"Sizin Nurefşan ile aranızda ne var?" diye sordum.
"En yakın arkadaşımın kız kardeşi." diyen Alp ile "En yakın arkadaşının neyi diye sormadım, senin neyin?" diye sordum.
"Çocukluktan beri hoşlandığım kız." deyince "Oha niye sevgili değilsiniz? Çok yakışırsınız." dedim.
"Onu üzersem diye korkuyorum." demesi ile şaşkınlıkla "Bunun için mi kaç senedir platonik aşıksın?" diye sordum.
"Hem ona açılırsam ve karşılık alamazsam hem biz üzülürüz hem de Uzay ile aram bozulur." dedi.
"Sen benden de malmışsın." dedim.
Alp kaşlarını çatarken "Belki Nurefşan da senden hoşlanıyor ve senelerdir senin kendisinden hoşlanmadığını düşünerek üzülmüştür." dedim.
"Bunu hiç düşünmemiştim." demesi ile "Nurefşan'a duygularını aç. Onu üzmeyeceğine eminim." dedim.
Alp bu dediğime tebessüm ederken "Hadi git Nurefşan'ı dışarı çıkarıp ona açıl. Ben de Uzay ile konuşayım." dedim.
"Tamam." diyerek ayağa kalkan Alp ile ben de ayaklandım.
Alp ile aynı anda "Heyecanlandım." dediğimizde "Sakinleşsek fena olmaz." dedim.
"Bence de." diyen Alp ile beraber derin nefesler alıp verdik.
"O zaman ben gidiyorum." diyen Alp'e "Başarılar." dedim.
Alp "Sağ ol." diyerek hastanenin girişine giderken telefonum çalmaya başladı.
Arayana baktığımda kaç gündür sesini duymaktan bıktığım kişi olduğunu gördüm. Patron!
Telefonu açtım ve kulağıma götürdüm. "Yine ne oldu?" diye sordum.
"Karar verildi." diyen patronun üzerine heyecan ve korku arasında gidip gelmeye başladım.
"Karar ne?" diye sordum.
"Boşanıp birbirinizi unutmanız. Ayrıca teşkilatlar ile aramızdaki bağlar kesilecek." diyen patron ile "Hedef olmaktan çıktık yani." dedim.
"Evet." dedi patron.
Bu yüzümde bir gülümsemeye sebep olmuştu ki patron bu güzel anımı da bozmayı çok güzel başardı.
"Birbirinizi unutmak derken gerçek anlamda diyorum. Birbirinizin hafızalarınızdan silineceksiniz."