« ថេវ៉ុនចៅយាយ » អាល្អិតក៏រត់ទៅរកលោកស្រីគីមដែលគាត់កំពុងតែឈរក្បែរតុអាហារ ញញឹមទៅគាត់បន្តិច
« ថ្ងៃនេះថេវ៉ុនមកញុំាបាយនៅទីនេះផង បាទ៎ » អាល្អិតសើចញឹមៗ លោកស្រីគីមក៏ញញឹមតបត គាត់លើកដៃទៅអង្អែលក្បាលអាល្អិតថើរៗ ជុងហ្គុកនិងថេយ៉ុងក៏ដើរមកដល់
« អង្គុយទីនេះហើយ » ក្រោយឃើញវត្តមានពួកគេទាំងពីរលោកស្រីគីមក៏ដឹងបាត់ទៅហើយអាល្អិតនេះច្បាស់ជាជួបAppaគេវិញហើយ ទើបគាត់អោយថេវ៉ុនអង្គុយនៅកៅអី ។ ថេវ៉ុនដាក់ខ្លួនអង្គុយចុះតាមសម្ដីរបស់ចាស់បន្តិច
« នៅឈរធ្វើអីទៀត ឆាប់មកអង្គុយមក » ថេយ៉ុងនិងជុងហ្គុកក៏ដើរទៅអង្គុយនៅកៅអីដោយថេយ៉ុងអង្គុយក្បែរអាល្អិតថេវ៉ុនចំណែកឯជុងហ្គុកអង្គុយក្បែរជេហីតែទល់មុខថេយ៉ុង ។
« លោកប៉ាសន្យាហើយថានឹងនាំAppaទៅផ្ទះវិញ ត្រូវទេ?? » ថេយ៉ុងងាកមុខមកសម្លឹងនាយសង្ហារ ជុងហ្គុកក៏នៅស្ងៀមព្រោះមិនដឹងត្រូវឆ្លើយយ៉ាងមិច ។ គេព្រមទៅឬអត់ វាឋិតនៅលើខ្លួនគេផ្ទាល់ទេ តែចំណែកឯថេយ៉ុងវិញក្នុងចិត្តគេបែរជារារែកមិនហ៊ានទៅផ្ទះនោះម្ដងទៀតទេ
« Appaទៅវិញទៅផ្ទះជាមួយថេវ៉ុនណា៎ បាទ៎ » អាល្អិតក៏បន្តសម្ដីសុំថេយ៉ុងវិញម្ដងព្រោះតែឃើញថាស្ងាត់ប្រាកដណាស់ថាអ្នកជាប៉ាធ្វើតាមសន្យាមិនខាន តែទោះយ៉ាងណាគេក៏ចង់បានចម្លើយពីAppaគេដែរ ។
« Appaប្រាកដជាទៅវិញជាមួយថេវ៉ុនហើយ » ថេយ៉ុអោនមកញញឹមដាក់អាល្អិតនិយាយព្រម
« បាទ៎ »
« អ៊ីចឹង ឆាប់ញុំាបាយទៅ »
« បាទ៎ »
អាហារថ្ងៃត្រង់ក៏បានបញ្ចប់ក្រោយទឹកមុខញញឹមរបស់អាល្អិតថេវ៉ុនធ្វើអោយមនុស្សធំដែលបានឃើញប្រែជាមានអារម្មណ៍ល្អជាពិសេសគឺថេយ៉ុង ស្នាមញញឹម សម្លេចសើចរបស់គេ ទោះយូរឆ្នាំយ៉ាងណាក៏មិនភ្លេច ។
« និយាយអញ្ចឹង ការដាក់ពាក្យធ្វើការរបស់ថេយ៍យ៉ាងមិចហើយ?? » ជេហីបង្ហើបប្រយោគសំណួរទៅថេយ៉ុង ទៅតាំងពីព្រឹកថ្ងៃត្រង់ទើបមកដល់បែបនេះ ឬមួយគេសំភាសន៍ជាប់ទេដឹង !!!
