Massimo pov
Φτάνω στην εταιρία και βλέπω τι γίνεται απέξω , η κατάσταση τραγική παντού υπάρχουν σπασμένα τζάμια και κόσμος που προσπαθεί να μπει μέσα...
Πηγαίνω από το πίσω μέρος όπου και καταφέρνω και μπαίνω μέσα...
Ανεβαίνω στο γραφείο και βλέπω τους άνδρες μου , μαζί και τον Chris να έχουν ετοιμάσει τα όπλα τους...
Περνώ και εγώ το δικό μου και κατεβαίνουμε κάτω...
Οι άλλοι άρχισαν να μας πυροβολούν αλλά και εμείς το ίδιο κάναμε...
Όμως σίγουρα κάτι θα γίνει έχω ένα πολύ κακό προαίσθημα...
Βλέπω τους δικούς τους να πέφτουν νεκροί κάτι όμως παρόμοιο γίνεται και σε εμάς...
Βγαίνω και ήρθε η ώρα να δείξω ποιος είναι ο πατέρας τους...(χαλάρωσε λίγο)
Τραυματιζω αρκετούς , σκοτώνω άλλους μέχρι που ένας οξύς πόνος στο στομάχι μου ,μου χαλάει τα σχέδια...
Νικόλ pov
Ο Massimo έφυγε , κάτι λογικά θα έγινε γιατί είχε νευριάσει...
Εγώ αποφάσισα να μείνω και να τον περιμένω γιατί έχω πραγματικά απορία να δω το θέλει να μου πει...
Κατεβαίνω στο σαλόνι και βλέπω την Σοφία να παίζει με τα παιχνίδια της και την Μαρία να μαγειρεύει...
Πάω στην Σοφία και την περνώ αγκαλιά...
Σ:Θεία Νικόλ , μπορούμε να δούμε μια ταινία ;
Ν:Όχι , την βλέπω που κατεβάζει το κεφαλάκι της , γιατί πολύ απλά θα δούμε δυο ταινίες , αρχίζει και χοροπηδάει πάνω στον καναπέ...
Η ώρα περνούσε , αφού είδαμε τρεις ολόκληρες παιδικές ταινίες , την πήρε ο ύπνος , την πήγα πάνω στο δωμάτιο της και την άφησα να κοιμηθεί...
Κατέβηκα στο σαλόνι και είδα τον Dante γεμάτο με σακούλες από ζαχαροπλαστείο ,πάλι θα τον έστειλε να της φέρει να φάει...
Μιλήσαμε και έφυγαν και αυτοί για να πάνε πάνω να ξεκουραστούν...
Η Ιωάννα λείπει από το πρωί και δεν ξέρω που είναι αλλά κάποια στιγμή θα γυρίσει...
Κάθομαι στον καναπέ και βάζω να δω λίγο netflix , πάω στην κουζίνα να φτιάξω ποπ κόρν και βλέπω την Μαρία ..
Αφού ήταν έτοιμα τα ποκ κόρν γύρισα στον καναπέ και συνέχισα την σειρά μου...
*άσχετο*
Αγαπημένη σειρά στο netflix?
Που να είναι ο Massimo τόσες ώρες ;Δεν θα έπρεπε να είχε γυρίσει; Με καμία ψεύτικη ξανθιά θα είναι πάλι και εγώ κάθομαι σαν τον βλάκα και τον περιμένω...
Οι σκέψεις μου όμως σταματάνε όταν ανοίγει η πόρτα ....
Και κάτ...Πάει και αυτό το κεφάλαιο...
Εντυπώσεις...?
Φιλάκια ❤️
-Stessiee-