៚ ក្រាក ៚
ជុងហ្គុកក៏ប្រញាប់ងើបឈរឡើងព្រោះតែគេបានលើសម្លេងរបើកទ្វារ ថេយ៉ុងប្រហែលជាប្ដូរចិត្តហៅគេទៅគេងក្នុងបន្ទប់វិញហើយ មើលទៅ ។
« ថេយ៍.... » ចប់សម្ដីជុងហ្គុកក៏ញញឹមឡើងព្រោះអ្នកបើកទ្វារអម្បាញ់មិញគឺជាគេពិតមែន ។ ថេយ៉ុងដើរមកជិតនាយរក្សារទឹកមុខនៅដដែលបើមើលអោយច្បាស់ទៅមិនមែនខឹងទេ តែជាការអន់ចិត្តទើបត្រូវ ។
« អូនយកភួយមកអោយបង ក្រែងល៍ត្រូវម៉ាសុីនត្រជាក់រងា » ថេយ៉ុងលូកដៃហ៊ុចភួយទៅអោយគេ ជុងហ្គុកក៏យកវាមកកាន់នឹងដៃ
« ថេយ៍ »
« បងគេងទៅ អូនទៅបន្ទប់ហើយ » ថេយ៉ុងថាហើយក៏ដើរចូលទៅក្នុងបន្ទប់វិញបាត់ ជុងហ្គុកទម្លាក់ខ្លួនគេងដណ្ដប់ភួយម្ដងទៀត ។
៚ ព្រឹកព្រលឹមស្រាងៗ ៚
ថេយ៉ុងសន្សឹមកម្រើកបើកត្របកភ្នែកទាំងគូឡើងមកតិចៗមុននឹងងើបសម្ដៅទៅបន្ទប់ទឹក ។
គេដើរចេញមកខាងក្រៅបន្ទប់ម្នាក់ឯងព្រោះតែថេវ៉ុនគេគេងនៅមិនទាន់ក្រោកនៅឡើយ ។ ដើរមកដល់សាឡុងក៏ឃើញជុងហ្គុកកំពុងតែគេងអោបដូចចូលគ្នាដោយមានភួយដណ្ដប់ត្រឹមចង្កេះហួសជើង ។
« អុះ!! » ដៃមាំក៏ចាប់ទាញថេយ៉ុងអោយមកគេងជាមួយ មុខស្រស់ស្អាតក៏ត្រូវជ្រុបនឹងប្រអប់ទ្រូងរបស់ជុងហ្គុកពេញៗ
« លែងអូន »
« មិនលែង » ជុងហ្គុករឹតតែបន្ថែមកម្លាំងដៃរឹបគេថែមទៀតព្រោះតែខ្លាចគេរើរួច ។
« យប់មិញហេតុអីដេញមិនអោយបងគេងក្នុុងបន្ទប់ »
« អូនទុកពេលអោយបងគេងគិតមួយយប់ហើយ នៅមិនដឹងខុសអីទៀតឬ?? »
« បងធ្វើអីខុស?? »
« មិនដឹងទេ លែងអូនទៅ ប្រយ័ត្នថេវ៉ុនចុះមកឃើញ »
« ឃើញក៏ឃើញទៅ បើអូនមិននិយាយថាបងខុសអី ក៏គេងអោបគ្នាបែបនេះរហូត » ស្របនឹងសម្ដី ជុងហ្គុកក៏ចាន់បែរខ្លួនគេអោយគេងទ្រោបថេយ៉ុងវិញ ។
« Appa ការពិតមកគេងអោបលោកប៉ានៅទីនេះសោះ » ថេវ៉ុនបូញមាត់និយាយឮៗ ថេយ៉ុងនិងជុងហ្គុកក៏ងាកមកមើល ។
« កូនឃើញហើយ ជុងចុះទៅ »
« ប្រាប់ហើយថាឃើញក៏ឃើញទៅ ប្ដីប្រពន្ធគេងអោបគ្នាមិនជាបញ្ហាទេ »
