Unicode
စုန့်ရီကပြုံးလိုက်ကာ ကုရှင်ချွမ်းရဲ့လက်ကောက်ဝတ်ကိုညင်ညင်သာသာလေးကိုင်လိုက်ပီး ဖြည်းဖြည်းလေးပွတ်သပ်လိုက်တယ် "ကုရှင်ချွမ်း..."
သူဖြည်းဖြည်းလေးခေါ်လိုက်တာက အဲ့ဒီနာမည်ကသူ့နှုတ်ခမ်းနဲ့သွားတွေကြားမှာလှည့်လည်သွားနေသလိုပဲ မခွဲနိုင်မခွာရက်ဖြစ်နေသလိုအဓိပ္ပါယ်တွေပါရှိနေတယ်။
နှစ်ယောက်သားရဲ့အသက်ရှူငွေ့တွေက တစ်ခုနဲ့တစ်ခုရစ်သွယ်နေပီး လေထုကဟိုလိုလိုဒီလိုလိုကြီးဖြစ်နေတယ်။
ကုရှင်ချွမ်းမျက်လုံးတွေကိုမှေးကျဥ်းလိုက်ပီး မနေ့ကပုံရိပ်တွေးကိုပြန်တွေးမိတယ်။ စုန့်ရီကသူ့အောက်မှာလဲလျောင်းရင်း နှုန်ခမ်းရဲရဲလေးတွေကအနည်းငယ်ပွင့်ဟနေတယ်။ သူကစုန့်ရီရဲ့ သွယ်လျပေါ့ပြောင်းတဲ့ ခြေသလုံးလေးကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ်ဆုပ်ကိုင်ပီး သူ့ထဲကိုကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်းကျူးကျော်ဝင်ရောက်ခဲ့တယ်။ စုန့်ရီရဲ့ခါးသိမ်သိမ်လေးရဲ့နူးညံ့နေပီး သူ့နှလုံးခုန်နှုန်းကအရမ်းမြန်နေကာ တစ်ကိုယ်လုံးကလဲအဖျားတက်နေတဲ့အတိုင်းပဲ။
စုန့်ရီကသူ့လက်ကိုဖြုတ်ချလိုက်ပီး တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ပြုံးလိုက်တယ် "ငါအခုအဆင်ပြေသွားပီမို့ ငါ့ကိုမင်းသဘောအတိုင်းလာမဆက်ဆံနဲ့"
ကုရှင်ချွမ်းကသူလှည့်စားခံလိုက်ရတယ်ဆိုတာကိုသိသွားတယ်။ သူကလက်ကိုဆန့်လိုက်ကာ စုန့်ရီကိုအိပ်ယာပေါ်သို့ပခုံးကနေဖိချလိုက်ပီး လှောင်ရယ်လိုက်တယ် "မင်းမနေ့ကငါ့ကိုတောင်းဆိုခဲ့တာကိုမမေ့နဲ့"
ကုရှင်ချွမ်းကထိုကိစ္စကိုပြန်အစဖော်နေတာမို့ စုန့်ရီဒေါသထွက်သွားတယ် "မနေ့တုန်းကဘယ်သူမှန်းတောင်ငါမသိတဲ့ဟာကို ငါကထည့်တွက်ရမှာလား?"
ကုရှင်ချွမ်းမျက်လုံးထဲမှာ ဒေါသမီးတွေတောက်လောင်လာပီး စုန့်ရီနားထပ်ကပ်လာကာ သူ့ကိုစူးစူးစိုက်စိုက်ကြည့်လာတယ် "မင်းကအရမ်းရက်ရောတာပဲ"
စုန့်ရီကသူ့ကိုတတ်နိုင်သလောက်ခပ်မာမာစိုက်ကြည့်နေပေမဲ့ ကုရှင်ချွမ်းအောက်မှာခေါင်းတောင်မထောင်နိုင်ဘူး။ သူကသရော်လိုက်တယ် "မင်းရဲ့ချီးကျူးမှုအတွက်ကျေးဇူးတင်ပါတယ်"
စုန့်ရီကဒေါသတကြီးရယ်လိုက်တယ် "ဒါလေးအတွက်နဲ့တင်ငါ့ကိုကျေးဇူးတင်စရာမလိုပါဘူး ငါမင်းကိုဒီထက်ပိုပီးကူညီနိုင်သေးတယ်"
စုန့်ရီမခံနိုင်တော့ဘဲ အိပ်ယာပေါ်ကထဖို့အတင်းကြိုးစားလိုက်တယ်။ ဒါပေမဲ့ ကုရှင်ချွမ်းကမလွှတ်ပေးပဲ သူ့ရဲ့လက်ကောက်ဝတ်ကိုတင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ထားတယ် "မင်းဘယ်သွားမလို့လဲ?"
"မင်းနဲ့ဘာမှမဆိုင်ဘူး" စုန့်ရီကဒီနေရာမှာနောက်ထပ်တစ်စက္ကန့်လေးတောင်ထပ်မနေနိုင်တော့တဲ့အလား တွန်းထိုးရုန်းကန်နေတယ်။
ကုရှင်ချွမ်းအသက်အောင့်လိုက်ပီး စုန့်ရီနားနားကိုကပ်ကာ တိုးတိုးလေးပြောလိုက်တယ် "မလှုပ်နဲ့ ငါမင်းကိုတက်လုပ်မိတော့မယ်"
စုန့်ရီခနလောက်ကြောင်သွားတယ်။ သူတောင့်ခဲသွားပီး နည်းနည်းလေးမှမလှုပ်ရဲတော့ဘူး။ သူ့မျက်နှာကထိတ်လန့်မှုကြောင့်ရဲလာတယ် "ငါ့ကိုလွှတ်ပေးတော့ ငါရေချိုတော့မယ်"
ကုရှင်ချွမ်းကသူ့အသက်ရှူနှုန်းတွေကိုထိန်းလိုက်တယ်။ မိနစ်အနည်းငယ်အကြာမှာတော့ သူ့ကိုချုပ်ထားတာကိုဖြည်းဖြည်းချင်းလွှတ်ပေးပီးမတ်တပ်ရပ်လိုက်တယ်။ နောက်တော့ သူကအဝေးကိုအကြည့်လွှဲလိုက်ပီး ပုံမှန်မဟုတ်စွာပြောလာတယ် "မင်းတစ်ခုခုပြောစရာရှိတယ်ဆိုရင်လဲ ငါ့ကိုတစ်ချိန်လုံးဆွဲဆောင်မနေနဲ့"
စုန့်ရီသွားကြိတ်လိုက်ပီး စကားတစ်ခွန်းမှမပြောလိုတော့ဘူး။ သူ့ခန္တာကိုယ်ကအားအင်ကုန်ခမ်းမောပန်းနေပီး ထိုင်ဖို့တောင်အားမရှိတော့ဘူး။ ဒါပေမဲ့ကုရှင်ချွမ်းရှေ့မှာ သူ့ရဲ့အားနည်းနေမှုကိုမပြချင်တာမို့ သူရဲ့ပျော့ခွေနေတဲ့ခြေထောက်တွေကိုအိပ်ယာထဲကနေထလို့ရအောင် တွန်းအားပေးလိုက်တယ်။ ခြေလှမ်းအနည်းငယ်လှမ်အပီးမှာ သူတုန်ယင်လာတယ်။
ကုရှင်ချွမ်းကကြည့်မနေနိုင်တော့တာမို့ လက်လှမ်းပီး သူ့ခါးလေးကိုထိန်းလိုက်တယ် "ငါဒီမှာတစ်ယောက်လုံးရှိနေတာကိုဘာတွေလုပ်နေတာလဲ?"
