Pabagsak akong napaupo sa couch pagdating sa condo ko. Hinubad ko aking coat as I loosen up my necktie. Tough day. Nah, ever since I was born, my days are always tough. Wait, tutal Sunday naman bukas, what if magpaparty kaya ako dito sa condo?
Gusto kong magpahinga pero ang boring eh. Wala akong magawa dahil wala pa namang binibigay na bagong case si Chief Baron sakin.
So ayun nga, kinuha ko ang cellphone ko saka nagchat sa group chat. Shiela, Jerome, of course Nate and some of my co-workers agreed to come here tomorrow. Tinext ko rin so Joel kung free ba siya bukas and fortunately, free nga siya dahil kada Sunday lang naman pala siya free.
Well, same lang kami and he agreed to come here also. This is great and exciting. Hindi ko na maalala pa kung kailan pa ang last na may naganap na party dito sa condo ko. Mabuti na lang free-solving case ako ngayon. I hope bukas ay wala pa ring bagong case.
Maaga akong nagising dahil kailangan kong ihanda ang kailangan para mamaya. Of course, unang una sa listahan ko ang pagkain. Some of them ay magdadala rin daw but I bet, puro alcohol beverages ang dadalhin nila. Nung hapon na ay may narinig akong nagdoorbell.
"Surprise!" Bumungad sakin ang nakangiting mukha ni Nate at tinaas pa talaga ang dala niyang wine, he's also with Jerome at may apat na babae at tatlong lalaki pa silang kasama na co-workers namin.
"Hi guys, come in. Feel free to be at home." Mas nilawak ko ang bukas ng pinto at tumabi to give them way.
"Sure sir!"
As they got inside, I heard some of them na namangha sa design and interiors ng condo ko. Narinig ko pa ang pangalan ko, saying that I'm handsome even though I'm just wearing a simple gray v-neck shirt and cargo pants. Well, gano'n talaga kapag born handsome.
Hindi naman kasi halata na 28 na ako sa edad kong ito dahil na rin katawan ko, my personality and of course, sa napakagwapo kong mukha.
Si Rosella lang naman ang tumatawag sakin na gurang which it doesn't hurt me as long as hindi gano'n ang point of view at pagkakadescribe ng iba sakin.
"Sorry sir at ito lang ang dala namin, hehe." Paumanhin ni Nate pagdating ko sa kusina. Woah, saulado pa pala ni Nate ang pasikot-sikot dito sa condo ko.
"No worries, wala naman akong sinabi kagabi sa GC na magdala kayo."
"Kahiya kaya sir kapag walang dala."
"Yeah, ano pa't may sweldo kami."
"Okay. So, what you got?"
"Two fresh wines, two boxes of Genoise cake and five boxes of pizza." Jerome said habang tinitignan niya ang mga laman ng plastic.
"Dami ah, lasagna at brownies nga lang nabili ko eh." Saad ko. I opened the ref at nilagay ang pagkain na binili ko sa table as they also prepared the foods they bought.
Habang hinahanda namin ito ay biglang may nagdoorbell kaya naman iniwan ko muna sila na hinahanda nila ang mga pagkain saka dumiretso sa pinto.
"Hello sir,"
"Wassup pare,"
"Joel, Shiela. Come on in," pumasok sila at nilapag naman ni Shiela ang dala niyang apat na box na hindi ko alam ang laman sa rectangular glass table sa sala. Si Joel naman ay may dala siyang three bottles of whiskeys. Bumalik ulit ako sa kusina para tignan ang iba.
"Guys tapos na kayo dyan?"
"Yup, tara dalhin na natin doon sa sala."
"Oy, dala tayo ng pinggan para sa cake."
"Pati na rin tinidor at mga baso."
Tinulungan ko silang dalhin ang mga pagkain papunta sa sala.
"Wow, ang dami naman." Komento ni Shiela ng ilapag namin ang mga pagkain nilang dala.
"It's a party, of course dapat marami ang pagkain."
"Oh, pakabusog na tayong lahat."
