Cassandra is on her duty as of now, anong oras na. It's already 9 in the evening.
Kanina pa siya tingin ng tingin sa telepono niya, isang linggo na ang nakalipas noong unang anibersaryo nila ng kasintahan. At tatlong araw na din malamig iyon sa kaniya.
The threat stops the day that Tyrone stops messaging her, mas kaya niyang may natatanggap siyang mga ganun but Tyrone's ignorance. She couldn't bear it.
Nagiiwan naman siya ng updates sa binata ngunit ang tugon lang nito sa kaniya ay 'okay' 'sge' 'ingat' 'talk to you later' 'still busy'. No more replies to her I love you and I miss you.
She sat on the waiting bench in the ER while waiting for further instructions and lean her back and stretches her arms.
Hindi na siya nakakatulog simula nag-intern siya, if ever she'll sleep mga dalawang oras na lang at putol-putol pa yun. Nung mga nakaraan, Tyrone will check on her and fetch her if she has time.
Iya, her co-intern. Lumapit ito sa kaniya at tinabihan siya. "Kamusta ka? Mukhang drain ka na ah di tulad nung mga nakaraan".
She sighs and puts one arm on her forehead, "Si Tyrone, ilang araw ng malamig yung pakikitungo niya sa akin. I know I sound so pathetic but I really feel so weird, parang may hindi tama".
She opens up to her, sa trabaho nila at pangarap kailangan mong maging matatag. Kaya hangga't maari magsabi ka para gumaan yang nararamdaman mo.
Nakinig lang si Iya sa kaniya habang nagkkwento siya, "He isn't responding like his usual self, naiintindihan ko yung part na nagsisimula na kami mag-grow sa kaniya-kaniya naming passion pero may mali talaga".
Aliyanah listens to her as she keeps patting Cassandra's back, "Baka naman sobrang busy lang niya, hangga't hindi kasi niya kinoconfirm we can't assume".
"We doctors can't assume a patient's sickness without asking or confirming it to them, parang sa inyo".
Tama nga naman, malaki ang tiwala ko kay Tyrone. Maybe yung oras lang talaga namin yung hindi magtagpo, I understand.
I smile at Iya and thank her. "Thank you, Iya. Malaking tulong".
She winked at me and gesture an okay sign, "Tayo lang naman ang magtutulungan ano, no need to thank me. Pag may time libre mo na lang ako ng Starbucks".
Natawa kaming pareho sa sinabi niya but I agree, "Oo ba".
Nanlaki ang mata niya na ikinatawa ko lalo, "Hala! Char char lang yun".
"Ano ka ba, okay lang 'no. Pag free time, SB tayo".
Lumundag siya na nagpagulat sa akin at niyakap ako ng mahigpit, "Yey! Salamat Cass".
I hug her back; I found another friend. "No worries, Iya".
After her shift at the ER, pumunta na siya sa silid nila. Nakita niya ang ibang intern na naruon, yung iba uuwi na pero siya she chooses to stay here for the meantime.
Late na din para umuwi eh.
She couldn't sleep so she chatted Tyrone.
Cassandra De Vera:
Hi love, what are you doing? I miss you na sobra 🙁
Tumugon nga ito pero sobrang ikli naman.
My love:
I'm busy, ttyl.
Gusto kong idagdag, wala man lang namiss din kita? O kahit sinagot mo lang sana yung tanong ko? I don't want to sound so clingy and immature kaya pinigilan ko na lang sabihin yun.
Cassandra De Vera:
Okay, love. Sorry sa istorbo, eat your meal on time. Goodnight!
Wala na akong natanggap na tugon mula sa kaniya, maybe he is really busy.
Hindi siya mababaw but after those threats and all, she just can't help but be afraid. She posted a picture of the view outside the window on her story and put a caption. "I miss you".
No emojis, no punctuation marks, just her heart, and her feelings.
