"႐ႊတ္ ႐ႊတ္.."
အိမ္ထဲကေန နွာရႈတ္သံၾကားေနရတာေၾကာင့္ ေနာင့္ေျခလွမ္းေတြရပ္တန္႔သြားသည္။ လြယ္အိတ္ကိုတိုင္မွာခ်ိတ္ၿပီး အသံလာရာ မီးဖိုေဆာင္ကိုၾကည့္လိုက္သည္။ မ်က္ရည္ေတြကို လက္ေကာက္ဝတ္နဲ႔သုတ္ၿပီး ေက်ာေပးထားေလသည္။
သူလည္း သူ႔မိဘေတြနဲ႔ေဝးေနရေတာ့ လြမ္းေနမွာေပါ့...
သူ႔မိဘေတြလာသြားတဲ့ညကေရာ မေန႔ကညထိပါ ေစာင္ေခါင္းျမႇီးၿခံဳထားၿပီးရႈိက္ေနတဲ့ရွင္းသန္႔ရဲ႕ငိုသံကိုသူၾကားရသည္။ ဆက္တိုက္ခ်ည္းငိုေနေတာ့ တစ္ခုခုျဖစ္မွာစိုးေပမယ့္ ေနာင္ဘာမွမေျပာ။
"ဟူး........"
သက္ျပင္းသာခ်လိုက္ၿပီး ေရေသာက္ရန္ မီးဖိုေဆာင္ထဲကိုဝင္လာခဲ့သည္။
"ရာရွင္းသန္႔္႔.."
"ေၾသာ္ ေနာင္ ျပန္ေရာက္လာၿပီလား..."
သူ႔အသံကုိၾကားေတာ့ မ်က္ရည္ကိုသုတ္ၿပီး သူ႔ဘက္ကိုလွည့္ၾကည့္လာသည္။
"ခင္ဗ်ားငိုေနတာလား.."
"အာ ငိုေနတာမဟုတ္ပါဘူး ႐ႊတ္...
ဒီမွာေလ ၾကက္သြန္လွီးေနတာ...
အခိုးေတြမ်က္လံုးထဲဝင္တာနဲ႔စပ္ၿပီးမ်က္ရည္ေတြက်လာတာ ဟီး..."
"ေၾသာ္..." ေနာင္ ျပန္ေျပာနိုင္သည္။
သူကေတာ့ ငိုတယ္ထင္ၿပီး စိုးရိမ္ေနတာ...
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေတာ္ေသးတာေပါ့...
"ကိုယ္ကဆီေတာင္မသပ္ရေသးဘူး..
ေနာင္ဗိုက္ဆာေနၿပီလား..."
"မဆာေသးဘူး...
ခင္ဗ်ားေရသြားခ်ိဳးေတာ့ က်ဳပ္ဆီသပ္ထားလိုက္မယ္..."
"ရပါတယ္ ကိုယ္လုပ္ပါ့မယ္..."
"သြားဆိုသြားလိုက္ေပါ့ဗ်ာ အထြန္႔တက္ေနတယ္..."
ရွင္းသန္႔လ္႔လက္ေမာင္း၂ဖက္ကိုခ်ဳပ္ကိုင္ၿပီး ခံုကေနထေစကာ ေဘးကိုပို႔လိုက္သည္။
"ေနာင္ကေနပူထဲကျပန္လာၿပီးပင္ပန္းေနတဲ့ဟာကို..."
"ဘာမွမျဖစ္ဘူး က်ဳပ္ဒီေန႔ဟင္းခ်က္ခ်င္ေနလို႔..."
"အင္းပါ အင္းပါ..
ကိုယ္ေရသြားခ်ဳိးလိုက္ဦးမယ္..."
အက်ႌကိုအျမန္ခြၽတ္လိုက္ၿပီး ေရပံုးကိုကိုင္ကာ ေခ်ာင္းထဲကိုဆင္းလိုက္သည္။ ေခ်ာင္းေရေလးကေႏြးေနေတာ့ တကယ္ကိုခ်ိဳးလို႔ေကာင္းတာပဲ...
"တိုတို တိုတို..."