"Cheers guys!"
Some of them ay kumuha sa dinalang whiskey ni Joel but most of us ay wine talaga ang ininom, lalo na ang girls. Well, maybe they can't afford to get drunk dahil malayo ang mga bahay nila.
I asked Nate and Jerome na kung may dala silang kotse at ang sagot naman nila ay dalawang kotse ang dala nila which is 'yung sa kanya at kay Jerome. Well good to know. If ever na may malasing ang isa sa kanila ay pwede nila itong ihatid at hindi na kailangan magtaxi.
Just me a semi-boss being worried to my employees.
Me, Joel, Shiela and Jerome share the same seat, nakaupo kami sa couch samantalang ang iba ay nasa kabilang sofa at sa makinang na sahig nakaupo. Nagkwentuhan kaming lahat, puro mga salita at tawa namin ang maririnig. They sure enjoying their time here.
"Hala, wait guys. May announcement ako, special 'to kaya makinig lahat." ani Nate na ikitingin namin lahat sa kanya. He cleared his throat before he talk.
"Congratulations to Shiela Rodriguez for achieving the 6th rank, she is now officially Detective Chief Inspector!" Ohh's and woah's from us made the quiet place went noisy. Nagpakawala kaming lahat ng malakas na palakpak na may dalang pagcheer sa kanya. Napangiti nalang siya as she bit her lip and bowed her head little, nahihiya.
"Thanks Nate but no need to-" I cutted her off.
"For Shiela!" Sigaw ko sabay taas ng hawak kong wine glass.
"For Shiela!" They said in unison as we cheers our glasses to each other, making the clink sound.
"Hindi namin alam 'to ah?" Tanong ng isa sa mga co-workers ko.
"Nah, it's not that special nor important. Typical employee promotion."
"Of course it's important."
"Mabuti nalang sakto ang ginawa ni sir Gene."
"Good timing nga eh,"
"Cheers ulit!"
Mabuti at tama ang timing ko na magpaparty.
. . . .
Monday again, new case again. Haaay. Minsan talaga hindi ko mapigilang mainis. Bakit ba pumapatay ang tao? Can't they just let their victims sleep peacefully? Oh, 'yon nga pala ang ginagawa nila.
It's unfortunate that Joel is not here, ibang case ngayon ang inaasikaso niya. Nagmasid-masid ako, naghahanap ng mga ebidensya.
Tsk, this crime was almost clean. The killer is meticulous. Habang nagmamasid ako ay nahagip ng mga mata ko ang isang pamilyar na pigura. I smirked.
She's here, too.
Aalis na sana siya kaya naman mabilis akong naglakad papunta sa kanya.
"Ah, my colleague is here." She froze which made me smirked again. I think I know why she's here too. Pero grabe ah, ang layo ng nilakad niya para lang pumunta siya dito.
Hindi pa sana maniniwala ang pulis sakin na siya ang partner ko. Well, she looks matured in her face but only her height is the problem tho. Buti nalang at boy scout ako palagi. I have always my back-up reasons.
"Anyway, come with me." tumaas agad ang kilay niya. Mataray na nga ang normal niyang expression, mas pinapataray niya pa.
"Why?"
"Because you're my partner in this case, right?" I then smirked. Haaay, it's really funny to make fun of her. Bumalik na ulit ako sa crime scene at narinig ko siyang bumuntong hininga, walang magawa kundi ang sumama sakin.
I'm not sorry for dragging her here. Alam kong gusto niya rin malaman kung ano ang nangyari dito. Knowing her, hindi siya titigil sa paghahanap ng sagot sa isang tanong lang. I don't know what makes her determined to do this stuff. Is it because the case of her parents?
"I saw him," bulong niya nung pumasok kami sa crime scene.
"I saw the killer. He's wearing a weird mask." I stared at her. Well, that's him alright.
"Hindi ko gaano mailarawan ang suot niyang mask but I'm sure that he wore a Vendetta's mask." He always wear his mask. He never forgets to bring it. Wearing an all-black outfit, camouflaging in the dark. Saving people. Pero hindi ko alam kung paniniwalaan ko ang mga kilos niya.
