"Tara?" I asked Vince.
"You wanna go home already?"
Natigilan ako. With the mention of the word home, I didn't know what to feel. I know I only have one home. It feels odd that he is actually asking me like I recognize his home my home.
"Ikaw?" tanong ko pabalik.
Tumango-tango siya at saglit na naidirekta ang tingin sa kung saan nagtatatakbo si Esmeralda. When he couldn't find any trace of his sister, he started walking. Mahahaba ang kanyang bias kaya kung binilisan niya ang lakad ay nahuli na ako. So he walked slower than his usual pace.
"Wala na bang problema roon?" I asked, pertaining to the distribution earlier.
He glanced at me once.
"Wala na. Tapos naman na."
I nodded slowly. Malayo-layo pa ang lalakarin kaya nagsalita ako ulit. Akala ko ay mananatili kaming tahimik pareho dahil wala rin naman talaga akong balak na kausapin siya.
"Ilang taon ka na?" he asked casually.
Bahagya akong nagulat pero hindi ako nagpahalata. Our conversations are improving now, huh?
"Twenty-one. Ikaw ba?"
Hindi kalayuan sa kinaroroonan namin ay ang kanilang nakahilerang cottages. Ang iilang naliligo at nagbabantay roon ay napalingon sa'min. Nag-iwas ako ng tingin at ang kahabaan nalang ng dalampasigan ang tinitigan.
"Uh, twenty-eight." medyo nag-alinlangan pa siya sa pagsagot.
I pursed my lips to stifle a chuckle. He looked ashamed that he was years older than me!
Nilingon niya ako. He raised a brow. I pursed my lips but unfortunately wasn't able to suppress it. Unti-unti ay ngumuso siya sa reaksyon ko.
"What's so funny about my age?" he looked at me darkly.
Suplado siyang nag-iwas ng tingin. Binilisan ko ang aking lakad para makasabay sa kanya. Bumibilis na kase!
"Wala! Bakit parang nahihiya ka?"
Inismiran niya ako at hindi sinagot. Huwag kang mag-alala Vince, mukha ka pa namang bente eh!
"Bakit ka nahihiya kuya?" kinagat ko ang aking pang-ibabang labi.
Natigilan siya kaya natigil din ako. I tried to look at him with innocent eyes but I think I failed. Tumatalim na ang mata at nangungunot na ang noo. He looked freaking annoyed!
"What did you just call me?" he gave me a glare.
"Kuya. Bakit? Ano ba dapat? Nirerespeto lang naman kita, ah?"
He looked even more annoyed that I actually uttered it again. Tinanong niya, eh!
"Huwag mo akong tawaging ganyan." malamig niyang sagot.
Sinubukan kong talikuran siya pero maagap niyang hinawakan ang aking braso. I smirked.
"How should I call you, then? You are years older than me!" I said in a matter-of-factly.
Seriously, aren't we fighting over petty thing? At dito pa talaga! Sa harap ng isang malaking cottage kung saan may umookupa! Mabuti nalang at ilang metro ang layo namin kaya hindi kami marinig ng mga tao. Or not. Ugh. Hindi ako sure.
"Still. You can't call me that. We're not blood related. You are not my sister."
Umawang ang labi ko at napahagalpak. Seryoso talaga siya? Ano bang big deal dito? Don't tell me?!
"How do you want me to call you, then? If not kuya, then love? Babe? Munchkin-"
"Tama na nga. You're hallucinating again." umaliwalas ang mukha niya.
Pinaningkitan ko siya ng mata. Hallucinating, huh? Hallucination lang din ba ang nakita kong pagkislap ng mata niya?
"Just call me Vince."
Nag-iwas siya ng tingin at nag-umpisang maglakad ulit. Napalakad narin ako.
"Why not Kuya Vince?" pangungulit ko.
"Hindi ako natutuwa, Miss. Tigilan mo na." pagsusungit niya.
I rolled my eyes as I walk a bit faster.
"Bakit nga? Gusto mo babe no? Or love?" humalakhak ako.
I am just teasing him, alright! Ang cute kase ng reaksyon niya. He's even blushing a bit.
"Saka na."
Nanlaki ang mata ko nang mapagtanto ang sagot niya. Ano?! What the hell?!
"Vince!"
