Αλίσιας pov
Η πόρτα χτυπάει και νιώθω την καρδιά μου να σφίγγεται. Ξέρω πως ήταν ο Λογκαν. Εγώ του είπα πως ήθελα να είναι τελευταίος.
"Μικρή;" ακούω την μπάσα φωνή του και τον κοιτάω χαμογελώντας.
Ανοιγω τα χέρια μου και έρχεται να με πάρει αγκαλιά. Με σφίγγει πάνω του και παίρνω μια βαθιά μυρωδιά από το άρωμα του.
" Μου έλειψες" ψιθυρίζω και με κοιτάει, χαμογελάει και χαϊδεύει το πρόσωπο μου.
"Και μένα μικρή."
"Έμαθα ότι ήσουν εδώ σχεδόν κάθε βράδυ."
" Η Βικτόρια στο είπε Ε; Της είπα να μην στο πει."
"Γιατί να μην μου το πει;"
"Γιατί δεν θέλω να είσαι με εμένα από υποχρέωση."
"Να είμαι με εσένα;" αναρωτιέμαι
"Νταξει όχι ακριβώς να είσαι, δηλαδή όχι ακόμα αλλά στο μέλλον ίσως, δηλαδή αν το θες... Δεν ξέρω αν έγινα σαφής. " γελάω και γνεφω.
" Νομίζω πως είναι λιιιιγο νωρίς αλλά πιστεύω ότι με εσένα θα ειμαι, αλλά όχι για υποχρέωση. " τον κοιτάω στα μάτια ενώ χαμογελαω και με πλησιάζει.
"Μου χρωστάς μια ολοκληρωμένη βόλτα " μουρμουριζει και ενώνει τα χείλη μας.
Νιώθω ότι παίρνω δύναμη, νιώθω πως μαζί του όλα θα φτιάξουν. Η καρδιά μου χτυπάει γρήγορα, χαϊδεύει την μέση μου και ανατριχιάζω.Η πόρτα χτυπάει και απομακρυνομστε.
"Περάστε." λέω και μπαίνει μέσα μια νοσοκόμα.
" Συγνώμη που ενοχλώ αλλά ο γιατρός μου είπε πως πρέπει να ξεκουραστείς και να διώξω όποιον είναι στο δωμάτιο."
"Θα μείνω μαζί της το βράδυ." λέει ο Λογκαν
" Ναι, είναι θα μείνει εδώ. Τον θέλω για παρέα." επιβεβαιώνω και η νοσοκόμα γνέφει και φεύγει.
" Ώστε με θες για παρέα Ε; " με πειράζει.
" Και όχι μόνο. " βάζω τα χέρια μου γύρω από τον λαιμό του και με φιλάει.
" Μικρή πρέπει όντως να ξεκουραστείς. Εγώ θα καθίσω στην καρεκλιτσα μου εδώ και θα κοιμηθώ."
"Όχι έλα εδώ, η καρέκλα αυτή φαίνεται πολύ άβολη. "κάνω στην άκρη και μένει αρκετός χώρος. Κάθεται δίπλα μου, με παίρνει αγκαλιά και κουρνιαζω στην αγκαλιά του. Για πότε με πήρε ο ύπνος δεν κατάλαβα
.
" ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ; "
" ΓΙΑΤΊ ΔΕΝ ΑΚΟΎΤΕ ΤΙΣ ΕΝΤΟΛΈΣ ΜΟΥ; ΔΉΛΩΣΑ ΝΑ ΜΗΝ ΕΊΝΑΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΣΤΟ ΔΩΜΆΤΙΟ."
" Α ΝΑΙ ΓΙΑΤΊ; ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΌΤΙ ΘΕΛΕΙΣ ΣΤΗΝ ΑΣΘΕΝΉ ΣΟΥ; ΗΡΘΕΣ ΚΑΙ ΜΟΥ ΕΛΕΓΕΣ ΓΛΥΚΌΛΟΓΑ ΣΤΟ ΑΥΤΟ ΕΝΏ ΜΟΥ ΧΑΪΔΕΥΕΣ ΤΟ ΠΌΔΙ. ΔΕΝ ΘΑ ΉΘΕΛΑ ΝΑ ΞΈΡΩ ΤΙ ΘΑ ΤΗΣ ΕΚΑΝΕΣ ΑΝ ΔΕΝ ΉΜΟΥΝ ΕΓΏ ΕΔΏ! " ουρλιάζει ο Λογκαν . Ανοιγω έντρομη τα μάτια μου και κοιτάω τον γιατρό που φωτίζεται μέσα στο σκοτάδι από το λιγοστό φως το διαδρόμου και τον Λογκαν δίπλα μου όρθιο.
