« ទៅពេទ្យទេ?? ចាំបងជូនទៅពេលនេះ »
« អូនមិនអីទេ ហើយក៏មិនទៅដែរ អូនចង់គេង »
« គេងទាំងឈឺហ្នឹងហេស៎?? »
« ហ្អឹម... មិនបានឈឺទេ »
« ក្អួតថ្នាក់នេះមិនឈឺទៀតឬ?? អូនមិនបាច់និយាយច្រើនទេ ស្អែកបងនាំអូនទៅពេទ្យ »
« អូនពិតជា....អាក៎ » ថេយ៉ុងលើកដៃអោបកជុងហ្គុក គេក៏បីរាងកាយរបស់ថេយ៉ុងដាក់លើពូក ទាញភួយមកដណ្ដប់អោយ មុននឹងគេទាញថេយ៉ុងមកអោបពេញដៃ ។
[[ ថ្ងៃថ្មី ]]
៚ អ៊ួកៗៗៗ ហ្អឹម* ៚
« អូនក្អួតទៀតហើយ មោះ! ចាំបងជូនទៅពេទ្យឥឡូវនេះ » ជុងហ្គុកហារស្ដីទៅរកថេយ៉ុងដែលទើបនឹងចេញពីបន្ទប់ទឹក
« ហ្អឹម...* អូន... គ្រាន់តែចាញ់ក្លិនទឹកអប់ប៉ុណ្នោះ មិនអីទេ »
« ហេតុអីចាញ់ក្លិនទឹកអប់ ក្រែងជាក្លិនដែលអូនថាក្រអូបមិនចឹង »
« អូនមិនដឹងទេ តែថាបោះវាចោលទៅ អូនលែងចូលចិត្តក្លិនវាហើយ ហ្អឹម... វិលមុខនឹងក្លិនវាណាស់ » ពិតមែនហើយ គ្រាន់តែប៉ះនឹងក្លិនវាបន្តិចក៏ចាប់មានអារម្មណ៍វិលមុខឈឺក្បាលចង់ក្អួតដូចមនុស្សពុលឡានទៅហើយ ។
« បងបោះវាចោលហើយ អូននៅវិលមុខរកក្អួតទៀតទេ ថេយ៍?? »
« ហ្អឹម... » ថេយ៉ុងក៏ក្រហឹមដើមក.ងក់ក្បាលតិចៗទាំងគ្មានកម្លាំង ព្រោះតែយប់ម្សិលមិញក៏ក្អួត ពេលព្រឹកក៏មកក្អួតម្ដងទៀត អាហារក៏មិនទាន់បានញុំាចូលពោះ ពេលនេះខ្លួនគេស្រាលសឹងតែដួលទៅហើយ ។
« ចាំបងប្រាប់មីនអា យកអាហារអោយអូនដល់បន្ទប់ចុះ »
« ហ្អឹម » ថេយ៉ុងក៏ងក់ក្បាលតិចៗ ជុងហ្គុកក៏ដើរទៅបើកទ្វារក៏ឃើញកម្លោះតូចថេវ៉ុនឈរពីមុខគេល្មមថែមទាំងញញឹមដាក់គេទៀតផង ។
« ថ្ងៃនេះAppa*ឈឺ »
« ឈឺទៀតហើយ បាទ?? »
« បន្តិចទៀតមីនអាយកអាហារមកអោយដល់បន្ទប់ ចឹងហើយព្រឹកនេះមានប៉ានិងថេវ៉ុនទេចុះទៅញុំាអាហារព្រឹកតែពីរនាក់ »
« លោកប៉ាវៃAppaថេវ៉ុន ទេដឹង?? » ថេវ៉ុនច្រឹបភ្នែកស្រដីប្រយោគសំណួរហាក់កំពុងតែសង្ស័យជុងហ្គុកវៃធ្វើបានAppaគេយ៉ាងចឹង
« វៃយ៉ាងមិច?? ប្រពន្ធណា៎អាល្អិត មិនមែនបាវសាក់ទេ » ជុងហ្គុកស្រដីឡើងហួសចិត្ត តែថេវ៉ុនស្ដាប់ហើយនៅតែមិនជឿ លើកមុនជឿថារអិលដួលគេជឿទាំងឆ្ងល់ តែលើកនេះគេរឹតតែឆ្ងល់មួយកម្រិតទៀត មិនដែលទេឈឺដល់ទៅពីរដងកៀកៗគ្នាបែបនេះនោះ ។
« នៅឈរដល់ណាទៀត មកប៉ាឃ្លានបាយហើយ »
« បាទ៎ » ល្មមតែដាច់ចិត្តឆ្លើយ គេមើលមុខជុងហ្គុករហូតធ្វើអោយគេចងចញ្ចើមចូលគ្នាទៅហើយ
នៅតុអាហារ...