Hindi na ako nakapagsalita dahil may tumawag sa kanya. Pareho kaming natigil. We saw a tall morena girl approaching us. Just Vince rather.
"Libre ka ba mamaya?" the girl asked.
Napapalingon pa siya sa'kin. Nag-angat lang ako ng kilay kaya nakita kong medyo naintimidate siya. What? This is my normal face when I face a stranger, girl!
Napasulyap si Vince sa'kin. Akala ko ay pupunahin niya na naman ako.
"What do you want to do later?"
Tumikhim ako.
"Night swimming? Niyaya ako ni Esme."
Why is he asking, anyway? Siya etong tinatanong, ah.
"Hindi ako puwede, Alona. I'll swim with them." Vince faced the girl.
Nakita ko ang pagsama ng mukha nung babae. Matalim ang tingin niya sakin na para bang ako ang may kasalanan sa pagtanggi ni Vince sa kanya.
"Bakit ka pa sasama Vince? Malaki naman na sila."
I showed her the automatic rolling of my eyes. Bahala siya kung ano ang isipin niya sa'kin.
"Alam ko. Gusto ko lang sumama. Bakit? Masama ba?" seryosong tanong ni lalaki.
Napapahiyang yumuko ang babae at bigong nagpaalam. Pinalampas na ni Vince iyon at nagpatuloy nalang sa paglalakad.
"I see you've got a lot of fan girls around the island, huh?"
"Alona is my friend. Not my fan." pagtatama niya.
"Ang manhid mo naman."
Hindi niya ako pinansin hanggang sa marating namin ang bahay.
Doon naabutan namin si Esme. Hindi ko na sinubukang ipadelete ang pictures niya sa'min ni Vince kanina dahil magsasayang lang ako ng laway. It's not a big deal for me, anyway.
Vince cooked for dinner. Siya ang nagluto sa ulam naming nilagang baka. For the past few days, puro kami seafood. Mabuting karne ng baka naman ang kainin para may balanse rin kahit papaano. Habang nagluluto si Vince, kaming dalawa naman ni Esme ang nagbantay sa sinaing.
Luto na ang kanin pero naroon parin kami sa kusina. Ang daldal kase ni Esme. Wala siyang ibang bukambibig kundi iyong manliligaw niya. Mabuti nalang at sa dirty kitchen si Vince nagluluto kaya hindi kami naririnig.
"Mahal mo na ba iyong manliligaw mo?" I asked the obvious.
Namula siya agad. No, actually, kanina pa siya namumula.
"Uy dzai, correction. Kasintahan, hindi manliligaw."
Mariin ko siyang tinitigan. Kaya pala! Kaya pala ganito siya maka-asta dahil jowa niya na pala!
She lowkey admitted it just now!
"Kailan mo sinagot?"
Pinalobo niya ang kanyang pisngi. It took almost a minute before she finally answered.
"Nung isang araw lang."
And so she narrated how it happened. Kamuntikan pa kaming mapamura pareho nang bumukas ang pintuan sa kusina at iniluwa si Vince.
"Why are you both so shocked?" nagtaka siya.
Nagkatinginan kami ni Esme at sabay na napailing.
"Ah, wala." we said in chorus.
Mabuti at hindi na nang-usisa pa si Vince. May kinuha ito at bumalik din naman sa dirty kitchen para i-check ang niluluto.
"When do you plan to tell Vince about it?"
She heaved a sigh, looking a bit stressed out.
"Medyo natatakot pa si Richard kay kuya, eh. Nag-aalinlangan nga rin ako. Siguro maghahanap muna ako ng magandang tiyempo."
Tumango ako. I understand her. It must be hard to have a strict older brother, huh? Mabuti nalang talaga at hindi naman ganito ka strikto si Bench pagdating sa'kin.
Matapos naming maghapunan at magligpit ng pinagkainan, tumulak na kami sa dagat para maligo. Dahil wala na akong magawa sa ka-cornihan ni Esme, napapayag niya akong suotin ang one piece swimsuit na kagaya nung kanya. Mine is black, hers is white.
"Maliligo ka rin ya?" gulat niyang tanong sa kanyang kuya.
Vince stalked us as we head to the shore. He's wearing a fresh white statement shirt and black shorts now. Nakalugay din ang mahabang buhok. Tahimik lang siya sa likuran namin ni Esme.
"Hindi."
Huh? I thought he'll swim?
