៚ ពេលថ្ងៃត្រង់ ៚
ថេយ៉ុងអង្គុយនៅសាឡុងដៀងភ្នែកមើលតែម្រាមដៃរបស់ថេវ៉ុនទំនងដូចជាចង់ទារយ៉ាងមិចមិនដឹងទេ តែក៏មិនហ៊ានព្រោះតែជុងហ្គុកបានប្រគល់វាអោយទៅគេហើយ មើលចុះតម្លៃថ្លៃយ៉ាងនេះ សាកសមជារបស់គេច្បាស់ណាស់!!!
« អឹម ហ្អឹម*.... » ក្បាលក៏ចាប់ផ្ដើមឈឺតិចៗមកម្ដងទៀត ថេយ៉ុងក្រហឹមឡើងតិចៗព្រោះតែមានអារម្មណ៍ដូចជាមិនស្រួល
« Appa*កើតអី បាទ៎?? »
« Appaមិនអីទេ Appaទៅបន្ទប់ទឹកលុបមុខបន្តិចសិន ថេវ៉ុននៅអង្គុយទីនេះបន្តចុះ ចាំបន្តិចទៀតAppaមកវិញ » ស្របនឹងសមហដីថេយ៉ុងក៏លើកដៃស្រឡូនបិទកុំព្យូទ័រតបទៅកម្លោះតូចដែលកំពុងអង្គុយក្បែរនោះ ។
« បាទ៎ »
ថេយ៉ុងក៏ដើរទៅបន្ទប់ទឹកនៅជាន់នេះចំណែកឯថេវ៉ុនវិញក៏អង្គុយចាំ ។
« ហ្អឹម* យ៉ាងមិចនេះ?? » ថេយ៉ុងជ្រួញចញ្ចើមមិនពេញចិត្តដៃស្រឡូនកាន់សាច់ក្រណាត់អាវមកកាន់លើកស្រង់អោយពេញច្រមុះតែក៏មានអារម្មណ៍មិនល្អពេលបានស្រស់ចូលមកក្នុងច្រមុះ ។ បន្ទាប់ពីលុបលាងមុខរួចរាល់ហើយ ថេយ៉ុងក៏ដើរមកអង្គុយធម្មតាវិញ តែអង្គុយបានស្រួលមិចនឹងកើត ព្រោះតែគេនៅតែឈឺក្បាលជាពិសេសពេលបានហិតក្លិនទឹកអប់ប្រភេទនេះ ។
ថេយ៉ុងដើរចូលក្នុងបន្ទប់ដើរទៅបើកទូរយកអាវថ្មីមួយសម្រាប់មក សឹមលើកដៃប្រឡេះឡេវអាវដែលនៅជាប់ខ្លួនគេចេញមួយៗ រួចក៏យកអាវថ្មីមកពាក់វិញ ។
« ហ្អឹម!!* »
បន្ទាប់ពីផ្លាស់វារួចរាល់ហើយ ថេយ៉ុងក៏ចុះមកខាងក្រោមវិញ ជួនជាពេលដែលជុងហ្គុកត្រឡប់មកពីក្រុមហ៊ុនល្មម ។
« ថេយ៍អូនកើតអី?? » ដោយឃើញគេដើរចុះមកទាំងទឹកមុខមិនសូវស្រស់បស់ ជុងហ្គុកក៏ដើរទៅជិតសម្លឹងមើលមុខគេទាំងក្ដីបារម្ភ ។
« អូនគ្រាន់តែឈឺក្បាលបន្តិចប៉ុណ្នោះ »
« ឈឺក្បាល ចាំបងអោយចេនទិញថ្នាំអោយចុះ »
« អឹម »
