« ជុង!! ត្រឡប់ទៅផ្ទះជាមួយអូន » នាងស្ទុះស្ទារមកជាន់ខាងលើ តបឡើងស្របនឹងដៃលូកអោបដៃនាយសង្ហារវិញ ។
« មែនហើយ លោកនិងនាងគួរតែត្រឡប់ទៅវិញទៅ បើមិនចង់អោយខ្ញុំប្ដឹងចូលបុស្តិ៍ »
« ឆឹស ខ្លាចណាស់ ស្មានតែចង់មកជាន់ឬយ៉ាងមិច?? »
« អឺ បើមិនចង់ជាន់ទេ ក៏ប្រញាប់បកក្បាលចេញទៅវិញខ្លួនទៅ ព្រោះយើងមិនបានអញ្ចើញមនុស្សសម្ដីឈ្លើយដូចជានាងអោយចូលមកផ្ទះនេះទេ »
« នាង!!? » ស្របសម្ដីនាងក៏លាដៃបម្រុងនឹងទះថ្ពាល់រលោងរបស់ជេហីទៅហើយ តែក៏ត្រូវដៃជុងហ្គុកចាប់ជាប់
« ជុង លែងដៃអូន អូនទះស្រីម្នាក់នេះ កុំអោយវាប្រហើននិយាយជាមួយអូនបែបនេះទៀត »
« មិនលែង ! ទៅផ្ទះវិញ » ជុងហ្គុកថាហើយក៏ចាប់អូសនាងទៅខាងក្រោមវិញ ព្រោះបើអោយនៅបន្តទៀតឈ្លោះគ្នាបែកអូរមិនខាន
« ជុង លែងទៅ » នាងរលាស់ដៃចេញពីការចាប់កាន់របស់ជុងហ្គុក តែនាយបែរជាចាប់ជាប់ជាមុនធ្វើអោយនាងមានអារម្មណ៍ថាកដៃចាប់ផ្ដើមឈឺតិចៗ
« ចេន ចេញឡាន »
« បាទ ចៅហ្វាយ »
« ជេហី អម្បាញ់មិញនេះមានរឿងអី?? » លោកស្រីគីមដើរចូលមកដល់ខាងក្នុងផ្ទះសួរទៅជេហីដែលទើបនឹងចុះមកពីជាន់ខាងលើអម្បាញ់មិញ ។ គាត់បានឃើញជុងហ្គុកនិងនារីម្នាក់នាំគ្នាចូលទៅខាងក្នុងឡានហាក់ដូចជាប្រញាប់ប្រញាលណាស់អញ្ចឹង ។
« គ្មានរឿងអីទេ ម៉ាក់ » លោកស្រីគីមបែរជាចង់ចញ្ចើមចូលគ្នាហាក់មិនជឿនឹងសម្ដីកូនស្រីម្នាក់នេះទេ បើគ្មានហេតុអីក៏ជុងហ្គុកកូនប្រសារគាត់នាំស្រីម្នាក់នោះចេញពីផ្ទះគាត់បែបនេះ តើស្រីម្នាក់នោះជាអ្នកណា???!
« ជេហ៍ លាក់នឹងម៉ាក់រឿងអីឬ?? »
៚ ភូមិគ្រឹះត្រកូល ចន ៚
« ឈប់! លោកប្រុងទៅណាជុងហ្គុក?? »
« ខ្ញុំទៅណា វាជាសិទ្ធរបស់ខ្ញុំ »
« លោកកុំប្រាប់ថាចង់ទៅរកអាក្មេងម្នាក់នោះអោយសោះ ខ្ញុំមិនព្រម »
« នាងឈប់មករញ៉េរញ៉ៃជាមួយជីវិតខ្ញុំទៀតទៅ ហើយ ខ្ញុំបានសញ្ញេលែងលះអោយនាងរួចរាល់ហើយ នៅចង់បានអីទៀត »
« ខ្ញុំចង់អោយលោកនៅឆ្ងាយពីវា កាន់តែឆ្ងាយកាន់តែល្អ ខ្ញុំក៏កាន់តែសប្បាយចិត្ត »
« បើអ៊ីចឹងខ្ញុំចង់ប្រាប់ថាបំណងរបស់នាងនឹងមិនអាចក្លាយជាការពិតដាច់ខាត!!! »
« មិនខ្លាចជាការពិតឬ?? បើអ៊ីចឹងលោកសាកនាំវាមកវិញទៅ ខ្ញុំនឹងធ្វើអោយវាលែងឃើញពិភពលោកមួយនេះមិនខាន » យ៉ាងណាឱពុងធ្លាប់ជាអ្នកលេង ច្បាស់ណាស់នាងប្រាកដជាមានឈាមត្រជាក់ដែរមិនខាន ។
