[ ថ្ងៃថ្មី]
« យើងមិនទៅទេ »
<< ចឹងហ្អេស?? បើឯងមិនទៅវាគួរអោយស្ដាយណាស់ណា៎ >>
« នៅធ្វើបាបក្មេងម្នាក់នេះ សប្បាយជាង »
<< Wow!!! យើងនៅមិនទាន់ឃើញមុខក្មេងម្នាក់នោះច្បាស់នៅឡើយទេ ឯណាមើលសុំមើលតិចមើល៎ >>
« យើងគ្មានរូបទេ បើចង់មើលមកមើលទៅទីនេះមក ជុងមិនទាន់មកពីធ្វើការវិញទេ ឆាប់មក »
<< ទៅដល់ឥឡូវហើយ >>
ជូលីដកទូរស័ព្ទដែលផ្អឹបនឹងត្រចៀកចេញបន្តិច មុននឹងរេភ្នែកទៅសម្លឹងថេយ៉ុងដែលកំពុងតែទើបនឹងចេញពីផ្ទះបាយ
« នែ៎ បន្តិចទៀត មិត្តភក្ដិយើងមក ឯងត្រូវបម្រើគេឮឬអត់?? »
« ហេតុអី ខ្ញុំមិនមែនអ្នកបម្រើឯណា?? »
« តែនេះជាផ្ទះសង្សារយើង អោយឯងជាអ្នកដទៃមកគេងហ្រ្វីៗមិនបានទេ អោយចេះក្រែងចិត្តគេផង »
« បាទ៎ » ថេយ៉ុងបានត្រឹមតែហើបមាត់និយាយយល់ស្រប ព្រោះនាងនិយាយត្រូវហើយ គេមិនមែនជាអ្វីនឹងគ្នាទេ នាងនឹងគេទេដែលមានទំនាក់ទំនងនឹងគ្នា ជុងហ្គុកអោយមកនៅទីនេះគឺទុកថាសំណាងហើយ
« ហេឡូ មិត្តសម្លាញ់ » រីស្សាដើរមកដល់ខាងក្នុងនិយាយរួសរាយ រាដៃដាក់អ្នកជាមិត្តបន្តិច មុននឹងអោបនាង
« អង្គុយសិនទៅ »
« នេះឯងដឹងទេ យើងសុខចិត្តមិនទៅពិធីជប់លៀងនោះទេ ដើម្បីមកមើលមុខក្មេងម្នាក់នោះ ចុះពេលនេះគេនៅឯណា?? »
« ចឹង ចាំយើងហៅគេអោយចុះ »
« នែ៎ ក្មេងបម្រេី »
« ក្មេងបម្រើឬ?? មុខមាត់សាច់ឈាមស្អាតបាតបែបនេះ យើងស្មានតែប្រពន្ធម្ចាស់ភូមិគ្រឹះតើស៎ ហាសហា៎ » នាងសម្លឹងទៅមើលថេយ៉ុងដែលកំពុងតែឈរនៅចំពោះមុខខ្លួន មុននឹងតបឡើងទាំងអស់សំណើចបន្តិច
« មានឯណាប្អូនប្រុសតើស៎ អូ មិនមែនទេ អ្នកបម្រើទើបសមជាង »
« ឯងឈ្មោះអី?? »
« គីម ថេយ៉ុង »
« នៅឈរដល់ណាទៀត ទៅយកទឹកអោយភ្ញៀវមក »
« បាទ៎ »
« ឯងនេះប្រសព្វធ្វើបាបគេណាស់តើស៎ »
« ទុកថាប៉ុន្នេះនៅតិចពេកផង យើងមិនដឹងថាយាយចាស់នោះ ពេញចិត្តវាណាស់ណាទេ!,បានជាខំហ៊ុចអោយជុងយ៉ាងនេះ »
« យកតែមួយកែវទេឬ?? ចុះយើង?? »
