Chapter 15.
Killian will spend his whole weekdays in Manila. Wala na siyang nagawa dahil pinagtulakan ko talaga na umalis siya.
Ayaw kong isipin ni Donya Clarita na ako ang dahilan kung bakit hindi na ganon makapag focus si Killian. I wanted to prove to her that I will always support her son no matter what.
I already expected that there's no way we can communicate, I don't have his phone number. Wala rin naman kasi akong matinong cell phone, hirap na hirap na nga ako dito sa de keypad na ginagamit ko.
I have social media accounts, pero wala naman non si Killian kaya hindi ko alam kung paano siya kakausapin.
"Have you seen the pictures of Killian with other women?" Iyon ang agad na bungad sakin ni Mishi.
Natigilan ako. Nangunot ang noo ko at binalot ng kaba ang puso ko.
"K-kailan?"
"The pictures were captured yesterday night." Hinarap niya sakin ang phone niya. "Here. Seems like he's already cheating on you kahit wala pa kayo."
Umawang ang labi ko habang nakatanaw sa larawan. Ako na ang humawak sa cellphone ni Mishi saka tinignan isa-isa.
Hindi ko kilala ang mga babae, but I know that just like him they are from a wealthy family.
"Bastedin mo na siya kung ganyan lang din naman siya, Mau. Kawawa ka." Mishi said using her concern voice.
I felt the sting of pain in my heart when I gave her phone back. Pilit kong kinakalimutan ang mga larawan.
Ayaw ko namang pagdudahan si Killian. Pero malaki ang naging apekto non sakin lalo na pa sa tuwing naiisip ko ang huling tagpo namin ni Donya Clarita.
The next day, lahat ng babae sa campus na baliw na baliw kay Killian ay pinag-uusapan siya.
Freya and Zai immediately talked to me, but I was not in the mood to interact with anyone.
Hindi ko rin naman matatanong si Killian dahil hindi ko alam kung paano siya kakausapin.
"Just si Kuya Drei sa tingin mo may alam?"
"I can ask my brother para maitanong ni Kuya Yvans kay Kuya Vito---"
"No! H-huwag na. Ayos lang ako." I said and left them all there.
I went home immediately after class. Nagulat pa nga ako nang dumating si Zai at sinamahan ako hangang gabi.
"You should ask for his number kapag nagkita kayo ulit. Ano ba naman kasi't ang daming nali-link na babae sakanya, ilang araw palang siya don ah!"
I'm jealous. When I'm jealous I become quiet. Emosiyonal din ako sa tuwing nasasaktan ako pero nang gabing iyon pinilit ko na huwag umiyak sa harap ng kaibigan ko.
I really don't want to judge Killian just because of those pictures, pero ang hirap paniwalain na wala lang iyon gayong ang daming babae na malapit sakanya sa mga picture.
I don't know what kind of events were that. Iniisip ko palang na may iba na siya ay nasasaktan na ako.
Ano ba namang laban ko sa mga iyon, mahirap lang ako hindi pasado sa gusto ng mama niya.
When Zai left, I told myself not to cry.
Pero wala parin ako sa mood nang pumasok ako kinabukasan.
Cole was annoying as hell, panay ang paglalandi niya sakin pero pinagsawalang bahala ko siya.
"Did something happened?" He asked after our third subject.
He pulled a chair so he can sit in front of me. May tatlong malalaking chocolate bars ang bigay niya sakin na paniguradong si Just ang kakain mamaya.
"Hindi ba't sinabi kona na hindi na ako available? Tigilan mo ako Cole."
"Bakit ka ba malungkot, ah?" Tanong niya, hindi pinansin ang sinabi ko.
Cole is handsome, really handsome. Iyon nga lang mas gwapo, mas madating, mas macho, mas matangkad at mas matured si Killian kaisa sakanya.
Pero sa kabuan dito sa Campus, pwera kaei Javier Paluete at Just, isa siya sa pinaka gwapo talaga.
"Hoy, huwag mo ngang landiin ang kaibigan ko." Asar na singit ni Zai.
"Kinakausap ko lang siya dahil mukhang malungkot si Maureen." Kunot noong saad ni Cole sabay baling muli sakin.
"Sa tingin mo ba ay sasaya siya dahil nakita niya yang mukhang 'yan?"
