បន្ទាប់ពីងូតទឹកសម្អាតកាយស្លៀកពាក់ហើយរួចរាល់ថេយ៉ុងក៏មកអង្គុយនៅសាឡុងរងចាំនាយបន្ត ត្របកភ្នែកចាប់ផ្ដើមទន់ទម្លាក់ចុះឡើងតិចៗ កែវភ្នែកខ្មៅក្រឹបសម្លឹងទៅមើលទ្វារសញ្ចឹងគិតតើពេលណាគេចូលមក ក្នុងចិត្តកំពុងតែខឹងលាយងក់ងរ
៚ ក្រាក ៚
សម្លេងរបើកទ្វារក៏ឮឡើង ថេយ៉ុងរហ័សស្ទុះរត់ទៅទម្រេតខ្លួនគេងដណ្ដប់ភួយសំងំជាបិទភ្នែកភ្លែត ។ ជុងហ្គុកដើរមកកាន់តែកៀកដើម្បីពិនិត្យមើលថាគេគេងលក់ហើយទើបក៏សម្រេចចិត្តដើរចូលបន្ទប់ទឹកសម្អាតកាយ ។
<< ឈូ...!!! >> សម្លេងបើកទឹកក៏ឮឡើង ថេយ៉ុងបើកភ្នែកឡើងព្រោះស្វាងអស់ងងុយតាំងពីទ្វារបន្ទប់របើកមកម្លេះ!!! គេនៅសំងំគេងតែបើកភ្នែករាងមួយសន្ទុះទើបជុងហ្គុកចេញមកវិញ ។
« អូនភ្ញាក់ហើយឬ?? » ជុងហ្គុកលោមុខទៅថើបថ្ពាល់គេ តែគេបែរងាកមុខទៅម្ខាងទៅវិញ ជុងហ្គុកស្រាប់តែចងចញ្ចើមមកម្តងទៀត មុននឹងដើរមកគេងក្បែរគេ ទាញគេអោយបែរមកខ្លួនវិញ ។
« ហឹស!! » គេបញ្ចេញសម្លេងងក់ងរមកបន្តិច ស្រវេស្រវ៉ាទាញភួយមកគ្របផុតក្បាល
« ថេយ៍អូនកើតអីឬ?? »
« ... » ស្ងាត់មិនឮប្រយោគតបត ជុងហ្គុកលូកដៃទាញភួយចេញពីខ្លួនគេ ទាញគេមកអោបក្នុងរង្វង់ដៃ តែទោះយ៉ាងណាគេនៅរក្សាភាពស្ងៀមស្ងាត់មិនសម្លឹងរកគេវិញដដែល ។
« កើតអីអញ្ចេះ?? »
« ហ្អឹម » ថេយ៉ុងមិនឆ្លើយតែក៏គេងបែរចេញពីនាយបិទភ្នែកសំងំគេងមិនខ្វល់ពីគេអីបន្តិច
« គេងក៏គេង » ដោយឃើញគេបិទភ្នែក ជុងហ្គុកក៏បន្លឺស្រដីមក សឹមអោនថើបសក់របស់គេបន្តិច ។
ជាច្រើនថ្ងៃកន្លងផុតទៅ ថេយ៉ុងមិនសូវជាបាននិយាយស្ដីជាមួយជុងហ្គុកច្រើនណាស់ណាទេ ជាហេតុធ្វើអោយគេឆ្ងល់ដូចជាប្រងើយៗយ៉ាងមិចមិនដឹងទេ ។
ជុងហ្គុកដើរចុះមកផឹកទឹកក៏ជួបនឹងរាងចំណាស់ដែលបម្រុងនឹងដើរចេញពីផ្ទះបាយល្មម ។
« ជុងមិនទាន់គេងទៀតឬ?? »
« បាទប៉ា ខ្ញុំទើបតែបង្ហើយការងារ ចង់ចុះមករកអីផឹកបន្តិចរួចចាំត្រឡប់ទៅបន្ទប់គេងវិញ »