« ចាំខ្ញុំទៅយកមកម្ដងទៀត »
« ទៅអោយវាលឿនៗទៅ យើងស្រេកឡើងចង់ខាសក.ទៅហើយ »
« បាទ៎ » កាយតូចថាហើយ ក៏ដើរឆ្ពោះទៅក្នុងផ្ទះបាយម្ដងទៀត
« មានស្ដោះទឹកមាត់ចូលក្នុងកែវយើងឬអត់?? » ស្រីក្រមុំជូលីដែលអង្គុយនៅសាឡុងតបឡើងដោយភ្ជាប់នឹងដៃម្ខាងកាន់កែវទឹក
« ខ្ញុំអត់បានធ្វើទេ » ថេយ៉ុងក៏ក្រវីក្បាលប្រកែក ព្រោះគេមិនបានធ្វើរឿងនេះពិតមែន
« ចឹងឬ?? » នាងស្រដីឡើង ព្រមទាំងងើបឈរអស់កម្ពស់ លាដៃដែលកាន់កែវនោះទៅស្រោចលើកាយតូច
« ខិខិ...!!! »
« ស្លាប់ហើយ ខ្លួនរបស់ឯងទទឹកអស់ហើយ ស្មោគរោគណាស់ក្មេងតូច..., សូមទោសណា៎ យើងគ្មានចេតនាទេ »
« ហ៊ើយជូលី នេះមួយកែវទៀត បង្ហើយទៅ »
« កុំអី... អម្បាញ់មិញនេះ យើងគ្មានចេតនាទេ ឯងយកមួយកែវនោះ ទុកផឹកវិញល្អជាង » នាងងាកមកនិយាយដាក់អ្នកជាមិត្ត សឹមងាកមកសម្លឹងកាយតូចវិញ
« ឯងនេះនៅឈរធ្មឹងអីទៀត មិចមិនទៅប្ដូរខោអាវចេញទៅ ប្រយ័ត្នជុងមកឃើញ ទៅមាយាថាយើងធ្វើបាបឯងទៅ »
« បាទ៎ ,ខ្ញុំទៅហើយ »
« ហើយ ហាមប្រាប់រឿងនេះអោយជុងដឹងជាដាច់ខាត!!! »
« បាទ » កាយតូចច្រឡឹងតបហើយ ក៏ជម្លៀសខ្លួនថយក្រោយដើរទៅជាន់លើនៃបន្ទប់ដោយមានកែវភ្នែកទាំងគូរបស់ជូលីតាមសម្លឹងមើលញញឹមសមចិត្តមិនប្រឹច
« ឯងជឿដែរឬ ថាគេមិនយករឿងនេះទៅប្រាប់ជុងហ្គុក?? »
« មិចនឹងហ៊ានប្រាប់នោះ ឯងក៏ឃើញ សូម្បីតែមើលមុខយើងក៏មិនហ៊ានមើលចំផង រឿងអីទៅហ៊ានប្រាប់នោះ!!សាកតែប្រាប់ទៅ នឹងបែកមាត់មិនខានទេ »
« ឯងសាហាវពេកហើយ »
« វាមាយាហ្នឹងណើស៎ ឯងមិនឃើញមុខវាទេឬយ៉ាង ស្លូតៗ មឹសៗ និយាយមួយៗ ហ៊ើយ!!ស្ដាប់ហើយជ្រេញណាស់ »
~ក្រឹប~~ សម្លេងបិទទ្វារដោយដៃស្រឡូនស្អាតរបស់ថេយ៉ុងដែលខ្លួនទទឹកជោគ ។ គេដើរសម្ដៅទៅបន្ទប់ទឹកបន្តិច
« ហ្អឹកហ្អឹក!!! » សម្លេងយំក៏បានបន្លឺឡើង កាយតូចឈរទ្រហោរយំនៅមុនកញ្ចក់ក្នុងបន្ទប់ទឹកទាំងឈឺចិត្ត ។ ពួកនាងធ្វើបាបគេពេកហើយ បើតែយ៉ាងនេះតទៅមុខគេនឹងជួបអ្វីទៀតទៅ??
