ရွင္းသန္႔နားထင္ကိုဖိၿပီး ထထိုင္လိုက္သည္။ သူဘာလို႔ဒီမွာလွဲေနရတာလဲ?..
သူအေမႊးတိုင္းသြားဝယ္ၿပီးျပန္ထြက္လာေတာ့ ေခါင္းထဲမွာရိပ္ခနဲျဖစ္သြားတာနဲ႔ သူေျဖးေျဖးခ်င္းေလ်ွာက္လာရင္း ပိုၿပီးမူးလာကာ သူအရာအားလံုးနဲ႔အဆက္အသြယ္ျပတ္သြားသည္။
ေနာင္ ေနာင္ထမင္းစားဖို႔သူ႔ကိုေစာင့္ေနမယ္ထင္တယ္...
ရွင္းသန္႔္႔ မတ္တပ္ထရပ္ေပမယ့္လည္း အားနည္းလို႔ပဲလားမသိ သူထလို႔မရဘဲ ျပန္ျပန္ထိုင္ခ်ေနမိသည္။
"အလွေလး နိုးလာၿပီလား.."
"ဟင္ ေနထူး...
ေနထူး ကြၽန္ေတာ္အခုဘယ္ေရာက္ေနတာလဲ?..."
"အလွေလးကိုကြၽန္ေတာ္ေခၚလာတာ.."
"ဟင္....
ေနထူးက ဘာလုိ႔ကြၽန္ေတာ္ေခၚလာရတာလဲ?...
ေနာင္စိတ္ပူေနေတာ့မယ္ ကြၽန္ေတာ္ျပန္မယ္.."
"အလွေလးျပန္လုိ႔မရဘူး...
ကြၽန္ေတာ္အလွေလးကိုအပိုင္ေခၚထားမွာ.."
"ဘာေတြေျပာေနတာလဲ? ေနထူး...
ကြၽန္ေတာ္ကေနထူးကိုသူငယ္ခ်င္းလို႔ပဲခင္တာ ေနထူးေျပာေနတာေတြက...
ကြၽန္ေတာ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ ကြၽန္ေတာ့္ကိုအိမ္ျပန္ပို႔ေပးပါ..
ေနာင္စိတ္ပူေနလိမ့္မယ္..."
"ေနာင္ ေနာင္ ေနာင္နဲ႔ အလွေလးစိတ္ထဲမွာေနာင္တစ္ေယာက္ပဲအသက္ပါတာလား...
အလွေလးကိုအရိပ္တၾကည့္ၾကည့္ၾကည့္ေနတဲ့ကြၽန္ေတာ့္ကိုက် ဘာလို႔နည္းနည္းေလးေတာင္ငဲ့မၾကည့္ေပးရတာလဲ?.."
ေနထူးကိုသူ႔အနားကိုေလ်ွာက္လာၿပီး သူ႔ပခံုးကိုလႈပ္ရမ္းကာေျပာလာသည္။
"ေနထူးေျပာေနတာေတြကြၽန္ေတာ္နားမလည္ဘူး..."
"နားမလည္ဘူးဟုတ္လား...
ကြၽန္ေတာ္ခင္ဗ်ားကိုခ်စ္တယ္အလွေလး...
စေတြ႕ကတည္းက ခ်စ္ခဲ့တာ...
ကြၽန္ေတာ္အလွေလးကိုလက္ထပ္မယ္.."
"မျဖစ္နိုင္တာေတြမေျပာပါနဲ႔ေနထူး...
ကြၽန္ေတာ္ေနာင္ကလြဲၿပီး ဘယ္သူ႔ကိုမွမခ်စ္ဘူး..
ကြၽန္ေတာ့္အသားကိုမထိပါနဲ႔..."
ရွင္းသန္႔္႔ ေနထူးကိုင္ထားတဲ့လက္ကိုရုန္းလိုက္ၿပီးေျပာလိုက္သည္။
"ခင္ဗ်ားခ်စ္သေလာက္ အဲ့ေကာင္ကခင္ဗ်ားကိုခ်စ္လိမ့္မယ္လို႔ခင္ဗ်ားထင္ေနတာလား ဟမ္...
ဟင္း.......
အလွေလး ကြၽန္ေတာ္မၾကမ္းခ်င္ဘူး...
ကြၽန္ေတာ္ေရွ႕မွာအဲ့ေကာင္နာမည္ထပ္မေျပာပါနဲ႔.."
"ေနထူးမၾကားခ်င္လည္း ကြၽန္ေတာ္ေျပာရမွာပဲ...
ကြၽန္ေတာ္ေနာင့္ကိုခ်စ္တယ္ ေနာင္မခ်စ္လည္းကြၽန္ေတာ္ေနာင့္ကိုခ်စ္တယ္...
ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔က လက္ထပ္ထားၿပီးၿပီ.."
"ကြၽန္ေတာ့္ကိုလာမလိမ္နဲ႔ အလွေလး...
အလွေလးကို ဒီညကြၽန္ေတာ့္အပိုင္ျဖစ္ေအာင္လုပ္မွာ..."
"ကြၽန္ေတာ့္အသားကိုမထိနဲ႔...
ကြၽန္ေတာ္ေနထူးကိုစိတ္ဆိုးမိလိမ့္္မယ္..."
ေနထူးက သူ႔ပခံုးကိုကိုင္လာသည္မို႔ ရွင္းသန္႔လ္႔လက္ကိုဖယ္ၾကလိုက္သည္။
"အလွေလး မရုန္းပါနဲ႔..
ကြၽန္ေတာ္က ဟုိေကာင့္ထက္ပိုၿပီးခ်စ္ေပးနိုင္ပါတယ္..."
"ဖယ္ေပး ကြၽန္ေတာ့္အသားကိုမထိနဲ႔.."
မ်က္နွာေပၚေရာက္လာတဲ့ေနထူးလက္ကိုပုတ္ခ်လိုက္သည္။ ေနထူးကၿပံဳးၿပီး ရွင္းသန္႔ပ္႔ပခံုးေပၚကိုလက္တင္လာသည္။ ရွင္းသန္႔ရူးခ်င္သည္။ ေနာင္ကလြဲၿပီး ဘယ္သူ႔ကိုမွ သူ႔အသားကိုအထိမခံခ်င္ေပ။ ေနာင္ကိုလည္း သူအားနာသည္။ တျဖည္းျဖည္းနမ္းျပင္လာတဲ့ေနထူးေၾကာင့္ ရွင္းသန္႔ေခါင္းကိုလႊဲခ်လိုက္သည္။ နံေဘးမွာ ေရထည့္ထားတဲ့ဖန္ခြက္တစ္လံုးကိုေတြ႕ရတာေၾကာင့္ ရွင္းသန္႔လည္းထိုဖန္ခြက္ကိုတိုက္ခ်လိုက္သည္။
ဖန္ခြက္ကြဲသြားတာေၾကာင့္ ေနထူးကထိုဖန္ခြက္လွည့္ၾကည့္လာသည္။ ရွင္းသန္႔လ္႔လည္း ေနထူးကိုတြန္းခ်လိုက္ၿပီး ကြဲသြားတဲ့ဖန္ကြဲစကိုကိုင္လိုက္သည္။
"အလွေလးကကြၽန္ေတာ့္ကိုထိုးခ်င္တာလား...
ထိုးလိုက္ေလ...
အလွေလးကိုပိုင္ဆိုင္ရဖို႔ဆို ကြၽန္ေတာ္ဘာမွမဆိုလုပ္မွာ.."
"ကြၽန္ေတာ္ေနထူးကိုထိုးမွာမဟုတ္ဘူး..
ကြၽန္ေတာ့္ကိုကြၽန္ေတာ္ထိုးမွာ...
ေနထူးကြၽန္ေတာ့္အသားကိုထိရဲထိၾကည့္ ကြၽန္ေတာ္ထိုးလိုက္မွာ.."
ဖန္ကြဲစကို လည္ပင္းမွာေထာက္ထားၿပီး ရွင္းသန္႔ကေျပာလာသည္။
"အလွေလး လက္ထဲကဖန္ကြဲစကိုခ်ထားလိုက္ပါ...
အဲ့လိုမလုပ္ပါနဲ႔.."
"မခ်ဘူး ကြၽန္ေတာ့္အသားကိုထိရဲထိၾကည့္ ထိုးလိုက္မွာ..."
"အလွေလးရဲ႕အသားနာက်င္ရေလာက္အထိ အဲ့ေကာင္ကိုခ်စ္တာလား..."
"ခ်စ္တယ္ ကြၽန္ေတာ္ေနာင့္ကိုခ်စ္တယ္...
ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ ေနထူးကိုဘယ္ေတာ့မွခ်စ္လာမွာမဟုတ္ဘူး.."
ေနထူး ထိုေနရာမွာတင္ ထိုင္ခ်လိုက္သည္။
အဲ့ေလာက္ေတာင္ပဲလား အလွေလးရယ္...
ေနထူး ရွင္းသန္႔အ္႔အနားကေန ေဝးတဲ့တေနရာမွာထိုင္လိုက္သည္။
ရွင္းသန္႔မ်က္ရည္က်လ်က္နဲ႔ပဲ ဖန္ကြဲစကိုတင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ထားလိုက္သည္။
"ကြၽန္ေတာ့္ကိုအခုျပန္လိုက္ပို႔ေပးပါ..."
