲ..."ဟုပင်ဆိုကာ ပြောလာတတ်သည်။

ရှောင်ဟန်သည် ရောက်တတ်ရာရာကို ဖုန်းကိုင်လျှက်သာစဉ်းစားနေသည့် အချိန်တွင် အနောက်ကနေ လက်တစ်စုံက သူ့ရဲ့ မျက်ဝန်း နှစ်စုံလုံးကို လာအုပ်ကိုင်လေသည်။ ရှောင်ဟန်က ထို လက်တစ်စုံကို သေချာကိုင်စမ်းကြည့်လိုက်ပြီးမှ တစ်ချက်ပြုံးလိုက်ကာ ထိုသူကြားအောင်ပြန်ပြောလိုက်သည်။

"အားယွင်...မင်းမဟုတ်လား...ကောကို မသိဘူးမှတ်နေလားမစနဲ့တော့..."

ကျိုးယွင်သည်ကား ရှောင်ဟန်က အမြန်ပင်ခန့်မှန်းလိုက်သည့်အတွက်ကြောင့်ပျော်စရာ မေကာင်းတော့သည့် လေသံလေးဖြင့် တုန့်ပြန်လာသည်။

"ကောကလည်း...မသိသလိုလေး ဟန်ဆောင်ပေးလို့မရဘူးလား...ပျော်စရာ သိပ်မကောင်းတော့ဘူး...နေဉီး မျက်စိမဖွင့်လိုက်နဲ့အူး...ခဏမှိတ်ထားဉီး..."

ရှောင်ဟန်ကလည်း ကျိုးယွင် ပြောဆိုသည့် အတိုင်းပင် မျက်လုံးများကို ဖွင့်မကြည့်တော့ဘဲ မှိတ်ထားလိုက်သည်။

ကျိုးယွင်၏ လက်များက သူ့ရဲ့ မျက်ဝန်းများမှ ခဏ ဖယ်ခွာသွားပြီး တစ်ခုခုကို သွားယူနေဟန်ပေါ်သည်။
ခဏအကြာတွင် ရှောင်ဟန်၏ နားထဲတွင် ကျိုးယွင်ရဲ့ ပြန်ရောက်လာသည့် ခြေသံလေးကိုကြားလိုက်ရသည်။

ပြီးနောက်တွင်ကျိုးယွင်၏ စိတ်လှုပ်ရှားနေသည့် အသံက ထွက်ပေါ်လာသည်။

"ရှောင်ဟန် ကော... မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လို့ရပြီ..."

ကျိုးယွင်ရဲ့ အပြောကြောင့် ရှောင်ဟန်က သိချင်စိတ်များဖြင့် မျက်လုံးကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်ေတာ့သည်။

သူမြင်လိုက်ရသည်က ကျိုးယွင်ရဲ့ လက်ထဲ တွင် ပွေ့ချီထားသည့် အမွေးစုပ်ဖွားလေးဖြင့် ချစ်စရာကောင်းသည့် ကြောင်ဖြူလေးတစ်ကောင်ပင်...

ချစ်စရာကောင်းသည့် ကောင်လေးက ချစ်စရာကောင်းတဲ့ ကြောင်ဖြူလေးကို ချီကိုင်ထားသည့် မြင်ကွင်းလေးက ရှောင်ဟန် ရဲ့ မျက်လုံးထဲမှာ
အရမ်းကို အသည်းယားစရာ ကောင်းနေသည့်အတွက်ကြောင့် ရှောင်ဟန်က ကြောင်လေးကို အရင်မယူဘဲ လက်ထဲက ဖုန်းနဲ့ ထိုပုံရိပ်လေးကို အမိအရ သိမ်းယူထားလိုက်သည်။

ကျိုးယွင်က ရှောင်ဟန်ကို သေချာကြည့်လာပြီး လေးနက်စွာဖြင့် ပြောလာသည်။

"ရှောင်ဟန် ကော...ဒီကြောင်လေးက ကောအတွက် ကျွန်တော့်ရဲ့ ပထမဆုံးလက်ဆောင်...နောက်လာမဲ့ လမှာ ကောရဲ့အသက်က ၁၈နှစ်ပြည့်မှာမဟုတ်လားမွေးနေ့လက်ဆောင်ဆိုရင်လည်းမမှားဘူး...ကော ကြိုက်တယ် မဟုတ်လား..."

ရှောင်ဟန်က လက်ထဲက ဖုန်းကို အမြန်ချလိုက်ပြီး
ထိုကြောင်ကလေးရဲ့ နှာခေါင်းလုံးလုံးလေးများကို အသည်းယားစွာ ပွတ်ပေးလိုက်ပြီး ကျိုးယွင်ကို ကြည့်လိုက်ကာ ခေါင်းအဆက်မပြတ်ငြိမ့်လိုက်ရင်း ကြောင်ဖြူလေးကို ကျိုးယွင်ရဲ့ လက်ထဲမှ ပွေ့ယူလိုက်သည်။

ရှောင်ဟန်သည် ကျိုးယွင်ကို သူ၏မျက်လုံးများမှေးစင်းလာသည်အထိ ပြုံးရယ်ပြလိုက်ပြီး ပြန်ပြောလိုက်၏။

"အင်...ကော ကြိုက်တယ်...အရမ်းကြိုက်တယ်...ကောအတွက်လည်းမပျင်းရတော့ဘူးပေါ့... "

ရှောင်ဟန်က ကြောင်ကလေးကို ပွတ်သတ်ပေးနေရင်း ကျိုးယွင်ကို ကြည့်ကာ ထပ်မံ၍ပြောလိုက်သည်။

"အားယွင်... ကြောင်လေးကို နာမည်ပေးပြီးပြီလား..."

ကျိုးယွင်က ခေါင်းခါပြလာပြီး ပြန်ဖြေလေသည်။

"ဟင့်အင်း...မပေးရသေးဘူးကော...ကောအတွက်...ဝယ်လာတာဆိုတော့...ကောကြိုက်တဲ့ နာမည်ကိုပဲ ပေးလိုက်ပေါ့..."

ရှောင်ဟန်သည်က ချစ်စရာကောင်းပြီး တဖြည်းဖြည်းနဲ့ လူငယ်အရွယ် ဆန်ချင်လာသည့် ကောင်လေးရဲ့ မျက်နှာ ချောချောလေးကို သေချာအကဲခတ်လိုက်ပြီး နာမည်မပေးရသေးတာ သေချာတော့မှ ကြောင်လေးကို သေချာကြည့်လိုက်ပြီး ပြုံးစိစိဖြင့်ပြောလိုက်ရသည်။

" ဟီး...နာမည်မပေးရသေးဘူးဆိုတော့ ကောကပဲ ပေးရတော့မှာပေါ့... ကြည့်ရတာတော့ အထီးလေးဆိုပေမဲ့...အဖြူစွက်စွက်ဆိုတော့ သူ့ကို Snow လို့ပဲ အတိုကောက်လေးပေးလိုက်ရင်...မကောင်းဘူးလား?..."

ကျိုးယွင်က ခေါင်းငြိမ့်ပြလာသည်။

"အင်...ကော သဘောပဲ...အခုတော့ ညနေစောင်းနေပြီ အထဲဝင်ရအောင် ကော အတွက်ကျန်းမားရေးထိခိုက်လိမ့်မယ်..."

ရှောင်ဟန်ကလည်း ကျိုးယွင်ကို မကြည့်နိုင််တော့ဘဲ ကြောင်လေးကိုသာ အာရုံစိုက်လိုက်ပြီး

"အင်...ဒါဆိုရင် ဝင်ကြရအောင်လေ..."

ရှောင်ဟန်သည် သူ၏အတွေးစိတ်အများစုက
ကြောင်လေးဆီမှာသာ ရောက်နေရတာ ဖြစ်သည်။

မည်သည့်အကြောင်းကြောင့် ဆိုသော်
သူ၏ ပြောစကားကိုမပျင်းမရိ နားထောင်ပြီး သူနဲ့ အဖော်ပြုပေးမယ့် ...သူနဲ့ ဆော့ကစားပေးမယ့် ...သက်ရှိ အကောင်ကလေးကို ကျိုးယွင်ဆီမှ လက်ဆောင်အဖြစ် ရရှိလိုက်သည့် အတွက်ကြောင့်ပင်ဖြစ်သည်။ ရှောင်ဟန်သည် ဘယ်လောက်အထိတောင် ပြာယာခတ်ပြီး အူမြူပျော်ရွှင်နေ၍လည်းမသိပါချေ...။သူ့ရဲ့ အချစ်တော်ဖြစ်သည့် သူ့ကို အစဉ်အမြဲအဖော်ပြုပေးခဲ့သည့် ဖုန်းကိုပင်...သတိမရတော့ဘဲ ကြောင်ကလေးအား နေရာအနှံ့အကဲခတ်ကြည့်ရှု့ကာ အိမ်ကြီး အတွင်းသို့ ဝင်လာခဲ့လိုက်သည်။

ရှောင်ဟန်ထွက်သွားမှသာ ကျိုးယွင်က ကျေနပ်စွာ တစ်ချက်ပြုံးလိုက်ပြီး ရှောင်ဟန်၏ဖုန်းကို ကောက်ကိုင်လိုက်ပြီး ရှောင်ဟန် ပိတ်ရန်ပင်မေ့သွားဟန်ရသည့် မပိတ်ရသေးသည့် ထိုဖုန်းကို မစစ်ဆေးတော့ဘဲ
ပိတ်လိုက်ပြီး လေထဲတွင်မြောက်လိုက်ဖမ်းလိုက်ဖြင့်
ဆော့ကစားနေမိသည်။

ကျိုးယွင်က ရှောင်ဟန်ကို မွေးနေ့လက်ဆောင်အဖြစ်ပေးခဲ့ရသည့် ရည်ရွယ်ချက်က တစ်ခုတည်း သာဖြစ်သည်။ ရှောင်ဟန်ကို ဖုန်းအမြဲသုံးနေပြီး လိုင်းပေါ်မှာရှိသည့် ဘယ်သူမှန်းမသိရသည့် သူများနှင့်
ဆက်လက်ပြီး အချိန်ပေးနေတာမျိုးကို ရပ်တန့်ရန်အတွက်သာဖြစ်သည်။ သို့မှသာ ရှောင်ဟန်ကောအတွက် သူသည်လည်း ပို၍ စိတ်ချကာ သူစီစဉ်နေသည့် မပြီးပြတ်သေးသည့် ကိစ္စများကို ခေါင်းအေးအေးဖြင့် စီစဉ်နိုင်မည် ဖြစ်သည်။

ကောကို သူ့ဆီက ဆွဲထုတ်သွားမည့်ကိစ္စမျိုး ဒါမှမဟုတ် ကောက သူ့ဆီမှ ထွက်ခွာသွားမည့် ဖြစ်ရပ်မျိုး တစ်စွန်းတစ်စတောင် သူမလိုလားပေ။

ရှောင်ဟန် ကော ဒီအိမ်တော်ကို ရောက်လာခဲ့သည့်နေမှစ၍ ယခုအချိန်အထိ အရင်ကအတိုင်းမပြောင်းလဲသွားသည့် သူအတတ်ပြောနိုင်သည့်အရာက ကောကို သူ့ရဲ့ စက်ကွင်း သူ့ရဲ့ အရိပ်အောက်မှာပဲ ထားရှိဖို့ပင်...

