Sabah gözlerimi açıp yatakta döndüğümde yanımda kimseyi görememiştim fakat koltukta iki büklüm olmuş beden dikkatimi çekmişti. Jeongguk gece yataktan kalkıp koltuğa uzanmıştı.
Telefonu çalmaya başladığında gözlerimi kapatıp ona sırtım dönük bir şekilde yatağa bıraktım kendimi.
"Sabah sabah kim bu ya?" diye sızlandıktan sonra telefonunun sesi kesilmişti.
"efendim anne?"
"iyiyim anne, sabah sabah niye arıyorsun? hayırdır, rüyanda mı gördün beni?" dediğinde gülmemek için kendimi zor tutmuştum.
"ne? Buraya mı gelmeyi planlıyorsun?"
"fakat ben müsait değilim bu sıralar. Müsait olunca sana haber versem?"
Neden böyle demişti ki? Eğer ben buradaysam diyeyse gidedebilirdim.
"hayır anne, bir şey yok. İyiyim ben."
"anne senin ağzın var niye sen söylemiyorsun? Ben onunla bir süre daha iletişime geçmeyi düşünmüyorum."
Sinirle soludu.
"darlamayı bırakmıyorsan kapatıyorum. İyi günler anne."
Gerinme sesini duyduktan sonra yanımda ağırlık hissettim, hemen gözümü kapattım. Nefesleri bedenime çarpmaya başladığında bana iyice yaklaştığını anlamıştım.
"uyuyor musun, mely?" sorusuna yanıt vermedim.
yanağıma küçük bir öpücük kondurduktan sonra hemen geri çekildi.
"siktir ya. anahtarı kapının altından yollamıştım değil mi? şimdi bul bulabilirsen yedek anahtarı amına koyayım!" deyip sinirle soludu ve sanırım dolabını karıştırmaya başladı, kapı sesinden anlamıştım.
"hah buldum!"
ardından açılan kapı sesi ve sonrasında sessizlik.
Birkaç dakika sonrasında kalkıp lavaboya girdim ve yüzümü yıkadım, ardından da odama gidip üstüme giyeceğim kıyafetlerimi aldım. Kısa kollu ve şortu giyindikten sonra mutfağa adımlamıştım ki Jeongguk'u yemek yaparken görmemle durakladım.
Hep sevgilimle beraber yemek yapmak istediğim aklıma geldi, duygulandım.
"günaydın." dediğimde arkasını döndü ve bana gülümsedi. "günaydın."
"yardım edebileceğim bir şey var mı?" dediğimde kafasını olumsuz anlamda salladı.
"prensip olarak misafirlere ev işi yaptırmıyorum."
güldüm.
"düşünceli bir ev sahibisin." o da katıldı.
"annene benim yüzümden mi öyle dedin, müsait değilim diye?"
Duraksadı.
"sen uyanık mıydın o zaman?" dediğinde "hı hı." diye karşılık verdim.
"annem çok pimpirikli bir insandır. Konuşmayı sever, gevezedir yani. Meraklı bir insandır da ayrıca. Eğer davet etseydim, seni sorularıyla sıkardı. Zaten fazlasıyla kötü bir dönemden geçiyorsun, sıkılmanı ve rahatsız olmanı istemedim."
Düşünceli bir insan olması güzeldi fakat hala elinde fotoğraflarım olduğu için güvenemiyordum ona.
ama evinde kalıyorsun? diyen iç sesime katılmadan önce derin bir nefes aldım. en azından şimdilik gğvenli görünüyordu. Zaten yeni bir ev bulduğumda hemen ayrılacaktım buradan.
"beni düşündüğün için teşekkür ederim. Bir sorun teşkil etmezdi."
"benim için ediyordu ama."
-
Birkaç gün içerisinde dava açılmıştı ve mahkeme günü belirlenmişti, iki gün sonra o pislik herif umarım ki hapsi boylayacaktı.
x: mahkeme iki gün sonraymış ha, küçüğüm?
iyiliğin için kendine sağlam avukatlar tutmalısın.
benden sana bir baba tavsiyesi ;)
buradan çıktığımda neler olacağını ikimiz de çok iyi biliyoruz, öyle değil mi küçüğüm?
biliyorsun değil mi?
sonki mesajı benden cevap beklediği için atmıştı, ne kadar sövmek istesem de korkuyordum işte, korkak zavallının tekiydim.
evet.
x: akıllı kızım benim.
akıllı olman çok hoşuma gidiyor.
hiçbir şey yazmayıp telefonu yatağa fırlattım. Midemi bulandırmaktan başka hiçbir sike yaramıyordu.
Derin bir nefes aldım.
O adamın hapishaneye girmekten başka hiçbir seçeneği olmamalıydı.