« លោកប៉ា បាទ៎?? »
« មានអីឬថេវ៉ុន?? » ជុងហ្គុកងាកមកសម្លឹងថេវ៉ុននិយាយរកគេ
« ថ្ងៃដែលAppaដួលនៅបន្ទប់ទឹក ថេវ៉ុនបានឃើញស្នាមលើក.របស់គាត់ច្រើនណាស់ មូសខាំAppaមែនទេ បាទ៎?? » នៅថ្ងៃនោះគេបានឃើញស្នាមជាំនោះនៅលើក.ថេយ៉ុងហើយក៏រាងឆ្ងល់ តែក្រោយមកក៏ភ្លេចសួរ ទើបតែលើកនេះទេលោកប៉ាសង្ហារថាAppaគេឈឺ ទើបគេបាននឹកឃើញរឿងថ្ងៃនោះមកវិញ ។
« អឹម » ជុងហ្គុកសម្រួលអារម្មណ៍តបតទៅថេវ៉ុនវិញ សំណួរអាល្អិតនេះមកមួយៗប្រៀបដូចជាអោយបណ្ឌិតឆ្លើយយ៉ាងចឹង នេះសំណាងហើយដែលនៅតែពីរនាក់ នោះ ។
« ជាមូសយក្សមែនទេ បាទ៎ ឃើញធំៗណាស់?? »
« ថេវ៉ុនញុំាបាយលឿនទៅ នឹងអាលទៅមើលAppa*នៅក្នុងបន្ទប់វិញ »
« ថេវ៉ុនអាចចូលមើលAppaដល់បន្ទប់មែនទេ បាទ៎?? »
« ព្រោះប៉ាទៅធ្វើការ ចឹងហើយមានតែថេវ៉ុនទេ ត្រូវមើលAppa*អោយល្អដឹងទេ?? ហើយបើមានរឿងកើតឡើង ខលប្រាប់ប៉ា ប៉ានឹងប្រញាប់មក »
« បាទ៎ៗ ចាំថេវ៉ុនមើលថែAppaអោយល្អណា បាទ៎ »
៚ តុក តុក ៚
« Appa* បាទ៎ » ថេវ៉ុនបើកទ្វារចូលមក សឹមដើរមករកថេយ៉ុងដែលអង្គុយកំពុងលើគ្រែ ។
« ប៉ាទៅធ្វើការហើយមែនទេ?? »
« បាទ៎ ទៅហើយ គាត់អោយថេវ៉ុនមកមើលថែAppaពេលគាត់មិននៅ » ចប់សម្ដីថេយ៉ុងក៏ញញឹមឡើង
« ថេវ៉ុនមើលអីមែនទេ?? » ដោយសារតែឃើញអាល្អិតអើតឡើមៗ ខ្លួនក៏និយាយឡើង
« Appaឈឺលើកមុនឃើញស្នាមក តែលើកនេះអត់មានចឹង បាទ៎?? »
« ហ្អឹម?? ស្នាមក?? » ថេយ៉ុងយកដៃស្ទាបករបស់ខ្លួន បើកភ្នែកធំៗសម្លឹងទៅមើលថេវ៉ុន គេក៏រាងឆ្ងល់នឹងកាយវិការAppaគេបន្តិច ព្រោះគ្រាន់តែសួរសោះ ហេតុអីក៏ភ្ញាក់ផ្អើលបែបនេះ
« លោកប៉ាថាមូសខាំ តែបន្ទប់មានមូសមែនទេ Appa*?? »
« អឹម... »
« ចាំថេវ៉ុនយកថ្នាំបាញ់មូស Appaចេញពីបន្ទប់សិនមក បាទ៎ »
« អរ Appa ចេញ... »
« មក បាទ៎ » កម្លោះតូចក៏ដឹកដៃថេយ៉ុងដើរចុះមកអង្គុយនៅសាឡុងខាងក្រោម រួចសឹមឡើងទៅខាងលើវិញ ។
Sᴋɪᴘ*