ရွင္းသန္႔ေရခ်ိဳးေနရင္းၾကားေနက် အသံေသးေသးေလးကိုၾကားလိုက္တာေၾကာင့္ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေဘာင္းဘီအတိုေလးသာဝတ္ၿပီးေျပးလာတဲ့သားခန႔္ကိုေတြ႕ရသည္။ ရွင္းသန္႔လ္႔လည္း အျမန္ေျပးခ်ီလိုက္သည္။
"ရွင္းသန္႔ေရ အဲ့မွာမင္းနဲ႔အတူေရခ်ိဳးမလို႔တဲ့..."
"ခ်ိဳး ခ်ိဳး..."
"သားခန္႔က ကိုကိုနဲ႔ခ်ိဳးမလို႔လား.."
"ဟုတ္..."
"ဒီမွာအဝတ္အစားေတြထားခဲ့မယ္ေနာ္...
အစ္မဟင္းမခ်က္ရေသးဘူး သူ႔အေဖကျပန္လာေတာ့မွာေလ...
အဲ့တာေၾကာင့္ ရွင္းသန္႔လက္ထဲအပ္ခဲ့မယ္ေနာ္..."
"ဟုတ္ကဲ့ မျဖဴ..."
သားခန္႔ကိုပါေရေလာင္းခ်ိဳးေပးလိုက္ၿပီး ဆပ္ျပာေသခ်ာတိုက္ေပးလိုက္သည္။
"တိုတို ဟီး.."
သားခန္႔က သူ႔လက္၂ဖက္နဲ႔ဆပ္ျပာေတြကိုအျမဳွပ္ထေအာင္ပြတ္ၿပီး ရွင္းသန္႔မ်က္နွာကိုဆပ္ျပာနဲ႔တို႔ေလသည္။
"ကိုကိုလည္း ျပန္ေပရေအာင္လုပ္ရမွာေပါ့ကြာ.."
"ခစ္ခစ္ ယား ယား..."
ဆပ္ျပာေတြကိုတကိုယ္လံုးတိုက္ေပးၿပီးမွ ေရကိုေလာင္ခ်ိဳးေပးလိုက္သည္။
"ၿပီးၿပီကြ ခါးခါးလူးၾကမယ္..."
"ရူးမယ္..."
"ဟက္! ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလိုက္တာကြာ ႐ႊတ္ ႐ႊတ္..."
သားခန္႔ကိုေပြ႕ခ်ီကာ အိမ္ထဲကိုဝင္လာလိုက္သည္။
"သားခန္႔ အထဲဝင္နွင့္ ကိုကိုပုဆိုးလဲဦးမယ္..."
"ဟုတ္..."
သားခန္႔ကိုအိမ္ထဲဝင္ေစကာ ရွင္းသန္႔လည္းေရလဲပုဆိုးကိုယူၿပီးအျမန္လဲလိုက္သည္။
သူတို႔ကိုၾကည့္ေနတဲ့လူတစ္ေယာက္ကိုေတာ့ သူတို႔သတိမထားမိၾက။
"လုပ္ခ်င္သလိုသာလုပ္ေနၾက..."
ေနာင္ ရွင္းသန္႔နဲ႔သားခန္႔ကိုၾကည့္ၿပီး သက္ျပင္းသာခ်ေနသည္။ ဟုိကေလးကလည္း သူ႔အိမ္သူ႔ရာတိုင္းပဲ ေနာင္ေလ်ွာ္ထားတဲ့ပုဆိုးကိုမမွီမကမ္းလွမ္းယူၿပီး သူ႔ကိုယ္မွာပတ္ထားသည္။ ဟုိတစ္ေယာက္ကလည္း ကေလးကို ေသခ်ာေရသုတ္ေပးကာ သနပ္ခါးကိုေသခ်ာလူးေပးေနသည္။ သူကေတာ့ အေညႇာ္ခံၿပီးဟင္းခ်က္ေနရသည္။
"ေနာင္ ကိုယ္ေရခ်ိဳးၿပီးၿပီ..
ေနာင္သြားခ်ိဳးေလ..."