"ကိုင္ထားတဲ့ဖန္ကြဲစကိုခ်ထားလိုက္ပါ...
အခု ညဥ့္နက္ေနၿပီ မနက္က်ကြၽန္ေတာ္ျပန္ပို႔ေပးမယ္.."
"အခုပဲျပန္ခ်င္တယ္ ေနာင္စိတ္ပူေနမွာ.."
"က်စ္ အလွေလးအခုဘယ္ေရာက္ေနတယ္ထင္လို႔လဲ?..
ကြၽန္ေတာ့္လယ္မွာေရာက္ေနတာ...
လယ္ထဲကေန ႐ြာေရာက္ဖို႔ကအေဝးႀကီးသြားရမွာ..
ညဘက္ေရာက္ရင္ ေႁမြပါးကင္းပါးနဲ႔မို႔ မနက္ျဖန္မွပဲကြၽန္ေတာ္ျပန္ပို႔ေပးပါ့မယ္...
ေနာင္ေနာင္စိတ္ခုမွာစိုးတယ္ဆို ကြၽန္ေတာ္ေသခ်ာရွင္းျပေပးပါ့မယ္.."
ေနထူးေျပာလိုက္ေတာ့ ရွင္းသန္႔ၿငိမ္သြားသည္။ လက္ထဲမွာလည္း ဖန္ကြဲစကိုကိုင္လ်က္သားရွိေနေသးသည္။
"ဂြီ!.."
ဗိုက္ထဲကျမည္လာတဲ့အသံေၾကာင့္ ေနထူးကလွည့္ၾကည့္လာသည္။
"ကြၽန္ေတာ္ဘာမွမလုပ္ပါဘူး...
ဒီမုန္႔ေလးစားလိုက္ပါ.."
ေနထူးအနားကိုေရာက္တဲ့အခ်ိန္ရွင္းသန္႔က ဖန္ကြဲစကို႐ြယ္လာသည္။ ေနထူးကမုန္႔တစ္ထုတ္ကမ္းေပးလာတာမို႔ ရွင္းသန္႔လွမ္းယူလိုက္သည္။ မစားလို႔လည္းမရ ထမင္းဆာေနတာေၾကာင့္ ရင္ေတာင္လွပ္လွပ္တုန္ေနသည္။ မုန္႔စားၿပီးသည္နွင့္ ဖန္ကြဲစကိုင္ၿပီး ရွင္းသန္႔ေမွးခနဲအိပ္ေပ်ာ္သြားေလသည္။ အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ရွင္းသန္႔ကိုေနထူးေသခ်ာၾကည့္ေနသည္။
ကြၽန္ေတာ့္ေၾကာင့္ အလွေလးမ်က္ရည္က်ေနရတာလား...
ကြၽန္ေတာ္အလွေလးကိုေပ်ာ္႐ႊင္မႈေတြေပးခ်င္တာပါ...
နဂိုကတည္းက သူဟာ ေနာင္ေနာင့္ကိုရွင္လို႔မရမွန္းသိသိရက္နဲ႔ ဇြတ္တိုးခဲ့မိသည္။ မျဖစ္နိုင္မွန္းသိသိရက္နဲ႔ဇြတ္တိုးမိတဲ့ရလဒ္က သူ႔နွလံုးသားတစ္ခုလံုးအရမ္းနာက်င္ရေလသည္။
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
တဖက္မွာေတာ့....
"သူသြားတတ္တဲ့ေနရာေတြကိုမင္းမသိဘူးလား ေနာင္ေနာင္..."
"အကုန္ရွာၿပီးၿပီ မရွိဘူး...
ဘယ္ေတြသြားေနလဲမသိဘူး.."
ည၉နာရီခြဲႀကီး ရာရွင္းသန္႔ကိုရွာလို႔မေတြ႕ဘူးဆိုၿပီး ဖုန္းဆက္ေခၚတာေၾကာင့္ ေက်ာ္ေဇာနဲ႔နီလာ ေနာင္တို႔အိမ္ကိုအျမန္လာခဲ့ရသည္။
"တစ္ေယာက္ေယာက္ေခၚသြားတာမ်ားလား.."
"သူ႔ကိုဘာေခၚစရာအေၾကာင္းရွိလို႔လဲ?.."
"စိတ္ေအးေအးထားၿပီးစဥ္းစားပါဦးဟာ..."
ရာရွင္းသန္႔ကို သူ႔အိမ္ကမ်ားလာေခၚသြားတာလား...
ဒါမွမဟုတ္ တစ္ခုခုမ်ားျဖစ္ေနတာလား...