အရင်အချိန်က သူစိတ်ရှုပ်ထွေးနေမိပြီး သူ့ဘဝကို ဘယ်လို ဆောင်ကြဉ်းရမလဲ စဉ်းစားနေမိသော်လည်း ကောရောက်လာသည့်နေ့တွင် သူ့ရဲ့မသိစိတ်က တွေးမိလိုက်သည့်အရာက တစ်ချိန်မှာ သူကသာ လူတိုင်းရဲ့ အမြင့်မှာရှိနေရပြီး သူလိုချင်သည့်အရာများကလည်း သူ့လက်ထဲတွင်သာ မြဲမြံနေရမည် ဆိုပြီး...

အခုအချိန်မှာ သူ့အတွက်ပိုပြီးသေချာလာသည့် အချက်က သူလိုချင်သည့်အရာ ရဲ့ ပထမဆုံးအရင်းအမြစ်က ရှောင်ဟန်ကော သာဖြစ်သည်။

ထို့ကြောင့် သူရဲ့ သေချာလာတဲ့ ထိုအကြောင်းအရာတစ်ခုကြောင့် ပိုင်နိုင်စွာ ဆုပ်ကိုင်နိုင်ရန်အတွက် မည်သည့်အတားအဆီးမျိုးကိုမဆို သူက ရင်ဆိုင်ဖို့အဆင်သင့်ပင်....

အခုချိန်မှာ ရှောင်ဟန်ကောကို ချုပ်ကိုင်ဖို့ သူ့မှာ လုံလောက်ခိုင်မာတဲ့ အစွမ်းအစမျိုးရှိနေပြီလို့ သူမခံစားမိသေးပေ။
နောက်ပြီး သူ့ဆီက ရှောင်ဟန်ကောကို ဆွဲခေါ်လာမည့်အတားအဆီးမျိုးကို သူက ဘယ်လိုအဟန့်အတားမှ မရှိဘဲ ပြန်လည်ချေပနိုင်ရန် အင်အားအလုံအလောက်ရှိနေရန်လည်း လိုအပ်သေးသည်။

ကျိုးယွင်ဆိုသည့်သူက သူလိုချင်သည့်အရာ နဲ့ ပတ်သတ်လာလျှင် အားလုံးက လက်လွတ်ပေးလိုက်ရန်သာ တွေးယူမိကြတဲ့ အထိ အင်အားကြီးလာရန်လိုအပ်သေးသည်။
အဲ့လိုတစ်နေ့ ရောက်လာရန် အတွက် သူက အတတ်နိုင်ဆုံးထက်ပိုပြီး လုပ်ဆောင်ရမည်ဖြစ်ကာ...
ဖြစ်မလာလျှင်တောင် ဖြစ်လာရန် မည့်သည့်နည်းလမ်းကိုမဆို လိုအပ်လာပါက သုံးရန်အတွက် စဉ်းစားထားပြီးသားပင်...
ယခုလည်း ထိုလမ်းကြောင်းကို သူက စတင်ပြီး လျောက်လှမ်းခဲ့သည့်အချိန်က အတော်ပင်ကြာခဲ့ပြီ ဖြစ်သည်။

ရှောင်ဟန် ကော...ကျွန်တော်က ကောဆီကို
ဘယ်နည်းလမ်းကိုမဆို အသုံးပြုပြီး လျောက်လှမ်းလာမယ်ဆိုရင်ရော...ကောက လက်ခံပေးမယ် မဟုတ်လား...

ကျွန်တော် ကောဆီကို ရောက်အောက်လာရမည့် လမ်းရဲ့ အတားအဆီးတွေက ကျွန်တော်ထင်ထားတာထက် မလွယ်ကူတော့ တစ်လမ်းလုံး သွေးတွေ အပြည့် ဖြစ်နေမှာဆိုတာက မလွဲမသေပဲ...

ဒါပေမဲ့ ကိစ္စမရှိပါဘူး...ကောနဲ့ ကျွန်တော့် အကြားမှာ ဝင်ရှုပ်ချင်နေတဲ့ အဲ့ အသုံးမကျတဲ့ တန်ဖိုးမဲ့ သွေးစက်တွေကို ကျွန်တော်က လက်အပေ ခံပြီး ရှင်းပစ်ဖို့စဉ်းစားထားပြီးသား...

ကောက... စိတ်ရှည်ရှည်နဲ့... စောင့်နေဖို့ပဲ လိုအပ်တာ...ကျန်တာက ကျွန်တော့်ရဲ့ တာဝန်လို့သာ သဘောထားလိုက်....အဟက်!

ကျိုးယွင်က ရှောင်ဟန်ရဲ့ ဖုန်းကို မြောက်လိုက် ဖမ်းလိုက်လုပ်နေသည်ကို အတွေးများနဲ့အတူ ရပ်တန့်လိုက်ပြီး ကျေနပ်နေသည့် ကြောက်စရာအပြုံးကြီးကို ဖုန်းကွယ်လိုက်ပြီးနောက်တွင် အိမ်တော်ကြီး ထဲသို့ ဝင်လာခဲ့လိုက်သည်။

--------------------------

အပိုင်းရှည်ရှည်လေးတွေ ရေးပေးနေတာမို့ တစ်ရက်တစ်ပိုင်း မတင်ပေးနိုင်တာနားလည်ပေးကြပါနော်...
လူကြီးမင်းတို့အတွက်...နောက်လာမဲ့ အရာတွေက မသာယာလောက်တော့ပါဘူး...ဆိုက်ကို သမားက ကြီးလာတော့မှာ မဟုတ်လား...ရင်ခုန်ရမလား ရင်တုန်လာရမလားဆိုတာ...ကိုယ်လည်း မပြောတတ်ဖူး
ကျိုးသခင်မကြီးကလည်း နည်းလမ်းတွေကို ပြောင်းလိုက်ပြီ ထင်ပါရဲ့...

နောက်လာမယ့် အရာတွေအတွက်
ကိုယ့်ကိုသာ အပြစ်ပုံအပ်လိုက်ကြပါ....

------------------------------

Zawgyi

ေရွာင္ဟန္သည္ က်ိဳးအိမ္ေတာ္တြင္ ေနထိုင္ခဲ့ သည့္ ႏွစ္သက္တမ္း မ်ားလာသည့္အေလ်ာက္ က်ိဳးယြင္
မရွိသည့္ အခ်ိန္မ်ားတြင္ မေနတတ္ မထိုင္တတ္ျဖစ္ေနသည့္ ေမ်ာက္တစ္ေကာင္ ကဲ့သို႔ပင္။
ေရွာင္ဟန္က သူက်ိဳးအိမ္ေတာ္မွာ ေနခဲ့သည့္ ကာလပတ္လုံး ေမြးစားအေဖကလည္း သူလိုအပ္တာ မွန္သမွ်ကို မေတာင္းဆိုလွ်င္ေတာင္ အလိုက္သင့္ ျဖည့္ဆည္းေပးေနၿမဲပင္။
ယခုဆိုမူ ေနထိုင္လာသည့္ ႏွစ္မ်ားအတြင္းတြင္
ဒီက်ိဳးအိမ္ေတာ္ႀကီး၏ လူအကုန္လုံးက သူ႕ကို မိသားစုဝင္အျဖစ္ သတ္မွတ္ေပးလာၿပီ ျဖစ္သည္။ က်ိဳးသခင္မႀကီးကလည္း အဘယ္အေၾကာင္းေၾကာင့္မွန္း သူမသိေပမဲ့ အရင္ကလို ရင့္သည္းစြာ မဆက္ဆံေတာ့ဘဲ သူ႕ကို တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ အေကာင္းျမင္လာပုံရသည္။ တစ္ခါတစ္ရံ သူမ၏ သားႀကီး က်ိဳးရန္ႏွင့္ပင္ သူ႕ကိုစိမ္းသက္မေနေအာင္ စကားေျပာေစသည္။သူ႕ကိုလည္း သားေရွာင္ ဟုေခၚလာၿပီျဖစ္သည္။ ေရွာင္ဟန္ ကလည္း အလိုက္တသိ ေမြးစားအေမ ဟုသာျပန္ေခၚျဖစ္ခဲ့သည္။

ေမြးစားအေမ၏တိုက္တြန္းခ်က္ေၾကာင့္ ေရွာင္ဟန္သည္ က်ိဳးရန္နဲ႕ပါ စိမ္းသက္မေနေတာ့ပဲ စကားကို အလိုက္သင့္ျပန္ ေျပာျဖစ္ၾကသည္။ ဉီေလး က်ိဳးခ်န္ကိုေတာ့ အိမ္ေတာ္ႀကီးတြင္ သိပ္မေတြ႕ရေပမဲ့ သူ႕ကိုေတြ႕တိုင္း သားတစ္ေယာက္လို ေျပာဆိုဆက္ဆံေပးေလသည္။

အခုလက္ရွိ အခ်ိန္မွာ ေရွာင္ဟန္ အတြက္ကေတာ့ ေပ်ာ္႐ႊင္စရာ အတိၿပီးသည့္ ေန႕ရက္ ကေလးမ်ားပင္ ျဖစ္ေနသည္။ ဖန္ဆင္းရွင္ေတြက သူ႕အေပၚ မည့္သည့္ အခ်ိန္အထိ မ်က္မွာသာ ေပးနိုင္မည္ကို သူမသိေပမဲ့ သူတို႔ရက္ရက္ေရာေရာေပးအပ္လိုက္တဲ့ အရာမွန္သမွ်ဟာ သူ႕အတြက္ အေတာ္ကို လုံေလာက္ေနၿပီဟု ဆိုရေပမည္။

ေရွာင္ဟန္သည္ သူ၏ ၿပီးခဲ့သည့္အတိတ္ႏွစ္မ်ားကအေၾကာင္းအရာမ်ားကို ျပန္ေတြးေနမိေတာ့သည္။