« អឹម ជុងកុំខ្វល់នឹងការងារច្រើនពេកអី អោយចេនជួយសម្រួលខ្លះទៅ ហើយគួរបកមកមើលថែប្រពន្ធកូនវិញ ប្រយ័ត្នថេយ៍គេខឹងទៅ ព្រោះប៉ាឮថាអ្នកមានផ្ទៃពោះបើខឹងហើយមិនងាយបាត់ទេ »
« បាទប៉ា ចាំខ្ញុំបែកចែកពេលវេលាសារថ្មី »
« អឹម បែបនេះប៉ាទៅខាងលើមុនហើយ »
« បាទ » ចប់សម្ដីជុងហ្គុក រាងចំណាស់ក៏ដើរចេញទៅបាត់ ដោយទុកអោយជុងហ្គុកនៅគិតពីសម្ដីគាត់ ឬមួយក៏គេងខឹងនឹងខ្លួនដូចប៉ានិយាយមែន?? យ៉ា!!! ប្រហែលហើយ ព្រោះប៉ុន្មានថ្ងៃនេះគេដូចជាមិនសូវនិយាយជាមួយខ្លួនសោះ ។
[[ ក្នុងបន្ទប់ ]]
ជុងហ្គុកបើកទ្វារឡើងមក សម្លឹងឃើញថេយ៉ុងកំពុងតែគេងលើពូក ទើបគេក៏ដើរមកទម្លាក់ខ្លួនគេងក្បែរយឺតៗ ។
« ថេយ៍អូនយំឬ?? » ជុងហ្គុកទាញគេអោយមកក្នុងរង្វង់ដៃខ្លួន កាន់តែធ្ងន់ធ្ងរពេទ្យជួយសង្រ្គោះលែងបានហើយ នេះដល់យំផងឬ??!!
« ហ្អឹម ចេញទៅ » ថេយ៉ុងវាសទឹកភ្នែកចេញបន្តិច មុននឹងរុញរាងកាយគេចេញពីខ្លួន
« អូនខឹងនឹងបងរឿងអី?? »
« ... »
« ឈប់យំទៅ ប៉ះពាល់ដល់កូនយើងបាន »
« ចេញទៅ »
« អូនមិនទាន់ប្រាប់បងទេថាយំខឹងបងរឿងអី??? »
« ហ្អឹក ចេញទៅ » ថេយ៉ុងនៅតែនិយាយប្រយោគដេញនាយចេញដដែល ជុងហ្គុកលូកដៃទៅវាសទឹកភ្នែកថេយ៉ុងចេញ តែគេក៏វាសដៃនាយចេញ
« ហ្អឹម បងចេញក៏បាន » ចប់សម្ដីនាយក៏ដើរចេញទៅមែនតែដើរបានបន្តិចក៏ឈប់ព្រោះមិនដាច់ចិត្តចេញពីបន្ទប់នេះ ។
« ក្រែងថាចេញហី មិចមិនចេញ?? »
« អូនជាអ្នកដេញបងខ្លួនឯងទេ... » ចប់សម្ដីនាយក៏បម្រុងនឹងដើរចេញទៅ
« លួចមានស្រីទេដឹង បានមិនលួង » ថេយ៉ុងក្រោកអង្គុយនិយាយតបតម្នាក់ឯង តែក៏ធ្វើអោយជុងហ្គុកស្ដាប់ឮហើយប្រែជាហួសចិត្ត
« ចុះអូនចង់អោយបងចេញ បងនឹងចេញ បើនៅទៀតបងខ្លាចអូនខឹងថែម »
« បើទៅរឹតតែខឹង » ថេយ៉ុងងាកមុខមកនិយាយជាមួយគេ គេប្រហែលជាឌឺសម្ដីខ្លួនហើយ មិនស្គាល់ទេឬសម្ដីពន្យុះ!!!
