"ဒီႏြားနို႔ဘူးေတြကဘယ္ကဟာေတြလဲ?.."
ေရခဲေသတၱာဖြင့္ရင္း ေနာင္ကေမးလာသည္။
"ေနထူးေပးသြားတာ.."
"ဘာ!..."
ေရခဲေသတၱာကိုေဆာင့္ပိတ္အသံနဲ႔ေနာင့္ရဲ႕ ဘာဆိုတဲ့အသံႀကီးက ဟိန္းစြာထြက္လာသည္။
"ခင္ဗ်ားနဲ႔အဲ့ေကာင္ကဘာမို႔လို႔ ခင္ဗ်ားကအဲ့ေကာင္ေပးတာယူထားတာလဲ?..."
ပန္းကန္ေဆးေနရင္းမို႔ လက္သုတ္နဲ႔လက္ကိုသုတ္ကာ ရွင္းသန္႔အျမန္ထြက္လာသည္။
"သူက ေစတနာနဲ႔ေပးတာဆိုေတာ့ ကိုယ္လည္း..."
"ခင္ဗ်ား ေရလာေျမာင္းေပးလုပ္ေနတာလား...
ခင္ဗ်ားကဘာဆိုတာခင္ဗ်ားမသိဘူးလား..."
"ကိုယ္အဲ့လိုမလုပ္ရပါဘူး..."
"အေနအထိုင္ကိုမတတ္ဘူး...
အဲ့ေကာင္နဲ႔ေရာေရာေနွာေနွာမေနနဲ႔...
က်ဳပ္ဘယ္ေလာက္ထိေျပာမွ ခင္ဗ်ားအဲ့ေကာင္နဲ႔မပတ္သတ္မွာလဲ?..."
"ကိုယ္ကေလးမဟုတ္ဘူးေနာင္...
ဘယ္သူေကာင္းတယ္ဆိုးတယ္ဆိုတာကို ကိုယ္ေကာင္းေကာင္းခြဲျခားနိုင္ပါတယ္.."
"ေၾသာ္ ခင္ဗ်ားကေနထူးကိုထိေတာ့ျပန္ေတာင္ေျပာတတ္ေနၿပီေပါ့...."
"ကိုယ္ျပန္ေျပာတာမဟုတ္ဘူး ကိုယ္ကအမွန္တိုင္းေျပာတာ...
ေနထူးကိုေနာင္မေကာင္းဘူးဘယ္ေလာက္ပဲေျပာေျပာ ေနထူးကကိုယ့္အေပၚမွာခင္မင္တဲ့ဆက္ဆံေရးပဲရွိတယ္ ကိုယ့္အသားကိုေတာင္မထိဘူး...
ၿပီးေတာ့ ေနထူးကကိုယ့္ကိုသူငယ္ခ်င္းလိုခင္တယ္ဆိုတာကိုယ္ယံုတယ္..."
"ေအး ခင္ဗ်ားတို႔ဘာသာခင္ခ်င္ခင္မခင္ခ်င္ေန...
က်ဳပ္အိမ္မွာေနရင္ က်ဳပ္စကားကိုနားေထာင္...
မဟုတ္ရင္ က်ဳပ္အဆိုးမဆိုမနဲ႔ဲ႔.."
ေျပာၿပီးေနာင္က အိတ္ကပ္ထဲမွာထည့္ထားတဲ့အရာတစ္ခုကိုထုတ္လိုက္သည္။ အစိမ္းေရာင္အိတ္ေလးထဲက ယူလိုက္သည္က ကြမ္းတစ္ယာပင္။ သူ႔ေရွ႕မွာတင္ ပါးစပ္ထဲသခ်ာထည့္ျပသြားကာ သူ႔ကိုတစ္ခ်က္လွည့္ၾကည့္ၿပီးထြက္သြားေလသည္။
ဒါ သူ႔ကိုတမင္အ႐ြဲ႕တိုက္သြားမွန္းသူသိတယ္..
ေနာင္နဲ႔စခင္တဲ့အခ်ိန္ကတည္းက ကြမ္းယာမစားဖို႔ ေနာင့္ကိုသူေျဖာင္းဖ်ဖူးသည္။ အဲ့အခ်ိန္က သူေျပာတဲ့အတိုင္း ေနာင္မစားဘူး...
