İyi okumalaaar, oy ve yorum atarsanız beni çok mutlu edersiniz<3
"J-jungkook!"
Jimin gece uykusundan bastıran büyük ağrıyla uyanmıştı, böyle sancılar bebeğin doğum haftası geldiği için artmıştı fakat hiçbiri bu kadar şiddetli olmamıştı. Uyanır uyanmaz biraz geçmesini beklemişti ama git gide artıyordu.
Jimin hala uyuyan eşine bakıp acıyla tekrardan bağırdı, gözleri duygu yoğunluğunundan dolup bal sarısı rengini almıştı. Jungkook yerinden kıpırdanıp bir süre sonra boğuk sesiyle cevpladı. "Hm?"
Jimin burnunu çekip ağrının geçmesini bekledi fakat geçmiyordu, yine aniden gelen sancıyla acıyla inleyince Jungkook kafasını kaldırıp ona bakmıştı. Eşinin bu halini görünce bütün uykusu uçup gitmişti hemen ayaklanıp üstüne bir tişört geçirdi. "İyi misin bebeğim?"
Jimin olunsuz anlamda kafasını sallayınca onu yavaşça doğrultup alnına bir öpücük kondurdu. "Tamam, hadi gel aşağı inelim oradan da hastaneye."
Jimin gözyaşlarını silip kafa salladı. Jungkook'un yardımıyla zar zor ayaklanıp odalarından çıkmıştı fakat aşağı inemeden yine gelen sancıyla yere yığılacak gibi olmuştu. Jungkook daha fazla yürüyemeyeceğini fark edince onu dikkatlice kucaklayıp aşağı hızlı adımlarla indi. Eşine ve çocuğuna bir şey olmasına ölümüne korkuyordu.
Jimin'in bu hali Jungkook'un içini parçalıyordu fakat onunda sakin olması gerekiyordu. Evden çıkınca kapıyı markalarından kapatıp Jimin'i arabalarının arka koltuğuna dikkatlice yatmasını sağladı. Acıdan kızaran yüzüne minik bir öpücük kondurup karnını acısını geçirmek istercesine okşadı. "Dayan biraz daha şimdi hastaneye gideceğiz daha sonra bebeğimizle döneceğiz."
Jimin derin nefesler alırken kafa salladı, Jungkook da o arada ön tarafa yerleşip arabayı hızlıca sürmeye başlamıştı. Hastane evlerine çok uzak değildi bu arada Namjoon'lara ve diğerlerine bebeğin geleceğini haber vermişti. Hastaneye vardıklarında hızlıca fren yapıp arabadan indi. "Eşim hamile ve doğum başladı, hemen sedye getirin!"
Hemşireler içeri koşarak sedye getirmeye gidince Jungkook arabanın arka kapısını açarak Jimin'e yatıştırıcı sözler söylemeye devam ediyordu. Hemşireler gelince Jimin'i dikkatlice sedyeye yerleştirmişti. Jungkook sedyenin peşinden giderken eşinin elini bırakmıyordu. "Jimin, sakin ol. Derin nefesler al."
Acil kapısının önüne geldiklerinde bir hemşire Jungkook'un önüne geçip onu durdurmuştu. "Siz burada kalın beyefendi, içeriye girilmesi yasak."
Jungkook endişeli bir şekilde içeri son bakış atıp kafa salladı. Bekleme odasında volta atarken ellerini saçlarından sertçe geçirip ofladı. O sırada arkadaşlarının ve ailelerinin sesini duymaya başlamıştı. Jin ve Yoongi'nin sesleri fazlaca geliyordu. İkiside bir tartışma içerisinde gibiydi. "Kız olacak diyorum!" dedi Jin sinirli bir sesle. Yoongi ise boş koltuklardan birine yerleşirken omuz silkti, yol boyu cinsiyet kavgası yapmışlardı. "Erkek olacak."
Jungkook hala Jimin'in ve bebeğinin durumunu merak ederken Namjoon yanına gidip omzunu sıvazlamıştı. "Merak etme dostum, ikiside sağ salim çıkacak."
"Umarım Joon."