Nakatitig pa rin ako sa kanya. The so-called Anonymous is being suspicious. So, she saw him too huh?
"Inaaksaya niya lang ang oras ko. May pupuntahan pa ako pero dito pa ang bagsak ko." I chuckled.
"Hey, are you listening to m-"
"Want to know what happened at the back stage?" sumalubong ang kilay niya.
"What do you mean?" tumayo ako at tumayo rin siya.
"Come with me,"
"Saan naman ba tayo pupunta? May importante pa akong aasikasuhin."
"You said you wanted to go somewhere right? So come with me." tumayo na ako at umalis na sa crime scene. Napansin kong hindi siya sumusunod sakin kaya lumingon ako.
"Want to come with me or you can accompany me?" sumunod agad siya sakin. Pumasok na kaming dalawa sa kotse ko.
"What about the crime scene? Papabayaan nalang ba 'yun doon?" Hindi ko mapigilang tumawa ng marahan. She's still innocent doesn't she?
"Don't worry, my real partner knows what to do." I said as I started the engine of my car. Tinanong niya pa ako kung bakit sinama ko pa siya eh nandyan naman pala ang totoong partner ko sa kasong ito.
Hindi niya ba talaga alam ang dahilan o nagmamaang-maangan lang siya na hindi niya alam?
Patago akong napaikot ng mga mata. Wala talaga siyang kaalam-alam sa nangyayari sa paligid niya. Ako na nga itong nag-aadjust to give her clues but it seems that she still doesn't know what I really do.
Apart from being a detective, I have also things that only me and some of my, let say, weird colleagues knows.
"Hindi ka naman siguro pupunta kung wala kang dahilan diba?" umiwas siya ng tingin.
"Napadaan lang naman ako,"
"Exactly, that's your reason. Hindi ka mapapadaan dito kung wala kang dahilan." Did you see the logic in my answer? Well, it's not that really logic, it's literal.
Nang malapit na kami sa barangay hall ng village nila ay hindi nakatakas sakin ang pagsalubong ng kilay niya. My forehead creased as I saw a police car parking outside the building. Pinark ko ang kotse ko sa kabila.
"What are we doing here?" tanong niya habang nasa hall ang tingin.
"You're such a dope." Lumabas na ako at tinignan ang kotseng nakaparada. What is that doing here? Those police didn't informed me na may nauna na pala na mga kasamahan nila.
Lumakad na ako papasok sa hall. Saktong napatigil ako sa harap ng pinto nang may humarang sakin.
"Joel,"
Oh, I thought ibang case ang inaasikaso niya ngayon?
Nakipagkamayan ako sa kanya. "I'm glad you're here, Gene." Ngumiti nalang ako kahit nagtataka. Tumingin naman siya kay Rosella.
"Miss Escobardo, you're here too?"
"Yup, she's my part-time partner today." I said grinning. I was about to put my arm on her neck pero mas mabilis siyang gumalaw sakin at winakli agad ang braso ko. Napangiwi ako sa loob-looban ko. Kahit kailan talaga hindi 'to nakikisama. Haaay.
"Let's get inside. I want to show the CCTV footage to the both of you." Pumasok na kaming tatlo sa loob. Sinadya kong hindi tumabi kay Joel at tinignan ang likod niya.
Something's odd about him. That's what my inner detective says.
Tahimik lang kaming lahat habang sinusundan namin siya ni Rosella. He's quite. Is he okay? Kapag kasi naglalakad kami ay isasabay niyang ikwento ang nangyari sa case na inaasikaso niya. I wonder what happened to him? Bad mood yata?
"Cap, he's the inspector I was talking about." Pakilala niya sakin sa kapitan ng village na ito. Wait, what? How did he...?
"Captain Baldo meet my friend, inspector Gene." Ngumiti naman ako, tinatago ang mukhang nasasabagal.
"And oh yeah, she's my partner." He inspected Rosella.
