"Never Stop"
(အပိုင္း ၃)
Zawgyi
"အရွင္...... "
"ေျပာ..."
"စစ္သူႀကီးက ေတြ႕ခြင့္ေတာင္းေနပါတယ္ " အေစာင့္တစ္ေယာက္လာေျပာေသာေၾကာင့္
ထိုေကာင္ငယ္ေလးကို အိပ္ယာေပၚသို႔ အသာခ်ထားၿပီး ထြက္လာခဲ့သည္။
"မင္းတို႔ ဒီမြာ သူ႕ကိုေစာင့္ၾကည္ထား"
"မွန္လွပါ အရွင္"
.....................................................
"ရိေပၚ လာၿပီလား"
"ကြၽန႔္ေတာ့္ကို ဘာကိစၥရွိလို႔ ေတြ႕ခြင့္ေတာင္းတာလဲ"
"ေစာနကမင္းေခၚလာတဲ့ေကာင္ေလးက......."
"ဦးရီးေတာ္သိေနတာလား"
"အင္း...ဒီလိုေန႕မ်ိဳး ေရာက္လာမယ္ဆိုတာႀကိဳတင္ေမွ်ာ္လင့္ၿပီးသားပါ"
"ရိေပၚ....ငါတို႔အလွည့္ေရာက္လာၿပီ"
စစ္သူႀကီးဟုေခၚေသာ ဝမ္ရိေပၚ၏ ဦးရီးေတာ္ ဝမ္က်ိဳးက ၿပဳံးေပ်ာ္စြာေျပာဆိုေနေသာ္လည္း အရွင္ဟုေခၚေသာ ဝမ္ရိေပၚမွာ စိတ္အလိုမက်ေပ။
......["ဝမ္တိုင္းျပည္"]......
ညီလာခံတြင္......
"ဘယႅိုလဲ...ရွာေတြ႕ၿပီလား" ညီလာခံတြင္ ဝမ္မင္ဟုန္ရဲမက္
မ္ားအား ေျပာလိုက္ရာ
"ကြၽန္ေတာ္တို႔နိုင္ငံက ပစၥည္း ႏွင့္မတူတဲ့အိတ္တစ္လုံးရွာေတြ႕ပါတယ္ မင္းႀကီး"
"လူေရာ..."
"လူ....လူေတာ့မေတြ႕ပါဘူး"
"ေတာက္စ္..."
ထိုက်ယ္ေလာင္ေသာ "ေတာက္စ္"ေခါက္သံေၾကာင့္ ညီလာခံရွိအမတ္မ်ားႏွင့္ထိုရဲမက္တို႔သည္ တုပ္တုပ္ေတာင္မလႈပ္ရဲေခ်။
"မင္းတို႔က ဒါေလးေတာင္အသုံးမက်ၾကဘူးလား"
"ဒိန္း....." စားၿပဲခုံအား ထုရိုက္ကာေျပာဆိုသည္။
"ၾသား...မေတြ႕ေတြ႕ေအာင္ရွာ...နယ္စပ္ပါမက်န္ အကုန္ေမႊႏွောက္ရွာခဲ့ မေတြ႕ရင္ငါ့ေရွ႕ေပၚမလာခဲ့ၾကနဲ႕..." စိတၱိုျစာ ေအာ္ဟစ္ေျပာဆိုေနေသာမင္းႀကီးအား ဘာတစ္ခြန္းမွျပန္မေျပာရဲၾက။
"ညီလာခံသိမ္းမယ္" ထိုအခါမြ သက္ျပင္းခ်ရဲေလသည္။
...................................
"အား.......ကြၽတ္..ကြၽတ္..ကြၽတ္..နာလိုကၱာ"
(တစ္မ်ိဳးမထင္ၾကနဲ႕ဦး ဇက္ပိုးအုပ္ခံထားရလို႔နာတာ )
ဇက္ပိုးမွနာက်င္မႈျဖင့္ ထလာခဲ့ရာ မိမိအားစိုက္ၾကည့္ေနသလိုခံစားရသျဖင့္ လွည့္ၾကည့္လိုက္ေသာအခါ......