« តែអូនមាន!! »
« អៀនកូន?? »
« .... »
« មិនអីទេ ចុះក៏បាន » ជុងហ្គុកថាហើយក៏ងើបចេញពីថេយ៉ុង គេក៏ងើបមកអង្គុយស្រួលបួលវិញ
« អូនមិនអោយបងចូលបន្ទប់មួយយប់ក្ដៅស្អុះស្អាប់ណាស់ បែបនេះបងទៅងូតទឹកសិនហើយ » ចប់សម្ដី ជុងហ្គុកក៏ដើរចេញទៅក្នុងបន្ទប់
បន្ទាប់ពីជុងហ្គុកងូតទឹករៀបចំខ្លួនហើយរួចរាល់ អាហារពេលព្រឹកក៏មកដល់ ។ ពួកគេក៏បន្តស្រុះស្រូបអាហារពេលព្រឹក រួចរៀបចំឥវ៉ាន់ចាកចេញទៅកូរ៉េវិញ ។
ការធ្វើដំណើរអស់ពេលច្រើនម៉ោង ទីបំផុតពួកគេក៏ត្រឡប់មកផ្ទះវិញតែក៏ជាពេលល្ងាចល្មម ។
ថេយ៉ុងកំពុងតែអង្គុយនៅសាឡុងក្នុងបន្ទប់ទទួលភ្ញៀវ ថេវ៉ុនទើបតែដើរចេញពីបន្ទប់ឃើញAppaគេកំពុងអង្គុយ គេក៏ដើរសម្ដៅទៅរក ។
« Appa បាទ៎ »
« ហ្អឹម... មានអីមែនទេ ថេវ៉ុន?? »
« Appaរវល់មែនទេ បាទ៎?? »
« មិនសូររវល់ទេ ថេវ៉ុនមានរឿងអីមែនទេ?? »
« Appa បាទ៎ »
« ហ្អឹម...?? » ថេយ៉ុងក៏ផ្ដាច់ក្រសែរភ្នែកចេញពីអេក្រង់កុំព្យូទ័រ ងាកមកសម្លឹងមកមើលថេវ៉ុនវិញ ។
« ស្អាតទេ បាទ៎?? » ថេវ៉ុងដែលអង្គុយក្បែរថេយ៉ុងក៏និយាយឡើង លើកដៃបង្ហាញចិញ្ចៀនដែលជុងហ្គុកប្រគល់អោយយប់ម្សិលមិញទាំងញញឹម ។ វាជាចិញ្ចៀនពេជ្រមួយគ្រាប់ភ្លឺចែងចាំងបើដាក់ក្បែរអំពូលភ្លើងធានាថាចាំងខ្វាក់ភ្នែកមិនខាន ។
« ប៉ាថេវ៉ុនអោយមែនទេ?? »
« បាទ៎ »
« អឹម ស្អាតហើយ » ថេយ៉ុងថាហើយ ក៏បែរមកមើលកុំព្យូទ័រវិញ ឯថេវ៉ុនវិញក៏អង្គុយមើលបានបន្តិចក៏យកតេឡេមកចុចបើកទូរទស្សន៍មើលធម្មតា ។
៚ ពេលយប់ មានសភាពស្ងប់ស្ងាត់ ស្បៃរាត្រីក៏បន្តមកដល់គ្របដណ្ដប់ពេញផ្ទៃមេឃអោយប្រែជាងងឹតដោយមានពន្លឺព្រះចន្ទជាជំនួយ ។
[ ផ្ទះបាយ ]
« បងស្រីទៅគេងចុះ ចាំខ្ញុំជាអ្នកធ្វើវិញ » ព្រោះតែចៅហ្វាយសង្ហារគេត្រូវធ្វើការបន្តទើបគេបញ្ជាអោយមីនអាឆុងកាហ្វេអោយ ។
« ចាស៎អ្នកប្រុស »
៚ តុក តុក ៚