"Ang bata mo pa ah,"
"Oh she's a trainee, Cap. This is what we do to new recruits so we can train the capacity of their abilities on how to handle these kind of job and stuffs." Ang galing ko talaga magdahilan. May mga tao talagang madaling mauto. I'm not lying, I'm in undercover mission.
"Anong pangalan niya?"
"Nicole Mariano. So what's bring us to be here, Cap?" I said, changing the topic.
"Dito kasi sa footage na ito," may plinay siyang isang CCTV footage samin. Habang ang atensyon nila ay nasa footage, I took the chance to glance to Joel. He's also looking at the monitor, reviewing the footage.
Bigla ay may isang magandang plano ang pumasok sa isip ko. Binalik ko na ang tingin ko sa monitor. Napangisi ako saking isip. What a brilliant plan, ang galing ko talaga.
"'Yan ang problema. Makikilala na sana namin kung ano ang mukha niya ng biglang naging ganyan." Paliwang ni Cap Baldo nang makita namin ang footage.
"System glitch? Or maybe the monitor is broken?" I suggested, unsure of my answer.
"Maybe the one what's broken was the CCTV." Ani Rosella.
"Hindi hija, kakainstall lang namin ang CCTV na 'yan last week. Pinalitan namin ng bago." Sagot pabalik ni Cap.
"It's possible that the system of the CCTV was broken." Napatingin ako kay Joel. Naningkit ang mga mata ko ng may napansin akong hindi bagay sa kanya.
"'Yun ang pumasok sa isip ko, baka 'yun talaga ang problema."
"Did you already call some computer technician to fix this?" I ask. Umupo ako sa swivel chair at may tinype.
"Oo may kaibigan akong IT, ipapakita ko lang sana sa kanya ito kung maaayos ba kaso wala na daw siyang oras dahil marami siyang kliyente."
"May iba ka pa bang kilala na technician?" ngayon ay si Rosella naman ang nagtanong.
"Wala na eh, siya nalang sana ang pag-asa ko kaso sobrang busy nila. Kung sa iba o mga hindi ko kilala ako magpapaayos ay patataasin nila ang labor."
And silence ate us. Ako lang yata dito ang maingay dahil sa pagtatype ko. I'm just doing random. While typing, I saw him smirked in the screen of the monitor. Tsk.
"Oh sige, kayo na muna bahala dito at ang tungkol sa footage na 'yan." Lumingon ako saka ngumiti kay kapitan.
"You can count on us, Cap." Tinapik niya ako sa balikat at tinignan ko silang umalis kasama si Joel. Nang makalabas sila ay plinay ko agad ang footage.
This so-called Anonymous, nagpapa-mysterious eh hindi siya nakaka-intimidate. Mas nakaka-intimidate ako sa kanya. Hmmm, the first time I saw him was 6 months ago at ngayon ko na lang ulit siya nakita. That time, he also saved a person.
I don't know kung ito ang occupation ng buhay niya. Is saving people is his purpose in life? I'm curious kung ano pa ang ginagawa niya sa kanyang buhay. But what I'm really curious is what face is hiding behind in that weird mask.
"Any theories about this footage?" Tanong ko sabay lingon sa kanya na nakaupo rin sa swivel chair.
"Sinira niya ang CCTV." Pinigilan kong matawa.
"'Yan talaga ang pumasok sa isip mo?"
"Dahil bayolente siya," I smirked. What? She's sometimes makes me laugh. She's being witty in unintentional way.
"I don't seem to see the strings attached your answer to my question." She looked at me with a serious face.
"How can you be so sure that that's the scene of what happened in the back stage?" Dagdag ko pa.
"Because I saw the death of the guy he killed."
The sides of my lips arched downwards. Oh, it's because she saw it? 'Yan ba ang sagot niya sa tanong ko?
Iniwas na niya ang kanyang tingin at tinuon ito sa monitor. Plinay niya ito ng paulit-ulit. Hindi ko alam kung ilang ulit niya itong ginawa. Ilang minuto makalipas, siguro dahil nabagot siya ay tinignan niya ang ibang cam.