Hoseok da onlara katılınca üçü de birbirini desteklemeye başladı. Bay Joon o sırada eşine çocuklarının iyi olacaklarını söylerken Bayan Jeon damadı ve torunu için dua ediyordu. Bay Jeon ise Jin ve Yoongi'nin tartışmasını durdurmaya çalışıyordu.
Saatler birbirini kovalarken hepsinin endişesi kat ve kat artıyordu. Jungkook gece boyu bir kere bile oturmamıştı, saçlarını karıştırmaktan hepsi ayrı bir noktaya dönük duruyordu. Acilin kapısı açılınca sedyede baygınca yatan Jimin çıkmıştı, hepsi o yöne giderken Jungkook bir yandan da doktorla konuşmaya çalışıyordu. "O iyi mi? Neden baygın? Bebeğimiz nasıl?"
Hemşireler Jimin'i normal bir odaya yerleştirirken doktor gülümseyerek Jungkook'a döndü. "Tebrikler efendim, güzel bir kız kurdunuz oldu. Bay Park da çok iyi narkoz etkisinde, yakında uyanır. Bebeği isterseniz şimdi görebilirsiniz."
(Y.n: kitabın başında hatırlarsanız bilgilendirmelerde kurtların sadece erkek olmadığını yazmıştım.)
Jin kız kelimesini duyunca çığlık atıp Yoongi'ye iddiayı kazandığına dair bir şeyler anlatıyordu. Aileler sevinçle birbirini kucaklarken Namjoon ve Hoseok transa girmiş Jungkook'u sarsıyorlardı. Jungkook transtan çıkıp bebeklerin olduğu bölüme sarsak adımlarla ilerledi. Onların bir bebeği olmuştu, bir kurt, kız bir kurt... Oraya vardığında etraftaki bebekleri teker teker inceledi, sonunda gözü küvezin üzerinde Jeon yazan bebeği gördü. O an gözünden yaşlar firar etmeye başladı. Baba olma duygusu çok yoğundu, onlara bir şey olma korkusu uçup gitmişti. Sanki onlar gittiğinden sonra şimdi nefes almaya başlamış gibiydi.
Omuzları sarsılırken yavaşça bebeğe yaklaştı, gülerek kendisine bakıyordu. Yavaşça kucağına alıp minik bebeğinin yüz hatlarında ellerini narince değdirdi, kırılmasından korktuğu bir oyuncağa dokunur gibi dokunuyordu.
Kızları Jimin ve kendisinin karışımıydı cidden. Siyah saçları vardı, dudakları ve yanakları oldukça dolgundu, aynı Jimin gibi. Jungkook bunu düşünürken kıkırdamadan edememişti. Kucağındaki bebekle beraber Jimin'in odasına ilerlerken bir yandan da kızıyla konuşuyordu. "Güzelliğin aynı Jimin babana çekmiş bebeğim, büyüyünce çok güzel bir kurt olacaksın. İkinizi de diğer insanlardan sakınmak zor olacak."
Odanın kapısına vardığında derin bir nefes alıp açtı kapıyı. Jimin çoktan uyanmış meraklı gözlerle etrafı inceliyordu, o an eşinin kucağındaki bebekten bir farkı olmadığını fark etmişti. Herkesin gözü Jungkook üzerine toplanınca hemen güzel sözler dökülmeye başlamıştı ağızlarından. Hepsi bebeğin tatlılığını konuşuyordu. Jungkook onlardan sıyrılıp yatakta oturan eşine doğru ilerledi.
Bebeği kucağından yavaşça Jimin'in kucağına verince eşi dolan gözlerinden yaşların sızmaması için kafasını yukarı kaldırmıştı. Jungkook eşinin saçlarını uzun bir öpücük kondurup onları izlemeye başlamıştı.
Jimin bebeğine narince dokunup dudaklarını alnına bastırdı. "O çok tatlı Kook."
Jungkook kafa sallayıp hayatının anlamlarına baktı, şu an cidden bir aile olmuşlardı. Gerçek bir aile, mutlu ve birbirlerine aşıklardı, bir insan daha ne isteyebilirdi ki? (Para)
İkili bebeklerini severken Jin güzel ortamın içine söyledikleri ile sıçmıştı. "Kaç yaşında evlenir sizce?"