အိမ္ထဲမွာ ေခါက္တံု႔ေခါက္ျပန္ေလ်ွာက္ေနတဲ့ေနာင္ကိုၾကည့္ၿပီး နီလာနဲ႔ေက်ာ္ေဇာလည္းသက္ျပင္းခ်ေနသည္။
ပါးစပ္ကသာမခ်စ္ဘူးေျပာေနတာ တကယ္တမ္းက် ရွင္းသန္႔ကိုစိတ္ပူေနတယ္ဆိုတာအသိသာႀကီးပင္။
"ေက်ာ္ေဇာ မင္းနီလာကိုျပန္ပုိ႔လိုက္ေတာ့...
မိုးခ်ဳပ္ေနၿပီ မေကာင္းဘူး.."
"ေအး နီလာကိုပို႔ၿပီးတာနဲ႔ျပန္လာခဲ့မယ္...
မင္းဘယ္မွမသြားနဲ႔.."
"ေအး.."
ေျပာၿပီးတာနဲ႔ ေက်ာ္ေဇာနဲ႔နီလာအိမ္ထဲကထြက္သြားသည္။ ေနာင္ေနာင္ ဗီရုိေဘးမွာသာထိုင္ခ်လိုက္သည္။ ရာရွင္းသန္႔မ္႔မရွိေတာ့ အိမ္ကပံုမွန္ထက္ကိုေျခာက္ကပ္ေနသလိုခံစားေနရသည္။
က်ဳပ္ကိုအသိမေပးဘဲနဲ႔ေတာ့ ခင္ဗ်ားျပန္မသြားေလာက္ပါဘူးေနာ္...
နာရီဝက္ေလာက္ၾကာေတာ့ ေက်ာ္ေဇာၿပန္ေရာက္လာသည္။
"ဘာမွေတာ့မျဖစ္ေလာက္ပါဘူးကြာ အရမ္းႀကီးလည္းစိတ္ပူမေနပါနဲ႔.."
"သူက ႐ြာထဲေတာင္အနွံ႔သြားတတ္တာမဟုတ္ဘူး..
ရာရွင္းသန္႔္႔ လူကိုစိတ္ပူရေအာင္အၿမဲလုပ္တယ္.."
"ေအးပါကြာ မင္းစိတ္ကိုေအးေအးထားၿပီးေသခ်ာစဥ္းစားဦး.."
သူတို႔ၾကား အသံေတြခဏတိတ္ဆိတ္သြားသည္။
"ေနာင္ေနာင္ ခုနငါျပန္လာတုန္းက ကတံုးတို႔အဖြဲ႕ေသာက္ေနတာငါေတြ႕တယ္...
ေနထူးေတာ့မပါဘူး...
ငါလည္းစိတ္ထဲတမ်ိဳးျဖစ္ေနတာနဲ႔ ေနထူးတို႔အိမ္ဝင္ေမးခဲ့ေသးတယ္ ေနထူးမရွိဘူးတဲ့..
ဘယ္သြားလဲေမးေတာ့ မသိဘူးတဲ့.."
ေက်ာ္ေဇာေျပာလိုက္ေတာ့ ေနာင္ကေက်ာ္ေဇာကိုၾကည့္လာသည္။
"မင္းလည္း ငါထင္ေနသလိုထင္ေနတယ္မလား.."
ေနာင္ကေခါင္းညိတ္လာတာမို႔...
"အဲ့တာဆို ဘာေစာင့္ေနတာလဲ?...
ငါတို႔အခုသြားရေအာင္..."
ဆိုင္ကယ္ေပၚအျမန္တက္လိုက္ၿပီး ေမာင္းနွင္လိုက္သည္က ကတုံးတို႔ရွိရာ ဆိုင္သို႔..
"ကိုေဇာ္ႀကီး ကတံုးတို႔ရွိေသးလား.."
"မရွိေတာ့ဘူးကြ ခုနေလးတင္ျပန္သြားတယ္.."
ျပန္သြားၿပီဟုေျပာတာေၾကာင့္ ေနာင္တို႔ကတံုးအိမ္ကိုဆက္ေမာင္းရသည္။ ကတံုးအိမ္ေရွ႕ေရာက္ေတာ့မီးဖြင့္ထားတာေၾကာင့္ လူရွိမွန္းသိတာမို႔ ေနာင္တို႔အိမ္ထဲဝင္လာလိုက္သည္။ ကတံုးမိဘေတြဘုရားဖူးထြက္သြားတာေၾကာင့္ ဒင္းအခုလိုမူးေအာင္ေသာက္လို႔ရျခင္းျဖစ္သည္။
ေနာင္တို႔ဝင္သြားေတာ့ အိမ္တံခါးႀကီးကလည္းပြင့္ေနတာေၾကာင့္ ေနာင္တို႔လည္းအထဲကိုဝင္လိုက္သည္။ အထဲေရာက္ေတာ့ ခံုေပၚမွာအိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ကတံုးကိုေတြ႕ရသည္။
"ေဟ့ေကာင္ ကတံုး ကတံုး ထဦး.."