ថេយ៉ុងផ្ដេកក្បាលគេងលើសាឡុងនៅបន្ទប់ទទួលភ្ញៀវដោយមានភួយដែលថេវ៉ុនដណ្ដប់អោយ ព្រោះតែអាល្អិតបាញ់ថ្នាំពេញទាំងបន្ទប់បើអោយចូលទៅច្បាស់ជាសន្លប់មិនខាន ។
បន្ទាប់ពីនោះជុងហ្គុកក៏មកដល់ផ្ទះតែក្រឡេកឃើញថេវ៉ុននិងថេយ៉ុង ទើបគេដើរសម្ដៅទៅរកពួកគេ ។
« Appaគេងហើយ បាទ៎ » ថេវ៉ុនដើរមកក្បែរជុងហ្គុកតបឡើងហាក់កំពុងតែប្រាប់គេថាកុំអោយរំខានយ៉ាងចឹង ។
« ហើយមិចAppaមិនទៅគេងក្នុងបន្ទប់?? »
« ថេវ៉ុនបាញ់ថ្នាំកំចាត់សត្វល្អិតក្នុងបន្ទប់ហើយៗ ទើបAppaថាមិនចង់ទៅ បាទ៎ »
« កំចាត់សត្វល្អិតអី?? បន្ទប់ប៉ាហ្នឹងឬ មានសត្វល្អិត??? »
« លោកប៉ាថាមានមូសខាំAppaទើបថេវ៉ុនយកវាទៅបាញ់ ពេលនេះប្រហែលងាប់អស់ហើយទេដឹង »
« បាន ចាំប៉ាអ្នកទៅមើលចុះ » ជុងហ្គុកងក់ក្បាលស្រដីឡើង ដើរទៅជាន់ខាងលើ
[ [ ក្រាក ] ]
« ហ្អឹម អាល្អិតនេះសង្ស័យបាញ់អស់មួយដប់ហើយ » ជុងហ្គុកយកដៃបិទច្រមុះព្រោះតែក្លិនឆួលឡើងមកពេញច្រមុះរងំ ។ ជុងហ្គុកដើរទៅបើកបង្អួចដើម្បីអោយក្លិនសាយចេញពីបន្ទប់ ក្រោយមកក៏សម្រេចចិត្តដើរចុះមកខាងក្រោមវិញ ។
« ហ្អឹម ក្លិនអី?? » ថេយ៉ុងលើកដៃបិទច្រមុះងើយមកនិយាយជាមួយជុងហ្គុកទាំងចងចញ្ចើម ព្រោះតែក្លិនជាប់អាវរបស់ជុងហ្គុក
« ក្លិន?? »
« អឹម អាវបងនេះហើយ ក្លិនវាឆួលណាស់ »
« អឹម ចាំបងដោះវាចេញចុះ » ជុងហ្គុកក៏ងក់ក្បាលយល់ស្របដោះអាវក្រៅនោះចេញ ព្រោះតែគិតថាវាជាប់ក្លិនថ្នាំដែលមកពីបន្ទប់គេនោះមិនខាន ។
[[ [[ ហ្អឹម អ៊ួកៗៗៗៗ* ]] ]]
« ហ៊ើយ ថេយ៍!!! » ជុងហ្គុកក៏ស្រដីឡើងសម្លឹងទៅបន្ទប់ទឹកដែលនៅក្បែរនោះសឹមស្ទុះសម្ដៅទៅរកគេដែលនៅក្នុងនោះ
« អ៊ួក ហ្អឹម* បងទៅផ្លាស់ខោអាវចេញទៅ ហ្អឹម »
« អូខេយ៍ បន្តិចទៀតបងមកវិញ »
« Appa*យ៉ាងមិចហើយ បាទ៎?? »
« ហ្អឹម... Appa អស់អីហើយ »
« មកអង្គុយវិញមក បាទ៎ » ថេវ៉ុនកាន់ដៃថេយ៉ុននាំគេមកអង្គុយនៅសាឡុងវិញ ។ថេយ៉ុងទម្លាក់ខ្លួនអង្គុយបន្តិចសឹមងាកមកញញឹមដាក់ថេវ៉ុន ក៏មិនយល់ដែរ ហេតុអីមានអារម្មណ៍វិលមុខរកក្អួតទៅវិញ ។