បន្ទាប់ពីញុំាអាហារថ្ងៃត្រង់រួចរាល់ហើយ ថេយ៉ុងក៏ផឹកថ្នាំដែលជុងហ្គុកបានទិញមកអោយ ហើយពីនោះជុងហ្គុកក៏ទៅធ្វើការរបស់គេនៅក្រុមហ៊ុនបន្ត ចំណែកឯថេយ៉ុងនិងថេវ៉ុនក៏នៅផ្ទះ ។ ជុងហ្គុកមិនបានអោយថេយ៉ុងទៅធ្វើការតាំងតែពីព្រឹកមកម្លេះព្រោះគិតថាគេឈឺចង់អោយមានពេលសម្រាកច្រើន ចំណែកឯកម្លោះតូចថេវ៉ុនវិញសាលាគេក៏ដល់រដូវវ៉ាកងកន្លះខែ ទើបណាមួយថេយ៉ុងក៏ចង់នៅមើលថេវ៉ុនចឹងហើយបានជាគេព្រមនៅ ។
ម៉ោងជិត3ទៅហើយថេយ៉ុងនិងកម្លោះតូចថេវ៉ុននៅអង្គុយនឹងសាឡុងមិនទាន់ងើបទៅណាទេ ដោយហេតុថាថេយ៉ុងគេសម្លឹងតែអេក្រង់កុំព្យូទ័រ ចំណែកឯថេវ៉ុនក៏មិនដឹងធ្វើអីក៏អង្គុយជិតគេមើលទូរទស្សន៍លេងទូរស័ព្ទឡើងចង់ធុញទៅហើយ ។
៚ ពេលល្ងាច ៚
មិនដឹងថាគេឃ្លានយ៉ាងណាទេ ថេវ៉ុនក៏ពូកែញុំា គេក៏ពូកែញុំា ភ្លៅមាន់បំពងសឹងតែម្ភៃប្រអប់ពួកគេញុំាអស់គ្មានសល់ ។
« ថេយ៍និងថេវ៉ុននៅឯណា?? » ជុងហ្គុកចូលមកខាងក្នុងនិយាយទៅរកមីនអា
« នៅក្នុងបន្ទប់អាហារអ្នកប្រុស » ជុងហ្គុកក៏ដើរសម្ដៅទៅក្នុងបន្ទប់អាហារ ។
« Aww! ជុងមកហើយឬ អង្គុយចុះមក »
« មិចក៏របស់ញុំាច្រើនយ៉ាងនេះ?? »
« ថេវ៉ុនថាឃ្លាន អូនក៏ទិញមកញុំាជាមួយទៅ ជុងអង្គុយចុះសិនមកអូនទៅយកទឹកមកអោយបង »
« អឹម »
« គួរតែញុំាឆ្អែតហើយ នេះបងប្រហែលញុំាបាយម្នាក់ឯងហើយទេដឹង »
« នៅយូរម៉ោងទៀតណាស់ ទម្រាំអាហារពេលល្ងាច ពួកអូនស្រកពោះ អាចញុំាវិញហើយ » ស្របនឹងសម្ដីថេយ៉ុងក៏ដាក់កែវទឹកលើតុមុននឹងទាញកៅអីមកអង្គុយនិយាយទៅរកជុងហ្គុកទាំងញញឹម ហីយ៉ា!!ពេលនេះមិនដឹងយ៉ាងមិចទេ អោយតែឮរឿងញុំាគេបែរជាសប្បាយចិត្តទៅវិញ ។
« ប្រាកដហើយឬថាអាចញុំាបាន?? »
« អឹម » ថេយ៉ុងក៏ងក់ក្បាលយល់ស្រប ។
ថ្ងៃបន្ទាប់ជុងហ្គុកក៏ស្លៀកពាក់ទៅធ្វើការ សម្លឹងមើលកាយតូចដែលកំពុងតែគេងមិនទាន់ភ្ញាក់ញញឹមឡើង ។
« ហ្អឹម.... បងរៀបចំទៅធ្វើការហើយរួចរាល់ហើយឬ??? ចាំបន្តិចអូនទៅបន្ទប់ទឹកសិន »
« អូនគេងបន្តចុះ បងអោយអូនសម្រាក មិនបាច់ទៅក្រុមហ៊ុនទេ »
« បងឈប់អោយអូនសម្រាកទៅ អូនអាចទៅធ្វើការបានហើយ »