សម្លេងគោះទ្វារក៏បន្លឺឡើង ថេយ៉ុងដើរចូលមកខាងក្នុងបន្ទប់ជាមួយនឹងពែងកាហ្វេដែលកាន់នឹងដៃ ។ គេដាក់ពែងកាហ្វេលើតុ អង្គុកទល់មុខនាយបន្តិច ។
« ថ្មើរនេះហើយអូនមិនទាន់គេងទៀតឬ?? »
« អូនមិនងងុយទើបចុះមកខាងក្រោម ឃើញមីនអាឆុងកាហ្វេអោយបង ទើបអូនយកមកទៅ »
« បងអរគុណហើយ »
( កាលណាសុំអូនរៀបការ?? )
« ខិៗ »
« ជុងយ៉ាងមិចហើយ?? »
« អ្ហា...!!! មិនអីទេ មិញបងភ្លេចផ្លុំវាបន្តិច ទើបរលាក់បែបនេះ សឺត!!! »
« ឈឺខ្លាំងទេ?? »
« មិនអីទេ គ្រាន់តែក្ដៅបន្តិច »
« ចាំអូនផ្លុំអោយបាត់ចុះ » ចប់សម្ដី ថេយ៉ុងក៏ក្រសោបថ្ពាល់នាយ អោនមុខបន្តិចផ្លុំបបូរមាត់ខាងក្រោមរបស់គេតិចៗដើម្បីកាត់បន្ថយកម្ដៅ ។
« យ៉ាងមិចហើយ?? បាត់ហើយនៅ?? »
« នៅ~~ អឹម* » មិនទាន់នឹងនិយាយបញ្ចប់ប្រយោគហើយស្រួលបួលផង ថេយ៉ុងក៏ទម្លាក់បបូរមាត់ខ្លួនជាប់នឹងបបូរមាត់គេ កម្រើកតិចៗជាពិសេសកន្លែងដែលរលាក់អម្បាញ់មិញនេះ ។ គេមិនដឹងថាការថើបអាចជួយសម្រួលការឈឺបានឬអត់ទេ ចឹងហើយមានតែសាកប្រើវាសិនទេ ។
« ហ្អឹម*... » ជុងហ្គុកក្រហេមនៅក្នុងបំពង់ក.កម្រើកបបូរមាត់តបតវិញភ្លេចអស់អារម្មណ៍ឈឺក្ដៅរលាក់ ។ ជុងហ្គុកខំច្បូតបបូរមាត់ថេយ៉ុងលូកអណ្ដាតចូលទៅក្នុងរាក់ទាក់នឹងអណ្ដាតរបស់គេ ។
« បងលែងឈឺហើយ ធ្វើការបន្តចុះ អូនទៅបន្ទប់វិញ »
« ថើបហើយចង់ទៅវិញស្រួលៗចឹងឬ?? »
« តែបងអស់អីហើយ អូននៅទីក៏គ្មានអីធ្វើដែរ មានតែទៅបន្ទប់គេងវិញហើយ »
« អ្នកណាថាគ្មាន?? » ជុងហ្គុកដើរចេញពីតុសម្ដៅមករកគេ អោនមុខនិយាយ ថើបគេហើយចង់ទៅស្រួលៗយ៉ាងមិចកើត ដឹងទេគេបែកអារម្មណ៍ការងារអស់ហើយ ។
« អ៊រ Assignment ទៀតមែនទេ?? »
« មិនមែន រឿងអម្បាញ់មិញណា មានចាំទេ?? »
« ថើបហ្នឹងមែនទេ?? »
« អឹម »
« នៅឈឺទៀតមែនទេ ចាំអូនថើបម្តងទៀតចុះ » ចប់សម្ដី ថេយ៉ុងក៏ចង្អើតជើងក្រសោបអោបថ្ពាល់របស់ជុងហ្គុកថើបគេម្ដងទៀត តែជុងហ្គុកឯណេះវិញគេបែរជាលើកថេយ៉ុងអោយអង្គុយលើតុធ្វើការគេ ដោយមានរាងកាយគេនៅតាមជិត ចន្លោះភ្លៅគេទៅវិញ ។
