ថេយ៉ុងក្រោកពីគេង ងើបត្រដាងដៃទាំងគូឡើងហួសផុតក្បាលដើម្បីពន់បទបែនខ្លួនបន្តិចទាំងមិនទាន់អស់ងងុយនៅឡើយ
« លោក?? » ថេយ៉ុងទម្លាក់ដៃចុះយ៉ាងរហ័ស បើកភ្នែកធំៗសម្លឹងទៅមើលនាយម្ចាស់ភូមិគ្រឹះដែលកំពុងតែឈរអោបដៃសម្លឹងមើលមកខ្លួន ។ មិនដឹងឈរមើលតាំងពីពេលណា លោកអេឺយខ្មាស់គេណាស់ មិញនេះមិនដឹងថាគេឃើញកាយវិការកម្ចិល របស់ខ្លួនឬអត់ទេ??!
« ហួសម៉ោងញុំាបាយឥឡូវហើយ »
« អោយខ្ញុំសូមទោសផង លោកចុះទៅមុនខ្ញុំទៅ ហើយប្រញាប់ញុំាបាយ រួចទៅធ្វើការចុះ កុំអោយហួសម៉ោង ខ្ញុំអាចញុំាម្នាក់ឯងបានមិនអីទេ » ថេយ៉ុងតបឡើងហាក់ប្រញាប់ប្រញាល ធ្វើមើលតែហួសម៉ោងធ្វើការរបស់នាយទៅហើយ ។ ជុងហ្គុកក្រោយឮប្រយោគនិយាយសឹងមិនដកឃ្លារបស់គេ ក្នុងចិត្តក៏គិតអស់សំណើចបន្តិច តែគេក៏និយាយត្រូវដែរ បើហ៊ានតែនៅបង្អែរបង្អង់ច្បាស់ជាចូលធ្វើការយឺតហើយ តែយ៉ាងណាក៏មិនអីដែរ គេជាម្ចាស់ក្រុមហ៊ុនមួយទាំងមូលមិនចឹង បើគ្រាន់តែទៅយឺតប៉ុណ្នឹងគ្មានអ្នកណាថាអ្វីទេ ចង់គេមិនទៅទីនោះ ហើយយកការងារមកធ្វើនៅទីនេះក៏វាមិនអីដែរ ។
« លោកនៅឈរធ្វើអី?? ឆាប់ចុះទៅ ខ្ញុំនៅយូរទៀតណាស់ទម្រាំរួច, ហួសម៉ោងលោកហើយ »
« ទៅហើយ » ជុងហ្គុកថាហើយក៏ចុះទៅខាងក្រោម ថេយ៉ុងឃើញបែបនេះក៏ប្រញាប់រូតរះម្នីម្នាស្ទុះស្ទាចុះពីគ្រែយ៉ាងរហ័ស មុននឹងដើរទៅរកបន្ទប់ទឹកដើម្បីសម្អាតកាយ ។
ថេយ៉ុងដើរចុះមកពីជាន់ខាងលើសម្ដៅទៅរកបន្ទប់អាហារ តែក៏ទាក់នឹងស្រីស្រស់ដែលកំពុងតែដើរសម្ដៅមក
« បងប្រុសរបស់ឯង ញុំាអាហារព្រឹករួចរាល់ហើយ រួចក៏ទៅធ្វើការបាត់ , ឯងអាចញុំាម្នាក់ឯងបានទេ?? ព្រោះបងនិងគេទើបតែញុំាហើយអម្បាញ់មិញនេះឯង »
« មិនអីទេបងស្រី ខ្ញុំអាចញុំាតែឯងបាន » ថេយ៉ុងញញឹមស្រដីតបតទៅនាងក្រមុំវិញ
« អឹម អ៊ីចឹង បងទៅខាងលើសិនហើយ , ញុំាអោយសប្បាយចុះ » ស្រដីតែប៉ុណ្នឹង នាងក៏ដើរទៅលើជាន់លើបន្ទប់របស់នាង