" ΕΕ ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΕΔΏ; " ρωτάω με ένταση στην φωνή μου.
" Ο γιατρακος από δω ήρθε και έλεγε γλυκόλογα ενώ μου χαϊδευε το πόδι γιατί νόμιζε πως ήσουν μόνη σου. Δεν θέλω να φανταστώ τι ήθελε να σου κάνει." λέει ο Λογκαν φανερά θυμωμένος και κοιτάω τον γιατρό σοκαρισμένη.
" Στέφαν δεν σε πιστεύω. Είσαι σοβαρός; ΠΩΣ ΤΟΛΜΑΣ; "ουρλιαζω και μαζευομαι στην θέση μου ενώ θυμάμαι και στο σπίτι όταν είχε έρθει πως μου έκανε κάποιες περίεργες ερωτήσεις και με κοιτούσε περίεργα.
Η πόρτα ανοίγει και μπαίνει μέσα ο Καρλ.
"Τι συμβαίνει, κοιμόμουν στην καρέκλα και άκουσα φωνές;; Στέφαν τι δουλειά έχεις εσύ εδώ τέτοια ώρα; "
"Καρλ ο Στέφαν ήρθε στο δωμάτιο και χαιδευε το πόδι του Λογκαν ενώ του ψιθυρίζε γλυκόλογα νομίζοντας πως είμαι εγώ." λέω και μένει να τον κοιτάει.
"ΤΗΝ ΚΌΡΗ ΜΟΥ ΡΕ ΑΡΧΙΔΙ; " ουρλιάζει και αρχίζει να τον χτυπάει.
" ΚΑΡΛ ΟΧΙ! " ο Λογκαν μπαίνει στην μέση.
" ΑΝ ΞΑΝΆ ΠΛΗΣΙΑΣΕΙΣ ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΟΡΕΣ ΜΟΥ ΘΑ ΜΠΕΙΣ ΕΣΥ ΣΤΟ ΧΏΜΑ ΚΑΙ ΕΓΏ ΣΤΗΝ ΦΥΛΑΚΉ! ΓΕΛΟΙΕ! ΕΞΑΦΑΝΊΣΟΥ! " ουρλιάζει και ο Στέφαν φεύγει τρέχοντας.
Στέκομαι και τον κοιτάζω.
"Μία από τις κόρες;" ρωτάω και με κοιτάνε, ενώ ρίχνουν κλέφτες ματιές μεταξύ τους.
" Βγήκε το χαρτί υιοθεσίας; "ρωτάω
" Θα τα συζητήσουμε άλλη φορά αυτά, πέσε να κοιμηθείς τώρα. "λέει και πάει να φύγει.
" Θελω να μάθω!"
"Μόλις βγεις θα τα πούμε όλα. Μην αγχώνεσαι. "λέει και φεύγει.
Ξαπλώνουμε με τον Λογκαν και τον κοιτάω.
"Λογκαν φαίνεται ότι ξέρεις, πες μου."
"Δεν έχω ιδέα μικρή. Αλλά για να λέει μην αγχώνεσαι κάτι καλό είναι." λέει και μου φιλάει το κεφάλι.
" Κοιμήσου τώρα "ψιθυρίζει και ακουμπάει το κεφάλι του στο δικό μου.
.
Victoria's pov
"Λοιπόν Αλίσια, αυτό που ήθελε ο Καρλ να πει και μας μάζεψε εδώ αφορούσε κυρίως εσάς. "λέει η μαμά μου.
Έχουν περάσει 3 μέρες η Αλισια πήρε χθες εξιτήριο από το νοσοκομείο.
"Οκευ... "λέει παραξενεμενη.
"Λοιπόν Αλίσια..." ξεκινάει να λέει ο μπαμπάς.
"Μπαμπά, μπορώ να τα πω εγώ; "ρωτάω και γνέφει. Το βλέμμα της αδερφής μου πέφτει πάνω μου και νιώθω να με καίει.