ေရွာင္ဟန္ အတြက္က ေက်ာင္းစာ ႏွင့္ပတ္သတ္၍လည္း လြယ္လြယ္ကူကူပင္။ သူက စာသင္ခ်ိန္မွာလည္း ျပင္ပအာ႐ုံမထားသည့္အတြက္ နားမလည္လိုက္သည့္စာ ဆိုတာ မရွိသေလာက္ပင္ျဖစ္ၿပီး
ေလာ့မင္ကလည္း သူ႕နည္းတူပင္...။ေလာ့မင္က က်န္သည့္ အခ်ိန္မ်ားတြင္သာ ေပါ့ပ်က္ပ်က္ေနေသာ္လည္း စာသင္သည့္ အခ်ိန္မ်ားတြင္ေတာ့ လုံးဝကြာျခားလွသည္။ ေလာ့မင္သည္ အေဖကို ေၾကာက္ရသည့္ သားတစ္ေယာက္ ျဖစ္ဟန္တူသည္။ ဖခင္ ေရွ႕ေနႀကီးရဲ႕ ေျခရာကို နင္းရမည့္ သားတစ္လိုပင္။ အဆင့္ကို ေလ်ာ့မက်သြားရန္ သူ႕ရဲ႕ ႀကိဳးစားႏႈန္းကိုေလာ့မင္က လုံးဝမရပ္တန့္ခဲ့ပါေခ်။

ေက်ာင္းပိတ္ရက္မ်ားတြင္လည္း က်ိဳးအိမ္ေတာ္ကို ဖခင္၏ခြင့္ျပဳခ်က္ျဖင့္ စာမ်ားကို အၿမဲ အတူလာလုပ္ျဖစ္သည္။ေလာ့မင္က သူ႕ထက္ေတာင္ ႀကိဳးစားႏႈန္းကို ပိုျမႇင့္တင္ရသည့္ သူတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ ေရွာင္ဟန္ကိုေတာ့ ေမြးစားအေဖက ကိုယ့္ဘဝကိုကိုယ့္ စိတ္ႀကိဳက္သာ ေ႐ြးခ်ယ္ စီမံခြင့္အျပည့္ေပးထားေလသည္။ေလာ့မင္သည္ သူ႕ဆီကိုလာတိုင္း က်ိဳးရန္ကို ၾကည့္မရေၾကာင္း အၿမဲ အတင္းခ်တာကေတာ့ သူ႕ရဲ႕ အစဥ္အလာတစ္ခုကဲ့သို႔ပင္ ။ထိုစကားက အၿမဲ
တမ္းမပါမျဖစ္လက္သုံးစကားတစ္ခုလိုေျပာေနၿမဲ...။သူ႕ကိုလည္း က်ိဳးရန္ကို သတိနဲ႕ အၿမဲ ေစာင့္ၾကည့္သင့္ေၾကာင္း အားမနာ လွ်ာမက်ိဳး အၿမဲတိုက္တြန္းေသးသည္။ က်ိဳးရန္ကို ေလာ့မင္က အားမနာေသာ္လည္း ထိုသို႔ေျပာလာသည့္အခ်ိန္တိုင္းတြင္ ေရွာင္ဟန္သည္လည္း စိတ္မလုံစြာ အနီးပတ္ဝန္းက်င္ကို အကဲခတ္ရၿမဲပင္...

ေရွာင္ဟန္တို႔ႏွစ္ေယာက္လုံး၏ အဆင့္ေကာင္းသည့္အေၾကာင္းတရားသည္ ႏွစ္ေယာက္လုံးရဲ႕ ႀကိဳးစားမႈ အေလ်ာက္ျဖစ္တည္လာသည့္ ရလဒ္မ်ားသာ ျဖစ္ၿပီး ငယ္႐ြယ္လွသည့္ က်ိဳးယြင္ကေတာ့ သူတို႔နဲ႕ လုံးဝမတူညီပါေခ်။သူတို႔ႏွစ္ေယာက္လုံးက သူတို႔ထက္ငယ္႐ြယ္သည့္ က်ိဳးယြင္ကိုသာ အၿမဲ အားက်ေနရတာျဖစ္သည္။ ေရွာင္ဟန္က က်ိဳးယြင္ေလးကို ေက်ာင္းစာလုပ္သည့္ အခ်ိန္ တစ္ခါမွ်မျမင္ခဲ့ဖူးေခ်။ ေမြးစားအေဖက တိုက္တြန္းေနသည္ကိုလည္း တစ္ခါမွ မျမင္ဖူးဘူးျဖစ္သည့္အတြက္ အစကေတာ့ သူကိုယ္တိုင္ကလည္း ထိုအေၾကာင္းအရာအတြက္ နားမလည္နိုင္ခဲ့ပါေခ်။
ထို႔ေၾကာင့္ ေရွာင္ဟန္ကပဲ က်ိဳးယြင္၏ထြက္လာမည့္ အဆင့္အေပၚမႈတည္ၿပီး လိုက္လံတည့္မတ္ေပးရန္ ေစာင့္ဆိုင္း၍ေနခဲ့ရတာျဖစ္သည္။
သို႔ေသာ္လည္း သူတစ္ခါမွ ေမွ်ာ္မွန္းမထားသည့္အတိုင္းပင္ က်ိဳးယြင္သည္ကား အားလုံးႏွင့္မတူ တမူထူးျခားစြာ ကြဲထြက္ေနေလသည္။

ေနာက္က်မွ က်ိဳးယြင္ရဲ႕ IQကသူတို႔အားလုံးနဲ႕မတူဘဲ ေမြးကတည္းက ပါရမီအထုံ ပါခဲ့သည္ဟု ေမြးစားအေဖရဲ႕ အေျပာမွတစ္ဆင့္ ေရွာင္ဟန္ သိရွိခဲ့ရတာျဖစ္သည္။ ေရွာင္ဟန္ကလည္း ထပ္သိခ်င္သည့္အတြက္ ရွင္းက်ဲက်ဲကိုသာ ေမးျဖစ္ခဲ့သည္။
ရွင္းက်ဲက်ဲဆီမွထပ္ၿပီးသိလိုက္ရသည့္ အရာက တစ္ခ်ိန္တုန္းက အိမ္ေတာ္မွာရွိသည့္လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကလည္း က်ိဳးယြင္ကို လူဝင္စားေလးဟုပင္တင္စားခဲ့ၾကေသးသည္ ဟူ၍သာ ။ အဘယ္ေၾကာင့္ထိုသို႔ သတ္မွတ္ထားေၾကာင္းသူကျပန္ေမးလိုက္ေတာ့ က်ိဳးယြင္ ငယ္စဥ္က အကုန္သိအကုန္တတ္ပုံစံေလးေၾကာင့္ဟုသာ သူ႕ကို ရွင္းက်ဲက်ဲကျပန္ေျဖခဲ့သည္။
အိမ္အကူမ်ားရဲ႕ ေျပာစကားမ်ားအရ က်ိဳးယြင္ ၅ႏွစ္သားအ႐ြယ္အထိသာ ထိုပုံစံမ်ားကို ခ်စ္စဖြယ္ေကာင္းစြာ ျပသခဲ့ေသာ္လည္း ေနာင္ႏွစ္မ်ားတြင္မူ တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ ေအးစက္ လာၿပီး ဘာမွ မမွတ္မိေတာ့သည္ အတိုင္းပင္ ျဖစ္လာကာ ထိုအမူအရာေလးမ်ားကို မျပသေတာ့ေၾကာင္း သူ႕ကို ေျပာျပလာ၏။

ေရွာင္ဟန္ကလည္း က်ိဳးယြင္ရဲ႕ သူနဲ႕ မေတြ႕ခင္က ျဖစ္ပ်က္ခဲ့သည့္ထိုအေၾကာင္းအရာကို မေမးရက္၍ တစ္ခါမွ က်ိဳးယြင္ကို မေမးခဲ့ဖူးပါေခ်။

ေရွာင္ဟန္မသိလိုက္သည္က...
သူက ေမးခဲ့ပါလွ်င္လည္း က်ိဳးယြင္သည္ကား ထိုျဖစ္ပ်က္ခဲ့သည့္အမွန္တရားမ်ားကို သူ႕ကို လုံးဝေပြာပြလိမ့်မည် မဟုတ္သည့္အေၾကာင္းကို...

ရွင္းက်ဲက်ဲကလည္း သူ႕ကို က်ိဳးယြင္ေလးက သူေရာက္လာသည့္ ေန႕မွစ၍ အရင္အတိုင္း ျပန္ျဖစ္လာခဲ့တဲ့အေၾကာင္းကို ေပ်ာ္႐ႊင္ရယ္ေမာကာေျပာလာခဲ့ေသးသည္။

ေရွာင္ဟန္ကလည္း က်ိဳးယြင္ရဲ႕ သူ မသိခဲ့ရသည့္ အျဖစ္အပ်က္မ်ားေၾကာင့္ ထိုကေလးအေပၚ ညီအရင္းကဲ့သို႔ ပိုတိုးၿပီးအလိုလိုက္အႀကိဳက္ေဆာင္ေပးလာခဲ့တာ ႏွစ္အေတာ္ပင္ၾကာလာခဲ့ၿပီ
ျဖစ္သည္။ က်ိဳးယြင္ေတာင္းဆို သမွ်ကို အတတ္နိုင္ဆုံး သူျဖည့္ဆည္းေပးျဖစ္ခဲ့သည္။ က်ိဳးယြင္ကလည္း တစ္ေန႕တျခား အရင္ကထက္ပင္ သူ႕ကို ေပ်ာက္သြားမွာဆိုးသည့္အလား အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္ျဖင့္ပင္။ ဒီကေလးေလးက အရမ္းကို သိတတ္လိမၼာၿပီး ခ်စ္စရာေကာင္းေနသည့္အတြက္ေၾကာင့္ ေရွာင္ဟန္ကလည္း ေက်ာင္းတက္ေနသည့္ ကာလမ်ားတစ္ေလ်ာက္လုံးတြင္ သူနဲ႕ ရင္းႏွီးျဖစ္သည့္ လူတိုင္းႏွင့္ က်ိဳးယြင္ကို မိတ္ဆက္ေပးျဖစ္သည္။သို႔ေသာ္ ေရွာင္ဟန္နဲ႕ ရင္းႏွီးခဲ့သည့္ အသိမိတ္ေဆြမ်ားအားလုံးထဲမွ တစ္ခ်ိဳ႕တစ္ဝက္ခန့္သာ ေရွာင္ဟန္ကို ဆက္လက္ ေဖာ္ေ႐ႊက်ေပမဲ့ က်န့္သည့္ လူအမ်ားစုက အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျပၿပီး သူ႕ကို ေနာက္ထပ္ အဆက္အဆံ ထပ္ၿပီး မလုပ္ၾကေတာ့ေပ။

ေရွာင္ဟန္သည္လည္း ျဖစ္ပ်က္သမွ် အေၾကာင္းအစုံကို ဟာသ ကေလးႏွောၿပီး ေလာ့မင္ကို အၿမဲျပန္ေျပာျဖစ္ခဲ့သည္။ ေလာ့မင္ကလည္း သူ႕ပုံစံကို တစ္ခ်က္သာ အကဲခတ္ၿပီး စိတ္မေကာင္းျဖစ္မႈကိုမျပသဘဲ ဝမ္းသာအားရ ရယ္က်ဲက်ဲလုပ္လာကာ...