« ចង់អោយបងធ្វើយ៉ាងមិច នៅឈរទីនេះមែនទេ?? »
« ... » ស្ងាត់ ដៃវែងស្រឡូនក៏ស្រវ៉ាយកភួយមកដណ្ដប់គេងបែរខ្នងដាក់គេ ជុងហ្គុកព្រួសខ្យល់ដង្ហើមចេញមកបន្តិចសឹមសម្លឹងទៅមើលរកថេយ៉ុង ធ្វើយ៉ាងមិចបើមិនចេះលួងផង ហើយណាមួយថេយ៉ុងគេមិនមែនជាមនុស្សបែបនេះឯណា ក៏ប្រហែលជាមានកូនទើបប្រែប្រួលបែបនេះហើយទេដឹង ។
« សម្រេចថា បងមិនទៅទេ នៅលួងប្រពន្ធវិញ ហ្អឹម » ចប់សម្ដីគេក៏ទាញថេយ៉ុងមកអោប ថេយ៉ុងក៏បែរមុខមករកគេវិញ
« ឆឹស ប្រពន្ធ!!! » ថេយ៉ុងនិយាយរអ៊ូតិចៗតែក៏ធ្វើអោយជុងហ្គុកដែលកំពុងតែអោបគេបានឮផងដែរ ។
« ពិតមែនហើយ អូនជាប្រពន្ធរបស់បង »
« មិនទាន់រៀបការផង ប្ដីប្រពន្ធមិចហ្នឹងកើត » ថេយ៉ុងនិយាយតែមាត់ ប៉ុន្តែកែវភ្នែកទាំងគូបែរជាសម្លឹងមើលអីផ្សេង រាងអៀនបន្តិច ដោយសារតែនាយបបួលគេនិយាយចាក់ចំណុចរសើបដែលគេចង់បាន ។
« មែនហើយ មិនទាន់រៀបការ តែពួកយើងមានកូនពីរនាក់ហើយ មួយទៀតមនុស្សគ្រប់គ្នាដឹងថា អអីតលេខាគីម ជាប្រពន្ធលោកអគ្គនាយចនរួចមកហើយ បែបនេះបើមិនរៀបការក៏មិនអីដែរ »
« ចេញទៅ » មនុស្សកំពុងតែមានអារម្មណ៍ល្អ តែក្រោយឮប្រយោគមិនរៀបការក៏មិនអីដែរគេស្រាប់តែទម្លាក់ទឹកមុខចុះវិញ ស្រដីឡើងដេញគេចេញម្តងទៀត តែលើកនេះតែដេញគឺដេញហើយ មិនបាច់មកលួងទៀតទេ បើលួងដូចឆ្កួតចឹងនោះ ។
« ចេញទៅ! » ថេយ៉ុងក្រោកអង្គុយស្រែកឡើងខ្លាំងៗ ធ្វើអោយជុងហ្គុកស្រាប់តែភ្ញាក់ក្រញាញ ខឹងមែនទែនឬបានជាដល់ថ្នាក់ស្រែកខ្លាំងៗដល់ថ្នាក់នេះ???! ។
ថេយ៉ុងចាប់ផ្ដើមរលីងរលោង ទីបំផុតជុងហ្គុកក៏ត្រូវដេកក្រៅម្ដងទៀតតែលើកនេះគ្រាន់បើជាងលើកមុន មិនមែនសាឡុងបន្ទប់ទទួលភ្ញៀវទេ គឺលើសាឡុងក្នុងបន្ទប់ការងាររបស់គេនោះឯង ។
« យើងមានការងារអោយឯងធ្វើ »
<< បាទ ចៅហ្វាយ >>
[ ថ្ងៃថ្មី ]
ថេយ៉ុងបង្ខំចិត្តក្រោកពីគេងទាំងមិនទាន់អស់ងងុយ ព្រោះតែយប់មិញដេកអន់ចិត្តខឹងចិត្តមួយយប់ហើយ ទើបកម្រគេងលក់ តែមិនជាអ្វីទេ ក្រោយពីងូតទឹកហើយច្បាស់ជាស្វាងងុយមិនខានទេ ។