"Αλίσια, όπως έμαθες ήμουν και εγώ που σου έδωσα αίμα. Αλλά ας ξενικησουμε με το ότι εγώ δεν ήξερα τι ομάδα αίματος ήμουν και έτσι η νοσοκόμα θέλησε να μου κάνει κάποιες εξετάσεις για να μάθουμε, η ομάδα αίματος σου είναι πάρα πολύ σπάνια καθώς έχεις ένα σπάνιο αντιγόνο. Είχα και γω την ίδια ομάδα αίματος, είχα και γω σπάνιο αντιγόνο και παραξενεύτηκαν. Έτσι έκαναν τεστ DNA και...και Αλίσια είμαστε αδέρφια. Η μαμά σου και ο μπαμπάς μου γνωρίστηκαν σε ένα μαγαζί όταν ο μπαμπάς με την μαμά μου ήταν σε διάσταση,εγινε η κατάσταση, η μαμά σου έμεινε έγκυος και να 'σαι τώρα εδώ. "λέω και μας κοιτάει σοκαρισμένη.
" Άρα...άρα έχω...εχω οικογένεια; Ω Θεέ μου! " πέφτει στην αγκαλιά μου και την σφίγγω πάνω μου.
" ΌΛΟΙ ΑΓΚΑΛΙΆ " φωνάζει και γελάω.
" Έχω μπαμπά, μαμά και αδέρφια, αχ τι ωραία. "λέει μόλις μας αφήνει.
" Μαμα; "ρωτάει η μαμα μου.
" Ε ναι, είσαι η μαμά μου τώρα "λέει και την αγκαλιάζει.
.
Η εβδομάδα κύλισε ομαλά και αποφασίσαμε με την Μάιλι να πάμε σε ένα μπαράκι, μιας και ο Αλεξ είχε κανονίσει να βγει με τα αγόρια.
Φορεσα ένα λευκό πουκάμισο με ένα μαύρο τζιν και ζώνη. Το συνδύασα με ένα ρολόι, ένα μικρό κολιέ και ένα ζευγάρι πέρλες στα αυτιά. Τέλος έβαλα τις μαύρες γόβες μου και ήμουν έτοιμη.
Η Μάιλι ήρθε από το σπίτι μου, με πήρε και πήγαμε σε ένα μαγαζί που δούλευε ένα παιδί που μιλούσε στο instagram.
"Τι θα πιεις εσύ;" ρωτάει η κολλητή μου.
"Βότκα βύσσινο" λέω και το μεταφέρει στον μπάρμαν.
Αφου τα ποτά μας ήταν έτοιμα αρχίσαμε να χορεύουμε. Ο Χούλιο , το αγόρι όπου μιλούσε η Μάιλι, μας κέρασε 3-4 γύρους σφηνάκια, εκείνοι καταλήξανε να κάνουν κάτι και εγώ ούτε που κατάλαβα πότε είχα μείνει και χόρευα μόνη μου..
"Χορεύουμε;" με ρωτάει κάποιος και γυρνάω να δω.
"Ναι αμέ!" λέω στο αγόρι μπροστά μου και αρχίσαμε να χορεύουμε.
"ΠΩΣ ΣΕ ΛΕΝΕ;" φωνάζει για να τον ακούσω.
"ΒΙΚΤΌΡΙΑ ΕΣΕΝΑ;"
"ΦΡΕΝΤΙ"
"ΧΆΡΗΚΑ" λέμε ταυτόχρονα και γελάμε.
Συνεχίσαμε να χορεύουμε, είχαμε έρθει αρκετά κοντά, με κρατούσε από την μέση και είχα ρίξει το κεφάλι μου πίσω γιατί ένιωθα τα πάντα γύρω να γυρίζουν.
"Φρεντιι" φωνάζω και σηκώνω το πρόσωπο μου. Είμασταν σε πολύ μικρή απόσταση, έμεινα στην θέση μου χωρίς να κάνω κάτι και εκείνος με πλησίασε και ένωσε τα χείλη μας.
Έμεινα κόκκαλο με ανοιχτά μάτια και μια μπουνιά που προσγειώθηκε στο πρόσωπο του μας χωρίζει. Καλυπτω το στόμα μου και κοιτάω τον Αλεξ μπροστά μου, είχε κόκκινα μάτια, έτοιμα να πλημμυρίσουν.
"Αλεξ δεν-εγώ..."
"ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΣΕΣ; ΕΊΣΑΙ ΣΟΒΑΡΉ ΒΙΚΤΌΡΙΑ;"
"Αλεξ συγνώμη, χίλια συγγνώμη, δεν το κατάλαβα πως έγινε, απλά την μια στιγμή χόρευα και την αλλη-"
"ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΦΑΣΩΝΕΣ ΑΛΛΟΝ!"
"ΣΥΓΝΏΜΗ ΜΩΡΌ ΜΟΥ, ΔΕΝ ΉΞΕΡΑ ΤΙ ΈΚΑΝΑ, ΕΧΩ ΠΙΕΙ, ΕΓΏ ΜΌΝΟ ΧΌΡΕΥΑ ΕΚΕΙΝΟΣ ΈΚΑΝΕ ΚΊΝΗΣΗ, ΣΥΓΓΝΏΜΗ ΑΓΆΠΗ ΜΟΥ." τον αγκαλιάζω, μου πιάνει τα χέρια και με απομακρύνει.
"ΜΗΝ ΜΕ ΑΚΟΥΜΠΑΣ. ΜΗΝ ΜΕ ΛΕΣ ΜΩΡΌ ΣΟΥ ΚΑΙ ΑΓΆΠΗ ΣΟΥ. ΔΕΝ ΣΕ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΕΊ ΤΊΠΟΤΑ ΒΙΚΤΌΡΙΑ. ΣΕ ΣΥΧΑΙΝΟΜΑΙ. " τινάζει τα χέρια μου και φεύγει.
Κοιτάζω τον Τζορτζ και τον Λογκαν με δάκρυα στα μάτια και εκείνοι φαίνονται φανερά απογοητευμένοι.
Τρέχω από πίσω του μέχρι που βγαίνω έξω.
" ΑΛΕΞ! " φωνάζω και γυρνάει.
" Τι θες ;" λέει κοφτά.
" Να με ακούσεις, εγώ δεν έκανα καμία κίνηση ερωτικη απλώς χόρευα δεν-"
"ΦΤΆΝΟΥΝ ΟΙ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΊΕΣ ΒΙΚΤΌΡΙΑ, ΑΣ ΜΗΝ ΈΠΙΝΕΣ, ΑΣ ΜΗΝ ΧΟΡΕΥΕΣ ΜΕ ΕΚΕΊΝΟΝ, ΔΕΝ ΕΊΣΑΙ ΠΕΝΤΑΧΡΟΝΟ!"
"Αλεξ εγω-"
"Βικτόρια εγώ και εσύ τελειώσαμε." λέει και προχωράει
"ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΟ ΛΕΣ ΑΥΤΌ! " ουρλιαζω και γυρνάει να με δει.
" ΦΥΣΙΚΆ ΚΑΙ ΜΠΟΡΩ, ΕΣΎ ΦΙΛΙΘΗΚΕΣ ΜΕ ΆΛΛΟΝ!!... Καληνύχτα Βικτόρια." μπαίνει στο αυτοκίνητο και φεύγει.
" Αλεξ..." ψιθυρίζω και πέφτω στο έδαφος κλαίγοντας.
Χτυπαω με μπουνιές το μπετόν και νιώθω ένα χέρι να με χαϊδεύει στην πλάτη. Γυρίζω και αντικρίζω τον Τζεο, μπαίνω στην αγκαλιά του και συνεχίζω να κλαίω.
" Τζεο τον αγαπάω, δεν το έκανα με την θέληση μου, δεν τον φίλησα εγώ." τον ακούω να ξεφυσαει και μου σηκώνει το πρόσωπο.
"Βι ήταν μαλακια αυτό, ξέρεις ότι σε συμπαθώ πολύ και σε έχω σαν αδερφή μου αλλά ο Αλεξ έχει δίκαιο, δεν έπρεπε να πιεις τόσο και κυρίως να χορέψεις με κάποιον άκυρο. "
" Το ξέρω, το ξέρω γαμωτο. Τι θα κάνω;"
"Δεν μπορείς να κάνεις κάτι. Δεν ξέρω αν θα σε συγχωρέσει Βι, ήσουν η πρώτη του σχέση και πήγες και έκανες κάτι τέτοιο, ίσως να μην εμπιστευτεί καμία για σχέση. Τον ξέρω πολύ καλά, δεν θα του περάσει γρήγορα συν του ότι ήσουν ο παιδικός του έρωτας. "λέει και ξεσπάω σε χειρότερα κλάματα.