ေရစိုေနတဲ့ဆံပင္ေတြကိုလက္တဖက္နဲ႔ခါကာ က်န္တဖက္ကလည္းၾကယ္ေစ့မစံုတဲ့အက်ႌကိုဆြဲေစ့ေနသည္။
"ေနာင္ ေနာင္ ဘာၾကည့္ေနတာလဲ?..."
ဘာမွျပန္မေျပာဘဲ သူ႔ကိုၾကည့္ေနတဲ့ေနာင္ေၾကာင့္ ရွင္းသန္႔ေနာင့္ကိုယ္ကိုလက္နဲ႔ထိလိုက္သည္။
"ဟမ္! ခင္ဗ်ားဘာေျပာတာလဲ?..."
"ကိုယ္ခ်ိဳးၿပီးၿပီလို႔..."
"ေၾသာ္ အင္းအင္း...
ဟိုကေလးလည္း ေရခ်ိဳးၿပီးၿပီမလား...
သူ႔အိမ္သြားျပန္ပို႔လိုက္ေလ..."
"သားခန္႔ကို ျပန္ပို႔လို႔မရေသးဘူး ထမင္းေကြၽးရဦးမွာ...
ကိုယ္ေကြၽးရင္အမ်ားႀ်ားႀကီးစားတယ္ေလ..."
"ေန႔လယ္ဘက္ တေရးပါသိပ္လိုက္ပါလား..."
"ကိုယ္သိပ္စရာမလိုဘူး ေနာင္ရဲ႕...
သားခန္႔က ကိုယ့္လက္ေပၚေရာက္တာနဲ႔ တန္းအိပ္ေပ်ာ္တာ..."
ေနာင္ဘာမွဆက္မေျပာေတာ့ဘဲ ဟင္းအိုးကိုသာ ဇြန္းနဲ႔ေမႊလိုက္သည္။ တံုးထားတဲ့ၾကက္သားဖက္ႀကီးႀကီးေတြက ေမႊပါမ်ားလို႔ ေသးေသးေလးဆီပဲ့ထြက္ကုန္သည္။
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
"ေက်းဇူးပါ ရွင္းသန္႔ရ္႔ရယ္...
သားက အိမ္မွာဆို အရမ္းဆိုးတာ...
ေရခ်ိဳးၿပီးၿပီဆို သနပ္ခါးလူးေပးလို႔မရဘူး...
အခု ရွင္းသန္႔က္႔က်အလူးခံတယ္...
သားက ရွင္းသန္႔ကိုသိပ္ခင္တြယ္တာ..."
"ညာစားေနတာပါဗ်ာ..."
"ေၾသာ္ ေနာင္ေနာင္လည္းရွိေနတာလား..."
အခန္းထဲကထြက္လာတဲ့အသံေၾကာင့္ အသံလာရာကိုလိုက္ၾကည့္ေနသည္။
"ရွိတယ္ အိပ္ေနတာ..."
"အိပ္တဲ့သူကလည္း ဒါက်ျပန္ေျပာတယ္ေနာ္..."
"ဟက္! ေနာင္ကအဲ့လိုပဲ..."
"ဒါနဲ႔ ဟိုေန႔ကလာတာရွင္းသန္႔မိဘေတြလား.."
"ဟုတ္တယ္..."
"ရွင္းသန္႔ကိုလာျပန္ေခၚတာလား..."
မိန္းမတို႔သဘာဝ စပ္စပ္စုစုနဲ႔ မျဖဴေမးလိုက္သည္။ အထဲကေနာင္ကေတာ့ အစေဖာ္ေနတဲ့မျဖဴကို ေမတၱာအႀကီးႀကီးပို႔ေနသည္။
"အင္း ဟုတ္တယ္..."
"ရွင္းသန္႔က္႔က မလိုက္သြားဘူးေပါ့..."
"ဟုတ္ ေနာင္ကမလိုက္သြားနဲ႔ဆိုတာနဲ႔..."
