DISCLAIMER:
ang storyang ito ay fiction lamang at kathang isip lamang ng manunulat kong may mga nadawit mang mga pangalan ng lugar, stablisyemento at mga pangalan ito ay hindi sinasadya at nag kataon lamang huwag masyadong seryosohin naway mag enjoy kayo sa pag babasa.
ELIS POV
nag simula ang lahat noong bata palamang kami meron akong kakambal ayla ang pangalan niya hindi kami identical twins kaya malayo ang itsura namin sa isat isa pero gayon paman ay mag asundong mag kasundo kami hindi kami nag sesekreto at nag sisinungaling sa isat isa palagi ring kaming mag kasama pero merong mga oras na hindi kami mag kasama yon ay kapag papasok na sa school homeschooling kasi ko dahil meron akong heart failure dahilan upang i bahay lang ako ng mga magulang namin habbang si ayla naman ay pumapasok sa karaniwang universidad
palagi siyang excited umuwi dahil may mga dala siyang balita kong anong nagyari sa school nila at tuwang tuwa naman akong marinig yon
alam mo ba napaka ganda ng playground don eli!. nakangiti niyang sabi
talaga ba? gusto ko ring pumasok don!. malungkot kong sabi
wag kang mag alala kapag magaling kana ay sabay tayong mag lalaro don!. sabi niya at niyakap ako
palagi siyang may kwento tuwing papasok siya at palagi akong masayang marinig yon lumipas ang ilang taon ay tumungtong na kami ng 1st year high school hindi parin nag babago ang mga kwento niya medyo naiingiit pa nga ako noon dahil hanggang ngayon ay sa bahay parin ako nag aaral gusto ko rin mag karoon ng kaibigan gaya niya
ngunit sa kalagitnaan ng 1st year high school ay nag bago si ayla hindi na siya nag kwekwento saaki ng mga nangyayari sakaniya iniisip ko noon ay stress lang siya dahil high school na kami at mahirap talaga ang tinuturo lalo nat nasa university siya palagi siyang umuuwi sa bahay na matamlay nasa ibang bansa ang mga magulang namin kaya tanging batler at tatlong yaya lang ang kasama namin sa bahay pati narin si tita nag taga alaga saamin hindi naman strikto si tita at hindi niya rin kami sinasaktan inaalagaan niya kami ng maayos na parang mga anak niya
parang may iba sa kapatid mo ayos lang ba siya? hindi naman siya ganiyan dati ah!. puna ni tita habbang nag aayos ng hapag kainan
hindi ko nga po alam e pati saakin ay hindi niya sinasabi marahil ay stress lang siya dahil mahirap siguro ang kanilang pinapag aralan!. sabi ko at nag ayos rin hapag kainan
sige na at tawagin mo na siya kakain na tayo!. sabi ni tita kaya naman nag tungo ako sa kwarto niya kumatok muna ako bago ako pumasok
ayla? kakain na daw!. sabi ko mula sa pinto
sige palabas nako!. sambit niya
ng kumain kami nong gabing yon ay bumalik ang dating ayla nag kwento ulit siya kaya hindi nalang namin pinansin ni tita yong nangyari noong mga nakaraang araw isang taon pa ang lumipas at natapos na ang 1st year high school
bumalik ang sigla ni ayla noong mga nakaraang bakasyon nag bakasyon rin sina mama upang makita kaming dalawa halos hindi maipinta ang saya namin noon hiniling ko pa ngang sana ay hindi na matapos ang araw nayon
eli gusto mo bang mag kolehiyo sa pinag aaralan ng kapatid mo?. tanong ni mama nag katinginan kaming dalawa at ngumiti
papayagan niyo na po ako?. tanong ko na may ngiti sa aking mga labi
oo nasabi kasi ng doktor na may heart donor na daw kaya naman papayagan na kitang sumabay mag kolehiyo sa kapatid mo !. nakangiting sabi ni mama
narinig mo yon? papasok tayo sa iisang school tapos sabay mag rerecess at mag lalakad sa buong university!. nakangiting sabi ko
oo na narinig ko!. nakangiting sabi niya
itour moko ah!. nakangiti kong sabi tumango lang siya at kumain na
ng matapos ang kainan ay nag usap kaming mag kapatid binahagi ko sakaniya nag mga plano ko habbang nag kokolehiyo kami sinabi ko rin na dapat ay tabi kami ng upuan dahil parehas lang naman ang kukunin naming course nais kasi naming mag legal management dahil pangarap naming dalawa na magging lawyer gaya ng mga napapanood namin sa tv
isang araw umalis kami noon papunta sa doktor dahil araw ng check up ko
dok kumusta na po ang lagay ko?. tanong ko sakaniya
good news bumubuti ang lagay mo ngayon kesa noon magandang pag kakataon para mag sergery !. sabi niya na ikinatuwa ko naman
kaya nag madali akong umuwi sa bahay para ibalita kay ayla ang good news dahil sabi ni mommy kapag daw nakahanap ng donor ng mas maaga ay sabay kaming mag hahigh school
ngunit gumuho ang mundo ko ng pumasok ako sa kwarto niya nakita ko si ayla na naka bitin sa kisame at wala ng malay sobra akong nanalambot noon hindi ko alam ang gagawin napa luhod ako at sumikip ang dibdib hindi ko kinaya yong nakita ko nahimatay ako ng mga oras nayon