"Just! Patahimikin mo nga 'tong liniligawan mo!" Asar na saad ni Cole. "Sinisira niya ang diskarte ko!"
Iniwan ko sila sa loob ng room. They were too loud. I walked until I reached Mishi's room. Agad siyang ngumiti nang makita niya ako.
She half-run to reach me.
"Sila Zai?" Tanong niya.
"I left them in our room. Busy ka ba?"
"No, why?"
"Need ko lang kasama. Tara sa field?"
Marahan siyang ngumiti saka ako sinamahan papunta sa malawak na quadrangle. The mountainous view immediately soothed me.
"Nakita mo ba ang panibagong pictures na nagkalat? Ibang babae na naman ang kasama ni Vito."
"P-please, Mishi. Huwag mo munang sabihin yan..." Paki-usap ko.
My heart clenched in pain. I didn't know that I will feel this insecure in my entire life. I started doubting myself if karapat dapat ba ako.
Alam kong bagay kami pero ang sakit lang na dahil sa antas ng katayuan ko sa buhay ay hindi ako papasa para sakanya.
"May bagyo ba? Panay ulan sa mga nakaraang araw."
Pa summer na pero panay parin ang pag-ulan.
"Kung sasaktan ka lang niya, bastedin mo nalang, Mau. He doesn't deserve you. If he truly loves you he would immediately contact you."
"Please, Mishi, huwag natin pag-usapan si Killian."
She nodded and just remained quiet 'til we came back to our respective classrooms..
Nang malapit ng mag-uwian ay hindi ko na naiwasan pang tignan ang mga pictures dahil pinakita sakin ni Freya ang mga pictures na tinutukoy ni Mishi.
Zai was standing behind my chair. Yumuko siya habang nakatitig ako sa mga larawan.
"That's Pzalm." I mumbled.
Pagak akong napatawa saka binalik kay Freya ang phone niya.
"You should really talk to him once he comes back." Freya said.
I hold my emotion. I don't want to cry here inside our room. Ayaw kong mapahiya.
"Hindi ako iiyak dahil sa lalaking iyon. Mamatay siya." Masama ang loob kong bulong.
Zairyl didn't left me after that. She kept cheering me up pero sobrang nasasaktan at nanghihina ako.
Nang araw na iyon ay early dismissal kami. Freya was in hurry dahil may emergency sa bahay nila, wala na ring nagawa si Just kung hindi nalang umuwi kasama ang kaibigan niya.
Zai remained with me hangang sa kami nalang dalawa sa room.
I was silently crying while thinking that he can't stay loyal. Babaero siya noon pa man, ano pa bang aasahan ko? I can't change a man in just small amount of time.
I shouldn't expect too much from him. Nasasaktan at nagmumukha tuloy akong kaawa-awa ngayon. Mukha akong timang habang nasasaktan dito dahil sa pambababae niya.
"Huwag ka ng umiyak, pagkakanta nalang kita." Napaka-seryosong saad ni Zai.
Kaya kahit masama ang pakiramdam ko ay bahagya akong natawa. Ang boses niya ang pinaka sintonadong narinig ko.
"Ayos na ako." Ngumiti ako. "Naka-iyak na ako, magiging ayos na ako."
"Hindi pa man kayo, pero eto't nasasaktan ka na, Mau."
"Eh, mahal ko na, Zai eh." My lips tugged down.
Natahimik ang kaibigan ko at sa huli napabuntong hininga siya.
Nagtagal kami sa room hangang sa maglabasan na ang ilang students. Saktong napakadilim din ng langit nang lumabas kami sa campus.
Zairyl's driver is not yet there so we had no choice but to wait for Kuya Mel.
Malakas ang patugtog ng isang landmark sa harap ng school. The rain started to pour kaya agad binuksan ni Zai ang payong niya, ako na ang humawak dahil alam kong mag co-concert si Zai.
"Great!" She exclaimed sarcastically.
Maingay ang tugtog. Mahilig pa naman si Zai na magpa-music kaya napapa sayaw siya ng bahagya.
I realized that if I would stay like this, walang mangyayari sakin.
Eh ano naman ngayon kung may ibang kasama si Killian? Eh mas maganda naman ako sa mga iyon. Siya ang kawalan, hindi ako. Bahala na siya.
For unknown reason Zairyl and I started vibing on the music while I am holding the umbrella.