ၾကားလိုက္ရတဲ့စကားေၾကာင့္ ေနာင္အိပ္ေနရာက ငုတ္တုတ္ထထိုင္မိသည္။ ေမးတဲ့ေမးခြန္းတိုင္းကိုအမွန္တိုင္းေျဖေနတာဆိုေတာ့ အေၾကာင္းစံုကို အမွန္တိုင္းျပန္ေျဖမယ္လို႔ထင္ခဲ့တာ။ ရာရွင္းသန္႔ေျဖေနတဲ့ပံုစံက ကိုယ့္အိမ္တြင္းေရးအားလံုးကို မသိုဝွက္ဘဲ အျခားသူကိုေျပာျပလိမ့္လို႔ထင္ထားတာ။ အခုေတာ့ သူက ကိုယ္မထင္ထားေလာက္ေအာင္ စကားေကာင္းေကာင္းေျပာတတ္တာပဲ။
ေနာင္ကမလိုက္သြားနဲ႔ဆိုတာနဲ႔တဲ့ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ကေလးဆန္လိုက္လဲ? ဟက္!..
"ေမေမနဲ႔ေဖေဖက စိတ္ဆိုးတုန္းခဏပါ...
ကြၽန္ေတာ္ျပန္ေခ်ာ့လိုက္ရင္ စိတ္ဆိုးေျပသြားမွာ..."
"အင္းေပါ့ အင္းေပါ့..."
"သားခန္႔အိပ္ငိုက္ေနၿပီထင္တယ္ မျဖဴ..."
"ဟုတ္သား ကိုယ္ေတြစကားေျပာေကာင္းေနတာနဲ႔ သားကိုေမ့သြားတယ္.."
ေတာ္တယ္ ရာရွင္းသန္႔္႔...
လူတစ္ေယာက္ကို ဘယ္လိုနွင္ထုတ္ရမလဲဆိုတာ ခင္ဗ်ားေကာင္းေကာင္းသိေနတာပဲ...
"ဒီမွာပဲသိပ္သြားပါလား မျဖဴခ်ီသြားလို႔လႈပ္ရင္နိုးသြားဦးမယ္..."
ေနာင္ ခ်ီးက်ဴးးမိတဲ့ကိုယ့္ကိုယ္ကိုပဲအျပစ္တင္လိုက္သည္။
ရာရွင္းသန္႔္႔ ခင္ဗ်ားဟာေလ တကယ့္ကိုျဖဴစင္လြန္းတယ္...
"ရတယ္ မျဖဴခ်ီသြားလိုက္မယ္..."
"ဟုတ္..."
"ဒါဆိုသြားေတာ့မယ္ေနာ္...
အခန္းထဲက ကေလးႀကီးကိုလည္းသြားသိပ္လိုက္ပါဦး.."
"မျဖဴကလည္း ေျပာေတာ့မယ္.."
မျဖဴေျပာသြားတဲ့စကားေၾကာင့္ ရွင္းသန္႔ရွက္ၿပီး ဂုတ္ကိုပြတ္ကာ အခန္းထဲကိုဝင္လုိက္သည္။ အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ ထိုင္ေနတဲ့ေနာင့္ကိုေတြ႕ရတာေၾကာင့္ ရွင္းသန္႔ေျခလွမ္းေတြရပ္တန္႔သြားသည္။
"ေနာင္ အိပ္ေနတာမဟုတ္ဘူးလား..."
"မဟုတ္ဘူး ဒီကိုလာဦး..."
ေနာင္ေခၚေနတာေၾကာင့္ ရွင္းသန္႔္႔ ေနာင့္အနားကိုသြားလိုက္သည္။
"ေမေမ့!..."
လက္ကိုေဆာင့္ဆြဲၿပီး ကုတင္ေပၚလွဲခ်လိုက္တာေၾကာင့္ ရွင္းသန္႔ကုတင္ေပၚမွာပက္လက္လန္သြားသည္။ ေနာင္ကအုပ္မိုးလာၿပီး...
"ဘာတဲ့ က်ဳပ္ကမသြားနဲ႔ဆုိတာနဲ႔ဟုတ္လား...
က်ဳပ္ေျပာမိလို႔လား..."
"ေနာင္ကအဲ့တာကိုစိတ္ဆိုးသြားတာလား...