ေက်ာ္ေဇာလႈပ္နႈိးလိုက္ေတာ့ ကတံုးကမူးေၾကာင္ရူးေၾကာင္နဲ႔လွန္ၾကည့္လာသည္။ ၿပီးေတာ့ ၿပံဳးျပၿပီး ျပန္အိပ္သြားသည္။
"က်စ္ ဒီေကာင္ကေတာ့..."
"ေနာင္ေနာင္ရာ စိတ္ေလ်ွာ႔စမ္းပါ...
ငါေမးပါ့မယ္...
ကတံုး ကတံုး ခဏထစမ္းပါကြာ ေမးစရာရွိလို႔..."
ဘယ္လိုမထတာေၾကာင့္ ေက်ာ္ေဇာရူးေတာင္းရူးခ်င္သည္။ ေဘးကရပ္ၾကည့္ေနတဲ့ေနာင္ကလည္း စိတ္မရွည္သလို စိုက္ၾကည့္ေနသည္။
"ကတံုး ခဏထစမ္းပါကြာ.."
"ဘာလဲကြာ.."
"ေဟ့ေကာင္ ရာရွင္းသန္႔္႔ ရာရွင္းသန္႔ကိုမင္းေတြ႕မိေသးလား.."
"ရာရွင္းသန္႔္႔ မရွိေတာ့ဘူးေလ.."
"သူဘယ္သြားလဲမင္းသိလား.."
"ပါသြားၿပီေလ ဟက္.."
"ဘယ္ကိုပါသြားတာလဲ? ေဟ့ေကာင္ ျမန္ျမန္ေျပာစမ္း.."
ကတံုးရဲ႕အက်ႌစကိုကိုင္ၿပီး လႈပ္ရမ္းကာ ေနာင္ေမးေလသည္။
"ေအာ့!
မေျပာမဆိုနဲ႔အန္လာတာေၾကာင့္ ေနာင္ကတံုးကိုျပစ္ခ်လိုက္သည္။
"က်ဳိးသြားပါဦးမယ္ကြ ေျဖးေျဖးလုပ္ပါ.."
"ဘယ္ေလာက္ေတာင္ကၿမိဳဆို႔ထားလဲမသိဘူး နံေစာ္ေနတာပဲ..."
အန္ေနတဲ့ကတံုးကိုဆက္အန္ခိုင္းလိုက္ၿပီး ေဘးမွာရပ္ေစာင့္ေနလိုက္သည္။ အမူးေျပေလာက္ၿပီထင္မွ ေနာင္လည္း ေရတစ္ခြက္ခပ္လိုက္ၿပီးကတံုးမ်က္နွာကိုပတ္လိုက္သည္။
"အား ေအးလိုက္တာ..
မင္းႀကီးေတာ္လင္မို႔ ေရနဲ႔လာပတ္တာလား..."
"ေဟ့ေကာင္ ကတံုး...
ရာရွင္းသန္႔ဘယ္မွာလဲ?.."
"ဘယ္သိမွာလဲ?..."
"လာမလိမ္နဲ႔ ေဟ့ေကာင္...
ရာရွင္းသန္႔ရွိတဲ့ေနရာကို မင္းသိကိုသိရမယ္..
ျမန္ျမန္ေျပာ အခ်ိန္မရွိဘူး.."
"မသိပါဘူးလို႔ဘယ္နွခါေျပာရမလဲ?.."
"မင္းမေျပာဘူးလား.."
"ဖတ္! ဖတ္!.."
ပါး၂ဖက္ကိုဖက္ခနဲ႔၂ခ်က္ဆင့္ရိုက္လိုက္ေတာ့ ကတံုးကသူ႔ကိုေစြၾကည့္လာသည္။ သူတို႔က၂ေယာက္ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ ဒီေကာင္ျပန္ေတာ့မလုပ္ရဲေပ။
"မင္းတို႔၂ေယာက္ကိုပိုင္နက္က်ဴးလြန္မႈေရာ...
ရိုက္နွက္မႈနဲ႔ေရာ တရားစြဲျပမယ္.."
"လုပ္လိုက္ေလ...
ငါနဲ႔ရာရွင္းသန္႔က တရားဝင္လက္ထပ္ထားတဲ့သူေတြ..