បន្ទាប់ពីជុងហ្គុកងូតទឹករៀបចំខ្លួនរួចរាល់នាយក៏ចុះមកខាងក្រោមវិញ ដោយគេពាក់អាវសឺមីដៃវែងពណ៌ទឹកសមុទ្រនិងខោខ្មៅ ដើរមករកថេយ៉ុង
[ មន្ទីពេទ្យ ]
ល្មមតែអាចនាំគេមកបានត្រូវនិយាយយ៉ាងយូរ ។
« អបអរសាទរភរិយាលោកមានផ្ទៃពោះ ជិត2សប្តាហ៍ហើយ!! »
« Appaខ្ញុំ មានប្អូនខ្ញុំមែនទេ បាទ៎?? » ថេវ៉ុននិយាយឡើងត្រេកអរ កំពុងតែចាំយូរផង ឥឡូវមកបាត់ ។
« ចាស៎ » អ្នកគ្រូពេទ្យក៏ប្រែជាញញឹមតបទៅគេវិញ ។
៚ ភូមិគ្រឹះត្រកូល ចន ៚
« ជុប៎ ការពិតAppaឈឺមានប្អូនសោះ ថេវ៉ុនសប្បាយចិត្តណាស់ បាទ៎ » ថេវ៉ុន
« អញ្ចឹងតទៅថេវ៉ុននិងប៉ាត្រូវមើលថែAppaអោយល្អហើយ » ជុងហ្គុកនិយាយហើយក៏លោរមុខទៅថើបថ្ពាល់ក្រពុំរបស់ថេយ៉ុងមួយដង្ហើម
« បាទ៎ »
« អូនមិនមែនអ្នកជម្ងឺ មិនចាំបាច់មើលថែបែបនោះពេកក៏បានដែរ ជុង »
« មិនមែនជាអ្នកជម្ងឺ តែពេលប្រពន្ធមានផ្ទៃពោះជាប្ដីច្បាស់ជាត្រូវមើលថែអោយល្អដូចដែលអូនមានថេវ៉ុនដំបូងនោះណា៎ »
« ហ្អឹម... » គេក្រហឹមឡើងតិចៗថ្ពាល់ទាំងគូក៏ចាប់ផ្ដើមក្រហមដូចជាផ្លែប៉េងប៉ោះទុំ
« អូនឃ្លានទេ បងប្រាប់មីនអាធ្វើអីអោយអូនញុំា »
« មិនទាន់ឃ្លានទេ » ព្រោះទើបតែញុំាអាហារថ្ងៃត្រង់រួច ប្រាកដជានៅមិនទាន់ឃ្លានទេ ។
« បែបនេះអូនគេងយកកម្លាំងទៅ បងនឹងនៅក្បែរអូនពេញមួយល្ងាច »
« ចឹងមិនទៅធ្វើការទេ?? ខាតពេលណាស់ហើយ មិនបានទេ បងទៅធ្វើការទៅ អូនអាចនៅជាមួយថេវ៉ុនបាន »
« មិនបានទេ នៅមើលប្រពន្ធកូនបងវិញ មែនទេថេវ៉ុន »
« បាទ » ថេវ៉ុនស្ងេញពេញទីទៅរកជុងហ្គុកនិយាយឡើងសឹមចង្អឺតជើងថើបថ្ពាល់Appaគេបន្តិច ។
ល្ងាចបន្តិចប៉ាម៉ាក់របស់ជុងហ្គុកក៏មកដល់ដោយសារតែឮដំណឹងនេះ ។
« មីនអា »
« ចាស៎ លោកស្រី »
« ពួកគេទៅណាអស់ហើយ មិចក៏ផ្ទះស្ងាត់យ៉ាងនេះ?? »
« អរ គឺ ពួកគាត់នៅបន្ទប់ជាន់ខាងលើ លោកស្រី »