" Τι της λες ρε μαλακα, δες την πως είναι, γιατί την κάνεις χειρότερα;" λέει ο Λογκαν.
" Ρε μαλακα δεν μπορώ να της χαϊδέψω τα αυτιά, το ξέρει και μόνη της ότι ο Αλεξ θα γίνει θηρίο ανημερο τώρα. " λέει ο Τζορτζ και ο Λογκαν ξεφυσαει.
"Που είναι η Μάιλι; Το ήξερα ότι έπρεπε να έρθει και η Τζίνι. Πως τα έκανες έτσι ρε μαλακα Βι." γκρινιάζει ο Τζορτζ.
" Πάω να βρω την Μάιλι."λεει ο Λογκαν και μπαίνει ξανά στο μπαρ.
" Παμε στο αυτοκίνητο. "με σηκώνει και προχωράμε στο αμάξι.
Ύστερα από λίγο έρχεται ο Λογκαν με την Μάιλι να είναι ζάντα.
" Έχουμε έρθει με το αμάξι της. "λέω και το δείχνω.
"ΈΛΑ ΜΟΥ ΕΊΝΑΙ ΑΚΊΝΔΥΝΗ Η ΤΡΈΛ-" ο Λογκαν κλείνει το στόμα της Μάιλι και ο Τζεο χτυπάει στο στήθος του και ύστερα τον δείχνει.
"Είσαι αδερφός!" μουρμουριζει.
"Λοιπόν οδηγας το αυτοκίνητο της, την πηγαίνουμε σπίτι και μετά πάμε την Βικτόρια και ύστερα βρίσκουμε τον Αλεξ. "λέει ο Τζεο και ο Λογκαν παίρνει την Μάιλι και πηγαίνουν στο αμάξι της.
Αφου αφήσαμε την Μάιλι σπίτι της, ο Λογκαν ήρθε στο αυτοκίνητο του Τζεο και πήγαμε στο δικό μου. Αμέσως έριξα το βλέμμα μου στο δωμάτιο του Αλεξ,το φως ήταν κλειστό.
" Θα πάμε να τον βρούμε και θα σου στείλω" λέει ο Τζεο και γνεφω.
"Κοίτα να ηρεμήσεις." με αγκαλιάζει και ύστερα φεύγουν.
Μπαίνω στο σπιτι κλαίγοντας, κλείνω την πόρτα και κυλαω πάω της. Φέρνω τα γόνατα κοντά στο σώμα μου και ακουμπάω το κεφάλι μου πανω τους.
" Μη με ακουμπάς! Σε συχαίνομαι... Μην με λες μωρό σου και αγάπη σου... Τελειωσαμε..."
Τα λόγια του παίζουν συνεχώς στο κεφάλι μου και θέλω να το σπάσω.
"Βι;" ακούγεται η φωνή της Εμμα, την κοιτάω και σκύβω το κεφάλι μου.
"Έιιι τι έγινε;" ρωτάει και κάθεται μπροστά μου οκλαδόν.
Της εξήγησα τι έγινε και φαίνεται λυπημένη.
" Δεν θέλω να σε στεναχωρήσω κι άλλο Βι αλλά ο αδερφός μου δεν συγχωρεί εύκολα και ειδικά εσένα που ένιωθε πως δεν θα τον πληγώσει ποτέ."
"Μα δεν ήθελα να τον πληγωσω Εμμα, έγινε τόσο απότομα, δεν περίμενα καν να με φιλήσει, δεν ήξερα από που μου ήρθε, με πιστεύεις; "
Αν η Μάιλι δεν με είχε αφήσει μόνη δεν θα γινόταν τίποτα από αυτά. Αν δεν έπινα εκείνα τα ποτά. Αν δεν χόρευα με εκείνον τον τύπο.
" Σε πιστεύω. Όμως ο Αλεξ...ειναι ο Αλεξ."
" Ειμαι τόσο ανόητη, τόσο αφελής, τοσο-"
" Σταμάτα να μιλάς έτσι για τον εαυτό σου. Ότι έγινε, έγινε! Δεν μπορείς να το αλλάξεις. Πάμε να ξαπλώσεις" λέει και με βοηθάει να σηκωθώ.
.