ကိုယ္ကအတင္းကပ္ေနေနတာပါလို႔ေျပာလိုက္ရင္ ကိုယ့္ကိုတမ်ိဳးျမင္သြားမွာေပါ့ အဲ့တာေၾကာင့္ပါ...
ေနာင့္ကိုစိတ္အေနွာင့္အယွက္ျဖစ္သြားေစတယ္ဆိုရင္ ကိုယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္..."
"က်ဳပ္ေျပာမိလုိ႔လား.."
"ဟင္ ဘာကိုလဲ?.."
"စိတ္အေနွာင့္အယွက္ျဖစ္တယ္ဆိုၿပီးေတာ့ေလ.."
"အဲ့တာဆို ေနာင္က..."
"တံုးလိုက္တာ...
က်ဳပ္က ခင္ဗ်ား ျဖစ္ေၾကာင္းကုန္စင္ေျပာလိုက္မယ္လို႔ေတာင္ထင္ေနတာ...
ခင္ဗ်ားဦးေနွာက္တျဖည္းျဖည္းႀကီးလာၿပီ..."
"ေနာင္ကလည္း...
ကိုယ္ကလိမ္မိသြားလို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုစိတ္မသန္႔ျဖစ္ေနတာ..."
ရိုးသားတာလား ျဖဴစင္တာလားဆိုတာ ေနာင္ဘယ္လိုမွကိုနားမလည္ေတာ့ဘူး...
"လူတိုင္းကို အရိုးခံနဲ႔မဆက္ဆံနဲ႔...
အခု ခင္ဗ်ားလိမ္လိုက္တာမဟုတ္ဘူး...
အမွန္ေတြေျပာလိုက္တာ နားလည္လား...
အဲ့တာေၾကာင့္ စိတ္မသန္႔ျဖစ္မေနနဲ႔..."
ေနာင့္စကားေတြကို ရွင္းသန္႔နားမလည္ေပမယ့္ ေခါင္းသာညိတ္ျပလိုက္သည္။
ပုတ္သင္ညိဳပမာ ေခါင္းကိုဆက္တိုက္ညိတ္ျပေနတဲ့ ရွင္းသန္႔ကိုအသဲယားစြာ ေနာင္နမ္းဖို႔ျပင္လိုက္သည္။ ေနာင့္မ်က္နွာတျဖည္းျဖည္းတိုးကပ္လာသည္မို႔ ရွင္းသန္႔လည္းမ်က္လံုးကိုမွိတ္ထားလိုက္သည္။
"မရွိဘူးလားဟ ေနာင္ေနာင္ ေနာင္ေနာင္ အယ္....."
ေက်ာ္ေဇာေအာ္ေခၚေနေပမယ့္ မထူးတာေၾကာင့္ အိမ္ထဲကိုဝင္လာခဲ့သည္။ ဖိနပ္ေတြကိုေတြ႕ရတာေၾကာင့္ အိမ္ထဲဝင္လိုက္ေတာ့ ရွင္းေနတာေၾကာင့္ အခန္းထဲမွာရွိမယ္ထင္ကာ တံခါးကိုတြန္းလိုက္ေတာ့ ဂ်က္မခ်ထားတာေၾကာင့္ ပြင့္သြားေလသည္။ တံခါးပြင့္သြားတဲ့အခ်ိန္ ျမင္လိုက္ရတဲ့ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ ေက်ာ္ေဇာ ထိုေနရာမွာတင္ ေၾကာင္ၿပီးရပ္ေနမိသည္။
ေက်ာ္ေဇာရဲ႕အသံေၾကာင့္ ေနာင္လည္း ရွင္းသန္႔အေပၚကေနဖယ္ေပးလိုက္သည္။
"အက်ႌကိုေသခ်ာေစ့ထား...
မင္း လာခဲ့..."
ရွင္းသန္႔ကိုမွာၿပီး ေၾကာင္ၿပီးရပ္ေနတဲ့ေက်ာ္ေဇာကိုအတင္းဆြဲၿပီး အျပင္ကိုေခၚထုတ္သြားသည္။
"ေတာ္ေသးတာေပါ့ နီလာကိုအထဲမေခၚလာမိလို႔.."