"ေရွာင္ဟန္ ဒါက ပိုေကာင္းတယ္လို႔ ငါထင္တယ္ေနာ္...မဟုတ္ရင္ မင္းက တစ္ျခားသူေတြကို အခ်ိန္ေပးၿပီးငါ့ကို ရွိတယ္လို႔ေတာင္ သတ္မွတ္ေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး...ငါကေတာ့ မင္းအေပါင္းအသင္း မၿမဲေလႀကိဳက္ေလပဲ..."ဆိုၿပီး မစာမနာ ေျပာလာခဲ့ေသးသည္။

သူကက်ေတာ့ အခ်ိန္ရွိခိုက္ ရွိသမွ် ေခြးတစ္ေကာင္ ေၾကာင္တစ္မွီးမက်န္ လိုက္ၿပီး မိတ္ဖြဲ႕ေနသည္က မၿပီးဆုံးနိုင္ေတာ့ေပ။ ေရွာင္ဟန္ကလည္း ထိုကိစၥအတြက္ မေက်နပ္၍ ေလာ့မင္ကို ျပန္ေျပာလိုက္တိုင္း ထိုအေကာင္းစားသူငယ္ခ်င္းႀကီးက ဝင့္ႂကြားဂုဏ္ယူသည့္ဟန္အျပည့္ျဖင့္ သူ႕ကိုေျပာလာပါေသးသည္...

"အသိမိတ္ေဆြဆိုတာ မ်ားေလေကာင္းေလပဲ...ဒါမွ ကိုယ္က အခက္ေတြ႕ရင္ ကူညီမယ့္သူ အသင့္ရွိမွာေပါ့... မင္းမနာလိုျဖစ္မေနပါနဲ႕...ငါ့ရဲ႕ အခ်စ္ဆုံး သူငယ္ခ်င္းက အၿမဲတမ္း မင္းပဲေလ...ဝမ္းနည္းမေနပါနဲ႕... အလွေလးရယ္...ကုသိုလ္ကံက တူမေနဘူးေလ..စိတ္မေကာင္းမျဖစ္နဲ႕...ဟုတ္ၿပီလား"ဟုဆိုၿပီး...

ေလာ့မင္ေျပာလိုက္သည့္အဲ့ဒီအလွေလးဆိုတဲ့ အသုံးအႏႈန္းက သူနဲ႕ လုံးဝမအပ္စပ္တာ ေရွာင္ဟန္ ကိုယ္တိုင္သာသိသည္။ ေရွာင္ဟန္ ရဲ႕ ဘယ္ေနရာကိုၾကည့္ၾကည့္ ေနရာတိုင္းက ေယာက်ာ္းမဆန္သည့္ေနရာ ဟူ၍ လုံးဝရွိမေနခဲ့ပါေခ်။ ေလာ့မင္ကသာ သူရဲ႕ ခန့္ညားေျပျပစ္ကာရွည္သြယ္လာသည့္ အရပ္ႀကီးကို အားက် မနာလိုေန၍သာ ျဖစ္ေလာက္သည္။ဟုတ္သည္ေလ ေလာ့မင္ထက္သူ႕အရပ္က မသိမသာပိုရွည္ေနသည္ မဟုတ္လား...

ဒါကို ေလာ့မင္က သူမခံခ်င္သည့္စကားကို သိထား၍ အနိုင္ယူကာ ထိုစကားကိုသာ ေ႐ြးၿပီးေျပာေနက်ျဖစ္သည္။ ယခုဆို သူနဲ႕ ေလာ့မင္ ေပါင္းသင္းလာသည့္ သူငယ္ခ်င္း သက္တမ္းက ဘာလိုလိုနဲ႕ ကုန္ဆုံးလာခဲ့သည္က ၄ႏွစ္ပင္ျပည့္ခဲ့ၿပီ ျဖစ္သည့္ အတြက္ေၾကာင့္ ေရွာင္ဟန္က ေလာ့မင္ရဲ႕ ထို အလွေလးဟု ေခၚလာသည့္ စကားအေပၚ သူငယ္ခ်င္းသံေယာဇဥ္ကို ေထာက္ၿပီးလက္ခံေပးခဲ့ရသည္။

ေရွာင္ဟန္သည္ ေလာ့မင္ သူ႕ဆီကို မလာသည့္ ေက်ာင္း ပိတ္ရက္မ်ားႏွင့္ က်ိဳးယြင္က သူနဲ႕ အတူရွိမေနသည့္ အခ်ိန္မ်ား၌သာ ဖုန္းသုံးရင္း အခ်ိန္ကို ကုန္ဆုံးခဲ့ရတာျဖစ္သည္။ အားယြင္ေလး ဖုန္းသုံးခြင့္ရသည့္ အခ်ိန္မွသာ ေရွာင္ဟန္ကလည္း သူ႕ကို ေမြးစားအေဖကဖုန္းသုံးခြင့္ေပးထားတာမၾကာေသးေၾကာင္း အသိေပးလိုက္ရသည္။

က်ိဳးယြင္က ေခါင္းကေလး တၿငိမ့္ၿငိမ့္ျဖင့္ ဘာမွမေျပာဘဲ ၿပဳံးၿပဳံးကေလးျဖင့္သာ ေရွာင္ဟန္၏ဖုန္းကို အၾကည့္အလြဲဘဲ စူးစိုက္၍သာ အကဲခတ္ေနၿပီး ေရွာင္ဟန္ကို ရယ္က်ဲက်ဲေလးလုပ္လာကာ ေျပာလာခဲ့ေသးသည္...

"ေကာ...ေကာရဲ႕ ဖုန္းကေဟာင္းေနတဲ့အေရာင္ႀကီး အသစ္ေရာင္လြင့္လြင့္ေလးမဝယ္ဘူးလား..."ဟုသာ ေမးလာခဲ့သည္။

ေရွာင္ဟန္ကလည္း လိမ္တာေပၚသြား၍ အရွက္ေျပ ေခ်ာင္းဟန့္လိုက္ၿပီး "အင္...ဒီဖုန္းက ႏွစ္ျပည့္ေတာ့မွာေၾကာင့္ ျဖစ္ဖို႔မ်ားတယ္...ဟီး...ၿပီးေတာ့ ေကာက အကိုင္ၾကမ္းတယ္ေလ..."လို႔သာ ျပန္တုန့္ျပန္ခဲ့ရတာျဖစ္သည္။

အားယြင္ေလးက သူ႕ကို ဘာမွ ဆက္မေျပာလာေတာ့ဘဲ ေခါင္းလွည့္ၿပီး ဖုန္းကိုသာ အာ႐ုံစိုက္ကာ ဂိမ္းေဆာ့ေနေတာ့သည္။ ဂိမ္းရႈံး၍ပဲလားမသိ သူ႕ရဲ႕ ဖုန္းကို ေစာင့္ခ်ကာ" ေတာက္" တစ္ခ်က္ပင္ေခါက္လိုက္ေသးသည္။

ေရွာင္ဟန္မသိရွိလိုက္ရသည့္ အမွန္တရားသည္ကား
က်ိဳးယြင္သည္ ထိုကိစၥရပ္မ်ားကို သိရွိထားၿပီးသားဆိုတာကိုပင္။ သို႔ပင္မဲ့ က်ိဳးယြင္က ေရွာင္ဟန္ကို သူသိရွိထားေၾကာင္း အရိပ္အမြက္ေျပာလိုက္ေပမဲ့ ေရွာင္ဟန္က အမွန္တိုင္းမေျပာဘဲ လိမ္ညာကာ ထပ္မံ စကားဆိုလိုက္သည့္အတြက္ေၾကာင့္သာ က်ိဳးယြင္က စိတ္တိုသြားရတာျဖစ္သည္။ ေရွာင္ဟန္ကေတာ့ ဂိမ္းရႈံးသည့္အတြက္ေၾကာင့္သာ သမရိုးက်ေတြးထင္မိလိုက္တာ ျဖစ္ေခ်ေတာ့သည္။

ထိုရက္ပိုင္းမ်ားအတြင္းတြင္ က်ိဳးယြင္ေလးက သူ႕ကို အရမ္းကပ္ခ်င္ေပမဲ့ သိသိသာသာ သိပ္မကပ္ေတာ့သည့္အခ်ိန္မ်ားလည္းရွိလာသည္။
အခုေနာက္ပိုင္း အေဖာ္မက္လာၿပီး အျပင္ကိုမၾကာခဏ ေရွာင္းယြီနဲ႕ လိုက္ပါသြားတတ္သည္။အစက ေရွာင္ဟန္က က်ိဳးယြင္ေလးကို အျပင္ထြက္ၿပီးသြားလာတာကိုမႀကိဳက္ေပမဲ့ ေမြးစားအေဖကလည္း ဘာမွမေျပာဘဲ ခြင့္ျပဳထားသည့္ အတြက္ေၾကာင့္ ေရွာင္ဟန္လည္းဘာမွ ဝင္မေျပာဘဲ ေနေနရတာ ျဖစ္သည္။
က်ိဳးယြင္ရဲ႕ အသက္ကလည္း ၁၂ ႏွစ္ပင္ ရွိေနၿပီမဟုတ္လား ။