« ហួសម៉ោងហើយ មិនអីទេ ញុំាម្នាក់ឯងក៏មិនអីដែរ » ថេយ៉ុងថាហើយ ក៏បន្តជំហានឆ្ពោះទៅមុខបន្ត ដោយមិនដឹងឡើយថាមានក្រសែភ្នែកទាំងគូរបស់អ្នកខាងលើកំពុងតែសម្លឹងបាញ់ឆ្ពោះមករកគេ ។
[SKIP]
« បងស្រីចង់ទៅណាឬ?? » ដោយឃើញនាងគ្រងឈុតស្លៀកបំពាក់រឹបរាងពណ៌ស្រស់ឆើត កាន់កាបូបនឹងដៃ ពាក់ស្បែកជើងកែងចោទ មូរសក់ ផាត់មុខស្រស់ស្អាត លាបក្រែមក្រហមឆេះ ក្លិនទឹកអប់ឆួលឆៀលជ្រាបពេញច្រមុះគេ ទើបថេយ៉ុងក៏បង្ហើបសួរឡើង ទាំងមានអារម្មណ៍ថាធីងធោងព្រោះតែក្លិនទឹកអប់នាងក្រមុំដែលបាញ់ មិនដឹងថាបាញ់អស់ប៉ុន្មានដងប៉ុន្មានដបហើយទេ បានជាឆួលដល់ថ្នាក់នេះ???
« បងទៅជួបមិត្តភក្តិ បបួលគ្នាដើរលេង តែមិនដឹងពេលណាមកវិញទេ ថេយ៍មិនបាច់ចាំផ្លូវបងទេ »
« បាទ៎ បងស្រីប្រយ័ត្នខ្លួនផង តែងខ្លួនស្អាតបែបនេះ កុំរហេតរហូតពេក ព្រោះមនុស្សឥឡូវមិនសូវជាគួរអោយទុកចិត្តប៉ុន្មានទេ »
« បងដឹងហើយ តែថាបងស្អាតមែនឬ?? »
« បាទ៎ បងស្រីស្អាតណាស់ »
« រសនិយមជុងហ្គុកណា៎ អូយ៎ ពេលនេះជិតហួសម៉ោងណាត់ហើយ បងទៅសិនហើយ »
« បាទ៎ បងស្រី »
« ប្រដៅធ្វើមើលតែម៉ែយើង ឆឹស!!! » ជូលីដើរមកដល់ច្រកទ្វារធំ ក៏បង្ហើរប្រយោគឡើងតិចៗ ទាំងពេបជ្រេញកាយតូចជាខ្លាំង រួចក៏បន្តបោះជំហានចេញទៅរកមិត្តនាងដែលកំពុងតែចាំក្នុងឡានខាងមុខភូមិគ្រឹះ!!!
#ផ្សារទំនើប
« យើងជ្រេញក្មេងម្នាក់នោះពេញទំហឹងហើយឯង »
« ចិត្តត្រជាក់សិនទៅ , មកពីឯងនេះហើយនៅធ្វើជាសម្ដែងអីដល់ណាទៀត ហេតុអីមិនព្រមចាត់ការក្មេងម្នាក់នោះទៅ?? »
« ឯងគិតថាយើងមិនចង់ចាត់ការអាក្មេងនោះឬយ៉ាងមិច?? ខ្លួនតូចតែមួយទេ មុខស្លូតៗ ស្មឿកៗ តែមិនដឹងមាយាអ្វីខ្លះទេប្រាប់លោកស្រីចន បានជាគាត់ពេញចិត្ត ពេញថ្លើម សម្បើមណាស់!!! »
« ចុះឯងចង់អោយក្មេងម្នាក់នោះ ដណ្ដើមជុងពីឯងហ្អេស?? »
« កុំសង្ឃឹម!! ជុងជារបស់យើងតែម្នាក់គត់ , ឯងចាំមើលចុះ យើងនឹងចាត់ការក្មេងម្នាក់នោះអោយសាកសម ដែលវាប្រហើនហ៊ានដណ្ដើមជុងពីយើង »