စူးစိုက္ၾကည့္ေနေသာ မ်က္ဝန္းတစ္စုံႏွင့္ဆုံေတြ႕သည့္အခိုက္
"အား...မား...လန႔္လိုက္တာ" ေရွာင္က်န႔္တစ္ေယာက္ ရင္ဘတ္ေလးဖိ၍ အသက္မွန္မွန္႐ူေနရသည္
ထိုအခိုက္ သတိရသြားေသာ အေမာင္ေရွာင္က်န႔္
"ဟုတ္သားပဲ...ငါဘယ္ေနရာေရာက္ေနပါလိမ့္ ေသသြားတာေတာ့မဟုတ္ဘူးမလား.." ထို႔ေနာက္ သူ႕အားစိုက္ၾကည့္ေန ေသာသူအား
မဝံ့မရဲအသံျဖင့္ ေမးလိုက္သည္
"ခ.....ခမ္ားကဘယ္သဴလဲ...ကြၽန္ေတာ္ဘယ္ေရာက္ေနတာလဲ
ခင္ဗ်ားကြၽန႔္ေတာ့္ကို ေခၚလာတာလား ဒါကဘယ္ေနရာလဲဟင္"
ဝမ္ရိေပၚ သူ႕ေရွ႕ကေကာင္ငယ္ေလးေျပာေနသည္ကို အာ႐ုံမေရာက္
ထိုေကာင္ေလးႏႈတ္ခမ္းလႈပ္တိုင္းေ႐ြ႕လ်ားသြားသည့္ ႏႈတ္ခမ္းနားက မွဲ႕နက္ေလးေပၚတြင္သာ အာ႐ုံစူးစိုက္ေနမိသည္
"ဒီမြာ ေဟ့လူ.....ခင္မ်ားကြၽန္ေတာ္ေမးေနတာၾကားလား" ေမးေနသည္ကို ျပန္မေျဖပဲ ယခင္ကထက္ပိုစိုက္ၾကည့္လာေသာေၾကာင့္
ေဒါသကငယ္ထိပ္ေရာက္လာေလၿပီ
"မင္း.....ဘယ္သဴလဲ"
"ဟာ...ငါေမးတာအရင္ေျဖ ဒါဘယ္ေနရာလဲလို႔ေမးေနတယ္ေလ"
"မင္း..ဘယ္သဴလဲ"
"ေရာ္......ခက္ေတာ့ခက္ၿပီ ငါအရင္ေမးတာ မင္းအရင္ေျဖ"
ျပန္မေျဖပဲ နဂိုအတိုင္းသာစိုက္ၾကည့္ေနေသာေၾကာင့္ ေရွာင္က်န႔္တစ္ေယာက္လက္ေလ်ာ့လိုက္ေလၿပီ
"ဟူး.....ဟုတ္ၿပီ ဟုတ္ၿပီ ငါပဲအရင္ေျဖေတာ့မယ္"
"ငါ့နာမည္က ေရွာင္က်န႔္"
"ကဲ. အခုမင္းေျဖေတာ့"
"ဒါ ငါရဲ႕စခန္း မင္းက က်ဴးေက်ာ္သူ ျဖစ္ေနလို႔ေခၚလာတာ"
"ခ်ီးကိုေခၚလာတာ...ဖမ္းတယ္ေတာ့လုပ္လိုက္ ေခၚလာတာဒီေလာက္ ညင္သာရလား ဇက္ပိုးရိုက္ၿပီး ေခၚလာစရာလားကြ
အား.....ကြၽတ္..ကြၽတ္ ေျပာရင္းဆိုရင္းနာလာၿပီ"
ထိုသို႔ေျပာေနရင္း မိမိေရွ႕ကလူဆီသို႔အၾကည့္တို႔ပို႔မိေသာအခါ
ခန႔္ညားသည့္မ်က္ႏွာ ေျပျပစ္ေသာႏွာတံ တင္းတင္းေစ့ထားသည့္ႏႈတ္ခမ္းတစ္စုံ သြယ္လ်ေသာေမးရိုး ျဖဴစြတ္သည့္အသားအရည္
က်ယ္ျပန႔္လာသည့္ပုခုံး....