ထိုအ႐ြယ္က အမွားအမွန္ကို ပိုင္းျခားသိျမင္နိုင္သည့္ အ႐ြယ္ပင္ျဖစ္သည့္အတြက္ေၾကာင့္ ေနာက္ၿပီး က်ိဳးယြင္ရဲ႕ အေဖာ္က ေရွာင္းယြီ ျဖစ္ေနသည့္အတြက္ေၾကာင့္လည္းျဖစ္သည္။
လုေရွာင္းယြီနဲ႕ က်ိဳးယြင္တို႔ ေပါင္းသင္းလာၾကသည့္အခ်ိန္က သူနဲ႕ ေလာ့မင္ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းသက္တမ္းထက္ ပို၍ ၾကာျမင့္သည့္အတြက္ ေရွာင္ဟန္က ထိုသူႏွစ္ေယာက္လုံး ကို စိတ္ခ်လက္ခ်နဲ႕သာ လြတ္ထားလိုက္ေတာ့သည္။ သူ႕ရဲ႕ အားယြင္ေလးကလည္း အျပင္ထြက္တာမွ လြဲ၍ မည္သည့္ ျပစ္ခ်က္တစ္စုံတစ္ရာမွ ရွိမေနသည့္အတြက္ေၾကာင့္လည္း ထိုသို႔ လြတ္ထားလိုက္ရတာျဖစ္သည္။ ဘာလို႔ဆို က်ိဳးယြင္က တစ္ေန႕တျခားပိုပိုၿပီး သိတတ္လိမၼာလာ၍ ျဖစ္သည္။ ယခုဆိုရင္ က်ိဳးယြင္က က်ိဳးအိမ္ေတာ္ႀကီးရဲ႕ ဆည္းလည္းေလးသဖြယ္ပင္ ျဖစ္ေနသည္။
က်ိဳးယြင္ အျပင္က ျပန္လာတိုင္း မူမမွန္သည့္ လုပ္ရပ္္မ်ားလည္း တခါမွ ရွိမေနသည့္အတြက္ေၾကာင့္ ေမြးစားအေဖကိုယ္တိုင္ကလည္း ေရွာင္ဟန္ကို သူ႕၏သားငယ္အား စိတ္မပူရန္ စိတ္ခ်လက္ခ် လြတ္ထား၍ရေၾကာင္း ေျပာလာၿပီး ေရွာင္ဟန္ ကိုလည္း ပိတ္ရက္မ်ားတြင္ အျပင္ ထြက္လည္ရန္ ခြင့္ျပဳေၾကာင္း ခြင့္ေပးလာခဲ့သည္။

ခြင့္ျပဳခါစတုန္းက ေရွာင္ဟန္အေပ်ာ္လြန္ၿပီး ထေတာင္ခုန္မိေတာ့မလိုပင္။ ေရွာင္ဟန္က ေက်ာင္းမွ အိမ္ အိမ္မွေက်ာင္း ႏွစ္ပါးသြားခဲ့ရသည့္ သူတစ္ေယာက္ျဖစ္သည့္ အတြက္ ထို ခြင့္ျပဳခ်က္က ေရွာင္ဟန္အတြက္ ေလွာင္အိမ္ထဲမွ ထြက္ခြင့္ရေတာ့မည့္ ငွက္ကေလးတစ္ေကာင္လိုပင္ တစ္လွပ္လွပ္ျဖစ္ေနၿပီး ခံစားခ်က္ႀကီးက ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ မၿပီးျပတ္နိုင္ေပ။

ေရွာင္ဟန္္သည္လည္း ညေနအျပင္မွျပန္လာတဲ့
က်ိဳးယြင္ကို သူရဲ႕ ပါမစ္ရေၾကာင္းကိုဂုဏ္ယူစြာျဖင့္ေျပာျပလိုက္၏။ က်ိဳးယြင္ကလည္း ခ်က္ခ်င္းပင္ အရမ္းဝမ္းသာေၾကာင္းေျပာလာၿပီး သူ႕ကိုလည္း အစ္ကို ေလာ့မင္ကို ဖုန္းဆက္အသိေပးသင့္ေၾကာင္း ရယ္ေမာကာ ေျပာလာခဲ့သည္။ ေရွာင္ဟန္လည္း ေခါင္းကို တရစပ္ၿငိမ့္ျပကာ အခန္းအတြင္းသို႔ ဝင္သြားလိုက္ၿပီး ေလာ့မင္ကို ဖုန္းဆက္ရန္ျပင္လိုက္ေလသည္။သူ အေပ်ာ္လြန္ေန၍လားပင္မသိ သူ႕ရဲ႕ ဖုန္းက ေတာ္ေတာ္နဲ႕ ရွာမေတြ႕ေပ။သူ ဖုန္းရွာလို႔ပင္ မၿပီးျပတ္ေသးခင္ အိမ္အကူေကာင္မေလး တစ္ေယာက္က တံခါးလာေခါက္ၿပီး ေမြးစားအေဖက ေခၚခိုင္းေၾကာင္း ေျပာလာခဲ့သည္။ ေရွာင္ဟန္လည္း ေလာ့မင္ကို ေနာက္မွ ဖုန္းဆက္ရန္သာေတြးလိုက္ၿပီး ေမြးစားအေဖရဲ႕ အခန္းဆီကိုသာ အရင္သြားလိုက္ရေတာ့သည္။ ေမြးစားအေဖရဲ႕ အခန္းကိုေရာက္ေတာ့ ေမြးစားအေဖက သူ႕ကို အလြယ္တကူ ဝင္ခြင့္ေပးလာၿပီး အခန္းဆိုဖာ ေပၚကို ထိုင္ရန္အခ်က္ျပလာခဲ့သည္။
ထိုအခ်ိန္က ေရွာင္ဟန္လည္း ေပ်ာ္႐ႊင္အူျမဴးေနသည္က မေပ်ာက္ေသးသည့္အတြက္ေၾကာင့္ ေမြးစားအေဖကို ၿပဳံးျပလိုက္ၿပီး ေနရာတြင္သာ ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။ သို႔ေပမဲ့ ေရွာင္ဟန္ ရဲ႕ အေပ်ာ္မ်ားက အခ်ိန္သိပ္ပင္ မခံလိုက္ရပါေခ်။

ေမြးစားအေဖေျပာလိုက္သည့္စကားမ်ား အၾကားတြင္ ခ်က္ခ်င္းပင္ ပယ္လြင့္သြားရေလသည္။ ေမြးစားအေဖ ေျပာလိုက္သည္က...
"သားေရွာင္ဟန္...အခုအေဖေျပာမွာက သားအတြက္လည္းပါပါတယ္...သားကို အေဖ့အေပၚမွာ
စိတ္မခုေစခ်င္ဘူး...အေဖေတြ႕ရသေလာက္က သားေရွာင္က သိပ္ၿပီးလည္ဝယ္တဲ့ပုံမေပၚဘူး...အျပင္မွာ သားအတြက္ အႏၱရာယ္ ျဖစ္မွာမ်ိဳးကို အေဖမလိုခ်င္ဘူး...တကယ္လို႔ သားကို ခြင့္မျပဳထားလို႔ မတရားဘူးလို႔ခံစားရရင္ သားယြင္ကိုပါ အျပင္ ထြက္ခြင့္အေဖ ပိတ္လိုက္ပါ့မယ္...ဒါေပမဲ့ သားကို အပတ္တိုင္း အေဖက အေဖနဲ႕ အတူ လိုအပ္တာေတြ ထြက္ဝယ္ေပးၿပီး သားေရွာင္ရဲ႕ ပါးနဲ႕လည္း ေတြ႕ခြင့္ေပးမယ္...သားသေဘာတူရဲ႕လား..."ဟုဆိုၿပီး...

ေရွာင္ဟန္ကလည္း ေမြးစားအေဖ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မည္ ဆိုးသည့္အတြက္ေၾကာင့္ ဝမ္းနည္း စိတ္မ်ားကို အျမန္ပင္ ထိန္းခ်ဳပ္ထားလိုက္ရၿပီး အၿပဳံးတုကေလး ဖန္တီးကာ ေခါင္းကို ျဖည္းျငင္းစြာၿငိမ္ ျပလိုက္ရၿပီး...

"ကြၽန္ေတာ္နားလည္ပါၿပီ...အေဖ...ဒါေပမဲ့ အားယြင္ေလးရဲ႕ လြတ္လပ္ခြင့္ကိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ့ေၾကာင့္ မပ်က္စီးေစခ်င္ဘူး...အားယြင္ကိုေတာ့ ခြင့္ျပဳေပးလိုက္ပါ...အားယြင္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မွာကို ကြၽန္ေတာ္မလိုလားဘူး...ၿပီးေတာ့ ေလာ့မင္ကိုလည္း ဒီကိုလာခြင့္အေဖေပးထားလို႔ ကြၽန္ေတာ္ အေဖ့ကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္...ကြၽန္ေတာ့္ကို ခြင့္ျပဳပါဉီး... "
ဟုသာျပန္ေျပာနိုင္ေတာ့သည္။

ေရွာင္ဟန္ အခန္းထဲကိုျပန္ေရာက္ေတာ့ က်ိဳးယြင္က ဆိုဖာေပၚမွာ ဂိမ္းထိုင္ေဆာ့ေနေလသည္။ ေရွာင္ဟန္ ျပန္လာတာကိုျမင္ေတာ့မွ မ်က္လုံးေလးမ်ားက သိခ်င္စိတ္ျဖင့္အေရာင္ေတာက္လာကာ ေမးလာခဲ့သည္။
ေရွာင္ဟန္ကလည္း က်ိဳးယြင္ကိုမသိေစခ်င္၍ ေခါင္းသာ ခါျပလိုက္ၿပီး ကုတင္ေပၚကိုသာ တစ္ခ်က္အၾကည့္ေရာက္သြားမိသည္။ သူ အေပ်ာ္ေတြလြန္ေနတုန္းက ထိုကုတင္အေပၚေရာ အနီးအနားတစ္ဝိုက္ပါ ထပ္ကာကာ ရွာေဖြေသာ္လည္း မေတြ႕ရသည့္ ဖုန္းက ယခုေတာ့ သူ႕ကို ေလွာင္ျပေနေလသည္။ ဒါလည္း ေကာင္းသာပဲဟုသာ သူျဖည့္ေတြးလိုက္ရသည္။ မဟုတ္ရင္ ေလာ့မင္ကို သူက အရွက္မရွိ မရရွိလိုက္နိုင္သည့္ ထိုအျပင္ထြက္ခြင့္ပါမစ္အေၾကာင္းကို ေျပာလိုက္မိမွာ မဟုတ္လား။ အခုအေျခအေနကသာ ေကာင္းေနၿပီဟုသာ သူျဖည့္ေတြးခဲ့ရတာျဖစ္သည္။

သို႔ေပမဲ့ ေရွာင္ဟန္သည္က သိလိုက္ရမည္မဟုတ္ပါေခ်။ထိုႏွစ္ ထိုအခ်ိန္အခါက သူ႕၏ အေနာက္တြင္ သူ႕ကိုၾကည့္ကာ ႏွစ္လိုဖြယ္ၿပဳံးလိုက္တဲ့ က်ိဳးယြင္ရဲ႕ ေၾကာက္စရာ အၿပဳံးႀကီးကိုေတာ့ သူသတိမထားမလိုက္ေပ။
သူ႕ရဲ႕ ဖုန္းကို ရွာမေတြ႕သည္ကလည္း သမရိုးက်မဟုတ္မွန္း...ထိုအရာသည္ကား က်ိဳးယြင္၏ နည္းပရိယာယ္ သက္သက္မွ်သာျဖစ္ၿပီး သူ ထိုဖုန္းကို ရွာေနစဥ္ ဖခင္ဆီကို သြားၿပီး ေျပာၿပီးထားသည့္ ကိစၥကို ျပန္ျပင္ခိုင္းလိုက္မွန္း...ေရွာင္ဟန္က သိရွိလိမ့္မည္ မဟုတ္ပါေခ်။