« គឺជាប់ហើយ ទើបចូលធ្វើការភ្លាមៗ » ថេយ៉ុងនិយាយអេះអុញព្រោះអគ្គនាយកក្រុមហ៊ុនដែលគេដាក់ការងារសំភាសន៍នោះកំពុងតែអង្គុយក្បែរគេនេះឯង ។
« Wow!! Appaថេវ៉ុន ពិតជាពូកែមែន » ថេវ៉ុនដែលអង្គុយលើភ្លៅថេយ៉ុងភ្លាត់មាត់ឡើងសសើរកាយតូចមិនដាច់ពីមាត់ រួចលោរមុខទៅថើបថ្ពាល់ក្រពុំរបស់គេមួយខ្សឺត
« នេះរង្វាន់របស់Appa បាទ៎ ហិហិ » ថេយ៉ុងក៏ភ្ញោចស្នាមញញឹមចេញមកលើផ្ទៃមុខទាំងលួចក្រឺតខ្នាញ់អាល្អិត
« ថេវ៉ុនAppaគួរអោយស្រលាញ់ណាស់ »
« ហិហិ » ថេវ៉ុនប្រែជាផ្ទុះសំណើចបែបជាក្មេងអៀនប្រៀនក្រោយឮអ្នកជាAppaនិយាយអោយខ្លួនបែបនេះ មើលចុះគេសើចសប្បាយជាមួយថេយ៉ុងអោយកក្អឹកគ្មានខ្វល់នឹងនាយដែលជាឪពុកអ្វីបន្តិច ។
« ថេវ៉ុនចង់ទៅផ្ទះវិញទេ » នាយសង្ហារតបឡើង អាល្អិតក្រវីក្បាលប្រកែកតិចៗ
« ថេវ៉ុនចង់នៅទីនេះដល់ល្ងាចណា បាទ៎ » ថេវ៉ុនតបតប្រយោគទៅនាយសង្ហារវិញ ។
« នៅដល់ល្ងាច?? » ថេយ៉ុង
« បាទ៎ ថេវ៉ុននឹងចាំលោកប៉ានិងAppaនៅទីនេះដល់ល្ងាច ព្រោះថេវ៉ុនចង់ចាំAppaទៅផ្ទះជាមួយគ្នា បាទ៎ » គេមិនដែលរៀនពេលល្ងាចស្រាប់ហើយ ចឹងហើយទើបគេតែងតែនៅភូមិគ្រឹះតែជាមួយមីនអា តែថ្ងៃនេះខុសប្លែកគេចង់ចាំAppaនិងលោកប៉ាគេនៅទីនេះ ដើម្បីបានទៅផ្ទះវិញជុំគ្នា ហើយម្យ៉ាងគេដឹងថាជេហីនិងលោកយាយនៅទីនេះ ទើបគេចង់នៅបន្ត
« អឹម សឺត!!! » ថេយ៉ុងអោនទៅថើបថ្ពាល់អាល្អិតមួយខ្សឺត មិនដឹងយ៉ាងមិចទេ ចូលចិត្តថើបថ្ពាល់គេជាខ្លាំង សង្ស័យតែនឹកពេកហើយ តែមួយទៀតក៏ដោយសារតឬថ្ពាល់អាល្អិតម្នាក់នេះទន់ៗសរលោង ចឹងហើយបានជាគេចង់តែថើបថើរឥតស្រាកស្រាន្ត ។
« ថេវ៉ុនចង់ញុំានំទេ?? »
« អត់ទេ បាទ៎ » អាល្អិតឆ្លើយបដិសេធ មុននឹងរុលខ្លួនចូលអោយកាន់តែស្និតស្នាត់នឹងប្រអប់ទ្រូងរបស់ថេយ៉ុង ថេយ៉ុងក៏ដៃអង្អែលសក់កូនថ្នមៗ
« Aww!! ថេយ៍ជិតដល់ម៉ោងធ្វើការហើយ » ជេហីផ្ទៀងមើលនាឡិកាដៃបន្តិច និយយាឡើង នេះសល់ពេលមិនច្រើនទេ គេដល់ម៉ោងត្រូវទៅធ្វើការហើយ
« មែនហើយ ពេលAppaទៅធ្វើការ ថេវ៉ុននៅជាមួយបងជេហីនិងលោកយាយត្រូវស្ដាប់បង្គាប់ ដឹងហើយនៅ » ថេយ៉ុងអោនទៅនិយាយផ្ដែផ្ដាំអាល្អិតដែលកំពុងស្ថិតក្នុងរង្វង់ដៃខ្លួននៅឡើយ ។
« បាទ៎ Appa » អាល្អិតងក់ក្បាល
« ចឹងទៅរកលោកយាយសិនទៅ »
« បាទ៎ » ថេវ៉ុនក៏សម្រូតខហលួនចុះចេញពីលើភ្លៅថេយ៉ុងដើរមកជិតលោកស្រីគីម គាត់ក៏លើកអាល្អិតមកដាក់លើភ្លៅគាត់ម្ដង