Είχα πολύ δύσκολο ύπνο, δεν είχα κοιμηθεί σχεδόν καθόλου, δεν βγήκα από το δωμάτιο μου σχεδόν όλη την Κυριακή. Φυσικά και έμαθαν πως χώρισα, όχι από μένα, από τον Αλεξ, μιας και η μαμά μου είχε την φαεινή ιδέα να τον ρωτήσω αν ξέρει τι έχω.
Η Μάιλι με είχε πάρει δεν ξέρω και γω πόσα τηλέφωνα, δεν της το σήκωσα, της έστειλα ένα μήνυμα ότι θα τα πούμε στο σχολείο αύριο.
Ω Θεέ μου, το σχολείο.
Η πόρτα του δωματίου μου χτυπάει και ρολλαρω τα μάτια μου.
"ΕΊΠΑ ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΙΛΉΣΩ!" ουρλιαζω.
" Αυτά έχω όλη μέρα Φιονα μου, δεν έχει φάει τίποτα όλη μέρα." μουρμουριζει η μαμά μου.
" Εμένα ο Αλεξ ειναι όλη μέρα εξω, δεν τον έχω δει καθόλου, λίγο ήρθε και άλλαξε και έφυγε πάλι. Και το γομάρι είχε ένα σημάδι να στο λαιμό του." την ακούω να ψιθυρίζει και ούτε ποτε άρχισα να κλαίω.
" Αχ αυτό δεν θα εχει καλή κατάληξη." λέει η μαμά μου.
" Το ξέρω Ντέμπι μου. Τέλος πάντων σε αφήνω εγώ γιατί έχω νυχτερινή βάρδια,αντε τα λέμε, κουράγιο. "λέει η Φιονα και ύστερα από λίγο ακούω την πόρτα να κλείνει.
Σκουπισα τα δάκρυα μου και άνοιξα τα παντζούρια και τα παραθυροφυλλα. Πήγα στην ντουλάπα μου και αρχισα να την κάνω άνω κάτω.
" Εδω είσαι! " αναφωνω και παίρνω το πακέτο. Παίρνω ένα τσιγάρο από μέσα και το ανάβω. Έκατσα πάω στο γραφείο με την πλάτη μου να κοιταει προς το σκοτεινό δωμάτιο του και έβαλα τα ακουστικά στα αυτιά μου.
Οι ωρες περνούσαν και εγώ απλά καθόμουν εκεί κοιτώντας τον άδειο μπλε τοίχο καπνίζοντας.
Δυστυχώς ή ευτυχώς το πακέτο ήταν γεμάτο, ολοκαίνουριο οπότε είχα πολλά ακομα μιας και είχα κάνει μόνο 4.
Μία λάμψη ενοχλεί τα μάτια μου και παραξενευομαι. Κοιτάω γύρω γύρω και δεν έχω κάτι στο δωμάτιο μου.
Γυρίζω και βλέπω ελάχιστα φωτισμένο το δωμάτιο του Αλεξ. Εχει τραβηγμένες τις κουρτίνες και μια γυναικεία φιγούρα μαζί με την χαρακτηριστική δικιά του διαγραφεί πάνω στις κουρτίνες. Εκείνος φαίνεται να την φιλάει και ύστερα να της βγάζει την μπλούζα.
Σηκώνομαι από το γραφείο και ρίχνω τα λιγοστά πράγματα που είχα πάνω κάτω στο πάτωμα.
"Βικτόρια;! Αγάπη μου είσαι καλά;" ακούγεται η μαμά μου πίσω από την πόρτα.
"Ναι καλά είμαι, απλώς σκόνταψα και έριξα κάτι μαλακιες κάτω. Καληνύχτα. " λέω και αρχισα να τα μαζεύω .
"Καλά... Καληνύχτα." λέει και απλώνεται ξανά ησυχία.
Έφτιαξα τα πράγμα που έριξα και μάζεψα κάτι ρούχα που ήταν στο πάτωμα. Κοιτάω τον εαυτό μου στον καθρέφτη και με παρατηρώ. Βγάζω το σορτσάκι και τη μπλούζα και βλέπω την αντανάκλαση μου.
Τόσο απαίσια.
Σκουπιζω τα δάκρυα μου χωρίς να σταματάνε να τρέχουν και βγάζω ότι τζιν, φορέματα, φούστες και κολλητες μπλούζες, της χώνω πίσω πίσω στην ντουλάπα και φέρνω μπροστά τις φόρμες και τα φούτερ.