បន្ទាប់ពីងូតទឹករួចរាល់ហើយ គេក៏ចុះមកខាងក្រោមឆ្ពោះទៅបន្ទប់ញុំាអាហារ តែបែរជាមិនឃើញជុងហ្គុក ឃើញតែអាល្អិតនិងប៉ាម៉ាក់គេប៉ុណ្នោះ ។ គេរាងឆ្ងល់បន្តិច តែក៏ជ្រើសជាការមកអង្គុធ្វើជាមិនខ្វល់និងនាយទៅវិញ ។
« ជុងហ្គុកទៅប្រជុំជាមួយអ្នកវិនិយោគទុនបាត់ហើយ ទើបគេសុំទៅមុន នេះមិនទាន់ញុំាអាហារព្រឹកនៅឡើយទេ មិនដឹងថាទៅប្រជុំកើតឬអត់ ខ្លាចតែខ្យល់គរទេ » លោកស្រីចនស្រដីឡើង ថេយ៉ុងក៏ងាកមកមើលមុខគាត់ស្ងៀមស្ងាត់ ឃើញបែបនេះលោកស្រីចនក៏បន្ត៖
« ជុងមានប្រាប់កូនឬអត់ ហ្អឹម?? »
« គាត់មិនបានប្រាប់ខ្ញុំទេម៉ាក់ » ថេយ៉ុងក្រវីក្បាលតិចៗស្រដីឡើងទាំងក្នុងចិត្តហាក់កំពុងតែស្ដាយក្រោយនៅរឿងយប់ម្សិលមិញដែលខ្លួនបានស្រែកថាអោយគេ ថែមទាំងដេញគេចេញទៀត ។
« ប្រហែលប្រជុំសំខាន់ណាស់ហើយ ទើបប្រញាប់ប្រញាលថ្នាក់នេះ ថេយ៍កុំខឹងបងអីណា៎ »
« ខ្ញុំមិនខឹងទេម៉ាក់ គ្រាន់តែបារម្ភគាត់មិនទាន់ញុំាអាហារពេលព្រឹកប៉ុណ្នោះ »
« ចាំអោយមីនអាយកអាហារទៅអោយចុះ ថេយ៍មិនបាច់ទៅទេ »
« បាទ ម៉ាក់ »
@ SKIP @
« ថេយ៍ ថ្ងៃនេះកូនទំនេរទេ ហ្អឹម?? ម៉ាក់ចង់នាំកូនទៅសមាគមន៍ម៉ាក់បន្តិច »
« បាទម៉ាក់ ខ្ញុំទំនេរទេ ចឹងខ្ញុំសុំទៅស្លៀកពាក់សិនហើយ »
« ចាស៎កូន »
« ថេវ៉ុននៅឯណាទៅ?? » បន្ទាប់ពីរៀបចំស្លៀកពាក់ហើយរួចរាល់ គេក៏ចុះមក និយាយឡើងម្នាក់ឯងស្របនឹងកែវភ្នែកកំពុងតែរិះរកអាល្អិតរបស់គេ ។
« ថេវ៉ុន នៅជាមួយលោកតា មោះថេយ៍ »
« បាទ៎ ម៉ាក់ » ដោយគិតថាគាត់ប្រញាប់ ថេយ៉ុងក៏ស្រដីយល់ស្របឡើង លោកស្រីចនគាត់ក៏ចេញពីក្នុងភូមិគ្រឹះ មកអង្គុយក្នុងឡានដោយមានថេយ៉ុងមកតាមក្រោយ ។
នៅតាកមផ្លូវ គេគិតតែពីជុងហ្គុករហូត សូម្បីតែផ្លូវកំពុងតែធ្វើដំណើរគេមិនងាកមើលផង ចង់ទៅប្រជុំមិនខលមកគេអីបន្តិច មុខក៏មិនអោយឃើញទៀត ដាច់ចិត្តយ៉ាងនេះឬ????