មួយសន្ទុះក្រោយមក សម្លេងយំក៏រសាត់បាត់ឆ្ងាយ ជំនួសមកវិញនូវតំណត់ទឹកថ្លាៗជាច្រើនសម្រុះចុះមកលើស្រោចស្រពរាងកាយតូចច្រឡឹងមួយនេះ ។
~ក្រាក~~ ថេយ៉ុងបើកទ្វារបន្ទប់ទឹកដើរចេញមកព្រមជាមួយខោអាវថ្មី ។
« លោកមកវិញហើយឬ?? » ដោយសារតែឃើញនាយមានវត្តមាននៅខាងក្នុង គេក៏តបឡើង
« អឹម »
« តោះ ទៅញុំាបាយ » នាយបម្រុងនឹងរំកិលដៃទៅកាន់ដៃគេទៅហើយ តែថេយ៉ុងក៏ថយជំហានបន្តិច រួចរហ័សព័ទ្ធដៃទៅក្រោយ សឹមញញឹមអេះអុញតបវិញ
« បើអ៊ីចឹងខ្ញុំចុះទៅមុនហើយ » ចប់សម្ដី កាយតូចក៏ដើរហួសនាយជម្លៀសខ្លួនចេញពីបន្ទប់ ។ ជុងហ្គុកហាក់ជ្រួញចញ្ចើមឆ្ងល់បន្តិច
[ តុអាហារ ]
« អ្នកនាងជូលីទៅជប់លៀងជាមួយមិត្តភក្ដិ បាត់ហើយអ្នកប្រុស » មីនអាតបឡើងទៅរកនាយចៅហ្វាយសង្ហារបន្តិច សឹមដើរចេញពីទីនេះ តែខ្លួនក៏រាងហួសចិត្តនឹងចរឹតរបស់ជូលីបន្តិចដែរ ជប់លៀងទាំងកណ្ដាលថ្ងៃត្រង់ មកទីនេះគិតតែពីសប្បាយរហេតរហូត តែបើទៅក៏ល្អ មិនចាំមកអោយឃើញមុខញឹកញាប់ ព្រោះអីនាងក៏មិនចូលចិត្តអាកប្បករិយាធ្វើជាព្រះនាងរបស់នាងដែរ ។
« ស្អែកថ្ងៃសម្រាក ចាំខ្ញុំជូនឯងទៅពេទ្យ »
« បាទ៎ »
ការនិយាយគ្នាក៏ត្រូវបានកាត់បញ្ចប់ត្រឹមចម្លើយរបស់កាយតូចថេយ៉ុង ។ នាយសង្ហារបន្ទាប់ពីញុំាអាហារថ្ងៃត្រង់រួចរាល់ហើយ នាយក៏ទៅធ្វើការវិញបាត់ ដោយទុកអោយថេយ៉ុងនៅភូមិគ្រឹះជាមួយមីនអាតែពីរនាក់ ។
#ពេលល្ងាច
ពន្លឺប្រែអាទិត្យប្រែជាពណ៌លឿងទុំ ផ្ទៃមេឃប្រែជាចុះស្រងាប់បន្តិច ។
កាយក្រមុំរ៉ូបរឹមរាងដើរចូលមកខាងក្នុង មុននឹងរេភ្នែកទាំងគូទៅសម្លឹងគ្រប់ជ្រុងជ្រោយនៃសាលទទួលភ្ញៀវដ៏ធំទូលាយមួយនេះ តែដោយឃើញថាស្ងាត់គ្មានអ្នកនៅ នាងក៏សម្រេចចិត្តដើរបង្ហួសទៅផ្ទះបាយ តែក៏ឃើញកាយតូចថេយ៉ុងកំពុងតែឈរលឹបលរនៅនៅទូទឹកកក នាងក៏ញញឹមបន្តិចសឹមដើរចូលទៅនិយាយជាមួយគេ
« នែ៎ ក្មេងតូច កំពុងតែធ្វើអ្វីទៀតហើយ?? » ថេយ៉ុងក៏ងាកទៅរកប្រភពសម្លេងដែលហៅខ្លួនអម្បាញ់មិញនេះ
« ឯងនេះ ងើបទៅណាមិនរួច ចេញពីផ្ទះបាយសោះ » នាងក្រមុំស្រដីឡើង នាងឃើញលើកណាក៏នៅតែផ្ទះបាយ យ៉ាងមិចឃ្លានណាស់ឬ??