ေရွာင္ဟန္ကလည္း ထိုျဖစ္ခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းအရာမ်ားကို စိတ္ရႈပ္ခံမေနေတာ့ဘဲ ဘယ္အခ်ိန္ကမွ မေျပာလိုက္ဘူးဟုသာ မွတ္ယူလိုက္သာ ႏွစ္ပင္အေတာ္ၾကာခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။ ေမြးစားအေဖကလည္း ဂတိအတိုင္း အပတ္စဥ္ သူ႕ကို ေစ်းဝယ္ အတူထြက္ေပးၿမဲ ျဖစ္ၿပီး ေမြးစားအေဖ မအားသည့္ အခ်ိန္မ်ားတြင္ အားယြင္နဲ႕ အတူေတာ့ ထြက္ခြင့္ေပးျဖစ္သည္။ ေဂဟာက ပါးတို႔ဆီကိုေတာ့ သူသြားခ်င္သည့္ အခ်ိန္တိုင္း လိုက္ပို႔ေပးျဖစ္ေသာ္လည္း တစ္ခါတစ္ရံ အေၾကာင္းတစ္ခုခုေၾကာင့္ မသြားရန္ ဆိုင္းငံထားရသည့္ ေန႕ရက္မ်ားလည္း ရွိေသးသည္။သူ အားယြင္ေလးနဲ႕ အျပင္ထြက္ျဖစ္တိုင္း ဒီကေလးက သူ႕ကို စိတ္မခ်စြာ အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္ျဖစ္ေနတတ္၍ သူအားယြင္ေလးနဲ႕ အျပင္ထြက္တိုင္း ေခါင္းကိုက္ရၿမဲ...

အားယြင္က ေမြးစားအေဖထက္ပင္ သူ႕အေပၚကို ဖခင္က စိတ္မခ်ရသည့္ သားတစ္ေယာက္အတိုင္းပင္ တစ္ေန႕တစ္ျခားပင္ဆိုးလာၿပီး သူရဲ႕ ဝတ္စားဆင္ယင္မႈမ်ားနဲ႕ အစားအေသာက္မ်ားအထိပင္ ကန့္ကြက္လာသည္အထိပင္။ သူ႕ကို ဟိုလိုဝတ္ ဒီဟာစားဆိုၿပီး ဂ်ီက်ၿပီး သူ႕အႀကိဳက္ကို ေဆာင္ေစသည္။

ဒါ့ေၾကာင့္လည္း အျပင္ထြက္သည့္အခ်ိန္မ်ားတြင္ အားယြင္ေလးနဲ႕ အျပင္ထြက္ရသည္က ေမြးစားအေဖနဲ႕ အျပင္ထြက္ရသည္ထက္ သူ႕ကို ပိုစိတ္ၾကဥ္းၾကပ္လာေစတာကေတာ့အမွန္...။ေနာက္ဆိုရင္ ဟိုေကာင္မေလးမႀကိဳက္နဲ႕ ...ဒီေကာင္မေလးမႀကိဳက္နဲ႕ ...ဆိုၿပီး ေျပာလာပါလွ်င္လည္း သူအတြက္ အခက္ေတြ႕လာရမည္လည္း ဆိုးရပါေသးသည္။က်ိဳးယြင္က ေနာက္ပိုင္း အခ်ိန္ၾကာလာသည္ နဲ႕ အမွ် သူ႕ဘဝအတြက္ မသိမသာ အတားအစည္းကေလး တစ္ခု ျဖစ္လာသည္ကေတာ့ ေရွာင္ဟန္ ဝန္ခံရမည့္ အမွန္တရား တစ္ခုပင္....။

----------------------------

ေက်ာင္းပိတ္ရက္္မ်ားျဖစ္ေသာ္လည္း
ေရွာင္ဟန္သည္ က်ိဳးအိမ္ေတာ္၌သာ တစ္ေယာက္တည္း ေယာင္ခ်ာခ်ာျဖင့္သာ ဘာလုပ္ရမည္မွန္းမသိ အၾကပ္ရိုက္ေနရသည္။

က်ိဳးယြင္သည္လည္း ေရွာင္းယြီနဲ႕
အျပင္ထြက္လည္ေနသည့္ အတြက္ေၾကာင့္ ေရွာင္ဟန္အျဖစ္က အလုပ္မရွိတဲ့ လူတစ္ေယာက္အတိုင္းပင္...

ၿခံထဲသို႔သာ ဆင္းလာလိုက္ၿပီး အရိပ္ရသည့္ သစ္ပင္ႀကီး၏ ေအာက္တြင္ ဖ်ာေလးခင္းၿပီး ထိုင္၍ ဖုန္းပြတ္ေနမိသည္။ သူနဲ႕ က်ိဳးယြင္က လိုင္းေပၚတြင္ friend မျဖစ္သည့္ အတြက္ေၾကာင့္ ေရွာင္ဟန္အတြက္လည္း ေတာ္ေတာ္ေလးအဆင္ေျပေနေသးသည္ဟုဆိုရမည္။
မဟုတ္ရင္ သူ႕accမွာ လာမန့္ၾကသည့္ သူမ်ားေၾကာင့္္သူက မ်က္နာပူရမည့္ အျဖစ္မ်ိဳး ႀကဳံေတြ႕ေနရမည္
ျဖစ္သည္။
အားယြင္ေလးက လိမၼာေရးျခားရွိၿပီး လုပ္သင့္မလုပ္သင့္သည္ကို ခြဲဲျခားတတ္သည့္ ကေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္၍လားမသိ သူရဲ႕ဖုန္းကို တစ္ခါမွ ယူမကိုင္ေပ။
ေရွာင္ဟန္ေကာရဲ႕ ဖုန္းကို ယူၾကည့္မည္ ဟုလည္းတစ္ခါမွ စကားမဟဖူးေခ်။ ထိုအတြက္ေၾကာင့္သာ ေရွာင္ဟန္ကလည္း စိတ္ေအးေနရတာျဖစ္သည္။ သူ႕ accရဲ႕ comment မွာ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ပိုးပန္းစာမ်ားလာမန့္က်ၿပီး သူ႕ကို လူပ်ိဳေလး တစ္ေယာက္လိုသတ္မွတ္လာၾကၿပီး ေကာင္မေလး အမ်ားစုက ရိသဲ့သဲ့ လုပ္လာၾကသည္က အရင္ကထက္ပင္ ပိုၿပီး ဆိုးဝါးလာခဲ့ၿပီး ေယာက်ာ္း ေလးမ်ားပင္ မေရမတြက္နိုင္ေလာက္ေအာင္ ပါဝင္လာၿပီျဖစ္သည္။ ဘာအတြက္ေၾကာင့္ ေယာက်ားေလးမ်ား ပါဝင္လာသည္ သူမသိေသာ္လည္း ေလာ့မင္နဲ႕တြဲရိုက္ထားသည့္အတြက္ေၾကာင့္ဟုသာ အေကာင္းဘက္က ျဖည့္ေတြးလိုက္ၿပီးဝင္မဖတ္ေတာ့ဘဲ တင္စရာရွိသည္မ်ားကိုသာ ဆက္လက္တင္ျဖစ္သည္။ဘာေၾကာင့္ဆို ေလာ့မင္က တစ္ခါတစ္ရံ ခ်စ္စရာေကာင္းေနသည္ မဟုတ္လား...

အခုလည္းmessengerထဲ ဝင္လိုက္ၿပီး groupထဲတြင္ေလာ့မင္တင္ထားသည့္ ရီစရာ ပို႔မ်ားကို ၾကည့္ေနမိသည္။ တစ္ခ်ိဳ႕ ေလာ့မင္တင္သည့္ အေၾကာင္းအရာမ်ားကို ေရွာင္ဟန္က သိပ္နားမလည္ေပမဲ့ ကိုယ့္ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေလးအတြက္ေတာ့ အသည္းေလးေတြ ေ႐ြးေပးျဖစ္သည္။ ေလာ့မင္ကလည္း သူဆီကို မလာျဖစ္သည့္အခ်ိန္မ်ားတြင္ video callဖြင့္ၿပီး မေတြ႕ရသည့္ေန႕မ်ားကို အတိုးခ်ကာ ေဘကုန္သည္အထိ စကားေျပာလာၿပီး
ေျပာေနသည့္အေၾကာင္းအရာက ေတာ္ေတာ္နဲ႕
ကို မရပ္တန့္ေပ။ တစ္ခါတစ္ရံ ေဘသာကုန္သြားလိမ့္မည္ သူေျပာလိုက္သည့္အေၾကာင္းအရာမ်ားက လိုရင္းကိုပင္ မေရာက္လိုက္္ပါေခ်။

ေလာ့မင္က သူနဲ႕ စကားေျပာသည့္အခ်ိန္တိုင္း ေရွာင္ဟန္ မသိေလာက္သည့္အေၾကာင္းအရာမ်ားကို ခ်န္လွပ္ထားတတ္သည္။ေလာ့မင္က သူမသိတဲ့ တခ်ိဳ႕ အေၾကာင္းအရာမ်ားကိုေတာ့ ေလကုန္ခံၿပီး သူ႕ကို ရွင္းျပလိမ့္မည္မဟုတ္ေပ။ ထိုအေၾကာင္းအရာမ်ားကို ေလာ့မင္က သူ႕သူငယ္ခ်င္းအခ်ိဳ႕ျဖင့္သာ အဓိကထားၿပီးေျပာကာ ေရွာင္ဟန္ ကိုေတာ့ သူ႕ရဲ႕ဘယ္ကိုသြားခဲ့တယ္...
ဟိုကိုသြားခဲ့သည္...ဆိုသည့္ ေရွာင္ဟန္ကလိုက္မလုပ္နိုင္သည့္ အေၾကာင္းအရာမ်ားကို အားမနာစြာျဖင့္ပင္ ဂုဏ္ယူစြာျဖင့္ ရွင္းျပလာတတ္သည္။

ေရွာင္ဟန္လည္း ေလာ့မင္ကို အားက်႐ုံမွတစ္ပါးမတတ္နိုင္ဘဲ ဒီအတိုင္းသာနားေထာင္ေနရၿမဲ...
တစ္ခါတစ္ရံဆို ေရွာင္ဟန္လည္း သူ႕ကိုယ္သူ ဘာမွ မသိိဘာမွ မတတ္ေသးသည့္ innocence လိုလို
အူတူတူ သတၱဝါ လိုလိုပင္ သူ႕ကိုယ္သူျမင္လာရသည္။
ေလာ့မင္ကလည္း သူဘာမွ မသိတာကို မရွင္းျပဘဲ ေခါင္းတၿငိမ့္ၿငိမ့္ျဖင့္သာ "အဲ့တာလည္း... မင္းအတြက္ေကာင္းတာပဲ...ငါကေတာ့ မင္းရဲ႕ အဲ့ typeကေလးကို ပိုႀကိဳက္တယ္...ဘာမွသိမထားတာအေကာင္းဆုံးပဲ..."ဟုပင္ဆိုကာ ေျပာလာတတ္သည္။

ေရွာင္ဟန္သည္ ေရာက္တတ္ရာရာကို ဖုန္းကိုင္လွ်က္သာစဥ္းစားေနသည့္ အခ်ိန္တြင္ အေနာက္ကေန လက္တစ္စုံက သူ႕ရဲ႕ မ်က္ဝန္း ႏွစ္စုံလုံးကို လာအုပ္ကိုင္ေလသည္။ ေရွာင္ဟန္က ထို လက္တစ္စုံကို ေသခ်ာကိုင္စမ္းၾကည့္လိုက္ၿပီးမွ တစ္ခ်က္ၿပဳံးလိုက္ကာ ထိုသူၾကားေအာင္ျပန္ေျပာလိုက္သည္။

"အားယြင္...မင္းမဟုတ္လား...ေကာကို မသိဘူးမွတ္ေနလားမစနဲ႕ေတာ့..."