hiniling ko na sana hindi nalang ako magising dahil alam kong wala narin naman nag nag iisang taong dahilan ng buhay ko hinihiling kong isang panaginip nalang sana ang lahat ngunit hindi ito panaginip dalawang araw ang lumipas ng mamatay si ayla crinimate siya hanggang ngayon ay hindi parin ako makapaniwala na wala na siya na wala na yong nag iisang tao na nag papalakas sakin
bakit? bakit ka nag pakamatay ? bakit ? bakit moko iniwan? paulit ulit kong tanong hindi ko aakalain na sa katulad niyang masiyahing tao ay maiisipan nag mga ganoong bagay kaya naman nag tungo ako sa kwarto niya upang mag hanap ng dahilan sa lahat hanggang sa nakita ko ang isang black note book wala itong ibang nakasulat kundi " NINE CRICLE OF HELL" ganyan yong nakasulat hindi ko nalang pinansin yon umiyak lang ako sa isang gilid ng silid niya
simula noong araw nayon ay hindi nako nagging masigla pa gaya ng dati gumaling narin ako sa sakit ko dahil idinonate saakin ni ayla ang kaniyang puso bago siya crinimate nagging tahimik at walang pake sa paligid ang turing ko noong mga panahon na yon nag uubos rin ako ng oras kakabantay ng lamay ni ayla habbang kinakausap ang labi niya
hanggang sa mailibing siya ngunit isa lamang ang pinag tataka ko wala manlang mga kamag aral at kaibigan niya nag dumalaw sakaniya kundi mga teachers niya lang pero hindi rin sila nag taggal at umalis narin kaya naman napag desisyonan ko na pumunta sa kauna unahang pag kakataon sa paaralan na pinapasukan niya dahil baka hindi pa nila alam ang balita ng makarating ako ako sa section nila ay nakita ko ang mga studyante na nag tatawanan at nag aasaran may ibang nag papatugtug pa ng gitara na parang walang namatay sa section nila at parang hindi sila namatayan ng kaklase paano nagagawa to ng mga taong to paano nila naatim na magging masaya habbang ang buong university ay nag luluksa sa pag kamatay ng kapatid ko
excuse me bago kalang dito?. tanong saakin ng isang babae na hindi naman kaputian at katangkaran naka pony tail din siya at may salamin
hindi nag titingin tingin lang ako diba ito yong 2nd year section 2?. tanong ko naisip ko kasing baka nag kamali lang ako ng room na tinitingnan
oo!. maikli niyang sagot na ikinatahimik ko naman
kilala mo ba si Naomi Ayla Jimenez?. tanong ko sakaniya
agad niya namang tinakpan yong bibig ko at hinatak ako papalayo sa tapat ng class room at tumigil sa isang gilid
shhh! wag mong babanggitin yang pangalan nayan sa harap ng section na yon!. sambit niya
bakit?. tanong ko
noong kasing nabubuhay siya palagi siyang pinag didiskitahan ng mga students sa section niya meron pa ngang prinapranks siya at inaagawan ng pag kain!..... napa hinto naman ako sa sinabi niya teka ibang iba ito sa kwiniwento saakin ni ayla a
dahil don walang nag tangkang magging kaibigan siya palagi siyang mag isang kumakain minsan pa nga ay pinapakain siya sa tabi ng basurahan hinaras rin siya at pinag samantalahan ngunit hindi nakulong yong mga gumawa non dahil wala daw ibidensya na nanlaban ang biktima at wala daw ebidensiya na pinuwersa ito!. sabi niya na ikinabigla ko
nag kwento pa siya ng mga nakaka diring nangyari sa kapatid ko halos nanlumo ako sa nangyari nanlambot ako sa mga narinig ko gustong kong tumakbo sa oras nayon at damayan siya bakit? bakit mo sinarili ang lahat bakit ? hindi mo sinabi sakin? bakit?
hindi ko na pinakinggan yong iba pa dahil hindi ko na kaya tumakbo ako ng mabilis paalis sa impiyernong paaralan nayon at nag madaling pumunta sa puntod ng kapatid ko
"R.I.P Naomi Ayla R. Jimenez, Born on Dec. 05 , 2000 died on March 10, 2019"
bakit ? bakit hindi mo sinabi? bakit hindi mo sinabing nahihirapan kana pala? bakit sinarili mo ang lahat!. sigaw ko habbang pinapalo yong puntod niya bigla namang bumuhos nag ulan na para bang nakikisama sa nararamdaman ko iyak lang ako ng iyak sa tabi ng puntod niya noong mga oras nayon naisipan kong sumunod nalang rin sakaniya ngumit biglang may isang babae ang lumapit saakin tumingala ako upang makita siya naka itim siya na na dress at high heels pati narin payong inabot niya saakin ang palad niya at sinabing
kailangan mo ba ng tulong?. nakangiti niyang sabi hindi ko siya maintindihan noon pero inabot ko ang kamay niya at inalalayan niya akong tumayo
doon ko mas naaninag ang mukha niya naka red na red lipstick siya noon at naka ponytail maganda siya tantiya ko ay nasa mid 30's na siya
salamat po ano pong pangalan ninyo?. tanong ko habbang nag papagpag
tawagin mo nalang akong madam ivy!. sabi niya at pinayungan ako
hindi ko alam pero gumaan yong loob ko ng makita ko siya at ng mahawakan ko ang mga kamay niya ay kumalma ako para bang nangungusap siya na huwag mong sayangin ang puso ng kapatid mo