After 3 minutes or so, her phone dings meaning she received a notification. Someone replied to her IG story, it was Austin.
Simula ng nakatapos sila ay mas lalo silang naging close ni Austin, it was not a problem to Tyrone pero inaamin naman niya na nagseselos ito dito paminsan-minsan.
@AustinBenevil_: Want to drink coffee?
It's already dawn pero dahil hindi rin naman siya makatulog ay pumayag na lang din siya.
@C. De Vera: Sure 😊
@AustinBenevil_: Great, a convenience store near your hospital. See yah!
Okay lang ang itinugon niya at nagayos na ng sarili, bago siya lumabas ay nagiwan siya ng mensahe kay Tyrone.
My love:
I will meet Austin to drink coffee, love.
Hindi na niya inintay ang reply ni Tyrone dahil sigurado naman siya na busy ito.
Kaagad siyang naglakad palabas ng ospital at nilakad na lamang ang lugar na tinutukoy ni Austin, isa lang ang malapit na convenience store dito kaya hindi sila maliligaw pareho.
While walking outside with the cold wind, Cassandra suddenly hugs herself. Nakasuot pa din siya ng uniporme ng ospital at nagpatong lang siya ng lab coat.
Nang makarating siya sa convenience store, she saw Austin looking so good in his formal suit. Mukhang on duty din si Attorney.
Austin threw a glance at me and fold his arms like he's checking me out, ngumisi pa ito at mukhang nanghuhusga ang tingin.
I ran towards him and punch his shoulders na nagpatawa sa kaniya.
"Long time no see, Attorney". Nakangiti kong bati sa kaniya.
"Long time no see, Doc". Tugon nito sa pagbati niya at inanyayahan siyang umupo.
Austin looks like he is checking my face, may dumi ba? "Anong mali sa mukha ko at grabe ka makatingin?".
Nakahalukipkip kong tanong sa kaniya.
He furrowed his eyebrows and smirk, "You look stress".
I am, kung alam mo lang.
"Akala mo ikaw hindi? Eh kung mag-aral ka parang balak mo ng pakasalan yung mga libro mo eh". Biro ko sa kaniya, hindi ako papatalo boi!
He chuckled and folded his arms once again. "Well, you could say that".
"So, how's law school?". Tanong ko habang humihigop ng sabaw sa cup noodles na binili ko, nagutom ako eh.
"Stressful but I know at the end of the day, it will be worth the stress". Nakangiti nitong sagot, mukha ngang masaya siya sa law.
"Eh ikaw? Musta internship?". Balik nito ng tanong sa akin.
"Masaya naman pero nakakapagod talaga but overall, it's enjoyable". Sagot ko sa kaniya, it's true.
Nakakapagod kasi hinahanda ka na sa community na pinili mo at hindi laro ang pagmemedisina.
Kaya kailangan eh flexible ka, hindi acrobatics ano. Alam ko iniisip niyo, char!
"Hindi ka naman gutom niyan ano?". Puna ni Austin sa kaniya dahil mukhang napansin ng binata ang sunod-sunod na higop ni Cassandra sa cup noodles na binili.
"Medyo lang, nagrorounds kasi ako imbes na kumain. Wala akong gana minsan". Nakakawalang gana kumain kapag naririnig mo sa E.R. yung may nagluluksa o hindi na magawan ng paraan ng mga doktor yung buhay ng tao.
Austin suddenly became serious na nagpakunot sa noo ni Cassandra, his words shock her.
"I know that stress face, Cassandra. All I can say is that don't be afraid of confronting him, hindi naman masama kung kumpirmahin mo".
"Relationship should be both". Gusto kong umiyak sa sinabi niya.
Partially, yes. Natatakot akong magtanong, hindi. Natatakot ako sa maaring sagot, natatakot akong magduda kasi wala siyang binibigay na rason para pagdudahan ko siya. I trust him and I love him kaya hinahayaan ko muna.
