Kakatapos lang ng pagmomodel namin sa mga bagong designs ng damit. I was really exhausted today dahil bukod sa rumampa kami, nakipag interact din kami sa mga bigating tao kaya talagang nakakapagod. I didn't know that I was really famous here.
Wala pa ako sa hotel. I'm still with my co-models, nandito rin si Benj at Shana, pati ang mga bigating tao. We're having a drink and I can say that I'm already tipsy.
"I saw you in a magazine but you're more pretty and sexy in person, Ms. Levisay," natatawang sambit ng director ng modeling na ito. I was lost in counting how many times he said this to me. He was drunk.
Si Benj at Shana ay lasing na rin. Nasa tabi ko ang matandang director habang sa kabila ko naman ay ang isang modelo na kasabay ko kanina.
Hindi ako sumagot. Nahihilo na ako.
"I'll just go to the bathroom," I said and stood up.
Pagewang gewang akong naglalakad. I could still hear their noise because it was so loud. Lasing na nga talaga sila at sa tingin ko ay ganoon din ako.
Pumasok ako sa isang cubicle at pagkatapos ay lumabas. Naglakad ako papunta sa sink at naghugas ng kamay. And after that, I washed my face to refresh my mind. Pinilig ko ang ulo ko at huminga nang malalim.
"Ahh!" Napasigaw ako nang may biglang humila sa akin at itinulak ako sa sahig. Nakaramdam ako ng hilo nang tumama ang ulo ko sa sahig.
Pinilit kong idilat ang mga mata ko at nagulat ako nang makita ang director. He laughed.
"Finally! I want to taste you, Ms. Levisay!"
Nanlaki ang mga mata ko nang mabilis siyang lumapit sa akin at itinaas ang dress ko. Napasigaw ako pero wala akong nakuhang tulong.
"D-don't do this to me... don't do this to me..." nagmamakaawang sambit ko nang akmang hahalikan niya ako.
Nagulat ako nang biglang may pumasok. I moved backward when someone kicked his face. Nanghihina ako. Akala ko ay masisira na ang buhay ko kanina.
Pero napatingin ako sa lalaking tumulong sa akin. Nanlaki ang mga mata ko nang makitang paulit-ulit na sinusuntok ni Ice ang director. Kitang-kita ko ang dugo sa kamao niya at ang dugo sa mukha ng lalaki.
"I-Ice! Enough!" sigaw ko at lumapit pero hindi siya nakinig sa akin.
Napaatras ako nang naglabas ng kutsilyo si Ice at akmang ibabaon iyon sa dibdib ng lalaki pero agad ko siyang niyakap at humagulgol. "E-enough... please... I-I'm scared... Enough, Ice..."
Ramdam ko ang mabibilis niyang paghinga. Umiiyak pa rin ako dahil sa takot. Dahan-dahan akong humiwalay sa kanya at tinignan ang lalaking ngayon ay wala nang malay.
Saglit akong napapikit at napahilamos gamit ang dalawang palad.
"Are you okay?" mahinang tanong niya kaya nilingon ko siya.
"Ice..." nakakunot-noong sambit ko sa pangalan niya. "You shouldn't have done this..." I was about to caress his face but he moved a bit. Napakunot ang noo ko dahil pakiramdam ko ay ayaw niyang hawakan ko siya.
"Didn't you see? I almost killed him, Yen," he coldly said, looking straight into my eyes.
"I'm an evil... you said you were scared... I scared you... and I can't forgive myself for that."
Napakunot lalo ang noo ko pero hinaplos ko ang pisngi niya. I shook my head. "I wasn't scared of you, Ice..." I whispered. "I was scared that if you killed him... you might be imprisoned again... I was scared that I might never see you again... I was scared of that."
"Baby, I'm sorry. I was worried about you. I was mad. I shouldn't have done that in front of your eyes. I'm sorry." He hugged me.
"You don't have to apologize, Ice. Tanggap kita kahit ano ka pa. Hindi ako takot sa'yo... please keep that in mind. Do not apologize to me for being an evil. I accept you no matter what you are... even if you think you are an evil," I whispered and looked at him.
"Let's go home. I don't care about my life anymore. I'm going to tell them about us..." I said. Pinahid niya ang mga luha ko.
He stared at me as if he was staring at my soul. "I don't know what I would do if I hadn't follow you here. You almost got raped. I don't believe in God but now... I'm going to believe in Him because of you. I love you, Yen... Mahal na mahal kita." He then held my hand.