က်ိဳးယြင္သည္ကား ေရွာင္ဟန္က အျမန္ပင္ခန့္မွန္းလိုက္သည့္အတြက္ေၾကာင့္ေပ်ာ္စရာ မေကာင်းေတာ့သည့် ေလသံေလးျဖင့္ တုန့္ျပန္လာသည္။

"ေကာကလည္း...မသိသလိုေလး ဟန္ေဆာင္ေပးလို႔မရဘူးလား...ေပ်ာ္စရာ သိပ္မေကာင္းေတာ့ဘူး...ေနဉီး မ်က္စိမဖြင့္လိုက္နဲ႕အူး...ခဏမွိတ္ထားဉီး..."

ေရွာင္ဟန္ကလည္း က်ိဳးယြင္ ေျပာဆိုသည့္ အတိုင္းပင္ မ်က္လုံးမ်ားကို ဖြင့္မၾကည့္ေတာ့ဘဲ မွိတ္ထားလိုက္သည္။

က်ိဳးယြင္၏ လက္မ်ားက သူ႕ရဲ႕ မ်က္ဝန္းမ်ားမွ ခဏ ဖယ္ခြာသြားၿပီး တစ္ခုခုကို သြားယူေနဟန္ေပၚသည္။
ခဏအၾကာတြင္ ေရွာင္ဟန္၏ နားထဲတြင္ က်ိဳးယြင္ရဲ႕ ျပန္ေရာက္လာသည့္ ေျခသံေလးကိုၾကားလိုက္ရသည္။

ၿပီးေနာက္တြင္က်ိဳးယြင္၏ စိတ္လႈပ္ရွားေနသည့္ အသံက ထြက္ေပၚလာသည္။

"ေရွာင္ဟန္ ေကာ... မ်က္လုံးဖြင့္ၾကည့္လို႔ရၿပီ..."

က်ိဳးယြင္ရဲ႕ အေျပာေၾကာင့္ ေရွာင္ဟန္က သိခ်င္စိတ္မ်ားျဖင့္ မ်က္လုံးကို ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့သည်။

သူျမင္လိုက္ရသည္က က်ိဳးယြင္ရဲ႕ လက္ထဲ တြင္ ေပြ႕ခ်ီထားသည့္ အေမြးစုပ္ဖြားေလးျဖင့္ ခ်စ္စရာေကာင္းသည့္ ေၾကာင္ျဖဴေလးတစ္ေကာင္ပင္...

ခ်စ္စရာေကာင္းသည့္ ေကာင္ေလးက ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ ေၾကာင္ျဖဴေလးကို ခ်ီကိုင္ထားသည့္ ျမင္ကြင္းေလးက ေရွာင္ဟန္ ရဲ႕ မ်က္လုံးထဲမွာ
အရမ္းကို အသည္းယားစရာ ေကာင္းေနသည့္အတြက္ေၾကာင့္ ေရွာင္ဟန္က ေၾကာင္ေလးကို အရင္မယူဘဲ လက္ထဲက ဖုန္းနဲ႕ ထိုပုံရိပ္ေလးကို အမိအရ သိမ္းယူထားလိုက္သည္။

က်ိဳးယြင္က ေရွာင္ဟန္ကို ေသခ်ာၾကည့္လာၿပီး ေလးနက္စြာျဖင့္ ေျပာလာသည္။

"ေရွာင္ဟန္ ေကာ...ဒီေၾကာင္ေလးက ေကာအတြက္ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ပထမဆုံးလက္ေဆာင္...ေနာက္လာမဲ့ လမွာ ေကာရဲ႕အသက္က ၁၈ႏွစ္ျပည့္မွာမဟုတ္လားေမြးေန႕လက္ေဆာင္ဆိုရင္လည္းမမွားဘူး...ေကာ ႀကိဳက္တယ္ မဟုတ္လား..."

ေရွာင္ဟန္က လက္ထဲက ဖုန္းကို အျမန္ခ်လိဳက္ၿပီး
ထိုေၾကာင္ကေလးရဲ႕ ႏွာေခါင္းလုံးလုံးေလးမ်ားကို အသည္းယားစြာ ပြတ္ေပးလိုက္ၿပီး က်ိဳးယြင္ကို ၾကည့္လိုက္ကာ ေခါင္းအဆက္မျပတ္ၿငိမ့္လိုက္ရင္း ေၾကာင္ျဖဴေလးကို က်ိဳးယြင္ရဲ႕ လက္ထဲမွ ေပြ႕ယူလိုက္သည္။

ေရွာင္ဟန္သည္ က်ိဳးယြင္ကို သူ၏မ်က္လုံးမ်ားေမွးစင္းလာသည္အထိ ၿပဳံးရယ္ျပလိုက္ၿပီး ျပန္ေျပာလိုက္၏။

"အင္...ေကာ ႀကိဳက္တယ္...အရမ္းႀကိဳက္တယ္...ေကာအတြက္လည္းမပ်င္းရေတာ့ဘူးေပါ့... "

ေရွာင္ဟန္က ေၾကာင္ကေလးကို ပြတ္သတ္ေပးေနရင္း က်ိဳးယြင္ကို ၾကည့္ကာ ထပ္မံ၍ေျပာလိုက္သည္။

"အားယြင္... ေၾကာင္ေလးကို နာမည္ေပးၿပီးၿပီလား..."

က်ိဳးယြင္က ေခါင္းခါျပလာၿပီး ျပန္ေျဖေလသည္။

"ဟင့္အင္း...မေပးရေသးဘူးေကာ...ေကာအတြက္...ဝယ္လာတာဆိုေတာ့...ေကာႀကိဳက္တဲ့ နာမည္ကိုပဲ ေပးလိုက္ေပါ့..."

ေရွာင္ဟန္သည္က ခ်စ္စရာေကာင္းၿပီး တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ လူငယ္အ႐ြယ္ ဆန္ခ်င္လာသည့္ ေကာင္ေလးရဲ႕ မ်က္ႏွာ ေခ်ာေခ်ာေလးကို ေသခ်ာအကဲခတ္လိုက္ၿပီး နာမည္မေပးရေသးတာ ေသခ်ာေတာ့မွ ေၾကာင္ေလးကို ေသခ်ာၾကည့္လိုက္ၿပီး ၿပဳံးစိစိျဖင့္ေျပာလိုက္ရသည္။

" ဟီး...နာမည္မေပးရေသးဘူးဆိုေတာ့ ေကာကပဲ ေပးရေတာ့မွာေပါ့... ၾကည့္ရတာေတာ့ အထီးေလးဆိုေပမဲ့...အျဖဴစြက္စြက္ဆိုေတာ့ သူ႕ကို Snow လို႔ပဲ အတိုေကာက္ေလးေပးလိုက္ရင္...မေကာင္းဘူးလား?..."

က်ိဳးယြင္က ေခါင္းၿငိမ့္ျပလာသည္။

"အင္...ေကာ သေဘာပဲ...အခုေတာ့ ညေနေစာင္းေနၿပီ အထဲဝင္ရေအာင္ ေကာ အတြက္က်န္းမားေရးထိခိုက္လိမ့္မယ္..."

ေရွာင္ဟန္ကလည္း က်ိဳးယြင္ကို မၾကည့္နိုင္္ေတာ့ဘဲ ေၾကာင္ေလးကိုသာ အာ႐ုံစိုက္လိုက္ၿပီး

"အင္...ဒါဆိုရင္ ဝင္ၾကရေအာင္ေလ..."

ေရွာင္ဟန္သည္ သူ၏အေတြးစိတ္အမ်ားစုက
ေၾကာင္ေလးဆီမွာသာ ေရာက္ေနရတာ ျဖစ္သည္။

မည္သည့္အေၾကာင္းေၾကာင့္ ဆိုေသာ္
သူ၏ ေျပာစကားကိုမပ်င္းမရိ နားေထာင္ၿပီး သူနဲ႕ အေဖာ္ျပဳေပးမယ့္ ...သူနဲ႕ ေဆာ့ကစားေပးမယ့္ ...သက္ရွိ အေကာင္ကေလးကို က်ိဳးယြင္ဆီမွ လက္ေဆာင္အျဖစ္ ရရွိလိုက္သည့္ အတြက္ေၾကာင့္ပင္ျဖစ္သည္။ ေရွာင္ဟန္သည္ ဘယ္ေလာက္အထိေတာင္ ျပာယာခတ္ၿပီး အူျမဴေပ်ာ္႐ႊင္ေန၍လည္းမသိပါေခ်...။သူ႕ရဲ႕ အခ်စ္ေတာ္ျဖစ္သည့္ သူ႕ကို အစဥ္အၿမဲအေဖာ္ျပဳေပးခဲ့သည့္ ဖုန္းကိုပင္...သတိမရေတာ့ဘဲ ေၾကာင္ကေလးအား ေနရာအႏွံ႕အကဲခတ္ၾကည့္ရႈ႕ကာ အိမ္ႀကီး အတြင္းသို႔ ဝင္လာခဲ့လိုက္သည္။

ေရွာင္ဟန္ထြက္သြားမွသာ က်ိဳးယြင္က ေက်နပ္စြာ တစ္ခ်က္ၿပဳံးလိုက္ၿပီး ေရွာင္ဟန္၏ဖုန္းကို ေကာက္ကိုင္လိုက္ၿပီး ေရွာင္ဟန္ ပိတ္ရန္ပင္ေမ့သြားဟန္ရသည့္ မပိတ္ရေသးသည့္ ထိုဖုန္းကို မစစ္ေဆးေတာ့ဘဲ
ပိတ္လိုက္ၿပီး ေလထဲတြင္ေျမာက္လိုက္ဖမ္းလိုက္ျဖင့္
ေဆာ့ကစားေနမိသည္။

