Kız, Uzay'dan ayrılırken bana baktı ve "Yenge sen de hoş geldin." dedi.
Şaşkınlıkla "Efendim." dedim.
"Yenge dememde sıkıntı yok, değil mi? Ay abimin evlendiğini duyduğumda fazla heyecan yaptım. Şey biraz da boşboğazımdır. Umarım iyi anlaşırız." dedi.
Uzay, kardeşini gösterdi ve "Nurefşan, kız kardeşim." dedi.
Nurefşan hevesle bana baktı ve "Sen de Begüm olmalısın. Seni biraz araştırdım. Sosyal medyalardan takip ettim. Belki bildirim gelmiştir." dedi.
"Pek telefona bakacak zamanım olmadı." diye cevap verdim.
"Anladım." diyen Nurefşan Uzay'a döndü ve "Abi; annem ve babam salonda oturuyorlar. Yenice kahve falan içtiler. Keyifleri yerinde. Yine de sana sinirliler. Gidip konuşsanız iyi olur." dedi.
"Tamam abicim." diyen Uzay gözüme tuhaf gelmişti.
Bu sabah telefonda konuşurken bana orusbu diyen Uzay ile şimdiki Uzay arasında büyük fark vardı.
Uzay bana "Annemlerin yanına geçelim mi?" diye sorduğunda "Sana sinirlilermiş. Ben niye geliyorum?" diye sordum.
"Seninle evlendiğim için olabilir. Ayrıca arabadan inerken ben hallederim demiştin."
Uzay'ı beklemeden salon olduğunu tahmin ettiğim odaya girdim.
Uzay arkamdan gelirken ikili koltuğa oturmuş anne ve babasına baktım.
Ayşen Karaay ve Fatih Karaay olmalılardı.
İkisi de bize bakarken tatlı kız rolüne girip bu sabah Uzay'ın benim arkamdan dediklerinin cezasını vermeye hazırdım.
"Hoş geldiniz. Gelin, oturun." diyen Fatih Karaay ile Uzay ile üçlü koltuğa oturduk.
Ayşen Karaay oğluna baktı ve "Evlendiğini magazin haberlerinde mi öğrenecektik?" diye sordu sitemle.
"Benim konuşmam ne kadar doğru bilmem ama asıl suç bende. Lütfen, Uzay'a fazla kızmayın." dedim.
Dikkatler benim üzerime toplanırken sanki mahçup olmuşum gibi kafamı önüme eğdi.
Fatih Karaay "Neler olduğunu bilmek isteriz. Buna hakkımız olduğunu düşünüyoruz." dedi.
Gözlerimi hafif doldurduktan sonra konuşmaya başladım...