Mabilis kaming nakalabas dahil lasing na ang mga tao at wala nang nakapasin sa amin. Hinayaan niya akong makatulog sa bisig niya sa hotel sa Formentera. Kinabukasan ay nakita ko siyang nagluluto.
"I already packed your things, baby. We're going home today," he said when he saw me.
Tinanggal niya ang apron niya at lumapit sa akin. Agad na pumulupot ang kamay niya sa bewang ko. "And I already cooked you your breakfast," he whispered.
Napangiti ako at niyakap siya. "I'm really glad that you're the first person I saw in the morning. Dapat na ba akong masanay?" nakangiti kong tanong.
"You should."
Mahina akong tumawa at humiwalay sa kanya. Pagkatapos naming kumain ay naghanda na kami para sa pag-uwi sa Pilipinas. Ice was holding my hand the whole time. Hindi ako nagsasalita at hinahayaan niya lang ako. Gusto ko kasing mag-isip.
I was thinking what would happen when we comeback to the Philippines. I didn't even inform my manager about this. Hindi nga yata alam ni Benj na nasa eroplano na ako pauwi ng Pinas.
Napabuntong-hininga ako.
I texted someone I know to gather reporters. Sasabihin ko na sa kanila ang totoo. There's no reason to hide him. Mas natatakot na ako ngayon na mawala siya.
"Are you sure about this, baby?" he asked. Hindi na niya binitawan ang kamay ko.
Tumango ako. "I am always sure of you, Ice. We're married. Bakit pa kita itatanggi?" natatawang tanong ko.
He smiled. "I'm worried about your career," he said.
"You don't have to be... kung totoong mahal ako ng mga taong humahanga sa akin... they would still support me. That's what the real meaning of fans. Nandiyan sila through your ups and downs," I said to him.
"Because of your mindset, I fell in love with you over and over again."
Napangiti na lang ako.
"Why are you together, Ms. Levisay? Is there something between you and Mr. Damian?"
"Why are you together? Please say something!"
"I knew it! He's your boyfriend!"
"No," mabilis kong sagot. "He's not my boyfriend." Humigpit ang hawak ko sa kamay ni Ice.
"Because he's my fiancé..."
Nagulat ang mga tao. Nagkaroon ng bulungan ang mga tao. "I thought you were a saint! Pumapatol ka pala sa demonyo! Sa mamamatay tao!"
"You're canceled, Ms. Levisay!"
I chuckled. Sarkastiko.
"How could you make him your boyfriend?"
"I've never considered myself as a saint because I am no saint. Have you all forgotten? We are all humans so in other words... we are sinners." I looked at them.
"I am a sinner. I've committed so many sins... Pero lahat 'yon, hindi ko kailangang ipakita sa inyo. Yes, Iceon Colden Damian is an ex-convict, he killed someone with his own hands, he was a prisoner, he committed a sin... and he's my fiancé." Ngumiti ako sa kanila. "That's all. I don't need to explain myself to satisfy you guys. I don't need to explain myself because it will not change how you see me." Tinalikuran ko na sila. Iyon na lang ang tanging masasabi ko. Tama, I don't need to explain myself just to satisfy other people. I will let them think what they want to think of me.
At last, I didn't deny him.
Napahinto ako sa paglalakad nang may biglang sumigaw. Saglit akong napapikit.
"Sinasabi ko na nga ba! Plastik ka! Santa santita! Nasa loob ang kulo! Nadala sa landi ng mamamatay tao! Malandi! Mapagkunwari! Peke!"
Napatingin ako kay Ice nang sarkastiko itong tumawa nang mahina habang umiiling. He bit his lower lip and licked it as he smiled sarcastically. "I did my best to be nice to people for Chayenne but there are really people who are exhausting my patience." Humarap siya sa taong sumigaw kaya humarap din ako habang nakatingin sa kanya.
What is he thinking?
"Did you feed her? Did you raise my girlfriend? Did you take care of my fiancé? Did you buy her luxury things? Did you buy her cars?" he coldy asked. Natahimik ang babae. "Tss. If you don't pay her bills, shut the fuck up." Nanlaki ang mga mata ko dahil sa sinabi niya pero mabilis na niyang hinawakan ang kamay ko at isinakay sa kotse niya.
I couldn't speak. He was really cool.