မင်းဒီမှာရှိနေလို့ပဲ ငါ့ရဲ့အားနည်းချကိုမပြချင်တာလို့ စုန့်ရီစိတ်ထဲမှာပြောလိုက်ပီး ကုရှင်ချွမ်းရဲ့သန်မာတဲ့လက်မောင်းတွေကိုတွန်းလိုက်တယ် "ငါ့ဘာသာငါလုပ်နိုင်တယ်"
ဘယ်လိုလုပ် ကုရှင်ချွမ်းကသူ့ကိုဒီလိုကြီးလမ်းလျှောက်ခွင့်ပြုနိုင်မှာလဲ။ ဒါကြီးကအရမ်းများလွန်းတယ်။ သူကခန္တာကိုယ်ကိုကိုင်းလိုက်ကာ လက်တစ်ဖက်ကစုန့်ရီဒူးအောက်ကနေလျှိုသွင်းလိုက်ပီး အလျားလိုက်ပွေ့ချီလိုက်တယ်။ စုန့်ရီကြောက်လန့်သွားတယ် "မင်းငါ့ကိုအောက်ကိုချပေး ငါ့ဘာသာငါသွားနိုင်တယ်"
ကုရှင်ချွမ်းကဘာမှမကြားရတဲ့အတိုင်း tent ကိုဖွင့်ပီး ကျွန်းပေါ်မှာ ရုပ်ရှင်အဖွဲ့သားတွေလုပ်ထားတဲ့ ယာယီရေချိုခန်းလေးဆီကိုသယ်သွားတော့တယ်။ အဲ့ဒီထဲမှာ လူတစ်ယောက်တည်းရပ်ရုံလောက်ပဲကျယ်ဝန်းတယ်။ ပင်လယ်ထဲမှာရိုက်ကူးပီးတဲ့အချိန်မှာ လူတိုင်းကဒီကိုရေလာချိုးလေ့ရှိတယ်။
ကုရှင်ချွမ်းသူနဲ့အတူလိုက်ဝင်လာမှာစိုးတာမို့ စုန့်ရီတံခါးကိုမြန်မြန်ပိတ်လိုက်ပီး သူ့ကိုသူသန့်စင်ဖို့ရေပန်းကိုဖွင့်လိုက်တယ်။ ကုရှင်ချွမ်းကခွေးတစ်ကောင်လိုပဲ သူ့ကိုကိုက်ထားတာဆိုတာနည်းနည်းနောနောမဟုတ်ဘူး။ သူအိပ်နေတုန်းကဘာမှမခံစားရပေမဲ့ ရေအေးအေးနဲ့ထိတော့ နာလို့တုန်တက်သွားရတယ်။
ကျွန်းပေါ်မှာမိုးကဘယ်အချိန်တိတ်သွားလဲတော့မသိဘူး။ ကောင်းကင်ကြီးကတဖြည်းဖြည်းကြည်လင်လာပီး မိုးရွာပီးလို့မြေနံ့နဲ့ သစ်စိမ်းနံ့လေးက ပင်လယ်ရဲ့ငန်ပီးစိုစွတ်တဲ့လေနဲ့အတူရောယှက်နေတယ်။
ရေချိုးပီးတဲ့အခါမှာတော့ စုန့်ရီကကုရှင်ချွမ်းအထဲကိုကမ်းပေးတဲ့ အဝတ်အစားသန့်သန့်လေးလဲပီးတဲ့အခါမှာတော့ အရင်ကလောက်မသက်မသာမဖြစ်တော့ဘဲ ဖြတ်ဖြတ်လတ်လတ်ပြန်ဖြစ်သွားတယ်။
သူtent ထဲဝင်ပီး သူ့ပစ္စည်းတွေကိုသိမ်းလိုက်တယ်။ မနေ့တုန်းကဖုန်းကရေဝင်သွားတာမို့ screen ပေါ်မှာဘာမှမပေါ်တော့ဘူး။ ကံကောင်းစွာနဲ့ပဲ သူ့မှာအပိုတစ်လုံးရှိနေသေးတယ်။ စုန့်ရီကဆင်းကဒ်ကိုထုတ်ပီး နောက်ဖုန်းထဲထည့်လိုက်တယ်။ သူဖုန်းကိုဖွင့်လိုက်တဲ့အခါမှာ missed call ပေါက်းမြောက်များစွာကအတန်းလိုက်ကြီးပေါ်လာတယ်။ သူတို့ထဲကတချို့ကတော့ ချန်စုန့်နဲ့တခြားသူငယ်ချင်းတွေဖြစ်တယ်။
စုန့်ရီကဒါရိုက်တာရန်ကိုတောင်းပန်ဖို့အရင်းဆုံးဖုန်းခါ်လိုက်ပီး မနေ့တုန်းကထိခိုက်မိသွားတာမို့ ပြန်မလာဖြစ်တာပါဆိုပီးခပ်မြန်မြန်ပြောပြလိုက်တယ်။ ဒါရိုက်တာရန်ကသူ့ကိုအရမ်းကြီးတော့ အပြစ်မတင်ပါဘူး။ သူကစကားအနည်းငယ်လောက်ပြောပီး နောက်တစ်ခါကျပိုပီးဂရုစိုက်ဖို့ပြောတယ်။
စုန့်ရီခနလောက်စဥ်းစားပီး ချန်းစုန့်ကိုပြန်ခေါ်လိုက်တယ်။
ဖုန်းကချိတ်ဆက်မိပီးချက်ချင်းပဲ ချန်းစုန့်ရဲ့ရင်ဖိုနေတဲ့အသံကထွက်လာတယ် "စုန့်ရီ မင်းအဆင်ပြေရဲ့လား ဒါရိုက်တာရန်ကမင်းကိုရှာမတွေ့ဘူးဆို..."
"အဆင်ပြေပါတယ် မနေ့ကဒီတိုင်းဒုက္ခနည်းနည်းရောက်နေတာ အခုတော့ဖြေရှင်းပီးသွားပါပြီ" စုန့်ရီအသံကဖြတ်လတ်တက်ကြွနေတဲ့အသံပေါက်တယ်။
ကုရှင်ချွမ်းကလက်ပိုက်ပီး ထိုင်ခုံပေါ်မှာမှီထိုင်ကာ စုန့်ရီကိုမျက်လုံးမှေးကြည့်နေတယ်။
အခုဖုန်းပြောနေတဲ့ပုံကစကားပြောလို့မဝတဲ့ပုံနဲ့။ ဖုန်းကောလ်လေးတစ်ခုကစုန့်ရီကိုပျော်ရွှင်အောင်လုပ်နိုင်တယ်ပေါ့။
"ဟုတ်ပါပြီကွာ ငါမင်းကိုသတင်းကောင်းပြောစရာရှိတယ်"
"ဘာသတင်းကောင်းလဲ?"
"ငါ 'xxx' ရဲ့မူရင်း blu-ray ခွေဝယ်ထားတယ် မင်းအဲ့တာကိုအရမ်းကြိုက်တာငါမှတ်မိသေးတယ်"
စုန့်ရီမျက်လုံးတွေကတောက်ပသွားပီး ပြုံးလိုပ်တယ် "မင်းအရမ်းတော်တာပဲ ကျွန်တော်အဲ့တာကိုရှာနေတာနှစ်ဝက်လောက်တောင်ရှိနေပီ"
"မင်းပြန်လာရင် ငါတို့ဒီတစ်ခုကိုအတူတူကြည့်ကြမယ်"
"အိုခေလေ ကျွန်တော်လဲခင်ဗျားအိမ်ကရုပ်ရှင်ရုံလေးကိုသတိရနေတာ 'xxx' ကိုကြည့်ရတဲ့ခံစားချက်နဲ့ပါပေါင်းရင်အရမ်းမိုက်မှာပဲ"
ချန်းစုန့်ကနောက်ထပ်စကားထပ်ပြောမလို့လုပ်တဲ့အချိန်မှာ ဖုန်းတစ်ဖက်နေ 'bangbangbang' အသံတွေကြားလိုက်ရတတော့ သူမေးလိုက်တယ် "စုန့်ရီ ဘာဖြစ်တာလဲ"
ကုရှင်ချွမ်းကရုပ်တည်ကြီးနဲ့ သူ့ခြေထောက်အရှည်ကြီးကိုဆန့်ထုတ်ပီး လေးထောင့်စားပွဲကိုဖိနပ်ထိပ်နဲ့ကန်နေတာမို့ ဆူဆူညံညံအသံတွေထွက်လာတာဖြစ်တယ်။
စုန့်ရီသူ့ကိုစိုက်ကြည့်လိုက်ပီး အသံကိုနှိမ့်လိုက်တယ် "ဘာမှဖြစ်ပါဘူး သရုပ်ဆောင်တစ်ယောက်မွေးထားတဲ့ခွေးလေးတစ်ကောင်ပါ စကားနားမထောင်ဘူး အရမ်းဆိုးတယ်"
ကုရှင်ချွမ်းကမျက်မှောင်ကြီးကြုတ်ကာစုန့်ရီကိုအေးစက်စက်စိုက်ကြည့်နေတယ်။
ချန်းစုန့်ကပြုံးလိုက်တယ် "အဲ့ဒီခွေးလေးကဘာမျိုးလဲ?"