Gusto kong matawa sa itsura ni Zai dahil feel na feel niya ang pagiging swagger habang binubungo niya ang balikat ko. Pero alam kong maging ako mukhang katawa-tawa din.
Kanina lang ay umiiyak ako, ngayon naman ay sinasakyan ko na ang trip niya para kahit papaano ay malimot ang sakit na dulot ni Killian.
Just like her I probably look dumb while singing and dancing. Halos mabasa na kami pero hindi namin alintana iyon.
"Because, when the sun shines, we'll shine together, told you I'll be here forever, said I'll always be your friend, took an oath, I'ma stick it out 'til the end. Now that it's raining more than ever, know that we'll still have each other. You can stand under my umbrella, you can stand under my umbrella, ella..." Lahat ng swag nasa amin na yata. Lalo na sa kaibigan ko.
Halos mawalan ako ng hininga pero si Zai nagawa pang lumundag kaya natama ang ulo niya sa payong.
Ininda niya iyon pero natatawa akong nagpatuloy sa pagkanta.
"These fancy things will never come in between, you're part of my entity, here for infinity."
Nagawa niya pang itaas ang branded niyang bag para tugma sa lyrics saka muling nakipag sabayan sakin.
"When the world has took its part, when the world has dealt its cards, if the hand is hard, together we'll mend your heart!" Dinuro niya ang puso ko.
"Because! When the sun shines, we shine together! Told you I'll be here forever! Said I'll always be your friend! Took an oath! I'ma stick it out 'til the end! Now that it's raining more than ever! Know that we'll still have each other! You can stand under my umbrella! You can stand under my umbrella, ella..."
Nahinto kami nang businahan na kami ngg motor. Noon lang din naman napansin na pinagtatawanan na kami ng lahat ng nakasilong sa waiting shed.
Nagawa pang yumuko ni Zai para mag bow saka ako hinatak palayo doon. Liningon ko sila saka kinawayan.
Natatawa kami ng kaibigan ko habang nagpapatuloy sa pagkanta.
"Don't mind those pictures. Kapag nagkita kayo ni Vito, kausapin mo muna siya ng maayos. Sabi nga after the rain there's a rainbow." Kinindatan niya ako. "O kung totoo man ang mga iyon, pero huwag naman sana, kahit sukuan ka man ng iba, susuportahan parin kita dahil alam kong hindi mo deserve masaktan dahil lang sa kalahi ni Adan."
"Salamat, Zai."
Yinakap ko siya kahit gusto ko ng maging emosiyonal. Hindi ko alam ang gagawin kapag nawala sa tabi ko ang best friend kong 'to.
"Kahit tanga ka maaasahan ka talaga." Dagdag ko pa.
"Punyeta ka, Maureen! Seryoso ako tas sisingit ka ng ka animalan."
I chuckled and hugged her again, which I seldom does.
Umuwi kami ng sabay sa bahay, nagpa-iwan muna siya sa driver nila at gabi na talaga nagpasundo.
Next day, suspended ang mga classes dahil sa napakalakas na ulan. I was stucked in our house. Just watching the rain fall.
Nakatambay ako sa tindahan kanina pero dahil malakas nga ang buhos ng ulan walang dumadaan. Everyone were in their houses.
May huminto na sasakyan sa harap ng mismong tindahan. My face immediately crumpled when I realized who owns that car.
Lumabas doon si Killian at seryosong naglakad sa harap ng tindahan. Hindi pa ngayon ang uwi ko kaya hindi ko inaasahan na darating siya.
"Sarado!" Pagalit kong usal saka mabilisang kinandado ang bintana ng tindahan.
Hindi ko na siya binigyan ng pagkakataon na magsalita.
Bago pa ako tuluyang magalit ay pumasok na ako sa loob ng bagay.
It was already late when I realized that he has a duplicate key of lock for my gate.
"Trespassing ka!" Galit kong sigaw.
I was too mad that caused my eyes to teared up. Ilang araw na wala kaming komunikasiyon kaya hindi ko alam ang side niya.
I badly wants to listen to him, but my rational thought vanished suddenly.
"Love---"
"Huwag mo kong ma 'love-love' na gago ka! Ang kapal ng mukhang mong dumito pagkatapos mong mambabae at makipaghalikan sa Maynila!"
I understand. I am his pastime here in Florvida, I am a challenge for him. He see me as a vulnerable human being, easy to play and easy to deceive. Madali niya akong saktan dahil alam niya ng gustong-gusto ko siya.