သူဒီကိုေရာက္ေတာ့လည္း ေနာင္စားတာသူမေတြ႕ဘူး...
အခုမွ သူ႔ကိုအ႐ြဲ႕တိုက္ၿပီး သူ႔ေရွ႕မွာစားျပသြားတာ...
ရွင္းသန္႔ေခါင္းသာခါလိုက္ၿပီး ပန္းကန္ေတြဆက္ေဆးဖို႔ရာ မီးဖိုေဆာင္ထဲဝင္ဖို႔ျပင္လိုက္သည္။
"ေနာင္ ဘာလုပ္ အု ေနာင္ အြန္း မလုပ္ အြန္း...."
မီးဖိုေဆာင္ထဲမေရာက္ခင္ လက္တစ္ဖက္ကိုအဆြဲခံလိုက္ၿပီး အိမ္နံရံကိုကပ္ျခင္းခံလိုက္ရသည္။ ထို႔ေနာက္ ေနာင္က မဲ့ၿပံဳးတစ္ခုကိုပန္ဆင္ကာ သူနႈတ္ခမ္းေတြကိုအတင္းအၾကပ္နမ္းလာသည္။ ပါးစပ္ထဲေရာက္လာတဲ့အရာေတြေၾကာင့္ ရွင္းသန္႔ ေနာင့္ကိုတြန္းဖယ္ပါေသာ္လည္း ေနာင္ကအတင္းခ်ဳပ္ထားတာမို႔တြန္းဖယ္လို႔မရ။ ပါးစပ္ထဲကိုေရာက္လာတဲ့အရာေတြေၾကာင့္ ရွင္းသန္႔အန္ေတာင္အန္ခ်င္မိသည္။ သူ႔ပါးစပ္ထဲက အရာေတြအကုန္လံုး ရွင္းသန္႔ပါးစပ္ထဲေရာက္သြားမွ ရွင္းသန္႔ကိုလႊတ္ေပးေလသည္။
လႊတ္ေပးလိုက္လို႔ ကြမ္းယာဖက္ေတြကိုသြားအန္ထုတ္မယ္ျပင္လိုက္ေသာ္လည္း ပါးနွစ္ဖက္ကိုလက္နဲ႔ညႇစ္ထားေလသည္။
"ၿမိဳခ် သြားအန္ဖို႔မစဥ္းစားနဲ႔..."
ရွင္းသန္႔ႀကိတ္မွိတ္ၿပီးသာျမဳိခ်လိုက္သည္။
"ဟက္! ဒီလိုမွေပါ့ စကားနားေထာင္သားပဲ...
ကြၽန္ေတာ့္ေစတနာပါ ကြမ္းယာမစားတတ္တဲ့ခင္ဗ်ားကိုဝါးၿပီးေကြၽးခ်င္တာ..."
မ်က္နွာေပေနတဲ့ကြမ္းယာဖက္ေတြလက္နဲ႔ဖယ္လိုက္ၿပီး...
"ကိုယ့္ကိုဘာလို႔ဒီလိုလုပ္တာလဲ?...
ကိုယ္ကြမ္းယာမႀကိဳက္တာ ေနာင္သိရဲ႕သားနဲ႔..."
"သိလို႔တမင္လုပ္တာ အဲ့တာက်ဳပ္ကိုၿပန္ေျပာလို႔...
ေနာက္တစ္ခါဆို နွစ္ရာဝါးေကြၽးမွာ...
စားခ်င္ေသးရင္ မ်ားမ်ားျပန္ေျပာ..."
"ေနာင္အခုလိုလုပ္ေနတာ ကေလးဆန္တဲ့အျပဳအမူဆိုတာေရာ ေနာင္သိရဲ႕လား..."
"အဲ့ေတာ့ဘာျဖစ္လဲ?.."
"ေနာင့္ရဲ႕ကေလးဆန္တဲ့အျပဳအမူေတြေၾကာင့္ပဲ ေနာင္တေန႔ကိုယ္ေအာက္ေရာင္ေအာင္ ကိုယ္လုပ္ျပမယ္.."
