ASTRID
"Ma'am, excuse po may tawag po kayo."
Itinigil ko naman ang pagtipa sa laptop ko at kinuha ang telepono na inabot sa akin ni Patty. Lumabas naman ito agad habang ako naman ay agad sinagot ang tawag.
"Hell-!" Naputol naman ang sasabihin ko ng marinig ko ang malakas na sigaw sa kabilang linya.
"Where the heck are you?!" Nailayo ko naman ito ng marinig ko ang tela galit na galit na boses ni Macy na manager ko.
"Heck! Why are you shouting? I'm in my company; why?" Narinig ko naman itong bumuntong hininga sa kabilang linya.
"Argh! Nakalimutan mo ba na ngayon ang simula ng photo shoot mo, huh?!" Nanlaki naman ang mata ko sa kanyang sinabi at napatingin sa cellphone ko kung anong petsa ngayon at napamura nalang ng mahina nang makita itong ngayon na pala talaga.
Oh shoot! How did I fucking forget na ngayon na pala ang simula ng photo shoot ko for the upcoming summer magazine issue this March?! Stupid of me!
"I forgot, sorry." I mentally slap myself for this. For sure, galit nanaman ngayon ang babaeng to at magkasalubong na ang kilay.
"Tsk. Bilisan mo nalang at dito nalang kami maghihintay sa airport. Bye." Nagmadali naman akong tumayo at tinawag si Patty.
"Patty, cancel all my meetings today and for 2 days at may photo shoot ako sa Boracay. Ikaw nalang muna ang bahala dito lalo na sa mga tumawag kung hinahanap ako alright?" Tumango-tango naman ito.
"Ako na po ang bahala dito, ma'am. Ingat po kayo dun." I nod and smile at her as a response. Bago naglakad papunta sa pinto.
"I have to go." Hindi ko na siya hinintay sa pagsagot at dali-daling sumakay sa elevator bago pa sumara ito.
Binati naman ako ng ibang empleyado na nakasabay ko sa loob at tinanguan nalang ang mga ito.
I glance at my wrist watch para tignan ang oras at nakita itong past 11:30 na. Shit! Our flight is exactly 12:00 nn at sana makaabot pa ako sa kanila dun.
Damn. Hangga't maari kasi ay ayaw kong maghintay pa sa susunod na flight at baka bubugahan na talaga ako ng apoy ni Macy.
When I got out of the elevator, I immediately hurried to the parking area where my car was parked, got on it, and drove to the airport. Hindi ko naman na kailangan kasi magdala ng gamit kasi sure akong nandun na lahat kay Macy at sa buong team.
Nag focus lang ako sa pagda drive ng biglang tumunog ang cellphone ko. Kinuha ko naman ito sa loob ng bag at tinignan kung sino ang tumatawag. Nakita ko naman itong si Manager lang, kaya sinagot ko na ito bago ilagay sa dashboard ng kotse.
"Where are you now?! Paandar na ang eroplano in 20 minutes, my ghad!!"
Napatakip naman ako sa tenga ko ng sumigaw ito ng malakas. The hell?! Hindi ba uso sa kanya ang kalma? Tch!
"Lower down you're voice will you?Papunta na ako diyan at mga 10 minutes dadating na ako." Ang atat niya talaga pag sa ganito tsk. Parang stress na stress pa siya sa akin samantalang ngayon lang naman ako na late geez.
Ehh, sa nakalimutan ko, ehh, tsk!
Narinig ko naman itong napabuntong hininga lang at pilit pinapakalma ang sarili bago nagsalita.
"Fine! Just hurry up, and I'll tell you something when you get here. Bye." Hindi na ako nakapagsalita ng ibinaba niya ang tawag. Nagtaka naman ako at napaisip kung ano ang sasabihin niya.
I just shrugged my shoulders at nag-focus nalang ulit sa pagmamaneho.
"Woah, omg, ang ganda niya girls!"
"Papicture naman po Ate!"
"Ate idol pa autograph naman po!"
"Miss Monteverde totoo ba ang bali-balita na single pa po kayo hanggang ngayon?!"
Nagmadali naman akong naglakad kasabay ang body guard ko at si Macy. Ilang saglit pa ay dumiretso naman kami sa labas at agad na sumakay sa eroplano bago pa masundan ng mga tao.
"Oh ghad! Nakaka stress talaga ang mga taong ganyan tsk!"
Macy said, Na tela naiirita pa na ikinatawa ko nalang. Sa tuwing ganito ang eksena namin tuwing may photo shoot ako ay hindi na ako magtaka pa kung puro siya reklamo at tela stress na stress lalo na sa mga fans ko na nag-aabang palagi sa Airport pa abangan ako.
Hindi ko nga alam kung paano sila nakaka-alam na may shoot ako today, samantalang hindi pa naman ako nakapag bukas ng social media accounts ko sa kadahilanang busy nga ako sa company lately.
"Relax ka nga lang diyan ano ka ba. Sa ating lahat dito ikaw lang 'tong stress na stress kaya ka walang jowa eh duh!" Sabi ko pa at inasar siya sa huling sinabi. Inirapan naman ako nito matapos uminom ng tubig at tumabi sa akin.
"Shut it, Ast, at hindi nakakatuwa. Bakit ikaw meron ba?" Saad niya pabalik at nag smirk matapos makita ang reaksyon kong napaikot lang ang mata.
"I don't want to talk about it." Walang gana ko kunyaring sabi para iwasan ang ganyang usapan.
"H-hinihintay mo parin ba siya?" Lumingon naman ako dito at napatigil sa tanong niya.
Sinabi ko kasi sa kanya ang nangtari sa akin five years ago lalo na nung samin ni 'you know' total para ko rin naman siyang kaibigan at isa pa, she's 27 only at single pa na parang walang planong mag commit sa isang relasyon sa kadahilanang uunahin na daw muna niya ang kanyang career kaysa lovelife.