I was just looking at him while he was driving his car. I can't help but to admire him. He's really handsome. Sobrang perpekto ng mukha. Ang makapal niyang kilay, ang pula niyang mga labi, ang asul niyang mga mata, ang matangos niyang ilong... lahat 'yon perpekto. His jaw line was so perfectly sculpted.
"Are you okay?" he asked and looked at me for a seconds.
"H-huh?" gulat kong tanong. "O-oh... Oo."
"I'm sorry. You heard that words because of me..."
Here we go again. He's blaming himself again.
"It's not your fault. It's their fault. Sa kanila nanggaling ang bawat salita kaya sila ang may kasalanan, Ice."
Hinawakan niya ang kamay ko. "I'm not going to let go of your hands, baby. Do you remember what I said to you when we were in Siargao? You have to deal with me. Deal with me forever... stay with me forever... I'm going to take care of you."
Napangiti na lang ako. Let's stay with each other forever, then.
Kumaway ako sa kanya nang umalis na siya. Pagod akong pumasok sa bahay. Napangiti ako nang makita si Nanay Sefa.
"Nay!" Agad akong lumapit sa kanya at niyakap siya. "I missed you, 'nay..."
Humarap siya sa akin. "Ano iyong nabalitaan ko, Yen? Totoo ba 'yon na mayroon kang relasyon sa lalaking iyon?" tanong niya.
Hindi agad ako nakasagot. Napakamot ako sa ulo. "Nay—"
Nagulat ako nang niyakap niya ulit ako. "Hindi ako makikialam sa iyo pero sana ay huwag ka niyang saktan dahil mahal kita. Kumain ka na ba?" Muli niya akong hinarap kaya napangiti ako.
"Mamaya po, 'nay. Kamusta po si Hale?" tanong ko.
"Haynaku! Ikaw na ang pumasok at kamustahin ang kapatid mo. Bigla na lang nagpapahatid palagi ng maraming pagkain. Kung magpahatid ng pagkain ay akala mo dalawang tao ang kakain. Palagi pang naka lock ang pintuan," problemadong sambit niya.
"Po?" nagtatakang tanong ko at mabilis na pinuntahan si Hale sa kwarto niya.
Pinihit ko ang door knob pero kagaya ng sinabi ni Nanay Sefa ay nakalock nga ito. Mabilis akong kumatok. "Hale? It's me."
"Y-yen? Ikaw ba 'yan? S-sandali lang!" sigaw niya.
Ilang minuto pa akong naghintay. Maya-maya ay binuksan na niya ang pinto at napakunot ang noo ko nang makitang may sugat siya sa labi. "B-bakit... bakit ka umuwi?!" gulat na sigaw niya.
"This is also my home. Ayos ka lang b—" Akmang papasok ako sa kwarto niya pero mabilis niya akong tinulak.
"Hindi ka na dapat bumalik rito! You should have stayed there!" sigaw niya at nagsimulang umiyak.
"Hale, ano bang nangyayari? Bakit? Pease tell me so I can help you," sabi ko pero umiling siya at mabilis na pumasok sa kwarto niya at malakas na sinarado ang pinto.
Napabuntong-hininga ako. Hindi ko na alam ang gagawin ko. Lumipas ang ilan pang mga araw at hindi na talaga nagpapapasok si Hale sa kwarto niya. Tama nga si Nanay Sefa, kung magpadala ng pagkain si Hale ay parang dalawang tao ang kakain.
Nag-aalala na ako nang sobra kaya naman kahit alam kong magagalit siya, nagpakuha ako ng susi para buksan ang pinto niya. Madaling araw na, alas tres.
Mabilis ang bawat tibok ng puso ko habang sinususian ang kwarto. Dahan-dahan kong pinihit ang doorknob at sinilip si Hale pero halos tumigil ang pintig ng puso ko nang makita ang nangyayari sa loob.
Mabilis akong tumakbo papunta sa kusina at may kinuha. Pagkatapos ay bumalik ako sa taas at mabilis na binuksan ang kwarto ni Hale.
"Hale!" sigaw ko. Parang dinudurog ako ng bawat hikbi niya.
Damn. I saw someone raping her... Hale was crying silently... Parang sinasaksak ang puso ko. Para akong mamamatay sa nakikita ko.
"Yen!" gulat na sigaw ni Hale.
Nagdilim ang paningin ko at mabilis na lumapit sa lalaking sa tingin ko ay nasa 40's ang edad.