« បងសុំ » ជុងហ្គុកដកបបូរមាត់ចេញ ប្រើសម្លេងធំគ្រលរនិយាយក្បែរត្រចៀកថេយ៉ុងតិចសឹងស្ដាប់មិនបាន ។
« អាក៎!! » ថេយ៉ុងស្រែកឡើងក្រោយជុងហ្គុកប្រើធ្មេញខាំទងត្រចៀកគេស្រាលៗធ្វើអោយគេភ្ញាក់ ដៃមាំក៏លូកទៅអង្អែលថ្ពាល់គេត្រដុសត្រដុសឡើង ញញឹមទៅរកគេសម្លឹងទៅមើលកែវភ្នែកគេទាំងគូ ។
ក្រសែភ្នែកត្របាញ់រកគ្នា ថេយ៉ុងក៏អាចដឹងថាជុងហ្គុកពេលនេះគេកំពុងត្រូវការអ្វីដែរ ។ ដៃខិលក៏លូកទៅបំបោសអង្អែលភ្លៅសខ្ចីរបស់គេទៅជារឿយៗ សើយអាវគេលូកច្របាច់ដើមទ្រូងមានសាច់ពើតៗរបស់គេលេងតិចៗ
ថេយ៉ុងខំបបូរមាត់ខ្លួនឯងស្រាលៗ លើកដៃស្រាក់ក.នាយ ជុងហ្គុកទាញខោថេយ៉ុងទម្លាក់មកចុះត្រឹមជង្គង់ ភ្ញោចស្នាមញញឹមចេញមក ទាញត្រកៀកថេយ៉ុងអោយកាន់តែជិត សឹមទម្លាក់បបូរមាត់ថើបគេម្ដងទៀត ។
« អាស៎ » ជុងហ្គុកទម្លាក់បបូរមាត់នឹងកញ្ចឹងក.សខ្ចីដោយមិនភ្លេចផ្ដល់ស្នាមធ្មេញញេញអោយក្រហមជាំតិចៗត្រង់នោះ ។
« ហ្អឹម » ជុងហ្គុកលូកដៃចាត់ការខោដែលនៅជាប់ចង្កេះរបស់ខ្លួន បញ្ចេញអាប្អូនដែលកំពុងតែខឹងស្រាប់ឡើងមក ។
« អាស៎... ជុង* » ថេយ៉ុងខ្ញាំដៃដែលស្រាក់នាយចូលគ្នា ហៅសព្វនាមគេឡើងមក ។
« តឹងណែន អស្ចារ្យណាស់ អ្ហា...!!! សឺត* » ជុងហ្គុកខាំបបូរមាត់ផ្ងើយក.ឡើងលើបន្តិច សឹមឈ្ងោកមកថើបមាត់គេ ធ្វើចលនាសម្រុកតិចៗ
៚ ផ្លាប់ ផ្លាប់ៗៗ ៚
ដោយដឹងថារជិតចេញមកហើយជុងហ្គុកក៏សម្រុកធ្វើចលនាខ្លាំងរហូតធ្វើអោយសម្លេចសាច់ប៉ះសាច់ក៏លាន់ឡើងដល់សារធាតុក្ដៅៗឧណ្ឌៗចេញពីក្នុងខ្លួនសំងំចូលទៅក្នុងខ្លួនឯងអ្នកម្ខាងទៀត ទើបគេព្រមបញ្ឈប់ចលនាដកភាពរឹងមាំចេញមកវិញ លើកខោមកពាក់វិញអោយស្រួលបួល ។
« ចាំធ្វើវានៅបន្ទប់ពួកយើងវិញ អូនស្លៀកខោវិញទៅ »
« ហ្អឹម?? »
« ឬក៏ចង់អោយបងស្លៀកអោយ?? »