—————
« ខ្ញុំទៅផ្ទះជួបបងស្រីបន្តិចហើយអ្នកម៉ាក់ »
« ចាស៎កូន បងស្រីកូន រអ៊ូថានឹកថេយ៍ណាស់ នេះបើបានជួបថេយ៍មិនដឹងជាត្រេកអរយ៉ាងណាទេ??! »
« អ៊ីចឹង ខ្ញុំសុំទៅហើយណា អ្នកម៉ាក់ »
« អឹម! តាមផ្លូវប្រយ័ត្នប្រយែងផង ដឹងទេថាថេយ៍មិនមែនក្មេងរឡិករឡក់ដូចពីមុនទេ ជិតក្លាយជាAppaគេហើយ ត្រូវធ្វើខ្លួនអោយត្រឹមត្រូវ ដឹងទេ??! »
« បាទ៎ កូនដឹងហើយ » ថេយ៉ុងថាហើយក៏ញញឹមដាក់គាត់បន្តិច សឹមដើរចេញពីហាងកាត់តាមហាងដទៃទៀត
« នោះ!!!ក្មេងម្នាក់នោះហើយ » ជូលីដែលប្រទាក់ភ្នែកឃើញកាយតូចកំពុងតែដើរ ក៏ប្រញាប់ប្រាប់អ្នកជាមិត្តអោយក្រឡែកមើលតាមក្រសែរភ្នែករបស់ខ្លួន រីស្សាដូចចិត្តនាង ក៏ងាកទៅតាមការប្រាប់ឃើញក្មេងម្នាក់រាងតូចច្រឡឹងកំពុងតែដើរទៅណាមិនដឹង ។
« ហ៊ើយ មើលតែងខ្លួនចុះ ដែលចូលក្រុងឬអត់នេះ ?? »
« មើលយ៉ាងណាក៏មិនចុះភ្នែក ស្ទាយតែងខ្លួនមិនទាន់សម័យ ជុងគេមិនចាប់អារម្មណ៍ក្មេងម្នាក់នោះស្រាប់ហើយ »
...................
.................
« បងស្រី... !!! » ថេយ៉ុងដើរចូលមកដល់បន្ទប់ទទួលភ្ញៀវ មុនស្រែកហៅអ្នកបងស្រី
« ថេយ៍ប្អូនសម្លាញ់!!! » នាងក៏ស្ទុះទៅត្រដាងដៃអោបថេយ៉ុងខ្លាំងៗ ដើម្បីតបតក្ដីនឹករលឹក
« អង្គុយចុះទៅ »
« បាទ៎ »
« នេះ ញុំានំសិនទៅ »
« តិចណាស់ ញុំាមិចនឹងគ្រាន់ទៅ បងស្រី »
« ក្មេងល្មោភញុំា បើថេយ៍ញុំាអស់ ធានាថាបងនឹងយកមួយចានទៀតអោយ មែនទេក្មួយអ៊ុំ??! » នាងក្រមុំស្រដីឡើង ដោយមិនភ្លេចលោរមុខទៅជិតពោះគេ ព្រមទាំងស៊កដៃទៅអង្អែលចុះឡើងលើបរិវេននោះថើរៗ
« គេប៉ុន្មានខែហើយ ?? »
« 17សប្តាហ៍ហើយ »
« ហីយ៉ា បែបនេះនៅតូចណាស់ នៅយូរទៀតណាស់ទើបអាចចេញមកបាន យ៉ាងមិចអាល្អិតអផ្សុកទេ?? » ថេយ៉ុងប្រែជាអស់សំណើច ក្រោយឮអ្នកជាបងនិយាយ គេនៅតូចយ៉ាងនេះ មិចនឹងដឹងអីនោះ មិនទាន់ស្គាល់ថាអ្វីជាការអផ្សុកនៅឡើយទេ !!!