Palibhasa di pa naka move on sa ex niyang sumakabilang babae na tss.
"Actually, she's here in the Philippines now."
Sabi ko pa at pumikit sabay halukipkip habang nakasandal sa upoan.Naramdaman ko namang natigilan siya sa sinabi ko na hindi ko nalang pinansin. Alam ko naman kasi ang sasabihin niya gaya ng mga kaibigan ko nung time na sa welcome party ni Aphro na nakalimutan ako ng taong mahal ko o plinano niya talagang kalimutan ako o nagpanggap lang.
I don't know hindi ko alam at sa ngayon ay wala muna akong planong alamin pa.
Siguro pagkatapos nalang ng photo shoot na'to at doon ko na sisimulang suyuin siya ulit at ipaliwanag sa kanya ang lahat kahit na hindi niya ako maalala pa. Ang importante masabi ko sa kanya at mapatawad kahit man lang hindi na niya kayang suklian ang pagmamahal ko sa kadahilanang may karelasyon na siyang—nevermind!
Sa naisip ko, hindi ko naman maiwasang mapakuyom ng kamao at pilit kinalimutan ang narinig ko nung gabing yun.
"Whaat?Anong nangyari?Nagkausap kayo?Anong sabi niya?" Idinilat ko naman ang mga mata ko at tinignan ito na naghihintay sa sagot ko.
"She can't remember me." Mahina kong sabi at umiwas ng tingin sa kanya nang para pigilan ang luha ko na tumulo at tumikhim ng mapansin ang boses kong basag.
Hangga't maari ay ayaw kong magpakahina sa harap niya at hindi ito ang tamang oras para dun lalo na't may photo shoot pa ako.
"I'm sorry. Hindi ko alam na hays, but I hope you're okay, Ast." Ngumiti naman ako sa kanya ng malamya bago pumukit ulit. Sana nga Macy ganun kadali, and I hope one day she remembers me. I wonder kung ano ang nangyari sa kanya sa Spain at sa isang iglap ay nakalimutan niya nalang ako bigla.
Naaksidente ba siya dun? O kaya naman ay nabagok ang ulo niya at nagka amnesia agad? O baka namang magpapangap lang siyang kalimutan ako?Sa isiping yun ay parang may pino-pinung karayom naman ang tumusok sa puso ko Hindi ko alam pero sa lalim ng iniisip ko ay namalayan ko nalang na nakatulogan ko na ito.
"Hey! Astrid! Wake up! We're here already."
Nagising naman ako sa mahinang tapik sa aking braso. Idinilat ko naman ang mata ko at nakitang nagsilabasan na pala ang mga pasahero ng mga eroplano habang yung mga kasama ko naman ay nag ready nang bumaba gaya ng iba.
Kinuha ko naman ang shades ko at pang takip ng mukha para hindi nila ako makita kong sakaling mang may nag-aabang nanaman sa akin sa airport. Mabuti nalang talaga at binigyan ako kanina nito ni Macy para daw takpan ang mukha ko. Hangga't sa maaari kasi ay ayaw kong madumog ng mga fans lalo na ngayon hays.
"Are you ready?" Tinanguan ko naman ito at agad na tumayo.
"Let's go." Sabay naman kaming bumaba lahat kasama na ang dalawang body guards ko na automatic pumwesto sa magkabilang gilid.
Malayo palang ay nakita na namin ang mga madadaming tao na tela nag-aabang sa amin at pagkarating na pagkarating sa harap ng entrance ay nagsikislapan naman ang mga camera nang mga ito at nagtutulakan upang makalapit sa akin.
"Excuse me, excuse me, po!"
Manager Macy said at ilang sandali pa ay nakarating naman kami agad sa loob at tumigil sa may waiting area na ikinataka ko. Mukhang napansin naman ito ni Macy, kaya nagsalita na siya agad.
"I forgot to inform you na hindi pala makakarating si Samuel ngayon as you're camera man sa kadahilanang may sakit ang mama niya at umuwi muna sa probinsya. Don't worry may papalit naman sa kanya for the meantime na hinihintay natin ngayon." Mahabang sabi niya nang hindi ako nakasagot.
Samuel is my personal photographer na kakahire lang namin nito 3 years ago. Nakitaan kasi namin ang potential nito sa pagkukuha ng iba't-ibang anggulo ng litrato nung nagkataon na may fashion show ako sa New York, kaya ayon tinanong namin siya kung may company ba sya o agency as a photographer at sabi niya naman na wala daw kaya hindi na kami nagdalawang isip pa na kunin siya total naghahanap kasi kami nung mga panahon na yun para na rin hindi hassle.
Pero ang ipinagtaka ko ay sino ang papalit sa kanya?! Tinignan ko naman si Macy at tatanungin na sana ito ng bigla nalang itong napanganga at sumigaw nang nakatingin sa entrance.
"Oh, nandito na pala siya, eh, Ms. Del Frio here!"
Ms. Del Frio, what?!
Para malaman ko na siya nga yun ay hindi na ako nagdalawang isip pa at simundan ang tinignan nilang lahat na may paghanga sa kanilang mga mata.
And there. For the second time, I was stunned again, and my heart was pounding faster for the woman who was going in our direction as if she were just a model and didn't care about the people looking at her here at the airport, who's now full of admiration for their eyes. I can't blame them though.
"I'm sorry if I arrive late, guys. Medyo traffic kasi."
She said shyly and looked at us all until she stopped looking and met my gaze, which made me very nervous at the same time.
"Oh, it's you again, Ms. Monteverde."
---
Lorraine "Palaging late" Del Frio 😂