"ဘာကိစၥလဲ?..."
"စိတ္မဆိုးပါနဲ႔ကြာ မင္းတို႔ဒီလိုလုပ္ေနမွန္းသိရင္ငါဝင္မလာပါဘူး.."
"မင္း!.."
"အဟက္! စတာ စတာ...
ငါတို႔မင္းတို႔၂ေယာက္ကိုလာေခၚတာ တုတ္ထိုးသြားစားမလို႔..."
"မလိုက္ခ်င္ဘူး မင္းတို႔ဘာသာသြားၾက..."
"လိုက္ခဲ့ပါကြာ ကိုရွင္းသန္႔လည္း အျပင္ထြက္ခ်င္မွာေပါ့ မနက္ျဖန္အတြက္မင္းတို႔ေကြၽးခ်င္လို႔.."
"ၿပီးေရာ ၿပီးေရာ ငါရာရွင္းသန္႔ကိုသြားေခၚၾကည့္ဦးမယ္.."
"ေအး ငါတို႔အျပင္ကေစာင့္ေနမယ္..."
ေနာင္အိမ္ထဲျပန္ဝင္ေတာ့ ရွင္းသန္႔ကအခန္းထဲကထြက္လာသည္။
"ေက်ာ္ေဇာကၿပန္သြားၿပီလား..."
"မျပန္ေသးဘူး တုတ္ထုိးသြားသားမလို႔လာေခၚတာတဲ့..."
"ဟုတ္လား..."
"ခင္ဗ်ားမစားခ်င္ဘူးမလား က်ဳပ္သြားခိုင္းလိုက္ေတာ့မယ္..."
"စားခ်င္တယ္ ကိုယ္တုတ္ထိုးစားခ်င္ေနတာ..."
နည္းနည္းေလးမမူဘဲ ေျပာလာတဲ့ရွင္းသန္႔ေၾကာင့္ ေနာင္ေခါင္းခါလိုက္သည္။ ဗီရုိကိုဖြင့္လိုက္ၿပီး အက်ႌတစ္ထည္ထုတ္ကာ ရွင္းသန္႔ကိုေပးလိုက္သည္။
"ဒါဝတ္..."
ရွင္းသန္႔ ေနာင္ေပးတဲ့အက်ႌယူဝတ္လိုက္သည္။ ၿပီးသည္နွင့္ ေနာင္က ပိုက္ဆံတစ္႐ြက္ကိုသူ႔အိတ္ကပ္ထဲထည့္ေပးလာသည္။
"သြားမယ္.."
"အင္း..."
ေနာင္နဲ႔ရွင္းသန္႔ ေရွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္ အျပင္ထြက္လာကာ ေက်ာ္ေဇာတို႔နဲ႔အတူ တုတ္ထိုးဆိုင္ကိုေလ်ွာက္လာၾကသည္။
____________________________
တုတ္ထိုးဆိုင္ေရာက္ေတာ့ ရွင္းပါးစပ္အေဟာင္းသားျဖစ္သြားသည္။ တုတ္ထိုးေတြစံုလင္စြာေတြ႕ရတာမို႔ တံေတြးပင္ၿမိဳခ်မိသည္။
"ေဟ့ အလွေလး တုတ္ထိုးလာစားတာလား.."
"ဟုတ္တယ္ ေနထူး...
ေနထူးလည္းလာစားတာလား..."
"မဟုတ္ဘူး ဒီဘက္ကိုကိစၥရွိလို႔လာတာ.."
ရွင္းသန္႔ကခံုကိုယူၿပီးထိုင္လိုက္သည္။ ေနထူးကလည္း ခံုတစ္လံုးယူကာ ရွင္းသန္႔အနားမွာထိုင္မယ္ျပင္လိုက္ေပမယ့္ အရင္ေရာက္လာတဲ့ခံုတစ္လံုးနဲ႔လူတစ္ေယာက္ေၾကာင့္ ေနထူးတဖက္ကိုတိုးေပးလိုက္သည္။
"ခင္ဗ်ား စားခ်င္တာယူစား.."
