CHAPTER 2
"SANIE, PABIGAY naman 'to kay Sir Xylyx." Pakiusap sa kanya ng katrabaho niya na naging matalik na rin niyang kaibigan. "May gagawin pa kasi ako."
"Ano ba yan?" Tanong niya at kinuha ang folder na inabot nito sa kanya. "Panibagong report na naman? Hindi kakapasa mo lang last week?"
"Sa marketing department naman yan. Pinaabot lang sakin." Sagot nito at malapad na ngiti. "Thanks, Sanie. You're the best."
"Ned!" Tawag niya sa pangalan ng kaibigan pero tinaas lang nito ang kanang kamay habang tumatakbo sa papasarang elevator. Napailing-iling na lang siya at inayos ang gamit sa desk. "Panira ka talaga ng araw Sir Xylyx."
Nang maayos ang gamit dinala niya ang dalawang folder na ang isa ay may lamang report at ang isa naman ay kontrata sa bibilhin nitong lupa.
Napabuntong hininga muna siya bago tinungo ang elevator at hinintay iyong bumukas saka sumakay at nagpahatid sa lobby. Nang makarating sa lobby agad siyang lumabas at pumara ng taxi saka nagpahatid sa Xeer Village.
Inabot siya ng halos isa't kalahating oras sa daan dahil sa traffic at sa sobrang bagal magmaneho ng nasakyan niyang taxi. Nagbayad siya sa taxi saka tinunga ang guard house na nasa gitna ng gate.
Kailangan niya munang magpakita sa guard para papasukin siya.
"Hi, Kuya Guard." Masayang bati niya sa bantay na guard at lalo siyang natuwa nang makitang kakilala niya pala ang nagbabantay ngayon. "Manong Dante, kayo ho pala ang bantay ngayon."
"Oh, Miss Sanie." Ngumiti ito nang makita siya at nilapitan agad siya. "Si Sir Xylyx na naman ho hanap niyo ano?"
"Hay nako, Manong Dante, paano ba naman hindi na naman pumasok." Wika niya habang hinahanap ang chocolate bar na nilagay niya sa should bag niya bago siya umalis. "Ewan ko ho ba sa amo kong yon. Sobrang tamad."
"Pero mabait naman ho, hindi ho ba Miss Sanie?" Anito at binigyan siya ng makahulugang ngiti.
"Manong Dante, huwag niyo ho akong bigyan ng ganyang ngiti. Nakakairita ho." Wika niya saka inabot rito ang chocolate bar. "Hayan Manong Dante, kainin niyo ho yan. Masarap yan."
"Miss Sanie, dapat hindi na kayo nag abala." Napakamot batok ito habang inaabot ang chocolate bar. "Ah oo nga pala, hinihintay pala kayo ni Sir Xylyx."
"Ako?" Nagtatakang tanong niya. "Bakit daw?"
Pumasok ito sa loob ng guard house saka binuksan ang gate. "Wala hong sinabi kung bakit."
"Sige, Manong Dante, salamat ha." Nginitian niya ito saka pumasok sa loob ng Village at sumakay sa golf cart at nagmamaneho patungo sa bahay ng amo niyang ubod ng tamad.
Ilang beses na siyang nakakapunta dito sa village pero hindi niya talaga mapigilang humanga sa magagandang bahay na nakatayo rito. Tahimik ang buong paligid at ni isang dumi wala siyang makita.
Ilang minuto siyang nagmaneho ng golf cart bago siya makarating sa bahay ni Xylyx. Simple ang bahay nito pero masasabing mamahalin agad ang disenyo. Doon siya hanga sa amo niya. Tamad nga ito pero asenso naman sa buhay at mabait din gaya ng sabi ng guwardiya sa kanya. Hindi rin nito pinagmamayabang sa lahat ang yaman nito.
Bumaba siya sa golf cart saka nilakad ang gate na ang taas ay sa bewang niya lang. Hindi iyon nakalock kaya agad siyang nakapasok. Tinungo agad niya ang pinto ng bahay saka pinindot ang doorbell ng dalawang beses.
Lumipas ang ilang segundo, bumukas ang pinto at bumungad sa kanya si Xylyx na may magulong buhok at mukhang bagong gising.
"Uso naman siguro magsuklay dito, Sir Xylyx, ano?" Sarkasmong tanong niya at napairap sa hangin.
"Shit." Sinara ulit nito ang pinto na ikinagulat niya at nang bumukas ulit iyon, maayos na ang itsura ng binata. "Sorry about that."
"Akala ko ba naman tamad ka lang sa trabaho. Pati pala pagsusuklay tamad ka din." Wika niya habang umiiling. She sigh before showing him the two folders she's holding. "You need to read this and sign."
"Right now?" Tanong nito na may halong reklamo. Binigyan niya lang ito ng kakaibang tingin. "Okay. Pumasok ka muna."
