៚ តុក តុក ៚
« ហ្អឹម » ថេយ៉ុងបង្ហើបសម្លេងក្រហឹមដើមក.ឡើងមក នាយសង្ហារក៏ព្រមដកបបូរមាត់ខ្លួនចេញពីបបូរមាត់គេយឺតៗ ។
« អ្នកណាគេ?? »
« គឺខ្ញុំអ្នកប្រុស លោកស្រីខលមកប្រាប់ថា អ្នកប្រុសថេវ៉ុនបាត់ខ្លួនហើយ »
៚ ក្រាក ៚
« បងស្រីថាថេវ៉ុនបាត់ខ្លួនមែនទេ?? »
« ចាស៎ គឺថាវង្វេងបាត់នៅកន្លែងលេងកម្សាន្ត »
« ប្រញាប់ទៅរកគេទៅ » ថេយ៉ុងងក់ក្បាល ជុងហ្គុកក៏ប្រញាប់កាន់ដៃថេយ៉ុងដើរសម្ដៅទៅខាងក្រោម ។ ដោយសារតែចេនបានជូនប៉ាម៉ាក់និងថេវ៉ុនទៅកន្លែងលេងកម្សាន្ត ចឹងហើយមានតែនាយទេដែលត្រូវតែបើកឡានដោយខ្លួនឯង ។
មកដល់ចំណតឡានភ្លាម ឡានស៊េរីទំនើបក៏ឈប់កង់ ថេយ៉ុងនិងនាយក៏ម្នីម្នារនាំគ្នាចុះពីឡាន ។
« ជុងនិងថេយ៍មកហើយ ម៉ាក់ថាថេវ៉ុនមិនទាន់ទៅណាឆ្ងាយពីកន្លែងនេះនៅឡើយទេ ពួកកូនឆាប់រកគេទៅ »
« បាទ តោះ ឯងទៅជាមួយខ្ញុំ »
ពួកគេទាំងពីរក៏នាំគ្នារត់សម្ដៅទៅខាក្នុង ឃើញថាមនុស្សក៏ច្រើនកកកុញ ធម្មតាកន្លែងលេងកម្សាន្តច្បាស់ជាមនុស្សច្រើនបែបនេះហើយ ប៉ាម៉ាក់នាំកូនមកដើរលេងកម្សាន្ត ក្មេងៗក៏ច្រើន រត់លេងប្រឡែងគ្នាទៅវិញទៅមករញ៉េរញ៉ៃពេញទាំងផ្លូវ ។
នាយសង្ហារកាន់ដៃថេយ៉ុងជាប់ ភ្នែករេចុះរេឡើងឆ្វេងស្ដាំសម្លឹងមើលពួកក្មេងៗក្រែងល៍កម្លោះតូចរបស់គេនៅក្នុងចំណោមនោះដែរ ។
[ SKIP ]
ថេវ៉ុនកំពុងតែអង្គុយយំសសឹកជោគថ្ពាល់នៅកន្លៀតម្ខាង ។
« ថេវ៉ុន!! » សម្លេងស្រែកបានធ្វើអោយកម្លោះតូចថេវ៉ុនងើបមុខឡើងសម្លឹងមើលឆ្វេងស្ដាំ អាល្អិតងើបឈរឡើងងាកមកទៅខាងក្រោយ ក៏ឃើញនាយសង្ហារនិងAppaគេកំពុងតែសម្លឹងមកគេ ។
« ថេវ៉ុនឈប់សិន »
« អូយ៎ ហុីៗៗៗ~~~ »
« ថេវ៉ុនAppaយ៉ាងមិចហើយ...?? ឈឺខ្លាំងទេ ហ្អឹម ?? » ថេយ៉ុងលើកអាល្អិតអោយងើបឈរ សឹមនិយាយឡើង
« កុំរត់ទៀតណា៎ , Appa សូមទោស៎ » ថេយ៉ុងទាញអាល្អិតមកអោបបន្តិច ដៃស្រឡូនទាំងគូលូកមកចាប់កាន់ដៃកម្លោះតូចអង្អែលថើរៗ សម្លឹងទៅមើលអាល្អិតទាំងក្តីស្រលាញ់
« Appa និង លោកប៉ាមិនបានស្រលាញ់គ្នាទេ ត្រូវទេ ហ្អឹម!! ??? »
« មិនមែនទេ ថេវ៉ុនយល់ខុសហើយ »
« ហ្អឹកៗ~~ហ្អឹម~ Appa កុហក បើAppa និង លោកប៉ាមិនស្រលាញ់គ្នា ហេតុអីលែងលះគ្នា »