"What are you doing?" tanong ko.
"Wandering," she said while her eyes still on the monitor. Nagkibit balikat ako saka sumandal sa swivel chair. Pinanood ko rin ang ibang nangyayari sa anim na footage ng CCTV.
Habang nanonood ng isang boring na movie ay napunta ang mga mata ko sa pinakahuling footage. Sumeryoso agad ang mukha ko ng mapagtanto ko kung ano ang nangyayari. Umatras ako ng kaunti para hindi makita ni Rosella ang gagawin ko. Dahan-dahan kong kinuha ang cellphone ko saka dinial ang number ng kasama ko.
"Shiela, are you still there?" Bulong ko.
"Yes sir,"
"I need you to come at the Platinum Avenue, dalhin mo ang kotse ni Jerome. Save the child."
"Yes sir, right away." Agad kong pinatay ang tawag saka prenteng tumabi na ulit sa kanya. I don't need to explain her what's happening, Jerome is there and he knows what to do.
Oh you think for the past two years, nothing interesting happened? Well, I tell you-there's a lot. Try to guess it if we have the same thoughts.
"Damn," I heard her cuss.
"Hmmm, interesting." I saw in the corner of my eye, she face me with fire-breathing expression. Halatang galit.
"Nahihibang ka na ba?! Anong interesting dyan?! Maaaksidente ang bata!" she blasted, every word is on fire. Kapag galit lang siguro 'to umiiba ang expression. I chuckled.
"How are you so sure that there's going bad will happen to that child?" I said, being calm.
"Hindi pa ba halata?!" aalis na sana siya pero agad ko siyang pinigilan. Wow, I didn't know na may ganitong side ang batang 'to. Ganito ba talaga siya kapag galit? Aaksyon na lang agad kapag may nakita siyang isang pangyayari na sa tingin niya ay magiging pangit ang ending? Iba talaga kapag nagagawa ng galit sa tao.
Cliché plot twist: what if it was only just a trick? To lure her because they knew that she's peculiar and she will undoubtedly save the people whoever needs her help? Rosella needs to be wary about those kind of stuff, especially people. People can be manipulative and deceitful.
Nang makita niya ang buong nangyari ay agad siyang napatigil sa pagwawala at naestatwa. Hindi makapaniwala na nangyari ang hindi niya inaakala.
"See? Don't you worry. There's always someone who can save a person from danger." Paliwanag ko sa kanya. Sana ay magets niya ang sinabi ko. Hindi lang literal kundi pag-isipan niya talaga ng maigi ang mga desisyon niya bago siya kumilos.
"Oh? Anong tingin 'yan?" Natatawa kong tanong. Kung makatingin kasi siya sakin ay parang sinasabi ng mga mata niya na kasali ako sa kung ano man ang nakita namin sa monitor.
"You're hiding something,"
"How can you tell?"
"You're peculiar, aren't you?"
"Uhmm, what's peculiar?" Isn't it obvious? I gave her countless of hints and clues already, hindi niya ba 'yon napansin lahat? Or maybe alam niya pero hindi siya sigurado? Haaaay Rosella.
Tumayo ako. "Cr lang ako and you stay put. If you like wandering around in the monitor, just feel free dahil atin ngayon ang oras." Sabi ko sabay alis na sa tabi niya.
Dahil nasa third floor kami, kailangan kong bumaba sa first floor. I hope ay hindi pa siya nakaalis. I need something important to discuss with him.
Nung nasa 2nd floor stairs na ako ay napahinto ako sa ikalawang hagdanan dahil narinig ko ang boses ni Joel at ni Cap Baldo. Sinilip ko silang dalawa, sila lang ang tao sa first floor. Hindi ko masyadong maintindihan ang pinag-uusapan nila dahil malayo ako. Agad naman pumasok sa isip ko ang plano ko kanina.
Yes, this is my chance. I need to do this, just to be sure if it's him.