"အင္းအင္း..."
"အလွေလး ႀကိဳက္သေလာက္စား ကြၽန္ေတာ္ရွင္းမယ္..."
"မလိုဘူး ငါ့မွာပိုက္ဆံပါတယ္.."
"ငါကမင္းကိုလည္းမေကြၽးပါဘူး အလွေလးကိုပဲေကြၽးတာ.."
"သူစားသမ်ွ ရွင္းေပးရမွာ ငါ့တာဝန္.."
"ေအး ေနထူး သူတို႔ကိုငါေခၚလာတာကြ...
ငါရွင္းေပးမွာ မင္းလည္းစားခ်င္ယူစားေလ ငါေကြၽးပါတယ္ကြ.."
ေနာင္နဲ႔ေနထူး အေခ်အတင္ျဖစ္ေနၾကတာေၾကာင့္ ေက်ာ္ေဇာကပဲ ၾကားထဲဝင္ေျပာလိုက္သည္။
"မစားေတာ့ပါဘူး ငါကဒီဘက္ကိုကိစၥရွိလို႔လာတာ...
အလွေလးကိုေတြ႕လို႔ လာနႈတ္ဆက္တာ...
အလွေလး ကြၽန္ေတာ္သြားၿပီေနာ္ ေနာက္မွေတြ႕မယ္.."
"အြန္း အြန္း.."
ပလုတ္ပေလာင္းနဲ႔ပဲ ရွင္းသန္႔လက္ကာျပလိုက္သည္။
"မနက္ျဖန္ဘာရွိလို႔လဲ? နီလာ.."
ရွင္းသန္႔သိခ်င္တာေၾကာင့္ တဖက္မွာရွိတဲ့နီလာကိုေမးလိုက္သည္။ ေနာင္နဲ႔ေက်ာ္ေဇာကေတာ့ စားလိုက္ေသာက္လိုက္နဲ႔စကားေျပာေနသည္။
"ကိုရွင္းသန္႔မသိေသးဘူးလား.."
"မသိဘူးေလ.."
"ဟုိ အဲ့တာက မနက္ျဖန္ ေက်ာ္ေဇာကကြၽန္မကို လူႀကီးစံုရာနဲ႔လာေတာင္းမွာေလ..."
"တကယ္ Wowwwwww!..
Congratulation ပါ..."
"ဟုတ္ ေက်းဇူးပါ...
ကိုရွင္းသန္႔စားေနာ္ ကြၽန္မတို႔ေကြၽးမွာ.."
သူေတာင္ဒီေလာက္ဝမ္းသာေနရင္ နီလာဆိုရင္ေရာ ဘယ္ေလာက္ဝမ္းသာေနလိမ့္မလဲ....
၂ဖက္မိဘကလည္းသေဘာတူ အခ်င္းခ်င္းကလည္းခ်စ္ၾကတယ္ဆိုေတာ့ ေနနဲ႔လ ေ႐ႊနဲ႔ျမပါပဲ...
နီလာနဲ႔စကားတေျပာေျပာနဲ႔ပဲ ရွင္းသန္႔တုတ္ထိုးေတြအမ်ားႀကီးယူကာစားလိုက္သည္။
"ဟူး........ေတာ္ၿပီ မစားနိုင္ေတာ့ဘူး..."
"ကိုရွင္းသန္႔ေတာ္ၿပီလား အဲ့တာဆိုရွင္းမယ္ေလ.."
ဆိုင္ရွင္းအေဒၚကိုေခၚၿပီး က်သမ်ွကိုရွင္းလိုက္သည္။
"အားလံုးေပါင္း ၆၀၀၀က်ပါတယ္..."
"၆၀၀၀? တစ္ခုကိုဘယ္ေလာက္ဟုတ္လို႔လဲ အေဒၚ.."
"၄ထိုး၁၀၀ေလ..."
"အင္းေလ အဲ့တာကို....
နီလာမ နင္အတင္းစြတ္ကန္ၿပီးစားေနတာလား..