စုန့်ရီကစိတ်အခြေအနေကောင်းနေတာမို့ ပေါ့ပေါ့ပါးပါးပဲဖြေလိုက်တယ် "အလက်စကာပါ ကစားရတာပျော်စရာကောင်းတယ်"
"တကယ်လား?" ချန်းစုန့်ကစိတ်ဝင်စားလာပီး တရင်တနှီးပဲအကြံပြုတယ် "သူဆိုးနေတာကမျိုးပွားချိန်ရောက်လို့ဖြစ်နိုင်တယ် စောစောွေးသွင်းထားတာက လူရောခွေးရောအတွက်ကောင်းတယ်"
စုန့်ရီလှောင်ရယ်ရယ်လိုက်တယ်။ ကုရှင်ချွမ်းမျက်နှာကြီးကလူတွေကိုကိုက်စားတော့မဲ့အတိုင်း မည်းမှောင်ရုပ်စိုးနေပီ။ စုန့်ရီအရမ်းပျော်ရွှင်နေတယ် "မင်းပြောတာမှန်တယ် ကျွန်တော်ဒီလိုလုပ်ဖို့ဘာလို့မေ့နေရတာလဲ"
ချန်းစုန့်ကလဲလိုက်ရယ်ပီး အသံတိုးတိုးလေးနဲ့ပြောတယ် "မင်းရယ်တာကိုမကြားရတာတောင်အတော်ကြာပီ ငါတစ်ခါကြားတိုင်း ငါ့စိတ်ကအရမ်းအခြေအနေကောင်းသွားတယ်"
"အာ့ဆိုခင်ဗျားကျွန်တော့်ကို များများဆက်သွယ်သင့်တယ် အဲ့တာမှ ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာရောစိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာပါကျန်းမာမှာ" စုန့်ရီကစနောက်ပီးပြောလိုက်တယ်။
"မင်း Imperial Capital ကိုပြန်လာရင် ငါတို့ညစာအတူတူသွားစားရအောင် ငါတို့မကြာမကြာသွားတတ်တဲ့စားသောက်ဆိုင်မှာ ဟင်းပွဲအသစ်တွေထပ်တိုးလာတယ် အဲ့ဒီအရာသာကိုမင်းကြိုက်မှာသေချာတယ်"
ကုရှင်ချွမ်းမျက်မှောင်ကြုတ်နေတယ်။ သောက်ရမ်းစိတ်ပျက်လွန်းလို့ သူတို့ပြောတာတွေကိုနောက်ထပ်ထပ်နားမထောင်နိူင်တော့ဘူး။ သူစုန့်ရီဖုန်းကိုဒေါသတကြီးဆွဲယူလိုက်ပီး မြန်မြန်ဖုန်းချပစ်လိုက်တယ်။
စုန့်ရီကစိုက်ကြည့်လာတယ် "မင်းဘာလုပ်တာလဲ?"
"ငါစိတ်ပျော်နေတဲ့အချိန်မှာ သူနဲ့ဖုန်းေပြာဖို့ငါခွင့်မပြုဘူး" ကုရှင်ချွမ်းကဖုန်းကိုလက်ထဲမှာဖျစ်ညစ်ထားတယ်။
စုန့်ရီကနားမလည်နိုင်စွာအံကြိတ်လိုက်တယ် "မင်းရူးနေလား ငါဘာသာဘယ်သူနဲ့ပြောပြောမင်းနဲ့ဆိုင်လို့လား?"
ကုရှင်ချွမ်းကသူ့ကိုတစ်ချက်ကြည့်လာတယ် "ငါခွင့်မပြဘူး မင်းခန္တာကိုယ်ကအခုလေးတက်သက်သာလာတာ ကောင်းကောင်းအနားယူရမယ်"
"ဒီကိစ္စတွေပြောရအောင်မင်းကဆရာဝန်လား?" စုန့်ရီကကုရှင်ချွမ်းရဲ့စိတ်ကိုအနှောင့်အယှက်ပေးလိုက်မိတာကိုမသိဘဲ ဒေါသတကြီးပြောလိုက်တယ်။
ကုရှင်ချွမ်းကအေးစက်စက်ပဲပြန်ပြောလာတယ် "သေချာပေါက်မင်းကိုဂရုစိုက်ပေးရမှာပေါ့ နောက်တစ်ခါထပ်အအေးမိပီး ငါ့ကိုအဖျားကူးသွားရင်ဘယ်လိုလုပ်မလဲ?"
စုန့်ရီကဒေါသအရမ်းထွက်နေတယ်။.မင်းအဖျားကူးမှားကြောက်နေသလို ငါကလဲမင်းဆီကဦးနှောက်မသန်စွမ်းတဲ့ရောဂါကူးမှာကြောက်နေတာ။ "ငါ့ကိုဖုန်းပြန်ပေး"
ကုရှင်ချွမ်းကဘာမှလှုပ်ရှားမှုမရှိဘဲ စုန့်ရီကိုစစ်ဆေးမေးမြန်းလိုက်တယ် "ချန်းစုန့်နဲ့မင်းရဲ့ဆက်ဆံရေးကဘာလဲ မင်းတို့မကြာခဏခနအတူတူစားသောက်ပျော်ပါးကြတာလား?"
စုန့်ရီကမျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်တယ် "မင်းဘာလို့မေးနေတာလဲ?"
"Star Entertainment ကမကြာခင်ငါ့ရဒ့ကုမ္ပဏီဖြစ်လာမှာ ပီးတော့မင်းတို့အားလုံးကငါ့ရဲ့အလုပ်သမားပဲ ငါကမင်းတို့ဆက်ဆံရေးကိုစစ်ဆေးရလိမ့်မယ်" ကုရှင်ချွမ်းကနည်းလမ်းတကျပြောတယ်။
စုန့်ရီကအသက်ပြင်းပြင်းတစ်ချက်ရှူလိုက်ပီး အရှုံးပေးလိုက်ရတော့တယ် "ငါဖုန်းမလိုတော့ပါဘူး မင်းနဲ့ငါနဲ့ကအတန်းဖော်တွေဖြစ်ခဲ့တာဆိုတော့ မင်းကိုဖုန်းတစ်လုံးလက်ဆောင်ပေးတယ်ပဲထားလိုက်ပေါ့"
ဒီသောက်ဖုန်းကိုငရဲကိုယူသွားပီးဆော့နေလိုက်လူဆိုးကောင်ရဲ့။
ကုရှင်ချွမ်းကပိုပီးတောင်စိတ်ပျက်သွားသေးတယ်။ သူကချန်းစုန့်နဲ့စုန့်ရီအရမ်းရင်းနှီးနေတာကိုကြားလိုက်ရတော့ မပျော်တော့ဘူး ဒါပေမဲ့ စုန့်ရီကဒီတစ်ကြိမ်မှာဒေါသထွက်သွားတော့ သူနောက်ထပ်ထပ်ပီးမသက်မသာခံစားရတယ်။
သူမနေ့တုန်းကစုန့်ရီကိုဟိုလိုလုပ်ခဲ့ပီး ဒီနေ့ကျစုန့်ရီကိုနောက်ထပ်ဒေါသထွက်အောင်လုပ်ခဲ့ပြန်ပီ။
သူအရမ်းကြီးယုတ်မာနေတာလား?