« ខ្ញុំថាយល់ល្អ លោកយកពេលទៅមើលថែថេវ៉ុនលោកទៅល្អជាង ទុកគេចោលយូរបែបនេះប្រយ័ត្នគេមានគ្រោះថ្នាក់ទៅ » គម្រាមAppaគេមិនអស់ចិត្ត នាងក៏ឆ្លៀតយកអាល្អិតមកគម្រាមទៀត ។ ស្រីល្អភ្ញោចបបូរមាត់ញញឹមឡើងមក ជុងហ្គុកឮហើយរឹតតែខឹងសម្បារលើសដើម នាងពិតជាហ៊ានណាស់ ដែលហ៊ានយកកូនគេមកគម្រាម!! ។
« ជុ ជុ៎ !! ខ្ញុំគ្រាន់តែនិយាយបង្ការប៉ុណ្នោះ លោកកុំគិតផ្ដេសផ្ដាសអី ខ្ញុំមិនអាក្រក់ដល់ថ្នាក់លោកគិតនោះទេណា៎ តែក៏... ប្រយ័ត្នខ្លះទៅ »
« ចេន!! ទៅបន្ទប់យើង »
« បាទ ចៅហ្វាយ »
« ចង់ធ្វើស្អីខ្ញុំឬ?? គិតថាខ្ញុំខ្លាចហ្អេស?? »
« នាងខ្លាចឬមិនខ្លាច ចាំតែមើលទៅ » ជុងហ្គុកក៏ដើរឡើងទៅខាងលើបន្ទប់ដែលចេនបានចូលទៅរងចាំខាងក្នុងរួចជាស្រេច នាយអស់វិធីហើយពេលនេះ មានតែខលហៅប៉ានាងអោយមកយកនាងទៅវិញប៉ុណ្នោះ ។
បន្ទាប់ពីខលហៅរួចរាល់ហើយ អាល្អិតក៏ត្រូវមកចូលមន្ទីរពេទ្យព្រោះតែគេឈឺ ទើបត្រូវការមើលថែពីនាយអោយបានដិតដល់រហូតដល់ថ្ងៃថេយ៉ុងចាកចេញក៏នាយមិនបានដឹងផង ព្រោះនាយគិតថាពេលអាល្អិតជាសះស្បើយ នាយនឹងទៅលួងគេមកវិញ ដោយសារមូលហេតុថាគេអាចនឹងចិត្តត្រជាក់អាចនិយាយគ្នាម្ដងទៀតដោយស្រួលបាន តែធាតុពិតមិនទេ គេបែរជាចាកចេញទៅរៀន ចេញឆ្ងាញពីគេនឹងកូនទៅវិញ ។
« ម៉ាក់ប្រាប់ខ្ញុំមកថាគេនៅទីណា?? » ជុងហ្គុកស្រដីទៅរកលោកស្រីគីម គាត់ក៏ទាក់ទើរនឹងប្រាប់ដែរ ព្រោះតែជេហីបានប្រាប់ថារឿងនេះជាការសម្ងាត់ នាងសុខចិត្តកុហកថេយ៉ុងថានាងមិនប្រាប់ម៉ាក់ទេ តែនាងក៏ប្រាប់គាត់ ។ ជេហីនាងក៏មិនភ្លេចសុំអោយគាត់ជួយលាក់រឿងនេះជាសម្ងាត់ដែរ ហើយធ្វើជាមិនដឹងមិនឮមិនរំលឹកកុំអោយថេយ៉ុងដឹងថាគាត់ក៏បានដឹងរឿងនេះ ព្រោះបើគេដឹងថាម៉ាក់គេដឹងដែរនោះថេយ៉ុងអាចយំខូចចិត្តទៀតក៏ថាបាន ។
« ថេយ៍មិនចង់ជួបមុខកូនទេ ម៉ាក់ថាយល់ល្អជុងហ្គុកកុំចង់ដឹងអី »
« តែខ្ញុំចង់ដឹងថាគេនៅទីនោះយ៉ាងមិចហើយ សុខសប្បាយឬអត់?? សូមម៉ាក់ប្រាប់ខ្ញុំមក »
« ឈប់អោយម៉ាក់និយាយដដែលៗទៀតទៅ , ចង់ថេយ៍សុខទុក្ខយ៉ាងណាជេហីគេចេះមើលថែហើយ » លោកស្រីគីមថាហើយក៏ដើរចាកចេញទៅ ដោយទុកអោយជុងហ្គុកនៅឈរស្ទើររលីងរលោងតែម្នាក់ឯង សូម្បីតែម៉ាក់គេក៏មិនប្រាប់ខ្លួនដែរ ចឹងហើយតើគេមានសល់អ្វីទៀត បើតែជើងហោះហើរក៏លុបគ្មានដានអោយដឹងផងនោះ ។