« ថេវ៉ុនស្ដាប់ប៉ា មិនមែនការលែងលះបញ្ជាក់ថាពួកយើងមិនស្រលាញ់គ្នាទេ វាមានហេតុផលផ្សេង ថេវ៉ុនយល់ទេ » ជុងហ្គុកលើកដៃអង្អែលសក់គេថើរៗ ។
« ចុះហេតុអីមិនប្រាប់ថេវ៉ុន?? ហ្អឹម!! »
« បើប្រាប់ថេវ៉ុន ថេវ៉ុនយំ ខូចចិត្តទេ?? »
« បាទ៎ ហ្អឹកៗ~~ »
« បែបនេះហើយ ទើបប្រាប់មិនបាន »
« ដឹងហើយ ថេវ៉ុនឈប់យំទៅណា៎ សឺត!!! » ថេយ៉ុងវាសទឹកភ្នែកអាល្អិត ថើបគេបន្តិច មុននឹងញញឹមទៅរកគេ ។
« ចឹងAppaនឹងរស់នៅជាមួយថេវ៉ុននឹងលោកប៉ារហូតទៅមែនទេ?? »
« Appaនឹងនៅជាមួយថេវ៉ុននិងលោកប៉ារបស់ថេវ៉ុនរហូតំ
ណា៎.. Appaមិនទៅណាទេ ព្រោះមនុស្សដែលAppaស្រលាញ់នៅទីនេះ »
« បាទ៎ » អាល្អិតញញឹមងក់ក្បាលត្រដាងដៃអោបថេយ៉ុង ជុងហ្គុក៏ញញឹមតាមក្រោយ ។
« ចង់ទៅផ្ទះវិញទេ?? »
« បាទ៎ ទៅ »
៚ ភូមិគ្រឹះត្រកូល ចន ៚
« បើឈឺប្រាប់Appa. » កាយតូចដែលអង្គុយនៅសាឡុងតបទៅរកអាល្អិត ដោយដៃគេកំពុងតែជូតរបួសអាល្អិត ឃើញថាវាដាច់រលាត់ចេញឈាមតិចៗថែមទាំងក្រហមសាច់មួយដុំទៀតផង ។
« បាទ៎Appa. » ចប់សម្ដីអាល្អិតក៏ស្ងាត់មាត់ដោយទុកអោយAppaគេលាងរបួសអោយហើយ ។
« រួចហើយ សឺត!!! »
« អរគុណ បាទ៎ » ថេយ៉ុងក៏ញញឹមឡើង ។
~គ្រូកៗ~~
សម្លេងកូរពោះរបស់អាល្អិតធ្វើអោយថេយ៉ុងនិងជុងហ្គុកដែលអង្គុយក្បែរគេឮ ។ ថេវ៉ុនធ្វើមាត់ស្រួចលើកដៃអង្អែលពោះសម្លឹងមើលមុខAppaគេ ។ តាំងពីត្រឡប់មកសាលារៀនមកគេមិនទាន់បានញុំាអីនៅឡើយទេ ហើយពេលនេះជាពេលថ្ងៃត្រង់ដែលរាងជ្រេទៅហើយ ។
« ថេវ៉ុនឃ្លានហើយ បាទ៎ »
« អ្ហា.....!! បើអ៊ីចឹងAppaនាំទៅរកអីញុំាចុះ »
« បាទ៎ » អាល្អិតលូកដៃទៅអោបកថេយ៉ុង គេក៏លើកអាល្អិតមកពររួចក៏ដើរទៅផ្ទះបាយ។
« ប៉ា ម៉ាក់ អញ្ចើញទៅពិសារជុំគ្នាដែរទៅ បាទ៎ »
« អឹម »
« តោះអូន!! »
ម្តងនេះគ្រួសារត្រកូលចនបានជួបជុំគ្នាញុំាអាហារជាមួយគ្នាហើយ ។ រាងចំណាស់អង្គុយនៅតុជ្រុងតែឯងដោយមានលោកស្រីចនអង្គុយខាងឆ្វេងដៃទល់មុខកម្លោះតូចថេវ៉ុន ឯថេយ៉ុងអង្គុយចំពោះមុខនាយសង្ហារ ។ រាងចំណាស់គាត់ក៏លួចពេញចិត្តនិងអតីតកូនប្រសារម្នាក់នេះដែរ គាត់បានដឹងរឿងពួកគេពីប្រពន្ធនិងមនុស្សរបស់នាយសង្ហារ តែគាត់មិនដែលបានឃើញមុខថេយ៉ុងនៅខាងក្រៅនោះទេ ទើបតែលើកនេះទេគាត់ដែលបានជួប ។