I nodded at him and smile pero yung ngiti kong iyon hindi umabot sa tainga. "Thank you, I will take that note".
Naalala ni Cassandra yung sinabi ni Tyrone that Austin looks at her the way he also does.
Pero parang hindi naman, Tyrone's gaze where so meaningful and it's full of love and affection for her but Austin's were pure friendship.
Napunta ang tingin ni Austin sa harapan nila, "Kung may lakas lang ako ng loob, hindi ko ipaparamdam sa iyo yan".
Bulong ni Austin, Cassandra looks so confused. Hindi niya marinig ang sinasabi ng binata.
"Huh?". Puno ng pagtataka niyang tanong.
Ngumiti ito sa kaniya at nagpatay malisya, "Wala, don't mind that".
"Okay, sabi mo eh".
Austin bid a goobye to her pagtapos siyang ihatid sa ospital, may readings pa raw ito kaya kailangan ng umuwi.
She feels so down that night kaya naisipan niyang umuwi na lang muna sa bahay nila.
Bago siya makapasok, she heard two people arguing. She doesn't want to eavesdrop pero may kakaiba siyang naramdaman na may kailangan siyang marinig.
It was her mom and dad.
I can hear mom's crying at paulit-ulit itong nanghihingi ng kapatawaran kay daddy, what happened?
I froze at my spot when I heard my name and Eclipse.
"Bakit mo ba hinayaang pumasok siya sa buhay mo?! Yung taong may kasalanang sa pagkasira ng pamilya natin?! Sa pagkamatay ng anak natin?! Are you for real?!".
Hindi napigilan ni Cassandra ang luha as she enters their house fully, gulat, sakit at takot ang nasa mata ng mga magulang niya.
"A-anong nangyayari? S-sino po yung tinutukoy niyo?". Nanghihina siya habang nakatingin ng diretso sa mga magulang niya.
My dad looks at me with sadness and rage evident in his eyes, "A-anak, kilala ko na yung taong nasa likod ng pagkamatay ng kapatid mo at ng pagsubok kumidnap sayo".
Tumigil ang mundo ni Cassandra at nakinig.
"He was my enemy in business and in your mom". Napatingin si Cassandra sa ina ng puno ng pagtataka.
"S-sino yun, ma?". She did not expect everything...
Umiiyak na tumingin sa kaniya ang ina na mukhang hindi siya kayang bigyan ng kasagutan.
"Cross Miland Martinez, your boyfriend's dad and your mom's affair".
Her world shuttered as she stumbles, tanging iyak ng nanay niya ang naririnig sa buong tahanan.
She couldn't process everything; she couldn't hear anything.
Tyrone's dad? He is the person behind all of my sufferings? Behind all of our pain?
Yung lalaking hinahangaan ng taong mahal niya, yun din ang taong sumira sa buong buhay niya by being the mastermind of her sister's death and kidnapping of her before.
Tumakbo si Cassandra palayo ng bahay nila, her mom cheated, Tyrone's dad is the person behind her heartaches. She just wants to disappear from this world.
Tulo ng tulo ang luha niya habang tumatakbo siya, dinala siya ng mga paa niya sa harap ng isang bahay.
Tyrone's family's house.
Nawala ng katinuan sa sistema ng dalaga at sumigaw. "Cross Martinez! Lumabas ka rito!".
Isinigaw niya ang pangalan ng taong sumira ng lahat sa buhay niya.
"Lumabas ka dito! Harapin mo akong kampon ka ni satanas!". Patuloy ang pagtulo ng luha ni Cassandra habang sumisigaw.
Biglang lumabas ang dalawang tao o magasawa at mukhang galit.
"Anong ginagawa mo rito? Alam mo ba kung anong oras na?!". Sigaw ng nanay ni Tyrone, galit na galit din ang ginang.
She ignored Tyrone's mom and let go soft but strong punches to Cross Martinez's chest.