ေအး ရာရွင္းသန္႔ကိုမေတြ႕လို႔ကေတာ့ အေပါင္းအပါေတြပါမက်န္တရားစြဲမယ္...
သိတယ္ေနာ္ ေတာက္ေလ်ွာက္လိုက္လာမယ့္အမႈေတြကို..."
"မင္း!..."
ကတံုးကတစ္ခုခုစဥ္းစားေနဟန္ျပဳကာ ၿငိမ္သြားသည္။
"ရာရွင္းသန္႔ကို ေနထူးေခၚသြားတယ္.."
"ဘာ! မင္းဘာေျပာလိုက္တယ္.."
"ဟုတ္တယ္ ေဈးဆိုင္ေရွ႕မွာရာရွင္းသန္႔လဲသြားတာေတြလို႔ ေနထူးကေခၚသြားတာ..."
"အဲ့တာေၾကာင့္ ဘယ္ကိုေခၚသြားတာလဲလို႔..."
"အေရွ႕ဘက္ကမ္းကသူ႔လယ္ထဲမွာ...
တဲေပၚထိေတာ့ ငါတို႔အေရာက္ပို႔ေပးခဲ့တာ...
ၿပီးေတာ့ ငါတို႔လည္းျပန္လာခဲ့တာ.."
"ခြပ္!.."
ေနာင္ ေဒါသနဲ႔ကတံုးမ်က္နွားကိုထိုးလိုက္သည္။
"အဲ့လိုလုပ္လို႔ရလား...
ရာရွင္းသန္႔က ေယာက်္ားေလးတစ္ေယာက္ မင္းတို႔ဒါေလးေတာင္နားမလည္ဘူးလား.."
"မင္းလည္းအဲ့ေယာက်္ားကိုယူထားတာပဲမဟုတ္ဘူးလား.."
"ေအး ငါယူထားတာ...
သူ႔မွာပိုင္ရွင္ရွိေနသိရက္နဲ႔ မင္းတို႔ဘာလို႔အခုလိုလုပ္တာလဲ?..
ေအး မနက္ျဖန္မင္းတို႔အခ်ဳပ္ခန္းေရာက္ဖို႔သာျပင္ထား.."
ေျပာၿပီးတာနဲ႔ ရွင္းသန္႔နဲ႔ေက်ာ္ေဇာတို႔ ကတံုးအိမ္ကျပန္လာခဲ့သည္။ ဒီေကာင္ေတြ ဦးေနွာက္ေရာ ရွိေသးရဲ႕လားမသိဘူး...
တေနရာေရာက္ေတာ့ ေနာင္တို႔ဆိုင္ကယ္ထိရပ္သြားသည္။
"ဘာျဖစ္တာလဲ? ေက်ာ္ေဇာ..."
"ဆိုင္ကယ္ဆီပ်က္သြားၿပီကြ...
ဆိုင္ကလည္းဒီအခ်ိန္ဖြင့္ေသးမွာမဟုတ္ဘူး.."
သူတို႔ကသာ ေဇာနဲ႔မို႔ အခ်ိန္ကိုမၾကည့္ဘဲ တ႐ြာလံုးကိုပတ္ေနတာ အခ်ိန္အားျဖင့္ ၂နာရီေက်ာ္ေလၿပီျဖစ္သည္။ တစ္႐ြာလံုးမွာ သူတို႔၂ေယာက္သာအျပင္ေရာက္ေနသည္။ ကတံုးအရက္နာက်ေနလို႔လုပ္ေပးေနရတာက အခ်ိန္ေတြပိုၾကာသြားခဲ့သည္။
"ငါကုန္းေညာင္းလိုက္သြားမယ္...
မင္းဆီျဖည့္ၿပီးမွလိုက္ခဲ့.."
"ဟာ အဲ့လိုမလုပ္ပါနဲ႔ကြာ ေမွာင္မဲေနတာမင္းဘယ္လိုသြားမလဲ?...
ၿပီးေတာ့ သူ႔လယ္ကအေဝးႀကီးေလ...
မင္းေလ်ွာက္ရင္ ၁နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ေလ်ွာက္ရမွာ ခဏေလးပဲေစာင့္လိုက္ပါကြာ.."
"အဲ့ခဏေလးက ဘယ္ေလာက္ထိေစာင့္ရမွာလဲ?...
ဟိုေကာင္ကေခြးက်င့္ေခြးႀကံရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ?.."
"မင္းထင္ေနသလိုလည္း မဟုတ္ပါဘူးကြာ...
ရာရွင္းသန္႔ကေရာ မင္းမဟုတ္တဲ့အျခားလူတစ္ေယာက္ကိုလက္ခံလိုက္မယ္လို႔ထင္ေနတာလား.."