ការពិតទៅកាលដែលគាត់មិនព្រមមកទីនេះ ដោយសារតែគាត់ខឹងជុងហ្គុកដែលធ្វើរឿងមិនសមគួរ ធ្វើអោយក្មេងមិនដឹងអីម្នាក់មានផ្ទៃពោះទាំងដែលគេមិនមែនជាមនុស្សបែបនេះពីមុនមក មិនត្រឹមតែប៉ុណ្នោះពេលកំណើតថេវ៉ុនគាត់ថែមទាំបានហាមប្រាមលោកស្រីចនយ៉ាងដាច់អាហាំងការមិនអោយទៅជួបពួកគេនោះទេ ជុងហ្គុកក៏យល់ដែរទើបមិនបានថាអ្វីព្រោះវាជាកំហុសរបស់នាយ តែក្រោយមកគាត់ក៏ព្រមស្ងប់អារម្មណ៍ព្រោះរយៈពេល4ឆ្នាំកន្លងមកនេះ ជុងហ្គុកកូនប្រុសគាត់ ក៏យកអាល្អិតនេះទៅលេងនឹងពួកគាត់នៅទីនោះដែរ ហើយស្នាមញញឹមរបស់អាល្អិតបានធ្វើអោយគាត់ទន់ចិត្តអាណិតជុងហ្គុកទៅវិញនោះទេ ។
[ ក្នុងបន្ទប់ ]
« ឯងមិនបាច់ទៅធ្វើការទេ »
« មិនអីទេ តែប៉ុន្មានខែប៉ុណ្នោះ ខ្ញុំអាចធ្វើបាន » ចប់សម្ដី ថេយ៉ុងក៏ញញឹម ។
« ហ្អឹម...!! » ជុងហ្គុកដើរមកជិតគេ សកដៃវែកសក់ថេយ៉ុងចេញពីថ្ងាសបន្តិច សឹមអោនមុខផ្អឹបបបូរមាត់ខ្លួនថើបថើរលើបបូរមាត់គេតិចៗ ។
« បើអ៊ីចឹងរៀបចំខ្លួនទៅ ខ្ញុំចាំឯង » បន្ទាប់ពីទទួលបានស្នាមញញឹមតបតត្រឡប់មកវិញ នាយសង្ហារក៏ដើរចេញពីបន្ទប់ដើម្បីទៅរងចាំគេ ។ ថេយ៉ុងលូកដៃឈោងយកអាវសិនសឹមតម្រង់ទៅបន្ទប់ទឹកតាមក្រោយ ។
[ SKIP ]
៚ ពេលយប់ ៚
បន្ទាប់ពីអាហារពេលល្ងាចបានបញ្ចប់ទៅ ស្បៃរាត្រីក៏ពាំនាំព្រះចន្ទដ៏សែនមូលក្រឡង់មកទ្រទ្រង់ជំនួសព្រះអាទិត្យដែលលិចបាត់ទៅ ។
នៅជាន់ខាងលើនៃភូមិគ្រឹះដ៏ធំស្កឹមស្កៃមួយនេះ ឃើញថាកម្លោះតូចថេវ៉ុនកំពុងតែឈររេរានៅខាងមុខបន្ទប់នាយសង្ហារ
« ថេវ៉ុន » ថេយ៉ុងដែលទើបនឹងឡើងមកដល់ព្រោះអម្បាញ់មិញនេះគេស្រេកទឹកទើបចុះទៅផឹកបន្តិច តែក្រោយឃើញកម្លោះតូចឈរនៅមុខបន្ទប់បែបនេះខ្លួនក៏ហៅឡើង ។ អាល្អិតក៏ងាកសម្លឹងទៅរកអ្នកដែលហៅខ្លួនមិញនេះ
« Appa* »
« កើតអីឬ ហ្អឹម??! » ថេយ៉ុងបន្ទន់ជង្គង់អោយស្មើរនឹងកម្ពស់អាល្អិត ។
« មកយកAppaទៅគេងជាមួយ ហិហិ »