Agad kong kinuha ang cellphone ko saking bulsa saka dinial ang number niya. Tinuon ko ito sa tenga ko at naghintay ng ilang minuto hanggang sa sinagot niya ang tawag ko.
"Oh Gene? Why you called?" Dali-dali akong sumilip sa kanila at halos sipain ko ang water dispenser sa ibaba na nasa isang sulok. I heave a sigh, calming myself. Wala akong magawa kundi ang mapasandal na lang sabay naiiritang hinimas ang noo ko.
Damn.
Agad kong in-end call ang tawag. Bullshit. Nang marinig ko ang sapatos niyang papaalis ay agad ko silang sinilip at namataan kong lumabas na siya habang si Cap Baldo naman ay pumasok sa isang office. Dali-dali akong bumaba at mabilis siyang sinundan.
Papasok na sana siya sa dala niyang police na kotse nang tinawag ko siya na agad niyang ikinalingon.
"Oh Gene," sinara niya ang pinto.
"You need anything?" He ask with the puzzled face. I stared at him for who knows how long. Ilang sandali pa lumipas ay iniwas ko na ang mga mata ko sa kanya. Mariin kong kinagat ang aking ibabang labi, nagtitimpi.
Fvck.
I want to glared at him, a deadly glare but I don't want him to be surprised and confused at baka bigla na lang siya tatakbo. I took three steps forward.
"Hey, uhmm, do you have a minute? I need to tell you something important."
"Sure, ano ba 'yon?" nagpamulsa siya.
"I don't want to mention it in this kind of place. It's very private." I said, emphasizing the word private.
"Okay?" Kinilos ko pakanan ang ulo ko, saying that he should follow me. Pumasok kami sa isang makitid na daan na pinagitnaan ng dalawang bahay.
"Ano na 'yung sasabihi-" before he could finish his sentence, I grab him from his collar at malakas na sinandal siya sa pader. I stared at him again, straight in his eyes but still I can't read the thoughts running through his mind.
That was the second proof that he's not my friend Joel. The first proof? I called him but the real Joel answered it. Yung part na sinagot ni Joel ang tawag ko kanina, sinilip ko siya diba? At tinitimpi ko lang na sipain ang water despenser kanina dahil nakita kong hindi siya ang sumagot.
This Joel in front of me is a fake, a fraud, hoax at lahat ng words na related sa fake.
I have a feeling that I know this man behind this fake identity. I hope na hindi siya iniisip ko. Please, don't be him.
"G-Gene! What the hell are you doing?!" He asked with confusion and raging fire in his eyes. Oh? Wala siyang karapatan na magalit, ako lang ang pwede. Kasalanan niya naman kung bakit ko ito nagawa sa kanya.
I kept my face blank while staring at his face, startled of what I did. Tinago ko ang galit na pinapakita ng mukha ko pero ang galit na niraramdaman ko kanina ay hindi ko natimpi.
"You're not Joel," I said in a monotone voice, keeping from shouting out of my lungs.
"Ano bang pinagsasabi mo Gene?! Ibaba mo-" before he could finish his sentence again, marahas ko siyang nilayo sa pader at sinalampak ulit siya kaya naman napaungol siya sa sakit.
"Show me your real identity or I won't let you loose out of my grip." Ang kaninang takot at pangangamba na mukha nito ay bigla ito nawala na parang bula. His face is calm now as an evil grin plastered in his lips. Mas lalo kong hinigpitan ang pagkakahawak ko sa kwelyo niya.
Unti-unti ay nag-iiba ang mukha niya, dahan-dahan nawawala ang mukha ni Joel sa itsura niya at isang napakapamilyar na mukha ang bumungad sakin. Medyo nagulat ako kahit na alam ko naman na siya ang likod ng pekeng mukha ni Joel kanina. Marahas ko siyang binitawan at agad naman niyang inayos ang damit niya.
"You," I was right all along. Siya nga ang tinutukoy ko.
"Yup, it's me." He said with a calm voice habang inaayos ang damit niya. Pagkatapos niyang ayusin ang costume niya ay hinarap niya ako na may ngiti.