« គួរតែបញ្ឈប់អូនល្អ?? »
« ហេតុអីចង់បញ្ឈប់អូន?? »
« ព្រោះបងមិនចង់អោយអូនធ្វើការ មើលដូចជាប្រើប្រពន្ធខ្លួនយ៉ាងចឹង »
« ឆឹស!! ប្រពន្ធ » ថេយ៉ុននិយាយខ្សាវៗល្មមឮម្នាក់ឯងបានទាំងអៀន ។
« សម្រេចថាបងបញ្ឈប់អូនហើយ អូននៅផ្ទះមើលថេវ៉ុនចាំបងមកពីធ្វើការវិញ »
« តែអូនធ្វើការមិនទាន់បានបីខែគ្រប់លក្ខខណ្ឌទេ បើបងបញ្ឈប់អូន បានអ្នកណាធ្វើជាលេខាបង?? »
« រឿងនេះបងអាចចាត់ចែងបាន សឺត!! បងជិតដល់ម៉ោងប្រជុំហើយ មិនបានញុំាបាយជាមួយពួកអូនទេ »
« អឹម ចាំអូនយកអាហារអោយបងដល់ក្រុមហ៊ុនចុះ »
[ ក្រុមហ៊ុនត្រកូល ចន ]
បន្ទាប់ពីបញ្ចប់ការប្រជុំរួចរាល់ លោកអគ្គនាយកសង្ហារក៏បន្តមកនៅបន្ទប់អូសហ្វីសត្រួតពិនិត្យការងារជារឿយៗ ។
ថេយ៉ុននិងថេវ៉ុនក៏មកដល់ក្រុមហ៊ុន ការពិតគេមិនចង់អោយកម្លោះតូចនេះមកទេព្រោះគិតថាទៅតែមួយភ្លែតក៏ត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ តែដោយសារគេសុំទើបខ្លួនយល់ព្រម ។
ពួកគេដើរចូលមកក្នុងដោយមានការស្វាគមន៍រាក់ទាក់ពីអ្នកដែលដើរឆ្លងកាត់ទីនោះ ហើយពិសេសទៅទៀតនោះពួកគេក៏បានឃើញថេវ៉ុនជាលើកដំបូងផងដែរ ។
« ជាកូនលោកអគ្គនាយកនិងលេខាគីម ពិតទេឯង?? » ស៊ូរីន
« ពិតហើយ មើលតែមុខមាត់ក៏ដូចលោកអគ្គនាយដែរ នៅកាន់ដៃលេខាគីមទៀត ច្បាស់ជាកូនពួកគាត់ហើយ » មីនហុី
« អឹម » ស៊ូរីនក៏ងក់ក្បាលយល់ស្រប ស្របនឹងកែវភ្នែកទាំងគូរបស់នាងសម្លឹងពួកគេមិនដាក់ ។
៚ តុក តុក ៚
« ចូលមក »
« អូនយកអាហារមកហើយ នេះ »
[ SKIP ]
« យ៉ាងមិចឆ្ងាញ់ទេ?? »
« អឹម »
« ឆ្ងាញ់ទេ??? » ជុងហ្គុកក៏ងក់ក្បាលជំនួសអោយចម្លើយ មិនមែនមិនឆ្ងាញ់ទេ តែមកពីគេកំពុងតែញុំាបើនិយាយអាចនឹងឈ្លក់ ។
« ប្រហែលមិនឆ្ងាញ់!! មិនបាច់ញុំាទេ » ថេយ៉ុងស្រាប់តែទម្លាក់ទឹកមុខចុះព្រោះសួរមិនបានចម្លើយចេញពីមាត់គេទើបគិតថាមិនឆ្ងាញ់ យ៉ា!!!ប្រហែលស្នាដៃគេអន់ហើយ មើលទៅ ។ ជុងហ្គុកនិងថេវ៉ុនស្រាប់តែកើតចិត្តឆ្ងល់មួយរំពេចពេលឃើញទឹកមុខគេបែបនេះ ជាពិសេសគឺជុងហ្គុក