စုန့်ရီအိပ်ယာထဲဝင်ကာစောင်ခြုံပီးအိပ်လိုက်တယ်။ သူနိုးလာတဲ့အခါမှာ ရုပ်ရှင်အဖွဲ့သားတွေလဲရောက်နေကြပီ။ စုန့်ရီက ကမ်းခြေမြို့ကိုရောက်တော့ ဒါရိုက်တာရန်ဆီကနေ နေမကောင်းဘူးဆိုပီးလဝက်လောက်ခွင့်ယူကာ Imperial Capital ကိုတိတ်တိတ်လေးပြန်လာလိုက်တယ်။
သူအိမ်ပြန်ရောက်တဲ့အခါမှာ ရင်းနှီးနေတဲ့အခန်းလထဲမှာမတ်တပ်ရပ်ပီး ခေါင်းအုံးလေးပိုက်လိုက်ခါမှ လုံခြုံတယ်လို့ခံစားရတော့တယ်။
ကုရှင်ချွမ်းရဲ့ရှေ့မှာ သူမျက်နှာကတည်ငြိမ်နေတယ်ဆိုပေမဲ့ တကယ်တော့ နှလုံးသားမှာ သွေးစိမ်းရှင်ရှင်ထွက်နေတာဖြစ်တယ်။
စုန့်ရီသူ့ရဲ့ virginity အတွက်ပူဆွေးဖို့တောင်အချိန်မရဘူး သူ့အမေကနေ့လည်ခင်းကျအိမ်တံခါးမှာဆိုက်ဆိုက်မြိုက်မြိုက်ကြီးရောက်ချလာတယ်။ သူ့ရဲ့အရှေ့အနောက်မှာ ကြီးကောင်ကြီးမား bodyguard သုံးယောက်ကရပ်နေတယ်။
စုန့်ရီဟိုတစ်ခါတုန်းကသူ့သူငယ်ချင်းကိုရှာပေးထားခိုင်းတဲ့သူတွေဖြစ်မယ်။
စုန့်ရီ bodyguard တစ်ယောက်ကိုအထက်အောက်အစုံအဆန်ကြည့်လိုက်ပီး ရင်းနှီးနေသလိုခံစားရတယ် "မင်းနာမည်ဘယ်သူလဲ?"
ကျောက်ဟုန်းရန်ကစုန့်ရီရဲ့အင်္ကျီလက်ကိုဆွဲလိုက်ပီး မျက်လုံးတစ်ချက်မှိတ်ပီးပြောတယ် "ရှောင်ကျောက်ကမင်းတို့အထက်တန်းကျောင်းကကျောင်းသားဟောင်းလေ ကျောက်ကျန်းဝေတဲ့"
အဲ့လိုပြောမှစုန့်ရီသတိရတော့တယ်။ အထက်တန်းတုန်းကကျောင်းလူဆိုးကြီး ကျောင်းအပြင်ဘက်မှာလူမိုက်အဖွဲ့လုပ်ပီး တစ်နေ့လုံးကာကွယ်စောင့်ရှောက်ပေးရရင်ဘယ်လောက်ဆိုပီးပိုက်ဆံတောင်းတဲ့သူကြီးပေါ့။ အခုကျ သူ bodyguard ဖြစ်လာမယ်လို့ စုန့်ရီထင်မထားခဲ့ဘူး။
စုန့်ရီကလက်ဆန့်ထုတ်လိုက်ပီး နူးနူးညံ့ညံ့ပြုံးပြတယ် "ငါမင်းကိုဒီရက်ပိုင်းတွေမှာဒုက္ခပေးမိသလိုဖြစ်သွားတယ်"
ကျောက်ကျန်းဝေရဲ့မျက်နှာကထူးဆန်းနေပီး သူ့လက်ကိုဆွဲပီးလှုပ်တယ်။ စုန့်ရီကသူ့ရဲ့တုန်နေတဲ့လက်ကိုကြည့်လိုက်ပီး စိတ်သက်သာရာရအောင်ပြောလိုက်တယ် "ထိုင်ပါအုံး အရမ်းကြီးစိတ်လှုပ်ရှားနေစရာမလိုပါဘူး"
ကျောက်ကျန်းဝေကဆိုဖာပေါ်မှာငူငူငိုင်ငိုင်ကြီထိုင်နေတယ်။ စုန့်ရီသူ့ရဲ့လည်ပင်းနောက်မှာချွေးအေးတွေထွက်နေတာကိုမြင်လိုက်ရတယ်။ တစ်ချက်ကြည့်ရုံနဲ့တင်သူကြောကက်နေမှန်းသိသာလှတယ်။ ကျောက်ကျန်းဝေနဲ့သူနဲ့တစ်ကျောင်းတည်းဆိုပေမဲ့ နှစ်ယောက်သားကြားမှာဘာပြဿနာမှမရှိခဲ့ပါဘူး။ ဘာလို့ကျောက်ကျန်းဝေကသူ့ကိုမြင်ရုံနဲ့အရမ်းကြောက်နေရတာလဲ?
"ငါတို့တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်သိလို့လား?" စုန့်ရီသိချင်စိတ်ပြင်းစွာနဲ့မေးလိုက်တယ်။
ကျောက်ကျန်းဝေနှုတ်ခမ်းတွေကတုန်သွားပီး မျက်နှာကဖြူဖျော့သွားတယ်။ သူစုန့်ရီကိုမြန်မြန်တစ်ချက်ကြည့်ပီး အထစ်ထစအငေါ့အငေါ့ပြောလာတယ် "မသိပါဘူး ငါတို့မတွေ့ဖူးဘူး"
~~~~~~~
Spoiler: ကျောက်ကျန်းဝေရယ် ခါးပေါ်ကတက်တူးရယ် စုန့်ကျဲပြောတဲ့ ကုရှင်ချွမ်းကသူတို့အိမ်နားကလမ်းမှာစောင့်နေတယ်ဆိုတာရယ်ကဆက်စပ်နေတယ် chapter 81 ကျမှအဲ့ဒီအကြောင်းကပါလာမှာ ကုရှင်ချွမ်းက protective love rival ကြီး 😥
Zawgyi
စုန္႔ရီကျပဳံးလိုက္ကာ ကုရွင္ခၽြမ္းရဲ့လက္ေကာက္ဝတ္ကိုညင္ညင္သာသာေလးကိုင္လိုက္ပီး ျဖည္းျဖည္းေလးပြတ္သပ္လိုက္တယ္ "ကုရွင္ခၽြမ္း..."