"Phew! That man Joel is sure has a lot of happy memories with you." He crossed his arms and smirked.
"Aren't you glad to see me, kuya?" Iniwas ko ang tingin ko sa kanya, napapikit ako ng mariin as I gritted my teeth.
I heave a deep sigh as I composed myself saka ko siya hinarap. "Why would I be glad to see you?"
"Dahil ngayon nalang ulit tayo nagkita?" He said with a thick sarcasm in his voice. I stared at him.
"Oh come on! Ilang taon na kaya tayong hindi nagkikita. Dapat yakap nga ang makuha ko mula sayo but instead you pinned me up to the wall with your anger." He said with a hint of disappointment in his voice. Napahilamos ako ng mukha. I can't believe this.
"Umalis ka na at wag na wag ka ng babalik dito." Mariin kong sabi.
"Or what? Ipapadakip mo ako sa pulis?" He laugh at the end of his sentence.
"Hay! As if they will catch me. You're so rude talaga, kuya. Ngayon nga lang tayo nagkita." Hinawakan ko siya sa kanyang kwelyo, aggressively.
"Don't call me kuya," nagpakawala siya ng nakakainis na ngiti.
"Bakit naman hindi? Ayaw mo bang tinatawag kitang kuya?"
"You will never be my brother." I said, emphasizing every word.
"Yeah. Since the day you left us, nawala na rin ang pagrespeto namin sayo bilang kuya namin." Nakatingin sa baba na sabi niya, bigla naging seryoso ang mukha at boses. Pinakawalan ko siya. I can sense some sadness in his words. Hah, unbelievable. Ano ba ang ikakalungkot niya?
Napatungo siya. "Why?" Hindi ako nagsalita, nakatingin ako sa ibang direksyon. Alam ko na kung saan ito tutungo.
"Why did you left us? The three of us could have been happy as a family." He sighed na ikinatingin ko sa kanya.
"You're happy with us in NMAI so why did you leave?" I clenched my fist. Just hearing the filthy place where my supposedly forever home makes me want to vomit.
Hindi pa sa ngayon. Hindi ko pa pwedeng sabihin sa kanya ang dahilan ngayon.
Nagpamulsa ako. "I have my own reasons."
"What reasons?"
"Reasons that you don't need to know." Yet. Nakipagtitigan kaming dalawa, competing each other if who has the deadliest glare between us. Ilang minuto tumagal ang pagtitigan namin hanggang sa inikot niya ang mga mata niya.
"Do you know why I'm here?" Hindi ako nagsalita dahil alam ko ang dahilan kung bakit siya nandito.
"No? But I kinda feel it's a yes tho. But anyway, know or not, I'm here to get her." I sighed. Kilala ko na kung sino ang tinutukoy niya. Tama nga ako noon pa man.
"Yeah, since two years ago." He chuckled.
"Hindi na ako magtataka that you've been spying on my target."
"I'm not spying her, I'm protecting her in my own ways. From you, from NMAI."
"Oh really? Kahit isang beses lang ba, pumasok rin ba sa isip mo na dakpin siya at dalhin sa NMAI? Nahula mo naman siguro na mangyayari 'yon diba? Kasi you're one of us too y'know." He said, being confident.
"Noon 'yon, hinding hindi na ako babalik doon. That was the most stupid mistake I've ever made." He scoffed, hindi makapaniwala sa sinabi ko.
"Wow, ang sakit no'n ah. So isang pagkakamali rin ba para sayo ang inalagaan at pinalaki ka ng ilang taon ng hindi mo tunay na pamilya?" Napatigil ako, hindi makasalita dahil sa sinabi niya.
He's wrong, I'm grateful for them to be part of my life, sobra akong nagpasalamat dahil kahit hindi ko sila tunay na pamilya, they cared for me. They are there for me through my ups and downs nung kailangan ko ng kasama.