ေနာင့္ကိုယ္ကိုဖယ္လိုက္ၿပီး သူထြက္လာခဲ့သည္။ အနိုင္နဲ႔ပိုင္းၿပီးေျပာခဲ့သည္မို႔ သူခပ္သြက္သြက္ေလးေလ်ွာက္လာခဲ့သည္။
"ကိုယ္ေအာက္ေရာက္ေအာင္ဆိုတာ ခင္ဗ်ားဘာစကားေျပာတာလဲ?...
ရာရွင္းသန္႔ ေမးေနတယ္မဟုတ္ဘူးလား.."
အေနာက္ကတေကာက္ေကာက္လိုက္လာကာ ေမးလာသည္။
"ကိုယ္အိမ္သာသြားမလို႔ ေနာင္အိမ္သာထဲထိလိုက္ေမးမလို႔လား.."
ေျပာလိုက္ေတာ့ ရပ္သြားၿပီေနခဲ့ေလသည္။
"ခင္ဗ်ားထြက္လာမွေတြ႕မယ္.."
အေရွ႕ကေနႀကိမ္းၿပီးေစာင့္ေနတာမို႔ ထိုေန႔က ရာရွင္းသန္႔တစ္ေယာက္ အိမ္သာထဲမွာ တစ္နာရီေလာက္ေနခဲ့ရသည္။
_________________________________
"ကိုရွင္းသန္႔ ကိုရွင္းသန္႔.."
အိမ္ေရွ႕ကေနေခၚသံၾကားရတာေၾကာင့္ ရွင္းသန္႔ၿခံတံခါးသြားဖြင့္ေပးလိုက္သည္။ ၿခံတံခါးဖြင့္ေပးလိုက္ေတာ့ ဒယိမ္းဒယိုင္ျဖစ္ေနတဲ့ေနာင့္ကိုလူတစ္ေယာက္ကတြဲထားသည္။
"ေနာင္ဘာျဖစ္တာလဲ?.."
"ထန္းရည္ေတြေသာက္လာတာ...
ေတာ္ေတာ္ေလးမူးေနတာနဲ႔ကြၽန္ေတာ္လာပို႔ေပးတာပါ..."
"ေၾသာ္ အင္းအင္း ေက်းဇူးပါပဲ.."
ရွင္းသန္႔လည္း ေနာင့္ကိုတြဲလိုက္ၿပီး အိမ္ထဲကိုေခၚလာသည္။
"ရာရွင္းသန္႔ လာမတြဲနဲ႔ လႊတ္ေပးစမ္း..."
"မူးေနတယ္မဟုတ္လား ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးေနေနာ္.."
"ခင္ဗ်ားကိုမေက်နပ္ဘူး က်ဳပ္ကိုလႊတ္ေပး...
လႊတ္ေပးလို႔ေျပာေနတယ္ေနာ္.."
"အခန္းထဲေရာက္ရင္လႊတ္ေပးမယ္ေနာ္..."
ေျပာလိုက္ေတာ့ၿငိမ္သြားသည္။ ရွင္းသန္႔လည္း သူ႔အခန္းထဲေရာက္တဲ့အထိတြဲပို႔လိုက္ၿပီး ကုတင္ေပၚမွာလွဲေစလိုက္သည္။ အက်ႌေတြကလည္း ထန္းရည္အနံ႔ေတြစြဲေနတာေၾကာင့္ အက်ႌကိုခြၽတ္လိုက္သည္။
"ကြၽန္ေတာ့္အက်ႌကိုမခြၽတ္နဲ႔ ဖယ္ေပးစမ္း.."
"ေနာင့္အက်ႌမွာအနံ႔ေတြစြဲေနတယ္ အက်ႌလဲလိုက္ေနာ္.."
"မလဲဘူး ကြၽန္ေတာ္အသားကိုမထိနဲ႔...
ကြၽန္ေတာ္ခင္ဗ်ားကိုေျပာထားတယ္မဟုတ္လား ကြၽန္ေတာ္ခင္ဗ်ားကိုမခ်စ္ဘူးလို႔..
ကြၽန္ေတာ္မခ်စ္တဲ့လူ ကြၽန္ေတာ့္အသားထိတာကြၽန္ေတာ္မႀကိဳက္ဘူး ေအ့ ဖယ္.."