မနက္ျဖန္ မထနိုင္ျဖစ္ေနဦးမယ္..."
ေနာင္ နီလာဘက္လွည့္ကာေျပာလိုက္သည္။
"ဟဲ့ ငါစားထားတာ ဒီမွာ..."
နီလာက သူစားထားတဲ့တုတ္ေတြကိုေထာင္ျပလာသည္။
အဲ့တာဆို.....
"ေက်ာ္ေဇာ..."
"ငါက ဒီမွာေလ..."
ေက်ာ္ေဇာကလည္း သူ႔တုတ္ေတြကိုေထာင္ျပလာသည္။
ေက်ာ္ေဇာနဲ႔သူက နည္းနည္းပဲစားတာ...
အဲ့တာဆို....
ေနာင္ေဘးကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ပါးစပ္ထဲကမကုန္ေသးတဲ့အရာေတြကိုတျမဳွပ္ျမဳွပ္ဝါးရင္း ရွင္းသန္႔ကေမာ့ၾကည့္လာသည္။
"ခင္ဗ်ား ဘယ္ေလာက္ေတာင္စားလိုက္တာလဲ?.."
"ဒီမွာေလ..."
သူ႔တုတ္ေတြကိုၾကည့္ေတာ့လည္းအရမ္းႀကီးမမ်ားေပ။
"ပထမအေခ်ာင္း၅၀နဲ႔ ၾကက္ေပါင္တစ္ေပါင္ယူစားထားတယ္..."
"ဘယ္သူလဲ?.."
"ဒီေကာင္ေလးေလ.."
"ဟုတ္တယ္ေလ..."
ဆိုင္ရွင္အေဒၚေျပာတာကို သူကလည္းေထာက္ခံသည့္အေနနွင့္ ေခါင္းညိတ္ျပကာေျပာလာသည္။
"ဘာမွမျဖစ္ပါဘူးဟာ ငါရွင္းနိုင္ပါတယ္ဟ.."
"နင္ရွင္းနိုင္တာ မရွင္းနိုင္တာကိစၥမရွိဘူး...
ဒီေလာက္အမ်ားႀကီးသူစားၿပီးရင္ ညက်ရင္ငါ့ကိုဒုကၡေပးေတာ့မွာ..."
သူမရွင္းနိုင္မွာစိုးလို႔စိတ္ပူေပးတယ္ထင္တာ ဘယ္ဟုတ္မလဲ သူကသူ႔လင္ေနမေကာင္းျဖစ္မွာစိုးလို႔စိတ္ပူေနတာကို...
"ထ ျမန္ျမန္...
ခင္ဗ်ားဝမ္းအဲ့ေလာက္က်ယ္လိမ့္မယ္လို႔က်ဳပ္မထင္ထားဘူး...
ဗိုက္နာတယ္ဆိုလို႔ကေတာ့ က်ဳပ္ကျပစ္ထားမွာ..."
"မစားရတာၾကာေတာ့ စားေကာင္းတာနဲ႔..."
"ေတာ္ ျမန္ျမန္ထ အိမ္ျပန္မယ္...
ဟဲ့ အစာၾကေဆးတစ္ထုပ္ပါဝယ္လာခဲ့..."
နီလာကိုလွည့္ေျပာၿပီး ရွင္းသန္႔နဲ႔အတူ အေရွ႕ကထြက္သြားေလသည္။
"ေအာင္မာ ငါ့ကိုခိုင္းသြားတာၾကည့္စမ္း...
ေက်ာ္ေဇာ နင္ျမင္တယ္မလား..."
"ဝယ္ေပးလိုက္ပါဟာ..."
ထိုေန႔က နီလာတို႔တုတ္ထိုးလိုက္ေကြၽးရသည့္အျပင္ အစာေၾကေဆးပါဝယ္ေပးလိုက္ရသည္။
___________________________________________________________
မေန႔ကထက္ကို ပိုရွည္တယ္😊
မိုးေအးေအးနဲ႔တုတ္ထိုးစားခ်င္တယ္🤤😋🤧
မနက္ျဖန္ no update😁
2.7.2021
💙Chel💙