« នៅអង្គុយយូរទៀតទេ »
« បាទ ខ្ញុំចុះហើយ » ថេយ៉ុងថាចប់ ក៏ប្រញាប់ចុះយ៉ាងលឿនមិនបានឃើញមុខអ្នកដែលសួរខ្លួនអម្បាញ់មិញ
« ជុងហ្គុក??! »
« បងមកធ្វើអីទីនេះ ក្រែងថាប្រជុំមិនចឹង??? »
« ក៏មានបញ្ហារបន្តិចបន្តួច ទើបអ្នកនៅខាងនោះពន្យាពេលបើកការប្រជុំ ហើយបងមកទីនេះដែរទៅ »
« អឹម ម៉ាក់ទៅណាហើយ?? »
« ម៉ាក់ប្រហែលជាចូលទៅខាងក្នុងបាត់ហើយ តោះ យើងចូលដែរទៅ »
« អឹម »
ជុងហ្គុកក៏អោបចង្កេះថេយ៉ុងដើរមកខាងក្នុងជាមួយគ្នា លោកស្រីដែលជាមិត្តភក្តិរបស់ម៉ាក់ជុងហ្គុករួមទាំងគាត់កំពុងតែឈរចាំវត្តមានពួកគេទាំងពីរល្មម ។
« រៀបការជាមួយនឹងបងណា៎ ថេយ៍ »
« ជុង??! »
« ឆ្លើយនឹងបងសិនមក ថាព្រមរៀបការជាមួយបងឬអត់??? »
« អឺ... » ថេយ៉ុងទៅសម្លឹងមកអ្នកគ្រប់គ្នា ហីយ៉ាមើលមកពួកគាត់ញញឹមមកតែម្ដង
« បងចាំចម្លើយ ឆាប់ឆ្លើយទៅកូន » លោកស្រីចននិយាយឡើង ថេយ៉ុងឯណេះអៀនឡើងរឹងខ្លួន ណាម៉្យាងវត្តមានពួកគាត់ ថ្ពាល់ចាប់ផ្ដើមក្រហមព្រៀលៗ ក្ដៅមុខភាយៗ....
« អូនព្រម » ភ័យហា៎ ខ្លាចចាប់បានថាអៀន ទើបគេឆ្លើយព្រមផ្ដាច់អារម្មណ៍អឹមអៀន ជុងហ្គុកក៏ញញឹមឡើងសឹមស៊កចិញ្ចៀនចូលម្រាមដៃរបស់គេ ។
« សឺត!! »
« មោះថេយ៍ » ជេហីជ្រែកខ្លួនឡើងមក
« ទៅណា??? »
« ទៅប្ដូរសម្លៀកបំពាក់ថ្ងៃរៀបមង្គលការ »
« រៀបការថ្ងៃនេះ?? » ថេយ៉ុងបោះប្រយោគសំណួរមកទាំងមុីងមាំង ថ្ងៃរៀបការអី ការឥឡូវឬ??