« លោកប៉ាជូនAppaទៅផង បានទេបាទ៎ » អាល្អិតងាកមកនិយាយជាមួយជុងហ្គុកវិញម្ដង គេចង់ឃើញប៉ាគេនិងAppaនៅជាមួយគ្នាណាស់ ហើយមួយទៀតប៉ាគេក៏ទៅធ្វើការបែបនេះក៏ទៅជាមួយគ្នាជាការប្រសើរបំផុត ប្ដីជូនប្រពន្ធទៅធ្វើការ គ្រាន់តែនឹកដល់ចំណុចនេះភ្លាម ថេវ៉ុនប្រែជាញញឹមមានក្ដីសុខមកម្ដងទៀត ។
« បាទ៎ ចាំប៉ាជូនទៅ »
« យ៉េ!!! » អាល្អិតភ្លាត់មាត់ស្រែកឡើង ។
« លោក មិចក៏យល់ព្រមជាមួយកូន?? » ថេយ៉ុងដែលអង្គុយកៅអីក្បែរនាយក៏ផ្អៀងខ្លួននិយាយឡើងខ្សាវៗតែក៏អាចអោយអ្នកដែលអង្គុយក្បែរគេស្ដាប់ឮបានដែរ ។
« មិនឃើញកូនសប្បាយចិត្តទេឬយ៉ាងមិច?? » នាយតបឡើង ថេយ៉ុងក៏ជ្រើសមិនតបតទៅវិញ ផ្អៀងខ្លួនមកវិញ សើចញញឹមដាក់អាល្អិត ព្រោះតែនាយនិយាយត្រូវ មែនហើយ កូនគេសប្បាយចិត្តយ៉ាងនេះ បែបនេះត្រូវតែយល់ព្រម ។
« Appaទៅហើយណា៎ » ថេយ៉ុងសម្រូតខ្លួនបន្ទន់ជង្គង់និយាយជាមួយអាល្អិតបន្តិច មុននឹងឡើងឡានចាកចេញទៅ ។
« បាទ៎ Appa »
« ចឹងប៉ាទៅសិនហើយ »
« បាទ លោកប៉ា »
បន្ទាប់ពីការចាកចេញរបស់ពួកគេទាំងពីរអាល្អិតក៏ដើរចូលមកខាងក្នុងហាងវិញ ទៅអង្គុយទល់មុខអ្នកជាមីងដែលកំពុងតែសម្លឹងអេកុំព្យូទ័រមិនដក ។ អាល្អិតឃើញបែបនេះក៏យក IPad ដែលនាយសង្ហារប្រគល់អោយមុននឹងទៅធ្វើការមកចុចលេង ។
« អ៊ុំជេហ៍ជាCEO នៅ DBank » អាលអិតងាកមើលលើក IPad មកបង្ហាញនាងក្រមុំ ជេហីក៏ដកភ្នែកមកសម្លឹងចេញពីអេក្រង់កុំព្យូរទ័រសឹមងាកទៅប្រភពសម្លេង
« ចាស៎ »
« ចឹងហេតុអីអ្នកមីងមិនទៅធ្វើការ ?? »
« ធ្វើតើស៎ គឺធ្វើក្នុងកុំព្យូទ័រនេះឯង »
« Wow ឡូយណាស់ មិចបាច់ចាំទៅទីនោះ »
« មកពីមីងចង់នៅទីនេះ តែថៅកែមិនដាច់ចិត្តចង់អោយលាឈប់ពីការងារ ទើបត្រូវធ្វើបែបនេះ »
« អ៊ីចឹងអ្នកមីងនឹងនៅទីនេះរហូតត្រូវទេ បាទ៎?? »
« ចឹងAppaធ្វើបែបនេះបានដែរទេ បាទ៎?? »
« Appaថេវ៉ុនជាលេខា ត្រូវដើរតាមចៅហ្វាយនាយ មិនអាចធ្វើបានទេ »
« អរ បាទយល់ហើយ » បញ្ចប់សម្ដី អាល្អិតក៏អោនទៅសម្លឹងមើលទៅកញ្ចក់ពន្លឺនៃអេក្រង់ IPad វិញ ឯជេហីនាងក៏ត្រូវធ្វើការរបស់នាងវិញដូចគ្នា ។
« ម៉ាក់ទៅហាងហើយណា៎ »
« ចាស៎ ម៉ាក់ជិះតាក់សុីឬ?? »
« អឹម ថេវ៉ុនយាយទៅសិនហើយ នៅជាមួយអ្នកមីងហើយ »
« បាទ៎ »
« អឹម » លោកស្រីគីមក៏ដើរចេញពីហាង ដោយទុកអោយថេវ៉ុននឹងជេហីនៅបន្តសម្លឹងអេក្រង់ពន្លឺតទៀត ។
——————
រងចាំភាគបន្ត...........