"I'll just watch the two of you." he added.
Halos magmaktol si Esme. Ang sabi pa naman niya sa'kin... may balak siyang kitain si Richard ngayon.
"What's wrong with that face, Esmeralda? May gagawin ba kayong ayaw niyong makita ko?" may pagbabanta sa tono ni Vince.
"Wala po. Ang saya nga eh!"
Mahina akong natawa sa sarcasm ni Esme. Of course, ako lang ang nakaalam na sarkastiko iyon.
"Kabadtrip si kuya. Ikaw nga ang binabantayan, oh!" pagrereklamo niya.
Nasa dagat na kami ngayon. Nagtatampisaw sa parteng hanggang kili-kili ang tubig. Ang ilaw mula sa cottage ay nagsisilbing tanglaw sa dilim.
We can see Vince from here. He's sitting on the sand, with his knees bent in front of him. Sa tabi niya ay si Ronnie na nakatingin sa kanya at mukhang may nakakaaliw na kuwento. Vince's eyes weren't on him, tho. Kahit madilim at hindi masyadong maaninag ang mukha niya, halatang narito ang kanyang titig.
May nakabukas na bote ng beer sa gilid nila pero mukhang si Ronnie lang ang umiinom.
"Sira. Bakit niya naman ako babantayan?" that was just ridiculous. Why would he, right?
"Patay-malisya kunwari. Sus. Kung wala ako rito, imposibleng hindi lumusong yang si kuya papunta rito."
Naalala ko ang paglapit ni Vince sa'kin noon. Saying he pity me for being alone. And that he don't want me sad.
"What exactly is your point, Esme?"
Humagikhik siya.
"That my kuya likes you? Dzai, it's obvious! God!"
Umirap ako. You know what, she's funny.
"Don't be so dense, Dindin! I know you know. Ayokong pangunahan si kuya pero kase naiinis na ako sa kabagalan niya!"
I know I should be taking that one as a joke so I was shocked that my heart reacted the wrong way.
"How can you say that? He's nice to everybody."
"Oo, alam ko. Pero iba ka, eh. Hay. Sige na nga. Alam ko rin namang ramdam mo, in denial ka lang talaga."
Inilubog ko ang aking sarili sa mainit at maalat na tubig. Pag-ahon ko'y hindi parin sumusuko sa pangungulit si Esmeralda.
"Eh paano kung umamin si kuya sa'yo, Dindin? What would you say?"
Bumuntonghininga ako at napalingon kay Vince. I don't know why my gut feel is telling me he's staring at me. Na kahit madilim ay natatanaw niya ako.
Bigla ay bumigat ang pakiramdam ko. Nahaluan din iyon ng kaba at takot. Hindi ko alam kung para saan.
"That's not gonna happen." I swallowed the lump on my throat.
"Asus. What if nga lang. So ano nga sasabihin mo?" pangungulit niya.
That made me think. Paano nga kaya no? I know it's impossible but...
"Then I will respect how he feels. And tell him how I feel about him as well. Na hindi ko siya gusto at sana respetuhin niya rin iyon."
I felt a pang on my chest for another unknown reason.
Natahimik saglit si Esme. I felt guilty but I don't want to take it back. Ayokong magpaasa kaya diniretso ko na. The last thing I want is to make other people suffer the same heartache that I have suffered.
"Bakit? Guwapo naman ang kuya ko, ah? Matalino. Mabait..."
Kase hindi ko alam kung kaya ko pang magmahal ulit. Hindi ko alam kung kaya ko pang magtiwala ulit. Matapos ang lahat ng nangyari, hindi ko alam kung papaano pa ako magtitiwala.
Laging naroon ang what ifs, eh. Kalakip na iyon ng mapait kong nakaraan. Kalakip ng panloloko ni Blue. And it's very unfair how I am suffering for his mistake. How I am having such a hard time trusting other people... thinking they might cheat on me like what my ex did. Thinking they might break me to even smaller pieces.
Natatakot na ako. Ayoko nang masaktan ulit. Kaya ayoko nang sumugal pa ulit.
Can you blame me? Can you blame me if I don't want to go through the same shit again?
"How can I love Vince when I can't even love myself properly, Esme?" mapait kong sagot.
What more could I give Vince if I am broken and empty inside?
Ano ang mapapala niya sa'kin? Wala.