ေနာင္ဘာမွျပန္မေျဖ။ အားနည္းတဲ့ရာရွင္းသန္႔ကို ေနထူးမေကာင္းႀကံခ်င္ရင္အလြယ္ေလးပင္။ ေနာင္ေတြးမိလိုက္ရင္ကို အေျပးသြားလိုက္ခ်င္တဲ့စိတ္ကတဖြားဖြားျဖစ္ေပၚလာသည္။
ဆိုင္ကယ္ကိုတြန္းလာၿပီး ဆီေရာင္းတဲ့ဆိုင္ေရွ႕မွာရပ္ထားကာ ထိုေနရာမွာတင္ေစာင့္လိုက္သည္။ ေစာေစာအလုပ္သြားရတဲ့လူမ်ားရွိတာေၾကာင့္ ဆီဆိုင္ကေစာေစာဖြင့္တတ္သည္။
ေနာင္ကေဇာနဲ႔မို႔ေစာင့္ေနနိုင္ေပမယ့္လည္း ေက်ာ္ေဇာကေတာ့ ဆိုင္ကယ္ကိုေခါင္းမွီကာငိုက္ေနသည္။
သူေစာင့္ေနရင္း ၄နာရီေက်ာ္လာေတာ့ ဆိုင္တံခါးဖြင့္လာသည္။
"ေက်ာ္ေဇာ ေက်ာ္ေဇာျမန္ျမန္ထ...
အစ္မ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကိုဆီတစ္ဘူးအျမန္ေပးပါ..
ဆိုင္ရွင္အမက တံခါးဖြင့္လိုက္သည္နွင့္ သူတို႔ကိုျမင္တာေၾကာင့္ လန္႔သြားေလသည္။ သူေျပာလိုက္ေတာ့ ထိုအစ္မက အေယာင္ေယာင္အနနနဲ႔ဆီတစ္ဘူးကို အျမန္ကမ္းေပးလာသည္။ ေက်ာ္ေဇာကပဲ ပိုက္ဆံေပးလိုက္ၿပီး ဆုိုင္ကယ္ကိုအၿမန္ေမာင္းခိုင္းလိုက္သည္။
ေနထူးရဲ႕လယ္သို႔ေရာက္သည္နွင့္ဆိုင္ကယ္ကိုအျမန္ရပ္ၿပီး တစ္ခုတည္းရွိတဲ့တဲဆီအျမန္ေျပးလိုက္သည္။ တံခါးကိုတြန္းဖြင့္လိုက္ေတာ့ ေနထူးပခံုးေပၚမွီအိပ္ေနတဲ့ရာရွင္းသန္႔ကိုေတြ႕လိုက္ရသည္။ ေနာင္ ထိုေနရာမွာတင္ရပ္ကာ ရွင္းသန္႔တို႔ရပ္ၾကည့္ေနသည္။
အသံၾကားသည္မို႔ ေနထူးလည္းမ်က္လံုးဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေနာင္ေနာင္ျဖစ္ေနသည္။
"ေနာင္ေနာင္.."
"မင္း!.."
ေနာင္ ေနထူးအနားကိုေလ်ွာက္သြားလိုက္ၿပီး ေနထူးအက်ႌိဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္။ ေနထူးကလႈပ္သြားတာေၾကာင့္ ရွင္းသန္႔လည္း နိုးသြားေလသည္။
"ေနာင္.."
"ခြပ္! ခြပ္!.."
ေနထူးကို၂ခ်က္ဆက္တိုက္ထိုးလိုက္ၿပီး ေၾကာင္ၾကည့္ေနတဲ့ရွင္းသန္႔လက္ကိုဆြဲကာ အျပင္ကိုေခၚထုတ္လာခဲ့သည္။
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
"မင္းျပန္ေတာ့ ေက်ာ္ေဇာ.."
"ေဒါသကိုေရွ႕တန္းမတင္ပါနဲ႔ကြာ..."
"မင္းျပန္လိုက္ေတာ့.."
"ေအး.."
ေနာင့္မ်က္နွာကပံုမွန္ထက္တင္းမာေနတာေၾကာင့္ ရွင္းသန္႔ေၾကာက္ေနမိသည္။ ေက်ာ္ေဇာကလည္း ေနာင္ျပန္ခိုင္းေနတာေၾကာင့္ ျပန္သြားသည္။
"ခင္ဗ်ားလာခဲ့..."
"ေနာင္ ကိုယ္ေျပာတာနားေထာင္ပါဦး.."
ေနာင္ကဘယ္လိုမွေျပာမရ ေရအိုးအနားထိ ရွင္းသန္႔ကိုအတင္းဆြဲကာေခၚသြားေလသည္။
"ေမေမ့! ေနာင္ မလုပ္ပါနဲ႔...