သူျဖည္းျဖည္းေလးေခၚလိုက္တာက အဲ့ဒီနာမည္ကသူ႔ႏွုတ္ခမ္းနဲ႔သြားေတြၾကားမွာလွည့္လည္သြားေနသလိုပဲ မခြဲနိုင္မခြာရက္ျဖစ္ေနသလိုအဓိပၸါယ္ေတြပါရွိေနတယ္။
ႏွစ္ေယာက္သားရဲ့အသက္ရွူေငြ႕ေတြက တစ္ခုနဲ႔တစ္ခုရစ္သြယ္ေနပီး ေလထုကဟိုလိုလိုဒီလိုလိုႀကီးျဖစ္ေနတယ္။
ကုရွင္ခၽြမ္းမ်က္လုံးေတြကိုေမွးက်ဥ္းလိုက္ပီး မေန႔ကပုံရိပ္ေတြးကိုျပန္ေတြးမိတယ္။ စုန္႔ရီကသူ႔ေအာက္မွာလဲေလ်ာင္းရင္း ႏွုန္ခမ္းရဲရဲေလးေတြကအနည္းငယ္ပြင့္ဟေနတယ္။ သူကစုန္႔ရီရဲ့ သြယ္လ်ေပါ့ေျပာင္းတဲ့ ေျခသလုံးေလးကို တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ဆုပ္ကိုင္ပီး သူ႔ထဲကိုၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္းက်ဴးေက်ာ္ဝင္ေရာက္ခဲ့တယ္။ စုန္႔ရီရဲ့ခါးသိမ္သိမ္ေလးရဲ့ႏူးညံ့ေနပီး သူ႔ႏွလုံးခုန္ႏွုန္းကအရမ္းျမန္ေနကာ တစ္ကိုယ္လုံးကလဲအဖ်ားတက္ေနတဲ့အတိုင္းပဲ။
စုန္႔ရီကသူ႔လက္ကိုျဖဳတ္ခ်လိုက္ပီး တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ျပဳံးလိုက္တယ္ "ငါအခုအဆင္ေျပသြားပီမို႔ ငါ့ကိုမင္းသေဘာအတိုင္းလာမဆက္ဆံနဲ႔"
ကုရွင္ခၽြမ္းကသူလွည့္စားခံလိုက္ရတယ္ဆိုတာကိုသိသြားတယ္။ သူကလက္ကိုဆန္႔လိုက္ကာ စုန္႔ရီကိုအိပ္ယာေပၚသို႔ပခုံးကေနဖိခ်လိုက္ပီး ေလွာင္ရယ္လိုက္တယ္ "မင္းမေန႔ကငါ့ကိုေတာင္းဆိုခဲ့တာကိုမေမ့နဲ႔"
ကုရွင္ခၽြမ္းကထိုကိစၥကိုျပန္အစေဖာ္ေနတာမို႔ စုန္႔ရီေဒါသထြက္သြားတယ္ "မေန႔တုန္းကဘယ္သူမွန္းေတာင္ငါမသိတဲ့ဟာကို ငါကထည့္တြက္ရမွာလား?"
ကုရွင္ခၽြမ္းမ်က္လုံးထဲမွာ ေဒါသမီးေတြေတာက္ေလာင္လာပီး စုန္႔ရီနားထပ္ကပ္လာကာ သူ႔ကိုစူးစူးစိုက္စိုက္ၾကည့္လာတယ္ "မင္းကအရမ္းရက္ေရာတာပဲ"
စုန္႔ရီကသူ႔ကိုတတ္နိုင္သေလာက္ခပ္မာမာစိုက္ၾကည့္ေနေပမဲ့ ကုရွင္ခၽြမ္းေအာက္မွာေခါင္းေတာင္မေထာင္နိုင္ဘူး။ သူကသေရာ္လိုက္တယ္ "မင္းရဲ့ခ်ီးက်ဴးမွုအတြက္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္"
စုန္႔ရီကေဒါသတႀကီးရယ္လိုက္တယ္ "ဒါေလးအတြက္နဲ႔တင္ငါ့ကိုေက်းဇူးတင္စရာမလိုပါဘူး ငါမင္းကိုဒီထက္ပိုပီးကူညီနိုင္ေသးတယ္"
စုန္႔ရီမခံနိုင္ေတာ့ဘဲ အိပ္ယာေပၚကထဖို႔အတင္းႀကိဳးစားလိုက္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ကုရွင္ခၽြမ္းကမလႊတ္ေပးပဲ သူ႔ရဲ့လက္ေကာက္ဝတ္ကိုတင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ထားတယ္ "မင္းဘယ္သြားမလို႔လဲ?"
"မင္းနဲ႔ဘာမွမဆိုင္ဘူး" စုန္႔ရီကဒီေနရာမွာေနာက္ထပ္တစ္စကၠန္႔ေလးေတာင္ထပ္မေနနိုင္ေတာ့တဲ့အလား တြန္းထိုး႐ုန္းကန္ေနတယ္။
ကုရွင္ခၽြမ္းအသက္ေအာင့္လိုက္ပီး စုန္႔ရီနားနားကိုကပ္ကာ တိုးတိုးေလးေျပာလိုက္တယ္ "မလွုပ္နဲ႔ ငါမင္းကိုတက္လုပ္မိေတာ့မယ္"
စုန္႔ရီခနေလာက္ေၾကာင္သြားတယ္။ သူေတာင့္ခဲသြားပီး နည္းနည္းေလးမွမလွုပ္ရဲေတာ့ဘူး။ သူ႔မ်က္ႏွာကထိတ္လန္႔မွုေၾကာင့္ရဲလာတယ္ "ငါ့ကိုလႊတ္ေပးေတာ့ ငါေရခ်ိဳေတာ့မယ္"
ကုရွင္ခၽြမ္းကသူ႔အသက္ရွူႏွုန္းေတြကိုထိန္းလိုက္တယ္။ မိနစ္အနည္းငယ္အၾကာမွာေတာ့ သူ႔ကိုခ်ဳပ္ထားတာကိုျဖည္းျဖည္းခ်င္းလႊတ္ေပးပီးမတ္တပ္ရပ္လိုက္တယ္။ ေနာက္ေတာ့ သူကအေဝးကိုအၾကည့္လႊဲလိုက္ပီး ပုံမွန္မဟုတ္စြာေျပာလာတယ္ "မင္းတစ္ခုခုေျပာစရာရွိတယ္ဆိုရင္လဲ ငါ့ကိုတစ္ခ်ိန္လုံးဆြဲေဆာင္မေနနဲ႔"
စုန္႔ရီသြားႀကိတ္လိုက္ပီး စကားတစ္ခြန္းမွမေျပာလိုေတာ့ဘူး။ သူ႔ခႏၲာကိုယ္ကအားအင္ကုန္ခမ္းေမာပန္းေနပီး ထိုင္ဖို႔ေတာင္အားမရွိေတာ့ဘူး။ ဒါေပမဲ့ကုရွင္ခၽြမ္းေရွ႕မွာ သူ႔ရဲ့အားနည္းေနမွုကိုမျပခ်င္တာမို႔ သူရဲ့ေပ်ာ့ေခြေနတဲ့ေျခေထာက္ေတြကိုအိပ္ယာထဲကေနထလို႔ရေအာင္ တြန္းအားေပးလိုက္တယ္။ ေျခလွမ္းအနည္းငယ္လွမ္အပီးမွာ သူတုန္ယင္လာတယ္။
ကုရွင္ခၽြမ္းကၾကည့္မေနနိုင္ေတာ့တာမို႔ လက္လွမ္းပီး သူ႔ခါးေလးကိုထိန္းလိုက္တယ္ "ငါဒီမွာတစ္ေယာက္လုံးရွိေနတာကိုဘာေတြလုပ္ေနတာလဲ?"
