She's currently blushing.
Nabalik lang siya sa katinuan nan may tumigil na bus at dali dali siyang pumasok doon.
Napangiti pa'ko ng mahuli ko siyang tumingin ulit sa'kin bago siya tuluyang pumasok sa bus.
Napangiti tuloy ako.
7:30 na pero wala pa'ring bus na dumaraan na papunta kung saan ang bahay namin. Sa Cavite.
Naiinis na ko ha!.
Bahagyang lumakas ang ulan at nababasa na ang sapatos ko dahil bumabaha na sa lugar kung nasaan ako.
Badtrip!.
Iniiwas ko ang paa ko sa umaagos na tubig ngunit may nakita akong kumikinang galing rito.
Gold!?.
Ang swerte baka pwede kong ibenta to!.
Pinulot ko iyon at nakita ang kabuuan niya,kwintas iyon na kulay gold at may pendant na butterfly at may nakasulat.
"Cassiopeia?",nagtatakang kong tinaas ang kwintas para mabasa ng malinaw ang nakasulat sa roon.
Cassiopeia ha!pang constellation ha!ano kayang trip ng may ari neto.
Tinago ko iyon sa bag ko ng marinig ang papalapit na bus at pinara ko iyon.
'ang tagal!!!!'
Nagvibrate yung phone ko at binasa ang nagtext doon.
Si jeyn.
Naiimagine ko yung mukha niya na sasabog na sa galit!.
Napatawa tuloy ako ng malakas ng maimagine 'yon kaya't nagtinginan sa'kin yung ibang pasahero.
Ngayon lang ata sila nakakita ng tumatawang pogi!.
Tintigan ko yung text ni Jeyn habang tumatawa at hindi ko siya rineplyan upang inisin lalo.
Around 8 pm na ng makauwi ako sa bahay namin.
"Andito na ko!",sigaw ko. "Josh!",sigaw ni Jeyn galing sa kusina.
She hugged me.
"Namiss kita men!",saad niya habang nakayakap sa'kin.
"Kailan ka pa umuwi?",tanong ko at hinarap niya ko. "Secret!",sigaw niya at pumunta na sa kusina.
"Asan sila Mama?",tanong ko sakanya habang naghihiwa siya ng sibuyas.
"May binibili lang jan sa labas",sagot niya.
"Ah!",saad ko.
"Hoy ano?",tanong niya sa'kin kaya't kumunot ang noo ko sakanya.
"Hindi mo man lang ako kakamustahin,tatanungin ganun?.Napakasama mo namang kaibigan!",pagmamaktol niya.
"Hindi!",mariing saad ko at sinamaan niya ko ng tingin sabay bato ng sibuyas na hinihiwa niya.
"Yawa ka talaga!bwesit",saad niya kaya't humalakhak ako.
"How are you?", tanong ko at umupo sa upuan malapit sa lamesa habang umiinom ng malamig na tubig.
"Seryoso ba yan!",saad niya.
"Bakit ka umuwi?", seryoso kong tanong sakanya.
"May nangyari ba?",tanong ko ulit pero hindi siya sumasagot.
"Dapat pala di ko na yun sinabi ang bobo ko talaga!. Literal!",saad niya at tumatawa pero tiningnan ko siya ng seryoso.
"Your smile It's not real",saad ko at bumalik sa sofa kaharap ng TV
"Mamaya na natin pag usapan",saad niya at nginitian ako.
"Oh!Josh,andito ka na pala",saad ni Mama at yinakap ako.
"Ikaw naman kase! masyado kang subsob jan sa pag aaral mo kaya't tuwing biyernes ka nalang umuuwi",saad ni Mama.
"Okay lang yan ma!. Para tipid sa pamasahe. At o-okay naman yung dorm ko dun",sagot ko.
"Oh!sge na umupo kana rito at maghahain na ko",saad ni Mama at umupo na kami para magsalo salo.
"Buti nalang nandito si Jeyn,tinulungan ako magluto",sabi ni Mama .
"So mas gusto niyo na siya kesa sa'kin Ma ganun?",pang aasar ko kay Mama.
"Eh,bakit kase di nalang maging kayo!",biglang sabi ni Mama kaya't nabulunan ako.