« នេះ យើងខំទិញអាវមកផ្ញើរ សុទ្ធតែស្អាតៗទាំងអស់ណា៎ បងជុងប្រហែលជាមិនដែលទិញអោយឯងទេមើលទៅ តែក៏លោកស្រី ចនក៏ប្រហែលជាទិញអោយដែរ ត្រូវទេ?? តែថាគាត់ជាមនុស្សចាស់ ចឹងហើយគាត់ក៏មិនសូវជាចេះពិនិត្យសម្លៀកបំពាក់ណា ដែលពេញនិយម ទាន់សម័យអ្វីទេ , ឯងកុំប្រកាន់ខឹងនឹងគាត់អីណា៎ » ស្រីស្រស់តបឡើងទាំងញញឹម មុននឹងហ៊ុចវាអោយទៅកាយតូច
« ខ្ញុំមិនយកទេ អ្នកនាងទុកវិញចុះ »
« នេះឯងបដិសេធយើងហ្អេស?? » នាងស្រដីឡើងមិនពេញចិត្ត នាងមិនចូលចិត្តអ្នកណាដែលបដិសេធសំណើររបស់នាងទេជាពិសេសគឺថេយ៉ុងតែម្ដង
« មិនមែនបែបនេះទេអ្នកនាង មើលទៅវាថ្លៃណាស់ មិនសាកសមនឹងខ្ញុំ យល់ល្អអ្នកនាងទិញពាក់ខ្លួនឯងវិញចុះ ហើយចំណែកឯខោអាវដែលខ្ញុំកំពុងតែពាក់នេះ ទោះអ្នកណាទិញអោយក៏ខ្ញុំពេញចិត្តនឹងទទួលវាដែរ ព្រោះវាជាការទិញដោយទឹកចិត្ត មិនមែនជាការជះលុយចោលអត់ប្រយោជន៍ » ថេយ៉ុងថាហើយក៏ជម្លៀសខ្លួនដើរហួសនាងយ៉ាងរហ័ស ព្រោះបើហ៊ានតែនៅទៀត ច្បាស់ណាស់នឹងត្រូវតបតបង្កើតជាជម្លោះវែងឆ្ងាយស្រាយមិនចេញឥឡូវហើយ ។ ត្បិតតែគេមើលទៅអាចនឹងស្លូតបូត ស្រួលនឹងធ្វើបាប តែពេលខ្លះគេក៏អាចនិយាយតបតរើខ្លួនចេញពីការធ្វើបាបបានខ្លះដែរ អាចថាត្រឹមមួយចំណិតតូចប៉ុណ្នោះ ។
« ធ្វើឫក ធ្វើពារ សម្បើមណាស់ ក្រែងចង់ចាប់ប្រុសអ្នកមាន ចង់ដេកសុីចាយណាស់មិនចឹង ?? » នាងដើរមកនិយាយតបតទៅវិញ ដោយមានបំណងចង់អោយអ្នកដែលកំពុងតែបោះជំហានបានឮ តែគេក៏ធ្វើជាមិនដឹងរួចដើរឡើងទៅខាងលើបាត់ ជាហេតុធ្វើអោយនាងដែលសម្លឹងឈរមើល មួម៊ៅក្ដៅក្រហាយជាខ្លាំង ក្មេងម្នាក់នេះពិតជាប្រហើនណាស់ ដែលមិនមកនិយាយរកគេ ហើយដើរចេញទៅបាត់!!!
« ចង្រៃយ៎!!! »
« នាង!!! » ជូលីងាកមុខមកសម្លឹងមីនអា រួចតបឡើង
« ចាស៎ អ្នកនាង »
« យកវាទៅបោះចោលក្នុងធុងសម្រាមផង » នាងនិយាយ ស្របនឹងដៃក៏លាកាន់ឥវ៉ាន់ទាំងអស់ហ៊ុចទៅអោយនាង
« ចាស៎ អ្នកនាង » មីនអាថាហើយ ក៏ស៊កដៃយកឥវ៉ាន់នោះពីដៃស្រីក្រមុំ ។ ដោយឃើញនាងយកវាពីដៃខ្លួនហើយ ជូលីក៏សម្រេចចិត្តបោះជំហានតម្រង់ទៅបន្ទប់ជាន់លើធ្វើប្រងើយ
« គ្មានអ្នកណាចង់បានរបស់នាងទេ អ្នកនាងបិសាច » មីនអាតបឡើង រួចក្រវីក្បាលហួសចិត្តតិចៗ មុននឹងដើរចេញពីភូមិគ្រឹះយករបស់ថ្លៃៗអស់ទាំងនោះ យកទៅធ្វើជារបស់សម្រាមនៅក្នុងធុង ។
—————
រងចាំភាគបន្ត........