"ေနာင္ မင္းဘာလို႔ေျပာရဆိုရခက္တာလဲ?...
မင္းမခ်စ္ေပမယ့္ ကိုယ္မင္းကိုခ်စ္တယ္...
မင္းဘက္ကကိုယ့္ကိုမခ်စ္ေျပာေလ ကိုယ္ကမင္းကိုပိုခ်စ္ေလပဲ..."
ေနာင့္ရဲ႕အက်ႌၾကယ္ေစ့ေတြကိုျဖဳတ္လိုက္ၿပီး ရွင္းသန္႔ကဆိုလာသည္။
"ခင္ဗ်ားေတာ္ေတာ္အမွတ္မရွိတာပဲ ဟားဟား..."
ေနာင့္ဆံပင္ေလးေတြကိုသပ္တင္ေပးလိုက္ၿပီး ရွင္းသန္႔ကၿပံဳးကာထပ္ဆိုလာသည္။
"ေနာင္ မင္းရဲ႕အခုလိုပံုစံေလးကတကယ္မိုက္တာပဲ..."
"ခင္ဗ်ားဘာစကားေျပာတာလဲ?.."
"ရွဴး တိုးတိုး ေဒါသေတြမပါပါနဲ႔...
ကိုယ္မင္းကိုေျပာခဲ့တယ္မဟုတ္လား တေန႔မင္းကိုယ္ေအာက္ေရာက္ေစရမယ္ဆိုတာေလ...
ကိုယ္အခု အဲ့တာကိုလက္ေတြ႕အေကာင္အထည္ေဖာ္ေတာ့မယ္.."
"ခင္ဗ်ား မယုတ္မာနဲ႔ေနာ္..."
ၾကယ္ေစ့ျဖဳတ္ထားတဲ့အက်ႌဆြဲခြၽတ္လိုက္ၿပီး ရွင္းသန္႔က မဲ့ျပဳံးၿပံဳးကာ ေနာင္ကိုယ္ေပၚကိုအုပ္မိုးလာသည္။ ေနာင္ရုန္းေနပါေသာ္လည္း အေပၚကလူက အရုိးထဲကအားထြက္ေနကာ သူဘယ္လိုမွရုန္းလို႔မရ။
"ခင္ဗ်ားဘာလုပ္မလို႔လဲ?...
ခင္ဗ်ားမယုတ္မာနဲ႔ေနာ္..."
"မူးေနတယ္မဟုတ္ဘူးလား...
ရွဴး တိုးတိုး ကိုယ္အားမသံုးခ်င္ဘူး..."
"ခင္ဗ်ား!..."
လက္ညဳွိးနဲ႔ပါးစပ္ကိုပိတ္ကာ ေျပာေနတဲ့ရာရွင္းသန္႔ရဲ႕ပံုစံကိုေနာင္တစ္ခါမွမျမင္ဖူးေပ။
သူ႔အက်ႌကိုခြၽတ္ခ်လိုက္ၿပီး ေနာင့္ကိုယ္ခႏၶာကိုယ္ကိုအမွတ္မ်ားေပးလာသည္။
"ရာရွင္းသန္႔ လူယုတ္မာ...
ဖယ္ေပးစမ္း မေကာင္းတဲ့လူ လူယုတ္မာ ဖယ္ေပးလို႔ေျပာေနတယ္ေနာ္..."
"မင္းေလးက အားသံုးမွႀကိဳက္တယ္ဆိုေတာ့လည္း..."
ရုတ္တရက္ႀကီး ခႏၶာကိုယ္ကိုဆြဲလွည့္လိုက္တာေၾကာင့္ ေနာင္တစ္ေယာက္ေမွာက္ခံုျဖစ္သြားေလသည္။ ေျခေထာက္၂ေခ်ာင္းကိုဆြဲကားလိုက္တဲ့အခါမွာေတာ့....
"အားးးးးးးးးးးးးးးးး"
___________________________________________________________
ပိန္တိုင္းလည္းအထင္မေသးပါနဲ႔ေနာင္
အရိုးထဲကအားထြက္ပါတယ္🙃
ေနာင္သိဖို႔🤫
9.6.2021
💙Chel💙