မင္းဒီမွာရွိေနလို႔ပဲ ငါ့ရဲ့အားနည္းခ်ကိုမျပခ်င္တာလို႔ စုန္႔ရီစိတ္ထဲမွာေျပာလိုက္ပီး ကုရွင္ခၽြမ္းရဲ့သန္မာတဲ့လက္ေမာင္းေတြကိုတြန္းလိုက္တယ္ "ငါ့ဘာသာငါလုပ္နိုင္တယ္"
ဘယ္လိုလုပ္ ကုရွင္ခၽြမ္းကသူ႔ကိုဒီလိုႀကီးလမ္းေလၽွာက္ခြင့္ျပဳနိုင္မွာလဲ။ ဒါႀကီးကအရမ္းမ်ားလြန္းတယ္။ သူကခႏၲာကိုယ္ကိုကိုင္းလိုက္ကာ လက္တစ္ဖက္ကစုန္႔ရီဒူးေအာက္ကေနလၽွိုသြင္းလိုက္ပီး အလ်ားလိုက္ေပြ႕ခ်ီလိုက္တယ္။ စုန္႔ရီေၾကာက္လန္႔သြားတယ္ "မင္းငါ့ကိုေအာက္ကိုခ်ေပး ငါ့ဘာသာငါသြားနိုင္တယ္"
ကုရွင္ခၽြမ္းကဘာမွမၾကားရတဲ့အတိုင္း tent ကိုဖြင့္ပီး ကၽြန္းေပၚမွာ ႐ုပ္ရွင္အဖြဲ႕သားေတြလုပ္ထားတဲ့ ယာယီေရခ်ိဳခန္းေလးဆီကိုသယ္သြားေတာ့တယ္။ အဲ့ဒီထဲမွာ လူတစ္ေယာက္တည္းရပ္႐ုံေလာက္ပဲက်ယ္ဝန္းတယ္။ ပင္လယ္ထဲမွာရိုက္ကူးပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ လူတိုင္းကဒီကိုေရလာခ်ိဳးေလ့ရွိတယ္။
ကုရွင္ခၽြမ္းသူနဲ႔အတူလိုက္ဝင္လာမွာစိုးတာမို႔ စုန္႔ရီတံခါးကိုျမန္ျမန္ပိတ္လိုက္ပီး သူ႔ကိုသူသန္႔စင္ဖို႔ေရပန္းကိုဖြင့္လိုက္တယ္။ ကုရွင္ခၽြမ္းကေခြးတစ္ေကာင္လိုပဲ သူ႔ကိုကိုက္ထားတာဆိုတာနည္းနည္းေနာေနာမဟုတ္ဘူး။ သူအိပ္ေနတုန္းကဘာမွမခံစားရေပမဲ့ ေရေအးေအးနဲ႔ထိေတာ့ နာလို႔တုန္တက္သြားရတယ္။
ကၽြန္းေပၚမွာမိုးကဘယ္အခ်ိန္တိတ္သြားလဲေတာ့မသိဘူး။ ေကာင္းကင္ႀကီးကတျဖည္းျဖည္းၾကည္လင္လာပီး မိုးရြာပီးလို႔ေျမနံ့နဲ႔ သစ္စိမ္းနံ့ေလးက ပင္လယ္ရဲ့ငန္ပီးစိုစြတ္တဲ့ေလနဲ႔အတူေရာယွက္ေနတယ္။
ေရခ်ိဳးပီးတဲ့အခါမွာေတာ့ စုန္႔ရီကကုရွင္ခၽြမ္းအထဲကိုကမ္းေပးတဲ့ အဝတ္အစားသန္႔သန္႔ေလးလဲပီးတဲ့အခါမွာေတာ့ အရင္ကေလာက္မသက္မသာမျဖစ္ေတာ့ဘဲ ျဖတ္ျဖတ္လတ္လတ္ျပန္ျဖစ္သြားတယ္။
သူtent ထဲဝင္ပီး သူ႔ပစၥည္းေတြကိုသိမ္းလိုက္တယ္။ မေန႔တုန္းကဖုန္းကေရဝင္သြားတာမို႔ screen ေပၚမွာဘာမွမေပၚေတာ့ဘူး။ ကံေကာင္းစြာနဲ႔ပဲ သူ႔မွာအပိုတစ္လုံးရွိေနေသးတယ္။ စုန္႔ရီကဆင္းကဒ္ကိုထုတ္ပီး ေနာက္ဖုန္းထဲထည့္လိုက္တယ္။ သူဖုန္းကိုဖြင့္လိုက္တဲ့အခါမွာ missed call ေပါက္းေျမာက္မ်ားစြာကအတန္းလိုက္ႀကီးေပၚလာတယ္။ သူတို႔ထဲကတခ်ိဳ႕ကေတာ့ ခ်န္စုန္႔နဲ႔တျခားသူငယ္ခ်င္းေတြျဖစ္တယ္။
စုန္႔ရီကဒါရိုက္တာရန္ကိုေတာင္းပန္ဖို႔အရင္းဆုံးဖုန္းခၚလိုက္ပီး မေန႔တုန္းကထိခိုက္မိသြားတာမို႔ ျပန္မလာျဖစ္တာပါဆိုပီးခပ္ျမန္ျမန္ေျပာျပလိုက္တယ္။ ဒါရိုက္တာရန္ကသူ႔ကိုအရမ္းႀကီးေတာ့ အျပစ္မတင္ပါဘူး။ သူကစကားအနည္းငယ္ေလာက္ေျပာပီး ေနာက္တစ္ခါက်ပိုပီးဂ႐ုစိုက္ဖို႔ေျပာတယ္။
စုန္႔ရီခနေလာက္စဥ္းစားပီး ခ်န္းစုန္႔ကိုျပန္ေခၚလိုက္တယ္။
ဖုန္းကခ်ိတ္ဆက္မိပီးခ်က္ခ်င္းပဲ ခ်န္းစုန္႔ရဲ့ရင္ဖိုေနတဲ့အသံကထြက္လာတယ္ "စုန္႔ရီ မင္းအဆင္ေျပရဲ့လား ဒါရိုက္တာရန္ကမင္းကိုရွာမေတြ႕ဘူးဆို..."
"အဆင္ေျပပါတယ္ မေန႔ကဒီတိုင္းဒုကၡနည္းနည္းေရာက္ေနတာ အခုေတာ့ေျဖရွင္းပီးသြားပါၿပီ" စုန္႔ရီအသံကျဖတ္လတ္တက္ႂကြေနတဲ့အသံေပါက္တယ္။
ကုရွင္ခၽြမ္းကလက္ပိုက္ပီး ထိုင္ခုံေပၚမွာမွီထိုင္ကာ စုန္႔ရီကိုမ်က္လုံးေမွးၾကည့္ေနတယ္။
အခုဖုန္းေျပာေနတဲ့ပုံကစကားေျပာလို႔မဝတဲ့ပုံနဲ႔။ ဖုန္းေကာလ္ေလးတစ္ခုကစုန္႔ရီကိုေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္လုပ္နိုင္တယ္ေပါ့။
"ဟုတ္ပါၿပီကြာ ငါမင္းကိုသတင္းေကာင္းေျပာစရာရွိတယ္"
"ဘာသတင္းေကာင္းလဲ?"