Herkes göz devirirken Yoongi, Jin'in kafasına vurdu. "Artık şu iddia şeylerini bırakmalısın."
Jungkook çatık kaşlarıyla Jin'e bakıyordu o sırada. "O evlenmeyecek!"
Jin hahlayıp kollarını göğsünde birleştirdi. "Seninle büyüyecek sonsuza kadar değil mi?"
"Evet!"
"Çok beklersin, yaşlandıkça daha kaçık olursun sen!"
"Olursam olurum o benim çocuğum!"
Jimin uyanmak üzere olan bebeği görünce kaşlarını çatıp sessizce ikiliyi uyardı. "Bebeğim uyanırsa ikinizi de buradan kovarım."
Jungkook ve Jin sessizce birbirlerine öldürücü bakışlarını atıp önlerine döndü. Bir süre sonra diğerleri de çıkınca Jimin ve Jungkook bebekleriyle yalnız kalmıştı. Kızları küçük kuyruğunu Jimin'in eline dolayıp güvende olduğunu hissediyordu. Bu hali babalarını güldürmüştü. "Artık bir bütün olduk."
Jimin'in söylediklerine Jungkook baş sallayıp eşinin omzunu sıvazladı. "Canın çok acıyor mu?"
Jimin kafa sallayıp başını eşinin göğsüne yatırdı. "Çok değil ama sızı var."
Jungkook muzipçe sırıtıp eşinin kulağına eğildi. "Öperim geçer."
Jimin, Jungkook'un omzuna vurup sızlandı. "Çocuğumuzun yanında ne diyorsun öyle!"
Jungkook kahkaha atıp eşinin dudaklarına öpücük kondurdu. "Tamam tamam, şakaydı."
Bu sefer Jimin sırıtıp minik elleriyle Jungkook'un göğsüne hayali daireler çizmeye başladı. "Hem kim bilir belki izin veririm."
Jungkook irkilip Jimin'in yüzünü inceledi, ciddi olup olmadığını kontrol ediyordu fakat Jimin oldukça ciddi görünüyordu. "Sen ciddisin!"
"Evet seni özlemiş olabilirim."
Jungkook sırıtıp Jimin'in yüzüne biraz daha yaklaştı. "Hmm, bende seni özlemiş olabilirim."
İkili birbirinin dudaklarına bakarken ilk günki heyecanı taşıyorlardı hala, ikisinin de heyecandan nefesleri hızlanıyordu. Dudakları birbirine değdiğinde Jungkook, Jimin'in dudağını kavrayacakken bebek ağlama sesi yankılandı.
Put gibi yerinde dururken Jimin hemen bebeğine bakmak için kafasını çevirmişti. Artık işini istediği gibi yapmayacağı yüzüne bir tokat gibi çarpmıştı o an. Kafasını iki yana sallayıp gülerek eşiyle birlikte bebeğine bakmaya başladı.
Onlar mutluydu ve hep mutlu kalacaktı, her çift gibi arada kavga edip barışacaklardı fakat hiçbir zaman o yatağa küs girmeyeceklerdi her zaman birbirlerine sarılıp birbirlerine sığınacaklardı.
Bu onların mutlu sonuydu, daha doğrusu mutlu sonsuzluğu...
🥀Son🥀
Evet...bir sona geldik ve ben bu bölümü yazmayı kaç gündür erteliyorum, Fox and Wolf buradan itibaren bitmiş oluyor ve ben ağlıyorum. Sizle gerçekten bu kitapla tanıştık ve 40k'yı aşkın okunmamız oldu. Fice ve karakterlere değer verdiğiniz için teşekkür ederim, hatalarım ve yanlışlarım olduysa tekrardan özür dilerim, çok iyi bir yazar değilim fakat kendimi olabildiğince geliştirmeye çalışıyorum.
Sizi ficsiz bırakmak istemediğim için aynı anda iki fic yayımladım isterseniz hesabımdan ulaşabilirsiniz.
İkiside şu an yayımda okursanız çok mutlu olurum...
Galiba sona geldik...sizi seviyorum fakat bir sonraki bölümümüz yok ama siz hep Jik∞k'la kalın♥️♥️
Ağlutyorym