តែយូរៗទៅលោកស្រីគីមគាត់ក៏មិនដាច់ចិត្តឃើញនាយសោកសៅប៉ុន្មានដែរ ត្បិតតែគាត់យល់ព្រមប្រាប់តែគាត់ក៏មិនអោយនាយទៅជួបថេយ៉ុងដែរ ព្រោះតែជេហីនាងក៏បានធ្លាប់សួរថេយ៉ុងថាគេចង់ជួបនាយវិញឬអត់ គេក៏ឆ្លើយថាអត់ មិនព្រមជួប សួរលើកណាក៏សំងំតែក្នុងបន្ទប់តែម្នាក់ឯងអោយរហូត ។
លោកស្រីគីមបានប្រាប់អាស័យដ្ឋានគេនៅឯណា តែសុំគេមិនអោយទៅរក នាយមានតែទ្រាំមិនទៅជួបតាមសំណើរគាត់ប៉ុណ្នោះ រហូតដល់បាច់ផ្កាដែលមានឈ្មោះលោកស្រីចន ការពិតវាជាបាច់ផ្កានាយប៉ុណ្នោះ ។
ជុងហ្គុកមើលថែអាល្អិតថេវ៉ុនរងចាំតែឆ្នាំថេយ៉ុងបញ្ចប់ការសិក្សា ត្បិតតែគេមិនដឹងថាថេយ៉ុងមានចិត្តលើគេឬអត់ តែគេនៅចាំថេយ៉ុង គេបានប្រាកដរួចហើយថាគេបានលង់ស្រលាញ់ក្មេងម្នាក់នេះយូរមកហើយ តែក៏មិនហ៊ាននិយាយវាចេញមក ដោយគិតថាក្មេងម្នាក់នោះមិនបានតបតការស្រលាញ់នោះមកវិញទេ ព្រោះគេបានឮថេយ៉ុងនិយាយច្បាស់ណាស់ថាស្អប់គេពេញៗមាត់ ហើយមួយទៀតបើជាមនុស្សស្រលាញ់គ្នាមែន មិនមែនចាកចោលគ្នាបែបនេះទេ ។
—————
ជុងហ្គុកឈោងដៃយកកន្សែងមករុំល្វែងក្រោមថើបថ្ពាល់ក្រពុំរបស់ថេយ៉ុងមួយខ្សឺតសឹមដើរទៅបន្ទប់ទឹក រួចចេញមកវិញ បើកទូយកខោអាវមកផ្លាស់អោយរៀបរយ ។
« មោះ បងនាំទៅងូតទឹក »
« មិនអីទេ អូនអាចទៅខ្លួនឯងបាន បងទៅមើលថេវ៉ុនទៅ » ស្របនឹងសម្ដី ថេយ៉ុងក៏ក្ដោបភួយបង្ខិតខ្លួនងើបចេញពីគ្រែដើរតិចៗព្រោះតែភួយនៅរុំជាប់ខ្លួន ។ ជុងហ្គុកឃើញបែបនេះហាក់ចង់ចញ្ចើមអស់សំណើចហួសចិត្តបន្តិច
៚ រីង រីង ៚
« អរ ជុងមករកថេវ៉ុនឬ ឆាប់ចូលសិនមកកូន » ព្រោះតែអាល្អិតគេនៅទីនេះជាមួយពួកគាត់ ទើបនាយក៏មកចុចដណ្ដឹងដើម្បីមកអាល្អិត ។ ជុងហ្គុកដើរចូលខាក្នុងតាមក្រោយលោកស្រីចនឃើញអាល្អិតកំពុងអង្គុយនៅសាឡុងជាមួយលោកចនមើលទូរទស្សន៍ ។
« ឯណាថេយ៉ុងនោះ?? » រាងចំណាត់ទម្លាក់កាសែតចុះមើលទៅកូនប្រុសដែលអង្គុយនៅក្បែរនោះ
« ថេយ៍នៅងូតទឹកនៅឡើយ បន្តិចទៀតទើបមកដល់ »
« យ៉ា...!!! ប៉ាពេញចិត្តនឹងកូនប្រសារម្នាក់នេះណាស់ ប៉ាថាស្រស់ស្អាតសមហើយជាAppaរបស់ចៅប៉ានោះ » ជុងហ្គុកក៏ញញឹមឡើងក្រោយឮរាងចំណាស់សរសើរថេយ៉ុង
« ម្ដងនេះត្រូវចាប់អោយជាប់ កុំអោយរបូតម្ដងទៀត ណា៎អាកូនប្រុស »
« បាទ៎ប៉ា » ពេលនេះគេដឹងថាថេយ៉ុងស្រលាញ់វិញហើយ គេនឹងធានាអោបក្រសោបអោយជាប់មិនអោយរបូតម្ដងទៀតជាដាច់ខាត ។
———————
រងចាំភាគបន្ត..........