အိမ္း...... ေရွာင္းေရွာင္က်န႔္တစ္ေယာက္အေရွ႕မွလူကိုၾကည့္ၿပီး သိမ္ငယ္သြားရၿပီေလ။
မိမိမွာေတာ့ ထိုက်ယ္ျပန႔္သည့္ပုခုံးမရွိဘူးမလား..ေန႕တိုင္းအလုပ္ကို
ပင္ပင္ပန္းပန္းလုပ္ရေတာ့ ပိန္လွီေနၿပီေလ။
"ဟြန႔္..ေလာကႀကီးကမတရားလိုက္တာ"
"ဘာေျပာတယ္"
"အာ...ဘာမြမဟုတၻဴး" စိတ္ထဲေတြး ေနရင္း အရွိန္လြန္ၿပီး ပါးစပ္မွမထင္မွတ္ပဲ ထုတ္ေျပာမိရာ လက္တခါခါျဖင့္ ျငင္း၍ေျပာေလသည္
ထိုလူအားအၾကည့္ထပ္ပို႔မိေသာအခါ "ဟမ္....ေရွးဝတ္စုံ ဆံပင္အရွည္ အား.....ဘယ္ေတြေရာက္ၿပီး ဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲကြာ..."
ေရွာင္က်န႔္၏ ဦးႏွောက္ေလးသည္ေတြး၍လိုက္မမွီေတာ့ေခ်။
"မင္း ဘေယၠရာကႅာတာလဲ" အင္း....အဲ့ေမးခြန္းကို သူလဲမေျဖတတ္ေတာ့ေခ်
ဘယ္ကဘယ္လိုေရာက္လာမွန္းမသိ...ေသခ်ာသည္က အက္ကြဲေၾကာင္းလို ေခ်ာက္ႀကီးထဲ သူျပဳတ္က်ခဲ့သည္မလား.......
"အင္း.....ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ငါျပဳတ္က်လာတာ" ထိုအေျဖအား မိမိေရွ႕မွလူက မ်က္ေမွာင္ကုတ္လ်က္အလိုမက်ဟန္ၾကည့္လာ၏
"ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ ငါလည္းမသိဘူး"
(အင္း...ရွင္းသြားတာပဲ)
"ငါလည္းလမ္းေလွ်ာက္ရင္း ျပဳတ္က်လာတာ ၿပီးေတာ့မင္းငါ့ကိုဖမ္းေခၚလာတာေလ" ေနာက္ဆုံးစကားကိုေတာ့ လိုတာထက္ပိုက်ယ္ကာအံတႀကိတ္ႀကိတ္ႏွင့္ေျပာရာ မ်က္စိလွန္၍ၾကည့္လာသူ
(ဝိုး....မိုက္ၿပီးစတိုင္လ္က်လိဳက္တာ မင္းသားရႈံးေလာက္တဲ့႐ုပ္ရည္ပဲ)
"မင္း...ဒီမွာပဲေန ငါအျပင္ခနသြားဦးေမ " မာဆက္ဆက္ေျပာကာ ထြက္သြားေသာထိုလူသည္ ႐ုပ္ေလးေခ်ာသေလာက္ဘဝင္ျမင့္ေနတဲ့ေကာင္ "ဘဝင္႐ူး" ပါးစပ္ကထပ္ထြက္သြားေလရာ
"ဘာေျပာတယ္" ျပန္လွည့္၍ေမးလာသူ။