"So, you've seen those pictures---"
"Gago ka! Napaka gago mo!" I shouted in pain.
His expression remained calm. Malumanay siyang nakatingin sakin saka ako sinubukang hawakan, but I pushed him. But hell! Ako pa ang napa-atras dahil sa ginawa ko.
"Gago! Gago ka!" I shrieked.
Desperado ko siyang tinulak-tulak palabas sa bahay, wala na akong pakiyelam kung pareho kaming mabasa.
"Let me explain first, Cissini."
Pareho na kaming nasa labas ng bahay ngayon kaya pareho na din kaming nababasa ng ulan.
I let my tears fall dahil alam kong hindi niya iyon mahahalata dahil sa tubig na nagmumula sa langit.
"You don't have to shed tears, Cissini..." Namumungay ang berde niyang mga mata habang titig na titig sa akin. "I know that you'll react like this so I immediately went here to talk to you---"
"Kase bistado ka na? Babaero ka talaga! Wala ng magbabago diyan! Mag e-explain ka ngayon kasi nakita ko yung mga pictures mo kasama ang iba't-ibang babae, lalo na ni Pzalm na kahalikan mo pa---"
My words were cut off when his lips landed softly on my trembling lips.
Halos mawalan ako ng lakas ng maramdaman ko ang paglapat ng labi ni Killian. It was a brief kiss but that almost took away my life. All of the sudden, my anger diminished.
"Calm down..." He whispered.
I trembled, not because of fear or coldness, but because of his effect on me!
He crouched down again, for the second time he claimed my lips. Sa una ay marahan ang paghalik niya. Ramdam na ramdam ko ang basa niyang dila na humahagod sa labi ko papasok sa bibig ko.
He snaked his left arm around my waist while his other hand was on my nape.
He angled my head and kissed me deeper. He is the first man I kissed. I don't know how to kiss pero ang kalandian ko ay ginaya kung ano ang ginagawa niya.
Mas lumalim kalaunan at mapaghanap ang halik niya. He kissed me, full mouth.
Kanina lang ay galit ako sakanya, ngayon ay sarap na sarap ako sa labi niya.
A soft moan escaped from my mouth when he sucked my tongue and bit my lower lips after.
Sumubok akong humiwalay dahil halos malagutan ako ng hininga nang muli niya akong sinunggaban. He won't let me go.
Hinahaplos na ng kamay niya ang bewang at likod ko.
"Ki... llian..." I called his name between our kisses while raining.
"Listen to me..." He said using his baritone voice as his kisses travelled down to my jaw and neck.
"Ah, shit..." Ungol ko ng sipsipin niya ang balat ng aking leeg.
I was thinking that someone will see us in this kind of situation. Pero naalala ko na umuulan ng malakas, malabong may dumaan.
Lumayo siya sakin, akala ko ay hihinto na siya sa kahahalik sakin. But his hands cupped my face. Yumuko siya saka pinatakan ako ng tatlong magkakasunod na halik sa labi.
Umawang ang mainit kong labi.
"I attended Galas. The pictures you've seen were far different from what really happened. Yes, I talked to those girls for seconds. But I was with my friends, my father and uncle the whole nights."
"T-totoo ba 'yan?"
"You can talk to my friends and everyone in those Galas. Brey and Nico were with me too, tanungin mo sila kapag nasa trabaho, hindi nila alam na liniligawan kita kaya bakit nila ako ipagtatangol sayo? I swear to God, I just said hi and left them after. They were good friends of mine..."
"B-bakit may kissing picture kayo ni Pzalm?"
He kissed my again, he sucked my lower lips making a sound before he spoke.
"I didn't kiss her. We didn't kiss. We never kissed. Kung hindi edited iyon, sa angle iyon. I swear to God I didn't entertain anyone. I went there for pure business." Hinaplos ng daliri niya ang naka-awang at basa kong labi. "Ikaw lang ang iniisip ko nang panahon na nasa Maynila ako. I am wrapped around your fingers, my father knows how madly in love I am to you, he don't tolerate me for flirting when he fully knows that someone's waiting for me here in Florvida."
"A-akala ko pinagpalit mo na ako..." My voice broke.
He shook his head and smiled a bit.
"That won't happen. Now, we should get inside your house. We need to dry up..."
---
TELTAENIOUS.