က်ိဳးယြင္က ေရွာင္ဟန္ကို ေမြးေန႕လက္ေဆာင္အျဖစ္ေပးခဲ့ရသည့္ ရည္႐ြယ္ခ်က္က တစ္ခုတည္း သာျဖစ္သည္။ ေရွာင္ဟန္ကို ဖုန္းအၿမဲသုံးေနၿပီး လိုင္းေပၚမွာရွိသည့္ ဘယ္သူမွန္းမသိရသည့္ သူမ်ားႏွင့္ ဆက္လက္ၿပီး
အခ်ိန္ေပးေနတာမ်ိဳးကို ရပ္တန့္ရန္အတြက္သာျဖစ္သည္။ သို႔မွသာ ေရွာင္ဟန္ေကာအတြက္ သူသည္လည္း ပို၍ စိတ္ခ်ကာ သူစီစဥ္ေနသည့္ မၿပီးျပတ္ေသးသည့္ ကိစၥမ်ားကို ေခါင္းေအးေအးျဖင့္ စီစဥ္နိုင္မည္ ျဖစ္သည္။

ေကာကို သူ႕ဆီက ဆြဲထုတ္သြားမည့္ကိစၥမ်ိဳး ဒါမွမဟုတ္ ေကာက သူ႕ဆီမွ ထြက္ခြာသြားမည့္ ျဖစ္ရပ္မ်ိဳး တစ္စြန္းတစ္စေတာင္ သူမလိုလားေပ။

ေရွာင္ဟန္ ေကာ ဒီအိမ္ေတာ္ကို ေရာက္လာခဲ့သည့္ေနမွစ၍ ယခုအခ်ိန္အထိ အရင္ကအတိုင္းမေျပာင္းလဲသြားသည့္ သူအတတ္ေျပာနိုင္သည့္အရာက ေကာကို သူ႕ရဲ႕ စက္ကြင္း သူ႕ရဲ႕ အရိပ္ေအာက္မွာပဲ ထားရွိဖို႔ပင္...

အရင္အခ်ိန္က သူစိတ္ရႈပ္ေထြးေနမိၿပီး သူ႕ဘဝကို ဘယ္လို ေဆာင္ၾကဥ္းရမလဲ စဥ္းစားေနမိေသာ္လည္း ေကာေရာက္လာသည့္ေန႕တြင္ သူ႕ရဲ႕မသိစိတ္က ေတြးမိလိုက္သည့္အရာက တစ္ခ်ိန္မွာ သူကသာ လူတိုင္းရဲ႕ အျမင့္မွာရွိေနရၿပီး သူလိုခ်င္သည့္အရာမ်ားကလည္း သူ႕လက္ထဲတြင္သာ
ၿမဲၿမံေနရမည္ ဆိုၿပီး...

အခုအခ်ိန္မွာ သူ႕အတြက္ပိုၿပီးေသခ်ာလာသည့္ အခ်က္က သူလိုခ်င္သည့္အရာ ရဲ႕ ပထမဆုံးအရင္းအျမစ္က ေရွာင္ဟန္ေကာ သာျဖစ္သည္။

ထို႔ေၾကာင့္ သူရဲ႕ ေသခ်ာလာတဲ့ ထိုအေၾကာင္းအရာတစ္ခုေၾကာင့္ ပိုင္နိုင္စြာ ဆုပ္ကိုင္နိုင္ရန္အတြက္ မည္သည့္အတားအဆီးမ်ိဳးကိုမဆို သူက ရင္ဆိုင္ဖို႔ အဆင္သင့္ပင္....

အခုခ်ိန္မွာ ေရွာင္ဟန္ေကာကို ခ်ဳပ္ကိုင္ဖို႔ သူ႕မွာ လုံေလာက္ခိုင္မာတဲ့ အစြမ္းအစမ်ိဳးရွိေနၿပီလို႔ သူမခံစားမိေသးေပ။
ေနာက္ၿပီး သူ႕ဆီက ေရွာင္ဟန္ေကာကို ဆြဲေခၚလာမည့္အတားအဆီးမ်ိဳးကို သူက ဘယ္လိုအဟန့္အတားမွ မရွိဘဲ ျပန္လည္ေခ်ပနိုင္ရန္ အင္အားအလုံအေလာက္ရွိေနရန္လည္း လိုအပ္ေသးသည္။

က်ိဳးယြင္ဆိုသည့္သူက သူလိုခ်င္သည့္အရာ နဲ႕ ပတ္သတ္လာလွ်င္ အားလုံးက လက္လြတ္ေပးလိုက္ရန္သာ ေတြးယူမိၾကတဲ့ အထိ အင္အားႀကီးလာရန္လိုအပ္ေသးသည္။
အဲ့လိုတစ္ေန႕ ေရာက္လာရန္ အတြက္ သူက အတတ္နိုင္ဆုံးထက္ပိုၿပီး လုပ္ေဆာင္ရမည္ျဖစ္ကာ...
ျဖစ္မလာလွ်င္ေတာင္ ျဖစ္လာရန္ မည့္သည့္နည္းလမ္းကိုမဆို လိုအပ္လာပါက သုံးရန္အတြက္ စဥ္းစားထားၿပီးသားပင္...
ယခုလည္း ထိုလမ္းေၾကာင္းကို သူက စတင္ၿပီး ေလ်ာက္လွမ္းခဲ့သည့္အခ်ိန္က အေတာ္ပင္ၾကာခဲ့ၿပီ ျဖစ္သည္။

ေရွာင္ဟန္ ေကာ...ကြၽန္ေတာ္က ေကာဆီကို
ဘယ္နည္းလမ္းကိုမဆို အသုံးျပဳၿပီး ေလ်ာက္လွမ္းလာမယ္ဆိုရင္ေရာ...ေကာက လက္ခံေပးမယ္ မဟုတ္လား...

ကြၽန္ေတာ္ ေကာဆီကို ေရာက္ေအာက္လာရမည့္ လမ္းရဲ႕ အတားအဆီးေတြက ကြၽန္ေတာ္ထင္ထားတာထက္ မလြယ္ကူေတာ့ တစ္လမ္းလုံး ေသြးေတြ အျပည့္ ျဖစ္ေနမွာဆိုတာက မလြဲမေသပဲ...

ဒါေပမဲ့ ကိစၥမရွိပါဘူး...ေကာနဲ႕ ကြၽန္ေတာ့္ အၾကားမွာ ဝင္ရႈပ္ခ်င္ေနတဲ့ အဲ့ အသုံးမက်တဲ့ တန္ဖိုးမဲ့ ေသြးစက္ေတြကို ကြၽန္ေတာ္က လက္အေပ ခံၿပီး ရွင္းပစ္ဖို႔စဥ္းစားထားၿပီးသား...

ေကာက... စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႕... ေစာင့္ေနဖို႔ပဲ လိုအပ္တာ...က်န္တာက ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ တာဝန္လို႔သာ သေဘာထားလိုက္....အဟက္!

က်ိဳးယြင္က ေရွာင္ဟန္ရဲ႕ ဖုန္းကို ေျမာက္လိုက္ ဖမ္းလိုက္လုပ္ေနသည္ကို အေတြးမ်ားနဲ႕အတူ ရပ္တန့္လိုက္ၿပီး ေက်နပ္ေနသည့္ ေၾကာက္စရာအၿပဳံးႀကီးကို ဖုန္းကြယ္လိုက္ၿပီးနောက် အိမ္ေတာ္ႀကီး ထဲသို႔ ဝင္လာခဲ့လိုက္သည္။

--------------------------

အပိုင္းရွည္ရွည္ေလးေတြ ေရးေပးေနတာမို႔ တစ္ရက္တစ္ပိုင္း မတင္ေပးနိုင္တာနားလည္ေပးၾကပါေနာ္...
လူႀကီးမင္းတို႔အတြက္...ေနာက္လာမဲ့ အရာေတြက မသာယာေလာက္ေတာ့ပါဘူး...ဆိုက္ကို သမားက ႀကီးလာေတာ့မွာ မဟုတ္လား...ရင္ခုန္ရမလား ရင္တုန္လာရမလားဆိုတာ...ကိုယ္လည္း မေျပာတတ္ဖူး
က်ိဳးသခင္မႀကီးကလည္း နည္းလမ္းေတြကို ေျပာင္းလိုက္ၿပီ ထင္ပါရဲ႕...

ေနာက္လာမယ့္ အရာေတြအတြက္
ကိုယ့္ကိုသာ အျပစ္ပုံအပ္လိုက္ၾကပါ....

------------------------------

You'll Also Like

မြေပြန့်သူလေး ( Complete ) By Han Hnin Hnin Zaw

Romance

192K 4.7K 71

တောင်ပေါ်သားနဲ့ မြေပြန့်သူ ဇာတ်လမ်းလေးပါရှင့်

မူယာနွဲ့ဟန်ချီ [ Complete] By Shwe Khoon Thit

Romance

3.3M 213K 52

ခတ္တာ ဆိုတဲ့တောရိုင်းပန်းလေးရဲ့အကြောင်း ခတ္တာက မိန်းမမဟုတ်ဘူး ဒါပေမဲ့အလှ ကြိုက်တယ် ခတ္တာက စာမတတ်ပါဘူး ဒါပေမဲ့ အကိုလေးကိုတော့အရမ်းချစ်တယ်

လွမ်းပျက်ပြယ် By ReRe

Romance

547K 55.8K 85

ရုန်းမထွက်ချင်မိတဲ့ မျက်ဝန်းသေတွေ၊ လှုပ်ရုံမျှပြောသည့် နီဆွေးဆွေးနှုတ်ခမ်းလေးနှင့်အတူ ထွက်ပေါ်လာသော နွေးထွေးနူးညံ့သံ။ မမလွမ်းကို တွယ်တာမိတဲ့ခဏတာမှာ ဖ...

Be My Bride 🌷💙 ချိုချိုချဥ်ချဥ် ကိုကို့ရင်ခွင် By ကြိုး💛

Romance

213K 5.6K 58

ငယ်ငယ်ထဲက အရိပ်တကြည့်ကြည့်နဲ့စောင့်ရှောက်လာတဲ့ပန်းလေးက သူများခူးဖို့အတွက်မဟုတ်ဘူးကွ။ ကိုယ်တိုင်ခူးဖို့အလှဆုံးပျိုးထားတာ ဒီကောင်ခွန်းစစ်မဟာအတွက် ခမ်း...

Love of an idoit အရူးတစ်ယောက...

By Bai_lianhua