"ငါ 'xxx' ရဲ့မူရင္း blu-ray ေခြဝယ္ထားတယ္ မင္းအဲ့တာကိုအရမ္းႀကိဳက္တာငါမွတ္မိေသးတယ္"
စုန္႔ရီမ်က္လုံးေတြကေတာက္ပသြားပီး ျပဳံးလိုပ္တယ္ "မင္းအရမ္းေတာ္တာပဲ ကၽြန္ေတာ္အဲ့တာကိုရွာေနတာႏွစ္ဝက္ေလာက္ေတာင္ရွိေနပီ"
"မင္းျပန္လာရင္ ငါတို႔ဒီတစ္ခုကိုအတူတူၾကည့္ၾကမယ္"
"အိုေခေလ ကၽြန္ေတာ္လဲခင္ဗ်ားအိမ္က႐ုပ္ရွင္႐ုံေလးကိုသတိရေနတာ 'xxx' ကိုၾကည့္ရတဲ့ခံစားခ်က္နဲ႔ပါေပါင္းရင္အရမ္းမိုက္မွာပဲ"
ခ်န္းစုန္႔ကေနာက္ထပ္စကားထပ္ေျပာမလို႔လုပ္တဲ့အခ်ိန္မွာ ဖုန္းတစ္ဖက္ေန 'bangbangbang' အသံေတြၾကားလိုက္ရတေတာ့ သူေမးလိုက္တယ္ "စုန္႔ရီ ဘာျဖစ္တာလဲ"
ကုရွင္ခၽြမ္းက႐ုပ္တည္ႀကီးနဲ႔ သူ႔ေျခေထာက္အရွည္ႀကီးကိုဆန္႔ထုတ္ပီး ေလးေထာင့္စားပြဲကိုဖိနပ္ထိပ္နဲ႔ကန္ေနတာမို႔ ဆူဆူညံညံအသံေတြထြက္လာတာျဖစ္တယ္။
စုန္႔ရီသူ႔ကိုစိုက္ၾကည့္လိုက္ပီး အသံကိုႏွိမ့္လိုက္တယ္ "ဘာမွျဖစ္ပါဘူး သ႐ုပ္ေဆာင္တစ္ေယာက္ေမြးထားတဲ့ေခြးေလးတစ္ေကာင္ပါ စကားနားမေထာင္ဘူး အရမ္းဆိုးတယ္"
ကုရွင္ခၽြမ္းကမ်က္ေမွာင္ႀကီးၾကဳတ္ကာစုန္႔ရီကိုေအးစက္စက္စိုက္ၾကည့္ေနတယ္။
ခ်န္းစုန္႔ကျပဳံးလိုက္တယ္ "အဲ့ဒီေခြးေလးကဘာမ်ိဳးလဲ?"
စုန္႔ရီကစိတ္အေျခအေနေကာင္းေနတာမို႔ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးပဲေျဖလိုက္တယ္ "အလက္စကာပါ ကစားရတာေပ်ာ္စရာေကာင္းတယ္"
"တကယ္လား?" ခ်န္းစုန္႔ကစိတ္ဝင္စားလာပီး တရင္တႏွီးပဲအႀကံျပဳတယ္ "သူဆိုးေနတာကမ်ိဳးပြားခ်ိန္ေရာက္လို႔ျဖစ္နိုင္တယ္ ေစာေစာြေးသြင္းထားတာက လူေရာေခြးေရာအတြက္ေကာင္းတယ္"
စုန္႔ရီေလွာင္ရယ္ရယ္လိုက္တယ္။ ကုရွင္ခၽြမ္းမ်က္ႏွာႀကီးကလူေတြကိုကိုက္စားေတာ့မဲ့အတိုင္း မည္းေမွာင္႐ုပ္စိုးေနပီ။ စုန္႔ရီအရမ္းေပ်ာ္ရႊင္ေနတယ္ "မင္းေျပာတာမွန္တယ္ ကၽြန္ေတာ္ဒီလိုလုပ္ဖို႔ဘာလို႔ေမ့ေနရတာလဲ"
ခ်န္းစုန္႔ကလဲလိုက္ရယ္ပီး အသံတိုးတိုးေလးနဲ႔ေျပာတယ္ "မင္းရယ္တာကိုမၾကားရတာေတာင္အေတာ္ၾကာပီ ငါတစ္ခါၾကားတိုင္း ငါ့စိတ္ကအရမ္းအေျခအေနေကာင္းသြားတယ္"
"အာ့ဆိုခင္ဗ်ားကၽြန္ေတာ့္ကို မ်ားမ်ားဆက္သြယ္သင့္တယ္ အဲ့တာမွ ႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာေရာစိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာပါက်န္းမာမွာ" စုန္႔ရီကစေနာက္ပီးေျပာလိုက္တယ္။
"မင္း Imperial Capital ကိုျပန္လာရင္ ငါတို႔ညစာအတူတူသြားစားရေအာင္ ငါတို႔မၾကာမၾကာသြားတတ္တဲ့စားေသာက္ဆိုင္မွာ ဟင္းပြဲအသစ္ေတြထပ္တိုးလာတယ္ အဲ့ဒီအရာသာကိုမင္းႀကိဳက္မွာေသခ်ာတယ္"
ကုရွင္ခၽြမ္းမ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ေနတယ္။ ေသာက္ရမ္းစိတ္ပ်က္လြန္းလို႔ သူတို႔ေျပာတာေတြကိုေနာက္ထပ္ထပ္နားမေထာင္နိူင္ေတာ့ဘူး။ သူစုန္႔ရီဖုန္းကိုေဒါသတႀကီးဆြဲယူလိုက္ပီး ျမန္ျမန္ဖုန္းခ်ပစ္လိုက္တယ္။
စုန္႔ရီကစိုက္ၾကည့္လာတယ္ "မင္းဘာလုပ္တာလဲ?"
"ငါစိတ္ေပ်ာ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ သူနဲ႔ဖုန္းေျပာဖို႔ငါခြင့္မျပဳဘူး" ကုရွင္ခၽြမ္းကဖုန္းကိုလက္ထဲမွာဖ်စ္ညစ္ထားတယ္။
စုန္႔ရီကနားမလည္နိုင္စြာအံႀကိတ္လိုက္တယ္ "မင္း႐ူးေနလား ငါဘာသာဘယ္သူနဲ႔ေျပာေျပာမင္းနဲ႔ဆိုင္လို႔လား?"
ကုရွင္ခၽြမ္းကသူ႔ကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္လာတယ္ "ငါခြင့္မျပဘူး မင္းခႏၲာကိုယ္ကအခုေလးတက္သက္သာလာတာ ေကာင္းေကာင္းအနားယူရမယ္"
"ဒီကိစၥေတြေျပာရေအာင္မင္းကဆရာဝန္လား?" စုန္႔ရီကကုရွင္ခၽြမ္းရဲ့စိတ္ကိုအေႏွာင့္အယွက္ေပးလိုက္မိတာကိုမသိဘဲ ေဒါသတႀကီးေျပာလိုက္တယ္။
ကုရွင္ခၽြမ္းကေအးစက္စက္ပဲျပန္ေျပာလာတယ္ "ေသခ်ာေပါက္မင္းကိုဂ႐ုစိုက္ေပးရမွာေပါ့ ေနာက္တစ္ခါထပ္အေအးမိပီး ငါ့ကိုအဖ်ားကူးသြားရင္ဘယ္လိုလုပ္မလဲ?"
စုန္႔ရီကေဒါသအရမ္းထြက္ေနတယ္။.မင္းအဖ်ားကူးမွားေၾကာက္ေနသလို ငါကလဲမင္းဆီကဦးေႏွာက္မသန္စြမ္းတဲ့ေရာဂါကူးမွာေၾကာက္ေနတာ။ "ငါ့ကိုဖုန္းျပန္ေပး"
ကုရွင္ခၽြမ္းကဘာမွလွုပ္ရွားမွုမရွိဘဲ စုန္႔ရီကိုစစ္ေဆးေမးျမန္းလိုက္တယ္ "ခ်န္းစုန္႔နဲ႔မင္းရဲ့ဆက္ဆံေရးကဘာလဲ မင္းတို႔မၾကာခဏခနအတူတူစားေသာက္ေပ်ာ္ပါးၾကတာလား?"
စုန္႔ရီကမ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္လိုက္တယ္ "မင္းဘာလို႔ေမးေနတာလဲ?"