Inirapan niya lang ito at pumasok sa loob saka sumunod ng lakad rito patungo sa sala. Napailing-iling siya nang makita ang mga in can beers na nasa ibabaw ng mesa at ang unan na nasa carpet.
"Ano na naman ginawa mo at ang kalat na naman ng bahay mo?" Tanong niya rito. Nilapag niya ang dalang shoulder bag sa pang-isahang sofa saka nilinis ang sala. "Uso din maglinis, Sir."
"I still have hangover." Anito. Humarap siya rito at nakitang nakahiga ito sa mahabang sofa habang nakatakip ang braso sa mata. "I'll clean that up later. Hayaan mo na yan riyan."
"Bakit ka ba kasi naglasing?" Tanong niya at hindi pinakinggan ang sinabi nitong hayaan na lang ang kalat. "Hindi ka tuloy nakapasok."
"I don't know. Basta gusto ko lang uminom kagabi." He sigh then stands up. "Kumain ka na ba?"
Napatingin siya rito. "Hindi ba dapat ako nagtatanong niyan sayo?"
"Kita mo namang kagigising ko lang, right?"
"Maupo ka riyan at ako na ang magluluto." Inis niyang wika saka binigyan ito ng nakakamatay na tingin. "Kapag hindi ka pa pumasok bukas, kakalimutan kong boss kita para lang mabatukan ka."
Iniwan niya itong nanlalaki ang mga mata sa sala at nagtungo siya sa kusina para magluto ng makakain. Tinignan niya ang laman ng refrigerator at napangiti nang makita na kompleto ang ingredients ng lulutuin niyang ulam.
She's gonna cook a beef stew. She's good at cooking and she's proud of that. Nalaman niya ang kung paano lutuin ang beef stew sa internet. Ngayon niya susubukan kung kaya niya iyong lutuin o hindi. And Xylyx will be the judge.
Nangingiti siya habang niluluto niya ang beef stew. Cooking really relieve her stress out.
After an half hour, she finish cooking the beef stew. Inayos niya ang mesa at naghanda ng makakain ng boos niya. And when she's done preparing the lunch, pinuntahan niya si Xylyx sa sala at naabutan itong natutulog na naman.
"Sir Xylyx." Tawag niya rito nang makalapit siya. Umungol lang ito at umayos ng higa paharap sa kanya. "Handa na ang pagkain. Kumain ka na."
"I'm sleepy." Bulong nito pero sapat na para marinig niya.
Pinanliitan niya ito ng mata saka umalis sa sala at pumasok sa kusina para kumuha ng malamig na tubig saka bumalik sa sala. Nang makalapit rito, umupo siya sa sahig sa tabi nito at dahan-dahang dinikit dito ang hawak niyang baso na may lamang malamig na tubig. Pigil niya ang sariling tawa habang palapit na palapit sa pisngi nito ang baso.
"Fucking shit!" Malakas nitong sigaw at napabangon nang dumikit rito ang malamig na baso. Natawa naman siya sa naging reaksiyon. "Holy fuck, Sanie. I almost got a heart attack. Shit."
"Kanina pa kita ginigising ayaw mo namang bumangon." Aniya nang makabawi siya sa pagtawa. Tumayo siya at nilapag sa center table ang baso. "Handa na ang pagkain. Kumain ka na."
"Don't do it again." Wika nito saka tumayo at hinawakan siya sa pulsuhan na ikinagulat niya. "Sabayan mo akong kumain."
"Kumain na ako kanina bago ako pumunta dito." She lied. Wala siyang gana kumain ngayon araw.
"Liar." Anito. Binitiwan nito ang kamay niya nang makapasok silang kusina. "Tinawagan ko kanina ang restaurant na pinag-oorderan mo ng pagkain, and they said you didn't called them."
Napanguso siya sa hangin saka walang gana na naglakad patungo sa upuan at naupo. Ganoon rin ang ginawa nito.
"Is this a beef stew?" Tanong nito habang nakatingin sa bowl ng niluto niyang beef stew. Xylyx look at her so she nod. "Where did you learn how to cook this?"
"Sa internet." Sagot niya saka nagsandok ng kanin para sa kanya. Tinignan niya ang binata na kumakain. Then she asked him, "masarap ba?"
"It's delicious." He answer with a smile and it made her heart flutter because Xylyx likes her cook. "You're a good cook. Bakit hindi mo pinili ang culinary?"
"I just cook to relieve my stress." Aniya saka nag umpisa ng kumain. "Saka this is my dream. Working in office not in some fancy restaurant. I mean, lahat naman ng tao kaya magluto kaya bakit ko pa pipiliin maging chef."
"I'm out of words." Natatawang wika nito na ikinatawa niya rin ng mahina. Binalot sila ng katahimikan at ilang minuto lang ang lumipas ay binasag iyon ng binata. "Bakit hindi ka pa nagpapakasal?"
Nabilaukan siya sa tanong nito kaya naman agad siyang uminom ng tubig. "Huwag ka nga nangbibigla ng tanong."