« មិនបាច់ទេ អូនធ្វើខ្លួនឯងបាន » ដោយឃើញដៃរបស់ជុងហ្គុករកមកនឹងខោគេទៅហើយថេយ៉ុងក៏ស្រដីឡើង ទាញខោខ្លួនមកពាក់នឹងចង្កេះវិញអោយរៀបរយ ។
ជុហ្គុកបីរាងកាយតូចច្រឡឹងរបស់ថេយ៉ុងចេញពីបន្ទប់ សម្តៅទៅបន្ទប់ដែលនៅម្ខាងទៀតដែលមិនឆ្ងាយពីនោះជាបន្ទប់របស់ពួកគេនេះឯង ។
កាលដែលរាងកាយគេបានទម្រេតខ្លួនលើពូកហើយរួចរាល់ ជុងហ្គុកក៏ប្រញាប់ប្រញាល់លើកដៃទៅប្រឡេះឡេវអាវគេម្ដងមួយគ្រាប់ៗរបស់ដល់អស់ ហួសទៅទាញខោគេចេញបន្តម្តងទៀត ។
« អឹម* ហ្អឹម... អាស៎ » ជុងហ្គុកឡើងទៅទ្រោបលើរាងកាយគេ ថើបជញ្ជក់បបូរមាត់គេលេងឈ្លីកំពូលចុចឈើរីគេតិចៗ ។ ម្រាមដៃវែងៗទាញខោខ្លួនឯងម្ដង កាន់ភាពរឹងមាំឡើងមកស៊កបញ្ចូលចូលក្នុងខ្លួនអ្នកម្ខាង
« អឹម អាសស៎ៗៗ អ្ហា...!! »
៚ ថ្ងៃថ្មី ៚
ពន្លឺព្រះអាទិត្យបានចាំងចូលមកខាងក្នុងតាមក្រណាត់វាំងនន ។
រាងកាយតូចច្រឡឹងគេងលក់យ៉ាងស្កប់ស្កល់នៅលើពូក ដែលមានអាវសាច់ក្រណាត់រលុងៗរបស់ជុងហ្គុក ។
« សឺត គេងបន្តចុះ » ជុងហ្គុកថើបថ្ងាសថេយ៉ុងមួយដង្ហើមតបឡើងរួចដើរចេញពីបន្ទប់តែក៏ឃើញអាល្អិតថេវ៉ុនចេញមកដំណាលដែរ ។
« ចិញ្ចៀនប៉ានៅឯណា?? » ថេវ៉ុនក៏ដើរមករកជុងហ្គុក តែមិនទាន់បាននិយាយអីមួយម៉ាត់ផង ក៏ត្រូវលោកប៉ារូបសង្ហារសួរទៅហើយ ។
« លោកប៉ារកធ្វើអី បាទ៎?? »
« អោយមកប៉ាវិញ មក »
« ក្រែងលោកប៉ាអោយថេវ៉ុនហើយៗ ថេវ៉ុនមិនអោយវិញទេ បាទ៎ »
« ប៉ាអោយយកទៅមើល មិនមែនអោយដាច់ទេ »
« តែថេវ៉ុនយកដាច់ហើយ បាទ៎ »
« មិនបានទេ ចិញ្ចៀនប៉ាខំទិញមក តម្លៃថ្លៃណាស់ ថេវ៉ុនអោយប៉ាវិញមក »
« ចុះក្រែងយប់នោះថាថេវ៉ុនចង់បានអីលោកប៉ាព្រមទាំងអស់មិនចឹង ហើយយប់នោះថេវ៉ុននិយាយហើយថាចង់បានចិញ្ចៀនមួយវង់នេះ បាទ៎ »
« តែថេវ៉ុនអត់បានប្រាប់ប៉ាថាយករហូតឯណា »
« មិនប្រាប់បានន័យថាយករហូតហើយ លោកប៉ាកុំភ័យអី ថេវ៉ុនមើលថែបានល្អណាស់ បាទ៎ មិនអោយបាត់ទេ ព្រោះជាកាដូថ្លៃរបស់លោកប៉ា បាទ៎ »