"Ma!. Ano ba!?",pagmamaktol ko sakanya habang si Jeyn tumatawa ng palihim at napainom pa ng tubig na nasa tapat niya.
"Joke lang naman anak e!", pagdedepensa niya.
"Pero okay rin kung magkatotoo",saad niya para asarin ako.
Kaya sinamaan ko siya ng tingin Naging awkward tuloy yung harapan namin habang kumakain. Ang sarap ng ulam pero parang di ko malunok.
Nang matapos kaming kumain ay tumayo si Mama para linisan yung kapatid kong walong taong gulang.
"Malaki na pabuhat pa'rin kay Mama!"pang aasar ko sakanya at sinamaan niya naman ako ng tingin hanggang sa makataas sila ng hagdan papunta sa kwarto.
Pumunta ako sa second floor at sumandal sa barriers noon. Tinatanaw ang madilim na paligid at medyo malamig pa ang simoy ng hangin. I admit it was so boring not until may makita akong napakagandang bituin sa langit kaya't tinitigan ko iyon,parang inaakit ako sa bawat kislap niya.
Kinuha ko yung kwintas na napulot ko kanina at itinaas iyon para itapat sa bituing kumikislap sa gitna ng napakadilim na langit.
"Cassiopeia".
Beautiful.
Biglang sumagi sa isip ko yung babaeng muntik ng madulas sa waiting area ng bus.
Ba't ganun nalang ang naging reaksyon ko?
It feels so different.
Pakiramdam na hindi ko pa nararamdaman at siya lang yung nagparamdam sa'kin noon.
"Josh!",napalingon ako kay Jeyn at tinago sa bulsa yung kwintas. She sighed so heavy and stood up beside me. I also left out a heavy sigh before talking.
"Kamusta?. Anong problema?",tanong ko ka agad sakanya habang nanatili ang paningin niya sa kawalan.
"Family problem", saad niya, nginitian niya ko. Ngiti na sobrang ilap.
Kitang kita ko sa mga mata niya na may mabigat siyang pinag dadaanan.
"I'm not yet ready to share it with you e",saad niya di ko alam kung nagbibiro siya o ano pero rimerespeto ko naman ang desisyon niya.
"Ayokong umiyak sa harapan mo no",dagdag niya pa.
"Hindi naman kita pipilitin kung ayaw mo pang sabihin sa'kin yung problema mo,pero kapag handa kana, andito lang ako palagi",sagot ko at ngumiti siya sa'kin.
Ngiting parang may kakaiba.
"Ikaw?",baling niyang tanong sa'kin.
"Sa Manila?..pinag sasabay ko yung pag aaral at...pagsasayaw ko",saad ko at tumingin ng seryoso sakanya.
"Teka!. A-alam ba ni Tita to?",tanong niya at umiling ako.
"Hindi!",mariin kong sagot at ibinaling ang paningin sa kawalan.
"D-diba alam mo namang tutol siya sa pagsasayaw mo d---",hindi na niya itinuloy ang sasabihin ng maunahan ko siyang bigkasin yon.
"Dahil wala akong mararating",saad ko.
"Para sa'kin Josh,alam mo naman na susuportahan kita sa lahat ng gusto mo pero..wag ka naman sanang magsinungaling sa kanila",saad niya.
"Sasabihin ko din naman e,kapag may napatunayan na'ko",sagot ko
Bumuntong hininga siya at tumingin din sa kawalan.
"Alam mo...ngayon may isang taong naniniwala sa'kin kahit di ko siya kilala",saad ko.
Kumunot naman ang noo niya sa sinabi ko.
"Sabi niya na matutupad ko daw yung pangarap ko",dagdag ko pa. Napansin ko 'rin ang pag iba ng reaksyon niya.
"Kahit hindi ko siya kilala alam kong may naniniwala sa'kin",sabi ko at napatingin naman siya sa'kin.
"N-Naniniwala din naman ako sa'yo e",sagot niya. "Thankyou for believing me",saad ko at tumingin ulit sa kawalan. I imagined that girl is in my front. I want to thank him for encouraging me. Mga salitang lumabas sa bibig niya na hindi ko pa naririnig sa iba.
"And to the girl I met earlier...thankyou for believing me,I'm hoping that we may meet again"