"Star Entertainment ကမၾကာခင္ငါ့ရဒ့ကုမၸဏီျဖစ္လာမွာ ပီးေတာ့မင္းတို႔အားလုံးကငါ့ရဲ့အလုပ္သမားပဲ ငါကမင္းတို႔ဆက္ဆံေရးကိုစစ္ေဆးရလိမ့္မယ္" ကုရွင္ခၽြမ္းကနည္းလမ္းတက်ေျပာတယ္။
စုန္႔ရီကအသက္ျပင္းျပင္းတစ္ခ်က္ရွူလိုက္ပီး အရွုံးေပးလိုက္ရေတာ့တယ္ "ငါဖုန္းမလိုေတာ့ပါဘူး မင္းနဲ႔ငါနဲ႔ကအတန္းေဖာ္ေတြျဖစ္ခဲ့တာဆိုေတာ့ မင္းကိုဖုန္းတစ္လုံးလက္ေဆာင္ေပးတယ္ပဲထားလိုက္ေပါ့"
ဒီေသာက္ဖုန္းကိုငရဲကိုယူသြားပီးေဆာ့ေနလိုက္လူဆိုးေကာင္ရဲ့။
ကုရွင္ခၽြမ္းကပိုပီးေတာင္စိတ္ပ်က္သြားေသးတယ္။ သူကခ်န္းစုန္႔နဲ႔စုန္႔ရီအရမ္းရင္းႏွီးေနတာကိုၾကားလိုက္ရေတာ့ မေပ်ာ္ေတာ့ဘူး ဒါေပမဲ့ စုန္႔ရီကဒီတစ္ႀကိမ္မွာေဒါသထြက္သြားေတာ့ သူေနာက္ထပ္ထပ္ပီးမသက္မသာခံစားရတယ္။
သူမေန႔တုန္းကစုန္႔ရီကိုဟိုလိုလုပ္ခဲ့ပီး ဒီေန႔က်စုန္႔ရီကိုေနာက္ထပ္ေဒါသထြက္ေအာင္လုပ္ခဲ့ျပန္ပီ။
သူအရမ္းႀကီးယုတ္မာေနတာလား?
စုန္႔ရီအိပ္ယာထဲဝင္ကာေစာင္ျခဳံပီးအိပ္လိုက္တယ္။ သူနိုးလာတဲ့အခါမွာ ႐ုပ္ရွင္အဖြဲ႕သားေတြလဲေရာက္ေနၾကပီ။ စုန္႔ရီက ကမ္းေျခၿမိဳ႕ကိုေရာက္ေတာ့ ဒါရိုက္တာရန္ဆီကေန ေနမေကာင္းဘူးဆိုပီးလဝက္ေလာက္ခြင့္ယူကာ Imperial Capital ကိုတိတ္တိတ္ေလးျပန္လာလိုက္တယ္။
သူအိမ္ျပန္ေရာက္တဲ့အခါမွာ ရင္းႏွီးေနတဲ့အခန္းလထဲမွာမတ္တပ္ရပ္ပီး ေခါင္းအုံးေလးပိုက္လိုက္ခါမွ လုံျခဳံတယ္လို႔ခံစားရေတာ့တယ္။
ကုရွင္ခၽြမ္းရဲ့ေရွ႕မွာ သူမ်က္ႏွာကတည္ၿငိမ္ေနတယ္ဆိုေပမဲ့ တကယ္ေတာ့ ႏွလုံးသားမွာ ေသြးစိမ္းရွင္ရွင္ထြက္ေနတာျဖစ္တယ္။
စုန္႔ရီသူ႔ရဲ့ virginity အတြက္ပူေဆြးဖို႔ေတာင္အခ်ိန္မရဘူး သူ႔အေမကေန႔လည္ခင္းက်အိမ္တံခါးမွာဆိုက္ဆိုက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ႀကီးေရာက္ခ်လာတယ္။ သူ႔ရဲ့အေရွ႕အေနာက္မွာ ႀကီးေကာင္ႀကီးမား bodyguard သုံးေယာက္ကရပ္ေနတယ္။
စုန္႔ရီဟိုတစ္ခါတုန္းကသူ႔သူငယ္ခ်င္းကိုရွာေပးထားခိုင္းတဲ့သူေတြျဖစ္မယ္။
စုန္႔ရီ bodyguard တစ္ေယာက္ကိုအထက္ေအာက္အစုံအဆန္ၾကည့္လိုက္ပီး ရင္းႏွီးေနသလိုခံစားရတယ္ "မင္းနာမည္ဘယ္သူလဲ?"
ေက်ာက္ဟုန္းရန္ကစုန္႔ရီရဲ့အကၤ်ီလက္ကိုဆြဲလိုက္ပီး မ်က္လုံးတစ္ခ်က္မွိတ္ပီးေျပာတယ္ "ေရွာင္ေက်ာက္ကမင္းတို႔အထက္တန္းေက်ာင္းကေက်ာင္းသားေဟာင္းေလ ေက်ာက္က်န္းေဝတဲ့"
အဲ့လိုေျပာမွစုန္႔ရီသတိရေတာ့တယ္။ အထက္တန္းတုန္းကေက်ာင္းလူဆိုးႀကီး ေက်ာင္းအျပင္ဘက္မွာလူမိုက္အဖြဲ႕လုပ္ပီး တစ္ေန႔လုံးကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ေပးရရင္ဘယ္ေလာက္ဆိုပီးပိုက္ဆံေတာင္းတဲ့သူႀကီးေပါ့။ အခုက် သူ bodyguard ျဖစ္လာမယ္လို႔ စုန္႔ရီထင္မထားခဲ့ဘူး။
စုန္႔ရီကလက္ဆန္႔ထုတ္လိုက္ပီး ႏူးႏူးညံ့ညံ့ျပဳံးျပတယ္ "ငါမင္းကိုဒီရက္ပိုင္းေတြမွာဒုကၡေပးမိသလိုျဖစ္သြားတယ္"
ေက်ာက္က်န္းေဝရဲ့မ်က္ႏွာကထူးဆန္းေနပီး သူ႔လက္ကိုဆြဲပီးလွုပ္တယ္။ စုန္႔ရီကသူ႔ရဲ့တုန္ေနတဲ့လက္ကိုၾကည့္လိုက္ပီး စိတ္သက္သာရာရေအာင္ေျပာလိုက္တယ္ "ထိုင္ပါအုံး အရမ္းႀကီးစိတ္လွုပ္ရွားေနစရာမလိုပါဘူး"
ေက်ာက္က်န္းေဝကဆိုဖာေပၚမွာငူငူငိုင္ငိုင္ႀကီထိုင္ေနတယ္။ စုန္႔ရီသူ႔ရဲ့လည္ပင္းေနာက္မွာေခၽြးေအးေတြထြက္ေနတာကိုျမင္လိုက္ရတယ္။ တစ္ခ်က္ၾကည့္႐ုံနဲ႔တင္သူေၾကာကက္ေနမွန္းသိသာလွတယ္။ ေက်ာက္က်န္းေဝနဲ႔သူနဲ႔တစ္ေက်ာင္းတည္းဆိုေပမဲ့ ႏွစ္ေယာက္သားၾကားမွာဘာျပႆနာမွမရွိခဲ့ပါဘူး။ ဘာလို႔ေက်ာက္က်န္းေဝကသူ႔ကိုျမင္႐ုံနဲ႔အရမ္းေၾကာက္ေနရတာလဲ?
"ငါတို႔တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္သိလို႔လား?" စုန္႔ရီသိခ်င္စိတ္ျပင္းစြာနဲ႔ေမးလိုက္တယ္။
ေက်ာက္က်န္းေဝႏွုတ္ခမ္းေတြကတုန္သြားပီး မ်က္ႏွာကျဖဴေဖ်ာ့သြားတယ္။ သူစုန္႔ရီကိုျမန္ျမန္တစ္ခ်က္ၾကည့္ပီး အထစ္ထစအေငါ့အေငါ့ေျပာလာတယ္ "မသိပါဘူး ငါတို႔မေတြ႕ဖူးဘူး"
~~~~~~~
Spoiler: ေက်ာက္က်န္းေဝရယ္ ခါးေပၚကတက္တူးရယ္ စုန္႔က်ဲေျပာတဲ့ ကုရွင္ခၽြမ္းကသူတို႔အိမ္နားကလမ္းမွာေစာင့္ေနတယ္ဆိုတာရယ္ကဆက္စပ္ေနတယ္ chapter 81 က်မွအဲ့ဒီအေၾကာင္းကပါလာမွာ ကုရွင္ခၽြမ္းက protective love rival ႀကီး 😥