« បងស្រី គេនៅតូចយ៉ាងនេះ មិនទាន់អីទេ »
« Appa អាល្អិតញញឹមស្អាតណាស់ដឹងទេ ?? »
« បងស្រីឈប់និយាយបានហើយ » ថេយ៉ុងប្រែជាមុខក្រហមមួយរំពេច
« បញ្ជោរតិចតួច ធ្វើឯងអៀនហ្អេស ប្អូនជើងល្អ »
« មានឯណា បងស្រីកុំចេះតែនិយាយ »
« បើអៀនថាអៀនទៅ បងមិនមានថាអីឯណា?? »
« ញុំានំល្អជាង មែនទេBaby?? » ថេយ៉ុងអោនលូកដៃអង្អែលពោះបន្តិច សឹមក្រវាសដៃអ្នកជាបងចេញពីការចង្អុលមុខ រួចយកនំមកញុំាធ្វើមិនដឹង
« នៅទីនោះយ៉ាងមិចដែរ សុខសប្បាយឬអត់?? » ថេយ៉ុងស្រាប់តែទម្លាក់ទឹកមុខញញឹមបង្អាក់ដៃដែលកំពុងកាន់នំហៀបនឹងដាក់ចូលមាត់ចេញបន្តិច
« មិនអីទេធម្មតាតើស៎ » ថេយ៉ុងងាកមកតបចម្លើយនាងវិញ រួចញញឹមវិញម្ដងទៀត ដើម្បីកុំអោយអ្នកជាបងគិតច្រើន
« អឹម »
[SKIP]
« ខ្ញុំមកយកថេយ៉ុងទៅវិញ តើពេលនេះគេនៅទីណា៎?? »
« គេគេងទៀតហើយ សូមទោសផង គេល្មោភគេងណាស់ តែមិនអីទេ ចាំខ្ញុំទៅដាក់គេអោយចុះ »
« មិនអីទេ ចាំខ្ញុំទៅដាស់គេខ្លួនចុះ »
~ក្រាក~~
« គីម ថេយ៉ុង »
« ហ្អឹម » ថេយ៉ុងក្រហឹមនៅដើមក. បង្រួញចញ្ចើមចូលគ្នាបន្តិច មុននឹងបម្រាស់ខ្លួនផ្អៀងបែរទៅម្ខាង ព្រោះមិញនេះឮសម្លេងល្ហៀងៗរំខានក្បែរត្រចៀក
« ទៅគេងផ្ទះវិញ »
« ... » ស្ងាត់
ជុងហ្គុកក៏លូកដៃទៅបីកាយគេដែលកំពុងតែគេងដាក់ក្នុងរង្វង់ដៃ ផ្ទៃមុខស្រស់ស្អាតក៏ជ្រមុខខ្ទប់នឹងប្រអប់ទ្រូងហាប់ណែនតែនតាប់របស់នាយដោយមិនដឹងខ្លួន ព្រោះកំពុងតែខ្លួនគេងលក់ស្រួល ។ ជុងហ្គុកក៏បន្តបីគេចុះមកខាងក្រោមជួបជេហី
« ខ្ញុំទៅសិនហើយ »
« ចាស៎ » បន្ទាប់ពីឮការយល់ស្របរបស់នាង គេក៏ដើរចេញពីទីនោះ ទៅរកឡានស៊េរីទំនើបដែលមានចេនឈរចាំ ។
« កាយវិការដូចជា បារម្ភ ហួងហែងណាស់ , តើគេស្រលាញ់ប្អូនខ្ញុំឬ?? » នាងក្រមុំបន្លឺឡើងល្មមស្ដាប់ឮតែខ្លួនឯង ទាំងក្នុងចិត្តកំពុងតែរិះគិតរឿងរបស់នាយ ត្បិតតែនាងទើបតែបានជួបនាយតិចដងទេ តែទង្វើនាយហាក់បង្ហាញជាក់ច្បាស់ ហើយស្របនឹងកែវភ្នែកស្រទន់ដែលនាយផ្ដល់អោយប្អូនខ្លួនទៀត តើអាចទេដែលគេកំពុងតែស្រលាញ់ប្អូនខ្លួននោះ??
—————
រងចាំភាគបន្ត...............
ETH MARY ROTHA 💘💜