« អូនយ៉ាងមិច មិនស្រួលខ្លួនមែនទេថេយ៍?? » ស្របនឹងសម្ដី ជុងហ្គុកលើកដៃស្ទាបថ្ងាសថេយ៉ុងបន្តិចមុននឹងដកចេញវិញ កើតអីអញ្ចេះ ?? ។
« អូហ៍... បងគិតថាអូនមិនស្រួលហើយក៏រករឿងបងខុសរបៀបមែនទេ?? »
« អ្នកណាថាអូនរករឿងបង?? បងកំពុងតែបារម្ភពីអូនទើបត្រូវ »
« តែអូនមិនបានឈឺ បងមិនបាច់បារម្ភទេ »
« បាទ៎ មិនឈឺទេ » ដោយសារតែខ្លាចសភាពការណ៍យូរការកាន់តែតានតឹង ជុងហ្គុកក៏រហ័សបញ្ចប់វារួចញុំាបាយក្នុងប្រអប់ជារឿយៗ ចំណែកថេវ៉ុនដែលកំពុងមើលវិញសម្លឹងមើលពួកគេទាំងពីរជាពិសេសថេយ៉ុងសឹងតែមិនហ៊ានចង់ដកដង្ហើមទៅហើយ ។
« អាហារថ្ងៃត្រង់នេះ បងបានប្រាប់ចេនអោយកក់តុក្នុងភោជនីយដ្ឋានមួយកន្លែង បែបនេះអូននិងថេវ៉ុនមិនចាំបាច់ទៅផ្ទះវិញទេ » ជុងហ្គុក
« អាហារអូនធ្វើមិនឆ្ងាញ់មែនទេ ទើបបងចង់ទៅញុំានៅខាងក្រៅ?? »
« មិនមែនទេថេយ៍ អាហារអូនធ្វើអោយមុខណាក៏ឆ្ងាញ់ដែរ បងគ្រាន់ចង់នាំពួកអូនទៅញុំានៅខាងក្រៅប៉ុណ្នោះ » ជុងហ្គុកនិយាយឡើងទាំងបន្ទន់សម្លេង ។
« អឹម » ថេយ៉ុងងក់ក្បាលយល់ស្របទាំងញញឹមព្រោះតែឮពាក្យនាយសរសើរខ្លួន ។
« បើអូនអង្គុយចាំបងនៅទីនេះធុញទ្រាំ ចង់ទៅទីណាបន្ត ចាំបងអោយចេនបើកឡានជូនទៅ ហើយដល់ម៉ោងអាហារថ្ងៃត្រង់ចាំត្រឡប់មកក្រុមហ៊ុនវិញក៏បាន »
« មិនអីទេ អូនអាចរងចាំបាន បងទៅធ្វើការបងបន្តចុះ នេះថេវ៉ុន IPAD »
« បាទ Appa* »
ជុងហ្គុកក៏ដើរមកអង្គុយធ្វើការធម្មតារបស់ខ្លួនវិញដោយមិនភ្លេចសម្លឹងមើលទៅពួកគេដែលអង្គុយនៅសាឡុង ។
នៅក្នុងភោជនីយដ្ឋានមួយកន្លែងជាមួយពិសេសតុដែលដាច់ឆ្ងាយពីគេបន្តិច ពួកគេទាំងបីកំពុងតែអង្គុយញុំាអាហារយ៉ាងស្ងៀមស្ងាត់ ហើយបន្ទាប់ពីនោះចេនក៏បើកឡានជូនថេយ៉ុងនិងអាល្អិតត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ ឯជុងហ្គុកក៏បន្តហួសទៅធ្វើការរហូតដល់ល្ងាចទើបមកវិញ ។