"What? It was just a simple question." Anito na puno ng pagtataka ang mukha. "Is marriage not your thing?"
"Well, wala pa kasi sa isip ko yang pagpapakasal na yan. I'm only 29 years old. Sa edad kong 'to marami pa akong magagawa sa buhay ano." Sagot niya at muling uminom ng tubig. "Hindi naman lahat ng bagay kailangan madaliin. Marami pang oras para sa pagpapakasal. Hindi pa naman katapusan ng mundo."
"Okay, then why are you still single until now?"
"Wala pa sa isip kong pumasok sa kahit anong relasyon. Wala." Aniya saka nagtaka sa topic nila. "Teka nga, bakit ba biglang napunta dito yung topic?"
He shrugged. "I'm just curios."
"Sige, tutal tinanong mo ako niyan. Ibabalik ko sayoang tanong." Wika niya saka umayos ng pagkakaupo at tinignan ito sa mata. "Bakit hindi ka pa nagpapakasal hanggang ngayon? Trenta anyos ka na hindi ba?"
"You want the truth?" Tanong nito at agad naman siyang tumango. "Because the woman i like for past three years is not yet ready to get married."
Did she heard it right? Xylyx likes someone for the past three years? Seryoso ba siya?
"Three years?" Tanong niya upang makasigurado siyang tama ang pagkakarinig niya. He nod making her eyes widen. "Tatlong taon mo siyang gusto? Seryoso ka riyan?"
He nod again. She can't help herself but to laugh out loud making his forehead knot.
"What's so funny?" Kunot nuong tanong nito. "Why are laughing?"
Huminga siya ng malalim bago sumagot. "I'm sorry its just that, ngayon ko lang narinig na sa ang isang playboy ay may nagugustuhang babae sa loob ng tatlong tao. It's so funny."
"What? Me? Playboy?" Mababakas sa mukha nito ang pagtataka dahil sa sinabi niyang iyon. "I'm no playboy."
"Talaga lang?" Hindi naniniwalang aniya saka natawa ng mahina. "Hindi mo ako maloloko. Alam ko kung ilang babae na napaiyak mo. Alam ko rin kung ilang babae na ang nadadala mo sa five star hotels. And you're belong to those men know as playboys."
"Where did you even get that information?" Kunot na kunot ang nuong tanong nito sa kanya. "Idon't bring women--"
Xylyx's phone rang.
Kinuha nito ang cellphone sa bulsa ng suot nitong pantalon. Xylyx sigh heavily as if the person who's calling him irritates him big time.
"Excuse me." Tumayo ito at iniwan siya sa kusina.
Is he really a playboy or not?
INIS NA sinagot ni Xylyx ang cellphone niyang kanina pa nag-iingay. "What do you want this time, Bryce?"
"May inuman sa bahay ni Ytthan, sama ka?" Sagot nito na para bang hindi nito napansin ang inis sa boses niya. "Sasama lahat kahit ang Cruz and Devien brothers kasama din."
"Pag-iisipan ko pa." Aniya saka napabuntong hininga. He need this annoying friend of his to give him some advise. "Hey, Bryce."
"Still here."
"Ahm," itatanong niya ba? Wala naman sigurong masama kung magtatanong siya. Maybe Bryce can give him some advise. Bryce is the legitimate playboy though. "What will you do if someone thought you were a playboy?"
Nagkaroon ng mahabang katahimikan sa kabilang linya. Tinignan niya ang screen ng phone niya sa isiping wala na siyang kausap pero hindi pa naman nag-eend ang call.
"Sorry, i was just shock with your question." Sa wakas ay nagsalita rin ito. "What do you mean by someone thought you're a playboy?"
He sigh. "You know Sanie right?"
"Yeah, she's your secretary. Yes?"
"Yes." Aniya at humugot ng malalim na hininga saka muling nagsalita. "She thought that I'm a playboy."
"No shit." Natatawang wika nito at napailing na lang siya. Why did he even hope that Bryce can give him some advise. "She really thought that."
"You know what, never mind." Pigil ang inis niyang wika rito. "You were no good to talk to."
"Seriously man, you need to show her that she thought you wrong. That you really not a playboy." Seryosong wika nito na ikinagulat niya. That's a first. "You can do it. Goodluck, asshole."
And he's back from being an annoying asshole.
He ended the call without saying any words. Ibabalik na sana niya ang cellphone sa bulsa nang makareceive siya ng message galing kay Bryce.
Asshole Bryce:
You're welcome, dumbass.
He just tsked and put his phone in his pocket. "Show her that she thought wrong? How am i suppose to do that?"
A/N: Hey guys, did you wait so long for this chapter and get you so disappointed because this is just it? My apologies. Ever since i got inactive here in wattpad cause of my modules, i don't believe on myself anymore that i can write another chapter unlike before. So my deeply apologies if y'all got disappointed. I swear that I'll revive my confidence in writing again. I love y'all so much!! Happy reading. I hope so.