Κλείνω απογοητευμένη την ντουλάπα και καθομαι στο πάτωμα ενώ ακουμπάω την πλάτη μου στο γραφείο. Παίρνω τα τσιγάρα και ανάβω άλλο ένα. Αφήνω τον καπνο ελεύθερο και παρατηρώ πως καίγεται.
*ΠΡΟΣΟΧΗ : δεν παροτρυνω φυσικά κανέναν και καμιά να κάνει κακο στον εαυτό του. Τα βιβλία είναι βιβλία, μυθοπλασία και δεν τα δοκιμάζουμε μόνο και μόνο επειδή θέλουμε να μπούμε στην θέση των χαρακτήρων. Stay safe ❤️
Μία περίεργη επιθυμία μου προκαλείται και κατεβάζω αργά το τσιγάρο προς το μπούτι μου. Ξεροκαταπινω, παίρνω μια βαθιά ανάσα και το ακουμπάω στο εσωτερικό του μπουτιού μου. Σφίγγω τα μάτια μου και δαγκωνω να χείλη μου. Σχηματίζω με το τσιγάρο το γράμμα “Α” στο μπούτι μου και ακουμπάω το κεφάλι μου πίσω στο γραφείο.
Σειρά είχε το άλλο μπούτι στο οποίο απλά τραβούσα γραμμές πάνω του.
Το κινητό μου φωτίζεται και με τρομάζει. Βάζω το τσιγάρο στο στόμα μου και σηκώνομαι για να πιάσω το κινητό από το κρεβάτι. Ακουμπάω στο γραφείο και ανοιγω το κινητό.
Ο χρήστης FreddyM άρχισε να σας ακολουθεί.
Πλάκα μου κάνεις τώρα;
Τον κάνω μπλοκ και το ρίχνω στο κρεβάτι. Κάνω την τελευταία τζούρα τσιγάρου και γυρίζω για να το σβήσω. Το σβήνω πάνω στο πεζούλι, αφήνω τον καπνό ελεύθερο και μόλις κάνω κίνηση για να το πετάξω τον αντικρίζω μπροστά μου να καπνίζει.
Σηκώνει το φρύδι του μόλις με βλέπει, είμαι μόνο με τα εσώρουχα και ανασηκώνω τους ώμους μου. Πετάω την γόπα έξω από την αυλή μας και καθομαι ξανά στο γραφείο.
Μίλα του.
Σηκώνω το βλέμμα μου και παίρνω μια ανάσα.
"Αλεξ, συγγνώμη, δεν ήθελα αλήθεια να γίνει, δεν κατάλαβα καν ποτέ έγινε. " φυσάει τον καπνό έξω.
" Πες μας ότι δεν ήξερες ότι χορευες και με αυτόν ρε Βικτόρια. Είσαι σαν όλες τις άλλες. Τα ίδια σκατά."τα δάκρυα από τα μάτια άρχισαν να τρέχουν ξανά.
"Αλεξ τι λες πας καλά; Εγώ δ-"
" Αντε πηδηξου ρε Βικτόρια. "πετάει την γόπα κάτω και κλείνει το παράθυρο.
Πέφτω στο κρεβάτι κλαίγοντας και τυλιγομαι με το πάπλωμα και το άρωμα του υπήρχε ακόμα στα σεντόνια από προχθές. Μυρίζω το άρωμα του και προσπαθώ να ηρεμήσω, κοιτάω την ώρα και σε 4 ώρες έχω έχω σχολείο.
Αυτό δεν θα πάει καλά.
Γειά παιδιά.
Εγω λέω να πάω να κρυφτώ τώρα.💀
Έχω ετοιμάσει μια κρύπτη να χωθώ μέσα. Χεχ😅
ΑΛΛΆ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΊΤΕ ΠΩΣ ΔΕΝ ΤΟ ΕΊΔΑΤΕ ΝΑ ΈΡΧΕΤΑΙ. ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΑΠΌ ΤΗΝ ΒΙ. 🙂✨
Επίσης συγγνώμη που δεν σας ανεβάζω μέρα παρά μέρα όπως παλιά αλλά είναι καλοκαίρι και ακόμα προσπαθώ να ξεφύγω από το mood των πανελληνίων + του ότι διαβάζω για να δώσω σήματα.
Αυτα απο εμένα.
Λοβ γιου 💖