"B-bakit mo ginawa yun?! Anong ginawa namin para sirain mo yung buhay namin?! Anong ginawa ng kapatid ko para sirain mo yung kinabukasan niya?!".
Puno ng sakit at pighati ang boses niya, basag na basag siya sa puntong iyon.
"Alam mo bang tinanggalan mo ng karapatang maging masaya at mabuhay yung kapatid ko?! Bakit hindi na lang ako ha?!".
"Bakit hindi na lang ako yung pinapatay mo?! Dapat ako na lang, ako na lang yung tinanggalan mo ng kinabukasan!". Ang sakit-sakit, sobrang sakit na parang gusto ko na lang mawala.
Nanghina ang kamay niya kaya inalalayan ng ama ni Tyrone ang siko niya, "Tama na, sobrang sakit na. B-bakit mo nagawa yun? Bakit?".
"S-sorry, I was lost that time. I was lost because I love your mom and... Sorry". Yan ang mga salitang lumabas sa bibig ni Cross.
"You were lost?! At ano? Binalak mong gumanti tapos kami pa ang naisip mo?! Your sorry wouldn't change anything, everything!".
Hindi namalayan ni Cross na tumutulo na din ang luha niya, his wife is also crying in confusion.
"Dapat ako na lang! Ako na lang yung namatay nung araw na yun! Why? Bakit kami pa ng kapatid ko yung napili mong paghiwalayin?!". Sigaw nanaman niya sa harap ng ama ni Tyrone.
Cassandra keeps on crying feeling so sick of everything.
Cross did not try to stop her from letting go punches, mahina at malakas ang mga iyon. Mahina para sa pisikal na kaanyuan ngunit masakit sa loob niya.
He ruined not just one life but more than that lalo na ang buhay ng dalagang nasa harapan niya ngayon.
Cassandra stops punching him and looks into his eyes. "I hope you're happy, nakaganti ka na sa tatay ko. You already made our lives a living hell". At umalis na siya.
Hindi siya makahinga sa sakit, how she wishes to see Tyrone and hug him. She felt so tired of everything, nakakapagod.
Buong buhay ko sinisi ko ang sarili ko ngayon na masaya nanaman ako, ganito naman?
Am I not deserving to be happy even at once?
Hindi ako makahinga sa sobrang sakit, bakit yung kapatid ko pa?! Bakit si Eclipse pa?!
She couldn't take it anymore so she pulled out her phone from her pocket and dial Tyrone's number.
After a minute or so, he answered ngunit hindi ito nagsasalita.
"T-tyrone, ang sakit-sakit. Masaya na ako ulit, sobrang saya ko na. Bakit kailangan kong masaktan nanaman ulit?". Umiiyak niyang sumbong sa lalaki.
Dapat nandidiri ako sa pinanggalingan niya, sa ama niya pero wala eh. Sa kaniya ako nabuo eh, siya na yung naging tahanan ko.
Nasasaktan siya sa pagiwas ng binata, nasasaktan siya para sa kapatid niya, nasasaktan siya kasi parang nasira nanaman siya at nasasaktan siya dahil wala na siyang magawa kundi maging matatag na lang.
"C-can I meet you tomorrow, after ng shift ko?". Nagbabaka sakali ako na baka bukas pwede na kaming maging maayos, baka bukas kaya ko ng magtanong at marinig ang sagot.
There at that time, she heard Tyrone's voice again after days.
"Okay". He answered shortly and dropped the call.
Napahinga ako ng malalim ng binaba niya ang tawag, sapat na sakin yung narinig ko yung boses niya kahit isang minuto lang.
Napatingin ako sa itaas, balik nanaman ba ako sa paulit-ulit na sakit?
-----------------------------------------
Can you feel the pain of Cassandra?
Kasi ako naiyak na mga dzai! Huhuness!
I hope you enjoy this update till the next chapter 😊
-KC