"Akif Sabancı, babam ve patron. Ölmeleri gereken son üç kişi." dedim.
"Biz hallederiz." diyen Alp ile belimden silahımı çıkardım ve "Her şey beraber. Uzay'a olanları da öğrenmemiz lazım." dedim.
"Uzay'ın ölümü ile ilgili bazı eksikler var." dedim.
"Polisler işe bakacak dendi fakat otopsi bir anda bitti. Bilgi bile verilmedi." dedi Fatih Bey.
"Abimin cesedini sadece bana gösterdiler." dedi Nurefşan.
Alp oturduğu koltukta geriye yaslandı ve "Bize daha göremezsiniz dedikleri için gitmiştik ve sadece Nurefşan orada kaldığında Nurefşan'a gösterdiler." dedi.
"Çünkü birimize bile olsun cesedi göstermeleri lazımdı. Yoksa bir sorun olduğu oldukça belli olurdu." dedi Fatih Bey.
"Neden Nurefşan?" diye sordu Ayşen Hanım.
Nurefşan'a döndüm ve "Ceset nasıldı?" diye sordum.
"Kurşun yüzüne gelmişti. Bu yüzden yüzü çok kötü haldeydi ve içerisi çok kötü kokuyordu. Fazla kalamadım." dedi.
Bunun üzerine gülümseyerek "Ayşen Hanım, siz annesiydiniz. Oğlunuzu yüzü parçalanmış olsa bile tanırdınız. Fatih Bey siz de öyle. Alp sen ise inceler, işin içine burnunu sokardın. Nurefşan ise fazla bakamaz ve anlayamazdı." dedim.
Nurefşan anlamayarak "Neyi?" diye sordu.
Alp benim yerime "Cesedin Uzay'a ait olmadığını." diye cevap verdi.
"Abim yaşıyor mu?" diye sordu Nurefşan hevesle.
"Sanırım." diye mırıldandım.
Alp bana döndü ve "Ne yapıyoruz patron?" diye sordu.
"Sizin taraf ile tanışma vaktim bence geldi. Sizin mekana gidelim." dedim.
Ayşen Hanım çekinerek "Bebek için zararlı olmaz mı?" diye sordu.
Elim yavaşça karnımdan aşağı kayarken sanki hissedebilecekmiş gibi gözlerimi kapattım.
"Ona zarar gelmesine izin vermem. Hem dedesi ile eniştesini yanıma alacağım." dedim gülümseyerek.
Fatih Bey'e "dede" kelimesi tuhaf gelmiş olacak ki önce bir duraksadı.
"Dede olacağım ulan." diyen Fatih Bey'in üzerine oturduğum yerden kalktım.
"Bence gitsek iyi olur. Eğer Uzay yaşıyorsa onu öldürebilirler." dedim.