« បែបនេះយកឥវ៉ាន់ទៅទុកក្នុងបន្ទប់ដដែលចុះ »
« ចាស លោកស្រី » ចប់សម្ដីនាងក៏យកឥវ៉ាន់ពួកគាត់ទៅខាងលើ ចៃដន្យកម្លោះតូចថេវ៉ុនក៏ចេញពីបន្ទប់មកល្មម
« លោកតាលោកយាយថេវ៉ុនមកហើយ មែនទេបាទ៎?? »
« ចាស៎ អ្នកប្រុសថេវ៉ុន »
« បាទ៎ » ចប់សម្ដីថេវ៉ុនក៏ដើរចុះទៅខាងក្រោម
« លោកតាលោកយាយ បាទ »
« អឹម ថេវ៉ុនចៅ » លោកស្រីចនក៏លើកអាល្អិតមកពរ ត្បិតតែអាល្អិតនេះអាយុកើតមួយឆ្នាំហើយមែន តែគាត់ក៏នៅតែចង់ពរអាល្អិតដដែល ។
« Appa*កំពុងតែគេង បាទ »
« ចុះប៉ាថេវ៉ុននោះ?? »
« គាត់នៅមើលAppa*គេង បាទ »
« ហាសហា៎ នេះដល់ថ្នាក់គេងក៏មើលដែរឬ??! » រាងចំណាស់ស្រាប់តែអស់សំណើចឡើងមក
« បាទ៎ » ថេវ៉ុនក៏ងក់ក្បាលតិចៗ
« ចឹងទុកអោយគេងអោបគ្នាចុះ ពួកយើងទៅដើរលេងវិញ ទៅកន្លែងដែលថេវ៉ុនចូលចិត្ត យ៉ាងមិចដែរ!? » រាងចំណាស់
« បាទ តោះទៅ » លោកស្រីចនក៏ពរថេវ៉ុនចេញទៅខាងក្រៅផ្ទះដោយមានរាងចំណាស់ដើរតាមក្រោយ
ថេយ៉ុងកម្រើកត្របកភ្នែកឡើងតិចៗសម្លឹងមើលទៅពីដានខាងលើបន្តិចសឹមងាកមកមើលជុំវិញខ្លួន ។
« ភ្ញាក់ហើយឬ ឃ្លានទេ?? » សំណួរដែលអ្នកគេងផ្អៀងខ្លួនក៏សួរឡើង ថេយ៉ុងក៏ញញឹមងក់ក្បាលតិចៗ បបូរមាត់ពណ៌ផ្កាឈូកក៏លោរទៅថើបថ្ពាល់ទន់ៗរបស់ថេយ៉ុង មុនដកចេញមកវិញ ។
« ចុះឯណាថេវ៉ុន?? » គេងើបអង្គុយសួរនាយម្ដង ។
« ចុះទៅខាងក្រោមយូរហើយ »
« អឹម ចឹងពួកយើងចុះទៅខាងក្រោមដែរទៅ »
« អោយបងបីទេ?? »
« មិនបាច់ទេ អូនអាចដើរបាន »
///បន្ទប់ទទួលភ្ញៀវ///
« បងស្រីឯណាថេវ៉ុន?? »
« អ្នកប្រុសថេវ៉ុនប្រហែលជាចេញទៅណាជាមួយលោកប្រុសលោកស្រីបាត់ហើយ អ្នកប្រុស »
« ប៉ាម៉ាក់ខ្ញុំមកហើយមែនទេ?? »
« ចាស អ្នកប្រុស »
« អឹម នាងទៅធ្វើការវិញចុះ »
« ចាស៎ »
« ពួកយើងទៅអង្គុយ ចាំពួកគាត់មកវិញទៅ » ចប់សម្ដីជុងហ្គុកក៏ក្រសោបចង្កេះថេយ៉ុងបណ្ដើរគេទៅអង្គុយនៅសាឡុង ។ នាយផ្ដេកក្បាលគេងកើយភ្លៅរបស់ថេយ៉ុងសើចញឹមៗដាក់គេ