នៅក្នុងបន្ទប់ដ៏ធំទូលាយមួយនារាត្រីយប់យន់ ពពកខ្មៅងងឹតបានរកបាំងបិទពន្លឺព្រះចន្ទដែលមានតែមួយជំនិត ផ្ទៃមេឃគ្មានផ្កាយរះមួយដួងនេះសបញ្ជាក់អោយឃើញថាបន្តិចទៀតនេះអាចនឹងមានភ្លៀងធ្លាក់មកជាមិនខាន ។
ថេយ៉ុងដើរចេញពីបន្ទប់ទឹកជាមួយអាវសឺមីរពណ៌សដៃវែងហួសត្រឹមភ្លៅនឹងខោខ្លីស្របនឹងជុងហ្គុកក៏ដើរចូលមលដល់ ។
« គេងហើយឬ?? » ជុងហ្គុកទម្លាក់រាងកាយមាំទាំក្បែរថេយ៉ុងដែលកំពុងតែបិទភ្នែកគេងដណ្ដប់ភួយ ថេយ៉ុងបើកភ្នែកឡើងងាកមុខមកមើលនាយបន្តិច
« អឹម ងងុយហើយ ចង់គេង » ស្របនឹងសម្ដី ថេយ៉ុងក៏បែរមករកជុងហ្គុកលូកដៃទៅអោបគេញញឹមតិចៗ ។
« បន្តិចទៀតបងមកវិញ ចាំគេងជាមួយគ្នា »
« បងទៅណា?? »
« ងូតទឹក »
« អឹម » គេងក់ក្បាលតិចៗ ជុងហ្គុកក៏ក្រោកដើរទៅបន្ទប់ទឹក ។
បន្តិចក្រោយមកភ្លៀងក៏ចាប់អង្អុលចុះមក ថេយ៉ុងស្រាប់តែបើកភ្នែកឡើងម្ដងទៀតព្រោះតែឮសម្លេងផ្ទរលាន់មកតិចៗ
« សឺត..!!! មិចក៏ងើបអង្គុយវិញ ? សឺត! » ជុងហ្គុកដើរមកអង្គុយថើបថ្ពាល់ក្រពុំគេម្ដងទៀត ឯដៃរវាមក៏លូកទៅអោបស្មាគេ ស្រស់ក្លិនប្រអូបប្រហើរពីសាច់ថ្ពាល់ទន់ៗរបស់គេ
« ហ្អឹម អឹម* អ៊ួក » ថេយ៉ុងក្រហឹមឡើងលើកដៃបិទមាត់រហ័សរត់ទៅបន្ទប់ទឹកលឿនស្លេវរកតែជុងហ្គុកចង់និយាយឃាត់មិនទាន់ ។ នាយសង្ហារក៏រហ័សចុះពីលើពូករត់សម្ដៅទៅរកថេយ៉ុងដែលនៅក្នុងនោះព្រោះតែឮសម្លេងក្អួតចង្អោររបស់គេល្វើយៗ
« ថេយ៍ អូនកើតអី យ៉ាងមិចហើយ?? »
៚ ~ហ្អឹម~អឹម អ៊ួកៗៗៗៗៗ ហ្អឹម* ៚
« អូនមិនស្រួលខ្លួនមែនទេ ហ្អឹម?? » ថេយ៉ុងខ្ពុលមាត់នឹងទឹកចេញបន្តិច សឹមងើបមុខមកសម្លឹងជុងហ្គុកវិញ គេលើកដៃក្រសោបថ្ពាល់របស់ថេយ៉ុងស្រដីឡើងទាំងក្ដីបារម្ភ ថេយ៉ុងក៏ក្រវីក្បាលតិចៗជំនួសអោយការនិយាយថាមិនអី ។
—————
រងចាំភាគបន្ត.........