« ប៉ាមិនមែនទិញអោយថេវ៉ុនទេ ចិញ្ចៀនមួយហ្នឹងនោះ »
« ចឹងទិញអោយAppa*មែនទេ បាទ៎?? »
« ហ្នឹងហើយ អោយប៉ាវិញមក »
« ហ្អឹម....ហិៗៗ*** » ថេវ៉ុនថេវ៉ុនមាត់ពេបចង់យំព្រោះតែជុងហ្គុកចង់បានចិញ្ចៀននោះយកទៅវិញ ។
« បានៗយកទៅ ប៉ាអោយជាកាដូយប់ម្សិលមិញក៏បាន យល់ព្រមទេ?? » ដោយខ្លាចថាថេវ៉ុនយំគេយល់ព្រម
« បាទ៎ៗ!!! »
« ហើយឥឡូវទុកនៅឯណា?? »
« នេះ បាទ៎ »
« វង់ធំណាស់ពាក់ចុះដែរឬ?? »
« ថេវ៉ុនយកកាវទៀនមកបាញ់ បាទ៎ »
« ថេវ៉ុនដឹងថាចិញ្ចៀននេះប៉ាទិញមកដើម្បីអ្វីទេ?? » ថេវ៉ុនក៏ក្រវីក្បាល ។
« ប៉ាទិញដើម្បីសុំAppaថេវ៉ុនរៀបការណា៎ »
« សុំAppaថេវ៉ុនរៀបការ?? ថេវ៉ុនមិនដឹងទេ លោកប៉ាមិនប្រាប់ ចាំថេវ៉ុនបកកាវចេញក៏បានដែរ បាទ៎ »
« ចាំប៉ាទិញវង់ថ្មីចុះ តែថេវ៉ុនត្រូវទុកអោយស្រួលបួលហាមអោយបាត់ »
« ថេវ៉ុនមិនអោយបាត់ទេ នឹងពាក់ជាប់ដៃរហូត បាទ៎ »
« និយាយហើយធ្វើអោយបានផង កុំបានតែមាត់ »
« បាទ៎!! »
ក្រឡែកមកមើលថេយ៉ុងដែរលបស្ដាប់ឮឯណេះវិញក៏លួចញញឹមញញេមលក្ខណៈអៀនប្រៀនម្នាក់ឯង រហូតដល់ប៉ាកូនគេស្ងាត់មាត់ទើបគេសម្រេចចិត្តដើរទៅបន្ទប់ទឹក ។
ប្រហែលជាកន្លះម៉ោងក្រោយមកថេយ៉ុងក៏ដើរចេញមកវិញសម្ដៅទៅតុសម្អាងលូកដៃយកទឹកអប់មកបាញ់បន្តិចសឹមដើរចុះទៅខាងក្រោម ។
ជុងហ្គុកកំពុងអង្គុយនៅសាឡុងជាមួយថេវ៉ុនរងចាំគេ ថេយ៉ុងដើរមករកពួកគេ ជុងហ្គុកកាលដែលឃើញថេយ៉ុងមកបែបនេះខ្លួនក៏ងាកមុខមកមើល ។
« Appa*មកហើយ តោះ!!! លោកប៉ាទៅញុំាបាយថេវ៉ុនឃ្លានហើយ បាទ៎ » ថេវ៉ុនងើបចេញពីសាឡុងនិយាយទៅរកលោកប៉ារូបសង្ហារបន្តិច ជុងហ្គុកក៏ងើបឈរអស់កម្ពស់ញញឹមដាក់ថេយ៉ុង ។
« ក្រអូប » ជុងហ្គុកជ្រែងហោប៉ៅប្រើច្រមុះស្រស់ក្លិនក្រអូបប្រហើរពីសាច់របស់គេលាយឡំជាមួយនឹងក្លិនទឹកអប់ដែលគេបានបាញ់ចូលមកក្នុងច្រមុះពេញៗ ថេយ៉ុងក៏ញញឹមឡើង ។