« បងសួរអូនថាឃ្លានទេ?? អូនក៏ងក់ក្បាលយល់ស្រប តែពេលចុះមកបែរជាមកគេងលើភ្លៅអូនទៅវិញ »
« អឹម បងភ្លេច ចាំបន្តិច »
បន្តិចក្រោយមកនាយក៏ដើរចេញមកវិញនាំយកនូវចាននំនិងទឹកក្រូចមួយកែវដាក់លើតុ
[ រីង រីង ]
<< ហេឡូ ជុង >>
« បាទម៉ាក់ »
<< ម៉ាក់ទើបនឹងមកដល់មុននេះបន្តិច មីនអាប្រាប់ម៉ាក់ថាពួកកូននៅក្នុងបន្ទប់ទើបមិនចង់ទៅរំខាន ហើយឥឡូវនេះម៉ាក់និងប៉ាឯងយកថេវ៉ុនមកដើរលេង យប់បន្តិចទើបត្រឡប់ទៅវិញ >>
« បាទ »
<< ម៉ាក់និងប៉ាញុំាអាហារនៅខាក្រៅ ពួកកូនមិនបាច់ចាំផ្លូវទេ ញុំាពីរនាក់ប្រពន្ធកូនចុះ ចឹងប៉ុន្នឹងសិនហើយ >>
« បាទ »
« ម៉ាក់បងថាយ៉ាងមិចខ្លះ?? »
« ម៉ាក់ថា យប់នេះញុំាអាហារពីរនាក់ប្រពន្ធអោយឆ្ងាញ់ទៅ »
« ចឹងហ្អេស?? »
« អឹម »
យប់ស្ងាត់ខ្យល់បក់រសាត់មកល្វើយៗ បន្ទាប់ពីបញ្ចប់អាហារពេលល្ងាចហើយរួចរាល់ ថេយ៉ុងក៏មកអង្គុយមើលទៅទូរទស្សន៍ដោយសារមិនទាន់ងងុយគេង ហើយសំខាន់បើកចំរឿងភាគបញ្ចប់ដោយបង្ហាញឆុតឆាកស្នេហាតួប្រុសសុំតួស្រីរៀបការបន្លឺការសន្ទនាពេញៗត្រចៀក ភាសាផ្អែមល្អែម ស្ដាប់ហើយគេឡើងច្រណែន ។ ថេយ៉ុងចុចប្ដូរបុស្ដិព្រោះទ្រាំមើលលែងកើត តែបានបន្តិចក្រោយមកក៏បែរមកសម្លឹងជុងហ្គុក កែវភ្នែកខ្មៅក្រឹប ចាប់ផ្ដើមពេបមាត់ពេបក.សង្រ្កៀតធ្មេញដាក់គេ តែគេបែរជាមិនដឹងទៅវិញ ព្រោះរវល់តែអោនសម្លឹងមើលពន្លឺអេក្រង់កុំព្យូរទ័រ ។
« ចន ជុងហ្គុក! » ថេយ៉ុងខាំបបូរមាត់ដោយការក្រឺតខ្នាញ់ ខំសម្លឹងយូរហើយ តែគេបែរជាមិនងាកមកវិញ គិតតែពីចុចកុំព្យូទ័រ ។ ជុងហ្គុកដែលគិតតែពីឈ្ងោកមុខទៅនឹងអេក្រង់កុំព្យូទ័រក៏ងាកមកមើលគេវិញ
« បាទ?? »
« អូនទៅគេងហើយ ធ្វើការបងបន្ដចុះ » គេថាហើយក៏ងើបដើរចេញពីនាយ ឯជុងហ្គុកវិញក៏ចងចញ្ចើមមើលដំណើរគេទាំងមានចម្ងល់ព្រោះតែទឹកមុខគេបញ្ចេញដាក់ខ្លួនអម្បាញ់មិញនេះសម្លក់ច្បាស់ណាស់ ។
——————
រងចាំភាគបន្ត........