« មក , ជុងហ្គុកបងយកគេទៅសិនហើយ មោះថេយ៍ »
« បាទ »
« Appa* ទៅដែរ បាទ៎ » ថេវ៉ុនថាហើយក៏ប្រញាប់រត់ទៅយ៉ាងលឿន
[[ SKIP ]]
« ភ័យណាស់ » អ្នកណាទៅដឹង យល់ព្រមហើយ ក៏ចាប់ការឥឡូវបែបនេះភ្លាមៗពេកធ្វើចិត្តមិនត្រូវទេ រំភើប ភ័យ អៀនច្របល់ចូលគ្នាបែងចែកមិនដាច់
« ក្រែងចង់រៀបការឬ?? មកភ័យអី ស្ងៀមទៅបងលាបក្រេមអោយ »
« ដឹងមកពីណាថាចង់ការ?? »
« កូនពីរហើយ នៅមិនចង់ការទៀតឬយ៉ាងមិច ហ្អឹម?? »
« Appa* ថេវ៉ុនស្អាតណាស់ បាទ ជុប៎ »
ភ្ញៀវសំខាន់ៗក៏ចាប់ផ្ដើមមកដល់ ដោយម្នាក់ៗអង្គុយតាមកៅអី ជុងហ្គុកនៅឈរក្បែរលោកឪពុករងចាំវត្តមានកូនក្រមុំរបស់ខ្លួន
« ហ្អេ ថេវ៉ុនមកអង្គុយទីនេះមក » កម្លោះតូចជីហូក្រោយងាកឃើញថេវ៉ុនដើរមក គេក៏ហៅ ថែមទាំងយកដៃទះកៅអីតិចៗដើម្បីជាសញ្ញាអោយគេដឹងទៀតផង ថេវ៉ុនមិនចាំយូរក៏អង្គុយក្បែរគេតែម្ដង
« អូហ៍ ទេពអប្សរ* » ជីហូក្រឡែកភ្នែកឃើញ Appa របស់ថេវ៉ុន សឹមក្រោកបន្ទាបជង្គង់នឹងកៅអីជញ្ជក់មាត់សរសើរកាយតូច
« ជីហូ អង្គុយចុះ Appaមក ឃើញបែបនេះ ច្បាស់ជាប៉ាត្រូវមាត់មិនខាន »
« មិនអីទេបាទ៎ , ស្រស់ស្អាតណាស់ ស្ដាយណាស់ខុសជំនាន់ »
« ហ្អេៗ ប្រពន្ធប៉ាយើង »
« យើងថាលេងទេ »
យ៉ុនហ្គីក្រោយឮកម្លោះតូចជីហូរបស់ខ្លួននិយាយបែបនេះឡើងមក ក៏រាងឈឺក្បាលបន្តិច នេះមិនទាន់ពេញរូបរាងកម្លោះផង ចេះសម្ដីលេបខាយបែបនេះទៅហើយ ហើយឡើងប្រពន្ធមិត្តភក្តិខ្លួនក៏មិនលើកលែងទៀត តែក៏មកពីគេដែរ ចឹងតើសបានជាជីមីនឆ្នាស់ណាស់ ។
បន្ទាប់ពីពិធីស្បថស្បែរបានបញ្ចប់ទៅប្ដីប្រពន្ធទាំងគូក៏ត្រូវបោះផ្កាផ្សងបញ្ចប់រកគូថ្មីបន្ទាប់ពីពួកគេម្ដង ។
ជីហូនិងថេវ៉ុនក៏ឈរមើលពីក្រោយរាងឆ្ងាញបន្តិចពោលគឺឈរក្បែរជីមីននិងយ៉ុនហ្គីនេះឯង ។
« ចាប់ផ្កាហើយចប់មែនទេ បាទ »
« អឹម យ៉ាងមិច?? »
« តែជីហូចង់នៅជាមួយថេវ៉ុនអោយយូរៗ សាលាវ៉ាកងអផ្សុកណាស់ »
« Appaជីហូកាចណាស់ ប៉ាមិនហ៊ានសម្រេចចិត្តទេ »
« បងនិយាយថាមិច?? »
« អរ គឺគ្មានទេ កូនគ្រាន់តែចង់នៅលេងជាមួយថេវ៉ុនប៉ុណ្នោះ អូនគួរតែអនុញ្ញាតទៅ »
« អឹម »
——————
« ជុង៎ អូនវិលមុខណាស់ » ដើរចេញមកដល់កន្លែងគ្មានមនុស្ស ថេយ៉ុងក៏និយាយឡើងស្របនិងដៃកាន់ដៃនាយដើម្បីទប់លំនឹងកុំអោយដួល
« ថេយ៍ ថេយ៍!!! » សន្លប់ស្ងាត់មាត់
« ជុង ថេយ៍កើតអីឬ??? »
« ថេយ៍វិលមុខ សន្លប់ហើយម៉ាក់ »
« បើអ៊ីចឹង ឆាប់យកប្អូនទៅផ្ទះទៅ ទីនេះទុកអោយម៉ាក់រៀបចំ »
« បាទម៉ាក់ »
——————
រងចាំភាគបន្ត.......