"Hayop ka!" sigaw ko sa kanya at sinubukan siyang saksakin ng kutsilyo na kinuha ko sa kusina pero agad niya akong sinakal kaya nabitawan ko ang kutsilyo.
"Ikaw si Chayenne?" Ngumisi ito. "Tama ang iniisip mo! Ginagahasa ko ang kapatid mo! Gabi-gabi... kada umaga... oras-oras... araw-araw..." Nanghina ako. Hindi ko na kayang pakinggan. Mamamatay ako kapag pinagpatuloy niya ang sinasabi niya.
Narinig ko ang pag-iyak ni Hale. "Bitawan mo siya! A-ako na lang! Ako na lang! Please let her go... please not her... please don't ruin her life... please... please I'm begging you." Nanlaki ang mga mata ko nang lumuhod si Hale pero hindi ko siya natulungan dahil nanghihina ako sa pagsakal sa akin ng lalaki.
Malakas na tumawa ang lalaki at tumingin sa akin. "Alam mo bang araw-araw siyang umiiyak sa pagmamakaawang tumigil na ako? Para sa akin, paraiso ang kapatid mo... akin siya... hindi mo ako mapipigilan."
"Yen!" sigaw ni Hale nang malakas akong sinampal ng lalaki kaya tumalsik ako sa sahig. Nalasahan ko ang pagdugo ng labi ko.
Agad na lumapit sa akin si Hale at hinawakan ang magkabilang pisngi ko. "I-I told you! Y-you should've stayed there..." Humagulgol siya kaya bumagsak ang luha ko.
I didn't know that she was suffering. Hindi ko alam na ganito pala ang pinagdadaanan niya. Parang pinupunit ang puso ko. Para akong mamamatay sa sakit ng puso ko.
Agad ko siyang niyakap habang patuloy na bumabagsak ang luha ko. "Oh my God... Lord... Oh my God..." paulit-ulit na sambit ko habang umiiyak. "K-kapatid ko..." Niyakap ko siya nang mahigpit.
Hinarap ko siya at tinignan ang katawan niya. She lost weight. "W-why didn't you tell me? Oh God..." Ipinagdikit ko ang mga noo namin habang sabay kaming umiiyak.
"I didn't know. I'm sorry. I didn't know," humihikbing sambit ko.
Bakit kapatid ko pa ang pinapahirapan? Bakit hindi na lang ako?
Agad akong tinulak ni Hale. "Get out of here! Lumayo ka! Malayo sa'kin! Umalis ka na, Yen!"
"No! I won't leave you alone!" mabilis kong sambit pero nagulat ako nang hinatak ng lalaki si Hale.
"Akin ang kapatid mo..." Tumawa ito.
Tatayo na sana ako pero nakapa ko ang kutsilyo. Kinuha ko 'yon at mabilis na tumakbo papunta sa kanila. Malakas kong tinulak si Hale at hindi na nagdalawang isip pa dahil ibinaon ko na ang kutsilyo sa dibdib ng lalaki.
"Y-yen!" gulat na sambit ni Hale.
"Die! Die! You deserve to die!" sigaw ko sa lalaki at mas lalong ibinaon ang kutsilyo sa dibdib niya. "Fuck you for ruining my sister's life! Mamatay ka!" Hinugot ko ang kutsilyo kaya nagtalsikan sa mukha ko ang dugo pero wala na akong pakialam dahil muli kong ibinaon ang kutsilyo sa dibdib niya hanggang sa bumagsak siya sa sahig.
Mabilis ang bawat paghinga ko habang nakatulala sa lalaking ngayon ay walang buhay.
"Y-yen..." Naramdaman ko ang paghawak sa akin ni Hale kaya tinignan ko siya.
"H-hale... I-I... I killed—"
"NO! I killed him!" Nagulat ako nang pinunasan niya ng kumot ang mukha at kamay ko. "I was the one who killed him. Go back to Spain and I will turn myself in!"
Natulala ako sa kanya habang pinupunasan niya ang mga kamay ko. Hindi ko na nagawang magsalita.
"I-It's okay. Just continue your career. I will take care of this," she said as she wiped my hands with the blanket.
I couldn't move even a bit. I couldn't speak. Nakatulala lang ako sa mga dugo sa kamay ko.
I... I made myself a murderer... I killed... I killed someone... I am now a murderer...