« មិនអោយយកទៅ » នាយជុងហ្គុកដើរចេញពីបន្ទប់ការងារ ក្រោយឮពាក្យសន្ទនារបស់អាល្អិតនាយក៏កាត់យល់ភ្លាមព្រោះតែព្រឹកមិញគេបានសន្យាជាមួយអាល្អិតថានឹងអោយថេយ៉ុងទៅគេងនៅបន្ទប់គេមួយយប់ ។
នាយដើរមកក្បែរថេយ៉ុង គេក៏ងើបឈរអស់កម្ពស់ជ្រួញចញ្ចើមមានចម្ងល់នឹងប្រយោគនាយបន្តិច ។
« ថេវ៉ុនទៅគេងបន្ទប់ថេវ៉ុនវិញទៅ » មិនត្រឹមតែមិនអោយយកទៅទេ នាយថែមទាំងដេញអាល្អិតអោយគេទៅបន្ទប់គេវិញទៀត ។ ថេវ៉ុនធ្វើទឹកមុខមាំមួយរំពេច
« សន្យាហើយថាអោយយកទៅគេងជាមួយមួយយប់ ឥឡូវមកយកហើយ អោយមក »
« មិនអោយ »
« ចឹងថេវ៉ុនប្រាប់Appaហើយថាហេតុអីបានជាលោកប៉ាមិនចង់អោយAppaមកគេងជាមួយថេវ៉ុនហើយ បាទ៎ »
« Appaដឹងទេ លោកប៉ាមិនចង់អោយថេវ៉ុនគេងជាមួយAppa មកពីលោកប៉ាប្រាប់ថា ចង់គេងអោបAppaតែម្នាក់ឯង » ក្រោយឃើញនាយស្ងៀមស្ងាត់ហាក់មិនខ្លាចការគម្រាមខ្លួន កម្លោះតូចក៏និយាយឡើង ។
« លោកនិយាយបែបនេះជាមួយកូនឬ?? »
« អឹម »
« សម្រេចថាថេវ៉ុនទៅគេងបន្ទប់ថេវ៉ុនទៅ » អាល្អិតក៏ក្រវីក្បាលញាប់ស្អេក ។
« ថេវ៉ុនចង់បានប្អូនទេ?? » ថេយ៉ុងត្រូវភ្ញាក់នឹងប្រយោគជុងហ្គុក ។
« បាទ៎ ចង់ » អាល្អិតនិយាយទាំងងក់ក្បាល រឿងអីថាមិនចង់នោះ!!! ។
« បើអ៊ីចឹងទៅគេងបន្ទប់ថេវ៉ុនវិញទៅ »
« បាទ៎....!!! »
« ឈប់សិន និយាយមិនទាន់ចប់ទេ »
« មានរឿងអីទៀតមែនទេ បាទ៎ »
« ហាមមិនអោយថេវ៉ុនចូលគេងបន្ទប់ប៉ាទៀតទេ ជាពិសេសគឺយកAppaទៅគេងបន្ទប់ថេវ៉ុន ឬក៏ចង់មកគេងជាមួយប៉ានឹងAppa »
« ហេតុអីទៅ បាទ៎?? »
« ប៉ា និង Appa ត្រូវគេងបន្ទប់ជាមួយគ្នារាល់ថ្ងៃ បើមិនចឹងគ្មានអាអូនអោយថេវ៉ុនទេ » ពូកែណាស់អាខាងឆ្ងល់ ចង់ស្ដាប់ហេតុផល នេះហើយជាចម្លើយពីមាត់នាយជាប៉ា ។
« បាទ យល់ហើយ តែថេវ៉ុនគេងម្នាក់ឯង គ្រែធំណាស់ ទូលាយពេក...ថេវ៉ុនគេងមិនលក់ទេ » អាល្អិតក៏ពេបមាត់ ។
« តុក្កតាប៉ាទិញពេញបន្ទប់ ថេវ៉ុនយកទៅពង្រាយលើពូកទៅ ចង្អៀតគេងបានហើយ »
« បាទ៎ រាត្រីសួស្ដី លោកប៉ា Appa » អាល្អិតថាហើយក៏ដើរទៅបន្ទប់ខ្លួនវិញបាត់ ដោយទុកអោយថេយ៉ុងឈរមើលមុខនាយសង្ហារបើកភ្នែកធំៗព្រោះតែប្រយោគគេនិយាយជាមួយអាល្អិតមុននេះ ។
———————
រងចាំភាគបន្ត...........