"ဘာမြမဟုတၻဴး ဟီး..." အင္းေလမ်က္ႏွာခ်ိဳေသြးထားမွ ကိုယ့္ေနရာမွမဟုတ္တာ
ၾသား သုံးဆယ့္ႏွစ္ေခ်ာင္းလုံးၿဖဲကာ သူ႕ကိုမဒီတိုင္းေႂကြသည့္ ယုန္သြားေလးမ်ားအား ထုတ္ျပၿပီးရီျပလိုက္ေလသည္
မ်က္ႏွာႀကီးရဲကာထြက္သြသည့္ အရွင္ပါေလ။
ထိုအိပ္ေဆာင္အျပင္ေရာက္ေသာအခါ
"ဟူး..စိတ္ေလ်ာ့ ဝမ္ရိေပၚ ရင္ဘတ္ကခနခနခုန္ေနပါလား..ငါ သမားေတာ္ေခၚမွျဖစ္ေတာ့မယ္..ဒီေကာင္ေလးက အႏၱာရယ္မ်ားလိုက္တာ " ထိုအေတြးကိုျဖတ္ရင္း သူ႕ဦးရီးေတာ္ ေခၚ စစ္သူႀကီးဝမ္က်ိဳး ထံသို႔ႂကြေလသည္
"ရိေပၚ...... လာၿပီလား"
"ဟုတ္ကဲ့ ဦးေလးကျိုး ဘာသတင္းရလဲ"
"အင္း..နန္းေတာ္ထဲက ငါ့သူလွ်ိုဆီကသတင္းအရကေတာ့ သူတို႔ဘက္က စလႈပ္ရွားေနၿပီ ဟိုေကာင္ေလးငါတို႔လက္ထဲမွာ ရွိေနတာကို မသိေသးဘူး..ငါတို႔ဘက္က ေျခတစ္လွမ္းသာေအာင္ အကြက္ႀကိဳေ႐ြ႕ထားမွျဖစ္မယ္.. "
တိတ္ဆိတ္ေနေသာ တူျဖစ္သူအား ၾကည့္၍ ေမးလိုက္သည္ ။
"ရိေပၚ...မင္းဒီေန႕ဘာျဖစ္လို႔လဲ စိတ္နဲ႕လူနဲ႕မကပ္သလိုပဲ
ေနမေကာင္းဘူးလား"
"မဟုတ္ပါဘူး"
"ဘာလို႔ မွိုင္းမွိုင္းႀကီးျဖစ္ေနတာလဲ မင္းပုံစံနဲ႕မလိုက္ေအာင္လို႔"
"ကြၽန္ေတာ္တို႔အဲ့ေကာင္ေလးကို သတ္မွျဖစ္မွာလား...... "
"အင္း...သတ္ကိုသတ္ရမယ္ မင္း အေဖနဲ႕အေမအတြက္ အဲ့ထီးနန္းကို က်ိန္းေသအရျပန္ယူရမယ္..."
အေရးအသားမေကာင္းရင္ သည္းခံဖတ္ေပးပါေနာ္
မႀကိဳက္တာရွိရင္ေျပာပါ ျပင္ေရးေပးပါ့မယ္
စာဖတ္ေပးသူတစ္ေယာက္ခ်င္းစီတိုင္းကိုေက်းဇူးတင္ပါတယ္
အေ႐ႊရဲ႕ပထမဦးဆုံးစေရးတဲ့ fic မို႔ မေကာင္းမကန္းေလးကိုလည္း သည္းခံဖတ္ေပးၾကပါေနာ္......
AeintChitMay_8515BX.
22.6.2021
Wattpad ေလးထဲမွာလည္း ဖတ္ေပးၾကပါေနာ္ like and feedback ေလး ေပးၾကပါဦး ဆက္ေရးရမယ့္ moti ေလးမို႔