But something got in the way na hindi ko kayang sabihin sa kanila dahil alam kong hindi nila ako paniniwalaan so I left. The thing is, hindi lahat ng taong umaalis sa tabi natin ay walang dahilan. And also, hindi lahat ay maniniwala sayo.
I know most of them has valid reasons so why can't they just accept that? Mahirap ba? Sa tingin ko mahirap nga.
Katulad nalang ng lalaking nasa harap ko na tinuri kong kapatid ng ilang taon. Parang hindi pa siya nakamove on nung iniwan ko sila ng isa pa niyang kapatid. Ako? Hindi ko alam sa totoo lang. Nakamove on na ba talaga ako sa lahat ng pagturi namin ng isa't isa bilang pamilya?
"I know that not all silence means yes pero pakiramdam ko ay oo ang sagot mo. Well anyway, as if I care." Tss. As always, mapagpanggap na nilalang. His voice changed suddenly too. Tss, bagay na bagay ang ugali niya sa ability niya.
"So yup, dahil nalaman mo na I'm just pretending to be that Joel, alam mo na siguro kung ano ang pinaplano ni Master?" My forehead creased.
"Master? 'Yan ang tawag niyo sa kanya?" Natatawa kong sabi. Nagpapatawa ba siya? Kung hindi ay tatawa pa rin ako.
"What's so funny? Yeah 'cuz why not? Dr. Luo is already dead so siya na ang tinuri naming ama at Master." That old retarded man. Fvck. He's the reason why I can't tell him and the others dahil alam kong hindi sila maniniwala sakin.
"He changed you, all of you."
"No, you're the one who changed. You left us but Master didn't." He said, seriousness is shouting in it's face.
'Dahil siya ang dahilan kung bakit ako umalis sa NMAI! He's a bad influence to all of you! Ginagawa niya kayong lahat na alipin! He's manipulating and controlling every each of you!'
There's no way I'm going to say that. At isa pa, kung sasabihin ko man talaga 'yon, hindi siya maniniwala sakin.
"You were Master's right hand man. Sa aming lahat, ikaw ang pinaka-pinagtitiwalaan niya but what did you do? You left and broke his trust."
Because I needed to. Alam kong hindi namatay by accident si Dr. Luo. Alam ko kung sino ang pumatay sa kanya pero hindi ko kailan man kayang sabihin ito sa kanya at lalo na sa iba. I broke their trust on me already kaya hindi ko pipilitin ang sarili ko sa taong ayaw maniwala sakin.
"But hey, we are a lot stronger when you left us that day." I can see that. Malaki ang in-improve nilang dalawa, esspecially him. They trained harder than I thought. He mastered his peculiar ability too.
"If any one of you will going to be a hindrance in our plan, I will not hesitate to execute you immediately." He said with cold tone and emotionless expression. Makikita mo rin ang itim na aura na pumapalibot sa kanya na parang sinasabi niya na 'back off'.
"She's in my side now at hindi siya makikipagkampi sa mga katulad mo."
"Then, we'll choose the easy way; take her by force. If you're going to stop one of us, a foul play might happen." At nagpakawala siya ng isang ngisi. A creepy grin that has an evil plan. Hindi ko mapigilan na maiyukom ang kamao ko.
He changed, the two of them changed. Hindi na sila ang kilala ko noon. Mararamdaman ko rin na mas lalo silang lumakas. This twins will be my enemy now.
"Ciao, kuya." Tinalikuran na niya ako na may malawak na ngisi pa rin. Wala akong nagawa kundi ang tignan lang papalayo niyang pigura.
I need to tell her the truth now. She needs to know about me, the dark side and the devious plan of NMAI about her. I hope this time, she will believe me.
She needs my protection, not just me but also her friends dahil alam kong madadamay sila. Knowing their new Master of NMAI, he's merciless, callous and a mad man. Wala siyang kinakaawaan at wala siyang sinasanto.
But why just now? They've been spying her since two years ago pero bakit ngayon lang sila kumikilos? I have a bad feeling about this.
If he wants war, hindi ko na alam kung ano ang susunod kong gagawin.