ေအးတယ္ေနာင္ မလုပ္ပါနဲ႔ ႐ႊတ္.."
ေခါင္းေပၚကေနေလာင္းခ်လာတဲ့ေရေအးေအးေၾကာင့္ ရွင္းသန္႔ကိုယ္ေလးတုန္သြားသည္။ ေစာေစာစီးစီးေရနဲ႔ေလာင္းခံရတာေၾကာင့္ ေတာ္ေတာ္ေလးကိုေအးသည္။ ရွင္းသန္႔တကိုယ္လံုးစို႐ႊဲသြားသည္ဆို္မွ ရပ္ေပးၿပီး အိမ္ထဲဝင္သြားသည္။
"ဟင့္ ဟင့္ ႐ႊတ္ ႐ႊတ္..."
ရွင္းသန္႔အေနာက္ကလိုက္ဝင္သြားေတာ့ ေနာင္ကသူ႔ကိုခါးေထာက္ၿပီး ၾကည့္ေနသည္။
"ေတာ္ေတာ္ေလးကိုမွေပ်ာ္ေနလို႔အိပ္ေပ်ာ္ရေလာက္တဲ့အထိလား...
အျခားတစ္ေယာက္ရဲ႕ပခံုးေပၚမွာေတာင္အိပ္ေပ်ာ္နိုင္တယ္ဆိုေတာ့ ဟက္!.."
"ကိုယ္ရွင္းျပတာနားေထာင္ပါဦးေနာင္...
ကိုယ္ဘာမွမသိပါဘူး ႐ႊတ္..."
"အျခားတစ္ေယာက္ကဆိုင္ကယ္ေပၚတင္သြားတာေတာင္ခင္ဗ်ားကမသိဘူးဆိုေတာ့ ခင္ဗ်ားကဘာလုပ္ေနလို႔လဲ?..."
"ကိုယ္တကယ္မသိတာပါ..
ကိုယ္အိပ္ေရးမဝေတာ့မူးလဲသြားတာပါ တကယ္ပါ ေနာင္ ကိုယ္ေျပာတာကိုယံုေပးပါ...
ၿပီးေတာ့ ကိုယ္နဲ႔ေနထူးကဘာမွမျဖစ္ပါဘူး တကယ္ပါ ႐ႊတ္..."
"တညလံုး၂ေယာက္အတူရွိေနတာကို ဘာမွမျဖစ္ခဲ့ပါဘူးဆိုေတာ့ က်ဳပ္ကယံုေပးရမွာလား..."
သြားၿပီ ေနာင္သူ႔ကိုလံုးဝမယံုေတာ့ဘူး...
သူဘယ္လိုေျပာေျပာေနာင္ယံုမွာမဟုတ္ဘူး..
"ခင္ဗ်ားဘာလုိ႔ထပ္မေျပာတာလဲ?..
ခင္ဗ်ားတို႔ဘာမွမျဖစ္ခဲ့ပါဘူးလို႔ ထပ္ေျပာေလ ဘာလို႔မေျပာတာလဲ?.."
ေနာင္ကသူ႔ပခံုးကိုကိုင္လႈပ္ၿပီးေမးလာသည္။
"ကုိယ္ထပ္ေျပာရင္ေရာ ေနာင္ကယံုေပးမွာလား...
ေနာင့္ဘက္ကကိုယ့္ကိုမယံုၾကည္မွေတာ့ ကိုယ္ကဘယ္လိုဆက္ေျပာရမွာလဲ?.."
"မေျပာနဲ႔ ခင္ဗ်ားဘယ္လိုမွမေျပာနဲ႔...
တညလံုးမအိပ္ဘဲ လိုက္ရွာေနမိတဲ့က်ဳပ္ကိုကမွားတာ..."
ေျပာၿပီး ေနာင္ကအခန္းထဲဝင္သြားသည္။ ရွင္းသန္႔ရပ္ေနတဲ့ေနရာမွာတင္ ထိုင္ခ်လိုက္သည္။ တကိုယ္လံုးစို႐ႊဲေနေပမယ့္လည္း ရွင္းသန္႔မလဲခ်င္ေတာ့။ ဒူးေပၚမ်က္နွာအပ္ၿပီးသာ ငိုေနမိသည္။ သူ႔ကို ေနာင္က ဘာလို႔မယံုၾကည္ရတာလဲ?..
သူကိုယ္တိုင္က ေနာင္အယံုအၾကည့္မရွိေအာင္ အေနအထို္င္မဆင္ျခင္ခဲ့မိတာလား...
_____________________________________________________________
မနက္ျဖန္ no update💙
8.7.2021
💙Chel💙